Στον απόηχο της επετείου του Πολυτεχνείου..

γράφει ο Μανώλης Κουφάκης

Στα μεθεόρτια της 41ης επετείου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, της πιο πρόσφατης μεγάλης ιστορικής στιγμής του λαού μας, θέλω να δημοσιεύσω αυτό το ποίημα και να το αφιερώσω σε όλους! Νομίζω πως όλοι χωράνε σ’ αυτό: αυτοί που έπεσαν κείνο το βράδυ, αυτοί που καπηλεύτηκαν τον ωραίο αγώνα και τον χρησιμοποίησαν για μια χειρίστης μορφής “ανέλιξη”, αυτοί που παρέμειναν σταθεροί στις ιδέες τους και  -πάντα σεμνοί- δεν δέχτηκαν να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους, και βέβαια οι νεότερες γενιές που έρχονται στο προσκήνιο.

Εκ των ένδον!

Δέστε τη “γενιά του Πολυτεχνείου”
παραδομένη στη χλεύη φτηνού καφενείου.
Δέστε τη γενιά που έδειχν’ άλλα
υψηλά, ευγενή και μεγάλα,
που σ’ αυτήν πολλά είχαμε ελπίσει
όνειρα κρύσταλλα που ίσως έχουν ραγίσει.
Γενιά προδομένη!
Δέστε της γενιάς μας τους πρώτους·
στητούς,
υποτακτικούς, αφεντάδων καμαρότους.
Πλάσματα πια ολότελα άθερμα
σε χέρια αρλεκίνων θλιβερό άθυρμα.
Δέστε της γενιάς μας οι άμοχθοι
των λαμόγιων πώς γίνανε άλλοθι.
Γενιά προδομένη εκ των ένδον!
Κι αν τη σημαία μας ρίξαν στη λάσπη, οι γιάπηδες
μη χαθεί ο κόσμος που οι πρώτοι μας γίναν ριψάσπιδες.
Το λάβαρο κάποιος από μας να σηκώσει,
τις γενιές και πάλι να φιλιώσει.
Ο κόσμος να πάει μπροστά
γιατί καθένας πολλά στο μέλλον χρωστά.
Γενιές! Εκ των ένδον!
Δεν ήταν το χειρότερο αυτό που μας βρήκε.
Το χειρότερο θα ’ταν να μην είχαμε ελπίσει!
Εμπρός λοιπόν γενιές δώστε αρχηγούς!
Δικούς μας, δικούς μας. Όχι δοτούς.
Κι ο κόσμος πάλι με πίστη κι ελπίδα θα οπλίσει
να ‘ρθει η ώρα, τα όνειρα τ’ άγια ν’ αναστήσει.
Εμπρός λοιπόν, εκ των ένδον!

PS: Ευχαριστώ από καρδιάς τον παιδικό φίλο και συμμαθητή μου Μανώλη, με την κατάθεση ψυχής που κάνει μέσα από αυτό το ποίημα και που όπως λέει ο ίδιος, το αφιερώνει σε όλους ..(τους χωράει όλους..), αλλά κυρίως στις νεότερες γεννιές.! Ψυχή βαθειά φίλε μου..!! Πάντα τέτοια όπως λέμε στην Κρήτη..! Υπάρχει ακόμα ΕΛΠΙΔΑ..!

Πηγή