Η… αντεπίθεση του ΠΑΣΟΚ

Του Γιάννη Σιδέρη

«Έβλεπα αυτό που λέμε «λαϊκό κόσμο» να έρχεται να ψηφίσει. Γεροντάκια με σκαμμένο πρόσωπο, ηλικιωμένες με μπαστούνι, αλλά και νέους (…) Η προσωπική μου εξήγηση είναι ότι ένας κόσμος που ήταν στριμωγμένος στη γωνία, που ήταν πατροπαράδοτα δοσμένος σε αυτό που θεωρεί ως «Δημοκρατική Παράταξη», ένας κόσμος που ζοριζόταν από την επιθετικότητα και τους προπηλακισμούς, βρήκε ευκαιρία να απαντήσει, δια της συμμετοχής, στην  εκλογική διαδικασία. Μοιάζει σαν η αγανάκτηση από τις ρήσεις περί «λιγότερων ελλήνων», από τις κατηγορίες περί «προδοτών», από την επιθετικότητα κάποιων πλευρών να πλήγωσε τον κορμό του βαθέως ΠΑΣΟΚ και δια της συμμετοχής του να θέλησε να διαμηνύσει ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ».

Αυτά έγραφα στις 19 Μαρτίου του 2012, για την εκλογή Βενιζέλου, στο Protagon.gr, (με αναδημοσίευση στο new-deal.gr) και με τίτλο «Η φυλή ΠΑΣΟΚ».

Ήταν η ακριβής αποτύπωση όσων έβλεπα στα Κεντρικά γραφεία του κινήματος,  όπου υπήρχε εκλογικό τμήμα, και όπου παρευρισκόμουν για τις ανάγκες του ρεπορτάζ (το 2012 αυτά!). Σε άλλο επίσης κείμενό μου, στις 25 Μαρτίου του 2013, πάλι σχετικά με την προσήλωση των ΠΑΣΟΚων στο κόμμα τους, την επισήμαινα με  τίτλο «Ήχος αφύπνισης για ΣYΡΙΖΑ» (σ.σ. scripta-manent).

Φυσικά άκουσα τα εξ’ αμάξης, από αυτούς που όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν στη δημοσιογραφία ανεξαρτησία, (με το ισοπεδωτικό «όλοι παιχνίδια παίζουν, παπαγαλάκια είναι»), αλλά και από αυτούς, τους κατά τα άλλα ρήτορες της δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας, αλλά στην πράξη εντασσόμενους σε κομματικές ντιρεκτίβες, και απαιτούντες από τους άλλους να εντάσσονται στις δικές τους σκοπιμότητες – πάντα του κόμματός τους δηλαδή, επειδή αυτές υποτίθεται είναι οι φιλολαϊκές!

Δεν ήταν επιτιθέμενα μόνο τα πληρωμένα trolls του ΣΥΡΙΖΑ, που στο κάτω - κάτω αυτή ήταν η «δουλειά» τους, αλλά και οι «εντεταλμένοι» δημοσιογράφοι, καθώς και ξέμπαρκοι ταλιμπάν της αντιμνημονιακής καθαρότητας, που τότε ακόνιζαν τα ψαλίδια για να σκίσουν τα μνημόνια.

Έκτοτε παρήλθαν καιροί πολλοί. Το… ρωμαλέο αντιμνημονιακό κόμμα τους υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ  εξακολουθεί πληγιασμένο να «είναι εδώ», κατά πως έλεγε το σύνθημά του. Όποιος το είχε διαπιστώσει από τότε, δεν είχε - κατά τη γνώμη τους - δημοσιογραφική ευθυκρισία, αλλά ήταν αντιλαϊκό, μνημονιακό φερέφωνο! Τώρα - με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση - το ανακάλυψαν και ο ίδιοι!

Το Μαξίμου το είχε οσμισθεί

Πριν οι τελευταίες εξελίξεις ξαφνιάσουν πολλούς (με την επάνοδο Παπανδρέου και άλλων παραδοσιακών ΠΑΣΟΚων), το Μαξίμου είχε οσμισθεί το αειθαλές της πασοκοκρατείας. Εξ’ αυτού και ο κ. Τσίπρας, που το επιτελείο του χαρτογραφούσε τις μυστικές δημοσκοπήσεις, είχε δηλώσει αρκούντως επιθετικά, σε μια από τις συνεδριάσεις του Φθινοπώρου στη Βουλή: «Κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά, δεν υπάρχει».

Το ωραίο είναι ότι αυτό το πίστευε και ο  Παπανδρέου, και το είχε αναφέρει σε μια από τις προκαταρκτικές συναντήσεις του με την κα Γεννηματά: «Στην Δημοκρατική Συμπαράταξη της  Κεντροαριστεράς, έχει θέση και ο ΣΥΡΙΖΑ» – ναι ενδιαφερόταν να εντάξει αυτούς που… πλήρεις ήθους, τον χαρακτήριζαν Πινοσέτ και προδότη, και οι οπαδοί τους του πετούσαν μπουκάλια με νερό,  την στιγμή που έβγαινε με το αυτοκίνητο από τη Βουλή. Τόσο υπεράνω…

Τι μέλει  γενέσθαι

Εκείνο που κυριαρχεί στην ειδησεογραφία, είναι τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, και αν θα αποτελέσει σανίδα σωτηρίας για τον χειμαζόμενο και αιμασσόμενο δημοσκοπικώς, ΣΥΡΙΖΑ, ή αν θα συμπλεύσει με τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Μάλλον είναι νωρίς να απαντηθεί εμπεριστατωμένα. Η Συμπαράταξη είναι εν τη γενέσει της, προσώρας σύμφωνα με επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη, προέχουν κάποια θέματα:

Η πορεία της χώρας, η αξιολόγηση αλλά κυρίως η αδυναμία να δημιουργηθεί δυναμική ανάπτυξης. Θεωρούν ότι η κατάσταση ως προς αυτό, βαίνει επικίνδυνη.

Παράλληλα είναι αναγκαίο να λειτουργήσει αποτελεσματικά η ενσωμάτωση παλιών και νέων δυνάμεων που θα προσέλθουν να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Πρόκειται για επιχείρηση με υψηλό βαθμό δυσκολίας, καθώς δεν αφορά μόνο θέματα προσωπικών στρατηγικών, αλλά και ιδεολογικών ιδιαιτεροτήτων. Στις επιτροπές θα μπουν και στελέχη προσκείμενα στον κ. Παπανδρέου (Ένα επί μέρους πρόβλημα είναι ότι ο ίδιος δεν είναι μέλος του Κοινοβουλίου).

Παράλληλα προέχει η χάραξη ενός οδικού χάρτη έως το τέλος του Φλεβάρη για το τι μέλει γενέσθαι οργανωτικά, πολιτικά και ιδεολογικά, με καταληκτική πορεία το συνέδριο, το οποίο προβλέπεται αρχές Καλοκαιριού ή αρχές Φθινοπώρου (από την εμπειρία μας με τις διεργασίες όλων των κομμάτων, μάλλον προς τη δεύτερη εκδοχή τείνουμε). Ωστόσο αν στο ενδιάμεσο προκύψουν εκλογές, η Συμπαράταξη θα κατέβει υπό την κα Γεννηματά. 

Τέλος ένα υπαρξιακής σημασίας θέμα, είναι η ανανέωση: Ναι μεν η ηλικιακή ανανέωση δεν είναι απόδειξη ιδεολογικής και πολιτικής νεότητας (δες ΣΥΡΙΖΑ), ωστόσο το ΠΑΣΟΚ, το κίνημα των κάποτε νέων ανθρώπων που ανέδειξε ο Αντρέας (και δεν τους ήξερε ο θυρωρός τους, κατά την Κατσιφάρεια ρήση), έχει γίνει κόμμα μεσηλίκων και ηλικιωμένων. Δεκαετίες κυριαρχούν τα ίδια προβεβλημένα στελέχη, τα οποία έχουν αρχίσει να εκπέμπουν μήνυμα στασιμότητας, αν όχι τελμάτωσης.

Ούτως η άλλως η πορεία του ΠΑΣΟΚ προβλέπεται ανοδική εξαιτίας της απέλπιδα καθοδικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ (ίδια η μεγάλη μάζα του κόσμου τους). Στο αμόνι της νέας πραγματικότητας που βρίσκεται η χώρα, θα κριθεί εν τοις πράγμασι. Ο συναισθηματισμός και η αφοσίωση των παλιών ΠΑΣΟΚων στο κόμμα τους, είναι μια ιστορική και πολιτική «πρόσοδος». Αλλά δεν αρκεί για τις απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα.