Ευτυχώς, υπάρχουν δικαστές στην Ελλάδα!

Δεν σε κάνει συχνά και για πολλά πράγματα περήφανο η Ελλάδα.

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Μα, έχει βαθιά ριζωμένες μέσα της αρετές και μεγαλείο που την προτρέπουν, μια στο τόσο και σε κρίσιμες στιγμές, να “... πετιέται από ξαρχής, ν' αντρειεύει και θεριεύει”. Και να κάνει τους Ρωμιούς, “με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο”, να παίρνουν κουράγιο...

Η πρόταση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ν' απορριφθεί το αίτημα της Άγκυρας για την έκδοση των (δύο πρώτων, από τους οκτώ συνολικά) Τούρκων αξιωματικών [που κατέφυγαν και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να χαιρετιστεί από τους συνειδητούς πολίτες, την κοινωνία, ως μια πράξη που περιποιεί τιμή στην ελληνική Δικαιοσύνη. Και μάλιστα, σε καιρούς δύσκολους και συγκυρίες φορτισμένες, εύφλεκτες...

Ο σουλτάνος Ερντογάν, έχει ασκήσει πιέσεις και εκβιασμούς στην Ελλάδα, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, για να εκδώσει του οκτώ αξιωματικούς που κατηγορούνται (χωρίς ατράνταχτα στοιχεία) για συμμετοχή στο αποτυχημένο περσινό πραξικόπημα. Και απειλεί με κατακόρυφη όξυνση των ήδη τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, σ' αντίθετη περίπτωση.

Η κυβέρνηση, εξ αρχής κράτησε μια αμήχανη, έως και φοβισμένη στάση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πιθανότερο είναι οι οκτώ να εκδοθούν. Όπως υπαινίχθηκε και ο Ερντογάν ότι του άφησε να εννοηθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός σε κατ' ιδίαν επαφή τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το ζήτημα με τους οκτώ, δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολιτικά και διπλωματικά προβλήματα στην Ελλάδα. Και θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν ζητήσει στην χώρα μας πολιτικό άσυλο. Όμως, τα πράγματα δεν ξεγίνονται...

Η χθεσινή πρώτη δίκη στον Άρειο Πάγο, παρά το φορτισμένο κλίμα μέσα στο οποίο έγινε, και παρά τις έμμεσες αλλά σαφείς “προτροπές” της κυβέρνησης να επιδειχθεί “αίσθηση εθνικού καθήκοντος και προστασίας του εθνικού γενικότερου συμφέροντος...”, κατέληξε στην απορριπτική εισαγγελική πρόταση. Η κ. Εισαγγελεύς, ζήτησε να απορριφθεί το τουρκικό αίτημα ως “νομικά απαράδεκτο”, αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι ακόμη και αν κριθεί νομικά παραδεκτό, θα πρέπει ν' απορριφθεί γιατί οι κατηγορούμενοι “δεν θα δικαστούν στην Τουρκία από ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, αλλά υπάρχει κίνδυνος να υποστούν βασανιστήρια”.

Με λίγα λόγια, η Ελλάδα της Δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών του ουμανισμού και του Διαφωτισμού, η Ελλάδα που σέβεται τον πολιτισμό που γέννησε και των ανθρωπιστικών διδαγμάτων με τα οποία καταύγασε τον κόσμο ολόκληρο ανά τους αιώνες, δεν βάζει στην ζυγαριά την δημοκρατία και τα ανθρώπινα ιδεώδη, προς χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, όσο κρίσιμες κι' αν προβάλλουν τούτες τις ώρες!

Γιατί, το επίμαχο ζήτημα, δεν είναι αν και κατά πόσο οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί έχουν διαπράξει τα όσα τους καταμαρτυράει το απολυταρχικό καθεστώς του σουλτάνου Ερντογάν, αλλά το εάν τους περιμένει μια δίκαιη και αμερόληπτη δίκη, με όλες τις διασφαλίσεις των δικαιωμάτων τους ως κατηγορουμένων. Και περί αυτού, οι διώξεις, οι δολοφονίες, οι εγκλεισμοί στην φυλακή άνευ δίκης των αντιπάλων του καθεστώτος, δημοσιογράφων, δικαστών, καλλιτεχνών, πνευματικών ανθρώπων, δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο αμφιβολίας. Η Τουρκία του Ερντογάν, δεν είναι μια σύγχρονη δημοκρατία με αρχές και θεσμούς στους οποίους μπορεί κανείς να εμπιστεύεται. Και θα ήταν αδιανόητο Έλληνες δικαστές (προσδοκούμε ότι οι δίκες των υπολοίπων 6, οι οποίες ακολουθούν, θα έχουν την ίδια θαρραλέα, δημοκρατική, με σεβασμό της ουσίας της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας κατάληξη...) για λόγους του όποιου “εθνικού συμφέροντος” και σκοπιμότητας, να καταπατήσουν τον όρκο τους, να αποκηρύξουν την αυτονόητη πίστη τους στον σεβασμό του κάθε ανθρώπου, να παραδώσουν την ήδη δοκιμαζόμενη Ελλάδα στην χλεύη του δημοκρατικού κόσμου...

Του κόσμου, που παρείχε άφθονη και από καρδιάς την υποστήριξη και προστασία των διωκόμενων στο εξωτερικό από την χούντα των συνταγματαρχών Ελλήνων πατριωτών. Όχι και τόσα πολλά χρόνια πριν...