Το κόλπο γκρόσο του Μαξίμου για να ελέγχει τον ΔΟΛ

Οι επιχειρήσεις που έχουν οικονομικά προβλήματα με τις πωλήσεις των προϊόντων τους και με τα δάνεια τους στις τράπεζες έχουν τέσσερις δρόμους: Είτε κλείνουν, είτε αυξάνουν τις πωλήσεις, είτε δανείζονται για αποπληρωμή δανείων, είτε πουλιώνται. Γι αυτές τις λύσεις χρειάζονται δύο πράγματα: Χρήματα και έναν πρόθυμο αγοραστή. Στην περίπτωση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη λεφτά υπάρχουν. Τα έχει βρει το Μαξίμου.

Τα πράγματα με την επιστροφή του ειδικού συμβούλου του κ Τσίπρα σε θέματα ΜΜΕ κ Μουλόπουλου στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη μετά από πρόσκληση του μεγαλομέτοχου και εκδότη κ Ψυχάρη είναι πολύ πιο απλά από όσο φαντάζονται οι πολίτες. Ας δούμε όλα τα στοιχεία του κόλπου ΔΟΛ:

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Συγκροτήματος, ο κ Μουλόπουλος εκλήθη «να συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών και οικονομικών προβλημάτων του ΔΟΛ». Ποια είναι αυτά;

Ο ΔΟΛ έχει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα χρέη στις τράπεζες ύψους 234 εκατομ. ευρώ, τα οποία δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Στις 10 Ιανουαρίου η επιχείρηση δεν μπόρεσε να καταβάλει εξαμηνιαίους τόκους 9,5 εκατομ. ευρώ με αποτέλεσμα οι τράπεζες να καταγγείλουν το τελευταίο δάνειο ύψους 99 εκατομ. του 2014 και να ενεργοποιήσουν τις πτωχευτικές διαδικασίες.

Προηγουμένως οι τράπεζες είχαν αρνηθεί να δανειοδοτήσουν εκ νέου τον Οργανισμό για να αποπληρωθούν προηγούμενες οφειλές, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που δεν διαψεύστηκαν, η κρατική Εθνική Τράπεζα έβαλε βέτο στη μερική αποδέσμευση εταιρικού λογαριασμού του ΔΟΛ για πληρωμή των εργαζόμενων.

Ταυτόχρονα, ο εκδότης κ Ψυχάρης δικαζόταν προχτές για διαφορά 48 εκατομ. μεταξύ αυτών που δήλωνε και αυτών που φαίνεται ότι είχε, με το δικαστήριο να τον αφήνει ελεύθερο χωρίς εγγύηση. Ο κ Ψυχάρης έχει προσωπικά δάνεια στις τράπεζες, των οποίων το βέβαιο ύψος είναι άγνωστο με υπευθυνότητα. Φημολογούνται μεταξύ 90 και 150 εκατομ. ευρώ.

Οι πωλήσεις των «Νέων» είναι πολύ χαμηλές (μόλις 12.000 φύλλα), του «Βήματος» ικανοποιητικές μέχρι πριν δύο εβδομάδες (πάνω από 55.000 φύλλα), η ακροαματικότητα του «Βήμα FM» χαμηλή, το πόρταλ «in.gr» είναι σε παρακμή, το “studio ATA” που κάνει τηλεοπτικές παραγωγές σχεδόν αδρανεί, το MEGA στο οποίο ο ΔΟΛ έχει το 22% χρωστάει, το δίκτυο διανομής Τύπου «ΑΡΓΟΣ» οπισθοδρομεί έναντι των προηγούμενων ετών, τα πιεστήρια «ΙΡΙΣ» όπου είναι μεγαλομέτοχος ο ΔΟΛ, δεν αποδίδουν όπως μέχρι πριν τρία χρόνια, ο «Αγγελιαφόρος» της Θεσσαλονίκης, το TV Ζάπινγκ καθώς και δεκάδες άλλα περιοδικά είναι ελλειμματικά έως ανύπαρκτα. Στα βασικά έντυπα και ηλεκτρονικά απασχολούνται περίπου 500 εργαζόμενοι.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η εικόνα του ΔΟΛ, τον οποίο προσήλθε πρόθυμα να σώσει «από τα διαρθρωτικά και οικονομικά προβλήματα» ο κ Μουλόπουλος!

Όπως καταλαβαίνει και ο πιο αδαής το πρόβλημα του Οργανισμού Λαμπράκη δεν είναι ακριβώς τα χρήματα. Είναι οι αγοραστές. Η πελατεία. Οι αναγνώστες, οι ακροατές, οι θεατές. Η εισαγωγή χρημάτων στο ταμείο από την αγορά.

Οι τράπεζες συνήθιζαν να δανειοδοτούν επιχειρήσεις Τύπου σε κακή κατάσταση εφ όσον οι επιχειρήσεις έκαναν βαθειές αλλαγές ώστε να περιορίσουν έξοδα και να αυξήσουν έξοδα. Σε μερικές περιπτώσεις μεσολαβούσαν ώστε να βρεθεί χρηματοδότης ή συμμέτοχος ή νέος ιδιοκτήτης. Έτσι επιβίωσαν η «Εστία», η «Καθημερινή», ο «Ελεύθερος Τύπος», «Το Ποντίκι». Σε άλλες, δανειοδοτούσαν και δανειοδοτούν παίρνοντας το ρίσκο έναντι μηδαμινών πωλήσεων, απλώς για να μην κλείσει ένα έντυπο, όπως η «Αυγή» που είναι τραπεζοδίαιτη.

Σε άλλες σαν την «Ελευθεροτυπία» το 2011, που ήταν η μόνη αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, έκλεισαν ξαφνικά τη στρόφιγγα ενώ η επιχείρηση είχε πολλαπλάσια περιουσία από τα χαμηλά δάνειά της!

Μπροστά σ αυτό το τοπίο ο μέχρι χτες πρόεδρος του ΔΣ της «Αυγής» και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού κ Μουλόπουλος μπορεί να κάνει μόνο ένα πράγμα: Να βρει χρήματα για να πληρωθούν τράπεζες και εργαζόμενοι, οι οποίοι έχουν να πληρωθούν 4,5 μήνες.

Επειδή δεν υπάρχει λεφτόδεντρο τα χρήματα μπορούν να βρεθούν μόνο με δύο τρόπους: Είτε θα δώσουν δάνεια οι τράπεζες, είτε θα βρεθεί χρηματοδότης. Κι εδώ φτάσαμε στο ζουμί.

Ο κ Μουλόπουλος δεν έχει ούτε το ένα χιλιοστό από τις γνωριμίες και την επιρροή που έχει ο κ Ψυχάρης στον κόσμο του κεφαλαίου. Από την άλλη, ο κ Μουλόπουλος μπορεί να μην έχει προσωπικά δάνεια, αλλά δεν έχει ούτε το ένα εκατομμυριοστό από την περιουσία του κ Ψυχάρη ως εγγύηση, ως ενέχειρο. Άρα δεν μπορεί να πετύχει εκεί που αποτυγχάνει ο εκδότης!

Ακόμα κι αν μπορούσε, ένας επενδυτής που θα έβαζε τα λεφτά του σε έναν τέτοιο ΔΟΛ θα ζητούσε πάνω απ όλα ένα πράγμα: Τη στήριξη των τραπεζών για κάποιο χρόνο.

Ο κ Μουλόπουλος, όμως, δεν είναι τράπεζα ούτε μπορεί να εγγυηθεί στις τράπεζες. Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Σωστά. Η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, όμως, είναι εκείνη που κατήγγειλε την προηγούμενη για το δάνειο στον ΔΟΛ και τώρα θα κάνει αυτό που κατήγγειλε; Κάτι ερωτήσεις που κάνεις!

Ο κ Μουλόπουλος, λοιπόν, είναι ο νέος διευθυντής στον ΔΟΛ, ο οποίος θα εγγυηθεί με την παρουσία του ότι τα δάνεια των τραπεζών που θα δώσει η κυβέρνηση για να σωθεί το μαγαζί θα πάνε για καλό σκοπό και όχι για να τη βρίζουν οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα του Συγκροτήματος.

Μα, η κυβέρνηση δεν απειλούσε τους τραπεζίτες ότι αν δώσουν δάνειο στο Συγκρότημα Λαμπράκη ή στο MEGA θα τους στείλει στον εισαγγελέα για απιστία; Ναι. Αλλά δεν είχε σφίξει ακόμα το λαιμό του κ. Ψυχάρη μέχρι να αναγκαστεί ο εκδότης να φωνάξει τον κ Τσίπρα να αναλάβει τον ΔΟΛ.

Φυσικά, Ψυχάρης και Μαξίμου λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Κι ο ξενοδόχος είναι οι αγοραστές. Οι αναγνώστες. Που θα κρατήσουν ή θα κλείσουν το μαγαζί. Αλλά, η ιστορία αποδεικνύει κάτι διδακτικό. Ότι οι γάτες Ιμαλαίων μπορεί να είναι υποχθόνια ζώα, αλλά οι αλητόγατες του δρόμου τις ξεπερνάνε. Σε αλητεία.

Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης