Οι 7 παράγοντες που εμποδίζουν τη συμφωνία – Η κυβέρνηση επιδιώκει παρέμβαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο

Παρά τις συγκλίσεις που σημειώθηκαν στη συνάντηση των Βρυξελλών, η απόσταση ανάμεσα στους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση παραμένει μεγάλη. Οι δανειστές, κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ, ζήτησαν,  την άμεση νομοθέτηση νέων μέτρων 3, 5 δισ. (2% του ΑΕΠ). Η κυβέρνηση αν και έχει υποχωρήσει από τη γραμμή «ούτε ένα ευρώ μέτρα» και δέχεται πλέον την προκαταβολική νομοθέτηση περικοπής του αφορολόγητου, εντούτοις, αρνείται έναν τόσο βαρύ λογαριασμό. Μάλιστα, κυβερνητική διαρροή χτες βράδυ έκανε λόγο για παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ.

Δύσκολη πολυπαραγοντική εξίσωση

Κυβερνητικός αξιωματούχος χαρακτήρισε τη διαπραγμάτευση «δύσκολη πολυπαραγοντική εξίσωση».

Φαίνεται ότι παράγοντες της εξίσωσης είναι:

1.Ο εσωτερικός συσχετισμός στο ΔΝΤ που ευνοεί την αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα.

2.Το «blame game» του Πολ Τόμσεν που επιχειρεί να ρίξει στην ελληνική πλευρά τις ευθύνες για την αποτυχία όλων των προβλέψεων του Ταμείου για το ελληνικό πρόγραμμα. Η καριέρα του κ. Τόμσεν εξαρτάται από τις εξελίξεις στο «ελληνικό ζήτημα».

3.Η ανάγκη που έχουν οι Σόιμπλε-Μέρκελ να κρατήσουν το ΔΝΤ εντός προγράμματος. Η παρουσία του ΔΝΤ αποτελεί βασικό επιχείρημα απέναντι στις κατηγορίες που δέχονται από το ρατσιστικό AfD και τους Φιλελεύθερους ότι δεν είναι αρκετά αυστηροί με τους Έλληνες.

4.Η απαίτηση του ΔΝΤ είτε να προχωρήσει η γενναία αναδιάρθρωση χρέους είτε να ληφθούν μέτρα πολύ υψηλού οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού κόστους, προκειμένου το Ταμείο να παραμείνει στο πρόγραμμα.

5.Η αδυναμία των Ευρωπαίων (ειδικά των Γερμανών) να δεχτούν γενναία αναδιάρθρωση χρέους λόγω του εσωτερικού πολιτικού κόστους, εν μέσω μάλιστα προεκλογικών περιόδων.

6.Η αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να δεχτεί τα μέτρα που ζητάει το ΔΝΤ λόγω εξάντλησης του πολιτικού κεφαλαίου της.

7.Η ανάγκη που έχει η κυβέρνηση να κλείσει την Αξιολόγηση μέχρι τις αρχές του Μαρτίου, προκειμένου να μη χαθεί το τρένο του Προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης. Το περίφημο QE δεν θα σημάνει μόνο τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος, αλλά σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, συνιστά ορόσημο για τη προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων και την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές χρήματος το καλοκαίρι του 2018. Χωρίς το QE τινάζονται στον αέρα όλες οι προβλέψεις του Μνημονίου. Από την άλλη, ενδεχόμενοι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης σε συνδυασμό με τη έξοδο στις αγορές, ανοίγουν «εκλογικό παράθυρο» για το φθινόπωρο του 2018.

Πολιτική παρέμβαση

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο «η εξίσωση της διαπραγμάτευσης μπορεί να λυθεί αυτή τη στιγμή με πολιτική παρέμβαση στον παράγοντα ΔΝΤ για να σταματήσει να εγείρει παράλογα αιτήματα.»

Φαίνεται λοιπόν ότι η κυβέρνηση τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα αναζητήσει αυτήν την παρέμβαση, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να είναι στο ανώτατο επίπεδο. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι επανειλημμένως η κ. Μέρκελ έχει παραπέμψει τους Έλληνες συνομιλητές της στους «θεσμούς», αρνούμενη να εμπλακεί προσωπικά στο «ελληνικό ζήτημα».  

Γιάννης Αλμπάνης