Ο ακροδεξιός μέσα στον Μουζάλα

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής έπρεπε να είναι καιρό τώρα εκτός κυβέρνησης. Η στάση, η πολιτική, αλλά κυρίως οι τελευταίες δηλώσεις του προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και τη λογική μας

 Του Ανδρέα Στασινού

Στις 20 Ιανουαρίου 2014 μία λέμβος που μετέφερε πρόσφυγες ανετράπη λόγω θαλασσοταραχής κοντά στο Φαρμακονήσι. Δώδεκα άνθρωποι, ανάμεσα τους παιδιά, έχασαν τη ζωή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, υιοθέτησε πλήρως καταγγελίες προσφύγων που ισχυρίστηκαν ότι οι άνδρες του Λιμενικού βύθισαν το σκάφος τους. Βουλευτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ υποδέχθηκαν τους πρόσφυγες στον Πειραιά.

Τον Σεπτέμβριο του 2015, 34 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, πάλι στο Φαρμακονήσι. Το Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε να πει ούτε λέξη. Λογικό. Οι περισσότεροι θα έβγαζαν φωτοτυπίες στα υπουργεία όπου διορίστηκαν.

06_31_20170206121336_img_52891486374973

Η απεργία πείνας στο Ελληνικό και οι εντάσεις με Μουζάλα

Πατήστε εδώ

Το Προσφυγικό είναι το πιο εντυπωσιακό «Πριν και Μετά» του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι να κερδίσει τις εκλογές, ο ανθρωπισμός και ο επαγγελματισμός των συνοριοφυλάκων (σε ξηρά και θάλασσα) ετίθετο υπό συνεχή αμφισβήτηση. Η δε εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών σε κέντρα όπως η Αμυγδαλέζα, χαρακτηριζόταν ως κτηνωδία. Η μεταστροφή του επικοινωνιακού μηχανισμού αμέσως μετά τις εκλογές ήταν εντυπωσιακή. Οι θάνατοι προσφύγων, η διαβίωση σε άθλιες συνθήκες, η Ειδομένη, ο Πειραιάς, το Ελληνικό, θεωρήθηκαν τμήμα μίας κατάστασης που έπρεπε να δείχνει φυσιολογική, αποδεκτή ακόμα και από τους επαγγελματίες αλληλέγγυους των social media. Οι δε ροές προσφύγων αντιμετωπίστηκαν περίπου ως θεομηνία προκειμένου να δικαιολογηθεί η επιχειρησιακή ανεπάρκεια στην κατασκευή υποδομών φιλοξενίας. Αντιθέτως, ήταν πρωτοφανής ο ζήλος με τον οποίο δόθηκαν οι προμήθειες για τη σίτιση.

Ο Γιάννης Μουζάλας εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως ο φιλάνθρωπος γιατρός, πάνω από όλα Αριστερός, με ευαισθησίες, αντισυμβατικό ντύσιμο και «ειλικρινή» διάθεση. Προφανώς τα έχει όλα αυτά. Ομως δεν έχει τσίπα, που λέει και ο λαός, στον οποίο είναι ταγμένος ο υπουργός. Ο Μουζάλας όφειλε να έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό. Οχι για τους θανάτους στους καταυλισμούς, αλλά για όλους εκείνους που, ένα χρόνο μετά, διαμένουν σε αντίσκηνα. Για την Ειδομένη, τον Πειραιά και το Ελληνικό. Αλλά πάνω από όλα για το ύφος του.

Αφήστε στην άκρη τη σκηνή με τις γροθιές μεταξύ του αστυνομικού και του νεαρού πρόσφυγα. Αν είχαν συμβεί επί άλλης κυβέρνησης, τώρα δεν θα είχε γκρεμιστεί μόνο το twitter, θα είχε κλείσει και η Αμαλίας από τη συγκέντρωση. Σημειώστε το ύφος του Γιάννη Μουζάλα. Να μερικές από τις ατάκες του κατά την επίσκεψη της Δευτέρας στο Ελληνικό.

«Κάποιοι στο Ελληνικό έχουν πράγματα που δεν είχαν ούτε στα σπίτια τους». Πώς και δεν είπε στους μαύρους ότι στις χώρες τους θα ζούσαν στα δέντρα; Πώς του ξέφυγε;

«Ηταν έξω τα σχολικά για να πάρουν τα παιδιά. Τα δικά σας τα παιδιά δεν έρχονται τα σχολικά για να τα πάρουν». Πόσο πιο Κασιδιάρης;

«Στα νησιά έχουμε προβλήματα. Ε, με κάποια προβλήματα πέρασε και το ξεχειμώνιασμα». Τα «κάποια προβλήματα» είναι οι νεκροί και οι άνθρωποι που ξεπάγιασαν. Δεν έχουν όλοι το ίδιο πάχος δέρματος, υπουργέ. Και όχι, δεν ξεχειμώνιασαν. Εκτός και αν ένας Μουζάλας φέρνει την άνοιξη.

Ο Γιάννης Μουζάλας έπρεπε να είναι εκτός υπουργικού συμβουλίου. Προσβάλλει την ηθική, τον ανθρωπισμό και τη λογική της κοινωνίας που τον ανέχεται να υψώνει το δάχτυλο και να βγάζει τον χρυσαυγίτη από μέσα του.