Οι δύο ταυτότητες του Ιβάν Σαββίδη

Για να είναι κανείς ακριβής στην κριτική που κάνει σε πρόσωπα του δημόσιου βίου- και όχι μόνο- πρέπει να κρίνει κατ αρχήν με βάση τα δεδομένα του άλλου και όχι τα δικά του. Το πρόβλημα με τον κ Σαββίδη δεν είναι οι πράξεις του, τα λόγια του και οι φιλοδοξίες του. Είναι ότι έχει ζήσει ελάχιστα σε Δημοκρατία δυτικού τύπου. Κι έτσι, εμφανίζει δυό πρόσωπα.

Άλλοτε αυτό το μοτίβο τον μπλέκει σε περιπέτειες, όπως της ΣΕΚΑΠ και των αεροδρομίων, και άλλοτε τον οδηγεί σε απρέπειες ή αφέλειες όπως η άγνοια των ορίων του ως επιχειρηματία σε σχέση με την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τα πολιτικά πρόσωπα και τους κανόνες του επιχειρηματικού παιχνιδιού. Άλλοτε, τέλος, τον οδηγεί στα νύχια ύπουλων πωλητών.

Κι αυτός, άλλοτε δρα και αντιδρά σαν οξυδερκής επιχειρηματίας και άλλοτε σαν αφελής πρωτάρης.

Πρώτο παράδειγμα η αγορά της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ, την οποία αγόρασε χωρίς να έχει εξετάσει λεπτομερώς τα οικονομικά της στοιχεία, βασισμένος στην παράκληση Σαμαρά και στο δικό του συναίσθημα για να μην πέσει σε τουρκικά χέρια, όπως δηλώνει ο ίδιος.

Η συμμετοχή του στον διαγωνισμό για την αγορά των αεροδρομίων και ο αποκλεισμός του τελικά, παρά τις διαβεβαιώσεις Σαμαρά ότι δεν ήταν αντικίνητρο η ρωσικά του ταυτότητα, ήταν το δεύτερο πλήγμα του, όπως δηλώνει πάλι ο ίδιος.

Τα δύο παραπάνω περιστατικά, που είναι φανερό ότι τον έχουν προσβάλει σφόδρα, μαρτυρούν άνθρωπο που έχει μάθει να μην εμπαίζεται από την εξουσία. Έχει μάθει ότι κυβέρνηση και διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες έχουν- κατ αρχήν- ένα λόγο φερεγγυότητας μεταξύ τους. Μαρτυρούν επίσης άνθρωπο που έχει ζήσει σε χώρα όπου η εξουσία εξουσιάζει κανονικά και ξέρει τι της γίνεται σε επιχειρηματικό και πολιτικό επίπεδο. Δεν έχει άγνοια.

Μ αυτά τα μέτρα είναι φυσικό να έχει χολωθεί με τις ελληνικές κυβερνήσεις που θεωρεί ότι τον ενέπαιξαν. Δεν ξέρει τι είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά και οι απαιτήσεις του απ αυτές είναι οι απαιτήσεις που έχει μάθει να έχει στην ΕΣΣΔ ή στη Ρωσία του Πούτιν. Γιατί υπήρχε και η Ρωσία του Γιέλτσιν και του Γκορμπατσόφ.

Το νόμιμο και ηθικό

Είναι φανερό παρ όλα αυτά ότι ο Ιβάν Σαββίδης δεν έχει εμπεδώσει το μάθημα περί ελληνικών κυβερνήσεων. Και έχει ακουμπήσει τις επιχειρηματικές του βλέψεις και ελπίδες στην παρούσα των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου. Όχι όπως ακουμπάνε οι επιχειρηματίες παραδοσιακά, που ξέρουν ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν αλλά οι επιχειρήσεις μένουν.

Ο κ Σαββίδης έχει προσκολληθεί στο άρμα του κ Τσίπρα και σέρνεται απ αυτό προκειμένου να εξυπηρετήσει τα επιχειρηματικά του σχέδια, χωρίς ακόμα να του έχει γίνει μάθημα το πάθημα από προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η προσφορά του στον τηλεοπτικό διαγωνισμό- φιάσκο μαρτυράει ότι ακόμα αγνοεί τι είναι νόμιμο, τι ηθικό και τι δεν είναι σε μια χώρα δυτικού τύπου. Επειδή, μπορεί σε επίπεδο κυβερνητικής διαπλοκής οι κανόνες να είναι παγκόσμιοι, αλλά σε επίπεδο Δικαιοσύνης υπάρχει χάος μεταξύ της ρωσικής που ξέρει και των δυτικού τύπου δικαστηρίων και νόμων. Τόσο στην ανεξαρτησία όσο και στις αποφάσεις. Απόδειξη, ότι θεωρεί ανήθικη την απόφαση του ΣτΕ, που είναι μνημείο προστασίας της κοινής ηθικής και του Συντάγματος από όσους θέλουν να πορεύονται με την νοοτροπία ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Φυσικά και υπάρχουν επίορκοι και δέσμιοι των κυβερνήσεων δικαστές, όπως παντού στον κόσμο. Αλλά, είναι επίορκοι. Δεν είναι ο κανόνας.

Αναλώσιμες οι κυβερνήσεις

Είναι φανερό και από την εμπλοκή του με τη ΣΕΚΑΠ, και από την εμπλοκή του με τα αεροδρόμια και από την εμπλοκή του με τον νόμο Παππά και από την εμπλοκή του με τα μίντια ότι μέτρο του είναι αυτό που έχει μάθει από πάντα στην ΕΣΣΔ και στη Ρωσία: Ότι ο ισχυρότερος παράγοντας σε μια χώρα είναι η κυβέρνηση.

Αγνοεί έτσι ότι στον φιλελεύθερο καπιταλιστικό κόσμο οι κυβερνήσεις είναι το αναλώσιμο υλικό των οικονομικά ισχυρών. Είτε αυτοί εδρεύουν στη χώρα τους είτε έξω απ αυτήν. Οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν τις κυβερνήσεις. Δεν δένονται πίσω απ αυτές και δεν εκφράζονται γι αυτές. Δεν παίρνουν μέρος σ ένα παιχνίδι που είναι «για υποδεέστερους».

Αυτό το μάθημα δείχνει να μην το έχει μάθει ακόμα ο κ Σαββίδης. Και το αποδεικνύει ρισκάροντας το όνομά του προκαλώντας και ταυτιζόμενος με κοινοβουλευτικές πράξεις που για μια δυτικού τύπου δημοκρατία είναι ολοφάνερα διεφθαρμένες.

Η πρόσφατη ψήφιση της τροπολογίας που τον απαλλάσσει από προηγούμενα χρέη της ΣΕΚΑΠ και κάνει το ίδιο για δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, ανοίγοντας δρόμο για τεράστιες κομπίνες, είναι απόδειξη της δικής του άγνοιας για τη λειτουργία ενός δυτικού τύπου κοινοβουλίου και της δυτικής δικαιοσύνης. Ή η περιφρόνησή του σ αυτά. Ταυτόχρονα είναι απόδειξη και του πόσο αντικοινοβουλευτική είναι μια κυβέρνηση που απαξιώνει ακόμα περισσότερο το έτσι κι αλλιώς διάτρητο κοινοβούλιο. Ο λόγος είναι απλός:

Αν δικαίως μπήκε το πρόστιμο των 38 εκατομ. στη ΣΕΚΑΠ για λαθρεμπόριο προηγούμενων διοικήσεων, ο  κ Σαββίδης έχει μόνο έναν δρόμο εάν θέλει να είναι τόσο νομιμόφρων όσο λέει ότι είναι: Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Κακώς εμπλέκει τη Βουλή.

Εάν αδίκως μπήκε το πρόστιμο, γιατί υπάρχει αθώωση των προηγούμενων διοικήσεων, ο κ Σαββίδης έχει μόνο έναν δρόμο να ακολουθήσει: Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Κακώς εμπλέκει τη Βουλή.

Ούτε ο κ Σαββίδης, λοιπόν, ούτε πολύ περισσότερο η κυβέρνηση έχουν δικαίωμα να υποκαταστήσουν τη Δικαιοσύνη με τη Βουλή. Αυτό είναι εκτροπή.

Ο κ Σαββίδης έχει απόλυτο δίκιο ότι  χρονοβόρα ελληνική δικαιοσύνη είναι αντικίνητρο για την επιχειρηματικότητα. Ο δρόμος της δημοκρατίας είναι ένας: Φτιάχνεις τη Δικαιοσύνη. Δεν την καταργείς δια του κοινοβουλίου. Κι αυτό δεν είναι συζητήσιμο.

Το λάθος με τα μίντια

Το πιο μεγάλο λάθος, στο οποίο ετοιμάζεται να πέσει ο επιχειρηματίας και που θα αποδειχτεί εξαιρετικά επώδυνο για τον ίδιο, είναι η εμπλοκή του με τα μίντια. Οι λόγοι είναι τρείς και πολύ απλοί για όσους ξέρουν το χώρο.

Ο ένας είναι ότι τα μίντια χρειάζονται τεράστια κεφάλαια για να λειτουργήσουν επιτυχώς και τα κεφάλαια αυτά δεν έχουν τέλος. Όπως έλεγε και γνωστός εκδότης «οι εφημερίδες και τα κανάλια είναι οι πιο ακριβές πουτάνες. Και συνήθως πεθαίνουν μετά από σένα».

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που όλα τα μίντια παγκοσμίως είναι διαρκώς χρεωμένα, και υπάρχουν χάρη είτε στις παράλληλες δουλειές των επιχειρηματιών, με τις οποίες τα τροφοδοτούν, είτε χάρη στη διαχρονική ροή από τις τράπεζες με την ανοχή των κυβερνήσεων στο όνομα του πλουραλισμού της διάδοσης ιδεών και απόψεων.

Είμαι απολύτως σίγουρος ότι κανείς από τους κυβερνήτες, τους παρατρεχάμενούς του, τους δημοσιογράφους και τους εκδότες δεν έχει πληροφορήσει τον κ Σαββίδη με ακρίβεια γύρω από αυτό το θέμα για να τον αποτρέψει Γιατί όλοι όσοι τον τριγυρίζουν τον βλέπουν απλώς σαν ζουμερό λεμόνι για στύψιμο. Όπως σχεδόν όλους τους επιχειρηματίες.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι πετυχημένοι εκδότες είναι αποκλειστικά αυτοί που έχουν ψώνιο και έχουν αφοσιωθεί στα μίντια. Δεν αρκεί να προσλάβεις κάποιους που «ξέρουν» για να σου κάνουν τη δουλειά. Δεν αρκεί καν να έχει παιδιά αν αυτά δεν αγαπάνε με πάθος αυτή τη δουλειά. Δεν αρκεί να έχεις λεφτά για να πετύχεις. Χιλιάδες λεφτάδες έχασαν περιουσίες στην τρύπα των μίντια.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης θέλει μίντια για να τα χρησιμοποιήσει για τις δουλειές του, όπως αποκάλυψε ευθέως ο ίδιος στην πρόσφατη συνέντευξή του. Επειδή, όπως είπε, « στην Ελλάδα αν δεν έχεις σχέση με μίντια δεν μπορείς να ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις Επειδή σε πατάνε όπως θέλουν. Και υπάρχει μόνο μια λύση. Να αποκτήσεις ανοσοποιητικό σύστημα».

Απ αυτή τη δήλωση καταλαβαίνει κανείς ότι ο ίδιος δεν ξέρει τι θα πει μίντια και μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Οι μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν μίντια και δεν θέλουν να ξέρουν για τα μίντια. Ο Τιτάν, η Χαλυβουργική, τα Ελληνικά Πετρέλαια, η Βιοχάλκο, ο Μυτιλιναίος, η Μαμιδάκη, η Aegean, η Τζάμπο, η Ελαϊς, ο Φουρλής, ο Κοπελούζος και εκατοντάδες άλλες και άλλοι αντίστοιχοι επιχειρηματίες, συμπεριλαμβανομένων και των δεκάδων εφοπλιστών (με εξαίρεση Αλαφούζο, Κυριακού) κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να τους «πατάνε όπως θέλουν».

Απλώς διαλέγεις τον τρόπο που θα επιχειρείς: Διαπλεκόμενος με τις κυβερνήσεις και τον πολιτικό εσμό ή σαν αμιγής επιχειρηματίας. Ο κ Σαββίδης διάλεξε. Γιατί έχει καεί η γούνα του και πιστεύει ότι κολλημένος στο τέρας μπορεί να προστατευτεί απ αυτό. Κάποτε θα μιλήσει γι αυτό του το λάθος. Ως χαμένος, όμως.

Αν κάνει τον κόπο να ρωτήσει μεγάλους επιχειρηματίες των μίντια πόσα λεφτά έχουν χάσει σε βάθος χρόνου από τις άλλες τους επιχειρήσεις για να τροφοδοτούν τα μίντια, θα καταλάβει ότι η ενασχόληση είναι για εραστές, δεν είναι για παράλληλους επαγγελματίες. Κι αυτό, γιατί ο ίδιος δηλώνει ότι δεν έχει σκοπό να χρησιμοποιήσει τον Τύπο για να εκβιάσει για τις άλλες δουλειές του. Ως επαγγελματικό στέλεχος στον Τύπο εδώ και πολλά χρόνια θα συμβούλευα τον κ Σαββίδη, υπό αυτή την προϋπόθεση να μην ασχοληθεί με το χώρο. Θα χάσει έτσι κι αλλιώς.

Δύο αλληλοσυγκρουόμενες ταυτότητες

Ο Ιβάν Σαββίδης έχει δύο ταυτόχρονες και αλληλοσυγκρουόμενες ταυτότητες. Από τη μία είναι, παρά τις αποτυχίες του, ένας οξυδερκής επιχειρηματίας που ξέρει πώς λειτουργεί το επενδυτικό σύστημα, αλλά με άλλους όρους, συχνά σκληρότερους από αυτούς που ισχύουν στην Ελλάδα. Από την άλλη μοιάζει πολύ άπειρος στο να διακρίνει τι είναι αληθινό και τι είναι ψεύτικο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Μοιάζει να χει κάτι από την αφέλεια της εντιμότητας των Ελλήνων της διασποράς.

Το γεγονός και μόνο ότι πιστεύει και ακολουθεί και προτείνει ως ειλικρινή τον πλέον ψεύτη πρωθυπουργό όλων των χρόνων της νεώτερης ελληνικής ιστορίας πρέπει να προβληματίσει. Γιατί, είτε ο κ Σαββίδης τυφλώνεται από την ανάγκη του να πιστέψει σε κάποιον ηγέτη κυβερνήτη, είτε απλώς θέλει να είναι προνομιούχος δίπλα του.

Και σ αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι υπάρχει μια σύγχυση. Είτε δική του, είτε δική μας. Στη συνέντευξή του, ο επιχειρηματίας υπερασπιζόμενος την πολιτική Τσίπρα, δηλώνει ότι «οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ποιος είναι υπέρ της ανάπτυξης της οικονομίας, υπέρ της διάσωσης της κατάστασης και ποιος υπέρ της δημαγωγίας»! Θεωρώντας ότι υπέρ της ανάπτυξης είναι ο κ Τσίπρας και υπέρ της δημαγωγίας η ΝΔ!

Δεν ξέρουμε αν έχει πληροφορηθεί ότι το κόμμα του κ Τσίπρα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι σφοδροί εχθροί των επιχειρηματιών, του κεφαλαίου, της φιλελεύθερης οικονομίας, των χαρισμάτων στους πλούσιους, ότι είναι δηλωμένοι κομμουνιστές. Και σαν τέτοιοι προστατεύουν τον δημόσιο τομέα σαν τα μάτια τους, υπερασπιζόμενοι κάθε τι δημόσιο και αφήνοντας να πεθάνει κάθε τι ιδιωτικό.

Από την άλλη, η ΝΔ είναι ο ιδεολογικός εκφραστής των επιχειρηματιών και του φιλελευθερισμού και παράλληλα με το παραχάϊδεμα του δημοσιοϋπαλληλικού «στρατού» εκφράζει και όλους όσοι πιστεύουν στην λεγόμενη ελεύθερη οικονομία. Ίσως ο κ Σαββίδης έχει θυμό μέσα του για τη μεταχείριση που του επιφύλαξε η δεξιά. Αλλά, ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος όταν στις δυτικές δημοκρατίες εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις. Εκτός αν έχει πληροφορίες ότι δεν θα εναλλάσσονται.

Επομένως, είτε ο κ Σαββίδης δεν έχει καταλάβει την κρατικιστική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, είτε ο πρωθυπουργός μας δουλεύει όλους και ακολουθεί την πολιτική των επιχειρήσεων που λέει ο κ Σαββίδης. Στην πρώτη περίπτωση ο βορειοελλαδίτης κεφαλαιούχος μάλλον έχει πέσει θύμα του κ Τσίπρα. Στη δεύτερη έχουμε πέσει θύμα του κ Τσίπρα όλοι οι υπόλοιποι εκτός από τον κ Σαββίδη.

Εκτός αν ο κ Τσίπρας δεν έχει πολιτική. Οπότε θα χάσουμε κι εμείς και ο κ Σαββίδης. Μόνο που εμείς θα χάσουμε από το υστέρημά μας, ενώ ο κ Σαββίδης από το περίσσευμα. Κι εμάς ποσώς μας ενδιαφέρει ο κ Σαββίδης, ο οποίος έχει πολλά καταφύγια. Εμείς δεν έχουμε κανένα. Όσο κι αν κόπτεται ο επιχειρηματίας ότι ο κ Τσίπρας είναι η σωτηρία μας. Ούτε καν η δική του δεν είναι.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης   liberal.gr