Ο Πολάκης, το παρακράτος, οι πρωτάνθρωποι

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Παρακράτος με χιλιάδες πλοκάμια βλέπει στα δημόσια νοσοκομεία ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης. Είναι, όμως, αποφασισμένος να τα κόψει. Υπάρχουν ορισμένοι υπάλληλοι, γιατροί, νοσηλευτές, αποθηκάριοι κ.ά. που, σύμφωνα με τον κυβερνητικό αξιωματούχο, υπονομεύουν το φιλολαϊκό έργο της κυβέρνησης με απώτερο σκοπό, ως συνήθως, να τη ρίξουν στο καναβάτσο, να μην υπάρχει πια αριστερή κυβέρνηση διότι χαλάει τη σούπα στο κατεστημένο και το πριονίζει· οι πλούσιοι τρομάξανε και διέταξαν τα φερέφωνά τους, που έχουν καταλάβει τις νευραλγικές θέσεις του Δημοσίου, να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να φανεί ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ανεπαρκής και άχρηστη και λοιπά.

Κατά τον υπουργό, τα πιόνια του σαθρού κατεστημένου κάνουν πόλεμο στις υγιείς δυνάμεις της Αριστεράς, διαστρεβλώνοντας και συκοφαντώντας το αγαθό έργο της κυβέρνησης, προσπαθώντας να αποκρύψουν από τον λαό το «θεάρεστον» αυτού.

Για όλα τα στραβά φταίνε οι άλλοι, κάποιοι άρρωστοι του παλιού συστήματος, που είχαν καλομάθει και τώρα ξινίζουν τα μούτρα τους αφού οι άμεμπτοι «αριστεροί» προσπαθούν να βάλουν μια τάξη, αφαιρώντας τους τα προνόμια και τις απολαβές που είχαν κατακτήσει. Αυτά όλα είναι βέβαια στη σφαίρα της φαντασίας και το ξέρουν, ψευδόμενοι όμως συνεχώς αρχίζουν να τα πιστεύουν -η αντιδεξιά ρητορεία είναι και η μόνη τους «πολιτική» (αλλά έχει ήδη ξεθυμάνει -μένουν κάποιοι σαν τον Πολάκη και τον πρωθυπουργικό σύμβουλο Καρανίκα να υποστηρίζουν αυτήν την πολιτική).

Πρόκειται για μανικούς -αυτό μαρτυρεί η λεκτική βία (γιατί για βία πρόκειται) που ασκούν μέσα από τα μαραφέτια της ηλεκτρονικής δικτύωσης (και αποδεικνύονται δεινοί ηλεκτρονικοί χρήστες). Η μανία τους αποθρασύνεται και φουντώνει από την ανοχή που δείχνουν απέναντί τους οι υπόλοιποι της κυβέρνησης αλλά και πολλοί οπαδοί που υπερθεματίζουν σε αυτό τους το λεξιλόγιο.

Ο αρρωστημένος λαϊκισμός αντί να απισχνανθεί ενδυναμώνεται, εκχυδαΐζοντας έτσι την επικοινωνία και τον πολιτισμό της κάθε μέρας, ευτελίζοντας και υποβιβάζοντας τα πολιτικά δρώμενα. Και όμως, υπάρχουν αρκετοί που επευφημούν αυτή τη λεκτική αθλιότητα θεωρώντας ότι είναι απαραίτητη για ένα μεγάλο στρώμα της κοινωνίας -κάτι σαν αντίβαρο στον δεξιό λαϊκισμό ή τρέχα γύρευε τι τρικυμία δέρνει τον εγκέφαλό τους.

Ο δε Πολάκης μιαίνει και το επάγγελμά του, που είναι ιερό αφού θεωρείται καλός επιστήμονας της Ιατρικής -θα μίλαγε έτσι ποτέ ο Ιπποκράτης, όσα αξιώματα και αν του έδιναν; Πρώτα θα σεβόταν το σώμα και τη γλώσσα, ό,τι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, και μάλιστα τον συνοδοιπόρο.

Δεν αρκεί να φωνάζεις ότι είσαι κρητικό λεβεντότεκνο και δεδηλωμένος εχθρός της Δεξιάς, δεν χρειάζεται να γίνεται κανείς καραγκιόζης για να δείξει την ιδεολογία του και την όποια του (σεβαστή) ιδιαιτερότητα.

Ο κόσμος έχει πλέον ανάγκη να ακούει ήπιες φωνές, να καταλαβαίνει ότι αυτός στον οποίο έχει δώσει την εμπιστοσύνη του με την ψήφο του έχει συγκροτημένη σκέψη και πάμπολλα επιχειρήματα να αντικρούσει τους πολιτικούς του αντιπάλους -οι κραυγές και η βία (τους) ίσως χαρακτήριζαν τους πρωτάνθρωπους, αλλά τώρα, σήμερα; Ο Πολάκης σίγουρα δεν είναι Καρανίκας· συνετό και φρόνιμο θα ήταν να αρχίσει διάλογο με όσους νομίζει ότι επιβουλεύονται τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

efsyn.gr