Θηλαστικό, ΜΙΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

Τα θηλαστικά γεννούν ζωντανά μικρά. Τα θηλαστικά φροντίζουν τα μικρά τους και μετά τη γέννηση. Τα γαλουχούν, τα προστατεύουν. Τα θηλαστικά μαθαίνουν την τυπική συμπεριφορά του είδους τους από τους γονείς τους.

Κατάλαβες θηλαστικό, που διαβάζεις αυτό το κείμενο; Κατανοείς πως το χρέος σου απέναντι στα τέκνα σου δεν τελειώνει στο να γονιμοποιήσεις το θηλυκό; Εσύ, θηλυκέ άνθρωπε αντιλαμβάνεσαι πως δεν ολοκλήρωσες τον ρόλο σου στη φύση με την εξώθηση και το πρώτο κλάμα του μωρού; Νιώθεις τι σου λέω;

Βάζεις το παιδί στο στήθος και θηλάζει. Το κοιμίζεις. Το κρατάς καθαρό. Το κρατάς ασφαλές. ΟΧΙ. Δεν τελείωσες.

Το προστατεύεις από το κρύο, την αδικία, την αρρώστια και τον πόνο. Νομίζεις πως αυτό αρκεί; ΟΧΙ. ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΙΠΗΣ ΑΚΟΜΑ, ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ!

Το στέλνεις να μάθει αριθμητική και να διαβάζει. Να επικοινωνεί σε άλλες γλώσσες, να μάθει να κλοτσάει τη μπάλα ή να χορεύει. Του μαθαίνεις την αξία του χρήματος και το ψυχαγωγείς. Το ντύνεις όμορφα ρούχα παπούτσια, ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ – ούτε καν, ακόμα! Το στέλνεις να μάθει να αμύνεται. Να έχει πιθανότητες να γλιτώσει, αν του επιτεθούν. Να κλοτσάει, να βαράει, να είναι δυνατό στο σώμα, να έχει γερές γροθιές. Μα έχεις δουλειά ακόμα. ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΑ, ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ. Κανένα θηλαστικό, κανένα ανθρώπινο ον δεν έχει δικαίωμα να ονομάζεται έτσι αν δεν μάθει από τους οικείους του να σέβεται την αυτοδιάθεση του συνανθρώπου του.

ΕΞΗΓΗΣΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ “ΟΧΙ” ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ; Αν όχι, δεν είναι ακόμα ακέραιος άνθρωπος ο απόγονος σου και συ είσαι ελλειμματικός γονιός.

Σήμερα. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

“Παιδί μου, η δική σου επιθυμία δεν είναι πάνω από την επιθυμία ενός άλλου ανθρώπου. Αν εσύ θέλεις και ο άλλος όχι, ΚΕΡΔΙΖΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ. ΤΟ ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΝΑΙ.”

“Παιδί μου, η επιθυμία ενός ανθρώπου δεν εκδηλώνεται στο ντύσιμο του. Το ντύσιμο δεν μιλάει. Ο άνθρωπος μιλάει. Δεν υπάρχει προκλητικό ντύσιμο. Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να φοράει ότι επιθυμεί χωρίς αυτό να περιορίζει καθ’ οποιονδήποτε τρόπο την αυτοδιάθεση του.”

“Παιδί μου, ο άνθρωπος μπορεί να λέει ΝΑΙ και στην πορεία να πει ΟΧΙ. Κάθε ΟΧΙ ακυρώνει όλα τα προηγούμενα ΝΑΙ”

“Παιδί μου ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ από το παιδί ενός άλλου γονέα. Δεν έχεις περισσότερα δικαιώματα. Δεν είσαι πιο σπουδαίο, δεν αγαπιέσαι περισσότερο. Δεν ζυγίζει περισσότερο η ύπαρξη σου, η ουσία σου από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο”

“Παιδί μου, ορίζεις το σώμα σου ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Ορίζεις τα χέρια, τα πόδια, τα γεννητικά σου όργανα. Εσύ κατευθύνεις τη σεξουαλική σου διάθεση και τις ορμές σου. Δεν απαλλάσσεσαι των ευθυνών σου με άλλοθι τις ορμόνες σου. Ούτε το αλκοόλ ή τις ναρκωτικές ουσίες που εσύ διοχέτευσες στο κορμί σου.”

Τα είπες όλα αυτά, σήμερα; Χτες; Θα τα πεις αύριο; Θα τα λες κάθε μέρα; Θα δείχνεις με το παράδειγμα σου πως τα εννοείς; ‘Η, μήπως είσαι από τους υπανθρώπους που λένε “τα ήθελε ο κώλος της;”

Να σπείρεις ήξερες, μα δεν έμαθες να καλλιεργείς. Αγριόχορτα τα παιδιά σου, βλαβερά ζιζάνια που καταστρέφουν ότι με κόπο μεγάλωσαν άλλοι γονείς. Κατέστρεψαν λουλουδάκια που κόπηκαν πριν την ώρα τους, άγουροι καρποί έγιναν βορά παρασίτων. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ. ΠΑΡΑΣΙΤΑ. Που δεν διδάχτηκαν ποτέ την αξία της ζωής και της αυτοδιάθεσης. Έρμαια άγριων ενστίκτων και παθών, χωρίς συναίσθηση του πόνου των άλλων, χωρίς σεβασμό στην αξιοπρέπεια τους. Πανηγύριζες όταν σου έφερναν Α στα μαθηματικά, όταν έβγαιναν πρώτα στους κολυμβητικούς αγώνες. Μα ένα “μπράβο” για την ανθρωπιά τους και την ευαισθησία τους δεν άκουσαν ποτέ από σένα.

Πλήρωσες στο μαιευτήριο, κέρασες φίλους και γνωστούς. Μα γονιός δεν έγινες. Ούτε άνθρωπος. Ούτε καν θηλαστικό. Βλέπεις, δεν ολοκλήρωσες το χρέος σου, δεν υπάκουσες στη φύση σου. ΔΕΝ ΝΟΥΘΕΤΗΣΕΣ, ΔΕΝ ΔΙΔΑΞΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΟΥ. Απέτυχες στην πιο σοβαρή δουλειά που είχες ποτέ, ΤΗ ΜΟΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΟΤΕ. Να είσαι γονιός.

Ούτε καν θηλαστικό δεν είσαι. Ερπετό. Που αφήνεις τα αβγά σου να εκκολάπτονται μόνα τους και φεύγεις μακριά. Αυτή είναι η αξία σου. Διαιωνίζεις όντα που κακοποιούν κορίτσια, εξευτελίζουν αξιοπρεπή αγόρια και μετατρέπουν την κοινωνία σε ζούγκλα, επιδιώκοντας την επιστροφή του ανθρώπινου είδους σε πρό-εξελικτικές περιόδους της ιστορίας του. Μα, όταν η κοινωνία αμύνεται και απομονώνει τέτοιες συμπεριφορές, όταν φυλακίζει τα παιδιά σου, εσύ κρύβεσαι. Κλείνεσαι στο καβούκι σου, νίπτεις τας χείρας σου. Και ας ήσουν εσύ εξ αρχής, ο κύριος υπαίτιος των πράξεων των παιδιών σου.

Χτες ήταν η Ζωή. Την βίασαν κ την έκαψαν ζωντανή. Σήμερα η Ελένη. Αύριο;

Μην είσαι ερπετό. Γίνε θηλαστικό. Γίνε γονιός. ΜΙΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

thebluez.gr