Κυριακή 21 Ιουλίου 2019

«Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα»



Γράφει η Κλειώ Βλαχάκη   
  
– Σαν σήμερα, Δημήτρη. Θυμάσαι; Σαράντα πέντε χρόνια από τότε.
– Θυμάμαι. Ετοιμαστήκαμε όλοι βιαστικά. Πώς πέρασαν τα χρόνια!
– Στο σκαλοπάτι καθόμουνα. Με το νυφικό. Κάτασπρο, μακρύ, φαρδύ για να χωράει την κοιλιά μου. Άφτιαχτο ακόμη το σπίτι. Στα μπετά.

Ο γάμος σε ένα μικρό ξωκλήσσι στον κάμπο. Είκοσι άνθρωποι με το ζόρι. Η μάνα μου κοπελούδα όμορφη, ανυποψίαστη, χαρούμενη, ερωτευμένη. Ο πατέρας μου νέος, γελαστός, υπεύθυνος, έτοιμος σαν από πάντα να σηκώσει στις πλάτες τον ουρανό, σαν τον Άτλαντα. Ετούτος ο γάμος κόντρα στα ζόρια της επταετίας, την αστυνόμευση, το φόβο. Ετούτος ο γάμος ελπίδα και για τους δυο. Στο ξωκλήσσι της Παναγίας στον κάμπο.

Ίσα που πρόλαβε να τους ευλογήσει ο παπάς. Η μάνα μου έγκυος την αφεντιά μου. Σε δυο μήνες θα ξετσούμιζα. Αττίλας. Κύπρος. Επιστράτευση. Κάλεσαν και τον πατέρα μου μαζί με άλλους νέους στο χωριό. Στα 24 με γυναίκα και παιδί στα προσεχώς. Κλάματα, οδυρμός, αποχαιρετισμοί’ φιλιά. Ακόμα δεν είχαν σκουπίσει το ρύζι κι έπρεπε να φύγει. Εγώ στα σπλάχνα της να της σπαράζω την καρδιά με το βουβό κλάμα μου.

Πήγε μέχρι τις Μοίρες. Τους μάζεψαν σε ένα σχολείο. Τους είχαν εκεί να περιμένουν. Άντρας στα 24! Γύρισε μετά από δυο μέρες. Δεν ήταν στους καταλόγους το όνομά του. Δεν έμαθε ποτέ το γιατί. Του είπαν να γυρίσει πίσω στη γυναίκα του.

Εγώ γεννήθηκα το Σεπτέμβρη. Κι όμως είναι σα να τα θυμάμαι όλα. Την αγωνία της, το φόβο του, το άγνωστο. Ένιωθα το παράπονό της. Την έβλεπα με το νυφικό να του σφίγγει το χέρι. Άκουγα το κλάμα της. Άκουγε κι εκείνη το δικό μου. Πάλευα μέσα στα σπλάχνα της να βγω. Δεν ήταν η ώρα μου. Δεν ήταν και η δική του να φύγει. Κράτησε την υπόσχεση που μου έδωσε. Είπε πως θα ξαναγυρίσει.

«Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.» Κι εγώ επετειακά θυμήθηκα τη δική μου αγωνία. Την πρώτη μου πριν αντικρίσω το φως της ζωής. Ένας σπόρος που ακόμα δεν είχα φυτρώσει. Ένα μωρό που άκουγε κλάματα και παράπονα και νόμιζε πως ήταν νανουρίσματα και παραμύθια.

Σαν σήμερα….



*Η φωτογραφία είναι της Κρυσταλλίας Ιωαννίδου.

0 comments :

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *