Δεν έχει σκόνη ετούτο τον Ιούνη

`

Από το Πρόβατο όχι Αρνί

Λέει ένας σε μια ιστορία ότι ο άνθρωπος έπαψε να αλλάζει από όταν βρήκε τις ομπρέλες. Σταμάτησε να λειαίνει τις γωνίες του… Εγώ τον πιστεύω. Κι έχω κι άλλα να πω γι’ αυτή την ιστορία. Όπως και για κάθε πόλη στο μούσκεμά της.

Τούτος ο Ιούνης χαζοπαίζει ανάμεσα στην καταιγίδα και το κάμα. Γλιστράει το κλίμα του από ήπια εύκρατο σε έντονα ημιτροπικό. Θέλει μια αλλαγή να μείνει στη  μνήμη μας, έναν σελιδοδείκτη να επανέρχονται εύκολα οι ιστορικοί του μέλλοντος κι οι νοσταλγοί του παρελθόντος. Ετούτος ο Ιούνης τιμάει το ζώδιό του και Δίδυμος στην ψυχοσύνθεση αλλάζει από Τζέκιλ σε Χάιντ πριν καν το μεσημέρι προλάβει να κλείσει το μάτι του ως φλερτ στο απόγευμα. Σκόνη δεν έχει ετούτον τον Ιούνη. Φεύγοντας με νεύρα για τους αχάριστους από τις πόλεις μας ο Χριστός, δεν έχει κάτι να τινάξει από τα παπούτσια του. Κι όσο για τα γουέστερν, όχι, δε θα γυρίζονταν τον Ιούνη του 2018. Οι μουσικές του Ένιο Μορικόνε είναι γι’ άλλους μήνες.

Ετούτο τον Ιούνη βρέχει. Περπατάμε στις ώρες του γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να αλλάξουμε μπλούζα, να ψάξουμε κάπου τη στέγνια, να τρέξουμε κάτω από μπαλκόνια, δίπλα από παλιούς γνωστούς, μέσα σε από χρόνια οικείες αγκαλιές. Η βροχή συνυπάρχει με τον άνθρωπο από τις πρώτες του ανάσες. Και πάντα, πάντα όμως, του δημιουργεί το ίδιο διπλό αίσθημα: την ανάγκη να τρέξει, να κρυφτεί, να προστατευτεί από αυτή και την παρόρμηση να σταθεί, να τη χαζέψει, να την ακούσει, να τον γαληνέψει. Μήνας και φαινόμενο πατάν με βαριά βήματα πάνω σε αυτό το δίπολο. Φέτος τον έκτο δε θερίζουμε, βρεχόμαστε και στεγνώνουμε.

Τρεις μήνες και έντεκα μέρες μετά το προηγούμενο κείμενό μου προσπαθώ να ξαναβάλω σε καλή σειρά τις λέξεις μου. Μιλούσα κάποτε με έναν ποιητή και μου έλεγε ότι όλοι τις ίδιες πάνω-κάτω λέξεις χρησιμοποιούμε. Απλά τις βάζουμε σε άλλη σειρά. Το σκέφτομαι απόψε που δοκιμάζω να ξαναβρώ μια ελκυστική στοίχιση σε ετούτες τις γραμμές. Δύσκολο είναι. Η γραφή, όπως κι η άσκηση στον έρωτα, θέλουν καθημερινό ξύσιμο των μολυβιών. Θέλουν μουτζούρωμα και τσαλάκωμα και πάλι προσπάθεια. Ό,τι αφήνεις μην έχεις την απαίτηση να είναι εκεί μόλις θελήσεις να το ξαναπιάσεις. Ό,τι για μεγάλο διάστημα και με σχολαστική επιμονή αγνοείς, δύσκολα θα ανταποκριθεί ξανά στο κάλεσμά σου. Κι αυτό το «δύσκολα» θα σε διαλύσει για να το κάνεις στα δάχτυλά σου πάλι εύπλαστο.

Ο Ιούνης της Νορμανδίας αλλά και του Μουντιάλ, είχε για μέρες ένα πλοίο που πηγαινοερχόταν στα νερά του δίχως λιμάνι να ανοίγει να το δεχτεί. Ο Ιούνης της διαπραγμάτευσης και συμφωνίας ενός ονόματος και της αλήτικης δολοφονίας ενός μικρού κοριτσιού σε έναν καταυλισμό, είχε για βράδια 629 ανθρώπους να φοράν σωσίβια και να παρακαλάν για μια χώρα που να απλώσει τα χέρια της, να αρπάξει και να δέσει τον κάβο τους. Ο Ιούνης του περάσματος απ’ τον Δίδυμο στον Καρκίνο αλλά και της αυτοκτονίας ενός διάσημου σεφ είχε σε ένα κατάστρωμα 123 ασυνόδευτα ανήλικα και ένα «επιστρέψτε πίσω» στην αντηλιά της ηπείρου μας. Ο Ιούνης των τελειωμάτων της δεύτερης δεκαετίας του 2000 είναι η συνέχεια των προηγούμενων μηνών, των προηγούμενων χρόνων για την Ευρώπη: απάνθρωπος, φοβισμένος, ρατσιστής και άγριος.

Είμαστε πολλοί που δεν μπορούμε να δεχτούμε, να χωνέψουμε, να αντέξουμε πολλά. Κι ο Ιούνης των ημερών μας έχει αρκετά τέτοια. Είναι όμως κι άλλοι τόσοι, ίσως και παραπάνω που όχι μόνο τα ανέχονται αλλά συμβάλλουν στην επιβολή, στην αποδοχή αυτών ως συνηθισμένων. Και το δίπολο ξανακάνει την εμφάνισή του. Κι οι δυο πλευρές πατάμε με δύναμη. Και τα σύννεφα πλησιάζουν και πριν το φως πάντα οι βροντές ακούγονται.

Και μετά βρέχει. Κανονική βροχή. Κάθε μέρα, κάθε απόγευμα, ετούτο τον Ιούνη βρέχει. Μετεωρολόγοι στην τρέλα και ρομαντικοί σε έκσταση. Σαν και να παίζει με την τρυφερότητά μας. Σαν κι απ’ την άλλη να θέλει να μας αποσπάσει την προσοχή απ’ την ηλιοσφαγή που γίνεται στο βάθος. Να, τώρα δα, έξω ξεκινάει. Τώρα δα η πόλη μεταμορφώνεται από σκληρό κορίτσι σε κορίτσι που καλεί ικετευτικά για ένωση. Τώρα δα, σε εισόδους πολυκατοικιών, έξω από κλειστά μαγαζιά ξεκινάν ιστορίες που φτάνουν ως τα ξεψυχίσματα της ανάσας. Και ξέρεις; Τα φιλιά μετά την τελευταία ανάσα δεν έχουν το χρόνο με το μέρος τους. Τα περισσότερα. Εκτός από εκείνα, τα λίγα, που παίρνουν το ρίσκο μιας κυτταρικής αναπνοής· αναερόβιας.

Ποιοι δικαιούνται και πως θα πάρουν το επίδομα στέγασης

Με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια θα χορηγηθεί από τις αρχές του 2019 το επίδομα στέγασης στα νοικοκυριά που πληρώνουν ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου. Όπως ορίζεται στην υπουργική απόφαση το ποσό του μηνιαίου επιδόματος θα κυμαίνεται από 70 έως 210 ευρώ ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση. Για τη χορήγηση του επιδόματος λαμβάνονται υπόψη το ύψος των εισοδήματος (πραγματικού ή τεκμαρτού), των καταθέσεων και της ακίνητης περιουσίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση του επιδόματος θα είναι να υπάρχει ηλεκτρονικό μισθωτήριο ενώ οι αρχές θα μπορούν να προχωρούν ακόμη και σε κατ’ οίκον ελέγχους για να διαπιστώνουν την ακρίβεια των αιτήσεων οι οποίες θα γίνονται ηλεκτρονικά.

Το ύψος του στεγαστικό επίδομα διαμορφώνεται ως εξής:

Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 70 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο ενήλικα μέλη: 105 ευρώ.

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη ή μονογονεϊκή οικογένεια με ένα ανήλικο μέλος: 140 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα ή μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη: 175 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω ή μονογονεϊκή οικογένεια με τρία ανήλικα μέλη και πάνω: 210 ευρώ.

Τα κριτήρια

Για τη χορήγηση του επιδόματος πρέπει να πληρούνται τα εξής κριτήρια:

1. Εισοδηματικό κριτήριο: Το συνολικό εισόδημα του νοικοκυριού, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 8.000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενο κατά 4.000 ευρώ για κάθε μέλος του νοικοκυριού. Το συνολικό εισόδημα δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 24.000 ευρώ ετησίως, ανεξαρτήτως της σύνθεσης του νοικοκυριού.

- Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 8.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο ενήλικα μέλη: 12.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη ή μονογονεϊκή οικογένεια με ένα ανήλικο μέλος: 16.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα ή μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη: 20.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω ή μονογονεϊκή οικογένεια με τρία ανήλικα μέλη και πάνω: 24.000 ευρώ

2. Κριτήριο ακίνητης περιουσίας: Η συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας του νοικοκυριού, δεν μπορεί να υπερβαίνει στο σύνολο της το ποσό των 120.000 ευρώ για το μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενη κατά 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως του ποσού των 180.000 ευρώ.

3. Κριτήριο ύψους καταθέσεων: Το συνολικό ύψος των καταθέσεων του νοικοκυριού δεν μπορεί να υπερβαίνει τα όρια του κατωτέρω πίνακα για κάθε τύπο νοικοκυριού, μέχρι και το ποσό των 24.000 ευρώ.

Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 8.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο μέλη: 12.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη: 16.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα μέλη: 20.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω: 24.000 ευρώ

Για την περίπτωση των δικαιούχων που διαμένουν σε μισθωμένη κατοικία το επίδομα καταβάλλεται μηνιαίως με πίστωση σε τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου, ο οποίος τηρείται υποχρεωτικά σε πιστωτικό ίδρυμα που λειτουργεί στην Ελλάδα. Η ενίσχυση δεν καταβάλλεται εάν ο αιτών δεν έχει δηλώσει στην αίτηση για ένταξη στο πρόγραμμα αριθμό τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο είναι δικαιούχος ή συνδικαιούχος.

Στην περίπτωση δικαιούχου που επιβαρύνεται με το κόστος εξυπηρέτησης στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας, το επίδομα καταβάλλεται απευθείας στον τραπεζικό λογαριασμό εξυπηρέτησης του δανείου.

Το δικαίωμα στην καταβολή του επιδόματος ισχύει από την 1n ημέρα του επόμενου μήνα από αυτόν κατά τον οποίο υποβλήθηκε η αίτηση.

Αφορολόγητο - Ακατάσχετο

Το Επίδομα Στέγασης, είναι αφορολόγητο, δεν υπόκειται σε οποιαδήποτε κράτηση, δεν κατάσχεται ούτε συμψηφίζεται με ήδη βεβαιωμένα χρέη προς το Δημόσιο, ιδιώτες ή πιστωτικά ιδρύματα και δεν υπολογίζεται στον καθορισμό της εισοδηματικής ενίσχυσης ή στα εισοδηματικά όρια για την καταβολή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.

newsbeast.gr  

Συνελήφθη ο Κώστας Μπαρμπαρούσης

Συνελήφθη έπειτα από επιχείρηση της Αστυνομίας ο φυγάς και πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Κωσταντίνος Μπαρμπαρούσης, σε βάρος του οποίου είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, μετά τα όσα είχε πει στη Βουλή.

Σύμφωνα με πληροφορίες συνελήφθη στην περιοχή της Πεντέλης όπου είχε καταφύγει σε σπίτι φίλου του, ενώ λεπτομέρειες αναμένονται από την Ελληνική Αστυνομία.

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής συνελήφθη από άνδρες της αντιτρομοκρατικής και κρατείται αυτήν την ώρα στη ΓΑΔΑ.

Σε βάρος του έχουν σχηματιστεί δυο δικογραφίες με βαρύτατες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, η μία για την έκκλησή του σε πραξικόπημα και η άλλη για την ριψοκίνδυνη οδήγηση που έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές τόσο των αστυνομικών όσο και των υπόλοιπων οδηγών.

tvxs.gr

Το θράσος και το λάθος

Το τρομακτικό χουντικό παραλήρημα του χρυσαυγίτη Μπαρμπαρούση στη Βουλή είναι μια ακόμα έκφραση αποθράσυνσης της οργάνωσης. Που ίσως όμως θα είχε αποφευχθεί, ίσως να μην είχε καν τέτοια δύναμη η Χρυσή Αυγή, αν ο κόσμος μπορούσε να δει τι συμβαίνει στη δίκη της

  

γράφει η Ελευθερία Κόλλια

Τον λένε και Καραϊσκάκη, ελέω φυζίκ οπλαρχηγού, είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το κόμμα της Χρυσής Αυγής, έχει τέσσερα παιδιά, αυτοπροσδιορίζεται σε παλαιότερες συνεντεύξεις του ως «βιοπαλαιστής, αγρότης, κτηνοτρόφος, που έχει δουλέψει και σε οικοδομές»· «καμία δουλειά δεν είναι ντροπή».

Oταν κατεβαίνει από το ορεινό Ξηρόμερο, και το χωριό Μαχαιρά, όπου έχει δηλώσει ότι διαμένει, πηγαίνει κατευθείαν στη Βουλή, την οποία χρησιμοποίησε το μεσημέρι της Παρασκευής ως σκηνή για το κακοπαιγμένο του μονόπρακτο. Στην ομιλία του για τη συμφωνία με τα Σκόπια, με ανεκδιήγητο ύφος και τόνο απερίγραπτο, κάλεσε τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας να σεβαστεί τον όρκο της, να συλλάβει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο «για να αποτραπεί αυτή η προδοσία». «Τα κεφάλια τους στις Πρέσπες!», υστερίαζε.

Οι χουντικές κορώνες δεν του βγήκαν σε καλό. Υπήρξε ραγδαία κινητοποίηση, η οποία οδήγησε στην ποινική του δίωξη, και μάλιστα κακουργηματική, για προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας.

Δεν χωρεί αμφιβολία: ο Μπαρμπαρούσης διαθέτει απύθμενο θράσος. Το θεατρικό το έπαιξε αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ήδη κάθεται σε ένα εδώλιο, αυτό στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Κι ας μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στη δικαστική αίθουσα.

Βαρύνεται με άλλο ένα κακούργημα, αυτή τη φορά με την επιβαρυντική διάταξη της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Υπακούοντας στη γραμμή της ηγεσίας του κόμματος, που ήθελε εξαρχής να απαξιώσει επικοινωνιακά τη δίκη με την απουσία της, ο Μπαρμπαρούσης ανεβαίνει μόνο στο βήμα της Βουλής και αποφεύγει το Εφετείο. Αν παρακολουθούσε τη διαδικασία, ίσως αισθανόταν και την ανάγκη να σκύψει το κεφάλι. Να συνειδητοποιήσει την επιταγή για χαμηλόφωνη παρουσία, μέτρο αν μη τι άλλο, έως ότου εκδοθεί η απόφαση. Ο τύπος κινδυνεύει με ποινή κάθειρξης 10-20 ετών, τέτοια επισύρει η κατηγορία που συνοδεύει το όνομα του στη δικογραφία. Το ξέρει;

Ποιο μέτρο, όμως, και κουραφέξαλα… Ο βουλευτής που έχει φωτογραφηθεί ακόμη και πάνω σε άλογο –πώς αλλιώς ενισχύεται ένα βουκολικό-ηγετικό προφίλ;– , απέδειξε σε χρόνο dt, ότι αυτά δεν είναι για περσόνες του διαμετρήματος του. Κι εκτός από θρασύς, εμφανίστηκε και δειλός –«πακέτο» άλλωστε πάνε αυτά.

Μετά την αποπομπή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής (αλήθεια, γιατί δεν διεγράφησαν και όσοι από τους βουλευτές χειροκροτούσαν ενθουσιωδώς τον ομιλητή;), ο Μπαρμπαρούσης ξέχασε τις αιμοσταγείς ιαχές για κεφάλια και τα συναφή, κι εξέδωσε μια μεγαλειώδη ανακοίνωση, με την οποία ουσιαστικά ανασκεύασε, κάνοντας λόγο για αυθόρμητες δηλώσεις (κανείς άλλος δεν πρόσεξε ότι τις διάβαζε;), που επ’ ουδενί είχαν σκοπό να αμφισβητήσουν τη Συνταγματική Νομιμότητα, πλην όμως και δυστυχώς, έτυχαν δόλιας πολιτικής εκμετάλλευσης και παρερμηνείας. Aτιμη ζωή.

Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος για όποιον έχει παρακολουθήσει έστω και μία ώρα την ακροαματική διαδικασία στη δίκη της Χρυσής Αυγής: είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα, που αυτή η δίκη δεν έχει εικόνα. Που ο κόσμος, ο πολύς κόσμος, δεν μπορεί να δει live τα στοιχεία, τις φωτογραφίες, το υλικό από τους σκληρούς δίσκους, τα βίντεο, που δεν έχει μπορέσει να ακούσει τις μαρτυρίες όσων έχουν υποστεί επιθέσεις. Που δεν θα καταφέρει να δει καρέ-καρέ τις απολογίες του Μπαρμπαρούση και κάθε Μπαρμπαρούση (διότι κατηγορούμενοι είναι και πολλοί άλλοι βουλευτές, όπως και ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος), τη μόνη φάση στην οποία θα προσέλθουν –όπως λένε συνήγοροι τους– , και δεν θα έχει ιδία αντίληψη για τις κυβιστήσεις, το μπαλάκι των ευθυνών, τον τραγέλαφο που αναμένεται…

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας απέρριψε από την αρχή της δίκης το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής για μαγνητοσκόπηση και ραδιοτηλεοπτική κάλυψη της, όπως και την ηχογράφηση των πρακτικών της. Η έκβαση των πραγμάτων δείχνει ότι πρόκειται για τεράστιο λάθος. Η δημοσιότητα θα μπορούσε να αποτρέψει την αποθράσυνση του Μπαρμπαρούση (το όνομα χρησιμοποιείται σενεκδοχικά), θα είχε τη δύναμη της πλήρους απογύμνωσης του ναζιστικού συρφετού, σαφώς και θα παρείχε έδαφος για βαθύτερη γνωριμία με τα πρόσωπα, τις πράξεις, το ιδεολογικό υπόβαθρο. Σε μια ρομαντική εκδοχή, θα γινόταν ακόμη και εργαλείο συρρίκνωσης της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής.

Η εικόνα από το Εφετείο είναι η μόνη που θα μπορούσε να ισοφαρίσει τη ζημιά που προκαλεί το βίντεο ενός Μπαρμπαρούση στο βήμα της Βουλής, πιθανότατα και να υπερκεράσει την επικοινωνιακή της δύναμη. Σήμερα ο Μπαρμπαρούσης, χθες ο Κασιδιάρης (στο επεισόδιο με τον Δένδια), τις προάλλες ο Λαγός (παρ’ ολίγον στα χέρια με τον Ξυδάκη).

Η ζυγαριά γέρνει στη μια πλευρά και η Δικαιοσύνη έχει την ευθύνη της. Το δικαστήριο δεν είχε εξάλλου τίποτε να φοβηθεί, από μια υποδειγματική διαδικασία, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, κατά την οποία –με φροντίδα της προέδρου Μαρίας Λεπενιώτη– κανόνες τηρούνται και δικαιώματα γίνονται σεβαστά.

Είναι προφανές, πια, ότι αδίκησε τον εαυτό του. Και εξ αντανακλάσεως η Δημοκρατία τον δικό της.

ΥΓ: Και να σκεφθεί κανείς ότι το προεκλογικό σύνθημα του Μπαρμπαρούση ήταν το «Για να ξεβρωμίσει ο τόπος»…    

Αρα γιορτάζει και ο μπαμπάς μου

Τον έχω καμαρώσει σαν ζεστό χαμόγελο, σαν όμορφο άντρα, σαν δίκαιο, σαν ευφυέστατο, σαν γνώστη της ιστορίας, σαν πετυχημένο, σαν τολμηρό επιχειρηματία… Έχω χαρεί και μάτια να τον καμαρώνουν κι αυτό με γέμιζε περηφάνια. Για πολλά τον καμάρωσα και πάντα θα τον καμαρώνω. Και πάντα θα τον ακούω να λέει «τζιν-φις, τζιν-φις»...

  

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Γιορτή του Πατέρα και δεν θα γράψω για τον δικό μου; Που ήταν ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου! Τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, θόλωσε βέβαια η άτιμη η εικόνα του.Και σίγουρα στερήθηκα, το πώς είναι να «καθαρίζει» για σένα μπαμπάς. Μου έμεινε όμως μια αίσθηση. Κι ένας άγγελος καπαρωμένος, δικός μου, καταδικός μου. Και αποσπάσματα ζωής, πολύτιμα θραύσματα.

Να μια εικόνα. Καθόμουν οκλαδόν στο κρεβάτι τους και τους χάζευα να ντύνονται για μια δεξίωση. Τη δεκαετία του ’70 γινόντουσαν δεξιώσεις κυρίως για να κτίζουν οι γυναίκες κάτι κότσους, μα τι κότσους! Η μαμά μου φορούσε μια μάξι τουαλέτα και ο μπαμπάς μου ένα σμόκιν. Ήταν κούκλα και ήταν λίγο πιο κούκλος. Προσέξατε το λίγο παραπάνω; Ήταν που του είχα αδυναμία. Έτσι δεν συμβαίνει με τις κόρες; Κι ενώ έμοιαζε σοβαρός κύριος και καθρεπτίστηκε και σβέλτα, όπως οι άνδρες του τότε, είπε στη μαμά μου «Και θα πιώ κι ένα τζιν-φις». Ο μπαμπάς μου δεν έπινε, παρά μόνο για να πει ό,τι κάτι ήπιε. Και μάλλον του φάνηκε αστεία η λέξη «τζιν-φις», γι΄αυτό και άρχισε να την επαναλαμβάνει «τζιν-φις, τζιν-φις, τζιν-φις» και τον θυμάμαι να γελάει και να κάνει σαν μικρό παιδί. Και μπήκα και ‘γω στη χαρά του και φώναζα «τζιν-φις, τζιν-φις».

Ο μπαμπάς μου πέθανε από καρκίνο όταν ήταν μόλις 39 ετών. Εγώ ήμουν 14. Με πόνεσε πολύ. Χρόνια δεν έκλεινε η πληγή κι ας θόλωνε η εικόνα του, όπως προείπα. Αυτό μπορεί και να πονάει πιο πολύ. Κάποτε «Του» αφιέρωσα ένα βιβλίο. Σε εκείνον, στη σχέση μας, στη μάνα μου, στα χρόνια που ζήσαμε, στη γενιά τη δική τους και τη δική μου. Το πρώτο μου βιβλίο,το «Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο», μετά απ’ αυτό νομίζω ότι ησύχασα. Τον έχω καμαρώσει σαν ζεστό χαμόγελο, σαν όμορφο άντρα, σαν δίκαιο, σαν ευφυέστατο, σαν γνώστη της ιστορίας, σαν πετυχημένο, σαν τολμηρό επιχειρηματία… Έχω χαρεί και μάτια να τον καμαρώνουν κι αυτό με γέμιζε περηφάνια.

Για πολλά τον καμάρωσα και πάντα θα τον καμαρώνω. Μια πλευρά του όμως είχα αδικήσει. Τώρα πια, το Ρεάκι των 56 ετών, την αξιολόγησε αλλιώς. Τον «έχω» να χορεύουμε καζατζόκ και να χοροπηδάει, τον «έχω» να με ξενυχιάζει στο ταγκό και να λέει «Ωχ! Ρεάκι μου ωχ!», τον έχω να λέει «τζιν-φις, τζιν-φις, τζιν-φις!» και να γελάει πολύ. Ο μπαμπάς μου, εκείνος ο σοβαρός επιχειρηματίας, είχε και πλάκα! Είχε ένα μεγάλο κομμάτι «παιδί» μέσα του, που το διαφύλαξε και το ξαμόλαγε σαν με ποδήλατο! Ναι, αυτό πολύ του αγάπησα και του το πήρα όλο. Ο μπαμπάς της Ρέας-Ρεάκι, ο Κώστας-Κωστάκης, είχε πολύ «παιδί» μέσα του! Και τι νομίζεις; Και η ζωή ολόκληρη… Τι ολόκληρη μωρέ; Τόσο μικρή η ζωή… Μια πλάκα!…Όσο να πεις δυο τρεις φορές «Τζιν-φις» και τελείωσε.   

Η αρχή του τέλους για τον Πάνο Καμμένο…

Η απόφαση Τσίπρα να προχωρήσει σε συμφωνία με τα Σκόπια επηρεάζει όλα τα κόμματα αλλά είναι η πρώτη που πλήττει καίρια τον συγκυβερνήτη του. Μετά τους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους, τώρα θα χάσει και τους «υπερπατριώτες»

Του Γιώργου Καρελιά

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ, όποια εξέλιξη κι αν έχει, δεν θα επιδράσει σημαντικά στις προσεχείς εκλογές, μπορεί και καθόλου. Από άλλα θα κριθούν. Θα έχει, όμως, ένα καλό αποτέλεσμα για την πολιτική ζωή: θα την απαλλάξει από την παρουσία του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ του.

Μήπως είναι πολύ νωρίς για τέτοια συμπεράσματα; Για τα άλλα κόμματα ίσως, για τον Καμμένο και το δικό του όχι. Ας δούμε γιατί:

-Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί εκλογική καθίζηση για την οικονομική του πολιτική. Γι’ αυτό και θα προσπαθήσει να αναστρέψει αυτήν την τάση. Η κυβέρνηση ήδη προετοιμάζεται. Και από το φθινόπωρο, μετά την έξοδο από τα Μνημόνια, θα ανακοινώνει σταδιακά διάφορα μέτρα, που θα αφορούν μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων. Η ζημιά που θα υποστεί από τη συμφωνία με τα Σκόπια εκτιμάται ότι θα είναι περιορισμένη ή και καθόλου. Η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκινείται από τις «εθνικοπατριωτικές» εξάρσεις.

– Για τη ΝΔ αποφεύχθηκε ένας κίνδυνος στο θέμα αυτό: ο εσωτερικός διχασμός, στον οποίο πόνταρε το κυβερνητικό στρατόπεδο. «Χαϊδεύοντας» τα συλλαλητήρια και υιοθετώντας μια «υπερπατριωτική» γραμμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στεγανοποίησε τη δεξιά πλευρά του κόμματος, μην αφήνοντας πολλά περιθώρια για υπολογίσιμες κινήσεις ακροδεξιών και εθνικιστικών ομάδων. Oμως, αν αληθεύει το παλιό αξίωμα ότι «οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο», η ΝΔ μπορεί να δυσκολευθεί στην επίτευξη του στόχου της αυτοδυναμίας. Οι πιο μετριοπαθείς ψηφοφόροι απωθούνται από ακρότητες και εθνικοπατριωτικά λογίδρια, όπως αυτά που ακούστηκαν από βουλευτές της (ένα παράδειγμα εδώ). Στην ηγεσία της, πάντως, εκτιμούν ότι το «μπετονάρισμα» της δεξιάς βάσης, που είναι η πολυπληθέστερη, έχει μεγαλύτερη σημασία από τις πιθανές «κεντρώες» απώλειες.

– Για το Κίνημα Αλλαγής, που δοκιμάζεται λόγω διαφορετικών προσεγγίσεων του ΠΑΣΟΚ με τους άλλους συνεταίρους (ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ), δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς εκτιμήσεις. Μια καλή λύση γι’ αυτό θα ήταν να μην έρθει η συμφωνία στη Βουλή για κύρωση πριν από τις προσεχείς εκλογές.

Αυτό ακριβώς θα ήθελε περισσότερο απ’ όλους ο Πάνος Καμμένος. Για να μην αναγκασθεί να την καταψηφίσει και παραιτηθεί από υπουργός. Όμως, ό,τι κι αν γίνει με τη συμφωνία, η πολιτική τύχη του κ. Καμμένου φαίνεται προδιαγεγραμμένη. Για δύο λόγους:

Πρώτον, ο υπουργός Αμυνας και το κόμμα του, ψηφίζοντας όλα τα μνημονιακά μέτρα, έχουν ήδη χάσει σημαντικό μέρος των αντιμνημονιακών ψηφοφόρων τους.

Δεύτερον, τώρα θα χάσουν και το «υπερπατριωτικό» κοινό τους, το οποίο βλέπει ότι στα λόγια μεν απορρίπτουν τη συμφωνία με τα Σκόπια, αλλά στην πράξη στηρίζουν την κυβέρνηση που την υπογράφει. Ακόμα κι αν γίνουν πρόωρες εκλογές και η συμφωνία δεν προλάβει να έρθει στη Βουλή (δεν είναι το πιθανότερο σενάριο), οι ψηφοφόροι που έφεραν τους ΑΝΕΛ στη Βουλή και τον κ. Καμμένο στην υπουργική θέση θα τους κουνήσουν το μαντήλι.

Ετσι, η απόφαση Τσίπρα να προχωρήσει σε συμφωνία με τα Σκόπια είναι η πρώτη που, εξ αντικειμένου, πλήττει καίρια τον συγκυβερνήτη του. Είναι η αρχή του πολιτικού του τέλους.

Ο Τσίπρας στην κυριακάτικη Die Welt : Ζητά συγνώμη για το δημοψήφισμα του 2015 & δικαιώνει τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ

Ειδήσεις βγάζει ο πρωθυπουργός στη βαρυσήμαντη συνέντευξή του στην κυριακάτικη Die Welt

Για πρώτη φορά ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε ότι θα ενεργούσε διαφορετικά για το δημοψήφισμα του 2015 αν είχε όλα τα δεδομένα του σήμερα μπροστά του, τότε. Παράλληλα, όταν ερωτάται ευθέως αν θα προχωρήσει σε αυξήσεις συντάξεων, αποκαλύπτει ότι δεν θα κάνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις για το συνταξιοδοτικό, ενώ παραδέχεται ότι η ανεργία είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Δικαιώνει τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, λέγοντας πως αν μας ζητηθεί από το δικαστήριο θα καταθέσουμε υπέρ του, ενώ αποθεώνει την Ανγκελα Μέρκελ στην πολιτική της για το προσφυγικό.

«Η 21η Αυγούστου είναι ένα ορόσημο για μας» τονίζει ακόμη ο πρωθυπουργός. "Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί ακόμα καλά - καλά να το συνειδητοποιήσει. Τα προηγούμενα χρόνια, εμείς οι Έλληνες κάναμε μεγάλες θυσίες από τότε που ξέσπασε η κρίση. Το τέλος αυτής της φάσης θα ενισχύσει την ψυχή του λαού μας... Φέραμε πίσω στην Ελλάδα ένα αίσθημα σταθερότητας και ασφάλειας. Αν μιλήσετε με τον κόσμο, θα διαπιστώσετε ότι έχει επιστρέψει ένα αίσθημα κανονικότητας. Ο ΟΟΣΑ μάλιστα μας αποκαλεί πρωταθλητές των μεταρρυθμίσεων. Πριν κυβερνήσουμε εμείς, τα πράγματα ήταν διαφορετικά".. Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί θα πρέπει να συνεχίσουμε τη σταθεροποίηση της χώρας και της οικονομίας της, και γι’ αυτό χρειαζόμαστε σημαντικές μεταρρυθμίσεις....Μετά τις επιτυχίες των μεταρρυθμίσεων θα υπάρξουν και ελαφρύνσεις για τους αδύνατους της κοινωνίας."

O πρωθυπουργός θεωρεί " δεδομένο ότι θα εφαρμοστούν τα σημεία της περσινής συμφωνίας με τους εταίρους της Ευρωζώνης. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται ελαφρύνσεις του χρέους, για να μπορέσουμε να σταθούμε σταθερότερα στα δικά μας πόδια και να έχουμε διαρκή πρόσβαση στις αγορές... Επεξεργαζόμαστε ακόμα τις λεπτομέρειες της καλύτερης δυνατής λύσης, ιδιαίτερα όσον αφορά τη διαχείριση των μελλοντικών ληξιπρόθεσμων οφειλών της Ελλάδας μέσω της χρήσης των μη καταβεβελημένων, αλλά ήδη υπεσχημένων ευρωπαϊκών κονδυλίων και την επιμήκυνση των προθεσμιών αποπληρωμής από το 2022 και μετά. Αυτή θα ήταν μια λύση, που δεν θα κόστιζε στους ευρωπαίους φορολογουμένους τίποτα, η οποία όμως αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την πρόσβαση στις αγορές και τη δημιουργία των απαραίτητων αποθεμάτων ρευστότητας. Δεν απαιτούμε να μπουν στο αρχείο οι υποχρεώσεις μας".

Ο κ. Τσίπρας αφού τονίζει ότι πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας "τα πέντε προηγούμενα χρόνια είχαμε μεν προγράμματα λιτότητας, αλλά τους στόχους που είχαν συμφωνηθεί με αυτά η χώρα δεν τους πέτυχε ποτέ", σημειώνει: "Εμείς φέραμε τα πάνω κάτω. Η Ελλάδα πετυχαίνει τώρα στα δημοσιονομικά πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρώτο τρίμηνο του 2018 η οικονομική ανάπτυξη βρισκόταν στο 2,3% σε σύγκριση με πέρσι. Αυτή τη στιγμή πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωζώνη. Η ανεργία υποχώρησε κατά 7% στη διάρκεια της διακυβέρνησής μας... Ο ΟΟΣΑ μάλιστα μας αποκαλεί πρωταθλητές των μεταρρυθμίσεων. Πριν κυβερνήσουμε εμείς, τα πράγματα ήταν διαφορετικά".

Ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι "η ανεργία παραμένει πολύ υψηλή", αλλά υπογραμμίζει ότι "είναι σημαντικότερο να παρατηρούμε την αλλαγή και τον ρυθμό της αλλαγής, και όχι τους απόλυτους αριθμούς. Το 2013 το ποσοστό της ανεργίας ήταν πάνω από 27%. Η μείωση είναι εντυπωσιακή, όπως και η μείωση των τεράστιων ελλειμμάτων. Αυτές οι αλλαγές είναι πολύ θετικά μηνύματα για ανάκαμψη της χώρας... Μετά από οκτώ χρόνια κρίσης είμαστε εν τω μεταξύ σε θέση να καταλάβουμε οι ίδιοι ποιες μεταρρυθμίσεις είναι ορθές για μας. Ίσως μερικές φορές να το ξέρουμε κιόλας αυτό καλύτερα από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν είμαστε τόσο κουτοί να γυρίσουμε για μια ακόμα φορά στην άθλια κατάσταση του 2010".

Ερωτηθείς για τον σκεπτικισμό που υπάρχει στη Γερμανική βουλή για την Ελλάδα ο πρωθυπουργός τονίζει: "Οι Γερμανοί βουλευτές δικαίως είναι προβληματισμένοι. Αλλά θα τους έλεγα: Είμαστε συνεπιβάτες στο ίδιο ευρωπαϊκό καράβι. Μια επιτυχία της Ελλάδας είναι και επιτυχία της Ευρώπης, συνεπώς και της Γερμανίας. Η Ελλάδα έκανε μεγάλες θυσίες, και η Γερμανία με τη βοήθειά της επίσης. Μια επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του χρέους θα διασφάλιζε αυτήν την επιτυχία, χωρίς να ενοχλήσει άλλους επιβάτες".

Αναφορικά με τον ρόλο που θα παίξει το ΔΝΤ μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος βοήθειας στην Ελλάδα, ο κ. Τσίπρας τονίζει: "Αυτό εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από το ίδιο το ΔΝΤ. Νομίζω ότι μια παραμονή του ΔΝΤ για τους υπόλοιπους μήνες του τρίτου προγράμματος θα εξυπηρετούσε πολύ την αξιοπιστία όλων μας. H Eλλάδα δεν έχει τίποτα να κρύψει. Και νομίζω ότι και μετά τη λήξη του προγράμματος θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά με τους Ευρωπαίους – για να δείξουμε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται διαρκή έλεγχο.

Ερωτηθείς τέλος για τη συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, ο κ. Τσίπρας τονίζει:

"Λύσαμε επιτέλους ένα πρόβλημα, που υπήρχε δύο δεκαετίες και πλέον. Είναι μια ιστορική απόφαση. Για πάνω από 27 χρόνια καμιά άλλη κυβέρνηση δεν τα κατάφερε. Το ότι τώρα η αντιπολίτευση και στις δύο χώρες είναι σχεδόν με την ίδια ρητορική αντίθετη, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτές. Και οι δύο θεωρούν τον εαυτό τους χαμένο. Δεν μπορούν όμως να υπάρχουν δύο χαμένοι. Λένε ότι η συμφωνία δεν είναι λύση, παρά μόνο ένα είδος ανακωχής – και για τις δυο πλευρές. Αυτός είναι αρνητικός πατριωτισμός. Αυτοί πιστεύουν ότι όλα μπορούν να μείνουν ως έχουν. Νομίζω ότι πρέπει με διάλογο να κινηθούμε ο ένας προς την πλευρά του άλλου για χάρη των λαών μας".

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του πρωθυπουργού στην Κυριακάτικη Die Welt έχει ως εξής:

Ερ.: Κύριε Τσίπρα, στις 20 Αυγούστου λήγει το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας. Μετά θα φύγουν οι θεσμοί από την Αθήνα. Θα είναι αυτή η μέρα η νέα εορταστική αργία της Ελλάδας;

Απ.: Δεν θα πήγαινα τόσο μακριά τώρα. Αλλά είναι ένα ορόσημο για μας ήδη. Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί ακόμα καλά- καλά να το συνειδητοποιήσει. Τα προηγούμενα χρόνια, εμείς οι Έλληνες κάναμε μεγάλες θυσίες από τότε που ξέσπασε η κρίση. Το τέλος αυτής της φάσης θα ενισχύσει την ψυχή του λαού μας. Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί θα πρέπει να συνεχίσουμε τη σταθεροποίηση της χώρας και της οικονομίας της, και γι’ αυτό χρειαζόμαστε σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Ερ.: Ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε την περασμένη βδομάδα στο Μόναχο ότι οι Έλληνες θα μισήσουν τους Γερμανούς και οι Γερμανοί τους Έλληνες. Γιατί μας μισούν οι Έλληνες;

Απ.: Δεν ξέρω τι είχε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο μυαλό του, όταν τα έλεγε αυτά. Έχει πει συχνά ήδη πάρα πολλά πράγματα σε πολύ λίγο χρόνο. Ένα όμως είναι σίγουρο: Τα πρώτα χρόνια της κρίσης υπήρξαν και στις δύο πλευρές πολλές προσβολές και δυσφορία. Οι Γερμανοί θεωρούν τεμπέληδες τους Έλληνες. Οι Έλληνες πιστεύουν ότι οι Γερμανοί εκμεταλλεύονται την Ελλάδα και θέλουν να καθορίζουν τις τύχες της χώρας. Και τα δύο είναι λάθος. Και οι δύο κυβερνήσεις πρέπει να προσπαθήσουν να αποφεύγουν τη δημιουργία τέτοιων εντυπώσεων.

Ερ.: Η κρίση στην Ελλάδα διαρκεί δέκα χρόνια τώρα. Το πρώτο πρόγραμμα βοήθειας ξεκίνησε το 2010. Πώς άλλαξε η Ελλάδα;

Απ.: Συγχωρέστε με που θα ήθελα να μιλήσω κυρίως για τα τελευταία τρία χρόνια της δικής μου διακυβέρνησης. Τα πέντε προηγούμενα χρόνια είχαμε μεν προγράμματα λιτότητας, αλλά τους στόχους που είχαν συμφωνηθεί με αυτά η χώρα δεν τους πέτυχε ποτέ. Το έλλειμμα παρέμεινε υψηλό, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιήθηκαν. Πολλά χρήματα δαπανήθηκαν για επιμέρους συμφέροντα του πολιτικού κατεστημένου και όχι για μεταρρυθμίσεις.

Ερ. Άλλαξε η κατάσταση όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις με τη δική σας διακυβέρνηση;

Απ.: Ναι, και μάλιστα πολύ σύντομα. Φέραμε τα πάνω κάτω. Η Ελλάδα πετυχαίνει τώρα στα δημοσιονομικά πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρώτο τρίμηνο του 2018 η οικονομική ανάπτυξη βρισκόταν στο 2,3% σε σύγκριση με πέρσι. Αυτή τη στιγμή πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωζώνη. Η ανεργία υποχώρησε κατά 7% στη διάρκεια της διακυβέρνησής μας. Φέραμε πίσω στην Ελλάδα ένα αίσθημα σταθερότητας και ασφάλειας. Αν μιλήσετε με τον κόσμο, θα διαπιστώσετε ότι έχει επιστρέψει ένα αίσθημα κανονικότητας. Ο ΟΟΣΑ μάλιστα μας αποκαλεί πρωταθλητές των μεταρρυθμίσεων. Πριν κυβερνήσουμε εμείς, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Ερ.: Πώς μπορεί να είναι σταθερή μια χώρα, της οποίας η ανεργία εξακολουθεί να κυμαίνεται πάνω από 20%, της οποίας η νεολαία δεν έχει δουλειά σε ποσοστό πάνω από 40%, στην οποία το 43% των τραπεζικών δανείων δεν εξυπηρετούνται και γι’ αυτό είναι τοξικά;

Απ.: Έχετε δίκιο, η ανεργία παραμένει πολύ υψηλή. Αλλά όσον αφορά αυτά τα στοιχεία, είναι σημαντικότερο να παρατηρούμε την αλλαγή και τον ρυθμό της αλλαγής, και όχι τους απόλυτους αριθμούς. Το 2013 το ποσοστό της ανεργίας ήταν πάνω από 27%. Η μείωση είναι εντυπωσιακή, όπως και η μείωση των τεράστιων ελλειμμάτων. Αυτές οι αλλαγές είναι πολύ θετικά μηνύματα για ανάκαμψη της χώρας.

Ερ.: Όταν μιλώ με Έλληνες, βλέπουν την κατάσταση διαφορετικά. Συνεχίζει να μην υπάρχει κτηματολόγιο για όλη τη χώρα, οι δίκες διαρκούν αιωνίως. Οι δικαστικές αποφάσεις έρχονται μόνο μετά από χρόνια. Και η είσπραξη των φόρων συνεχίζει να μην είναι ακριβώς αυτή που θα έπρεπε.

Απ.: Μήπως οι φίλοι σας δεν είναι πλήρως ενημερωμένοι; Ναι, η Ελλάδα δεν είχε πλήρεις δασικούς χάρτες. Ήταν μια πραγματική πληγή της ελληνικής Διοίκησης. Αλλά εν τω μεταξύ έχουμε καταφέρει να χαρτογραφήσουμε το 40%. Μέχρι το 2020 θέλουμε να έχουμε τελειώσει με τη χαρτογράφηση. Και ναι, οι καθυστερήσεις στην ελληνική Δικαιοσύνη αποτελούν πρόκληση για μας. Αλλά και σ’ αυτόν τον τομέα έχουμε σημειώσει μεγάλα βήματα προόδου. Αλλά για να μπορέσουμε να είμαστε αποτελεσματικότεροι, θα χρειαστούμε και περισσότερους ανθρώπους για να μπορέσουν να διεκπεραιώσουν αυτή τη δουλειά. Οι μεταρρυθμιστικοί κανόνες όμως προβλέπουν μείωση του προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Και όσον αφορά την είσπραξη των φόρων είμαστε στο μεταξύ πολύ καλοί.

Ερ.: Θέλετε τώρα να βγείτε από την εποπτεία των θεσμών χωρίς συνακόλουθο πρόγραμμα. Τόσο πολύ φοβάστε τη συνέχιση του ελέγχου;

Απ.: Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Αλλά πιστεύω ότι μετά από οκτώ χρόνια κρίσης είμαστε εν τω μεταξύ σε θέση να καταλάβουμε οι ίδιοι ποιες μεταρρυθμίσεις είναι ορθές για μας. Ίσως μερικές φορές να το ξέρουμε κιόλας αυτό καλύτερα από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν είμαστε τόσο κουτοί να γυρίσουμε για μια ακόμα φορά στην άθλια κατάσταση του 2010.

Ερ.: Οι Ευρωπαίοι, και οι Γερμανοί, δεν είναι και τόσο σίγουροι γι’ αυτό. Φοβούνται ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ανακαλέσει τις μεταρρυθμίσεις, π.χ. τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Το θέλετε αυτό;

Απ.: Εγώ τουλάχιστον θα κάνω ό,τι μπορώ, για να μη σπαταληθούν οι μεγάλες προσπάθειες και επιτυχίες. Δεν θέλω να επανέλθουν στην εξουσία αυτοί που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, που ήταν υπεύθυνοι για διαφθορά και νεποτισμό και ενίσχυσαν τις πελατειακές σχέσεις. Αλλά μετά τις επιτυχίες των μεταρρυθμίσεων θα υπάρξουν και ελαφρύνσεις για τους αδύνατους της κοινωνίας.

Ερ.: Επομένως, θα αυξήσετε και πάλι τις συντάξεις;

Απ.: Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση ήταν σκληρή. Σ’ αυτήν χρωστάμε τη δημοσιονομική εξυγίανση. Συνενώσαμε δεκάδες συνταξιοδοτικά ταμεία, για πρώτη φορά – σημειωτέον - μετά τη δεκαετία του ’50. Δεν θα επιτρέψουμε καμία οπισθοδρόμηση σε αυτόν τον τομέα.

Ερ.: Πώς μπορεί να εμπιστευθεί κανείς μια κυβέρνηση, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα μιας χώρας, όταν αυτό προσπαθεί ταυτόχρονα να βάλει στη φυλακή τον Ανδρέα Γεωργίου; Εκείνον τον άνθρωπο, που ως επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το 2010 για πρώτη φορά διόρθωσε το ελληνικό έλλειμμα από το λανθασμένο 3,9% στο σωστό 15,4%;

Απ.: Θίγετε εδώ ένα πολύ ‘καυτό’ ζήτημα. Αλλά η Ελλάδα είναι ένα κράτος δικαίου. Εδώ υπάρχει διάκριση των εξουσιών. Ως Πρωθυπουργός δεν λειτουργώ σχολιάζοντας τη δουλειά του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Παρά ταύτα θα ήθελα να πω κάτι. Η δίκη κατά του κ. Γεωργίου αφορά την παράβαση των καθηκόντων του έναντι του εποπτικού συμβουλίου του. Και η ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι ανεξάρτητη. Κανείς δεν αμφισβητεί την αξιοπιστία της Αρχής.

Ερ.: Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε δύο χρόνια με αναστολή, επειδή δεν ενημέρωσε ένα εποπτικό συμβούλιο, που προηγουμένως είχε πρόθυμα εγκρίνει ένα λανθασμένο έλλειμμα της τάξης του 3,8%. Έχω την εντύπωση ότι αναζητείται εδώ ένας αποδιοπομπαίος τράγος για την κρίση. Γιατί η κυβέρνηση δεν του συμπαραστέκεται και δεν καταθέτει υπέρ του; Ούτως ή άλλως, εσείς στους σχεδιασμούς σας επικαλεστήκατε τα δικά του στοιχεία.

Απ.: Δεν κρύψαμε ποτέ ότι αναγνωρίζουμε τα αριθμητικά στοιχεία του. Αλλά η δικαιοσύνη και τα δικαστήρια είναι ανεξάρτητα. Αυτήν ακριβώς την ανεξαρτησία θέλουμε να τη βελτιώσουμε στην Ελλάδα. Αν όμως μας ζητήσει το δικαστήριο να καταθέσουμε υπέρ του, θα το κάνουμε.

Ερ.: Στις 21 Ιουνίου συνεδριάζει το Eurogroup για την περαιτέρω τύχη της Ελλάδας. Τι προσδοκάτε;

Απ.: Θεωρούμε δεδομένο ότι θα εφαρμοστούν τα σημεία της περσινής συμφωνίας με τους εταίρους της Ευρωζώνης. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται ελαφρύνσεις του χρέους, για να μπορέσουμε να σταθούμε σταθερότερα στα δικά μας πόδια και να έχουμε διαρκή πρόσβαση στις αγορές.

Ερ.: Τι σημαίνει αυτό συγκεκριμένα;

Απ.: Επεξεργαζόμαστε ακόμα τις λεπτομέρειες της καλύτερης δυνατής λύσης, ιδιαίτερα όσον αφορά τη διαχείριση των μελλοντικών ληξιπρόθεσμων οφειλών της Ελλάδας μέσω της χρήσης των μη καταβεβελημένων, αλλά ήδη υπεσχημένων ευρωπαϊκών κονδυλίων και την επιμήκυνση των προθεσμιών αποπληρωμής από το 2022 και μετά. Αυτή θα ήταν μια λύση, που δεν θα κόστιζε στους ευρωπαίους φορολογουμένους τίποτα, η οποία όμως αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την πρόσβαση στις αγορές και τη δημιουργία των απαραίτητων αποθεμάτων ρευστότητας. Δεν απαιτούμε να μπουν στο αρχείο οι υποχρεώσεις μας.

Ερ.: Μιλάμε για πολλά χρήματα. Το 2015 ζητήσατε από τον λαό σας να ψηφίσει για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της ΕΕ. Είπατε τότε: Αυτό σημαίνει δημοκρατία. Για ελαφρύνσεις χρέους θα πρέπει να ψηφίσει η γερμανική Βουλή. Κι αυτό σημαίνει δημοκρατία. Πώς θα εξηγούσατε στους σκεπτικιστές γερμανούς βουλευτές αυτά τα σχέδια;

Απ.: Οι βουλευτές δικαίως είναι προβληματισμένοι. Αλλά θα τους έλεγα: Είμαστε συνεπιβάτες στο ίδιο ευρωπαϊκό καράβι. Μια επιτυχία της Ελλάδας είναι και επιτυχία της Ευρώπης, συνεπώς και της Γερμανίας. Η Ελλάδα έκανε μεγάλες θυσίες, και η Γερμανία με τη βοήθειά της επίσης. Μια επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής θα διασφάλιζε αυτήν την επιτυχία, χωρίς να ενοχλήσει άλλους επιβάτες.

Ερ.: Ποιο ρόλο θα παίξει το ΔΝΤ μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος βοήθειας στην Ελλάδα;

Απ.: Αυτό εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από το ίδιο το ΔΝΤ. Νομίζω ότι μια παραμονή του ΔΝΤ για τους υπόλοιπους μήνες του τρίτου προγράμματος θα εξυπηρετούσε πολύ την αξιοπιστία όλων μας. H Eλλάδα δεν έχει τίποτα να κρύψει. Και νομίζω ότι και μετά τη λήξη του προγράμματος θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά με τους Ευρωπαίους – για να δείξουμε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται διαρκή έλεγχο.

Ερ.: Με το χέρι στην καρδιά. Η απομάκρυνση του ΔΝΤ από την Ελλάδα θα αποτελούσε σύμβολο εθνικής απελευθέρωσης. Για πολύ καιρό ο οργανισμός θεωρούνταν εργαλείο γερμανικής καταπίεσης.

Απ.: Αυτό είναι κάπως υπερβολικό. Αλλά η Ευρώπη θα πρέπει να αποδείξει ότι λύνει η ίδια τα προβλήματά της. Δεν μπορούμε συνέχεια να εμπιστευόμαστε τους άλλους οργανισμούς περισσότερο από τους δικούς μας.

Ερ.: Τον Ιούλιο ο Μακρόν και η Μέρκελ θέλουν να παρουσιάσουν τα μεταρρυθμιστικά τους σχέδια για την Ευρώπη. Τι περιμένετε εσείς;

Απ.: Χρειαζόμαστε μια μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, που θα οδηγήσει σε μετεξέλιξη του ΕΜΣ, σε περαιτέρω ανάπτυξη της τραπεζικής ένωσης και στη δημιουργία ενός αποθεματικού ανάγκης για αιφνίδιες καταστροφές. Δεν μπορούμε να αντιδρούμε πάντα μόνον όταν είναι πλέον πολύ αργά και έχει γίνει η ζημιά. Χρειαζόμαστε ένα είδος δημοσιονομικού κορβανά, με τον οποίο θα μπορούμε να επεμβαίνουμε από πριν. Η ‘ρέντα’ που έχουν αυτή τη στιγμή οι εχθρικές προς την Ευρώπη δυνάμεις το αποδεικνύει αυτό. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να διασφαλίσουμε την Ευρώπη, όχι λιγότερα. Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη.

Ερ.: Εδώ πολλοί άνθρωποι έχουν διαφορετική γνώμη, το αργότερο μετά το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης, κατά την οποία η Ευρώπη δεν έδρασε από κοινού. Είναι σταθερή τώρα η κατάσταση μέσω της συμφωνίας με την Τουρκία;

Απ.: Δουλεύουμε για να είναι σταθερή. Αυτή η προσφυγική κρίση δυστυχώς δεν είναι παροδικό φαινόμενο. Αυτή η κατάσταση θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια, όσο υπάρχουν π.χ. προβλήματα στη Μέση Ανατολή λόγω πολέμου και άλλων γεγονότων. Πρέπει να εξετάσουμε τις αιτίες, και όχι μόνο τις συνέπειες, αλλιώς ποτέ δεν θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε το σύνολο.

Ερ.: Έκανε λάθη η Άνγκελα Μέρκελ με την προσφυγική πολιτική της;

Απ.: Για μένα, αυτή πολιτική είναι μια από τις πιο θετικές πλευρές της κυρίας Μέρκελ. Σ’ αυτήν την προσφυγική κρίση προσπάθησε να δράσει ευρωπαϊκά. Αυτό δεν ήταν εύκολο.

Ερ.: Στη Γερμανία πολλοί το βλέπουν διαφορετικά. Μπορεί στο τέλος να της κοστίσει την εξουσία.

Απ.: Πριν από τρία χρόνια κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι σημαντικές αποφάσεις για χάρη των λαών μας συχνά έχουν ένα πολύ υψηλό πολιτικό τίμημα. Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πρόθυμη να ρισκάρει σ’ αυτήν την κρίση το πολιτικό της κεφάλαιο.

Ερ.: Πόσοι πρόσφυγες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Πόσοι καινούριοι προστίθενται κάθε μήνα;

Απ.: Καθημερινά προς το παρόν έρχονται 50 με 100 πρόσφυγες. Αν σκεφθεί κανείς ότι υπάρχει η προσφυγική συμφωνία με την Τουρκία, συνεχίζουν να είναι πολλοί. Για μας δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιο. Στην ηπειρωτική χώρα έχουμε περίπου 50.000 πρόσφυγες. Αλλά ειδικά για τα νησιά με τους χώρους υποδοχής τους συχνά η κατάσταση είναι δύσκολη.

Ερ.: Μπορεί κανείς να εμπιστεύεται σ’ αυτή τη συμφωνία την Τουρκία ως εταίρο;

Απ.: Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να αποτίσουμε σεβασμό στην Τουρκία. Εκεί ζουν πολλά εκατομμύρια πρόσφυγες. Πρόκειται για τεράστιο επίτευγμα. Αλλά φυσικά νομίζουμε ότι είναι πάρα πολλοί αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται σε μας. Η Τουρκία πάλι πιστεύει ότι οι αριθμοί κινούνται στα επίπεδα του εφικτού για μας. Περισσότερα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε.

Ερ.: Μόλις ανακοινώσατε συμφωνία με την κυβέρνηση της "Μακεδονίας", με την οποία συμφωνείτε να δοθεί το όνομα Βόρεια Μακεδονία στην περιοχή που κυβερνάται από τα Σκόπια. Για την Ευρώπη μπορεί να είναι αυτό επιτυχία. Ο λαός σας και η αντιπολίτευση δεν το θεωρούν ευχάριστο.

Απ.: Λύσαμε επιτέλους ένα πρόβλημα, που υπήρχε δύο δεκαετίες και πλέον. Είναι μια ιστορική απόφαση. Για πάνω από 27 χρόνια καμιά άλλη κυβέρνηση δεν τα κατάφερε. Το ότι τώρα η αντιπολίτευση και στις δύο χώρες είναι σχεδόν με την ίδια ρητορική αντίθετη, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτές. Και οι δύο θεωρούν τον εαυτό τους χαμένο. Δεν μπορούν όμως να υπάρχουν δύο χαμένοι. Λένε ότι η συμφωνία δεν είναι λύση, παρά μόνο ένα είδος ανακωχής – και για τις δυο πλευρές. Αυτός είναι αρνητικός πατριωτισμός. Αυτοί πιστεύουν ότι όλα μπορούν να μείνουν ως έχουν. Νομίζω ότι πρέπει με διάλογο να κινηθούμε ο ένας προς την πλευρά του άλλου για χάρη των λαών μας.

Ερ.: Κλείνοντας, μια ματιά ακόμα στο παρελθόν: Το 2015 αφήσατε το λαό σας να ψηφίσει και να αποφασίσει για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της ΕΕ. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων ήταν αντίθετο και στην πραγματικότητα έπρεπε να είχε ακολουθήσει η έξοδος από την Ευρωζώνη. Η συνέπεια ήταν μια τεράστια απώλεια εμπιστοσύνης. Το κλείσιμο των τραπεζών. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, ήταν λάθος αυτό που έγινε;

Απ.: Η κατάσταση τότε ήταν πολύ δύσκολη. Εκ των υστέρων και με τη γνώση που έχουμε τώρα, μπορούμε φυσικά να αξιολογήσουμε διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά πρέπει να αποφασίζουμε, όταν τα έχουμε μπροστά μας. Και αντίθετα με όσα λέτε, δεν επρόκειτο για δημοψήφισμα σχετικά με την παραμονή στο ευρώ. Ήταν ψηφοφορία για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για τη χώρα μου. Αμέσως μετά έδωσα εντολή να ακολουθήσουν εκλογές και τις κέρδισα. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητο, μπορούσα να είχα κυβερνήσει ακόμα τρεισήμισι χρόνια, χωρίς εκλογές.

Ερ.: Με το δημοψήφισμά σας μπορεί να βάλατε ιδέες στη νέα ιταλική κυβέρνηση, αν βέβαια σχεδιάζει ακόμα να βγει από το ευρώ ή τουλάχιστον θέλει να ασκήσει πίεση στην Ευρωζώνη. Τι θα συμβουλεύατε τους Ιταλούς; Να αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι;

Απ.: Η Ελλάδα και η Ιταλία δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Ούτε είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές στην Ιταλία. Αλλά μπορώ να συμβουλέψω τους αναγνώστες σας να είναι υπέρ της περαιτέρω εξέλιξης της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο κίνδυνος για την Ευρώπη εκπορεύεται από εκείνες τις δυνάμεις που δεν θέλουν μια κοινή Ευρώπη. Κι αυτοί δεν είμαστε εμείς οι αριστεροί, αλλά ακροδεξιοί λαϊκιστές.

iefimerida.gr

Φυλλορροούν οι ΑΝΕΛ: Αποχώρησε η Μανταλένα Παπαδοπούλου

Την αποχώρησή της από το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων ανακοίνωσε η Μανταλένα Παπαδοπούλου. Η πρώην εκπρόσωπος Τύπου που, πριν από λίγες ημέρες, ανέλαβε τη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων για τις προσεχείς εκλογές δήλωσε ότι δεν θα συνεχίσει στο κόμμα του Πάνου Καμμένου.

«Σε ό,τι με αφορά περίμενα μέχρι και την ύστατη ώρα. Πλέον εξαντλείται κάθε περιθώριο μέχρι την υπογραφή σε λίγη ώρα στις Πρέσπες. Δεν αμφισβητώ τις πατριωτικές προθέσεις του Πάνου Καμμένου. Διαφωνώ με τους χειρισμούς προς υπεράσπιση της θέσης μας για το Σκοπιανό, που είναι η μόνη υπερ του εθνικού συμφέροντος. Ενημέρωσα έγκαιρα σε ανώτατο επίπεδο εσωκομματικά για τους προβληματισμούς μου. Ίσως δικαιωθούν στο μέλλον οι όποιες επιλογές. Εμένα όμως η συνείδησή μου επιβάλλει να αποχωρήσω από την ενεργό πολιτική και να γυρίσω στο σπίτι μου. Η κατάπτυστη συμφωνία που προέκυψε και από την ανεπάρκεια και τις εγκληματικές πολιτικές του παρελθόντος δεν πρέπει να υπογραφεί από τον Υπουργό Εξωτερικών και από κανέναν άλλον», έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.

in.gr