Social Media & Πολιτική Eπικοινωνία: Ποια είναι η δύναμη του «like»;

Στην Ελλάδα των 11.000.000 κατοίκων, περισσότεροι από 3.500.000 διατηρούν προφίλ στο facebook. Πρόκειται για το 70,42% των χρηστών ίντερνετ της χώρας. Την ίδια ώρα, μέλη του πολιτικού προσωπικού της χώρας χρησιμοποιούν το twitter ως ένα άλλο βήμα της Βουλής, ενώ δεν λείπουν φαινόμενα πολιτικής προπαγάνδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους διαξιφισμούς – retweet να γίνονται σε καθημερινή βάση. Στο πλαίσιο αυτό η πολιτική επικοινωνία που άλλοτε ήταν προϊόν σχεδιασμού σε κλειστές αίθουσες, τώρα διαμορφώνεται λεπτό προς λεπτό στον χαώδη κόσμο των social media – με όλες τις ευκολίες και τους κινδύνους που ενέχονται σε αυτόν. Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, εξηγεί στο tvxs.gr πώς απέκτησαν δυναμική οι ιστοχώροι κοινωνικής δικτύωσης και πώς η πολιτική επικοινωνία επιδρά στο «παγκόσμιο χωριό» που εκείνοι δημιουργούν. Του Νίκου Μίχου

Παραλήρημα για την επόμενη μέρα. Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους που δεν είναι διατεθειμένοι να παραδεχτούν ότι αυτή η κρίση άλλαξε για πάντα το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε (ή, εξίσου πιθανό πια- δεν εργαζόμαστε). Το βλέπουν, αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν. Έχουν την απαίτηση να γυρίσουμε πίσω στο 2009, να συνεχίσουμε να ζούμε με τις ίδιες συνήθειες, με τις ίδιες αξίες, με τα ίδια λεφτά.

Κι επειδή αυτό είναι φύσει αδύνατον, πολύ φοβάμαι ότι ο πληθυντικός αριθμός πάει περίπατο και η απαίτηση μετατρέπεται ως εξής: Να συνεχίσει εκείνος να ζει με τις ίδιες συνήθειες, με τις ίδιες αξίες, με τα ίδια λεφτά. Κι οι άλλοι, η χώρα, η κοινή μας συλλογική μοίρα, ας παν να κουρεύονται.

«Μαύρη» έκθεση της Κομισιόν για την κοινωνική συνοχή

Αύξηση της ανεργίας, οικονομική στενότητα των νοικοκυριών και μείωση της γονιμότητας στην ΕΕ καταγράφει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα βασικά συμπεράσματα της τριμηνιαίας έκθεσης για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση στην ΕΕ που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα για το τέταρτο τρίμηνο του 2012.

Ο Λάζλο Άντορ, ο επίτροπος αρμόδιος για την απασχόληση και τις κοινωνικές υποθέσεις, δήλωσε: «Η κοινωνική κρίση στην Ευρώπη εξακολουθεί να επιδεινώνεται και σε ορισμένα κράτη μέλη δεν προβλέπεται αισθητή βελτίωση της κατάστασης. Οι φτωχότεροι είναι πολύ συχνά αυτοί που πλήττονται περισσότερο. Οι κυβερνήσεις πρέπει να πραγματοποιήσουν επενδύσεις για να επιτύχουν την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και να δώσουν στα άτομα μια πραγματική ευκαιρία ώστε να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση· η Επιτροπή, στο πλαίσιο της πρόσφατης δέσμης της για τις κοινωνικές επενδύσεις, υποδεικνύει τρόπους για τον σκοπό αυτό. Αλλά πάνω απ' όλα χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη: τόσο στο εσωτερικό των επιμέρους κρατών όσο και μεταξύ τους. Μόνον αν μείνουμε ενωμένοι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση».

Να φύγει η Κύπρος από το ευρώ, του Πολ Κρούγκμαν

Ένας ανταποκριτής, ο οποίος σέβομαι απόλυτα, που ζήτησε (ευγενικά) να πώ την άποψή μου για το τί πρέπει να κάνει τελικά η Κύπρος. Αφήνοντας στην άκρη, όλα τα ερωτήματα πολιτικού ρεαλισμού. Και έχει δίκιο: Οσο πιστεύω ότι οφελεί το να περνώ τον περισσότερο χρόνο μου δουλεύοντας επάνω στα όρια του πολιτικά εφικτού και βασιζόμενος σε έναν συνδυασμό λογικής και γελοιότητας, για να εξαλειφθούν αυτά τα όρια με την πάροδο του χρόνου, κάποια στιγμή θα πρέπει να πω ορθά κοφτά τι θα έκανα εγώ εάν μου δινόταν η ευκαιρία.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Δεύτερη προδοσία της Κύπρου από Βγενόπουλο, Σάλα, Σαμαρά

Κύπριοι βουλευτές καταγγέλλουν «ληστεία» από τους Έλληνες τραπεζίτες

Ευθείες βολές εναντίον των επιχειρηματιών που ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, εξαπολύουν κύπριοι βουλευτές. Μιλώντας στον κυπριακό Astra 92.8, ο Νίκος Παπαδόπουλος έκανε λόγο για κλοπή των κυπριακών τραπεζών και κατήγγειλε ότι «ο Βγενόπουλος και οι φίλοι του θα διατηρήσουν 100% τις καταθέσεις τους, ενώ διαγράφονται τα δάνεια τους που ανέρχονται σε εκατομμύρια».
Ο Παπαδόπουλος διερωτήθηκε επίσης αν «η Λαϊκή θα συνεχίσει την δικαστική διαδικασία που κίνησε εναντίον του Προέδρου της Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος κατηγορείται για παρέμβαση στην αγορά με στόχο τον αθέμιτο πλουτισμό».

Ο Δαβίδ, ο Γολιάθ και το τέλος του ευρώ. Του Στέλιου Κούλογλου

Έτσι γίνεται σε όλους τους πολέμους. Βρίσκεται πάντα μια χώρα, μια πόλη, ένα χωριό, που χωρίς να έχει καθόλου υπολογίσει τον συσχετισμό των δυνάμεων ή να έχει καταστρώσει εναλλακτικό σχέδιο διαφυγής, δεν ακολουθεί τις επιταγές των ισχυρών και ρίχνει μια ουκέταρ Ακολουθεί η συντριβή της, που αποκτά συμβολική αξία για όλες τις εμπόλεμες πλευρές. ΟΙ νικητές την χρησιμοποιούν για παραδειγματισμό των υπόλοιπων. Και οι τελευταίοι μαθαίνουν από τα λάθη της, ώστε να μην τα επαναλάβουν.

Στον ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο που ζούμε, είναι η μικρή Κύπρος που κλήθηκε να παίξει το ρόλο του Δαβίδ κόντρα στον Γολιάθ, και θα το πληρώσει πολύ ακριβά: είναι προφανές ότι η νέα συμφωνία είναι χειρότερη από την πρώτη, επιταχύνοντας την πορεία προς την οικονομική καταστροφή, που θα ερχόταν -αργότερα αλλά αναπόφευκτα- και με την απορριφθείσα από το κυπριακό Κοινοβούλιο, πρώτη απόφαση. Πρόκειται για την συντριβή του οικονομικού μοντέλου πάνω στο οποίο κτίστηκε η κυπριακή ευημερία της τελευταίας δεκαπενταετίας. Είναι αυτό που κυνικά δήλωνε την προηγούμενη εβδομάδα ο Σουηδός υπουργός Οικονομικών: “ στην Κύπρο έχουν μόνο έναν χρηματοπιστωτικό τομέα και παραλίες. Τώρα που ο χρηματοπιστωτικός τομέας βρίσκεται σε πορεία κλεισίματος, δεν θα έχουν παρά μόνο τις παραλίες".

Ντούτσε Ντοϋτσε Μπάνκ

  

Έπεσε η Κύπρος; Έπεσε!
Πρόλαβε πριν να πέσει να πει «όχι»; Πρόλαβε! Κι αυτό δεν συνιστά μόνον μια παρακαταθήκη, ευγενική ίσως, αλλά απλώς παρακαταθήκη, συνιστά μια νάρκη για τη γερμανική πολιτική, έτσι όπως την ακολουθεί (αλλά και την παρακολουθεί) το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 Η Κύπρος θα δυστυχήσει. Έλαβε τη χειρότερη δυνατή «λύση» απ΄τους εταίρους της. Δεν τινάζεται μόνον η οικονομία της στον αέρα με το ένα της μισό, το τραπεζικό σύστημα, να υφίσταται βίαιο και ακαριαίο θάνατο, αλλά – και κυρίως αυτό – η Κύπρος μπαίνει σε Μνημόνιο, δηλαδήσε καθεστώς κατοχής. Μιας ακόμα κατοχής. Προσέτι, η Κύπρος αφοπλίζεται προκειμένου να αντέξει τα μέτρα που θα της ζητηθούν – τις απομένουν οι παραλίες.

Η κρίση απειλεί το ευρώ

Ξανά και ξανά επανέρχεται το ερώτημα: θα επιβιώσει τελικά το ευρώ; Η αρχική βεβαιότητα ότι τίποτα δεν μπορεί να διαλύσει την Ευρωζώνη γίνεται όλο και πιο ομιχλώδης, κάθε φορά που μια καινούργια χώρα βυθίζεται στη δυστυχία εξαιτίας της υπαγωγής της σε καθεστώς μνημονιακής πολιτικής υπεράσπισης του ενιαίου νομίσματος. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, αλλά και Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος. Δίπλα τους και οι χώρες που συνήθως ξεχνάμε να αναφέρουμε, γιατί υποφέρουν χωρίς να μιλούν δυνατά, καθώς συγκαταλέγονται στα συντρίμμια του αλήστου μνήμης «υπαρκτού σοσιαλισμού»: Σλοβενία, Εσθονία, Σλοβακία. Οι λαοί τους δυστυχούν σιωπηλά. Ολο και μακραίνει η ουρά των κρατών που υποχρεώ-νονται να υποστούν τα βασανιστήρια του «ευρω-καθαρτηρίου» κατ' απαίτηση των Γερμανών. Οι 9 από τις 17 χώρες της Ευρω-ζώνης βρίσκονται ήδη στην κατάσταση αυτή.

Είναι ο καπιταλισμός, ανόητε…

Σε αντίθεση με τις φυσικές, στις κοινωνικές επιστήμες δεν έχουμε την πολυτέλεια των πειραμάτων: αν θεωρούμε ότι κάτι επιδρά αιτιωδώς στην εκδήλωση ενός φαινομένου, δεν είναι δυνατόν να αποδείξουμε τον ισχυρισμό μας «οργανώνοντας» ένα πείραμα. Με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, κάτι τέτοιο και ανέφικτο είναι (: ως όντα με ελεύθερη βούληση, οι άνθρωποι αντιδρούν ακυρωτικά σε ό,τι διατείνεται πως μπορεί νομοτελειακά να προδικάσει τη συμπεριφορά τους) και προσκρούει σε βασικές αρχές της επιστημονικής ηθικής (: σε αντίθεση με τις πρακτικές της αρπακτικής ευρωγραφειοκρατίας του νεοφιλελεύθερου εσμού, οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν νοείται να εκλαμβάνονται ως πειραματόζωα). Ολα αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτρέπουν τον νου από το επιστημονικά  καταστατικό αίτημα της τεκμηριωμένης επεξήγησης. Πειράματα δεν γίνονται (και δεν πρέπει να γίνονται), όμως η πραγματικότητα - δυστυχώς ή ευτυχώς - μας εφοδιάζει με άφθονο υλικό που επιτρέπει την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων περί των αιτών που διέπουν τα κρίσιμα κοινωνικά φαινόμενα. Με τρόπο δραματικό, τέτοιο ακριβώς υλικό εισφέρει και η περίπτωση της Κύπρου. Υπό ποία έννοια; Με ποιον τρόπο;

Ελεύθεροι κατακτημένοι. Tου Αλκίνοου Ιωαννίδη

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων.

ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ : Παραδίδουν την Κύπρο στους δανειστές

«Την ώρα που ο κυπριακός λαός χρειάζεται την έμπρακτη αλληλεγγύη της χώρας μας, η τρικομματική κυβέρνηση μένει σταθερά προσηλωμένη στην στρατηγική του μερκελισμού που επιδιώκει να δέσει άλλη μια χώρα στα δεσμά της τρόικας και της λιτότητας» αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή για τις εξελίξεις στην Κύπρο και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης.

«Ομολογουμένως, συνιστά  μέγιστο θράσος, όταν δεν έχουν ποτέ διανοηθεί  να ψελλίσουν το παραμικρό ΟΧΙ και να διαπραγματευτούν επί της ουσίας, να επαναλαμβάνουν ακόμα και σήμερα τη λογική του μνημονιακού μονόδρομου που τόσα δεινά έχει φέρει στη χώρα. Είναι προκλητικό να μιλάνε για εθνικά υπερήφανη στάση αυτοί που παραδίδουν την Κύπρο στους δανειστές, που  την εγκατέλειψαν και συνέβαλαν στον εκβιασμό του κυπριακού λαού, που παρακαλούν ακόμη και τώρα να καμθεί η παραμικρή στάση αντίστασης των κυπρίων. Ντροπή τους.

Η αγορά των θυμωμένων

 Του Θανάση Καρτερού

Δεν είναι λίγοι και εδώ στην Ελλάδα που αναρωτιούνται: Πώς οι Κύπριοι τόλμησαν τέτοιο σάλτο μορτάλε; Πώς επέλεξαν ένα όχι με τόσο ρίσκο από την υπακοή, που θα τους κόστιζε μεν ακριβά, αλλά θα τους κρατούσε στη σιγουριά της ΟΝΕ; Πώς τα έβαλαν με την ισχυρή Γερμανία χωρίς να υπολογίσουν ότι οι ισχυροί είναι αδίστακτοι και γίνονται πιο αδίστακτοι μπροστά στην αμφισβήτηση της ισχύος τους; Πώς εν τέλει αποφάσισαν να ξεβολευτούν αντί να επιλέξουν μια στάση «σκάσε και κολύμπα», αφού μάλιστα τη μεγάλη ζημιά την είχαν πάθει άμα τη ανακοινώσει της φονικής απόφασης του Eurogroup;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι -οικονομικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί- πίσω από το τόλμημα. Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία όμως επίσης για το ότι μαζί με όλα τα απολύτως λογικά, που έχουν εντοπιστεί και αναλυθεί σε χιλιάδες παραλλαγές και σε μας και σε όλο τον κόσμο, η κυπριακή στάση έχει να κάνει και με κάτι που

Το κυπριακό "ΟΧΙ”, γιατί δεν θα χρεοκοπήσει η Κύπρος, κι ένα υστερόγραφο…

Το «ΟΧΙ» της κυπριακής βουλής τείνει να μετατρέψει την Κύπρο από «Κούβα της Μεσογείου», όπως κάποτε λεγόταν σε «Ισλανδία της Μεσογείου». Υπό όρους δε, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά όχι μόνο για την Κύπρο αλλά για το σύνολο της ευρωζώνης.

Τα έντρομα ελληνικά ΜΜΕ και οι παράγοντες της τρικομματικής κυβέρνησης μας εξηγούν πόσο διαφορετικά και μικρότερα είναι τα μεγέθη της κυπριακής οικονομίας από αυτά της ελληνικής και των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Έχουν απόλυτο δίκιο. “Ξεχνούν” όμως επίσης ότι και οι διαπραγματευτικές δυνατότητες στη βάση του συστημικού κινδύνου είναι εξίσου μικρότερες από πλευράς Κύπρου.

Πάντα στη βάση κάθε διαπραγμάτευσης με την όποια χώρα ευρίσκετο ο κίνδυνος του ντόμινο από τη συστημική επίδραση της άτακτης στάσης πληρωμών ενός κράτους- μέλους του ευρώ ή της εξόδου από το ευρώ. Η διαδικασία δε των διαπραγματεύσεων ήταν πανομοιότυπη: η

Κύπρος: Μία νέα ευρωπαϊκή στρατηγική;

 

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ

* Η αύξηση του χρέους αφορά όλη την Ευρώπη, καθώς αυξάνουν τα διακρατικά δάνεια και οι ανάγκες του ESM είναι μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες δυνατότητες παρέμβασής του

Η απόφαση του Εurogroup για "κούρεμα" των καταθέσεων στην Κύπρο έχει ανοίξει έναν κύκλο συζητήσεων για τα αίτια αυτής της απόφασης, η οποία προφανώς αυξάνει τους συστημικούς κινδύνους για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και κατ' επέκταση και για τους όρους βιωσιμότητας του κοινού νομίσματος.
Ένα μεγάλο μέρος των εξηγήσεων έχει ανιχνεύσει προφανή (ή και όχι προφανή) γεωπολιτικά συμφέροντα που αφορούν από τους δρόμους της ενέργειας μέχρι τη θέση της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, δεδομένα τα οποία στήνουν έναν καμβά κατανόησης, για παράδειγμα, του γιατί η Ρωσία αποκλείστηκε από τις διαδικασίες απόφασης.

Λύσσαξαν οι δοσίλογοι

Του Γ. Δελαστίκ *

Απύθμενο είναι το μίσος όλων των φερέφωνων της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των κατάπτυστων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη εναντίον της Κύπρου, από τη στιγμή που η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων απέρριψε με 36 ψήφους κατά και 19 αποχές την καταλήστευση μέρους όλων των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου, την οποία αποφάσισε να επιβάλει η Γερμανία μέσω του Γιούρογκρουπ.

Αφού απέτυχε η προσπάθεια εξαγοράς δύο - τριών βουλευτών για να εξασφαλιστεί η πλειοψηφία των 29 ψήφων στο 56μελές κυπριακό κοινοβούλιο, τα απεχθή κόμματα του ακροδεξιού ΔΗΣΥ του προέδρου Αναστασιάδη και του απίστευτα καιροσκοπικού κεντροδεξιού ΔΗΚΟ προχώρησαν σε θεαματική «πολιτική κωλοτούμπα».

Η Κύπρος δεν είναι μόνη

  Όχι σε μνημόνια, λιτότητα και αυταρχισμό

  Ναι στον κοινό αγώνα των λαών της Ευρώπης για την ανατροπή

Στέκι Αλληλεγγύης στην Παλλήνη - Πρόγραμμα Εκδηλώσεων

"Όταν ο διάβολος απαγγέλλει την Αγία Γραφή"

Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ας δούμε κατ' αρχάς τα στοιχεία:
Στο Λουξεμβούργο του κ. Γιούνκερ, προέδρου του Γιούρογκρουπ, ο χρηματοπιστωτικός τομέας δεν είναι 7 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας όπως στην Κύπρο, αλλά 20 φορές μεγαλύτερος...
Στην Ελβετία, το μέγεθος δύο μόνο τραπεζών, της UBS και της Credit Suisse, είναι σχεδόν 7 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ όλης της χώρας...
Στο Βέλγιο, δύο τράπεζες, η Dexia και η Fortis έχουν μέγεθος σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της χώρας...
Στη Βρετανία, τρεις τράπεζες, οι RBS, Barclays, HSBC, έχουν μέγεθος 4 φορές μεταλύτερο από το ΑΕΠ της χώρας...
Στη Γερμανία, μια μόνο τράπεζα, η Deutsche Bank, έχει μέγεθος που ανέρχεται σχεδόν στο ΑΕΠ όλης της χώρας...
Στη Γαλλία, μια μόνο τράπεζα, η BNP Paribas, έχει μέγεθος που ξεπερνά όλο το ΑΕΠ της χώρας...

Ξέχνα το χαράτσι και ζήσε σαν τον Λάτση

Η Τρόικα ζητάει να διατηρηθεί το χαράτσι και το 2013, και η κυβέρνηση σκέφτεται να μην της φέρει αντίρρηση γιατί το έχει παρακάνει με την αντίσταση που φέρνει στην Τρόικα και δεν είναι σωστό να φέρεται με αυτόν τον τρόπο σε ανθρώπους που θέλουν το καλό μας.
Φυσικά, το χαράτσι για τα ακίνητα δεν θα καταργηθεί ποτέ αλλά θα συνεχιστεί και το 2014 και το 2015 και μέχρι να τα τινάξουμε όλοι αλλά θα αλλάξει όνομα και μπορεί να μην το πληρώνουμε μέσω της ΔΕΗ αλλά μέσω του λογαριασμού νερού ή κάποιου άλλου λογαριασμού.

Κερί στον άνεμο. Ασβηστο.

 Οι εξελίξεις προλαβαίνουν τις αράδες.
Πέμπτη, 21 Μαρτίου ώρα 5.35 ανακοινώνεται έκτακτη σύγκληση του Γιούρογκρουπ.
Απ’ τη Μόσχα δεν υπάρχουν ακόμα νεώτερα. Στα δημοσιογραφικά γραφεία φθάνουν «διαρροές», απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν έγιναν, η «σύσκεψη» έχει μείνει
απ’ το μεσημέρι «μετέωρη», εν αναμονή εξελίξεων. Οι συνάδελφοι ρωτάμε ο ένας τον άλλον, «τι λες; θα την κάνουν γυριστή οι Κύπριοι;» - οι γνώμες διχάζονται, όμως η πρώτη δημοσιογραφική ύλη που θα αχρήστευε τις εικασίες, δεν υπάρχει ακόμα. Το ρεπορτάζ τρέχει, στα τηλέφωνα, στα «σπασμένα τηλέφωνα», ένα ταμ-ταμ τεθλασμένο, άλλοτε μαύρος ο καπνός, άλλοτε άσπρος, αλλά η φωτιά εξακολουθεί να καίει. Οι Κύπριοι επιμένουν. Δεν συζητούν το κούρεμα. Η Βουλή επιμένει. Ναι, αλλά θα επιμείνει και η Ενωση. Οι Ρώσοι έχουν βρει ευκαιρία, ζητάνε «τη μάνα τους και τον πατέρα τους», άλλωστε έχουν δεσμεύσεις με τους Γερμανούς - τα ενεργειακά, φυσικό αέριο, οι αγωγοί. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο, γλυκό υποκίτρινο φως εσπερινό∙ βαρύς ουρανός, χαλάει πάλι ο καιρός, κάνω τάιμ άουτ για καφέ, ανάβω τσιγάρο κι ακούω τη βροντώδη σιωπή Σαμαρά. Μεγάλη σιωπή. Εκκωφαντική. Από χθες. Και σήμερα ήδη βραδυάζει...

Η Κύπρος έχει λύσεις, πολιτικό ηγέτη δεν έχει

Του Γιώργου Δελαστίκ

Υπερήφανους έκανε όλους τους Ελληνες η κυπριακή Βουλή. Το νέο «Οχι» που είπε στους Γερμανούς πέρασε ήδη στις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού και συγκλόνισε συθέμελα την Ευρωζώνη. Φάρος ελπίδας αντίστασης για όλους τους λαούς της Ευρώπης και ιδίως για εκείνους που οι γερμανόδουλες κυβερνήσεις τους τους έχουν παραδώσει στον ανηλεή ζυγό του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Αφρίζουν από λύσσα εναντίον της Κύπρου, της ασήμαντης «κουκίδας», όπως την αποκάλεσε περιφρονητικά ο Β. Σόιμπλε.

Δεν ξέρουν πού να κρυφτούν από την ντροπή τους οι Ελληνες κυβερνητικοί βουλευτές που υπερψηφίζουν αγεληδόν τα κάθε είδους μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους τους, γνωρίζοντας ότι η κατακραυγή του λαού τους περιμένει, αν τολμήσουν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Οι παρ' ημίν «γερμανοτσολιάδες» εύχονται ενδομύχως να χρεοκοπήσει και να καταστραφεί παντελώς η κυπριακή οικονομία, να βυθιστεί στη δυστυχία ο κυπριακός λαός, νομίζοντας ότι τότε θα «δικαιωθεί» η εθελόδουλη και «σώφρων» δική τους πολιτική στάση.