Ξέφυγε από κάθε έλεγχο ο πληθωρισμός - Κινείται προς 12% τον Μάιο!

 

Σύμφωνα με τη Eurostat ο εναρμονισμένος πληθωρισμός αυξήθηκε στο 10,7% και ο εθνικός πληθωρισμός θα είναι μία μονάδα παραπάνω

 

Νέα έκρηξη των ακρίβειας και του πληθωρισμού προαναγγέλλουν η Eurostat αλλά και οι τιμές χονδρικής των εγχώριων βιομηχανικών προϊόντων, εξέλιξη που φέρνει σε απόγνωση τα νοικοκυριά, τα οποία βιώνουν πρωτοφανή συρρίκνωση των οικογενειακών προϋπολογισμών τους.

 

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Eurostat, ο εναρμονισμένος πληθωρισμός στην Ελλάδα εκτοξεύτηκε στο 10,7% τον Μάιο, από 9,1% που ήταν τον Απρίλιο.

 

 

Πρόκειται για τον εναρμονισμένο πληθωρισμό, ο οποίος έχει διαφορετική μεθοδολογία υπολογισμού, σε σχέση με τον εθνικό πληθωρισμό και συνήθως ο ΕνΔΤΚ είναι χαμηλότερος του εθνικού πληθωρισμού.

 

 

Τον Απρίλιο για παράδειγμα ο εναρμονισμένος πληθωρισμός ήταν 9,1% και ο εθνικός πληθωρισμός διαμορφώθηκε μία μονάδα παραπάνω, στο 10,2%.

 

Στο πλαίσιο αυτό, ο εθνικός πληθωρισμός του Μαΐου θα κινηθεί προς το 12%, που αποτελεί νέο αρνητικός ρεκόρ και γυρίζει την οικονομία 30 χρόνια πίσω.

 

Στην εκτίμηση της Eurostat για την εξέλιξη του εναρμονισμένου πληθωρισμού έρχεται να προστεθεί η έκρηξη των τιμών χονδρικής των βιομηχανικών αγαθών, τα οποία ανατιμήθηκαν τον Απρίλιο σχεδόν κατά 50%.

 

Ειδικότερα, ο Γενικός Δείκτης Τιμών Παραγωγού στη Βιομηχανία τον Απρίλιο, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Απριλίου 2021, παρουσίασε αύξηση 48,8%.

 

Οι μεγαλύτερες ανατιμήσεις καταγράφηκαν στα πετρελαιοειδή κατά 111%, τα μεταλλεύματα κατά 38,3%, ελαστικά και πλαστικά είδη κατά 33,8%, βασικά μέταλλα κατά 33%, χαρτικά κατά 22,1%, ηλεκτρολογικά κατά 15,6%,τρόφιμα κατά 12,6%.

 

Ψηλά και στην Ευρωζώνη

Σε επίπεδο Ευρωζώνης ο μέσος πληθωρισμός κατέγραψε νέα άνοδο τον Μάιο και διαμορφώθηκε στο 8,1% από 7,4% τον Απρίλιο.

 

Η άνοδος αντανακλά τις συνεχιζόμενες ανατιμήσεις των τιμών της ενέργειας, οι οποίες σε ετήσια βάση αυξήθηκαν κατά 39,2%.

 

Ακολουθούν τα τρόφιμα-ποτά-καπνικά με άνοδο 7,5% (από 6,3% τον Απρίλιο), τα μη βιομηχανικά προϊόντα 4,2% (από 3,8% τον Απρίλιο) και οι υπηρεσίες με ποσοστό αύξησης 3,5% (από 3,3% τον Απρίλιο).

 

πηγή

Ευρωπαϊκή Ένωση: Συμφωνία για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο μετά από πολύωρα παζάρια.!

 

Mε πολιτική συμφωνία για την επιβολή εμπάργκο στις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου στην ΕΕ ως το τέλος του χρόνου, κατέληξε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, μετά από πολύωρα παζάρια που εξέφρασαν τις αντιθέσεις εντός της ένωσης.

«Συμφωνήθηκε η απαγόρευση εξαγωγών του ρωσικού πετρελαίου στην ΕΕ. Αυτό καλύπτει πάνω από τα 2/3 των εισαγωγών πετρελαίου από τη Ρωσία, σταματώντας μια τεράστια πηγή χρηματοδότησης για την πολεμική της μηχανή», ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ.

 

Η απόφαση ήρθε αφού εξαιρέθηκε, όπως είχε διαρρεύσει, η προμήθεια πετρελαίου μέσω αγωγών.

 

Η εξαίρεση των εισαγωγών μέσω του αγωγού Ντρούζμπα, ο οποίος προμηθεύει ιδίως την Ουγγαρία, επέτρεψε να αρθεί το βέτο της Βουδαπέστης. Προκειμένου όμως να «αντισταθμιστεί» η χρηματοδότηση της Ρωσίας από την Ουγγαρία, η Γερμανία και η Πολωνία, αποφάσισαν «εθελοντικά», να σταματήσουν τις εισαγωγές τους μέσω του αγωγού Ντρούζμπα και έτσι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είπε ότι το εμπάργκο θα εξαλείψει «περίπου το 90%» των ευρωπαϊκών εισαγωγών ρωσικού πετρελαίου «μέχρι το τέλος του έτους». Πρόσθεσε ότι για το υπόλοιπο 10%, το Συμβούλιο θα επανέλθει το ταχύτερο δυνατό.

 

Εκτός από το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, η 6η δέσμη κυρώσεων κατά της Ρωσίας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον αποκλεισμό από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα SWIFT τριών ρωσικών τραπεζών, ιδίως της Sberbank, την απαγόρευση μετάδοσης των εκπομπών τριών ρωσικών κρατικών τηλεοπτικών σταθμών στην ΕΕ και κυρώσεις σε βάρος περίπου εξήντα προσώπων που ευθύνονται, σύμφωνα με την ΕΕ, για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.

 

Η οριστική συμφωνία για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και το 6ο πακέτο κυρώσεων αναμένεται να εγκριθεί εντός της εβδομάδας από τους μόνιμους αντιπροσώπους των κρατών-μελών και να υιοθετηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

 

Ακόμη, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε η ΕΕ να παράσχει στην Ουκρανία έκτακτη μακροοικονομική βοήθεια. Οι «27» στα συμπεράσματά τους τονίζουν ότι «η ΕΕ είναι έτοιμη να χορηγήσει στην Ουκρανία νέα έκτακτη μακροοικονομική βοήθεια ύψους έως και 9 δισεκ. ευρώ το 2022». Στο πλαίσιο αυτό, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζητεί να εξεταστεί η πρόταση της Επιτροπής αμέσως μόλις υποβληθεί. Δεν έχει γίνει γνωστό αν η βοήθεια θα περιλαμβάνει μόνο δάνεια ή και επιχορηγήσεις. Η Επιτροπή θα παρουσιάσει τις λεπτομέρειες για τον τρόπο χρηματοδότησης την επόμενη εβδομάδα, αρκέστηκε να δηλώσει η Φον ντερ Λάιεν, χωρίς να υπεισέλθει σε περισσότερες λεπτομέρειες.

 

 

πηγή με πληροφορίες από: ΑΠΕ- ΜΠΕ – Από 902.gr

«Για όνομα του Θεού»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο; Μα ο εκάστοτε πλανητάρχης: ο Αμερικανός πρόεδρος. Ο μοναδικός πλέον επίγειος υπερδύναμος. Σοβιετάρχες δεν υπάρχουν πια. Κι όμως. Ακούγοντας το διάγγελμα του Τζο Μπάιντεν μετά το μακελειό σε δημοτικό σχολείο του Τέξας, σχεδόν τον λυπηθήκαμε έτσι όπως ομολογούσε ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στο σπουδαιότερο καθήκον του: να προστατεύει τη ζωή των παιδιών της χώρας του. Και μάλιστα σε καιρό ειρήνης.

 

Κατά την αμερικανική συνήθεια, ο Μπάιντεν επικαλέστηκε τον Θεό. Αυτή τη φορά όμως όχι για να ζητήσει την ευλογία του ή για να την παρουσιάσει σαν δεδομένη. Με δεκαεννιά μαθητάκια και δύο δασκάλους του δημοτικού της πόλης Ουβάλντε νεκρούς, ο πρόεδρος φανέρωσε τον πανικό και την αδυναμία του, αλλά και ένα αίσθημα ντροπής: «Ως έθνος, πρέπει να ρωτήσουμε πότε –για όνομα του Θεού– θα σταθούμε απέναντι στο λόμπι των όπλων».

 

Στο Τέξας τέτοια λόγια προσβάλλουν την «παράδοση» και υβρίζουν την ίδια την «αμερικανικότητα». Για εντελώς διαφορετικούς λόγους ντρεπόταν το 2015 ο τότε κυβερνήτης της πολιτείας αυτής, ονόματι Γκρεγκ Αμποτ: επειδή η Καλιφόρνια πουλούσε περισσότερα όπλα. Κι έγραψε τον καημό του στο Τουίτερ, προτρέποντας τους Τεξανούς να ανακτήσουν τα ένοπλα πρωτεία. Τέτοιο πνευματικό κενό. Και τόση ανηθικότητα. Το φονικό στο σχολείο πάντως τάραξε τον κ. Αμποτ, που δήλωσε ότι «θρηνεί για το παράλογο έγκλημα». Θρηνεί… Ο ηθικός αυτουργός. Ενας από τους αμέτρητους ηθικούς αυτουργούς που συλλέγουν χρήμα και ισχύ επιτρέποντας στον Χάρο να κυκλοφορεί πάνοπλος. Ποιο δρεπάνι. Πιστόλια και τουφέκια.

 

Το λόμπι των όπλων είναι πανίσχυρο. Για να διατηρεί το δικαίωμα να εμπορεύεται τον θάνατο, εξαγοράζει βουλευτές και γερουσιαστές διά «χορηγιών», ακυρώνει νομοθετικές πρωτοβουλίες και διατηρεί στην υπηρεσία του στρατιά προπαγανδιστών της ένοπλης αμερικανικότητας, πολιτικούς, καλλιτέχνες, τον ίδιο τον Τραμπ.

Το 2020 οι σφαίρες στέρησαν τη ζωή 4.368 αμερικανόπουλων. «Τα παιδιά που σκοτώθηκαν στο σχολείο δεν ήταν άτυχα. Αυτό συμβαίνει μόνο στη χώρα μας και πουθενά αλλού», είπε παρακλητικά στους συναδέλφους του ο Κρις Μέρφι, γερουσιαστής των Δημοκρατικών που εκπροσωπεί την περιφέρεια της πόλης Σάντι Χουκ. Μάταιες ικεσίες. Οι «ορθολογιστές» έχουν να σκεφτούν την ανάπτυξη, την αγορά, τις θέσεις εργασίας: το 2000 υπήρχαν στις ΗΠΑ 2.222 εταιρείες κατασκευής όπλων. Το 2020 έφτασαν τις 16.963. Πρόοδος.   

ΙΝΕ-ΓΣΕΕ: Η έκρηξη τιμών οδηγεί σε συνθήκες ακραίας φτώχειας

 

Ανεξέλεγκτη αύξηση στις τιμές των βασικών τροφίμων που πλήττει τα φτωχότερα νοικοκυριά καταγραφεί η Ετήσια έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία που παρουσιάστηκε σήμερα.

 

Της Αργυρώς Μαυρούλη

 

Οι τιμές των ειδών διατροφής τον Απρίλιο εμφανίζουν «ανησυχητική αύξηση» σε διψήφια ποσοστά, ενώ δαπάνες για στέγαση ξεπέρασαν το 35%.

 

Οι δαπάνες για στέγαση εμφανίζουν ραγδαία ανοδική τάση αγγίζοντας τον Μάρτιο του 2022 το 30% σε σχέση με τον Μάρτιο του 2021, όταν τον Φεβρουάριο η αντίστοιχη ετήσια αύξηση ήταν της τάξης του 25,4% Τον Απρίλιο η αύξηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη ξεπερνώντας το 35%.

 

 

 

Ανησυχητική αύξηση παρουσιάζουν οι τιμές ειδών διατροφής και μη αλκοολούχων ποτών. Ο σχετικός δείκτης τον Μάρτιο αυξήθηκε κατά 10,9% σε σχέση με τον Μάρτιο του 2021 με την αύξηση να προέρχεται κυρίως στο έλαια 22%, κρέας 14,1%, τα λαχανικά 13,8%, τα γαλακτοκομικά 11,7% ενώ σε επιμέρους κατηγορίες όπως τα πουλερικά και το ελαιόλαδο η αύξηση ξεπερνά το 20%.

 

Τον Απρίλιο η Ελλάδα είχε την ακριβότερη τιμή ρεύματος σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με 248,35 ευρώ ανά MWh ελαφρώς υψηλότερη από αυτή της Ιταλίας (247,19 ευρώ ανά MWh) και της Μάλτας (239,57 ευρώ ανά MWh), ενώ μεγάλη είναι η διαφορά σε σχέση με την τιμή σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Για παράδειγμα, στην Ισπανία η τιμή του ρεύματος ήταν 191,69 ευρώ ανά MWh και στην Πορτογαλία 192,2 ευρώ ανά MWh.

 

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος ζήτησε να περάσει στα χέρια των κοινωνικών εταίρων η διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό. Όπως είπε η πρόσφατη αύξηση του κατώτατου μισθού αντισταθείτε μόνο εν μέρει τις επιπτώσεις της ακρίβειας αν λάβουμε υπόψη ότι η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών έφτασε τον Απρίλιο στο 18%.

 

Σημειώνοντας ότι οι υψηλές τιμές ενέργειας και τροφίμων μειώνουν το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών ειδικά εκείνων που βρίσκονται από τη μέση και κάτω της κοινωνικής πυραμίδας και έχουν υψηλή ροπή δαπάνης για τρόφιμα, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο να βρεθούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και σοβαρής υλικής αποστέρησης.

  

Το πρώτο βράδυ του καλοκαιριού

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

Ηταν πραγματικά το πρώτο καλοκαιρινό βράδυ της χρονιάς. Είχε λουστεί και τα μαλλιά στέγνωναν χωρίς να χρειάζεται σεσουάρ, φορούσε αμάνικες πιτζάμες και δεν κρύωνε, αλλά απολάμβανε κάτι ήπιους κυματισμούς αέρα που έρχονταν πότε πότε φέρνοντας ευχάριστες μυρωδιές: μια απλωμένη μπουγάδα, ένα φρεσκομαγειρεμένο φαγητό, αδιόρατες ευωδιές λουλουδιών.

 

Πολλοί άνθρωποι δεν ακούγονταν. Τα σχολεία δεν είχαν κλείσει ακόμα, τα μεγαλύτερα παιδιά διάβαζαν γιατί έδιναν εξετάσεις και οι γονείς φρόντιζαν να έχει ησυχία.

 

 

Περνούσαν αυτοκίνητα στον δρόμο, ένα-δυο με μουσική στη διαπασών, αλλά κι αυτά χάνονταν γρήγορα. Μόλις είχε φάει ένα μπολ με κεράσια, τα πρώτα γι’ αυτήν την άνοιξη που έφευγε με έναν «μίνι-καύσωνα», όπως θα τον έλεγαν οι μετεωρολόγοι, με «πολύ υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες», και σκεφτόταν ότι μερικές φορές ο άνθρωπος μπορεί να χαρεί με πολύ μικρά πράγματα. Καμιά δεκαπενταριά κεράσια, τη μυρωδιά μια καλοκαιρινής νύχτας μέσα στον Μάη, την ξενοιασιά να στεγνώνουν μόνα τους τα μαλλιά της και να έχει απλώσει στο δέρμα της μια κρέμα με άρωμα φρούτων, δώρο αναπάντεχο από μια φίλη που τη θυμήθηκε ξαφνικά. Κι ένα τραγούδι που έπαιξε μετά από καιρό στο ραδιόφωνο και της θύμισε μια κάποτε ευτυχισμένη μέρα, τέτοια περίπου εποχή, κοντά στη θάλασσα.

 

Κάτι τέτοια βράδια, η ζωή φαίνεται λίγο πιο γλυκιά: οι καθημερινές έγνοιες κάπως μαλακώνουν. Είναι εκεί, τις ξέρεις, τις βλέπεις, αλλά αποφασίζεις να κάνεις ένα βήμα τη φορά. Μέχρι να τις ρυθμίσεις όλες και να έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα είναι τόσο πολλές, ούτε τόσο βαριές, και θα αισθανθείς μια μικρή ανακούφιση.

 

Είναι που έρχεται και το καλοκαίρι. Στην πόλη είναι πάντα πιο δύσκολο, πάντα πιο ζεστό, αλλά ό,τι και να γίνει, έστω για λίγες μέρες θα φύγεις και λίγο θα ξεχαστείς - έτσι ελπίζεις τουλάχιστον. Ατιμο πράγμα η ελπίδα, αλλά τι θα έκανες και χωρίς αυτήν…

 

Δεν το πάθαινε συχνά, αλλά εκείνο το βράδυ την έπιασε μια νοσταλγία από τα μαθητικά της χρόνια. Ζήλεψε λίγο τα παιδιά που περίμεναν να κλείσουν τα σχολεία. Που μέτραγαν τις μέρες για την ελευθερία του καλοκαιριού, των ημερών που θα ήταν γεμάτες παιχνίδι και παιχνίδι και πάλι παιχνίδι, για τρεις μήνες. Και αν υπήρχε μια γιαγιά στο χωριό, στο βουνό ή στη θάλασσα, τότε ακόμη καλύτερα.

 

Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να κλέβεις τις όμορφες στιγμές, να θέτεις προτεραιότητες και να βάζεις στην άκρη κάποιες από τις επιθυμίες σου - δεν ήξερε κανέναν που να μην το έχει κάνει. Εκείνη ξέκλεβε χρόνο για διάβασμα, για μια βόλτα με αγαπημένους φίλους, για να ζωγραφίσει. Μερικές φορές ξέκλεβε χρόνο για να κοιμηθεί - μα πώς γίνεται να μην της φτάνει ο ύπνος; Εκείνη κάποτε μάλωνε με το κρεβάτι που της έκλεβε κομμάτια από τη ζωή που ήθελε να ζήσει.

 

Και τώρα νύσταζε, αλλά η βραδιά ήταν τόσο γλυκιά και δροσερή, τόσο ευχάριστη, που δεν ήθελε να μπει μέσα, να κλείσει τα παράθυρα και να κοιμηθεί. Λαχταρούσε λίγη ακόμη δροσιά, όμορφες μυρωδιές, ησυχία, λίγη ακόμη δωρεάν απόλαυση, αυτήν την εποχή που όλα είχαν γίνει τόσο ακριβά.

 

Κοίταξε την ώρα, ήταν περασμένη όμως. Στην απέναντι πολυκατοικία, στην είσοδο, δυο λάμπες, δυο ολοστρόγγυλοι γλόμποι έμοιαζαν από μακριά με δίδυμα φεγγάρια όπως ήταν φωτισμένοι. Εσβησε τη λάμπα στο μπαλκόνι για να τους βλέπει καλύτερα μέσα στο σκοτάδι. Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιόταν πώς θα μπορούσε να περιγράψει την εικόνα αυτή ένας ποιητής, ποια θα ήταν τα σωστά, τα κατάλληλα λόγια, αλλά δεν είχε απάντηση να δώσει. Αφέθηκε -όπως δεν είχε κάνει εδώ και πολύ καιρό- να απολαύσει την όμορφη αυτή νύχτα. Κι ας ήξερε πόσο βάρβαρο θα ήταν το χτύπημα του ξυπνητηριού το πρωί. Δεν θα μετάνιωνε, ήταν σίγουρη γι’ αυτό.

 

Δεν έδωσαν απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ σε πλημμυροπαθείς.!

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι είναι απέναντί μας. Εμείς δεν το βάζουμε κάτω. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε: Απαλλαγή από ΕΝΦΙΑ, Δημοτικά Τέλη κ.ά. Αποζημίωση όλων στο 100%. Αντιπλημμυρικά έργα τώρα».

«Φτάνει πια ο εμπαιγμός! Τώρα να απαλλαγούν οι κάτοικοι της περιοχής του Ληλάντιου από την καταβολή του ΕΝΦΙΑ» επισήμανε σε πρόσφατη  δήλωσή του ο Γιώργος Μαρίνος, βουλευτής Ευβοίας και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με αφορμή την απάντηση του υπουργείου Οικονομικών στο αίτημα των πλημμυροπαθών που είχε μεταφέρει το ΚΚΕ στη Βουλή.

 

πηγή: 902.gr

Περί... Αριστείας

 

Βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Μπότση ο Νίκος Ευαγγελάτος για την προσφορά του στη δημοσιογραφία. Η φωτογραφία του Ν. Ευαγγελάτου (αυτοπροσώπως, όχι σε ολόγραμμα) να βραβεύεται από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Ζάππειο αρκεί για να εξηγήσει κανείς γιατί πέφτει η αξιοπιστία των δημοσιογράφων στα μάτια της κοινωνίας.

 

Δανείζομαι τα λόγια του Κωστή Παπαϊωάννου: «Βραβεύουν τον άνθρωπο που από τα βάθη των '90s δίνει φωνή στον ύστερο νεοελληνικό ρατσισμό. Τον άνθρωπο που ξέρει να ξύνει τα σκληρά φοβικά ρεφλέξ, να παίζει μπάλα με τη διαχείριση της πληροφορίας, να ντιλάρει την κυβερνητική χειραγώγηση, να κοιτάει τον θεατή στα μάτια και να τον κατευθύνει ανάμεσα σε ολογράμματα νεκρών νηπίων και αναπαραστάσεις "εχθρικών εισβολών από ορδές μεταναστών". [...] Βραβείο δημοσιογραφίας στον κίτρινο Τύπο».

 

 

 Χαίρε ανεξάρτητη και αδέσμευτη Ελληνική "Δημοσιογραφία"....

Κ.ΖΑΦ.

Παράταιρη «ολιστικότητα»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Παγκόσμιο φαινόµενο η κλιματική κρίση, άρα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για τις πυρκαγιές, μη μιζεριάζετε. Παγκόσμιο φαινόμενο η πανδημία, άρα όσοι είναι να πεθάνουν, θα πεθάνουν· κι αν είναι και τριάντα χιλιάδες, ας το δούμε στωικά το θέμα, αφού εδώ γεννήθηκε και ο στωικισμός. Παγκόσμιο φαινόμενο ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, απόρροια και της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, άρα ας μη μας παίρνει το παράπονο που το μηνιάτικο εξατμίζεται ταχύτερα από τη βενζίνη…

 

Για αρκετούς η παγκοσμιοποίηση είναι η Μεγάλη Ευκαιρία για χρήμα, περισσότερο χρήμα, και για ισχύ, περισσότερη ισχύ. Για άλλους είναι η Μεγάλη Συνωμοσία – των σιωνιστών, των νεοεποχιτών κτλ. Για την κυβέρνησή μας, και ειδικά για τον επικεφαλής της, που χρησιμοποιεί κατά κόρον το εν λόγω αυτοαπαλλακτικό μοτίβο, η παγκοσμιοποίηση είναι η Μεγάλη Εξήγηση. Ολα τα ερμηνεύει και τα τακτοποιεί.

 

Οτι και ο πληθωρισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο το γνωστοποίησε προχθές ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης σε φοιτητές και νέους εργαζομένους. Μολαταύτα ο πληθωρισμός παραμένει οικονομικό φαινόμενο, όχι φυσικό. Που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μεν πολλά κοινά προβλήματα, κάνουν όμως ό,τι καλύτερο μπορούν για να κρατήσουν χαμηλά τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Γι’ αυτό και οι τιμές και τα ποσοστά δεν είναι ίδια σε όλες τις χώρες.

 

Είπε όμως και άλλα πράγματα στους νέους ο πρωθυπουργός, πατερναλιστικότερα και φιλοσοφικότερα. Κατ’ αρχάς, επανέλαβε εμφατικά πως «η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει μια εξαιρετική ποιότητα ζωής». Σωστά. Και για να το πω λαϊκιστικά, για να απολαύσεις ζωή εξαιρετικής ποιότητας δεν είν’ ανάγκη να πάρεις δεκατιανό μέσα στην πισίνα ξενοδοχείου της Σαντορίνης. Αν πετύχεις καλό ψωμί, νόστιμη ντομάτα και πιπεράτη φέτα, τύφλα να ‘χουν τα χαβιάρια. Το ξέρουν αυτό όσοι το συνηθίζουν εξ ανάγκης. Δεν χρειάζεται να τους το λένε όσοι δεν δυσκολεύονται στον βίο τους· ηχεί παράταιρο, αν όχι προκλητικό.

 

Και η πρωθυπουργική συμβουλή; «Δεν είναι το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά». Σωστά. Μόνο που και αυτό ηχεί παράταιρο όταν λέγεται από ανθρώπους που ξαφνιάζονται πληροφορούμενοι πως υπάρχουν και κάποιοι αναγκασμένοι να ζουν με τον μισθό τους. Και κάποιοι άλλοι, άνεργοι, που πριν νοιαστούν για την ποιότητα της ζωής τους, έχουν να πολεμήσουν για την αξιοπρέπειά της.

Η Ελλάδα 1η στον κόσμο στην αναλογία τιμής βενζίνης/μέσου μισθού μαζί με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία!

 

Είναι χαρακτηριστικό πως στην αναλογία τιμής βενζίνης/μέσου μισθού, η χώρα μας "χτυπάει" πρωτιά και παγκοσμίως και φυσικά στην Ευρώπη.

 

 

Τα στοιχεία (σε δολάρια) που παραθέτει το globalpetrolprices.com, για την εβδομάδα που διανύουμε (23 Μαίου), δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.

 

Η Ελλάδα (2,415 δολ/λίτρο) βρίσκεται στην 7η θέση της λίστας με τις υψηλότερες τιμές βενζίνης στον κόσμο και στην 3η θέση στην Ευρωπαική Ενωση (πίνακας 1).

 

 

Είναι επίσης 3η στον κόσμο στην τιμή του υγραερίου (1,209 δολ/λίτρο, πίνακας 2)

 

Το ακόμα “καλύτερο” είναι τούτο:

 

Στην αναλογία τιμής βενζίνης/μέσου μισθού, η χώρα μας είναι πρώτη –με διαφορά- στην Ευρώπη, ενώ παγκοσμίως κονταροχτυπιέται για την πρωτιά με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

  

Πίνακας 1

 

 

Πίνακας 2

  

πηγή

Η Ευρώπη σε δύσκολους καιρούς: Αδύναμη ηγεσία, ουρά των Αμερικανών...

 

Θα μπορούσαν όσα γίνονταν σήμερα να αποφευχθούν, αν είχαμε ηγέτες στο ύψος των περιστάσεων; Θα είχαμε πόλεμο αν την Ευρώπη κυβερνούσαν ο Κόλ αντί του Σόλτς στη Γερμανία και ο Μιτεράν αντί του Μακρόν στη Γαλλία;

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όταν ο κόσμος συνολικά και κάθε χώρα χωριστά ζουν δύσκολες μέρες, συνήθως οι άνθρωποι στρέφονται στις ηγεσίες. Και το πρώτο ερώτημα που έρχεται στα χείλη μπορεί να είναι: Αραγε, όσα γίνονται σήμερα θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν είχαμε ηγέτες στο ύψος των περιστάσεων;

 

Για να το κάνουμε συγκεκριμένο: Θα είχαμε πόλεμο αν την Ευρώπη κυβερνούσαν ο Κόλ αντί του Σόλτς στη Γερμανία και ο Μιτεράν αντί του Μακρόν στη Γαλλία; Αν στη Γερμανία δεν είχε αποχωρήσει η Μέρκελ, η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης θα σερνόταν πίσω από τους Αμερικανούς;

 

Μόλις έγινε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και επιβλήθηκαν οι πρώτες κυρώσεις στον Πούτιν, άρχισαν τα δοξαστικά για «την «Ευρώπη που ξυπνάει». Αρχισαν και οι λοιδορίες για την Μέρκελ, που «είχε κολεγιά με τον Πούτιν». Πόση αλήθεια υπάρχει σε όλα αυτά; Και πόση προπαγάνδα;

 

Πρώτον, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο πέρασμα των πολλών δεκαετιών του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία, είτε ως Σοβιετική Ενωση μέχρι το 1989 είτε ως μεμονωμένη χώρα στη συνέχεια, ήταν παράγοντας ασφάλειας στην Ευρώπη. Ως υπερδύναμη έκανε και αυτή, όπως οι Αμερικανοί, πολέμους (πχ Αφγανιστάν), αλλά ουδέποτε απείλησε το στάτους κβο στην Ευρώπη. Μετά την κατάρρευση του ανατολικού συνασπισμού (1989), έχασε όλες τις χώρες-δορυφόρους της(οι περισσότερες έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ) χωρίς να ανοίξει μύτη. Η Ρωσία του Πούτιν ήταν προνομιακός οικονομικός εταίρος πολλών ευρωπαϊκών χωρών, με πρώτη τη Γερμανία. Το ρωσικό αέριο και πετρέλαιο έρεε άφθονο με κερδισμένες όλες τις πλευρές(win win). Η Γερμανία έγινε παγκόσμια οικονομική δύναμη και η Ρωσία ενίσχυε τα συναλλαγματικά της αποθέματα.

 

Δεύτερον, ποιος έσπρωξε τον Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία; Η αυτοκρατορική μεγαλομανία του, όπως λέει η εύκολη προπαγανδιστική ανάλυση; Ή μήπως ισχύει αυτό για το οποίο είχε προειδοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια η παλιά αλεπού της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής Χένρι Κίσινγκερ; Αν τον είχαν ακούσει και δεν φούσκωναν τα μυαλά του Ζελένσκι για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, θα είχαμε σήμερα πόλεμο;

 

Τρίτον, η σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία απέτυχε να αποτρέψει τη ρωσική εισβολή. Θα είχε το ίδιο αποτύχει και η Μέρκελ;

 

Τέταρτον, η σημερινή ηγεσία των Βρυξελλών, όπως εκφράζεται από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πελαγοδρομεί. Ανακοινώνει κυρώσεις, τις οποίες αρκετές χώρες δεν ακολουθούν, γιατί απλούστατα θα τις οδηγήσουν στην οικονομική καταστροφή.

 

Πέμπτον, γιατί η σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία, αφού απέτυχε να αποτρέψει τον πόλεμο, δεν κινεί γη και ουρανό για να τον σταματήσει; Γιατί ο Σολτς και ο Μακρόν, βέροι πολιτικοί, δεν κάνουν ό,τι ο Ιταλός τραπεζίτης Ντράγκι, που βλέπει καλύτερα από αυτούς τι περιμένει την Ευρώπη, αν επιδεινωθεί η ενεργειακή κρίση;

 

Η ευρωπαϊκή ηγεσία σέρνεται πίσω από τους Αμερικανούς. Όμως, οι ΗΠΑ είναι μακριά και η οικονομία τους δεν εξαρτάται από τη ρωσική ενέργεια. Επιπλέον, στόχος τους δεν είναι να τερματιστεί ο πόλεμος, αλλά να ταπεινωθεί η Ρωσία και να ανατραπεί ο Πούτιν. Το ξεφούρνισε ο γκαφατζής Μπάιντεν και έσπευσαν να τον διορθώσουν οι δικοί του. Αλλά η Ευρώπη έχει κάθε συμφέρον να επιδιώξει τον άμεσο τερματισμό του πολέμου, γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον των λαών της.

 

Σε παγκόσμια γεγονότα αυτού του βεληνεκούς, ο ρόλος μια μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε από την πρώτη στιγμή να υπερθεματίσει στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Αλλά φρόντισε να ζητήσει εξαίρεση για τα τάνκερ Ελλήνων εφοπλιστών που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, όπως αποκάλυψε το Bloomberg.

 

Αυτή είναι «πολιτική αρχών», που είπε και ο πρωθυπουργός στον Μπάιντεν και στο Κογκρέσο...

Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει παγκόσμια ύφεση εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία

 

Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο αντίκτυπός της στις τιμές τροφίμων και ενέργειας, όπως και η διαθεσιμότητα λιπασμάτων, θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν παγκόσμια ύφεση, δήλωσε χθες, Τετάρτη, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ντέιβιντ Μαλπάς.

 

Η οικονομία της Γερμανίας, η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο, έχει ήδη επιβραδυνθεί σημαντικά λόγω των υψηλότερων τιμών ενέργειας, πρόσθεσε ο Μαλπάς σε εκδήλωση στο Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ και σημείωσε ότι η περιορισμένη παραγωγή λιπασμάτων θα μπορούσε να επιδεινώσει τις συνθήκες αλλού.

 

 

«Καθώς εξετάζουμε το παγκόσμιο ΑΕΠ (…) είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να δούμε πώς θα αποφύγουμε μια ύφεση», τόνισε, χωρίς να κάνει συγκεκριμένη πρόβλεψη.

 

Οι οικονομίες της Ουκρανίας και της Ρωσίας αναμένεται να δουν και οι δύο σημαντική συρρίκνωση, ενώ η Ευρώπη, η Κίνα και οι ΗΠΑ βλέπουν βραδύτερη ανάπτυξη, συνέχισε.

 

Σύμφωνα με τον Μαλπάς, οι φτωχές χώρες πλήττονται ακόμη πιο σκληρά δεδομένων των ελλείψεων λιπασμάτων και αποθεμάτων τροφίμων και προμηθειών ενέργειας.

  

«Η ιδέα του διπλασιασμού των τιμών ενέργειας αρκεί για να πυροδοτήσει μια ύφεση από μόνη της», ανέφερε.

 

Η Παγκόσμια Τράπεζα είχε ήδη τον περασμένο μήνα μειώσει την πρόβλεψή της για την παγκόσμια ανάπτυξη το 2022 κατά σχεδόν μια ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα, σε 3,2% από 4,1%, λόγω του αντίκτυπου της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

 

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters)  

 

Εντείνονται οι φόβοι για παγκόσμια επισιτιστική κρίση.!

 

Εντείνονται, μέρα με τη μέρα οι φόβοι για επέκταση της επισιτιστικής κρίσης, την οποία έχει επιτείνει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

 

Η κατάσταση έχει σημάνει συναγερμό σε πολλές χώρες, με αρκετές κυβερνήσεις και οργανισμούς να εκτιμούν ότι πρόκειται για την κρισιμότερη κατάσταση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

 

Μάλιστα σε άρθρο του κινεζικού πρακτορείου ειδήσεων Xinhua, αναφέρεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη νιώσει τις συνέπειες αυτής της κρίσης, με τους κατοίκους της «να αναρωτιούνται ήδη αν μπορούν να τρώνε τρία γεύματα την ημέρα».

 

Το άρθρο αναφέρει επίσης ως παράγοντες ανόδου των τιμών το εμπάργκο στις αγορές λιπασμάτων ποτάσας από τη Λευκορωσία και τη Ρωσία αλλά και το γεγονός ότι οι εξαγωγές σιταριού και καλαμποκιού από τη Ρωσία και την Ουκρανία έχουν σταματήσει.

 

«Πράσινο διάδρομο» ζητά η Κίνα

 

 

Το θέμα απασχόλησε την τηλεδιάσκεψη του Κινέζου υπουργού Εξωτερικών με τη Γερμανίδα συνάδελφό του Αναλένα Μπέρμποκ. Σύμφωνα με το TASS, ο Γουάνγκ Γι ζήτησε από τη διεθνής κοινότητα να συμβάλει στην έγκαιρη κατάπαυση του πυρός και στη δημιουργία ενός «πράσινου διαδρόμου» για την εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία και τη Ρωσία.

 

Ο Γι πρόσθεσε ότι η Κίνα σκοπεύει να πραγματοποιήσει διαβουλεύσεις για το θέμα αυτό με ενδιαφερόμενα μέρη, καθώς, όπως σημείωσε το θέμα της έλλειψης τροφίμων προσελκύει πλέον την ιδιαίτερη προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας. Ο Κινέζος υπουργός υποσχέθηκε ότι το Πεκίνο θα παράσχει επισιτιστική βοήθεια σε χώρες που τη χρειάζονται περισσότερο.

 

Καταγγέλλει τις δυτικές προσπάθειες η Ρωσία

 

 

 

Νωρίτερα, το υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατήγγειλε τις προσπάθειες της Δύσης να βγάλει σιτηρά από τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης της Ουκρανίας.

 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Ελέγχου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στρατηγό Μιχαήλ Μιζίντσεφ, η ανθρωπιστική κατάσταση στις περιοχές που ελέγχονται από το Κίεβο γίνεται κρίσιμη.

 

Σημείωσε ότι η δυτική πλευρά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι θα συμβεί στην Ουκρανία αφού αδειάσουν οι σιταποθήκες.

 

Υπενθυμίζεται ότι χθεσινά δημοσιεύματα ανέφεραν ότι χώρες του ΝΑΤΟ σχεδιάζουν την αποστολή πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα για να σπάσουν τον αποκλεισμό που έχει επιβάλλει η Ρωσία στο λιμάνι της Οδησσού.

 

πηγή: TASS

 

ΗΠΑ-οπλοκατοχή: Ακήρυχτος πόλεμος

 

Οι νεκροί Αμερικανοί από οπλοκατοχή από το 1968 είναι περισσότεροι από τους νεκρούς όλων των πολέμων που συμμετείχαν οι ΗΠΑ στην ιστορία τους

 

Πριν από το μακελειό στο Τέξας με τους 21 νεκρούς είχαν προηγηθεί οι σφαγές σε Μίσιγκαν, Καλιφόρνια και πάλι στο Τέξας με 26 νεκρούς. Και πριν από αυτές είχε προηγηθεί το μακελειό στο Λας Βέγκας με τους 59 νεκρούς. Πιο πριν το μακελειό στο Ορλάντο με τους 50 νεκρούς. Και πριν από αυτό, είχε προηγηθεί το μακελειό στο σχολείο του Κονέκτικατ με τους 26 νεκρούς. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

 

  Σύμφωνα με τα στοιχεία του Iain Overton, τον συγγραφέα του Gun Baby Gun, τις διεθνείς εκθέσεις και τα στατιστικά στοιχεία, στις ΗΠΑ:

 

 

Οι νεκροί Αμερικανοί από οπλοκατοχή από το 1968 είναι περισσότεροι από τους νεκρούς όλων των πολέμων που συμμετείχαν οι ΗΠΑ στην ιστορία τους (!) αφού το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών κατέγραψε το 2017 πως περισσότεροι από 1,5 εκατ. πολίτες της χώρας έχουν σκοτωθεί σε περιστατικά με όπλα εντός της Αμερικής με το Κέντρο των ΗΠΑ να εκτιμά πως 1,2 εκατ. Αμερικανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί στους πολέμους που πήρε μέρος η χώρα. 

Τα όπλα ξεπέρασαν τα τροχαία ως κυρίαρχη αιτία θανάτου παιδιών και εφήβων στις ΗΠΑ μέσα στο 2020, όπως προκύπτει από έρευνα την οποία δημοσιεύει το BBC, περισσότεροι από 4.300 νεαροί Αμερικανοί έχασαν τη ζωή τους από τραύματα που προκάλεσαν όπλα μέσα στο 2020.

κυκλοφορούν τα περισσότερα όπλα ανά άνθρωπο από κάθε άλλη χώρα του πλανήτη,

το 2013 καταγράφηκαν 100.598 πυροβολισμοί που οδήγησαν στον θάνατο 33.636 ανθρώπους, με τους 1.075 να είναι παιδιά κάτω των 19 ετών.

το 2017 οι νεκροί που έχασαν τη ζωή τους από πυροβολισμό είχαν ανέλθει στις 39.773, δηλαδή κατά μεσό όρο 109 άνθρωποι κάθε μέρα. 

  Στο φόντο του μακελειού στο Τέξας ή εκείνου στο Λας Βέγκας, από έναν τύπο που είχε στη διάθεσή του 49 (!) όπλα, πολλά από τα οποία δεν διαθέτει ούτε ο αμερικανικός στρατός, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ήδη από το 2000, κάτω από την αιγίδα της οργάνωσης «Ενα εκατομμύριο μαμάδες», που σε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια στην ιστορία της Ουάσιγκτον κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες ζητώντας το εξής αυτονόητο: «Νόμους οπλοκατοχής για ασφαλή παιδιά».

 

  Εντούτοις, και τότε και πολλές φορές έκτοτε, αποδείχτηκε ότι το λόμπι της οπλο-λαγνείας διέθετε ισχυρότερες προσβάσεις στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας.

 

  Οι προσβάσεις αυτές και η αντίστοιχη επιρροή στα αμερικανικά κέντρα λήψης των αποφάσεων δεν έχουν να κάνουν μόνο ή κυρίως με το γεγονός ότι στις ΗΠΑ πρέπει να αναγνωριστεί ως δεδομένη η ύπαρξη σημαντικής κοινωνικής βάσης που τάσσεται υπέρ της οπλοκατοχής. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι για κάθε διαμαρτυρία ενάντια στην οπλοκατοχή, στις ΗΠΑ αρθρώνεται λόγος – σε κοινωνικό επίπεδο – υπέρ της οπλοκατοχής.

 

 

  Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που πραγματοποιούνταν στην Ουάσιγκτον η διαδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε κατά της οπλοκατοχής, σε άλλο σημείο της πόλης είχε διοργανωθεί αντι-διαδήλωση υπέρ της «ελευθερίας χρήσης των όπλων»…

 

  Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα για τη διαιώνιση του καθεστώτος της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, βεβαίως και δεν μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη της την παράδοση της χώρας.

 

  Η ουσία, όμως, της υπόθεσης βρίσκεται αλλού. Άλλος είναι εκείνος ο παράγοντας, ο βασικός και ο καθοριστικός, που εξηγεί το γιατί σε μια χώρα 325 εκατομμυρίων ανθρώπων κυκλοφορούν πάνω από 350 εκατομμύρια όπλα! Σύμφωνα με έρευνα της Small Arms Survey (SAS), με έδρα την Ελβετία, υπάρχουν 120 όπλα για κάθε 100 Αμερικανούς. Κανένα άλλο έθνος δεν έχει περισσότερα όπλα από πολίτες.

 

 

  Ο παράγοντας αυτός δεν είναι άλλος από την ισχύ που διαθέτει το πολιτικό και οικονομικό λόμπι (που εκπροσωπείται από την «Εθνική Ομοσπονδία Όπλων»), η οποία τάσσεται υπέρ της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ. Πολιτική ισχύς η οποία προέρχεται από τη με χίλια νήματα διασύνδεσή του με επιχειρηματικούς κολοσσούς της βιομηχανίας όπλων, όπως, για παράδειγμα, η «Lockheed».

 

  Για να καταλάβει κανείς τι εννοούμε με τον όρο «πολιτική ισχύς» αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία της αμερικανικής διοίκησης επί εποχής Μπους:

 

Η Λιν Τσέινι, σύζυγος του Αμερικανού αντιπροέδρου Τσέινι, διατέλεσε διευθύντρια στη «Lockheed».

Ο Στέφεν Χάντλεϊ, αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφαλείας στο Λευκό Οίκο, ήταν ταυτόχρονα και ιδρυτής του δικηγορικού γραφείου «Σι και Γκάρντνερ», που εκπροσωπεί τη «Lockheed».

Ο Νόρμαν Μινέτα ήταν υπουργός Μεταφορών και πρώην αντιπρόεδρος της «Lockheed».

Οσο για τον αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα των ΗΠΑ, ήταν αυτός που εκπροσωπούσε τη «Lockheed» στην Ατλάντα.

  Η «Lockheed» είναι η μεγαλύτερη πολεμική βιομηχανία στον κόσμο, που κατασκευάζει τα πάντα: Από αεροπλάνα, βόμβες και πυραύλους μέχρι υπουργούς, γερουσιαστές και εισαγγελείς. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί τούτο:

 

  Στην πρώτη του κιόλας συνέντευξη μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Ασκροφτ, είχε δηλώσει στο CNN: «Το να φέρουν όπλα οι Αμερικανοί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους».

 

  Για να καταλάβουμε πώς ζυγίζει τα «δικαιώματα» το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν έχουμε παρά να σημειώσουμε ότι αυτός, ο υπέρμαχος των «συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων», ο Ασκροφτ, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που μετά την 11η Σεπτέμβρη είχε δηλώσει πως η Αμερική, στον «αγώνα της κατά της τρομοκρατίας», δεν μπορεί να ασχολείται με «πολυτέλειες», όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες…

 

  Σε ό,τι αφορά την αμερικανική διοίκηση, επί Ομπάμα, με αντιπρόεδρο τον Μπάιντεν, ένα στοιχείο αρκεί: Από τα άτομα που είχαν την υποστήριξη της «Εθνικής Ομοσπονδίας Όπλων» (NRA) στις εκλογές για το Κογκρέσο, ποσοστό άνω του 80% εκλέγονταν…

 

  Όσο για τον Τραμπ και μόνο η εικόνα του να ανοίγει το ετήσιο συνέδριο του NRA τα λέει όλα. Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αυτός που στο ντιμπέιτ του υποψηφίων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το 2015 διαφήμιζε την περηφάνια του για το γεγονός ότι κρατά συχνά όπλα στα χέρια του. Όταν, δε, τέθηκε το θέμα της σύστασης ζωνών απαγόρευσης όπλων γύρω από σχολεία και εκκλησίες το αρνήθηκε λέγοντας πως αυτό θα ήταν «καταστροφή»…

 

  Ο Τραμπ αποτέλεσε τον εκλεκτό της ΝRA στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ με την Ομοσπονδία να του εξασφαλίζει πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια για την προεκλογική του εκστρατεία. Ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, αλλά στην πραγματικότητα σταγόνα στον ωκεανό για μια βιομηχανία, την βιομηχανία όπλων των ΗΠΑ, που τζιράρει πάνω από 40 δισ. δολάρια ετησίως…

 

  Ας επαναλάβουμε το νούμερο: 40 δισ. δολάρια! Να, λοιπόν, η αιτία για το «Πώς είναι δυνατόν για τα όπλα να υπάρχει λιγότερο αυστηρή νομοθεσία από τα παιχνίδια;», όπως αναρωτιόταν η «Ουάσιγκτον Ποστ» μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών έξω από το Λευκό Οίκο, το Φλεβάρη του 2001.

 

  Να, λοιπόν, γιατί το πιο απλό πράγμα στις ΗΠΑ είναι η αγορά και η κατοχή όπλου. Κάθε είδους όπλου. Ακόμα και όπλα που εκτοξεύουν οβίδες πωλούνται ελεύθερα στους ενδιαφερόμενους πελάτες. Όπως αποκαλύφθηκε τα όπλα και τα πυρομαχικά που είχαν χρησιμοποιήσει τον Απρίλη του 1999 δύο μαθητές σε λύκειο του Κολοράντο, όταν εκτέλεσαν 13 συμμαθητές τους και στη συνέχεια αυτοκτόνησαν, τα είχαν προμηθευτεί από το σούπερ μάρκετ της περιοχής…

 

  Να γιατί ακόμα και ο νόμος που ίσχυε από το 1994 μέχρι το 2004 όσον αφορά στην οπλοχρησία (και ο οποίος μετά τις συνεχείς αναβολές χρειάστηκε εφτά χρόνια για να ψηφιστεί) ως μοναδική προϋπόθεση για την αγορά όπλου στις ΗΠΑ όριζε ότι ο αγοραστής θα έπρεπε απλώς να είναι άνω των 18 ετών.

 

  Να γιατί κατά την προεκλογική περίοδο του 2004, ακόμα και αυτός ο νόμος σχετικά με την οπλοκατοχή τέθηκε σε αχρηστία αφού η κυβέρνηση Μπους φρόντισε να αποφύγει να προχωρήσει στην ανανέωση της ισχύος του.

 

  Είναι χαρακτηριστικό: Ένα χρόνο μετά το μακελειό στο Τέξας με τους 22 νεκρούς, το 1991, σε 27 Πολιτείες των ΗΠΑ εισήχθησαν ρυθμίσεις άδειας οπλοκατοχής μέσα σε πανεπιστημιουπόλεις και εκκλησίες με δικαίωμα χρήσης του όπλου με πρόφαση την αυτοάμυνα, ακόμα κι αν ο κάτοχος των όπλων ήταν υπό την επήρεια αλκόολ…

 

  Αρκετές φορές η φιλολογία γύρω από το ζήτημα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ θέλει να κατατείνει στο συμπέρασμα ότι η ευρεία κατοχή όπλων στις ΗΠΑ αποτυπώνει τους όρους συγκρότησης αυτού του κράτους. Όροι οι οποίοι, όπως λέγεται, έχουν διαμορφώσει στο λαό ένα πνεύμα… «πολιτοφύλακα» και ότι τελικά είναι ο ίδιος ο λαός που ενσυνείδητα έχει επιβάλει τέτοιους κανόνες υπεράσπισης των ελευθεριών του, όπως η κατοχή όπλων, ώστε να αναγκάζεται το κράτος να τους αποδέχεται.

 

  Μόνο που αυτή η προσέγγιση προσπαθεί, πίσω από ένα «έθνικ» και «φολκλορικό» προπέτασμα, να κρύψει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα επικερδέστατο εμπόριο. Με μια μπίζνα τεραστίων διαστάσεων που, στο τέλος τέλος, δεν αντανακλά παρά την ακραία εκμεταλλευτική αγριότητα στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων. Αγριότητα που θέλει «ο άνθρωπος (να) είναι λύκος για τον άνθρωπο».

 

  Στο πλαίσιο αυτής της αγριότητας και αυτής της μπίζνας, οι εκπρόσωποι του κράτους και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος μόνο προσχηματικά επικαλούνται την πράγματι υπαρκτή αμερικανική παράδοση της οπλοκατοχής.

 

  Εύλογο, επομένως, και το συνακόλουθο ερώτημα: Τι κοινωνία είναι αυτή, τελικά, όπου όπως προείπαμε σε έναν πληθυσμό 325 εκατομμυρίων Αμερικανών, τα όπλα που υπάρχουν στα αμερικανικά σπίτια υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 350 εκατομμύρια (!), δηλαδή τουλάχιστον ένα όπλο για κάθε Αμερικανό, ανεξαρτήτως ηλικίας!

 

  Πρόκειται προφανώς για μια κοινωνία βουτηγμένη στην «κουλτούρα του φόβου». Του «τρόμου». Του άκρατου ατομισμού. Της αποθέωσης της «δύναμης» και της επιβολής του «νόμου του ισχυρού». Του ανελέητου ανταγωνισμού και της αντιδραστικής βίας ως μέσου επιβεβαίωσης του εγώ.

 

  Μια κοινωνία που σπρώχνεται εξ απαλών ονύχων να αναζητά τη «συλλογικότητα» στις συμμορίες. Που διδάσκεται να εκλαμβάνει το έγκλημα ως διαδικασία «επιβίωσης» ή και «καταξίωσης», όπως ακριβώς απορρέει από το γεγονός ότι την μαθαίνουν να αποδέχεται τα εγκλήματα των ταγών της σαν «πατριωτισμό» και «επιβίωση του έθνους». Μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη ζωή αξίζει τόσο όσο λέει εκείνο το σλόγκαν: «Ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα».

 

  Αυτή η κοινωνία,

 

η τόσο διαποτισμένη από το πνεύμα του «κοινωνικού δαρβινισμού»,

μέσα από το καθεστώς των ταξικά αβυσσαλέων ανισοτήτων,

με τους 50 εκατομμύρια λειτουργικά αναλφάβητους,

τα 50 εκατομμύρια των ανασφάλιστων,

τα 50 εκατομμύρια που τρέφονται με κουπόνια απορίας,

τα 100 εκατομμύρια φτωχούς και απόκληρους,

που εθίζεται διαρκώς από την κυρίαρχη ιδεολογία στη λογική της «Άγριας Δύσης», της «εκδίκησης» και της «αντεκδίκησης»,

που «λύνει» τα υπαρξιακά της φλερτάροντας ακατάπαυστα με την αλλοτρίωση και την αποξένωση μέσω των «σούπερ-ηρώων» της,

φαίνεται να κρατά πάντα ζωντανό εκείνο τον αφορισμό του Κλεμανσό όταν έλεγε ότι «η Αμερική είναι η χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό»…

 

  Το αποτέλεσμα της οπλο-λαγνείας (για να θυμηθούμε το ομότιτλο και βραβευμένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ) είναι ένας πραγματικά «Ακήρυχτος Πόλεμος» στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

 

  Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ σκοτώνονται από πυροβόλα όπλα δέκα φορές περισσότεροι άνθρωποι από τις ανθρώπινες απώλειες που επέφερε το τρομακτικό έγκλημα της 11ης Σεπτέμβρη!

 

  Όπως έλεγε ο Μουρ στο ντοκιμαντέρ του, αυτός ο «ακήρυχτος πόλεμος» στις ΗΠΑ δεν είναι παρά το τίμημα που πληρώνει ο αμερικανικός λαός για τον «Νο 1» ιμπεριαλιστή του πλανήτη.

 

  Είναι, όπως ισχυριζόταν, η αντανάκλαση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας – με τη μορφή της αντικοινωνικής «τρέλας» – του τρόμου, του φόβου και της βίας που οι ΗΠΑ σπέρνουν στον κόσμο…   

Νίκος Μπογιόπουλος