Η συντέλεια που δεν συντελέστηκε

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Το «τέλος του κόσμου» το προαναγγέλλουν συνήθως προφήτες και ψευδοπροφήτες, διατεινόμενοι ότι είδαν εφιαλτικό όραμα ή αποκωδικοποίησαν επιτέλους αρχαία απόκρυφα κείμενα. Τούτες τις ημέρες, όμως, η «συντέλεια του κόσμου» προαναγγέλθηκε δημοσιογραφικά. Σε ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters διατυπωνόταν η υπόθεση ότι στις 9 Μαΐου (δηλαδή χθες) ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα ανακοίνωνε τη «συντέλεια», στην παρέλαση για την 77η επέτειο της νίκης κατά των ναζιστών.

 

Από αναπαραγωγή σε αναπαραγωγή στα διεθνή και στα ελληνικά Μέσα, η εικασία πήρε τα γνωρίσματα της βεβαιότητας και η «συντέλεια» απέκτησε ξανά, για λίγο, τις προ δεκαετίας δόξες της. Τότε που η καταστροφή του κόσμου θα επερχόταν στις 21.12.2012, ώρα 13.13, ίνα πληρωθεί το γραφέν στα ημερολόγια των Μάγια. Το «γραφέν», όμως, δεν είχε γραφτεί ποτέ και πουθενά. Ετσι ο πλανήτης επιβίωσε. Μαζί του κι εμείς, για να τον αποτελειώσουμε.

 

Η παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας έγινε, τα βαριά όπλα βάρυναν ακόμα περισσότερο την ψυχή μας, ο Πούτιν πάντως δεν ανακοίνωσε τη «συντέλεια» ούτε αναβάθμισε επισήμως σε πόλεμο κατά της Ουκρανίας την «ειδική στρατιωτική επιχείρησή» του. Αλλωστε, όταν κυριολεκτούν θανάσιμα τα αεροπλάνα και τα κανόνια του, τι ανάγκη έχει την κυριολεξία στη «νεογλώσσα» του. Δυστυχώς, ούτε το τέλος του πολέμου κήρυξε. Είχε λαθεμένες πληροφορίες, λοιπόν, ο καλός του φίλος ο Βίκτορ Ορμπαν, που διαβεβαίωσε προ ημερών τον Πάπα ότι ο Ρώσος πρόεδρος θα κήρυσσε το τέλος του πολέμου στις 9 Μαΐου.

 

Οι καλοί χριστιανοί, όπως ο Πούτιν, όσοι ξέρουν απέξω κι ανακατωτά τα Ευαγγέλια και τα τηρούν μετ’ ευλαβείας, γνωρίζουν βέβαια ότι η «συντέλεια του αιώνος» δεν είναι απλώς οι λέξεις με τις οποίες τελειώνει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Είναι τα τελευταία λόγια του Ιησού όσο βρισκόταν ακόμα στη Γη. Εχουν λοιπόν ιδιαίτερη βαρύτητα, γι’ αυτό και διαβάζονται στο μυστήριο του βαπτίσματος: «Και ιδού, εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος».

Ο όρος «συντέλεια» απέκτησε το εφιαλτικό νόημά του στην ελληνιστική εποχή. Για τους πιστούς, το τέλος του κόσμου είναι υπόθεση του Θεού. Κατά τους επιστήμονες αποφασίζει η φύση, το σύμπαν. Και οι μεν και οι δε, πάντως, και όλοι οι υπόλοιποι, μάλλον θα συμφωνούσαν ότι ο άνθρωπος έχει πλέον πολλές πιθανότητες να προλάβει και τον Θεό και τη φύση. Εάν αυτό το απερίσκεπτο, άπληστο, αλαζονικό και βιαιότατο ον είναι ο άνθρωπος.