Η κάλπη και ο λογαριασμός…

 Όταν ένα κόμμα τριπλασιάζει τα μέλη του, ασφαλώς η ηγεσία του πρέπει να αισθάνεται ευχάριστα. Ο "λογαριασμός", όμως, δεν έχει έρθει ακόμη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι υπό διαμόρφωση.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Καμία εκλογική διαδικασία δεν πρέπει να υποτιμάται. Ούτε οι κομματικές. Όταν χιλιάδες ψηφοφόροι στήνονται σε ουρές για να εκλέξουν τον αρχηγό ενός κόμματος, ακόμα κι αν είναι ο μοναδικός υποψήφιος, κάποιο μήνυμα θέλουν να στείλουν.

 

Από την άλλη, όμως, δεν πρέπει να εξάγονται βεβιασμένα και εξωπραγματικά συμπεράσματα. Διότι είναι άλλη η κάλπη των εθνικών εκλογών και άλλη η κομματική. Τα παραδείγματα είναι διδακτικά.

 

Εκλογή αρχηγού από την κομματική βάση έγινε για πρώτη φορά το 2004, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου διαδέχτηκε τον Κώστα Σημίτη και θέλησε να εμβαπτισθεί στη λαϊκή κολυμπήθρα. Η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή: ένα εκατομμύριο «μέλη και φίλοι» του ΠΑΣΟΚ πήγαν στις κάλπες. Ετσι ανακοινώθηκε τότε (Φεβρουάριος 2004). Όμως, στις βουλευτικές εκλογές, που έγιναν ένα μήνα μετά, το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του ηττήθηκε. Η ήττα επαναλήφθηκε και το 2007. Άλλο, λοιπόν, η κομματική και άλλο η εθνική κάλπη.

 

Παράδειγμα δεύτερο: Τον Δεκέμβριο του 2021 έγιναν εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Προσήλθαν 280.000 ψηφοφόροι(έτσι ανακοινώθηκε) και εξελέγη ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο μεγάλος, πράγματι, αριθμός ψηφοφόρων οδήγησε σε πανηγυρικές εκτιμήσεις ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο «επιστρέφει», αλλά και μπορεί να πάρει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα φανεί στις επόμενες εκλογές, αλλά κανένα αντικειμενικό στοιχείο δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο. Ήδη οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι καμιά ανατροπή δεν έχει γίνει στον πολιτικό χάρτη και η «δυναμική» του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μάλλον έχει ανακοπεί.

 

Στην παραδοσιακή Αριστερά οι αρχηγοί εκλέγονταν ανέκαθεν με έμμεσο τρόπο, συνήθως από την Κεντρική Επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο αριστερό κόμμα που υιοθέτησε την εκλογή απευθείας από την βάση(μόνο μέλη) του κόμματος. Είναι επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, που έχει στόχο να «σπρώξει» τον ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τα κομματικά τείχη, αφού αυτά δεν επαρκούν για την εκλογική νίκη. Η ανακοίνωση ότι επιτεύχθηκε ο στόχος για «εξαψήφιο αριθμό» ψηφοφόρων συνοδεύεται από πανηγυρικές δηλώσεις του τύπου «στέλνουμε πίσω το λογαριασμό» (στην κυβέρνηση).

 

Όταν ένα κόμμα διπλασιάζει ή τριπλασιάζει τα μέλη του, ασφαλώς η ηγεσία του πρέπει να αισθάνεται ευχάριστα. Όμως, είναι άλλο αυτό και άλλο η διοχετευόμενη βεβαιότητα ότι είναι πρόκριμα και για το αποτέλεσμα των προσεχών εθνικών εκλογών. Δεν είναι.

 

Ο «λογαριασμός» δεν έχει έρθει ακόμη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι υπό διαμόρφωση. Και η ίδια θα κάνει τα πάντα για να μη συνεχιστεί η σημερινή δυσμενής διαμόρφωση. Αλλά δεν είναι στο χέρι της. Ολες οι ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι το κύμα ακρίβειας δεν πρόκειται να ανακοπεί σύντομα. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να απαλύνει τις επιπτώσεις του με επιδοτήσεις στα τιμολόγια και «φρένο» ειδικά στην τιμή του ρεύματος. Είναι πρόωρο να πούμε τι θα καταφέρει, αφού κανένα σημάδι δεν υπάρχει για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και οι συνεχείς επεκτάσεις του εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια οδηγούν σε συνεχείς ανατιμήσεις, που πλήττουν καίρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

 

Οι 150.000, που ανακοινώθηκε ότι προσήλθαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς είναι ένα καλό σημάδι για το κόμμα αυτό. Αυτοί «έστειλαν πίσω το λογαριασμό» (στην κυβέρνηση). Είναι, όμως, πρόωρο από αυτό το γεγονός να οδηγηθούμε σε ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα, πόσο μάλλον που δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα για το χρόνο των εθνικών εκλογών.