Κυβέρνηση ναι, αλλά με ποιον;

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τις μετρήσεις ο Συριζα θα κερδίσει τις εκλογές. Η δυναμική της ΛΑΕ είναι αναμενόμενη, οι μετακινήσεις μεταξύ Συριζα ΝΔ είναι ασήμαντες και η αποσυσπείρωση του Συριζα δεν είναι τέτοια που να επιτρέπει ανατροπή και επηρεάζει κυρίως τους αναποφάσιστους και μικρά κόμματα.

Η τάση αυτή προβλέπεται να ανακοπεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όταν τεθούν τα διλήμματα της διακυβέρνησης. Ταυτόχρονα η παράσταση νίκης είναι υπέρ του Τσίπρα, ο οποίος έχει και τη δημοφιλία, ενώ και τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν ακόμη πολιτική υπεροχή του Συριζα, καθώς θεωρείται καταλληλότερος να εφαρμόσει τη συμφωνία και επίσης η συμφωνία θεωρείται αναγκαίο κακό.

Όλα αυτά όμως είναι δευτερεύοντα, σχετικά με τους πραγματικούς πολιτικούς λόγους που επιβάλλουν επανεκλογή του Τσίπρα. Τυχόν ανατροπή του θα οδηγούσε την Ελλάδα σε πολιτική κρίση. Θα σχηματίζονταν κυβέρνηση ΝΔ- Ποτάμι- ΠΑΣΟΚ, με αντιπολίτευση Σύριζα, ΛΑΕ, ΧΑ, ΚΚΕ και ΑΝΕΛ. Μια τέτοια εξέλιξη θα τίναζε στον αέρα τη συμφωνία, καθώς τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα δεν έχουν την κοινωνική στήριιξη, ούτε την πλειοψηφία και την πολιτική, ιδεολογική ηγεμονία για να υλοποιήσουν τη συμφωνία, Το αντιμνημονιακό μέτωπο θα σχηματίζονταν και πάλι, θα αποκτούσε νέα δυναμική, ενώ στην Ευρώπη θα επανέρχονταν σύντομα τα σενάρια περί grexit, καθώς θα γινόταν σαφές ότι το πρόγραμμα οδηγείται σε αποτυχία. Όλες οι προβλέψεις μιλάνε για νέα μέτρα, καθώς τα έσοδα θα πέσουν έξω, η ύφεση θα επανέλθει και η ανεργία θα αυξηθεί.

Το τοπίο αυτό δεν ευνοεί αυτή τη στιγμή πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα και αυτός είναι ο λόγος που τόσο η Μέρκελ και ο Ολάντ, δεν επενδύουν προς το παρόν στην ανατροπή Τσίπρα- παρότι αρχικά την σχεδίαζαν- αλλά στον έλεγχό του μέσω μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Επειδή όμως κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού δεν θα γίνει, διότι ο Τσίπρας προφανώς την απορρίπτει, το βέβαιον είναι πως θα έχουμε μια κυβέρνηση Τσίπρα με μικρά κόμματα.

Ποια; Εάν οι ΑΝΕΛ μπουν, τότε θα σχηματιστεί κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ. Αυτό είναι το επιθυμητό αυτή τη στιγμή, καθότι η συνεργασία υπήρξε αρμονική και επίσης η παρουσία του Πάνου Καμμένου στο υπουργικό συμβούλιο αποδυναμώνει την κεντροδεξιά αντιπολίτευση. Κανείς στον Συριζα δεν φαίνεται να θέλει συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο και συστημικό Ποτάμι, για προφανείς λόγους. Αυτός είναι και ο λόγος που οργίστηκε ο Σταύρος με τον Τσίπρα, καθότι περίμενε να γίνει κυβερνητικός εταίρος.

Αυτό θα συμβεί μόνον εφόσον δεν υπάρχει άλλη λύση, ως έσχατη λύση ανάγκης. Με το ΠΑΣΟΚ ισχύουν τα ίδια, συν το γεγονός πως η παρουσία Βενιζέλου ακυρώνει κάθε σκέψη συνεργασίας. Μένει η Ένωση Κεντρώων. Σε μια περίπτωση αδιεξόδου γιατί όχι; Τι παραπάνω έχει ο Σταύρος από τον Λεβέντη;

Το βέβαιον είναι πως θα σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον Συριζα. Εκλογές αποκλείονται. Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει μάλλον σε επιτάχυνση των διαδικασιών αλλαγής αρχηγού στη ΝΔ. Πρώτον διότι η απογοήτευση στον κόσμο της ΝΔ από την ήττα θα είναι μεγάλη, με βάση και τις προσδοκίες. Δεύτερον διότι δεν μπορεί η ΝΔ να παραμείνει επί μήνες στην ίδια εσωστρέφεια, την ώρα που θα προγραμματίζονται και θα υλοποιούνται στην Ελλάδα μεγάλες αλλαγές. Τρίτον διότι θα χαθεί κρίσιμος πολιτικός χρόνος, τόσο κρίσιμος που θα προδιαγράψει και νέα ήττα στις επόμενες εκλογές που μάλλον δεν θα αργήσουν. Και τέταρτον διότι ο ίδιος ο Μεϊμαράκης δεν θα θελήσει να παραμείνει και να εισπράξει ο ίδιος το μετεκλογικό κόστος, ως αρχηγός μη κανονικός και επιπλέον ηττημένος. Το αποτέλεσμα θα τον ακυρώσει επιτόπου. Οπότε, δεδομένου ότι δεν είναι αφελής, θα ανοίξει αμέσως τη διαδικασία, η οποία θα πρέπει να ολοκληρωθεί εντός του Οκτωβρίου.

Οδεύουμε ολοταχώς προς τη νέα κυβέρνηση Συριζα, η οποία θα προσπαθήσει να βγάλει το πρόγραμμα, να αλλάξει όσο γίνεται το κράτος, να το κάνει σχετικά ουδέτερο και πιο δίκαιο και επίσης να ολοκληρώσει τη μνημονιακή εποχή με επιτυχία.

Θα τα καταφέρει; Ίσως. Αυτό θα το κρίνουν κυρίως εξωτερικοί παράγοντες. Η διεθνής κρίση που ίσως ξεσπάσει, η ευελιξία της ευρωζώνης. Αυτά θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Αν όλα πάνε θετικά για την Ελλάδα, δεν αποκλείεται αυτές οι εκλογές να είναι η απαρχή μιας μακράς πολιτικής κυριαρχίας του Τσίπρα.

Δραχμή δε θέτε, έξω δε θέτε, μέσα δε θέτε, τι θέτε; Ε;

Της Κατερίνας Μπρέγιαννη

Σταδιακά ξεκινούν οι «πύρινες» λογομαχίες, αναπόσπαστο κομμάτι της εκλογικής τηλεπραγματικότητας. Χαρακτηρισμοί και ύβρεις από την αντιπολίτευση, σε πιο ήπιους τόνους η συμπολίτευση. Οι τηλεπαρουσιαστές κρατούν δυνάμεις, ακονίζοντας μαχαίρια.

Αυτά μέχρι την Παρασκευή, επίσημη πρώτη της προεκλογικής περιόδου, οπότε οι τηλετραμπουκισμοί κάνουν την εμφάνισή τους και πάλι.

Συχνότερες λέξεις της εβδομάδας στα τηλεπαράθυρα: Ν.Δ.: εθνική συνεννόηση, συναίνεση, συνεργασία, αφήγημα, συγγνώμη ΣΥΡΙΖΑ: παλαιοκομματικό σύστημα, παλαιό - νέο, πολιτική σταθερότητα ΛΑΕ, Μεϊμαράκης: εκλογές εξπρές. Όλοι μαζί «Μνημόνιο», «το χειρότερο όλων», εν χορώ η αντιπολίτευση...

Ανασύρθηκε από το παρελθόν και ο Αλ. Αλαβάνος, που μας αναλύει διεξοδικά το Σχέδιο Β του (0,1% στις εκλογές του Γενάρη) σε αποκλειστικές συνεντεύξεις σε Mega και ΣΚΑΪ.

Πιστά τα κανάλια στο δόγμα του Ψυχρού Πολέμου «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και η νεοσύστατη ΛΑΕ κερδίζει τη θέση της στα τηλεοπτικά πάνελ, ακόμα και μέσω αβάσιμων καταγγελιών στην ΕΡΤ.

Χαίρει της εύνοιας των πάνελ και το ΠΑΣΟΚ, που δεν λείπει από πουθενά, καταλαμβάνοντας συχνά την τρίτη θέση, χαριστικά από τους καναλάρχες, λόγω της μακρόχρονης «προσφοράς» του στη χώρα.

Ο ΣΚΑΪ υπέρ της εργατικής τάξης των μεταλλωρύχων και της Eldorando Gold καθημερινά σε άμεση σύνδεση και σε αποκλειστική απευθείας μετάδοση της συμβολικής κατάληψης της στοάς στις Σκουριές.

* Ελ. Βόζενμπεργκ: «Πολιτική απρέπεια Τσίπρα» που δεν θα συνεργαστεί με κανέναν εκτός από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Αυτό με τη Ν.Δ. που θέλει την εξουσία, αλλά μόνο με Τσίπρα πρωθυπουργό, το λες και πολιτική διαστροφή (Παρασκευή, Mega).

* Ν. Ξυδάκης: «Το πρώτο κόμμα απειλεί τη χώρα κ. Βόζενμπεργκ;». Αυτό είναι «αντιδημοκρατική προφητεία» απάντησε ο πρώην υπουργός στα φοβικά σύνδρομα που έχουν γίνει έξη στην αμετανόητη η Ν.Δ.

* Οδ. Κωνσταντινόπουλος: «Πείτε μας, τι πίνετε στον ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλάβει και ο κόσμος;» «Ντουμάνια βγαίνουν από την Κουμουνδούρου;». Ακόμα να χωνέψει την πολιτική εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ και η χολή περισσεύει, αλλά ψήφους δεν μαζεύει... (Παρασκευή, Mega).

* Γ. Αμυράς: «Εμείς στο Ποτάμι είμαστε διαφανείς, τα ανεβάζουμε όλα στο Ίντερνετ. Παίρνουμε χρήματα μόνο από συγγενείς και φίλους». Και τι φίλους! (Πέμπτη, ΕΡΤ).

* Κ. Κεφαλογιάννης: «Θα καταργήσετε τα πρότυπα σχολειά των φτωχών, των αρίστων». Φτωχοί οι μαθητές της Βαρβακείου και των Αναβρύτων, εντάξει, αλλά άριστοι; Το άριστοι προκύπτει από την «αδιάβλητη» κλήρωση ή τις «αδιάβλητες» εξετάσεις;

* Σ. Αναγνωστοπούλου: «Τι έγινε με την ΑΤΕ και τα σκάνδαλα, πείτε ονόματα και πού πήγαν τα χρήματα και μετά μιλάμε για συνεργασίες κ. Σκανδαλίδη». (Πέμπτη, ΣΚΑΪ).

* Δ. Βίτσας: «Ούτε μία ψήφο δεν είχε δώσει η Αριστερή Πλατφόρμα για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Αν είσαι, πραγματικά, συνεπής αριστερός, είσαι συνεπής ακόμα και σε αυτά που δεν πιστεύεις. (Πέμπτη, ΣΚΑΪ).

* Ευ. Βενιζέλος: "Το κούρεμα του PSI είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά στη χώρα! Θα στήσουν το άγαλμα του PSI και θα προσκυνάνε όλοι μαζί, με τον κ. Τσίπρα πρώτο!» (Τρίτη, ΣΚΑΪ).

* Δ. Στρατούλης: "Είπα εγώ για δραχμή;". «Δεν είναι καταστροφή η έξοδος από την Ευρωζώνη». Δραχμή δε θέτε, έξω δε θέτε, μέσα δε θέτε, τι θέτε; Ε; (Δευτέρα, Mega).

* Κ. Λαπαβίτσας: «Προς Θεού... Δεν είμαστε κόμμα της δραχμής». «Όσοι μας αποκαλούν δραχμιστές είναι κακόβουλοι». «Αν χρειαστεί το εθνικό νόμισμα, που θα χρειαστεί, θα προχωρήσουμε και σε αυτό». Δραχμή δε θέτε, έξω δε θέτε, μέσα δε θέτε, τι θέτε; Ε; (Τρίτη, Mega).

* Ζ. Ζάννας (ΛΑΕ): «Επανάκτηση νομισματικής κυριαρχίας». Το ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του, βαριά κληρονομιά, στον πολιτικό λόγο. (Παρασκευή, ΕΡΤ).

* Λ. Κανέλλη: «Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή το ΚΚΕ». Ρούβλι, μήπως; Δραχμή δε θέτε, έξω δε θέτε, μέσα δε θέτε, τι θέτε; Ε; (ΣΚΑΙ Πέμπτη).

* Μεϊμαράκης για μεταναστευτικό: «Μπορείς να δημιουργήσεις τις συνθήκες εκείνες που θα αποτρέψεις την έλευση». Όπως φράχτες, συρματοπλέγματα με γυαλιά ή ομαδικές δεήσεις για φουρτούνα, ώστε να πνίγονται από μόνοι τους. Μακράν του Διαφωτισμού και ο κ. Μεϊμαράκης... (Πέμπτη, Alpha).

Παν.Λαφαζάνης : «Υπήρχε άλλη λύση, ο Τσίπρας έκανε στροφή την τελευταία στιγμή»

Την άποψή του για έξοδο από την ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα εξέφρασε για ακόμη μια φορά ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εξαπολύοντας εκ νέου επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα.

Ο πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά», χαρακτήρισε απαράδεκτη την μνημονιακή στροφή του Αλέξη Τσίπρα σημειώνοντας ότι «δυστυχώς ο κ. Τσίπρας με την πολιτική του αποφάσισε να συνομολογήσει το τρίτο μνημόνιο και πέρασε στην αντίπερα όχθη, εμείς δεν μπορούσαμε να συνυπάρχουμε σε αυτό το σχήμα».

«Άλλη λύση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα» επανέλαβε ο κ. Λαφαζάνης για να συνεχίσει λέγοντας «αν περιμένουμε από τρίτους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για μας είναι πολύ μεγάλο λάθος. Θα βρούμε συμμάχους και χρηματοδοτήσεις εάν κάνουμε το βήμα. Εμείς πρώτα απ’ όλα πρέπει να το κάνουμε και να βγούμε μπροστά, αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει για μας».

Τρίτη δύναμη

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας εξήγησε τον στόχο του κόμματός του να γίνει τρίτη δύναμη εντός κοινοβουλίου εκτιμώντας ότι Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά και το μετεκλογικό τοπίο θα έχει ανατροπές.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει όχι πάση θυσία στην Ευρώπη»

Συνεχίζοντας την κριτική του προς τον πρώην πρωθυπουργό, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι «είχαμε συμφωνήσει να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας την τελευταία στιγμή έκανε την στροφή» και συμπλήρωσε: Οι αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να μείνουμε στην Ευρώπη, όχι όμως πάση θυσία. Το να μείνουμε στο ευρώ ήταν επιλογή… μένουμε πάση θυσία». 

Ο κ. Λαφαζάνης εκτίμησε ότι οι καταθέσεις αυτή τη στιγμή χάνονται από την τράπεζα κι όχι όταν θα πάμε σε ένα άλλο νόμισμα. «Κι αν συνεχίσουμε με τα μνημόνια, θα εξανεμιστούν όλες οι καταθέσεις. Ο λαός πληρώνει για τις τράπεζες. Ό,τι μας δίνουν οι δανειστές για να δώσουμε στις τράπεζες, κάποια στιγμή θα τα επιστρέψουμε στους δανειστές. 50 δισεκατομμύρια δώσαμε πριν από λίγο στις τράπεζες και τώρα θα δώσουν άλλα 20 ή 30 δισεκατομμύρια από το δημόσιο για να σωθούν και πάλι οι τράπεζες.Τα μνημόνια είναι καταστροφικά. Δεν θα μείνει τίποτα». 

«Δεν θα πάρουμε ούτε ένα ευρώ από τον πολίτη»

Παράλληλα, ο κ. Λαφαζάνης σημείωσε ότι η Λαϊκή ενότητα δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ από τον πολίτη, ενώ θα στηρίξει τις αποταμιεύσεις, τις καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία. 

«Τώρα τα ξεπουλάνε όλα. Και τον δημόσιο πλούτο και τα χρήματα του κάθε νοικοκυριού. Στόχος τους είναι να μην υπάρχει τίποτα. Αν δεν ανακοπεί η μνημονιακή πορεία, δεν έχουμε μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά.  

«Δεν έχουμε μαγικά ραβδιά»

Αναφερόμενος στο πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας ο κ. Λαφαζάνης τόνισε πως: «Μαγικά ραβδιά, το ξεκαθαρίζω, δεν έχουμε. Δεν πρέπει να λέμε ψέματα στον κόσμο. Όμως θα πρέπει να μην τρομοκρατούμε και τον κόσμο με δηλώσεις τύπου «δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ». Πόσες χώρες υπάρχουν την Ευρώπη που δεν είναι στο ευρώ; Είναι απομονωμένες; Όχι φυσικά. Η ευρωζώνη βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Γιατί πρέπει ντε και καλά να μείνουμε και να ακολουθήσουμε το πείραμα της Ευρώπης στο αδιέξοδο που δημιουργείται; Εμείς θέλουμε να διευρύνουμε τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, κι όχι να τις περιορίσουμε. Θέλουμε να καταστήσουμε την χώρα μας πιο ισχυρή. Δεν είναι σωτηρία το ευρώ. Δεν είπαμε όμως ότι ο δρόμος θα είναι εύκολος. Επαναλαμβάνω, ότι ο δρόμος θα είναι δύσκολος, γιατί κανείς δεν έχει μαγικά ραβδιά».

Πηγή

LIVE - Κωνσταντοπούλου: Ο Τσίπρας διέλυσε το ΣΥΡΙΖΑ

Σε παρελθοντικό χρόνο μίλησε για το ΣΥΡΙΖΑ η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρεί στην ΕΣΗΕΑ προκειμένου να ανοίξει τα χαρτιά της για το πολιτικό της μέλλον. 

«Ήταν ένα κόμμα συλλογικότητας, προάσπισης της δημοκρατίας, αλλά κάποιοι αποφάσισαν να καταστρέψουν αυτό το κόμμα» είπε αφήνοντας σαφείς αιχμές προς τον Αλέξη Τσίπρα. Τόνισε ακόμη ότι η κυβέρνηση προχωρά σε εκλογές προκειμένου να μπορεί να παραβιάζει την λαϊκή ετυμηγορία ενώ σημείωσε ότι υπάρχουν υπεύθυνοι για το γεγονός πως οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν λειτούργησαν.

LIVE η συνέντευξη Τύπου

Επιπλέον τόνισε ότι η ίδια υπονομεύτηκε και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας το όνομα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Φίλη, λέγοντας πως την απείλησε ευθέως πως εάν δεν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του Μαξίμου, θα την τελειώσουν.

Στη συνέντευξη Τύπου της Ζωής Κωνσταντοπούλου έδωσαν το παρόν ο Δημήτρης Στρατούλης και ο Γιάννης Σταθάς, ο Νίκος Φωτόπουλος και ο Παναγιώτης Καλφαγιάννης ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η Ραχήλ Μακρή, η οποία έχει δηλώσει ότι περιμένει τις ανακοινώσεις της Ζωής για να δει και η ίδια τι θα κάνει. 

Την εμφάνισή τους έκαναν και δυο πανό. Ένα υπέρ και ένα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου. «Όχι στα Μνημόνια. Ναι στη Ζωή» έγραφε το πανό των υποστηριχτών της πρώην προέδρου της Βουλής.

«Τέλος στη Ζωή της ανεργίας» έγραφε το δεύτερο που σήκωσαν συμβασιούχοι της Βουλής. 

Πηγή

Τα σκάνδαλα των γερμανικών κολοσσών διόγκωσαν το ελληνικό χρέος

Η γαλλική εφημερίδα, αναδημοσιεύοντας κείμενο του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων, σχολιάζει πως η ενώ η Γερμανία παρουσιάζεται ως σοβαρή και ευσυνείδητη, αρκετές από τις εμβληματικές βιομηχανίες της κατηγορούνται για συμμετοχή σε σκάνδαλα διαφθοράς στην Ελλάδα που διόγκωσαν το χρέος της χώρας.

Όπως σχολιάζει η Liberation, η αφρόκρεμα των γερμανικών βιομηχανιών, Siemens, Daimler, Rhainmetall, έχουν απασχολήσει με κάμποσες υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδας, ενώ, το Βερολίνο συνεχίζει να προειδοποιεί για τα ασταθή οικονομικά της Αθήνας.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ελλάδα

Αναφερόμενη στη Siemens η εφημερίδα τονίζει ότι το αμερικανικό CorpWatch έχει χαρακτηρίσει την υπόθεση ως «το μεγαλύτερο εταιρικό σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ελλάδα». Σημειώνει, ακόμη, ότι μπορεί να μην έχει οριστεί ακόμη δικάσιμος για τα 19 πρώην μεγαλοστελέχη της Siemens, ωστόσο η δίκη θα είναι μια από τις μεγαλύτερες της δεκαετίας στην Ελλάδα. 

Το άρθρο σημειώνει ότι η σύνδεση της Siemens στην Ελλάδα ξεκινάει από τον 19ο αιώνα με την εταιρεία να θεωρείται τώρα ύποπτη για «λάδωμα» διαφόρων υπαλλήλων ώστε να καταφέρει να συνάψει επικερδή συμβόλαια, ειδικά για την αναβάθμιση του ελληνικού τηλεφωνικού δικτύου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Η Siemens συνολικά φέρεται να δαπάνησε 70 εκατ. ευρώ για δωροδοκίες στην Ελλάδα με την έρευνα της υπόθεσης να βρίσκεται στον ένατο χρόνο της και η δικογραφία αριθμεί περισσότερες από 2.300 σελίδες. 

Το γαλλικό πρακτορείο ζήτησε την άποψη κάποιου εκπροσώπου της εταιρείας, ωστόσο, η απάντηση που έλαβε ήταν «ουδέν σχόλιον».

Σημειώνεται, ακόμη, ότι ένας από τους κύριους υπόπτους για διαφθορά είναι ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, ο οποίος είναι απίθανο να προσαχθεί σε δίκη, καθώς, το 2009, κατέφυγε στη Γερμανία και η γερμανική δικαιοσύνη αρνήθηκε να τον εκδώσει. 

Χοντρές μπίζνες με τα εξοπλιστικά

Η Liberation επισημαίνει ότι ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας για τις γερμανικές επιχειρήσεις ήταν η προμήθεια όπλων, ενώ η Ελλάδα για χρόνια δαπανούσε το 2,2% του ΑΕΠ της για την άμυνα.

Εκτός της Siemens η Liberation αναφέρεται και στην αυτοκινητοβιομηχανία Daimler σημειώνοντας ότι η ελληνική δικαιοσύνη ξεκίνησε έρευνα στις αρχές του 2015 με υποψίες περί δωροδοκίας στην ανάθεση της σύμβασης για στρατιωτικά οχήματα, ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ. Την ίδια ώρα, ο Krauss Maffei Wegmann, ένας από τους δημιουργούς των Leopard, τέθηκε, επίσης, υπό έρευνα στο Μόναχο.

Τέλος, η Liberation καταγράφει και την υπόθεση της Rheinmetall στην οποία επιβλήθηκε το 2012 πρόστιμο 37 εκατομμυρίων ευρώ από δικαστήριο της Βρέμης για υπόθεση δωροδοκίας που αφορούσε την πώληση αντιαεροπορικών αμυντικών συστημάτων. Επίσης καταδικάστηκαν και δύο πρώην διευθυντικά στελέχη της Ferrostaal για την υπόθεση των υποβρυχίων, ενώ, η εταιρεία «έφαγε» πρόστιμο 140 εκατ. ευρώ.

Πάντως, η εφημερίδα σημειώνει ότι υπάρχουν παρατηρητές που σημειώνουν ότι τα πρόστιμα δεν έχουν καμία σχέση με την αξία των συμβάσεων.

Πηγή

Από τον κύκλο της μελαγχολίας στη μάχη κατά της απογοήτευσης

γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Ο κύκλος της – κατά Σακελλαρίδη – συριζαϊκής μελαγχολίας κλείνει, η μάχη κατά της απογοήτευσης ξεκινά. Αυτός τουλάχιστον είναι ο βασικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα από σήμερα έως την Κυριακή της 20ης Σεπτεμβρίου και αυτός είναι και ο μεγάλος αντίπαλός του: Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Γενάρη που, είτε αναποφάσιστοι, είτε αποπροσανατολισμένοι, αποτελούν σε κάποιες δημοσκοπήσεις ακόμη και το εν δυνάμει «πρώτο κόμμα».

Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε χθες, από το βήμα της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, να δείξει ακριβώς αυτό το κάδρο και να δώσει το σύνθημα της «φυγής προς τα εμπρός». Υποστήριξε ότι η εικόνα «ενός κόμματος σε αποσύνθεση, που δεν μπορεί να δώσει τη μάχη» είναι, εν μέρει, προϊόν των media, ζήτησε να μπει «τέλος στη μελαγχολία» και «να πάμε στην αισιοδοξία» και έβαλε ξανά σε πρώτο πλάνο το δίλημμα της σύγκρουσης του «νέου» με το «παλιό και κατεστημένο».

«Τώρα κλείνει ένας κύκλος», είπε, «κι ανοίγει αυτός της μάχης», καλώντας άπαντες να τιμήσουν το «γαμώτο του ελληνικού λαού».

«Ολοι μας, αναχωρητές, πενθούντες και μάχιμοι, οφείλουμε πάνω απ’ όλα να απαντήσουμε στις αγωνίες και, κυρίως, στην απογοήτευση της κοινωνίας», το έθετε λίγο διαφορετικά κορυφαίο στέλεχος της απελθούσας κυβέρνησης στο περιθώριο της συνδιάσκεψης, δείχνοντας όμως και εκείνο το τέλος της εσωστρέφειας και την στροφή στον αγώνα επανασύνδεσης με τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του 36%.

Πρόκειται όμως για έναν αγώνα που δεν θα είναι εύκολος, όπως εύκολο δεν διαγράφεται ούτε το τέλος της εσωκομματικής κρίσης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε μεν ότι «θα δώσει τη μάχη μαζί με τον Αλέξη» αλλά, ταυτόχρονα, έθεσε έμμεση υποψηφιότητα για νέα εσωκομματική αντιπολίτευση, οι «53+» κατέθεσαν κείμενο-πλατφόρμα με όρους και προϋποθέσεις για ψηφοδέλτια, πρόγραμμα, συνεργασίες και συνέδριο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα πει σήμερα πανηγυρικά την τελευταία της λέξη με την ανακοίνωση της συνεργασίας της με την Λαϊκή Ενότητα και η καταμέτρηση των στελεχών-αναχωρητών ανά την επικράτεια συνεχίζεται σε καθημερινή βάση.

Την ίδια ώρα, οι εκλογικοί επιτελείς της Κουμουνδούρου αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία των πρώτων δημοσκοπήσεων διαπιστώνουν ότι το 12,5% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη δηλώνουν σήμερα αναποφάσιστοι, ενώ παράλληλα καταγράφουν διαρροές 8,2% (περίπου 280.000 ψξηφοφόρων) προς τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και 5,2% προς τη ΝΔ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Και για τη μεν Λαϊκή Ενότητα θεωρούν ότι η δυναμική της είναι περιορισμένη και οι προς τα εκεί απώλειες διαχειρίσιμες, η επαναπροσέλκυση όμως του υψηλού ποσοστού αναποφάσιστων και απογοητευμένων ψηφοφόρων προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση του προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου «Αλέξης Τσίπρας». Πόσο μάλλον, όταν επίσημος, διακηρυγμένος στόχος παραμένει η αυτοδυναμία χωρίς «μεγάλους συνασπισμούς» και «Εθνικές της διαπλοκής» - έναν στόχο, που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επιχειρεί να ακυρώσει εν τη γενέσει του αντιπαραβάλλοντας τη «νίκη έστω και με μία ψήφο» και την «κυβερνητική συνεργασία ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ»…

Αυτοτελή κάθοδο αποφάσισε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Το «ρεύμα» προσχώρησης στη Λαϊκή Ενότητα δεν ακολουθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πανελλαδικό όργανο της οποίας συνεδρίασε χθες. Η εισήγηση, που στηρίχθηκε από την πλειοψηφία των στελεχών και των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ήταν απορριπτική για το «κάλεσμα» ένταξης στις τάξεις της Λαϊκής Ενότητας, και αποφάσισε με 64 θετικές ψήφους έναντι 14 αρνητικών την αυτοτελή κάθοδό της στις προσεχείς εκλογές.

Δύο οργανώσεις της, όμως, η Αριστερή Ανασύνθεση και η Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, πρότειναν τη συνεργασία με το νέο εκλογικό σχήμα.

Με δεδομένη την άρνηση της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία με τη Λαϊκή Ενότητα, το ερώτημα είναι πλέον τι θα πράξουν οι δύο αυτές οργανώσεις, καθώς στο κοινό τους κείμενο προτείνουν μεν τη συνεργασία, αλλά με όρους τους οποίους έχει ήδη απορρίψει η Λαϊκή Ενότητα.

Συγκεκριμένα, ζητούν μεταξύ άλλων «η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αποτυπωθεί στη σύνθεση των ψηφοδελτίων και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση», καθώς και «ο μετωπικός και συνεργατικός χαρακτήρας του ψηφοδελτίου να αποτυπωθεί και στον τίτλο».

Τα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα

γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Ο Βαγγέλας ο Μεϊμαράκης αδικεί τον εαυτό του. Τα λέει μπάσα, κουτσαβακίστικα και μασημένα, φιλτράρονται στις τρίχες της μουστάκας οι υψηλές νότες κι άντε να βγάλεις άκρη. Κατηγορεί, φέρ’ ειπείν, τον πρωθυπουργό πως δραπέτευσε. Βουνό το δίκιο του, αλλά πού να το βρει; Διότι όλοι καταλαβαίνουν πως ο μικρός σαλτάρισε με σβελτάδα απ’ τον θώκο, για να γλιτώσει προφανώς απ’ τα αδιέξοδα τα οποία προξενεί η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Ο Αλέξης, όμως, προσφεύγει στις κάλπες και διεκδικεί την αυτοδυναμία, διαψεύδοντας οικτρά τον αρχηγό της αντιπολίτευσης.

Ριζοσπάστης εξ απαλών ονύχων, κομματιάζει τους γόρδιους δεσμούς. Αρέσκεται στις καθαρές λύσεις. Δουλεύει στο μυαλό του τις εκλογές απ’ τον Ιούλιο, με στόχο να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει, εξήγησε. Δεν επιδιώκει, άρα, να το στρίψει α λα γαλλικά, ούτε διά του αρραβώνος. Απλώς δεν επιθυμεί να κατοικεί στο Μαξίμου το πρώτο εικοσαήμερο του Σεπτεμβρίου. Στις αρχές του μηνός πρέπει να εγκαινιάσει τη ΔΕΘ κι η Νύμφη του Θερμαϊκού του φέρνει εφιάλτες.

Κρίση πανικού του δημιουργεί. Θυμάται τον λόγο που εκφώνησε εκεί, πέρυσι τέτοιες μέρες, και τον πιάνει σύγκρυο. Πόσα ψέματα αναγκάζεται να λέει αλήθεια κανείς, προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία; Πόσα κονικλοτροφεία λαγών με πετραχήλια να τάζει; Το κακό με τους ψηφοφόρους είναι πως οι αφιλότιμοι δεν ξεχνούν τις υποσχέσεις ενίοτε. Την οριστική κατάργηση των Μνημονίων και του ΕΝΦΙΑ. Την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τη σεισάχθεια και την επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. Τις 300.000 νέες θέσεις εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αλλά και στην κοινωνική οικονομία. Και, και, και... Με τι μούτρα να πάει φέτος;

Ο Τσίπρας αποφεύγει τη Θεσσαλονίκη, όπως ο διάολος το λιβάνι. Απ’ αυτήν ήθελε να αποδράσει και επινόησε το τέχνασμα των εκλογών κι αυτό ακριβώς εννοούσε ο Ευάγγελος. Τον προδίδει, εν τούτοις, η αργκό που χρησιμοποιεί. Ετσι κι αλλιώς συναμετάξυ τους θα κυβερνήσουν. Κανείς απ’ τους δυο δεν είναι κορόιδο να την κοπανήσει. Οσο για το προγραμματάκι της συμπρωτεύουσας, ο «πονηρούλης» Αλέξης το άφησε προίκα στον Λαφαζάνη, όστις, με άγνοια κινδύνου, το περιφέρει ανά την επικράτεια για να χτυπάει αργότερα την γκλάβα του στα ντουβάρια. Η Σαλόνικα εκδικείται, επιτέλους, τους χαμουτζήδες.

Στην καθόλα κυρία Θάνου ευχόμαστε να μακροημερεύσει. Κάνει στράκες η κυβέρνησή της. Αψογη στην ορκωμοσία. Αν έδινε υπουργείο και στον Κεντέρη, θα ’τρεχε με χίλια. Στα κεραμίδια του Παιδείας, ξεκουφαίνει το νιάου νιάου της Κιάου. Αν μπαλώσει τσάτρα πάτρα τα κενά στα σχολεία και διανείμει εγκαίρως τα βιβλία, θα αφήσει εποχή. Ο Ζώης στο Ναυτιλίας μοιάζει με το αντίθετο του στίχου του Εγγονόπουλου: «Στρατηγέ, τι ζητούσες στη Λάρισα συ ένας Υδραίος;». Επικίνδυνη η τοποθέτηση της Πρωτοψάλτη στο Τουρισμού. Την έχω ικανή ν’ ανοίξει βενζινάδικο στα σύννεφα για να προσελκύσει επισκέπτες και να συλληφθεί για λαθρεμπόριο καυσίμων.

meteoros@efsyn.gr

Θέλει; Μπορεί; Πρέπει να κυβερνά η Αριστερά;

γράφει ο Τάσος Παππάς

Οσοι είχαν προβλέψει ότι το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί στην πράξη και θα απειληθεί η συνοχή του όταν κληθεί να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά.

Τα πολυσυλλεκτικά σχήματα λειτουργούν και αποδίδουν ως χώροι υποδοχής και έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, αλλά κλονίζονται μόλις το πρόγραμμα που τους έδωσε τη νίκη έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα.

Τα στελέχη που συγκροτούσαν την ηγετική ομάδα καλλιέργησαν αυταπάτες στους πολίτες, αλλά και στους εαυτούς τους -και γι' αυτό ήταν τόσο πειστικά.

Νόμισαν ότι με μοναδικά όπλα την ετυμηγορία του λαού, το δίκιο και τη βούλησή τους θα καταφέρουν να ανατρέψουν τους δυσμενείς συσχετισμούς και θα προκαλέσουν στην Ευρώπη ένα μαζικό ρεύμα συμπαράστασης στην ελληνική υπόθεση.

Οταν άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι ο εταίρος είναι εχθρός, και μάλιστα αδίστακτος, μοχθηρός και εκδικητικός, ότι η συμπάθεια στην Ευρώπη για την ελληνική κυβέρνηση δεν αρκούσε για να μεταβληθούν οι ισορροπίες και ότι η ζωή δεν θα τους κάνει το χατίρι να συμμορφωθεί προς τις επιθυμίες τους, προσγειώθηκαν ανώμαλα.

Και έτσι, η πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς κλείνει τον κύκλο της και το κόμμα που ήταν ο κορμός της βγαίνει βαριά πληγωμένο. Διάσπαση, αποστράτευση, εμφύλιος, απογοήτευση.

Θα πει κανείς ότι αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα για την ελληνική Αριστερά. Τα έχει ξαναπεράσει. Σίγουρα.

Ωστόσο, μέχρι τώρα οι συγκρούσεις στο εσωτερικό της αφορούσαν το πολιτικό προσωπικό και τα μέλη της και πολύ λιγότερο την πλειονότητα των πολιτών που απλώς παρακολουθούσαν τις διεργασίες και τις αναμετρήσεις ανάμεσα στα διάφορα τμήματά της, άλλοτε με ενδιαφέρον, άλλοτε με θλίψη και άλλοτε με παχυλή αδιαφορία. Αλλωστε, άλλοι κυβερνούσαν και καθόριζαν την τύχη τους.

Η Αριστερά ήταν για τους περισσότερους μια ηθική δύναμη, ένα υπολογίσιμο φόβητρο για τα συστημικά κόμματα και χρήσιμη ως αντιπολίτευση για να διεκδικεί καλύτερες αμοιβές για τους εργαζόμενους, να παλεύει για να περιορίζει την εργοδοτική αυθαιρεσία και τον κρατικό αυταρχισμό, να ασκεί πίεση για φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, να οργανώνει διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, να βάζει πλάτη για να υπερασπιστεί τους άνεργους και τους αδύναμους και να περιγράφει ένα ακτινοβόλο μέλλον, την ουτοπία της. Ομως έως εκεί.

Δεν πίστευαν ότι ήταν ικανή να κυβερνήσει και γι' αυτό δεν της είχαν δώσει την ευκαιρία. Πρέπει πάντως να πούμε ότι αυτή η εικόνα δεν διαμορφώθηκε ερήμην της Αριστεράς. Συνέβαλε και η ίδια στη δημιουργία της.

Μέχρι το 2012, τα σχήματα του χώρου αρκούνταν σ' έναν περιφερειακό ρόλο, εκτιμώντας προφανώς ότι θα ήταν τουλάχιστον παράδοξο να θέτουν θέμα εξουσίας, ενώ η επιρροή τους στο εκλογικό σώμα ήταν ισχνή.

Το σκηνικό άλλαξε με τα μνημόνια και την κατάρρευση του παλιού πολιτικού συστήματος. Ο Αλ. Τσίπρας επέβαλε (αυτή είναι η σωστή λέξη, γιατί υπήρξαν ισχυρές αντιστάσεις) μια διαφορετική προσέγγιση.

Κατάφερε να μετακινήσει το κόμμα του από την αμυντική, βολική και ασφαλή θέση «δεν πρέπει να κυβερνήσουμε γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος της ενσωμάτωσης» στη γραμμή «και θέλουμε και μπορούμε και πρέπει να κυβερνήσουμε για να αλλάξουμε τη χώρα».

Ηταν μια άλλη στρατηγική, η οποία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και με τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού απαξιωμένα λόγω του δυσώνυμου παρελθόντος τους και των μνημονίων, εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής.

Η στιγμή λοιπόν που οι αντικειμενικές συνθήκες έμοιαζαν ώριμες και ο υποκειμενικός παράγοντας φαινόταν έτοιμος να επωμιστεί τις ευθύνες της διακυβέρνησης ήρθε στις 25 Γενάρη του 2015. Το τι μεσολάβησε για να φτάσουμε στο σήμερα είναι γνωστό.

Ποια είναι η κατάσταση τώρα;

⬗ Για ένα κομμάτι της ριζοσπαστικής Αριστεράς το καθεστώς του μνημονίου είναι τόσο ασφυκτικό (δικτατορικό) που δεν επιτρέπει τομές και μεταρρυθμίσεις προς προοδευτική κατεύθυνση. Πρέπει να ξηλωθεί, γιατί αλλιώς κάθε προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και οποιοδήποτε πρόγραμμα αλλαγών προς όφελος των λαϊκών τάξεων είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Μέχρι τότε, αγώνας, οργάνωση, επιμονή, υπομονή και προετοιμασία για την τελική μάχη, χωρίς να αποκλείουμε την έξοδο από την ευρωζώνη, στην οποία κυριαρχεί ο γερμανικός ιμπεριαλισμός.

⬗ Για ένα άλλο κομμάτι της Αριστεράς, τα πράγματα στην Ευρώπη αλλάζουν αργά αλλά σταθερά, μόνη της μία χώρα σαν την Ελλάδα που είναι εξαρτημένη από τις εισαγωγές δεν μπορεί να επιβιώσει, το μνημόνιο ήταν ένας επώδυνος, αλλά αναγκαστικός συμβιβασμός για να αποτραπούν τα χειρότερα, όπως η ασύντακτη χρεοκοπία ή η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με μνημόνιο, ωστόσο υπάρχουν περιθώρια και για να αμβλυνθούν οι πιο επαχθείς πλευρές της συμφωνίας και για να ασκηθούν ριζοσπαστικές πολιτικές σε διάφορα πεδία (φορολογία, διαφθορά, διαπλοκή, δημόσια διοίκηση, πολιτικό σύστημα), που θα αποδείξουν στην πράξη ότι «δεν είμαστε σαν τους προηγούμενους». Διαφορετικά, υποστηρίζει αυτό το ρεύμα, θα εδραιωθεί στην κοινωνία η εντύπωση ότι ούτε θέλουμε ούτε μπορούμε και, που είναι και το χειρότερο και θα σηματοδοτήσει την οριστική περιθωριοποίηση της Αριστεράς, ούτε πρέπει να κυβερνήσουμε.

Τσίπρας: Τέλος οι σταρ και τα σταριλίκια (Video)

«Από τα παθήματά μας να μάθουμε. Φτάνουν πια τα σταριλίκια. Αρκετά πια με τους σταρ», είπε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη δευτερολογία του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

«Έχω γίνει δέκτης πολλών αιτημάτων, τις τελευταίες μέρες, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια. Εγώ έχω μία αρχή και σας ζητάω να την υιοθετήσουμε. Όποιος έρχεται και μου ζητάει να έχει εκλόγιμη θέση δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητάει να έχει θέση στη μάχη, να βοηθήσουμε μαζί σαν στρατιώτες για να πετύχουμε αυτό το εγχείρημα, θα έχει θέση και σε εκλόγιμη θέση», υπογράμμισε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε το βίντεο από τον ALPHA

Πηγή

Η μεγάλη εικόνα …

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Στο ίδιο έργο των δημοσκοπήσεων  θεατές και πάλι παρακολουθούμε την αγωνία του συστήματος να δημοκοπήσει για άλλη  μια φορά, αλλοιώνοντας τα πραγματικά ποσοτικά μεγέθη και αποκρύπτοντας ταυτοχρόνως τα λεγόμενα ποιοτικά…

Η αριθμητική της απογοήτευσης και του θυμού που πλασσάρουν στην «ξεπέτα» των δελτίων για ευνοήτους λόγους, δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά χαρακτηριστικά αυτής της απογοήτευσης και αυτού του θυμού …

Η κοινωνική συνείδηση έχει μεταβληθεί τα χρόνια του μνημονίου με τρόπο καταλυτικό για τη συμπεριφορά των πολιτών και τη μετεξέλιξη της πολιτικής. Ο εκλογικός θρίαμβος του Αλέξη Τσίπρα τον Γενάρη, η πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρονικά στήριξη μιας κυβέρνησης την επομένη των εκλογών και το αποκορύφωμα του ΟΧΙ, είναι η ακολουθία του συλλογικού άει σιχτίρ του κόσμου στο διεφθαρμένο,εγκληματικό  σύστημα της κλεπτοκρατίας που τυράννησε τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Και σ΄αυτό  δεν επιστρέφει,  παρά τις αφιλότιμες προσπάθειες κέντρων και παράκεντρων…

Μπορεί το τρίτο μνημόνιο να γείωσε το κοινό περί ανάτασης αίσθημα,να μας πήρε τη μπουκιά από το στόμα ρε παιδί μου, να τσουβάλιασε δικαίως μέχρι ενός σημείου και τον Τσίπρα στο κάδρο του θυμού και της απογοήτευσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον εξομοιώνει  με τους άλλους…

Οι  προσπάθειες των «επαγγελματιών  της επανάστασης»- οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω 25 χρόνια τώρα ούτε για τα αίτια της κατάρρευσης έχουν απαντήσει, ούτε σοβαρή πρόταση αντιδιαστολής έχουν επεξεργαστεί- να τον τσουβαλιάσουν με τους άλλους ξεπλένοντάς τους ταυτοχρόνως, προκαλεί  ένα νέο κύμα θυμού για τη χουλιγκάνικη στάση τους και ένα ισχυρό ρεύμα απογοήτευσης για το ήθος της Αριστεράς και το έθος του διασπαστικού και άκρως σπαστικού  μικροηγεμονισμού, στην πιο αθώα περίπτωση…

Τα χαιρέκακα χαμογελάκια και η λαϊκή τζάμπα μαγκιά του παλαιού συστήματος από την άλλη, συνηγορούν τελικά στη μετά βδελυγμίας απόρριψή του για δεύτερη φορά. Για να φανταστούμε λίγο επανάκαμψη του “Αδωνι, του Κυριάκου, ή του Βενιζέλου…

Το γερμανικό  κατεστημένο δεν  τιμώρησε μόνο τον Τσίπρα επειδή του αντιμίλησε και διατάραξε οριστικά τις συντεταγμένες του, αλλά και ένα λαό, επειδή σήκωσε κεφάλι. Του έσπειρε διχόνοια και αλληλοσπαραγμό για να του καταστείλει το φρόνημα και να αναστείλει την καρποφορία από τη σπορά της αμφισβήτησης…

Ποιοι από τους τεχνικούς της χειραγώγησης τα καταγράφουν αυτά; Αυτοί που πουλάνε την καραμέλα του ντέρμπι  από το 2012; Αυτοί πού στη γυάλινη σφαίρα της αλεξίσφαιρης διαπλοκής «έβλεπαν»  θρίλερ στις 25 Γενάρη και στο δημοψήφισμα; Οι ίδιοι που από  το 2010 πλάσαραν ότι ο κόσμος θέλει οικουμενική και κυβερνήσεις  συνεργασίας;

Δεν κατάλαβαν τίποτα οι επίμονοι κηπουροί του συστήματος από την πλήρη αποδιάρθρωση του. Δεν βλέπουν ότι τα εργαλεία τους είναι σκουριασμένα και μετρούν με βάση τα ισχύοντα μιας περιόδου ξεπερασμένης ανεπιστρεπτί…

Τα κανάλια και οι θαμώνες τους παπαγαλίζουν  μονότονα κοινοτοπίες του συρμού και του παλουκιού , αλλά δεν λένε κουβέντα  για τα επικείμενα…

Στις 4 Οκτωβρίου η Πορτογαλία θα έχει όπως όλα δείχνουν πολιτική μεταβολή με κυβέρνηση Σοσιαλιστών από κοινού με το Μπλόκο που είναι ο πορτογαλικός ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως και το ΚΚ Πορτογαλίας! Εκεί πρόλαβαν και έβαλαν στη φυλακή τον Σόκρατες του Μνημονίου…

Στα μέσα Νοεμβρίου η Ισπανία αλλάζει το σκηνικό με Ποδέμος και Σοσιαλιστές και τον Μάρτιο ακολουθεί η Ιρλανδία  με το Σιν Φέιν να χτυπά ήδη την πόρτα της εξουσίας…

Ο Νότος σε αντιγερμανική κατεύθυνση με πυξίδα την Ελλάδα, η οποία παρά την ενδιάμεση ήττα τακτικής τελικώς και όχι στρατηγικής, όπως θα φανεί σε λίγους μήνες, έριξε πρώτη  το σπόρο…

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα από την οποία προσπαθούν να μας βγάλουν οι άθλιοι της χρεωκοπίας μας, η οποία χρεοκόπησε όμως και τους ίδιους…

Δεν θέλουμε τη μικρή εικόνα ρε γαμώτο, δεν μας χωράει πώς να το κάνουμε …

Με 200 ευρώ γλιτώνουν από το κυνήγι της Εφορίας 3,5 εκατ. μικροοφειλέτες

 Του Κωστή Χ. Πλάντζου

Νέους τρόπους για να γλιτώσουν τις κατασχέσεις και τις διώξεις θα έχουν πλέον στα χέρια τους εκατομμύρια φορολογούμενοι, τους οποίους κυριολεκτικά γονάτισαν τα βάρη του μνημονίου. Στηριζόμενοι στον νόμο Κατσέλη, κυβέρνηση και τρόικα συμφώνησαν να επεκταθούν οι ρυθμίσεις που ίσχυαν για τους δανειολήπτες και στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που φορτώθηκαν με φόρους για εισοδήματα τα οποία δεν είχαν πια λόγω της κρίσης.

Το τρίτο μνημόνιο προβλέπει πλέον ότι όσοι αποδεδειγμένα έχουν περιέλθει σε οικονομική αδυναμία προσφεύγοντας στα δικαστήρια και πληρώνοντας 200 ευρώ -εφόσον τα βρουν- (το παράβολο δηλαδή) που υποχρεωτικά θα τους ζητήσει κατ' ελάχιστο ο δικηγόρος τους μπορούν να απαλλαγούν από τα χρέη τους - εν μέρει ή συνολικά.

1ος τρόπος:

Αναστολή - διαγραφή χρεών

Η νέου τύπου ρύθμιση που έρχεται να αποκαταστήσει τα 3,5 εκατομμύρια οφειλέτες που γύρισαν την πλάτη στη ρύθμιση Βαλαβάνη με τα 20 ευρώ τον μήνα στηρίζεται κυρίως στην «Ταχεία Διευθέτηση Μικροοφειλών».

Πρόκειται για μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία που αφορά τους αναξιοπαθούντες, οικογενειάρχες κυρίως, που βλέπουν να τους κυνηγούν χαράτσια και δάνεια από το χτες, ενώ πλέον έχουν στερηθεί τα πάντα. Το κέρδος γι' αυτούς θα είναι πως με διαδικασίες-εξπρές η Εφορία θα αναγκάζεται να τους αφήσει στο απυρόβλητο για ενάμισι ακόμη χρόνο, χωρίς να μπορεί να τους ενοχλήσει άλλο πια για τα χρέη τους.

Στη ρύθμιση θα μπαίνουν όσοι χρωστάνε μέχρι το πολύ 20.000 ευρώ (μαζί με τους τόκους και τις προσαυξήσεις). Δεν εντάσσονται όμως επιχειρήσεις και όσοι έχουν πιαστεί για φοροδιαφυγή. Η αίτηση θα γίνεται στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο από τον φορολογούμενο πολίτη που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς την Εφορία ή και οποιονδήποτε άλλον χρωστάει ακόμη.

Πρακτικά, βεβαίως, στη ρύθμιση αυτή δεν χωράνε και οι 3,5 εκατομμύρια μικροοφειλέτες. Τουλάχιστον 1 εκατομμύριο κόσμος θα μείνει έξω λόγω των κριτηρίων που τίθενται. Ενδέχεται μάλιστα να εξαιρεθούν πολύ περισσότεροι αν η ρύθμιση μπλέξει στα ψιλά γράμματα και αποκλειστούν ως «μη συνεργάσιμοι οφειλέτες» όσοι δεν ζήτησαν ποτέ να υπαχθούν σε κάποια ρύθμιση χρεών.

Το δικαστήριο πάντως θα κρίνει με βάση τα αντικειμενικά στοιχεία που θα εξετάζει και ο νόμος 4336/2015 προβλέπει. Δηλαδή:

■ Ο οφειλέτης να μην έχει πουλήσει κανένα ακίνητο από το 2012 και μετά (κατά την τελευταία τριετία πριν από την κατάθεση της αίτησης) για να μην υπάρχει υποψία δόλιας μεταβίβασης περιουσίας σε ονόματα τρίτων.

■ Ολα τα περιουσιακά στοιχεία του μαζί με τις καταθέσεις του να μην ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ.

■ Το σύνολο των οφειλών του σε Δημόσιο και ιδιώτες να μην ξεπερνά τις 20.000 ευρώ και να μην προέρχονται από πρόστιμα κ.λπ. (π.χ. από το ΣΔΟΕ), πλην μόνο από κεφάλαιο, τόκους και προσαυξήσεις υπερημερίας.

■ Ο οφειλέτης να είναι άνεργος ή να μην έχει καθόλου εισόδημα καθ' όλη τη διάρκεια του τελευταίου έτους.

■ Να είναι «συνεργάσιμος» σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας που θεσπίστηκε με απόφαση της Τραπέζης της Ελλάδος, δηλαδή να έχει εμφανίσει κάποια «σημεία ζωής» (έστω και αν δεν πληρώνει) απέναντι στην Εφορία ή τους δανειστές του.

Εφόσον συντρέχουν οι λόγοι αυτοί -και εφόσον οι δανειστές που περιλαμβάνονται στην αίτηση δεν τους αμφισβητούν-, ο ειρηνοδίκης δύναται κατόπιν σχετικού αιτήματος του οφειλέτη να διατάξει την προσωρινή απαλλαγή του από τα χρέη που περιλαμβάνονται στην αίτηση.

Η προσωρινή απαλλαγή του οφειλέτη χορηγείται για διάστημα 18 μηνών. Αμεσα αναστέλλονται τα πάσης φύσεως ατομικά καταδιωκτικά μέτρα εναντίον του.

Εφόσον κατά το 18μηνο ισχύος της προσωρινής απαλλαγής δεν μεταβληθούν οι προϋποθέσεις και η κατάσταση του οφειλέτη, τότε αυτός απαλλάσσεται οριστικά από το υπόλοιπο των χρεών του, όπως προέβλεπε ο νόμος Κατσέλη.

Αν όμως βελτιωθεί η κατάστασή του κατά τη διάρκεια του ανωτέρω διαστήματος, υποχρεούται να ενημερώνει -και σε κάθε περίπτωση το αργότερο ανά τρίμηνο- για οποιαδήποτε μεταβολή της προσωπικής περιουσιακής του κατάστασης και των πάσης φύσεων εισοδημάτων του ίδιου και της οικογένειάς του.

Αν το παραλείψει σκόπιμα, ο οφειλέτης κηρύσσεται έκπτωτος από το καθεστώς προσωρινής απαλλαγής και αίρεται η αναστολή των ατομικών διωκτικών μέτρων εναντίον του.

2ος τρόπος:

Από 40 ευρώ για όλους

Με άλλη διάταξη προβλέπεται ότι φυσικά πρόσωπα που στερούνται πτωχευτικής ικανότητας (δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι κ.λπ. αλλά όχι επιχειρηματίες) και τα οποία έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη και γενική αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους δικαιούνται να υποβάλουν στο δικαστήριο αίτηση για τη ρύθμιση των οφειλών τους.

Στην αίτηση πρέπει να αναφέρονται όλες οι οφειλές γιατί, αν ξεχάσει έστω και μία ο οφειλέτης, δεν θα προστατεύεται από τον νόμο. Εκτός από χρέη σε τράπεζες και ιδιώτες, συνυπολογίζονται βεβαιωμένα χρέη στην Εφορία και στους δήμους (ακόμα και για εισφορές σε χρήμα). Δεν επιτρέπεται όμως να έχει χρέη μόνο στο Δημόσιο, αλλά και προς ιδιώτες. Δεν εντάσσονται όμως χρέη που δημιουργήθηκαν πρόσφατα (λιγότερο από έναν χρόνο) ή δημιουργήθηκαν από αδίκημα που τελέστηκε από τον οφειλέτη ή συνίστανται σε διοικητικά πρόστιμα ή χρηματικές ποινές. Επίσης, δεν εντάσσονται χρέη λόγω διατροφής συζύγου ή ανήλικου τέκνου.

Για την έναρξη της διαδικασίας, ο οφειλέτης πρέπει οπωσδήποτε να καταθέσει αίτηση στο δικαστήριο, δίνοντας στοιχεία για την περιουσιακή του κατάσταση, τα εισοδήματα του ιδίου και των οικείων του, τυχόν μεταβιβάσεις ακινήτων κατά την τελευταία τριετία πριν από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης και άλλα δικαιολογητικά.

Η δικάσιμος για τη συζήτηση της αίτησης του οφειλέτη προσδιορίζεται υποχρεωτικώς εντός έξι μηνών από την κατάθεσή της. Από την ημέρα εκείνη ο οφειλέτης υποχρεούται να προβαίνει συμμέτρως προς τους πιστωτές του στις μηνιαίες καταβολές. Το ποσό που θα τους δίνει δεν μπορεί να είναι όμως μικρότερο από 40 ευρώ τον μήνα, κάτι που σημαίνει ότι για να μπουν στη διαδικασία όσοι δεν μπορούσαν να πληρώνουν ούτε τα 20 ευρώ στην Εφορία πρέπει να δουν σημαντική μείωση στις δόσεις που πλήρωναν στην τράπεζα ή σε ιδιώτες πιστωτές.

Αν δεν επέλθει εξωδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, ο ειρηνοδίκης αποφασίζει με προσωρινή διαταγή για:

■ Την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη.

■ Τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του.

■ Το ύψος των μηνιαίων δόσεων που ο οφειλέτης υποχρεούται να καταβάλλει προς τους πιστωτές που έχουν συμπεριληφθεί στην αίτηση.

Η χρονική ισχύς της προσωρινής διαταγής δεν μπορεί να υπερβαίνει σε διάρκεια τους έξι μήνες.

Για τον καθορισμό του ποσού που θα πληρώνει λαμβάνονται υπόψη και:

■ Οι τελευταίες ενήμερες πληρωμές που έκανε ο οφειλέτης πριν βγει ληξιπρόθεσμος και σταματήσει να πληρώνει.

■ Η δυνατότητα που έχει να καλύψει ο ίδιος τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης της οικογένειάς του. Αυτές προσδιορίζονται με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, αλλά μέχρι να εκδοθεί τέτοια απόφαση θα προσδιορίζονται στην Ερευνα Οικονομικών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ) που διενεργεί κάθε χρόνο η ΕΛΣΤΑΤ.

Αυτό σημαίνει (με τα σημερινά δεδομένα) ότι πρέπει να του απομένουν για να μπορεί να δαπανήσει τουλάχιστον 5.250 ευρώ τον χρόνο ή 437 ευρώ τον μήνα αν είναι άγαμος, περίπου 7.900 ευρώ τον χρόνο ή 660 ευρώ μηνιαίως αν είναι έγγαμος, 11.100 ευρώ τον χρόνο ή 925 ευρώ μηνιαίως για τετραμελή οικογένεια με δύο παιδιά κάτω των 14 ετών κ.λπ.

Αν βγάζει περισσότερα, θα πρέπει να τα δίνει ισόποσα σε όλους τους πιστωτές του και στην Εφορία και με αυτά να ικανοποιούνται μέχρι το δικαστήριο να αποφασίσει τελεσίδικα για την τύχη της οφειλής του - ή και τη διαγραφή της σε περιπτώσεις που δεν διαθέτει ακίνητα και είναι μακροχρόνια άνεργος, ασθενής κ.λπ.

Ωστόσο, στα ψιλά γράμματα υπάρχει και ο όρος ότι το κούρεμα των δόσεων δεν μπορεί να ξεπερνά το 90% των μηνιαίων δόσεων που ο αιτών όφειλε να καταβάλλει σε όλους τους δανειστές μέχρι την κατάθεση της αίτησης.

Δηλαδή, αν έπρεπε να πληρώνει π.χ. 200 ευρώ στην Εφορία και 800 ευρώ στην τράπεζα κάθε μήνα, η ελάχιστη δόση δεν μπορεί να είναι 80 ευρώ (40+40 ευρώ) αλλά τουλάχιστον 100 (1.000 ευρώ τον μήνα x 10%).

Επιπλέον, οι απαιτήσεις των ιδιωτών πιστωτών που είναι εξασφαλισμένες με ειδικό προνόμιο ή εμπράγματο δικαίωμα (π.χ. υποθήκη στην τράπεζα) συνεχίζουν να εκτοκίζονται μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεως, αλλά με επιτόκιο ενήμερης οφειλής και όχι επιτόκια υπερημερίας.

Ενας «προφήτης» με πίτσες και φραπεδιά!

Πως ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης παρουσιάζεται ξαφνικά ως νέος και άφθαρτος. Κρύβει το παρελθόν του με τις γραφικότητες και τις απίστευτες γκάφες

Παραμονές των εκλογών της 10ης Οκτωβρίου 1993, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατέρρεε και επέστρεφε θριαμβευτής ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο Βασίλης Λεβέντης τότε, πριν από 22 χρόνια, έδινε το δικό του... ρεσιτάλ! Κι όμως, σήμερα, έπειτα από 30 και πλέον χρόνια αμφιλεγόμενης πολιτικής σταδιοδρομίας, εμφανίζεται ως νέος (!!!) και άφθαρτος και δείχνει έτοιμος παρά ποτέ για την είσοδό του στη Βουλή.

Εκείνο το βράδυ του 1993 βγήκε στον αέρα να καταγγείλει ότι του έκλειναν το Κανάλι 67 (του οποίου η συχνότητα μεταβιβάστηκε στον Γιώργο Κουρή με αντάλλαγμα, μεταξύ άλλων, μια εκπομπή στον... πρόεδρο Βασίλη!), σε μια οργισμένη τηλεοπτική έκρηξη. Η εν λόγω εκπομπή χαρακτηρίστηκε «θρυλική», καθώς ο κ. Λεβέντης on air καταριέται να πεθάνουν και να πάθουν καρκίνο ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! Αυτόν, λοιπόν, τον πολιτικό, που μέχρι τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας θεωρούσε γραφικό, οι πολίτες ετοιμάζονται (με την εργολαβική υπερπροβολή ορισμένων media) να τον βάλουν στη Βουλή, όπως δείχνουν οι μετρήσεις.

Το ψηφοδέλτιό του τον περασμένο Ιανουάριο δεν είχε μόνο εκείνον στη φωτογραφία, αλλά και μια σήραγγα φωτισμένη, μαζί με μια λεζάντα: «Η έξοδος από το σκοτεινό τούνελ». Ο Βασίλης Λεβέντης, βέβαια, δεν είναι και πολύ πιθανό να βγάλει τη χώρα απ' το τούνελ της κρίσης. Μετά τις τελευταίες εκλογές, όμως, ο ίδιος, όπως φαίνεται, βγήκε απ' τη σήραγγα (της γραφικότητας) στην οποία ήταν παγιδευμένος τα τελευταία 30 χρόνια.

Ο Μητσικώστας

Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε αναλάβει να αλλάξει την παλιά εικόνα του Β. Λεβέντη ο άνθρωπος ο οποίος τον έχει σατιρίσει περισσότερο από κάθε άλλον. Στις 12 Ιανουαρίου, λοιπόν, ο Γ. Μητσικώστας εμφανίστηκε στο YouTube, σε ένα βίντεο-απολογία για τη σάτιρα 20 ετών. Το βίντεο τελειώνει με τον γνωστό μίμο να λέει: «Πρόεδρε, σ' εμπιστεύομαι και σε στηρίζω. Βασίλης Λεβέντης στη Βουλή στις 25 του Γενάρη». Να σημειωθεί ότι στο βίντεο ο Μητσικώστας δεν έχει καμία σκωπτική διάθεση.

Οταν άνοιξαν οι κάλπες, διαπιστώθηκε ότι η Ενωση Κεντρώων πήρε το ποσοστό-έκπληξη 1,79%, που μεταφράζεται σε περισσότερες από 110.000 ψήφους! Και αυτό χωρίς διαφήμιση, με ελάχιστες εμφανίσεις στα κανάλια, και μόνο με την «καμπάνια» μερικών πρώην πασόκων στη Θεσσαλονίκη, που απ' το ραδιόφωνο ζητούσαν, αντί για τον Ευ. Βενιζέλο, να ψηφίσουν οι διαμαρτυρόμενοι πιστοί του πράσινου ήλιου τον Βασίλη Λεβέντη.

Ετσι, η κάλπη τη νύχτα της 25ης Ιανουαρίου ανύψωσε στον ουρανό της Θεσσαλονίκης έναν νέο πολιτικό «αστέρα», παλιά γνώριμη «περιθωριακή» τηλεπερσόνα, τον Βασίλη Λεβέντη. Το «ταμπλό» στην Α' Θεσσαλονίκης έγραψε προς τα ξημερώματα: Ενωση Κεντρώων 5,11%, ΠΑΣΟΚ 4,12%...

Τη στήριξη που του παρείχαν οι πασόκοι της Θεσσαλονίκης μάλλον του τη χρωστούσαν. Στο κάτω κάτω, υπήρξε δικό τους παιδί. Ο Βασίλης Λεβέντης, ο οποίος μεγάλωσε στα Ταμπούρια του Πειραιά, ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974. Τη φυγή του απ' τον σοσιαλισμό ακολούθησε μια μικρή «βουτιά» στον φιλελευθερισμό: Το 1989, επί Μητσοτάκη, συμφώνησε να βοηθήσει τη Ν.Δ. σε θέματα οικιστικής πολιτικής και... αρπάζοντας την ευκαιρία βρέθηκε υποψήφιος στις εκλογές στη Β' Αθήνας, στις οποίες, μεταξύ των 31 υποψηφίων, κατετάγη 29ος λαμβάνοντας κάτι παραπάνω από 5.000 ψήφους. Ο ίδιος, πάντως, θεωρεί ότι η πορεία του αρχίζει το 1992. Τότε, δηλαδή, που ίδρυσε την Ενωση Κεντρώων και απέκτησε νόημα η τηλεοπτική του εμμονή με το Κανάλι 67.

Οι μοναχικές εκπομπές, πίνοντας φραπέ και τρώγοντας μακαρονάδες, νανούρισαν ολόκληρες γενιές τηλεθεατών, χάρισαν άφθονο γέλιο και έγραψαν ιστορία! Με τις τηλεφωνικές φάρσες που του έκαναν οι τηλεθεατές για χρόνια ξεκαρδιζόταν όλη η Ελλάδα. Αλλά ήταν το κλείσιμο του Καναλιού 67 και το ξέσπασμα του προέδρου το 1993 που έγραψαν ιστορία στο Ιντερνετ. Το βίντεο με τη φράση «Να πεθάνουν οι προδότες» έχει 650.000 χτυπήματα στο YouTube. Αντίστοιχα «χτυπήματα», βέβαια, έχει και το επεισόδιο με τον Π. Παναγιωτόπουλο, που του προσέφερε μια πίτσα on air στη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης.

Ιστορία έγραψαν και οι φωτογραφίες του με ημίγυμνες κοπέλες σε νυχτερινό κέντρο, μέσα στο κέφι, την εποχή που μεσουρανούσε η Τσιτσιολίνα. Εξάλλου, ο κυρ Βασίλης δεν έχανε καμία ευκαιρία για προβολή!

Αποκαλούσε για πολλά χρόνια «ζώα» (!!!) τους Ελληνες

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, που για χρόνια αποκαλούσε τους Ελληνες «ζώα», όταν είδε ότι συγκυριακά (λόγω της απελπισίας του λαού, που απογοητεύτηκε από τους πάντες) έχει ελπίδες να μπει στη Βουλή, απαρνήθηκε τον πραγματικό του εαυτό και παρουσιάζεται πλέον ως σοβαρός και... προφήτης. Εχοντας πει τα πάντα, ήταν λογικό να πέσει μέσα και σε ορισμένα! Και αυτές τις παλαιότερες δηλώσεις φρόντισαν ορισμένοι να υπερτονίσουν, για να ξεχαστούν προφανώς οι αμέτρητες υπερβολές τις οποίες έχει εκστομίσει και οι γκάφες όπου υπέπεσε. Ο ίδιος ο κ. Λεβέντης σταμάτησε να πίνει φραπέ στην τηλεόραση και παριστάνει πλέον τον... σοβαρό, όμως συχνά πυκνά παρασύρεται και ξεφεύγει. Η πρόσφατη δήλωσή του, άλλωστε, με την οποία υποστήριξε ότι η Ενωση Κεντρώων θα λάβει 20% στις εκλογές, τα λέει όλα! Πάντως, με τέτοιες εκτιμήσεις δεν τον λες και... προφήτη!

Πηγή

Τσίπρας σε Μεϊμαράκη: Και ένα, και δυο, και τρία, και τέσσερα… ντιμπέιτ

Θετική απάντηση στα ντιμπέιτ που ζητά ο πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην πανελλαδική σύσκεψη του κόμματός του. 

«Άκουσα τον κ. Μεϊμαράκη, με το απαράμιλλο ύφος του, ότι μου ζητάει ντιμπέιτ. Άκου λέει; Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα και όσα θέλει και όποτε θέλει. Γιατί, εμείς, και εγώ προσωπικά, ποτέ δεν κρυφτήκαμε. Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στο κριτήριο του λαού» είπε ο πρώην πρωθυπουργός. 

Τόνισε, δε, ότι ο λαός θα κρίνει θέσεις, προγράμματα, «αλλά θα κρίνει και συγκρίνει πάνω απ' όλα την καθαρότητα την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, ποιος του λέει το δίκιο, το σωστό, ποιος του λέει την αλήθεια και ποιος προσπαθεί να τον παραπλανήσει».

Πηγή