Ο πόλεμος του δανεισμού

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας)*

Η σχέση οφειλετών και πιστωτών είναι ασύμμετρη ως προς το όφελος των δεύτερων, όταν η συναλλαγή δεν υπακούει στην ηθική αρχή περί δικαίου, αλλά και στις βασικές προυποθέσεις της αγοράς μεταξύ εμπόρου και καταναλωτή, εφόσον δεν παύει το δάνειο να αποτελεί ένα αγοραστικό προιόν που αποφέρει κέρδη στους δεύτερους.

Δυστυχώς ζούμε σε ένα σύστημα, που έχει παραποιήσει μέχρις εσχάτων ακόμη και αυτή την ηθική της αγοράς, με στόχο τη συσσώρευση κερδών στους λίγους και την υποθήκευση της περιουσίας των πολλών.

Στην πορεία της ιστορίας, και κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο δανεισμός χρησιμοποιήθηκε εξελικτικά, ως μια νέα μορφή αποικιοκρατικής συμπεριφοράς, που αντικατέστησε τις γνωστές πολεμικές τακτικές με τις ερπύστριες και τα όπλα, στο δυτικό κόσμο.

Σε επίπεδο χωρών, οι χώρες σύναπταν οικονομικές υποτίθεται συμφωνίες δανεισμού με άλλες χώρες, που θα τους εξασφάλιζαν μεγαλύτερη οικονομική ευημερία, αποστερούμενες την εθνική τους ταυτότητα, στα πλαίσια των οφελών που θα έρχονταν από μια ευρύτερη κοινότητα.

Η σχέση σφραγιζόταν με την απορρόφηση των προιόντων του δανειστή από τον δανειζόμενο, κάτι σαν ενέχυρο δηλαδή στη συμφωνία. Στην προκειμένη περίπτωση ο πιστωτής δημιουργούσε σταθερό πελατειακό κοινό για την αγορά των προιόντων του με τα χρήματα που εκείνος δάνειζε στον δανειζόμενο, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζει την κατανάλωση της παραγωγής του.

Η υπερλειτουργία δηλαδή του δανεισμού δημιουργούσε τις συνθήκες , με τις οποίες, ο πιστωτής να εισπράττει και τους τόκους του δανείου του, αλλά και τα κέρδη από την κατανάλωση σε δικά του προιόντα, των χρημάτων που δάνεισε.

Το μεγαλύτερο κέρδος όμως, μέλλει να έρθει αργότερα, με την σχέση εξάρτησης που δημιουργεί στον δανειζόμενο , σχέση που δεν βασίζεται στην πιστότητα του δανειζόμενου που προκύπτει από την εξαιρετική ποιότητα των προιόντων που αγοράζει, αλλά στην δέσμευσή του να υπηρετεί ένα κλαμπ συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.

Αυτό το κλαμπ, όταν ο δανειζόμενος αδυνατεί να αποπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις του δανείου του, βαφτίζει τον πόλεμο οικονομική κρίση, και εφορμά να αποδυναμώσει κι άλλο τον δανειζόμενο απογυμνώνοντας τον και από τα περιουσιακά του στοιχεία, ως δήθεν κατοχύρωση της ζημίας που έχει υποστεί.

Στην πραγματικότητα βέβαια δεν υπάρχει ζημία , γιατί όπως εξήγησα και παραπάνω, ο πιστωτής έχει ήδη βγει ολιστικά κερδισμένος από την συμφωνία, απλά διασφαλίζει ότι δεν θα έχει αρκετούς πόρους για να αποτινάξει από πάνω του την συμφωνία ο δανειζόμενος και έτσι να αποδεσμευτεί από το κλαμπ.

Η μοιραία εμπειρία του ναζισμού στην Ευρώπη, αποτέλεσε μια πολύ καλή ευκαιρία για να δημιουργηθεί μια κοινότητα, η Ευρωπαική, που θα ξεπερνούσε τον εθνικισμό, με αποκλειστικό σκοπό την πρόληψη δήθεν των πολέμων.

Η άνιση κατανομή του πλούτου και η χρεωκοπία τους συστήματος, που δημιουργούσε στην πραγματικότητα τους πολέμους, δεν θα έβγαινε πια στην επιφάνεια, γιατί κάποιοι επινόησαν το «αντίδοτο» στις «εθνικές αντιπαλότητες».

 Έτσι δημιουργήθηκε η Ευρωπαική ενοποίηση, που χτίστηκε καθαρά επάνω σε οικονομικά θεμέλια. Ο πολιτικός στόχος δηλαδή της πολιτικής ενοποίησης για να αποτραπούν οι πόλεμοι, δεν υπηρετήθηκε ποτέ και αυτό συνέβηκε γιατί δεν υπήρξε ποτέ αυτός ο στόχος.

Με αποτέλεσμα σήμερα να αναζητούμε έναν πραγματικό πόλεμο, που να τινάξει στον αέρα ένα σύστημα, που βάσισε τον ιμπεριαλισμό του στην ειρήνη…

Ο πανευρωπαισμός κατάντησε πανγερμανισμός και παναμερικανισμός και σε λίγο όλα τα κράτη μέλη θα αδυνατούν να βρουν την θέση τους στο χάρτη.

Και όλα αυτά γιατί προκειμένου να περιορίσουμε τον εθνικισμό, στόχο που εξυπηρετούσε οικονομικά συμφέροντα και μόνο, καταστήσαμε στις μέρες μας επικίνδυνη την ειρήνη .

Αγαπητοί μου, σήμερα ζούμε τον Γ΄Παγκόσμιο πόλεμο, που επειδή είναι εν εξελίξει, δεν έχουν καταγραφεί ακόμη τα θύματα που έχει παράγει…

Γιατί όπως αποδείχθηκε τελικά, η ευρωπαική ολοκλήρωση έκρυβε από πίσω της την ιμπεριαλιστική επέκταση της Γερμανίας και των χωρών από τις οποίες υποστηρίζεται μεγάλων ή μικρών, εντός ή εκτός Ευρώπης. Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Στην προπαγάνδα τους σε όλο το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έκαναν τεράστιες προσπάθειες για να πείσουν την υπόλοιπη Ευρώπη ότι η γερμανική οικονομική πρόοδος, ήταν πολύ καλύτερη από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη και κατά συνέπεια, η Ευρώπη θα έπρεπε να υιοθετήσει το γερμανικό μοντέλο, ότι ακριβώς κάνουν και σήμερα δηλαδή. Ο ίδιος ο Χίτλερ προσπάθησε να υλοποιήσει το σχέδιο του για τη δημιουργία μιας ενιαίας πολιτικής κοινότητας στην Ευρώπη με την κατάληψη των ευρωπαϊκών χωρών.

Το σημερινό «ευρωπαικό ιδεώδες» δεν απέχει πολύ από το όραμα του Χίτλερ, αλλά ούτε και οι τρόποι υλοποίησης του…

Στην περίπτωση της Ελλάδας τα αεροπλάνα που ξεκίνησαν να ρίχνουν τις βόμβες για να τιθασέψουν τον λαό της, αποτέλεσαν οι τράπεζες που δεν είναι μέλη της Ελληνικής κρατικής οντότητας, αλλά ενός συστήματος ξένου, «διεθνοποιημένου», «παγκοσμιοποιημένου», «εξευρωπαισμένου».

Και τα κατάφεραν να μας σύρουν στην συνθηκολόγηση, να καταπιούν την αριστερή αντίληψη, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι η φτώχεια δεν έχει κομματική προέλευση, και το «ΟΧΙ» που βγήκε μέσα από τις δημοψηφισματικές κάλπες δεν αποτελεί παρά μια αντίδραση της Δημοκρατίας.

Γιατί ο λαός συνεχίζει να συγκρούεται στην χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία…

Και ο πόλεμος συνεχίζεται. Γέμισαν την χώρα μας μετανάστες, παίζοντας με τις ανθρώπινες ζωές, τις δικές μας και τις δικές τους.

Γιατί ο Αμερικάνος δεν συγκρούεται με τους τζιχαντιστές. Συμφέρον του είναι να τους διατηρεί για να αγοράζει πετρέλαιο μισοτιμής με αντιπραγματισμό, να κλονίζει έτσι την αγορά πετρελαίου στην Λατινική Αμερική που τον ενδιαφέρει να ασκεί πολιτική επιρροή, και ταυτόχρονα να παίζει γεωπολιτικά παιχνίδια στην Ελλάδα. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια λοιπόν.

Έτσι διοχετεύει τα όπλα που παράγει ο Αμερικάνος, ο Άγγλος, ο Γερμανός, ο Γάλλος, στους τζιχαντιστές, που ασκούν ακόμη τον ιμπεριαλισμό με το ντουφέκι και τα άρματα μάχης.

Οι ερχόμενες εκλογές λοιπόν, θα έχουν ως αιχμή του δόρατος το μεταναστευτικό, αντί για την οικονομική κατάρρευση της χώρας . Πλήρης αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από αυτό που καλείται να αποφασίσει στις κάλπες, από αυτό που ήδη έχουν αποφασίσει οι περισσότεροι Έλληνες μέσα τους… την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη…

Αυτά είναι τα εγκλήματα ειρήνης στις μέρες μας…

*Η Παναγιώτα Μπλέτα γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 

ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York

Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:

Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και...