Ο Τσίπρας και η στρατηγική του «όλα ή τίποτα»

Παρά το γεγονός ότι ο πρώτος κύκλος δημοσκοπήσεων δείχνει μείωση της διαφοράς ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, ο Αλέξης Τσίπρας θα θέσει ακόμη πιο επιτακτικά τα επόμενα 24ωρα το θέμα της αυτοδυναμίας, θα ταχθεί ακόμη πιο εμφατικά υπέρ της επανάληψης της προηγούμενης κυβερνητικής συνεργασίας (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) και θα επιτεθεί ακόμη πιο σκληρά στον Β. Μεϊμαράκη και στον Στ. Θεοδωράκη. Το μήνυμα πίσω από τα λόγια θα είναι, όπως όλα δείχνουν, ότι είτε θα κυβερνήσει με τους όρους του είτε δεν θα κυβερνήσει. 

Ότι δεν πρόκειται, δηλαδή, να αποδεχτεί τη συμμετοχή του σε ένα κυβερνητικό σχήμα με το οποίο δεν θα έχει τη δυνατότητα να καθορίσει την πολιτική και στρατηγικά ζητήματα, όπως είναι η αντιμετώπιση της διαπλοκής. Ο Π. Καμμένος παραμένει για τον Α. Τσίπρα ο καταλληλότερος κυβερνητικός εταίρος, ενώ η Φ. Γεννηματά φαίνεται πως βρίσκεται εκτός κάδρου της άγριας πόλωσης σε αντίθεση με τον Ευ. Βενιζέλο ο οποίος παραμένει κόκκινο πανί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αυτό που έχει ήδη δηλωθεί, αλλά θα επισημανθεί με ακόμη πιο έντονο τρόπο, είναι ότι ένα σχήμα ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - Ποτάμι, που θα ήταν το ιδανικό στα μάτια εταίρων -πιστωτών, δεν περιλαμβάνεται στις επιλογές του Α. Τσίπρα, γιατί θεωρεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα βρεθεί εγκλωβισμένος σε νεοφιλελεύθερες πιέσεις και σε αδυναμία να υλοποιήσει την δέσμευσή του για σύγκρουση με την ολιγαρχία. 

Όλα ή τίποτα 

Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως θα παίξει το χαρτί «όλα ή τίποτα», αποκλείοντας τις επαναληπτικές εκλογές, ζητώντας ισχυρή εντολή και ξεκαθαρίζεται ότι για τον ίδιο η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός και, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως επιδιώκει, τότε θα μπορεί εύκολα να αποδείξει ότι το εννοεί. 

Στην Κουμουνδούρου γίνονται ήδη συζητήσεις για την επόμενη κυβέρνηση και έχει αποφασιστεί ότι θα πρέπει να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Μάλιστα κάποια από τα πρόσωπα της υπηρεσιακής κυβέρνησης επελέγησαν με κριτήριο τη δυνατότητα να συνεχίσουν και μετά τις εκλογές. Πρόκειται - τουλάχιστον - για τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη και τον αναπληρωτή υπουργό Μετανάστευσης Γιάννη Μουζάλα (από τους Γιατρούς του Κόσμου) του οποίου η τοποθέτηση μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν ήταν εύκολη, αλλά χρειάστηκε πίεση από τον Α. Τσίπρα στο παρασκήνιο. Μία εισήγηση που κερδίζει έδαφος είναι υπέρ της μεγαλύτερης αξιοποίησης στελεχών με τεχνοκρατικό προφίλ (όπως ο κ. Χουλιαράκης) και της υπέρβασης των κομματικών περιορισμών σε τομείς που έχουν μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον (όπως για παράδειγμα το μοντέλο Πανούση στον τομέα ασφάλειας που θεωρείται επιτυχημένο). 

Η δεύτερη φάση 

Από την επόμενη εβδομάδα, με την έναρξη περιοδειών σε όλη την Ελλάδα, θα ξεκινήσει η προεκλογική εκστρατεία για τον ΣΥΡΙΖΑ που μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου συνταράσσεται   από αποχωρήσεις (προς τη Λαϊκή Ενότητα) αλλά και από ένα κύμα απογοήτευσης που εκφράζεται με αποστασιοποίηση χωρίς επιθετική έκφραση. Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι το ψυχολογικό ρήγμα είναι βαθύ στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αφορά μόνο όσους εγκαταλείπουν και περνούν απέναντι αλλά επίσης όσους απλώς δεν αντέχουν να συνεχίσουν την προσπάθεια. 

Στο επιτελείο Τσίπρα επικρατεί η άποψη ότι η αποσυσπείρωση που καταγράφεται μπορεί να αντιμετωπιστεί και προβάλλουν ως επιχείρημα το γεγονός ότι δεν σημειώνονται μαζικές μετακινήσεις προς άλλα κόμματα. Πιστεύουν ότι το προσωπικό κεφάλαιο του Α. Τσίπρα παραμένει ισχυρό και επιμένουν ότι στην τελική ευθεία θα μετρήσει το γεγονός ότι οι πολίτες δεν θα θελήσουν την παλινόρθωση του παλιού πολιτικού συστήματος. 

Πηγή