Τι θα συμβεί μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ;

γράφει ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης*

Σε ένα σύντομο κείμενό μου στην «Αυγή» της 22.7.15 με τίτλο «Εκκληση στους 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ» ανέφερα, ανάμεσα στα άλλα, και τα εξής:

«Τόσο εγώ όσο και το μεγαλύτερο ποσοστό εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις 25.1.15 δεν θέλουν να δουν μια νέα διάσπαση της Αριστεράς, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην κυβέρνηση για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου. Μια διάσπαση που μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημίες στη χώρα. (…) Κάνω έκκληση στους 39 βουλευτές να αναλογιστούν τις ευθύνες τους απέναντι (σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση) στο 70% του εκλογικού σώματος που επιθυμεί να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, έστω και με σκληρούς όρους, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο με τη δεύτερη δέσμη των μέτρων για την υλοποίηση της συμφωνίας, ώστε η κυβέρνηση, διατηρώντας τη δεδηλωμένη, να προχωρήσει στην οριστικοποίησή της».

Δυστυχώς, η έκκλησή μου αυτή δεν εισακούστηκε, οι βουλευτές αυτοί καταψήφισαν τη δέσμη αυτή των μέτρων (όπως και την πρώτη) και στη συνέχεια (περισσότεροι) το Μνημόνιο, που η κυβέρνηση, κάτω από εκβιαστικά τελεσίγραφα των δανειστών, εξαναγκάστηκε να υπογράψει, προκειμένου να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.

Η καταψήφιση του Μνημονίου οριστικοποίησε την απώλεια της δεδηλωμένης, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές, μόλις 7 μήνες μετά από εκείνες της 25.1.15.

Η προκήρυξη των νέων εκλογών μπορούσε να αποφευχθεί αν οι διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παραιτούνταν και τις έδρες τους κατελάμβαναν αναπληρωτές που συμφωνούσαν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Δυστυχώς δεν το έπραξαν, παρά τη σχετική γραπτή δέσμευσή τους.

Αντί γι’ αυτό, 25 από αυτούς (στους οποίους μπορεί να προστεθούν και άλλοι) –διαιωνίζοντας μια αλγεινή «παράδοση» βουλευτών δεξιών και κεντρώων κομμάτων– ανεξαρτητοποιήθηκαν και ίδρυσαν ένα νέο κόμμα (τη Λαϊκή Ενότητα), το οποίο δεν αναδείχτηκε από εκλογές και θα μετάσχει στις επικείμενες, αντιπολιτευόμενο το κόμμα στο οποίο ανήκαν τα μέλη του.

«Σημαία» του είναι η έξοδος της χώρας από το ευρώ, σε αντίθεση με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος.

Είχα την τύχη, με τις μικρές μου δυνάμεις, να μετάσχω στις διεργασίες για τη συγκρότηση του Ενιαίου Συνασπισμού με τη συμμετοχή του ΚΚΕ, της Ε.ΑΡ. και ανεξάρτητων βουλευτών (στους οποίους ανήκα και εγώ) και έζησα την άνοδο του ποσοστού του στο 13,1% στις εκλογές του Ιουνίου 1989.

Στη συνέχεια, είχα τη μεγάλη ατυχία να βιώσω τη διάσπαση του Ενιαίου Συνασπισμού το 1991 σε δύο κόμματα μέσα στη Βουλή: το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ (στον οποίο μετείχα, στις εκλογές, όμως, του 1993 δεν μετείχα διότι με δήλωσή μου παραιτήθηκα από τον ΣΥΝ, παραμένοντας στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς).

Στις εκλογές του 1993 το ΚΚΕ μπήκε στη Βουλή με ποσοστό 4,9%, ενώ ο ΣΥΝ (για λίγες ψήφους) δεν ξεπέρασε το όριο του 3% και έμεινε εκτός Βουλής.

Τι θα συμβεί με τη νέα διάσπαση της Αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ), η οποία, σε αντίθεση με το 1991, έτος στο οποίο ήταν στην αντιπολίτευση, για 7 μήνες συγκυβέρνησε με τους ΑΝ.ΕΛΛ.;

Δύσκολη και παρακινδυνευμένη η οποιαδήποτε πρόβλεψη αυτήν τη στιγμή, δεδομένου ότι το 2015 δεν έχει καμιά σχέση με το 1991 από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς.

Παρ’ όλα αυτά, με δεδομένα τα αποτελέσματα της διάσπασης του 1991, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι το νέο κόμμα θα αποσπάσει κάποιο ποσοστό, ποντάροντας σ’ αυτούς που ψήφισαν «όχι» στο δημοψήφισμα.

Αν το ποσοστό αυτό είναι πάνω από το 3%, το κόμμα αυτό θα μπει στη Βουλή και θα καταψηφίζει τους νόμους που θα εφαρμόζουν το νέο Μνημόνιο.

Το κύριο, φυσικά, ερώτημα είναι τι θα συμβεί με τον αποδυναμωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, που στις εκλογές της 25.1.15 τον ψήφισε, προβληματίζεται και τηρεί τώρα επιφυλακτική στάση.

Το τι θα πράξει την ημέρα των εκλογών είναι αδύνατο να προβλεφθεί, δεδομένου ότι μεσολαβεί η σύντομη προεκλογική περίοδος, στην οποία, όπως ήδη άρχισε να διαφαίνεται, πολλά μπορεί να συμβούν.

Επιπλέον –αν κρίνουμε από τις προβλέψεις των περισσότερων δημοσκοπήσεων πριν από τις εκλογές της 25.1.15 ή ακόμα και των exit polls– οι όποιες δημοσκοπήσεις γίνουν από την 1η Σεπτεμβρίου μέχρι την παραμονή των εκλογών μπορεί να διαψευστούν.

Κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι στόχος του κόμματός τους είναι η αυτοδυναμία, την οποία θεωρούν εφικτή (αυτοδυναμία, όμως, που στηρίζεται στο bonus των 50 εδρών του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.).

Ανάλογα με το πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή, για να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ τον στόχο αυτό θα πρέπει να πάρει στις επικείμενες εκλογές ποσοστό άνω του 36% που πήρε σ’ εκείνες της 25.1.15.

Το αν θα το πετύχει, θα το γνωρίζουμε μετά το άνοιγμα της κάλπης.

*πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Πηγή