Από το γυαλί στην Ευρωβουλή χωρίς συστολή

Του  Δημήτρη Νανούρη

Με ορθάνοιχτο στόμα από έκπληξη και τεντωμένα αυτιά από απορία άκουγα τις άλλες τηλεοπτικό αστέρα πρώτης γραμμής, καθότι λαλεί τις μικρές ώρες σαν τους κοκόρους, που προαλειφόταν για ευρωβουλευτής, να κατακεραυνώνει τους παρ’ ολίγον συνυποψηφίους του, κατηγορώντας τους ότι συνωμότησαν εναντίον του πετυχαίνοντας να μην περιληφθεί το όνομά του στη χρυσοφόρο λίστα. Ουδόλως διαφωνούσαν με τις απόψεις του. Αστεία πράγματα. Ποιος νοιάζεται, άλλωστε, για ιδεολογίες και κουραφέξαλα στις μέρες μας; Ούτως ή άλλως δεξιοί, ντεμέκ αριστεροί και αμφιδέξιοι τα ίδια πάνω-κάτω πρεσβεύουν. Για το προσωπικό τους βόλεμα ενδιαφέρονται πρωτίστως.

Αγωνιούν να καβαλικέψουν τ’ άλογο, να χαζεύουν αφ’ υψηλού τους πεζούς αραχτοί στην αναπαυτική σέλα και, για να τους κρατούν απασχολημένους και πάντα σκυφτούς, τους φλομώνουν στα φούμαρα και τον σανό, να ’χουν και κάτι να τσιμπολογάνε, βρε αδερφέ. Επιστρέφουμε όμως στον ήρωα των τηλεθεατών, κατά προτίμηση της τρίτης ηλικίας. Εγκαλούσε τους άλλους για το ότι τον έκοψαν στη στροφή πριν από την τελική ευθεία από αιφνίδιο φόβο και πανικό. Ετρεμαν τάχα το πεντακάθαρο προβάδισμά του που προεξοφλούσαν οι δημοσκόποι. Πεντακόσιες χιλιάδες σταυροί δεν είναι παίξε-γέλασε. Τόσους ονειρευόταν. Περισσότερους απ’ όσους θυμίζουν στα νεκροταφεία πέριξ των Αρδενών τα θύματα της πολύνεκρης μάχης.

Υπολόγιζε, κομπάζοντας, πως επρόκειτο να υποσκελίσει ακόμα και βαριά ονόματα. Το γυαλί, βλέπεις, προσδίδει στα πρόσωπα ευφόρητη ελαφράδα και εξασφαλίζει καθολική δύναμη. Τα ’σουρνε, παρεμπιπτόντως, με κουτοπονηριά στον αρxηγό, τον οποίο θα ’γλειφε πατόκορφα δίχως άλλο, αν τον είχε προκρίνει. Ετερος πρωταγωνιστής της τηλοψίας, όστις κοσμεί αντίπαλο συνδυασμό, αξιώνει την παραίτηση συνοδοιπόρου του επικαλούμενος διαβόητη φωτογραφία του με λοιμογόνο μητροπολίτη. Φρίττει στην ιδέα πως οι τοξίνες τις οποίες εκκρίνει το ενσταντανέ πιθανόν να μολύνουν ολόκληρο το ψηφοδέλτιο. Ξεχνάς θαρρώ, αγαπητέ, πως τον βρήκες στο κόμμα, δεν σε βρήκε. Πρόκειται μάλιστα περί προβεβλημένου στελέχους, βουλευτή και υπουργού. Αν δεν επιθυμούσες να συνυπάρξεις μαζί του, μπορούσες κάλλιστα να κουρνιάσεις στ’ αυγά σου. Τι τα ’θελες τα ευρωπαϊκά μεγαλεία; Ετσι πάει. Προτού επικυρώσεις τη συμμετοχή σου σε παρτούζα, οφείλεις να πληροφορηθείς την ταυτότητα και τα βίτσια των λοιπών παρτενέρ. Δεν θα φταίνε κροκόδειλοι, ιπποπόταμοι και βδελυρά ερπετά, αν κυλιέστε παρέα στον βούρκο.

Ριγούσε σύγκορμη άλλη συμπαθής περσόνα της τιβί, ειδικευμένη σε μεταμεσονύκτιες αβάστακτες συνεντεύξεις, αναλύοντας το όραμά της για την Ευρώπη. Φαντασιωνόταν ατελείωτα κομβόι με πούλμαν γεμάτα μικρούς μαθητές από τη Βρετάνη, την Εσθονία, τη Σαξονία, την Πομερανία, τη Λιγουρία και αλλαχού να κατακλύζουν Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι τις παρ’ ημίν παιδικές κατασκηνώσεις. Ζητάς να εκλεγείς στο Ευρωκοινοβούλιο, μαντάμ, προκειμένου να μας εκπροσωπήσεις ευσχήμως, όχι για ν’ ανοίξεις γραφείο ταξιδίων.

Ο,τι να ’ναι ακούς από τους εκλεκτούς των ερτζιανών υποψήφιους, τους οποίους οι επιτελείς των κομμάτων διαγκωνίζονται να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια. Δυστυχώς, όμως, αυτούς θα επιλέξει το πόπολο. Το γνωρίζουν καλά και οι ίδιοι, οπότε σηκώνουν ψιλά τον αμανέ. Η τηλεόραση συνιστά το κυρίαρχο μέσο προβολής και προπαγάνδας. Καν και καν ξεφτιλίζονται για να φιλοξενηθούν τρία λεπτά στην οθόνη. Θα άφηναν ανεκμετάλλευτη την περίσταση οι οικοδεσπότες; Γιατί, άραγε, συνωστίζονται στους συνδυασμούς; Μα για να δέσουν τον γαϊδαράκο τους. Στα γρασίδια της εύχλοης βόρειας Ευρώπης παρακαλώ, όχι όπου όπου. Παχυλός μισθός, διαρκή ταξίδια, χαλαρά ωράρια· ζωή χαρισάμενη, για μπον βιβέρ, βουτηγμένη σε τσουβάλια με ζάχαρες. Τους αξίζει να αναζητήσουμε κανένα άσημο συνυποψήφιο της προκοπής, αν υπάρχει, και να τους μαυρίσουμε κατράμι με φούμο. Μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα.