Η επανάσταση της Γεωργίας

«Πάλι καλά που δεν με βαφτίσατε Αλιεία ή Κτηνοτροφία», έλεγα στους γονείς μου, παραλείποντας από καθαρή άγνοια και μόνο τη Βιομηχανία.

Με λένε Γεωργία. Καημός παιδιόθεν. Διότι είναι παράπονο για ένα κοριτσάκι που μεγαλώνει την εποχή που η Ελλάδα γκαζώνει στην πορεία της αποβλαχοποίησης, να το λένε Γεωργία και όχι Τζούλια, Ντίντη, Λιλή, Κορίνα, Μπέτυ, Τζένη, Λούσυ και λοιπά άλλα λουσάτα, σαν αυτά που μας μάθαιναν οι ελληνικές ταινίες όταν ήταν μαυρόασπρες ή προσφάτως έγχρωμες. Αποβλαχοποίηση χωρίς Κωστόπουλο αλλά με Αλίκη που, ακόμη και ως φτωχιά και ρακένδυτη, έχει μάθει να εκτιμά τα πλεονεκτήματα της βλεφαρίδας-κάγκελο, διότι στον φακό γράφει η συγκίνηση καλύτερα όταν παραγγέλνει στον κυρ Στέφανο, πολύ δε περισσότερο όταν παρενοχλεί «τυχαία αλλά ωραία» τον εργοδότη της. Καλά, για βαρκάρισσα, δεν το συζητώ, το κάγκελο εκ των ων ουκ άνευ και πάλι φαίνεται να ξέφυγα από το θέμα μας, που είναι το όνομα, αλλά όχι και πολύ, καθότι ακόμη και τη ρακένδυτη βαρκάρισσα, Μανταλένα τη λέγανε, αν θυμάμαι καλά και σε άλλη ταινία την έλεγαν Νατάσα κι ενώ έσερνε του λιναριού τα πάθη, η μπούκλα ατσαλάκωτη έστεκε.

Οι γονείς μου, βεβαίως, τίμησαν τα ήθη και έθιμα στην επιλογή του ονόματός μου. Άλλωστε, δεν είχαν και ίντερνετ τότε, να μπουν στο babyspace για να βρουν όνομα μοντέρνο και με βαθύτερο νόημα. Το ίδιο προβληματική κρίνεται η έλλειψη ίντερνετ και στο θέμα της ψυχολογικής μου υποστήριξης, αφού δεν είχα την ευκαιρία να διαβάσω σε γνωστό σάιτ:

Γεωργία, το όνομά σου μπορεί να είναι συνηθισμένο, ωστόσο κρύβει πολύ μεγάλη δυναμική! Σημαίνει καλλιέργεια της γης, ωστόσο υποδηλώνει και την πνευματική καλλιέργεια την οποία διαθέτεις αλλά στην πορεία της ζωής σου θα θελήσεις να αναπτύξεις ακόμα περισσότερο! Από την πλευρά της αριθμολογίας, ο λεξάριθμος σου που είναι το 3 σε κάνει να είσαι επικοινωνιακή και χαρούμενη (και δεν το είχα σε υπόληψη το 3!) Σου αρέσει να διαβάζεις και πάντα θέλεις να αποκτάς καινούριες γνώσεις. Ένα από τα ατού σου είναι πως κερδίζεις συμπάθειες και χειρίζεσαι τον προφορικό λόγο τόσο ωραία που κλέβεις την παράσταση και δημιουργείς καλές εντυπώσεις όπου και αν βρεθείς. Πονόψυχη και γενναιόδωρη δίνεις απλόχερα τη βοήθεια σου όταν σου την ζητήσουν. Σου αρέσει να διασκεδάζεις και φροντίζεις την εξωτερική σου εμφάνιση αρκετά (καθημερινά κομμωτήριο, νυχάδικο, γυμναστήριο). Προσπάθησε να μειώσεις την αφηρημάδα και την αναβλητικότητα, που είναι τα κύρια ελαττώματά σου (δεν τολμώ να ρωτήσω ποια είναι τα δευτερεύοντα, αυτοί εδώ όλα τα βρίσκουν, μέχρι που κατάλαβαν ότι αυτό το κείμενο ήθελα να το γράψω πριν από δυο μέρες).

Το «Γεώργιος-Γεωργία:Μεγαλομάρτυρας από την Καππαδοκία που στις αγιογραφίες παριστάνεται πάνω στο άλογο να τρυπάει με το δόρυ του έναν μεγάλο δράκο», δεν με παρηγορούσε, ειδικά από όταν έμαθα ότι είναι κοινό μοτίβο σε όλες τις μυθολογίες κι ούτε σε δράκους πίστευα, ούτε σε παραμύθια.

Ιδεαλιστής και ενθουσιώδης, αναζητάει περιπέτειες και πνευματικές συγκινήσεις. Παρ’ όλο που δείχνει άτομο με ισχυρή αυτοπεποίθηση, εντούτοις είναι αρκετά δειλός. Πιο αισιόδοξος χαρακτήρας η Γεωργία, βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι αναζήτησης της ευτυχίας. Είναι εφευρετική, θαρραλέα και φιλόδοξη. Χμμ, εδώ κάτι γίνεται.

Η Γεωργία είναι άνθρωπος της φύσης, της ζωής, του μόχθου, της εργασίας, προκομμένη και τίμια. Το όνομα της προέρχεται από το γεωργός, και σημαίνει αυτός που καλλιεργεί τη γη.

Αυτό το τελευταίο είναι το δίκοπο μαχαίρι. Διότι άλλο να συνδέεται το όνομά μου με μια πρωτοκλασάτη επιστήμη σαν της Ιατρικής, της Νομικής, της Φυσικής πειραματικής και Χημείας, έστω της Βιολογίας, έστω μιας κάποιας άλλης, οποιασδήποτε αλλά να είναι επιστήμη. Μα, με την καλλιέργεια της γης; Με την -τιμημένη μεν, πλην πτωχή, ταπεινή και καταφρονεμένη- αγροτιά;

Μέχρι που άκουσα μια από τις διαλέξεις ( εδώ ) της Μαρώς Ευθυμίου, σχετικά με την επανάσταση της Γεωργίας!

Η επανάσταση της γεωργίας, λοιπόν, υπήρξε η πρώτη καθαρά επαναστατική πράξη και πρακτική σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας! Αυτό συνέβη εντελώς πρόσφατα στην ιστορία του κόσμου, πριν από 15.000 χρόνια περίπου, όταν καμιά άλλη επανάσταση δεν είχε συμβεί παρά ο άνθρωπος, υποταγμένος στη μοίρα και τις συνθήκες, ζούσε νομαδικά ως καρποσυλλέκτης και κυνηγός. Ώσπου κατάφερε να εξημερώσει τους σπόρους, πράγμα που σημαίνει ότι το μυαλό του έχει κάνει βήματα -άλματα, πιο σωστά- μπροστά, διότι έχει αρχίσει να παρατηρεί τη φύση, να πειραματίζεται, να επιθυμεί τη μόνιμη εγκατάσταση σ’ έναν τόπο.

Όσο απλό -έως απλοϊκό και αυτονόητο- φαίνεται αυτό το εγχείρημα στον άνθρωπο της σύγχρονης εποχής, τόσο δύσκολο υπήρξε στο ξεκίνημά του. Απείρως ενδιαφέρουσες είναι και οι αλλαγές που επέφερε η επανάσταση της γεωργίας στην κοινωνία. Στη γεωργική επανάσταση η ανθρωπότητα οφείλει σχεδόν τα πάντα, καλά και κακά. Τα καλά, μάλιστα, είναι τόσο καλά, ώστε παραγράφονται τα κακά και παραμένει μια ανθρωπότητα στο καθαρό κέρδος:

Το ότι η γυναίκα βρίσκει τον προορισμό της ζωής της στο «σπίτι» ως υπεύθυνη της «γεωργικής παραγωγής», εφόσον ο άντρας λείπει για μεγάλα διαστήματα, ως κυνηγός, πράγμα που έχει παρεξηγήσει μέχρι και τις μέρες μας και λειτουργεί ως τέτοιος σε άλλα, άσχετα πεδία.

Η καλλιέργεια απαιτεί μόνιμη εγκατάσταση κάπου, άρα δημιουργούνται οι πρώτοι οικισμοί, πυρήνες που αργότερα γίνονται χωριά και πόλεις.

Τα πρώτα δημόσια κτήρια, αποθήκες συλλογής των προϊόντων που περισσεύουν για να τα διανείμουν την εποχή των ισχνών αγελάδων.

Τη γραφή! Η συλλογή και διανομή των προϊόντων της γης, δημιούργησε την ανάγκη καταγραφής της συμμετοχής του καθενός. Αυτό κάποιος έπρεπε να μάθει να το κάνει, άρα ο πρώτος γραφέας και λογιστής είναι γεγονός! Έχει την ευθύνη της καταγραφής όσων μπαίνουν κι όσων βγαίνουν από τις αποθήκες.

Οι αποθήκες συχνά γίνονταν στόχος κακόβουλων γειτόνων που, αντί να εξημερώνουν κι εκείνοι σπόρους, φύτρωναν εκεί που δεν τους έσπερναν κι έκλεβαν τον κόπο των άλλων. Αποφασίστηκε να αποσπαστούν μέλη του οικισμού από τις γεωργικές εργασίες και να ασχοληθούν με την 24ωρη φύλαξη των αποθηκών. Το ένα φέρνει το άλλο. Χτίστηκαν τείχη, να τα πρώτα δημόσια έργα! Οι φύλακές τους, μαζί με τους γραφείς είναι -έκπληξη!- δημόσιοι υπάλληλοι! Ποιος τους πληρώνει, όμως;

Να και η φορολογία! Πολλές χιλιετηρίδες πριν από σήμερα, οι άνθρωποι έμαθαν -και εφήρμοσαν -ότι εισπράττει φόρους η ομάδα από τα μέλη και τους διαθέτει προς όφελος των μελών. Προϊόντος του χρόνου, οι ομάδες μεγάλωσαν, έγιναν πόλεις, έγιναν κράτη και ποτέ δεν ξέχασαν να συλλέγουν φόρους κι άλλους φόρους κι ακόμη περισσότερους φόρους. Κάποια ξέχασαν, όμως, τι έπρεπε να κάνουν μ’ αυτούς!

Η περιοδικότητα στις καλλιέργειες δημιούργησε την ανάγκη παρατήρησης των φυσικών φαινομένων, τη μέτρηση του χρόνου ή την εξέλιξη των καιρικών συνθηκών.

Οι ανάγκες άρδευσης έφεραν τα τεχνικά έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας, τους μηχανικούς, τον καταμερισμό εργασίας, την οργάνωση και τη συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων.

Τους κανονισμούς λειτουργίας των ομάδων, μικρών, μεσαίων, μεγάλων, τους νόμους, τη λειτουργία της δικαιοσύνης, τους θεσμούς.

Εν ολίγοις, ό,τι συνόδευσε την ανάπτυξη των πρώιμων αυτών κοινωνιών μέχρι να φτάσουν σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, είναι αποτέλεσμα της μόνιμης εγκατάστασης την οποία απαιτούσε η καλλιέργεια της γης, ύστερα από την επανάσταση της γεωργίας.

Κατόπιν τούτου έχω να δηλώσω ότι όλες οι Χαριλιάνες (εκ του Χαρίκλεια-Ηλιάννα), Μπρινάντες (Λαμπρινή-Κωνσταντίνα), Σταυρεύες (Σταυρούλα-Παρασκευή) κ.λπ. συν τα προαναφερθέντα στην αρχή ονόματα και τα παρόμοιά τους, έχουν τη συμπάθειά μου διότι εγώ κρατώ την επαναστατική και επαναστατημένη Γεωργία και καμαρώνω γι’ αυτήν! Δεν θα την άλλαζα ούτε καν για τη Βιομηχανία και, μάλιστα, τη βαριά!

Γεωργία Καρβουνάκη