Au Revoir, κύριε Θόδωρε

Η Αθήνα βάζει σε κίνδυνο τα χειροποίητα στέκια της, χάνοντας τους ανθρώπους που έστεκαν στο κοινωνικό τοπίο σαν συνοικιακοί παράγοντες. Κι ακόμη κινδυνεύει να χάσει τις καταστάσεις εκείνες που καταμετρούσαν τα ποικίλα μεγέθη και την ιστορία της. Γιατί ανεπαισθήτως, με τον θάνατο του κυρίου Θεόδωρου Παπαθεοδώρου, πρωτεργάτη του μπαρ «Au revoir» στην καρδιά της Αθήνας, Πατησίων 163, που λειτούργησε επί 61 συναπτά χρόνια, δυσκολεύουν τα πράγματα για ένα μετερίζι της «μικρής αναψυχής», χωρίς τις εξαλλοσύνες των τυπικών διασκεδασάδικων της εποχής μας...

Το μπαρ ήταν κοντά στη Φωκίωνος Νέγρη, όπου γυρίστηκε το φιλμ «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» - που για τα δεδομένα της εποχής περιείχε πολύ αντικουλτούρα και προβολή του ζεν πρεμιέ Άλκη Γιανακά. Εκεί κοντά υποθέτω θα στήθηκε το έργο με τη Μάρω Κοντού «Μια Ιταλίδα στη Κυψέλη» - μνημείο μιας γενικά συμπλεγματικής συμπεριφοράς μας, κοινώς λεγόμενης ξενομανίας... Στην Αθήνα των αρχών του προηγούμενου αιώνα οι εξοχικές κατοικίες ξεκινούσαν από τα Άνω Πατήσια, η δε πόλη βαθμιαία περνούσε στις πολυάνθρωπες συνοικίες αφήνοντας διατηρητέες κατοικίες των ευκατάστατων στα Πατήσια και στη Κυψέλη. Το «Πατησίων 163» του «Au Revoir» ήταν την εποχή του '50 «τόσο κοντά αλλά τόσο μακριά» από το κέντρο, ώστε δύσκολα πήγαινε κανένας προς τα εκεί. Κι όμως, η καρδιά της αθηναϊκής ζωής ήταν η Φωκίωνος Νέγρη, μέχρι τουλάχιστον να υποκατασταθεί από το Κολωνάκι.

Το μπαρ δεν διέθετε σύστημα εξαερισμού για μια περίοδο και μόνο τελευταία απέκτησε, με αποτέλεσμα να βγαίνεις μπαρουτοκαπνισμένος. Πριν από πέντε χρόνια έβαλε επιγραφή «Πωλείται η επιχείρηση» και το βρήκα φυσικό, αλλά κράτησε. Σύμφωνα με μια συνέντευξη, το 2017, στον ιστότοπο Popaganda (Θεδόσης Μίχος), εκεί σύχναζαν ηθοποιοί όπως ο Ηλιόπουλος, ο Αυλωνίτης, ο Χατζηχρήστος, η Καλουτά, η Βέμπο, ο Τραϊφόρος. Σε αυτό το μπαρ με τις λιλιπούτειες διαστάσεις κάθισε ο Φρανκ Σινάτρα, με τον ερχομό του στην Αθήνα γύρω στα 1965.

Η πόλη πέρασε σε άλλα μεγέθη, ίσως και σε άλλο ύφος, αντικαθιστώντας τα παλιά στέκια: Έτσι η «μουσική σκηνή» αντικατέστησε τις παλιές μπουάτ, ο παλιός καφενές αντικαταστάθηκε από τη καφετέρια, το κουτούκι παρέδωσε τα ηνία στην ταβέρνα... Το «Αu Revoir», σε αντίθεση με το «Αιγαίον» με τους λουκουμάδες επί της Πανεπιστημίου που έκλεισε, έχει πλέον μια μνημιακή αποστολή. Άλλες πόλεις, όπως η Βιέννη, συμπεριφέρονται διαφορετικά σε καταστήματα ιστορικού και συμβολικού ενδιαφέροντος. Κοντολογίς τα διασώζουν, έστω και σε πείσμα της αγοράς...   

Σχίζας Γιάννης