Το κείμενο για τον Γιακουμάκη και ο δισταγμός της Ακρίτα

«Πλακίτσες με τον Γιακουμάκη» είναι ο τίτλος του κειμένου της Ελενας Ακρίτα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και όπως αναφέρει η ίδια: Προβληματίστηκα αν έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο για δυο λόγους. Πρώτον, έχω καταθέσει ως μάρτυρας στη δίκη για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη τον Οκτώβριο του 2016. Δεύτερον, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μου έκανε αγωγή - δικάζεται σε ένα μήνα περίπου στα Χανιά - και μου ζητάει 500.000 ευρώ για την ίδια υπόθεση:  δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, η δικαιοσύνη θα κρίνει. Το έγραψα τελικά και ιδού:

Πλακίτσες με τον Γιακουμάκη

Τώρα που ξεκίνησε η δίκη δεν μπορείς, δεν γίνεται να μένεις σιωπηλός μπροστά στα μαρτύρια που πέρασε ο Βαγγέλης στα χέρια των βασανιστών του. Ένας νέος άνθρωπος έζησε τον πιο σκοτεινό μεσαίωνα στην καρδιά του 21ου αιώνα. Ε, μην βγουν κι όλοι λάδι στο τέλος. Όλοι δράστες, ηθικοί αυτουργοί, παθητικοί θεατές κανένας δεν φταίει, κανένας δεν ευθύνεται; Κανένας δεν άπλωσε χέρι στο παιδί, κανένας δεν το πείραξε, κανένας δεν το κακοποίησε; Τον άνθρωπο- τζουκ μποξ όλα αυτά. Που τού ρίχνεις κέρματα και σού τραγουδάει.

Ε ρε γέλια.

Γιατί πλάκα κάνανε τα ‘παιδιά’, μη νομίζεις. Το είπε άλλωστε κι ένας μάρτυρας χτες στην δίκη στα Ιωάννινα. Πλάκα κάνανε, ρε παιδί μου, έλεος σιγά μην κάνουμε την τρίχα τριχιά. Του τραβούσαν λέει το πουκάμισο, παίζανε κυνηγητό στους διαδρόμους, τέτοια απλά και χαρωπά. Από τη μία μεριά, ήταν εννέα άτομα κι από την άλλη ένα. Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Βαγγέλης. Ε ρε γέλια.

Ο μάρτυρας προχτές στη δίκη χαρακτήρισε τα βασανιστήρια ‘φιλικά πειράγματα’ και ‘πλάκα’.

Τι είναι όταν ρίχνεις καυτό νερό από σκεύος στο λαιμό του Γιακουμάκη; Πλάκα. Τι είναι όταν τον χτυπάς αλύπητα στα γεννητικά του όργανα; Πλάκα.

Τι είναι όταν τού λιώνεις τα δάχτυλα του ποδιού του; Πλάκα.

Τι είναι όταν τον χτυπάς επανειλημμένα με τις μπότες σου μέχρι να βγάλει αίμα; Πλάκα.

Τι είναι όταν τον κρεμάς από όροφο στα παράθυρα της σχολής κι απειλείς να τον ρίξεις κάτω; Πλακα.

Τι είναι όταν τού τυλίγεις το κεφάλι, ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ λέμε, με κολλητική ταινία ενώ παράλληλα τον σαπίζεις στο ξύλο; Πλάκα.

Τι είναι όταν τέσσερα άτομα πέφτουν πάνω σε έναν, τον δέρνουν αλύπητα και με την κολλητική ταινία τού προκαλούν παροδική ασφυξία; Έλα παιδιά πλακίτσες και φιλικά πειράγματα είναι, μην τα ξαναλέμε.

Από κατάθεση μάρτυρα:

Τέσσερις από τους βασανιστές του τον έδεσαν στο πάτωμα με μακρύ χοντρό σκοινί και τον χτυπούσαν άγρια στο πρόσωπο και στο σώμα με μια βούρτσα που γυαλίζουν τα στιβάνια (τις μπότες δηλαδή).

Πλακίτσα κι αυτό. Φιλικό πείραγμα. Απλώς ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν είχε χιούμορ, γι’ αυτό πήγε και πέθανε, κατάλαβες;

Στο μεταξύ άλλοι κατηγορούμενοι δεν εμφανίζονται στη δίκη, άλλοι εμφανίζονται αλλά δεν θυμούνται τίποτα δυστυχώς, άλλοι αναιρούν τις καταθέσεις τους κι άλλοι απλώς λένε ψέματα. Για πλάκες. Και φιλικά πειράγματα βρε αδελφέ. Γελάσαμε πάλι σήμερα.

Δεν ξέρω δεν είδα δεν θυμάμαι για αστείο το κάναμε. Μέχρι που η μάνα του Βαγγέλη σε άθλια κατάσταση έκλαιγε και φώναζε στο δικαστήριο ‘τι λέτε πια βρέθηκε το παιδί μου νεκρό, δεν έχασα πορτοφόλι». Μάλλον ούτε εκείνη έχει αίσθηση χιούμορ.

Σε αντίθεση με τους βασανιστές του παλικαριού της. Που δεν ζητούν γονατιστοί συγγνώμη από τους γονείς και το δικαστήριο. Που δεν μετανιώνουν, δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν ενοχές.

Έχουν όμως χιούμορ. Είναι λεβέντες, είναι ωραίοι και μπράβο τους και μαγκιά τους.

Κάνουν φιλικά πειράγματα, κάνουν χαβαλέ, κάνουν πλακίτσες μπράβο βρε γελάσαμε πάλι σήμερα. Σε καλό να τους βγει τόσο γέλιο.

Ή μήπως όχι; Ή μήπως το αίμα του Βαγγέλη ζητάει κάτι περισσότερο; Ή μήπως, μετά από τόσα χρόνια, ήρθε επιτέλους η ώρα της δικαιοσύνης, της απόδοσης ευθυνών και της τιμωρίας;

​​​​​​​ΈλεναΑκρίτα