Έχει καταλάβει ο Τσίπρας τι ζημιά έχει κάνει;

 

 γράφει ο Δημήτρης Χόνδρος

 

Όσο και αν ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να εμφανιστεί ως μέρος μιας κάποιας μελλοντικής λύσης, παραμένει ο βασικός παράγοντας του μεγάλου προβλήματος που έχει, σήμερα, η αντιπολίτευση.

Σαν χθες, στις 10 Φεβρουαρίου του 2008, ο Αλέξης Τσίπρας, σε ηλικία 33 ετών, εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού. Ακολούθησε η ξέφρενη πορεία προς την εξουσία. Ο κ. Τσίπρας, το 2015 έγινε ο νεότερος Πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας και το 2019, ο νεότερος πρώην Πρωθυπουργός. Μετά τις δύο συνεχόμενες συντριπτικές του ήττες στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, του 2023, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια όμορφη αλλά και πολύ αμαρτωλή ιστορία έλαβε τέλος.

 

Δεν ξέρω αν το 2025 ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς που περιμένει να ξεμαρμαρώσει κάνοντας αυτο-προπαγάνδα με το Ινστιτούτο που φέρει το όνομα του», όπως υποστηρίζει ο πρώην φίλος του, Νίκος Καρανίκας, ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που έχει καταφέρει να διαβάσει και Πασκάλ και Μπρυκνέρ. Ούτε είμαι σε θέση να πω με βεβαιότητα αν ευσταθούν οι φήμες που τον φέρουν να ιδρύει νέο κόμμα, την άνοιξη. Είναι πολύ μικρός για να αποδεχθεί ότι έχει βγει στη σύνταξη και, λογικό είναι, αναζητεί διέξοδο.

 

Προς το παρόν, ο κ. Τσίπρας κάνει ημερίδες. Για να πείσει ότι, τελικά, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Στο παραμικρό. Φάνηκε αυτό από την τελευταία εκδήλωση για το κράτος Δικαίου. Προσπερνώ την αντίφαση να εμφανίζεται ως υπερασπιστής του κράτους δικαίου, ο άνθρωπος που το κακοποίησε σε πολλές περιπτώσεις με κορυφαία την υπόθεση Novartis. Μένω στην εκφορά του λόγου του που μοιάζει να γυρνάει στην περίοδο του 2012-2015. Καταγγελτικός λόγος, υψηλοί τόνοι και δαιμονοποίηση του Κ. Μητσοτάκη που σε τελική ανάλυση δεν βλάπτει αλλά ωφελεί τον Πρωθυπουργό.

 

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να μην έχει καταλάβει πόσο μεγάλη ζημιά έχει κάνει στον προοδευτικό χώρο. Πόσο πολύ βοήθησε στην οικοδόμηση της πολιτικής κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όχι μόνο με τα έργα και τις ημέρες του ως κυβέρνηση. Αλλά και με τη συμπεριφορά του ως αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει προηγούμενο αντιπολίτευσης που να έχει αποδοκιμαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα. Από το 32% των εκλογών του 2019 έπεσε στο 18%, τον Ιούνιο του 2023.

 

Αλλά ας πούμε ότι αυτά πέρασαν, ας έλθουμε στο σήμερα. Δεν έχει καταλάβει ο κ. Τσίπρας ότι συνεχίζει να αποτελεί το μεγάλο όπλο της επικοινωνιακής τακτικής της κυβέρνησης; Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα του Μεγάρου Μαξίμου; Προσέξτε, γιατί αν φύγουμε εμείς από την κυβέρνηση μπορεί να έλθει «κάτι σαν τον Τσίπρα». Και ποιος είναι ο μεγάλος φόβος της αντιπολίτευσης και ειδικά του Ανδρουλάκη; Μην τυχόν και δημιουργηθεί στον κόσμο η εντύπωση ότι το ΠαΣοΚ είναι «κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα». Και κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.

 

Ο πρώην Πρωθυπουργός, στην ημερίδα για το κράτος δικαίου, αναφέρθηκε και στις μεγάλες διαδηλώσεις για τα Τέμπη. Έκανε λόγο για «απάντηση ελπίδας». Ένα ερώτημα για τον κ. Τσίπρα. Αν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι οι κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να το βγάλουν ξανά στον αφρό θα γέμιζαν οι πλατείες; Η απάντηση είναι ένα ξερό «όχι». Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι όσο και αν ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να εμφανιστεί ως μέρος μιας κάποιας μελλοντικής λύσης, παραμένει ο βασικός παράγοντας του μεγάλου προβλήματος που έχει, σήμερα, η αντιπολίτευση. Θα είναι, λοιπόν καλό, να μην το κάνει ακόμα μεγαλύτερο.