Από τον κύκλο της μελαγχολίας στη μάχη κατά της απογοήτευσης

γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Ο κύκλος της – κατά Σακελλαρίδη – συριζαϊκής μελαγχολίας κλείνει, η μάχη κατά της απογοήτευσης ξεκινά. Αυτός τουλάχιστον είναι ο βασικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα από σήμερα έως την Κυριακή της 20ης Σεπτεμβρίου και αυτός είναι και ο μεγάλος αντίπαλός του: Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Γενάρη που, είτε αναποφάσιστοι, είτε αποπροσανατολισμένοι, αποτελούν σε κάποιες δημοσκοπήσεις ακόμη και το εν δυνάμει «πρώτο κόμμα».

Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε χθες, από το βήμα της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, να δείξει ακριβώς αυτό το κάδρο και να δώσει το σύνθημα της «φυγής προς τα εμπρός». Υποστήριξε ότι η εικόνα «ενός κόμματος σε αποσύνθεση, που δεν μπορεί να δώσει τη μάχη» είναι, εν μέρει, προϊόν των media, ζήτησε να μπει «τέλος στη μελαγχολία» και «να πάμε στην αισιοδοξία» και έβαλε ξανά σε πρώτο πλάνο το δίλημμα της σύγκρουσης του «νέου» με το «παλιό και κατεστημένο».

«Τώρα κλείνει ένας κύκλος», είπε, «κι ανοίγει αυτός της μάχης», καλώντας άπαντες να τιμήσουν το «γαμώτο του ελληνικού λαού».

«Ολοι μας, αναχωρητές, πενθούντες και μάχιμοι, οφείλουμε πάνω απ’ όλα να απαντήσουμε στις αγωνίες και, κυρίως, στην απογοήτευση της κοινωνίας», το έθετε λίγο διαφορετικά κορυφαίο στέλεχος της απελθούσας κυβέρνησης στο περιθώριο της συνδιάσκεψης, δείχνοντας όμως και εκείνο το τέλος της εσωστρέφειας και την στροφή στον αγώνα επανασύνδεσης με τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του 36%.

Πρόκειται όμως για έναν αγώνα που δεν θα είναι εύκολος, όπως εύκολο δεν διαγράφεται ούτε το τέλος της εσωκομματικής κρίσης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε μεν ότι «θα δώσει τη μάχη μαζί με τον Αλέξη» αλλά, ταυτόχρονα, έθεσε έμμεση υποψηφιότητα για νέα εσωκομματική αντιπολίτευση, οι «53+» κατέθεσαν κείμενο-πλατφόρμα με όρους και προϋποθέσεις για ψηφοδέλτια, πρόγραμμα, συνεργασίες και συνέδριο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα πει σήμερα πανηγυρικά την τελευταία της λέξη με την ανακοίνωση της συνεργασίας της με την Λαϊκή Ενότητα και η καταμέτρηση των στελεχών-αναχωρητών ανά την επικράτεια συνεχίζεται σε καθημερινή βάση.

Την ίδια ώρα, οι εκλογικοί επιτελείς της Κουμουνδούρου αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία των πρώτων δημοσκοπήσεων διαπιστώνουν ότι το 12,5% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη δηλώνουν σήμερα αναποφάσιστοι, ενώ παράλληλα καταγράφουν διαρροές 8,2% (περίπου 280.000 ψξηφοφόρων) προς τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και 5,2% προς τη ΝΔ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Και για τη μεν Λαϊκή Ενότητα θεωρούν ότι η δυναμική της είναι περιορισμένη και οι προς τα εκεί απώλειες διαχειρίσιμες, η επαναπροσέλκυση όμως του υψηλού ποσοστού αναποφάσιστων και απογοητευμένων ψηφοφόρων προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση του προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου «Αλέξης Τσίπρας». Πόσο μάλλον, όταν επίσημος, διακηρυγμένος στόχος παραμένει η αυτοδυναμία χωρίς «μεγάλους συνασπισμούς» και «Εθνικές της διαπλοκής» - έναν στόχο, που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επιχειρεί να ακυρώσει εν τη γενέσει του αντιπαραβάλλοντας τη «νίκη έστω και με μία ψήφο» και την «κυβερνητική συνεργασία ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ»…