Σύντροφε Αλέξη...

γράφει η Λίλα Μήτσουρα

H ελπίδα   ήρθε λίγο ορμητικά όμως και μου έδωσε μια σπρωξιά δυνατή που με έριξε κάτω. Όχι, δεν πειράζει, σηκώνομαι ξανά, καθαρίζω τα ρούχα μου από τις σκόνες και συνεχίζω μαζί της πάντα αλλά πλέον λίγο πιο συγκρατημένη ,για να μη ξαναπέσω. Η ελπίδα, το χω ξαναπεί, από την πολλή ορμή πολλές φορές αναγραμματίζεται και γίνεται λεπίδα. Προσέχω λίγο λοιπόν.

Ξέρεις Αλέξη, μετά τις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους, πάγωσα λίγο. Σε βρήκα λίγο ανακόλουθο με αυτά που υποσχέθηκες προεκλογικά. Έμεινα στο δια ταύτα και κάτι δεν μου άρεσε. κάτι....δεν ξέρω τι......με καταλαβαίνεις? Ελπίζω ναι.

Σαφώς και δεν γνωρίζω από πολιτική ούτε από πολιτικούς ελιγμούς και χειρισμούς και στρατηγικές, ούτε από διπλωματία .Γι’ αυτό και παραμένω εδώ συνοδοιπόρος σου. Περιμένω και ελπίζω γιατί πιστεύω πάντα ότι η ελπίδα ήρθε. Συνεχίζουμε να προχωράμε μαζί, κάνοντας διάλογο πάντα και διαφωνώντας μαζί σου αν χρειαστεί, γιατί πάντα σιχαινόμουν τους κόλακες στις βασιλικές αυλές.

Δεν το κρύβω, ότι αυτή η συμφωνία με απογοήτευσε αρκετά. Δεν περίμενα αυτή τη στάση. Τη βρήκα αρκετά συγκρατημένη ανάλογα με όσα μας είχες τάξει. Όμως θα βρω τα θετικά σε αυτήν και θα σε εμπιστευτώ μια ακόμα φορά γιατί την ελπίδα εσύ την κρατάς. Πρόσεξε μόνο γιατί το βάρος της είναι ασήκωτο.

Κρίνοντας το δια ταύτα, περιμένω λοιπόν και συνεχίζω να σε υποστηρίζω γιατί σε πιστεύω. Δεν είναι ηττοπάθεια είναι απλά απογοήτευση αυτό που με κάνει να γράφω αυτές τις αράδες. Μια πίκρα ρε παιδί μου ότι μου χρύσωσες το χάπι, ότι απλά μου έβαλες πιο γυαλιστερό περιτύλιγμα στο πακέτο για να μη το καταλάβω. Είναι η άρνηση που έχω να φάω πάλι κουτόχορτο που μου το πασάρουν λίγο διαφορετικό τώρα.

Δεν προσκυνώ κανέναν δεν λιβανίζω και δεν φιλοδοξώ να γίνω χειροκροτητής σε κάθε σου ενέργεια. Σου λέω τι θέλω και διεκδικώ μια καλύτερη ζωή γιατί το δικαιούμαι και το απαιτώ. Γιατί εγώ και οι χιλιάδες συνάνθρωποι δεν φταίξαμε σε κάτι για να πληρώνουμε τόσο ακριβά κάτι που δεν κάναμε.

Το ουάου και την ανάσα περηφάνιας  που πήραμε αρχικά μου έδωσες την εντύπωση ότι την πληρώσαμε ακριβά στους Γερμανούς. Τυφλή εμπιστοσύνη δεν δείχνω σε κανέναν πια, ούτε επικροτώ κάθε σου κίνηση γιατί γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος και όχι  Θεός. Γιατί ίσως χαθείς στο δρόμο και δεν είναι σωστό να σου λέω Αλέξη τι ωραία που μας πας από εδώ που χαθήκαμε.

Σύντροφε Αλέξη, γνωρίζεις πράγματα και καταστάσεις που εγώ δεν γνωρίζω. Γι’ αυτό στέκομαι δίπλα σου και όχι πίσω σου, σε στηρίζω σε υποστηρίζω σε κριτικάρω, δεν χειροκροτώ με παρωπίδες και ωτοασπίδες, δεν προσκυνώ και διεκδικώ αυτά που θέλω και κυρίως ΔΕΝ ΣΙΩΠΩ!!!

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕ......