Ο Πάκης μας

 της Λώρης Κέζα

Είναι γνωστός με το υποκοριστικό του. Αυτό από μόνο του καθιστά γλυκούλη τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Πάκης μας, ο ανθρώπινος, με την ακαδημαϊκή καριέρα, με τις ανθρώπινες αδυναμίες, ο Πάκης μας είναι η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα. Προκύπτουν λοιπόν δυο θέματα συζήτησης. Πρώτον ποιο είναι το έργο του εκλεκτού Προκόπη Παυλόπουλου και δεύτερον τι νόημα έχει για τον πρωθυπουργό αυτή η επιλογή.

Για το έργο οιουδήποτε πολιτικού υπάρχουν πάντα δυο αναγνώσεις, ανάλογα με την αντιπάθεια ή την συμπάθεια, ανάλογα με την πολιτική συνάφεια και την ιστορική στιγμή κατά την οποία καλούμαστε να το αξιολογήσουμε. Ορισμένα ζητήματα υπό αυτό το πρίσμα:

Τον Δεκέμβριο του 2008 ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν κάτι περισσότερο από υπουργός Εσωτερικών καθώς στις αρμοδιότητές του ήταν και η Δημόσια Τάξη. Φλεγόταν λοιπόν η Αθήνα λόγω της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, με την αστυνομία να αδρανεί. Σύμφωνα με την πρώτη ανάγνωση ο Παυλόπουλος αποδείχτηκε άχρηστος αφήνοντας την πρωτεύουσα να γίνει στάχτη και πούλβερη. Σύμφωνα με τη δεύτερη ανάγνωση ο Παυλόπουλος απέτρεψε την κάθοδο των τανκς και επιπλέον νεκρούς στα επεισόδια.

Επί των ημερών του Παυλόπουλου περίπου μισό εκατομμύριο άτομα διορίστηκαν στο Δημόσιο χωρίς τον προβλεπόμενο διαγωνισμό. Σύμφωνα με την πρώτη ανάγνωση ήταν θρασύς και έβαλε από το παράθυρο τα τσιράκια του κόμματος. Σύμφωνα με τη δεύτερη ανάγνωση ήταν λεοντόκαρδος κι έδωσε ψωμί να φάει ο κοσμάκης.

Για όλες τις αποφάσεις, για όλες τις πράξεις του μπορούμε να βρούμε το κακό και το καλό αφήγημα. Επιπλέον μπορούμε να αρχίσουμε τις απρέπειες επί του προσωπικού ή τους ύμνους για τη δημόσια εικόνα του. Αυτά έχουν μικρότερη σημασία από τη διερεύνηση του λόγου για τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε τον Πάκη μας.

Ο πρωθυπουργός θέλει να είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και όχι εκείνων που ψήφισαν Αριστερά. Κάνει το δικό του χωρίς περιφρόνηση, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φανατισμό. Το είδαμε στην ορκωμοσία της κυβέρνησης. Πήγε πρώτα στο αρχιεπίσκοπο, σεβόμενος ένα πρωτόκολλο, δείχνοντας κατανόηση στην πλειονότητα των πολιτών που έχουν θρησκευτικό σέβας_ παντρεύονται με παπά, βαφτίζουν, πάνε στον Επιτάφιο. Εντούτοις ο Τσίπρας επέλεξε για τον εαυτό του τον πολιτικό όρκο. Κράτησε τις ισορροπίες χωρίς να προδώσει τον εαυτό του.

Την επιλογή Παυλόπουλου πρέπει να την δούμε σε αυτό το πλαίσιο. Της συναίνεσης σε μια δύσκολη εποχή. Ο Τσίπρας κάνει το μεγάλο άνοιγμα στην κεντροδεξιά, στους νεοδημοκράτες, στους καραμανλικούς. Να πούμε και κάτι άλλο. Ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει εκφράσει δημόσια τη διαφωνία του με τα μέτρα λιτότητας, με το κλείσιμο της ΕΡΤ, με την εκ των υστέρων αλλαγή των όρων που έκαναν πιο δύσκολη τη μετατροπή συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Τους σχετικούς νόμους βέβαια τους ψήφισε. Θα μπορούσαμε να πούμε χίλια δυο για κάθε πράξη, να αξιολογήσουμε όσο μπορούμε τη συμβολή του στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Καλύτερα όμως να μείνουμε στη μεγάλη εικόνα και όχι στα επιμέρους.

Η μεγάλη εικόνα: ο πρωθυπουργός διευρύνει το πεδίο της επιρροής του. Θα μπορεί μελλοντικά να ζητήσει πολιτική στήριξη και να ελπίζει ότι θα του δοθεί, τουλάχιστον εντός των συνόρων.

Πηγή