«Φωτιά» στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συμμετοχή Τσίπρα στην ιταλική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ

«Φωτιές» έχει ανάψει στον ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα να συμμετάσχει στις εργασίες του συνεδρίου που διοργανώνει το ίδρυμα Ambrosetti-The European House το οποίο θεωρείται ιταλική εκδοχή της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Μάλιστα για τον λόγο αυτό ο Αλέξης Τσίπρας θα απουσιάσει από το καθιερωμένο ραντεβού με τους διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη το Σάββατος 6 Σεπτεμβρίου στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος είναι έντονες κυρίως για το γεγονός ότι την ημέρα που στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιούνται συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις ενάντια στην πολιτική των μνημονίων που οδήγησαν στην οικονομική ανέχεια των πολιτών ο Αλέξης Τσίπρας θα βρίσκεται στο φημισμένο θέρετρο για τη χλιδή του «Βίλα Ντ” Εστε».

 

Η επίσημη ανακοίνωση:

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση: «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, θα συμμετάσχει στις εργασίες του 40ου Φόρουμ που διοργανώνει το ίδρυμα Ambrosetti-The European House, στις 5,6 και 7 Σεπτέμβρη, στο Cernobbio της Ιταλίας. Η ομιλία του, η οποία εντάσσεται στον κύκλο συζητήσεων«Η ατζέντα για να αλλάξει η Ευρώπη» και στη συνεδρία με ειδικό τίτλο «Ο συσχετισμός δυνάμεων στη Νέα Ευρώπη», θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, στις 9:30πμ (τοπική ώρα)»

Το εν λόγω φόρουμ έχει ιστορία τεσσάρων δεκαετιών και διεξάγεται κάθε φθινόπωρο στο φημισμένο θέρετρο «Βίλα Ντ” Εστε», το οποίο το 2009 ανακηρύχθηκε από το Αμερικανικό περιοδικό «Forbes» το καλύτερο ξενοδοχείο στον κόσμο, ενώ ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί μαζί με «βαριά» ονόματα της Ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής σκηνής.

Στη λίστα των υπολοίπων συμμετεχόντων, συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι πρώην πρωθυπουργοί της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα και Μάριο Μόντι, ο τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο τραπεζίτης Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο Γερμανός υπουργός Γιεργκ Ασμουσεν, και οι Επίτροποι Χοακίν Αλμούνια και Μισέλ Μπαρνιέ.

Σύμφωνα με πηγές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας θα επαναλάβει τις πάγιες θέσεις του κόμματος για άμεση αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής, ώστε να καταστεί δυνατή η αναπτυξιακή επανεκκίνηση της Ευρώπης. Ακόμη, θα επισημάνει το τρίπτυχο: τερματισμός λιτότητας, συνολική ρύθμιση των χρεών της Ευρωζώνης στο πλαίσιο μιας ευρωπαικής διάσκεψης για το χρέος (κατά το πρότυποτου Λονδίνου το 1953), καθώς και ένα ευρωπαικό «New Deal» για την ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη.

 http://eleftherologion.blogspot.gr/

Όπως ο Ανδρέας; Δεν γίνεται!

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Στις συναντήσεις που είχε με τους «κοινωνικούς εταίρους» (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΣΕΒ, ΕΣΕΕ), ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε πέντε δεσμεύσεις (εδώ).

Ευχάριστα πράγματα. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνήσει έστω και με μία από αυτές; Το μεγάλο ερώτημα είναι αν κινούνται στα πλαίσια του εφικτού ή αν έχουμε ξανά τις συνήθεις υποσχέσεις.

Η απάντηση στο ερώτημα κρύβεται σε μια λέξη: πώς. Πώς θα γίνουν όλα αυτά και, πρωτίστως, όσα έχουν οικονομικό κόστος; Δηλαδή, ξαναγυρίζουμε στο αιώνιο ερώτημα: πού θα βρεθούν τα λεφτά;

Κι επειδή βρισκόμαστε στον αστερισμό των επετείων, ας συνδέσουμε τις δεσμεύσεις αυτές του ΣΥΡΙΖΑ με το παλαιό ΠΑΣΟΚ, μια που αρκετά στελέχη της ηγεσίας του, μηδέ του Αλέξη Τσίπρα εξαιρουμένου, δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για το ΠΑΣΟΚ εκείνο και τον ιδρυτή του. Επιπλέον, σημερινά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚικής προέλευσης, λένε καθαρά ότι το σημερινό κόμμα της Αριστεράς είναι τρόπον τινά η συνέχεια εκείνου του ΠΑΣΟΚ (δύο παραδείγματα εδώ και εδώ).

Η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1981 εφάρμοσε αμέσως τέτοια φιλολαϊκά μέτρα, με πρώτο και καλύτερο τη μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού. Πώς; Αυξάνοντας το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή με δανεισμό.

Αυτός είναι ο ένας τρόπος για να το πετύχεις. Υπάρχουν άλλοι δύο. Η αύξηση της φορολογίας και η ανάπτυξη.

Τι περιθώρια έχει μια αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Ας αφήσουμε κατά μέρος την ανάπτυξη, διότι δεν γνωρίζουμε αν, πότε και πόσο θα επιτευχθεί, ώστε να φέρει μεγαλύτερο ΑΕΠ. Μένουν οι άλλοι δύο τρόπο

1. Δανεισμός: μπορεί μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συνάψει νέα δάνεια, για να αυξήσει τους μισθούς; Με τέτοιο χρέος πάνω από το κεφάλι της, μοιάζει πολύ δύσκολο έως απίθανο. Δηλαδή, δεν θα μπορεί να κάνει ό,τι έκανε ο Ανδρέας το 1981
2. Αύξηση των φόρων: Εδώ οι απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν σε μεγάλο μπέρδεμα. Από τη μια δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θα καταργήσει τον φόρο στα ακίνητα. Και από πού θα αναπληρώσει τα 3-4 δισεκατομμύρια που αποφέρει; Άγνωστο. 

Από την άλλη εξαγγέλλει μεγαλύτερη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων και πάταξη της φοροδιαφυγής. Και τα δύο είναι σωστά μέτρα. Όμως, η μεν πάταξη της φοροδιαφυγής απαιτεί χρόνο, η δε υπερφορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων δεν θα αποφέρει τα αναμενόμενα. Για παράδειγμα, όσοι δήλωσαν εισόδημα άνω των 100 χιλιάδων ευρώ το 2012 είναι μόλις 14.000. Ακόμη κι αν τους πάρει το 80% (δηλαδή ό,τι εξήγγειλε ο Ολάντ στη Γαλλία για τους άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ -και ουδέποτε εφάρμοσε), δεν αναπληρώνει την απώλεια των εσόδων από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν διεθνείς δεσμεύσεις (τρόικα, μνημόνια), μια αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να κάνει ό,τι έκανε η πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, αφού και δάνεια δεν θέλει να πάρει (και αν βρει…) και φόρους θέλει να καταργήσει.

Και τον μάγο Χουντίνι να επιστρατεύσει τέτοιον τετραγωνισμό του κύκλου αποκλείεται να πετύχει. Γι’ αυτό θα ήταν καλύτερα, πριν υποσχεθούν και δεσμευτούν, οι του ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσουν τα ιστορικά παραδείγματα, να δουν και τη σημερινή πραγματικότητα και να πουν το μόνο ειλικρινές: δεν υποσχόμαστε τίποτα πριν δούμε από μέσα τι έχουμε παραλάβει.

Όλα τα άλλα είναι συνταγή σίγουρης αποτυχίας.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Θα σε ξανάβρω (;) στους μπαξέδες

Ένα επίκαιρο κείμενο, με αφορμή την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη αλλά και των συζητήσεων για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης

του Κώστα Φασουλάκη
 
Σήμερα η έννοια του «προοδευτικού» ανθρώπου δεν κρίνετε μόνο με την ιστορική αναφορά του παρελθόντος. Αν θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό, τότε προοδευτικός είναι σίγουρα αυτός που σέβεται ουσιαστικά τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα αντιμάχεται το λαϊκισμό και το συντεχνιασμό.
Προοδευτικός άνθρωπος είναι αυτός που επιζητά την αναπτυξιακή μεταρρύθμιση, επιδιώκοντας ένα καλύτερο αύριο όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για της επόμενες γενιές.

Το ζητούμενο - κατά την ταπεινή μου γνώμη - για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης είναι η πορεία για το αύριο κι όχι η συγκόλληση τον υλικών του χτες.
Και η πατρίδα μας, χρειάζεται μια πραγματική, μια μεγάλη δημοκρατική - μεταρρυθμιστική παράταξη, μακριά από φατρίες και δογματισμούς.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική 3η του Σεπτέμβρη, έχουμε την ικανότητα να την αναγεννήσουμε και να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις των καιρών;
 

Ο Κώστας Φασουλάκης είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης

http://www.cretalive.gr/

Μια χώρα σε vertigo

ΤηςΚρυσταλίας Πατούλη
Πριν… μεταναστεύσω στην Αίγινα, οραματίστηκα ότι με μεγάλη προσπάθεια αγωνιζόμουν να στρέψω την πυξίδα από τον βορά στο νότο, για να κάνω μία μεγάλη στροφή στην πορεία μου. Την επόμενη μέρα έπαθα ίλιγγο. Από τότε μαθαίνω συνεχώς ότι πολλοί συμπολίτες μας αυτό τον καιρό της κρίσης παθαίνουν κρίσεις ιλίγγου. Μια ολόκληρη χώρα δηλαδή μοιάζει να είναι σε vertigo αλλαγών: οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, αξιακό, πολιτιστικό, εγκεφαλικό, πνευματικό, λογικό, συναισθηματικό και πλέον… σωματικό.  

Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ όπως έχει γράψει και η Άλις Μίλερ, και αυτό τον καιρό που οι περισσότεροι από εμάς χρειάζεται να κάνουν τεράστιες αλλαγές στη ζωή τους για να επιβιώσουν, πρέπει να αλλάξουν εκτός των άλλων και προσανατολισμό, και ενίοτε να κάνουν στροφές 180 ή και 360 μοιρών για να τα καταφέρουν.

Το να κατανοείς τι προσπαθεί να σου πει το ίδιο το σώμα σου, με τα συμπτώματά του, όπως π.χ. ότι “ναι, εσύ μπορεί να κάνεις τις… στροφές στο μυαλό σου γρήγορα και με δεξιοτεχνία και να περνάς και σε πράξη, αλλά εγώ φίλε ζορίζομαι και χρειάζομαι το χρόνο μου για να προσαρμοστώ”,  σου δίνει τουλάχιστον μια αίσθηση ασφάλειας, εφόσον σημαίνει πως κατανοείς το άλλο μισό ημισφαίριο του εγκεφάλου σου που δεν μπορεί να μιλήσει με λέξεις. Και μ’ αυτήν την κατανόηση δεν το εξωθείς λόγω άγνοιας, να… βαρέσει μεγαλύτερο καμπανάκι -και σίγουρα χειρότερο και σοβαρότερο από έναν ίλιγγο.

Το να αντιλαμβάνεσαι εν ολίγοις τα μηνύματα του σώματός σου και να κάνεις… πίσω για να αφουγκραστείς είτε τους χρόνους προσαρμογής που έχει ανάγκη, είτε ακόμα και για να το ακολουθήσεις σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες, ακόμα κι αντίθετα με αυτό που θέλεις εσύ συνειδητά πολλές φορές, σημαίνει ότι μπορείς να ακούς τον κρυφό σου εαυτό που ο “λόγος” του είναι πολύ καθοριστικός, διότι είναι και αυτός που σωματοποιείται…

Όπως μας ανέφερε ο καθηγητής φιλοσοφίας Στέφανος Ροζάνης στην εκδήλωση που διοργάνωσα την περασμένη άνοιξη, όταν προσπαθείς να κατανοήσεις αυτόν τον ασυνείδητο ευατό που εκφράζεται με το σώμα και δεν τον αφήνεις στο μαύρο σκοτάδι, όταν έχεις όσο γίνεται μεγαλύτερη αυτογνωσία με άλλα λόγια, δεν κινδυνεύεις να γίνεις ομοίωμα ανθρώπου…

Παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, είναι δηλαδή τουλάχιστον να μη γίνουμε ομοιώματα ανθρώπων, ανίδεα για το τι συμβαίνει στον ίδιο τους τον εαυτό, όπως και γύρω τους.

Το πρώτο βήμα άλλωστε για να κατακτήσει την… ανθρωποσύνη του ένας άνθρωπος, άρα την ελευθερία του, είναι να έχει επαφή με τα συναισθήματά του όπως είπε και ο Καστοριάδης (το λέω και το ξαναλέω αυτό). Στην καλύτερη περίπτωση, μάλιστα, να έχει επαφή με τα συναισθήματά του πριν… σωματοποιηθούν, γιατί αν στην χειρότερη περίπτωση μείνουν στη λήθη, τότε η σωματοποίησή τους μπορεί να είναι και μη αναστρέψιμη.

Η κατανόηση και η επίγνωση είναι το ζητούμενο για να διαχειριστεί κάποιος τις δυσκολίες του. Και όπως είπαμε, όχι μόνο της λογικής και του συνειδητού του, μα και του ασυνείδητου και των συναισθημάτων του σε συνεργασία. Αλλά η χώρα δείχνει ομοίωμα χώρας, όπως και η δημοκρατία της “ομοίωμα δημοκρατίας”. Και κινδυνεύουν και οι άνθρωποι να γίνουν όλο και περισσότεροι ομοιώματα επίσης. Σα σβούρα η πατρίδα που γυρίζει ακροβατώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω από τον εαυτό της, χωρίς να μπορεί ούτε καν να τον αναγνωρίσει.-

afigisizois.wordpress.com

Εγκλήματα θερινής νυκτός

Του Στέλιου Κούλογλου
Δεν ξέρω πόσοι και πόσες από εσάς πήρατε είδηση τα εγκλήματα του καλοκαιριού. Δεν εννοώ το έγκλημα στη Μεσσηνία, όπου, από το μίσος που ξεχειλίζει, οι χρυσαυγίτες σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Ο λόγος γίνεται για τα άλλα, τα πολιτικά εγκλήματα που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα, ενώ συνεχίζονταν τα μπάνια του λαού.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Υποτίθεται ότι η Βουλή έκλεισε το καλοκαίρι επειδή δεν υπήρχε σοβαρό νομοθετικό έργο. Και μόλις έκλεισε, άρχισαν να πέφτουν, όπως τα αστέρια στον καλοκαιρινό ουρανό, τα νομοσχέδια στα θερινά της τμήματα. Εκεί οι βουλευτές είναι πιο ελεγχόμενοι – μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις αντικαταστάθηκαν κάποιοι ως ύποπτοι ότι δεν θα ψήφιζαν τις κυβερνητικές προτάσεις. Πώληση της ΔΕΗ, πράγμα που δεσμεύει την ενεργειακή πολιτική της χώρας για τα επόμενα χρόνια, νόμος για τα δάση (για τους αιγιαλούς το απέσυραν την τελευταία στιγμή), αντιρατσιστικό (αυτό το πάγωσαν επειδή αντέδρασαν τζιχαντιστές μητροπολίτες), πολυνομοσχέδιο για περικοπές στις συντάξεις, νόμος για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Στο τέλος, σε ένα άσχετο νομοσχέδιο που αφορούσε δωρεές ανάμεσα σε δύο νοσοκομεία πρόσθεσαν μια τροπολογία για τα ΜΜΕ, παρατείνοντας τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών, επιτρέποντας τις συγχωνεύσεις εκδοτικών συγκροτημάτων, αφού σχεδιάζουν να συνενωθούν ο Πήγασος με τον ΔΟΛ κ.λπ.

Ανοίγω εδώ μια παρένθεση, επειδή οι τροπολογίες αυτές συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, που στο άρθρο 74 προβλέπει ότι «Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση». Μάλιστα, στην περίπτωση της τροπολογίας «ό,τι θέλουν οι μεγαλοεκδότες» είχαμε και δεύτερη παραβίαση, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 75, κάθε νομοσχέδιο ή τροπολογία που καταθέτει προς ψήφιση η κυβέρνηση πρέπει να συνοδεύεται από έκθεση προκειμένου να γνωστοποιούνται τα οικονομικά τους αποτελέσματα. Ήταν τέτοια η βιασύνη τους να το περάσουν ένα Σάββατο πρωί με τις ζέστες, που ούτε αυτό δεν είχαν ετοιμάσει. Κι ύστερα κάποιοι αναρωτιούνται γιατί υπάρχει ανομία στη χώρα και τη φορτώνουν στους φοιτητές – κλείνει η παρένθεση.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν όλα τα νέα δυσάρεστα. Αιφνιδιαστικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Ιντιάνα Τζόουνς επισκέφτηκε τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, πυροδοτώντας μια συζήτηση περί των ευρημάτων του τάφου, την ώρα που σκάβανε τον λάκκο της χώρας (και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που, όπως όλο το Δημόσιο, συρρικνώνεται χωρίς κανένα σχέδιο, επειδή το θέλει η Τρόικα). Μακάρι να κρύβει ένα καλό μυστικό ο τάφος, αλλά βεβαίως η διεθνής προσοχή δεν πρόκειται να σώσει τη χώρα: πριν από 10 χρόνια ακριβώς η προσοχή όλου του πλανήτη ήταν στραμμένη στην Αθήνα των Ολυμπιακών, με τα γνωστά αποτελέσματα.  

Κατά τα άλλα, όσοι γυρίσαμε σώοι στην Αθήνα –γιατί με την πλήρη κατάρρευση του συστήματος Υγείας, αν σπάσεις το πόδι σου στις διακοπές, κινδυνεύεις να σου το κόψουνε, στην καλύτερη περίπτωση– πέσαμε πάνω στη συζήτηση για το αν ο Φ. Κουβέλης (ή μήπως ο Καραμανλής, η Δαμανάκη, και γιατί να μην είναι ο Νανόπουλος – ξεκίνησε η κολοκυθιά) θα είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ώστε να τον ψηφίσουν και οι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, τώρα που ορθοποδίζει η χώρα. Μάλιστα, η κυβέρνηση είναι στο Παρίσι αυτές τις μέρες για να ζητήσει από την Τρόικα να την αφήσει να κάνει κάποιες φοροαπαλλαγές για τα μάτια του κόσμου, τις οποίες θα εξαγγείλει ο Αντώνης Ιντιάνα Τζόουνς στη Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο, ώστε να ψηθεί ο Φώτης ότι αλλάζει το κλίμα στη χώρα και μπορεί να αναλάβει την προεδρία, χωρίς πολλές λεμονόκουπες. Όλα αυτά την ώρα που ό,τι είχε απομείνει από οικονομία στη Βόρειο Ελλάδα, από τους ροδακινοπαραγωγούς μέχρι τους γουναράδες της Καστοριάς, καταρρέει, καθώς η κυβέρνηση δεν είχε πάρει κανένα μέτρο όταν ψήφιζε τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας (και τι μέτρα να ζητήσει ο υπουργός Εξωτερικών Βενιζέλος από την Ε.Ε., εδώ τον γιουχάρουνε πλέον και σε εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ).

Αρχές Σεπτέμβρη, το μόνο ευχάριστο είναι η Εθνική Μπάσκετ που κερδίζει στο Μουντιάλ. Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο έναν από τους πρωταγωνιστές, αυτόν που ο ομορφάντρας ο Μιχαλολιάκος είχε χαρακτηρίσει πέρσι πίθηκο. Ελπίζω τώρα στην μπουζού να τον βλέπει στην τηλεόραση (σίγουρα θα του 'χουνε μία) και να αισθάνεται εθνικά υπερήφανος.   

LIFO

http://tvxs.gr/

Στα επίπεδα του 1984 οι μισθοί με απώλειες 43 δισ. ευρώ για τους μισθωτούς

Στα επίπεδα του 1984 γύρισαν οι πραγματικοί μισθοί καθώς οι εργαζόμενοι έχασαν 43 δισ. ευρώ την περίοδο 2010-2014 σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία που περιλαμβάνει δυσοίωνες προβλέψεις για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και την ανεργία οι εργαζόμενοι έχασαν 43 δισ. ευρώ την περίοδο 2010-2014 σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία που περιλαμβάνει δυσοίωνες προβλέψεις για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και την ανεργία.

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην έκθεση, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παρουσιάζει καθίζηση και είναι χαμηλότερη από εκείνη του 1984 καθώς οι μειώσεις του μέσου πραγματικού μισθού και της απασχόλησης συρρίκνωσαν το διαθέσιμο πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών, μειώνοντας τις αποδοχές εργασίας μισθωτών και αυτοαπασχολουμένων την περίοδο 2010-2013 κατά 41 δισ. ευρώ. Μέχρι το τέλος του 2014 η μείωση θα είναι επιπλέον 2 δισ. ευρώ.

Συνολικά, δηλαδή, την περίοδο 2010-2014 εκτιμάται ότι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι έχουν απολέσει 43 δισ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αποδοχές μειώθηκαν από 10% έως 50% κυρίως μέσω επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, την τελευταία τριετία. Από τα στοιχεία της ΓΣΕΕ προκύπτει ότι από το 2010 έως το 2013 χάθηκαν 930.000 θέσεις εργασίας ή το 20% των θέσεων εργασίας, ενώ στο ίδιο διάστημα αυξήθηκε κατακόρυφα (στο 31% από 25%) η ανασφάλιστη εργασία και μειώθηκε κατά 23,2% το ΑΕΠ της χώρας.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

http://www.koutipandoras.gr/

Κι ο κ.Τσουκάτος ήταν εκεί…

Πέρασε στα «ψιλά». Φταίει το γεγονός ότι η παρουσία κάποιων άλλων υψηλών παρευρισκομένων επισκίασαν την δική του εμφάνιση; Όπως και να έχει οκ.Θόδωρος Τσουκάτος επανεμφανίστηκε. Βρέθηκε προχτές στο Ζάππειο για να γιορτάσει τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Και για να χειροκροτήσει τους κκ.Βενιζέλο και Σημίτη.

Ο κ.Τσουκάτος στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο

   Επειδή, όμως, ο κ.Τσουκάτος τυγχάνει να είναι ο πρώτος και ο μόνος (απ΄ όσο γνωρίζουμε) πολιτικός παράγοντας που ομολόγησε ποτέ στην Ελλάδα ότι πήρε χρήματα από εταιρεία, τη «Ζήμενς», τα οποία – κατά τον ισχυρισμό του – παρέδωσε στα ταμεία ενός κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, επιτρέψτε μας ορισμένες υπενθυμίσεις.

   Στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε ο Τσουκάτος στις 14/9/2010 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, μεταξύ άλλων ισχυριζόταν τα εξής:

   α) Τα λεφτά που – ομολογημένα - πήρε από τη «Ζήμενς» δεν θα τα έπαιρνε ο ίδιος αν «δεν τύχανε να 'μαι - όπως αναφέρει - συναρμόδιος στο ΠΑΣΟΚ για την οικονομική καμπάνια, ενόψει του επικείμενου Συνεδρίου και των Ευρωεκλογών του '99».

   Με άλλα λόγια - κατά τον ισχυρισμό Τσουκάτου - όποιος κι αν ήταν αρμόδιος οικονομικών του, τότε κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, πάλι θα τα 'παιρνε από τη «Ζήμενς»...

   β)«Η κατάληξη του άνω χρηματικού ποσού στον προορισμό του (σ.σ.: στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ) επιβεβαιώθηκε, εμμέσως για ευνόητους λόγους, πλην σαφώς, απ' τις καταθέσεις στη Δικαιοσύνη των ταμίων του κόμματος, αλλά κι απ' τις καταθέσεις στη Γερμανία των στελεχών που εκταμίευαν για λογαριασμό της εταιρείας».

   Δηλαδή – κατά τον κύριο Τσουκάτο – τα λεφτά πήγαν, όντως, στο ΠΑΣΟΚ, γεγονός που, σύμφωνα με το απολογητικό του υπόμνημα, προκύπτει από τις ομολογίες των ταμιών του κόμματος, πράγμα που όμως αγνοούμε να το έχει αποδεχτεί επισήμως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

   γ)«Η νομική φύση του περιστατικού ήταν (...) από αυτές που γίνονταν συχνά - πυκνά (...). Αυτή την παλιά και σ' όλους γνωστή καθιερωμένη πρακτική την κληρονόμησα δεν την καθιέρωσα».

   Δηλαδή ο κ.Τσουκάτος, για μια ολόκληρη περίοδο «Νο 2» του ΠΑΣΟΚ, υποστήριζε ότι οι… «χορηγίες» από τις «Ζήμενς» δεν ήταν ένα «στιγμιαίο αδίκημα», αλλά κάτι που συνέβαινε «συχνά – πυκνά». Οτι ήταν μια κατάσταση «καθιερωμένη» πριν από αυτόν την οποία «κληρονόμησε». Οτι ήταν μια «γνωστή» και «καθιερωμένη πρακτική». Ενδιαφέρον...

   δ) «Ψεύδονται, βέβαια, συνειδητά και μάλιστα γνωρίζοντας πως ουδείς πολίτης τους πιστεύει, εκείνοι που βεβαιώνουν πως το δικό τους κόμμα (αναφέρομαι στα μεγάλα), δεν έχει χρηματοδοτηθεί από ιδιώτες και μάλιστα σε προεκλογικές περιόδους, με αντίστοιχα υψηλές χορηγίες, που ξεπερνούν κατά πολύ το ανώτατο όριο των επιτρεπόμενων οικονομικών ενισχύσεων του σχετικού νόμου».

   Αυτά που ισχυριζόταν ο κ.Τσουκάτος για «ιδιώτες χρηματοδότες» και για παράνομες «χορηγίες» προς τα «μεγάλα» (τότε) κόμματα αφορούσαν εκτός του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τον σημερινό, δηλαδή, κυβερνητικό συνέταιρο του ΠΑΣΟΚ…

   Το είχαμε πει και την εποχή που ο τόπος βοούσε για τις μίζες της «Ζήμενς», θα το επαναλάβουμε και σήμερα:  Ο Τσουκάτος, ως εμπλεκόμενος σε αυτή την δυσώδη υπόθεση από τη σκοπιά του κατηγορούμενου, μπορούσε και μπορεί να λέει ό,τι θέλει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ισχυρισμοί του ισχύουν.

   Το ενδιαφέρον εν προκειμένω, όμως, είναι άλλο: Πρώτον, ότι εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια που ο (παραμένει κατηγορούμενος;) κύριος Τσουκάτος έχει προβεί στους παραπάνω ισχυρισμούς, ουδείς εκ των θιγομένων (;) βγήκε να τον αντικρούσει. Δεύτερον – και βασικότερο - ο κ.Τσουκάτος έγινε δεκτός στην προχτεσινή γιορτή του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να έχει ανασκευάσει τίποτα από τα προηγούμενα…

   Φυσικά, για τα παραπάνω  υπάρχει και η εκδοχή Πάγκαλου. Την οποία οι εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ επίσης δεν διευκρίνισαν ποτέ: Την αποδέχονται ή την απορρίπτουν;

   Υπενθυμίζουμε:  Όταν τα εκατομμύρια της μίζας «σφύριζαν» γύρω μας, την εποχή που η «Ζήμενς» φερόταν να έχει «μπουκώσει» από υπουργούς μέχρι κλητήρες του δικομματισμού, τη στιγμή που ένας πολιτικός παράγοντας (ο Τσουκάτος) που διατέλεσε το «δεξί χέρι» πρώην πρωθυπουργού και άλλος (ο Μαντέλης) που διατέλεσε υπουργός του κ.Σημίτη είχαν ομολογήσει ότι πήραν λεφτά από εκείνους που φέρονταν να διένειμαν τις μίζες (σσ: ο κ.Σημίτης τα είχε προσπεράσει όλα αυτά κάνοντας τη δήλωση «λυπούμαι»…), ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και αργότερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Θόδωρος Πάγκαλος, είχε υποστηρίξει:

   «Πήρε ο Τσουκάτος κάτι λεφτά, τα πήγε σε ένα κόμμα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Τι αδίκημα είναι αυτό; (…). Δηλαδή, τι αδίκημα είναι; Παίρνω από μια ιδιωτική εταιρεία λεφτά και τα πάω σε ένα κόμμα, είναι αδίκημα κάποιου είδους; (…).Τι αδίκημα είναι να πάρω λεφτά και να τα πάω σε ένα κόμμα;».

   Αυτά έλεγε ο Πάγκαλος στις 5/5/2009 στον ρ/σ «Φλας». Και λίγες μέρες αργότερα πρόσθετε: «Αρα, εάν του είπαν (σ.σ.: του Τσουκάτου) πάρε μια σακούλα με λεφτά και πήγαινέ τα στο κόμμα σου, γιατί αυτό είναι παράνομο; Δεν είναι παράνομο»! (Θ. Πάγκαλος, συνέντευξη στο «njoytv», 26/6/2009).

    Τώρα θα πείτε γιατί - στη χώρα του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» - να μας κάνουν εντύπωση όλα αυτά. Ε, αυτό είναι το χειρότερο: Δεν μας κάνουν καμία εντύπωση!

   Απλώς έτυχε να ακούσουμε τον κ.Βενιζέλο να λέει να επιμένει στην προχτεσινή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ (την οποία προλόγισε ο κ.Σημίτης) ότι χρειάζεται«ισορροπία μνήμης». Και το είπε παρουσία του κ.Τσουκάτου. Ε, είπαμε να συμβάλουμε λιγουλάκι στην κατεύθυνση αυτή…

email: mpog@enikos.gr

 http://www.enikos.gr/

Το ελληνικό αποκαλόκαιρο

Της ΟΛΓΑΣ ΣΕΛΛΑ

Κ​​αλό αποκαλόκαιρο; Καλό φθινόπωρο; Ή καλό χειμώνα; Η αρχή του φθινοπώρου τείνει να γίνει η πιο αμήχανη ως προς το τι θα ευχηθούμε ως χαιρετισμό. Γι’ αυτό και υπάρχει τέτοια πληθώρα ευχών...
Παλαιότερα οι άνθρωποι έλεγαν «καλό χειμώνα» και «καλό καλοκαίρι». Απλά πράγματα. Οι εποχές του χρόνου ήταν πάντα τέσσερις, αλλά εκείνες που όριζαν τις δουλειές τους και τις ανάγκες τους ήταν οι δύο βασικές: ο χειμώνας και το καλοκαίρι. Αγροτικοί, κυρίως, οι πληθυσμοί, συνταίριαζαν τις ευχές τους με τον τρόπο ζωής τους.

Οταν οι κάτοικοι των πόλεων έγιναν πολύ περισσότεροι, δεν άλλαξαν ιδιαιτέρως τα ήθη και τα έθιμα. Εσωτερικοί μετανάστες οι περισσότεροι νέοι κάτοικοι των πόλεων, μετέφεραν τις συνήθειες των τόπων καταγωγής τους, συνήθειες που έπειτα από πολλά χρόνια έδωσαν τη θέση τους σε πιο «αστικές» συνήθειες (και ίσως σε πολλές περιπτώσεις ακόμα να ανθίστανται). Ως εκ τούτου, η ευχή «καλό χειμώνα» στα τέλη του καλοκαιριού ακουγόταν ως κάτι φυσικό και αυτονόητο.

Οσο όμως περνούσαν τα χρόνια και αστικοπιούνταν περισσότερο ο πληθυσμός των πόλεων, οι διακοπές έγιναν κάτι το ιερό. Το ίδιο και το καλοκαίρι. Λίγο ο τουρισμός που παρατεινόταν μέχρι τον Οκτώβρη, λίγο η αρνητική σκέψη της επιστροφής στην καθημερινότητα της επιβίωσης έκαναν το καλοκαίρι «ιερή αγελάδα». Πώς να το αποχωριστείς λοιπόν; Ετσι, σιγά σιγά άρχισε να ακούγεται η ευχή «καλό φθινόπωρο» τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, που άφηνε μια χαραμάδα ελπίδας ότι μια μικρή εξόρμηση, έστω ένα Σαββατοκύριακο, χωράει ακόμα...

Οι ψυχαναλυτές από την πλευρά τους έλεγαν ότι αυτή η ευχή (το «καλό φθινόπωρο») δηλώνει άγχος αποχωρισμού ίσως και φόβο απώλειας, αλλά η άποψή τους καθόλου δεν εισακούστηκε.

Φέτος (νομίζω ότι είναι φετινό) και μέσω του facebook κυρίως –προφορικά δεν το έχω ακούσει– άρχισε να διακινείται, ιδιαιτέρως από μερίδα συγγραφέων και διανοητών, η ευχή «καλό αποκαλόκαιρο». Ωραία λέξη, ευτυχώς που την ξαναθυμήθηκαν και την ξανάφεραν στο λεξιλόγιό μας. Είναι εκείνο το γύρισμα της ώρας που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο: απομεσήμερο, απόβραδο... Αλλά σημαίνει το τελείωμά του – του μεσημεριού, του βραδιού, του καλοκαιριού...

Ναι, είναι αυτές οι αλλαγές που επιφέρουν οι ανάγκες των ανθρώπων, ο τρόπος ζωής τους και των ενδιαφερόντων τους. Και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, να τες ξανά οι λέξεις, οι καινούργιες ή οι παλιές, που κάποιοι τις ανασύρουν και τις καθιερώνουν. Αλλες φορές είναι κάποιες ξένες λέξεις που τις ελληνοποιούμε και τις κλείνουμε.

Αυτή τη φορά είναι μία λόγια ελληνική λέξη, που παραπέμπει σ’ εκείνους τους ρομαντικούς συγγραφείς του τέλους του 19ου αιώνα. Και μ’ αυτόν τον τρόπο, μ’ αυτήν την ευχή, υποδεχόμαστε το φθινόπωρο, και γαντζωνόμαστε πάνω στο αποκαλόκαιρο και σ’ εκείνες τις υποσχέσεις που δώσαμε στον εαυτό μας για κάτι Σαββατοκύριακα....

http://www.kathimerini.gr/

Έντυπη

Ο Σαμαράς κατέλυσε την «σοβιετική Ελλάδα»!

του Γιώργου Δελαστίκ...

Πολιτική... παράκρουση έδειχνε να έχει πάθει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς –και μάλιστα ακροδεξιάς φύσης– στην ομιλία που εκφώνησε την περασμένη Πέμπτη στο συνέδριο του βρετανικού περιοδικού The Economist, στην Αθήνα. «Πάψαμε να είμαστε η τελευταία σοβιετική χώρα στον κόσμο! Πάψαμε να είμαστε το Τζουράσικ Παρκ της Ευρώπης! Πάψαμε να είμαστε η χώρα-Δον Κιχώτης που πολεμάει με ανεμόμυλους!» αναφώνησε ο πρωθυπουργός ζητοκραυγάζοντας, μόνος αυτός, το έργο της κυβέρνησής του στο κλείσιμο του λόγου του, ο οποίος προκάλεσε θυμηδία λιγάκι της φαιδρότητάς του.

«Η Ελλάδα ήταν η τελευταία σοβιετική οικονομία, παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ανήκε στο σοβιετικό μπλοκ!» ισχυρίστηκε στα σοβαρά ο Αντώνης Σαμαράς.

Γιατί ήταν η Ελλάδα «σοβιετική οικονομία» κατά τον εμβριθή πρωθυπουργό; Επειδή κατά τα σαράντα χρόνια που κυβερνούν την χώρα η Δεξιά της ΝΔ και η Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, όπως είπε ο Αντ. Σαμαράς, «στην Ελλάδα οι ξένες επενδύσεις παρέμεναν επί δεκαετίες, όπως και οι ελληνικές άλλωστε, όπως και η έννοια επιχειρηματίας, μια απαγορευμένη έννοια. Η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα παρέμεναν απαγορευμένες λέξεις...»

Το ότι η... ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν εγκαταστήσει «σοβιετική οικονομία» στην Ελλάδα, προφανώς μόνο ο Αντώνης Σαμαράς και κάποια ομήγυρις ομοϊδεατών του το είχαν αντιληφθεί!

«Τζουράσικ Παρκ η χώρα!»

Ο πρωθυπουργός ήταν όμως ασυγκράτητος. Στην αποκρουστικά παραληρηματική από πολιτική σκοπιά ομιλία του, ο Αντώνης Σαμαράς έβγαζε αφρούς από το στόμα, καταγγέλλοντας τις «αδίστακτες συντεχνίες που έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, έκλειναν τους δρόμους καθημερινά παραλύοντας την κίνηση και όποτε ήθελαν κατέβαζαν τους διακόπτες του ηλεκτρικού ή διέκοπταν τις μαζικές συγκοινωνίες του ελληνικού λαού»!

Στο πλαίσιο της πολιτικής φαιδρότητας, ο πρωθυπουργός ήταν απολαυστικός σε πολλά σημεία της ομιλίας του. «Τι ήταν η Ελλάδα ως πρόσφατα;» αναρωτήθηκε εννοώντας τι ήταν η πατρίδα μας μέχρι να αναλάβει αυτός πρωθυπουργός πριν από δύο χρόνια. Την απάντηση φυσικά την έδωσε ο ίδιος:

«Ήταν ένα είδος Τζουράσικ Παρκ της Ευρώπης, όπου επιβίωναν ακόμα οι δεινόσαυροι του περασμένου αιώνα. Και θα το αποδείξω: Κατ’ όνομα δημόσια πανεπιστήμια που βρίσκονταν σε μόνιμη κατάληξη από μειοψηφίες εξωπανεπιστημιακών κουκουλοφόρων. Κατ’ όνομα νοσοκομεία που βρίσκονταν σε μόνιμη παράλυση. Δημόσιοι δρόμοι μονίμως μπλοκαρισμένοι και συχνά φλεγόμενοι από ορδές κουκουλοφόρων» διαπίστωσε εύνους και κατηφής ο πρωθυπουργός.

«Αυτά δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, αλλά υπήρχαν στη δική μας χώρα!» πληροφόρησε τους αδαείς ιθαγενείς ο Αντώνης Σαμαράς. Γιατί είναι «κατ’ όνομα» μόνο δημόσια τα πανεπιστήμια ή τα νοσοκομεία, άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου – ή μάλλον γνωστή η πρόθεσή του να καταργήσει την Δημόσια Παιδεία και την Δημόσια Υγεία, αλλά ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην κατορθώσει να υλοποιήσει τους στόχους του.

Φταίει η... αντιπολίτευση!

Στις ευρωεκλογές, η ΝΔ πήρε μόνο 23%. Άντε, ας προσθέσουμε στο ποσοστό της και το 8% της «τσόντας» του ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, οπότε σχεδόν το 70% των ψηφοφόρων καταδίκασε με την ψήφο του την πολιτική που τόσο γλαφυρά περιγράφει και τόσο θαυμάζει ο πρωθυπουργός, φτύνοντας και ο ίδιος τον εαυτό του να μη βασκαθεί για τα «θαύματα» που πέτυχε μέσα σε δύο μόλις χρόνια η κυβέρνησή του, από το 2012 που ανέλαβε πρωθυπουργός αυτός.

Πώς αντιμετωπίζει λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς το 70% του ελληνικού λαού που δεν συναινεί με την ψήφο του στα κατορθώματά του; Μας το λέει ο ίδιος:

«Παραμένουν απέναντί μας εκείνοι οι οποίοι είναι ερωτευμένοι με τις στρεβλώσεις, τις σπατάλες, όλο το σύμπλεγμα κρατισμού και συντεχνιακής αυθαιρεσίας που τα υπερασπίζονται όλα μαζί σε κάθε ανομία! Υπερασπίζονταν και κουκουλοφόρους, όταν καίγανε τις πόλεις... Όλους αυτούς τους έχουμε απέναντί μας! Κι όμως προχωράμε!» υπογράμμισε αυτοθαυμαζόμενος εκ νέου.

Στην από πάμπολλες χιλιάδες λέξεις ομιλία του, ο πρωθυπουργός αφιέρωσε και... τριάντα (!) όλες κι όλες λέξεις για να επισημάνει τις ευθύνες των κομμάτων για την κρίση. Μόνο που στα κόμματα που κυβέρνησαν ο Αντώνης Σαμαράς αφιερώνει... τέσερις (ναι, μόνο τέσσερις!) λέξεις, χωρίς να τους καταλογίζει καμία συγκεκριμένη ευθύνη, ενώ στα κόμματα της αντιπολίτευσης αφιερώνει δεκαπέντε λέξεις και είναι καταπέλτης στον επιμερισμό των ευθυνών γι’ αυτά!

Ιδού τι είπε ο πρωθυπουργός: «Όλα τα κόμματα έχουν ευθύνες για την κρίση στην οποία οδηγήθηκε η χώρα. Και αυτά που κυβέρνησαν. Και αυτά που δεν κυβέρνησαν όμως κυριαρχούσαν στα πεζοδρόμια, έδιωχναν επενδύσεις και εμπόδιζαν κάθε μεταρρύθμιση»!

Ο ισχυρισμός είναι εξωφρενικός. Δεν είναι απλώς ότι βάζει στο ίδιο τσουβάλι τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κυβερνούν σαράντα χρόνια συνεχώς με το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονται μονίμως στην αντιπολίτευση όλες αυτές τις δεκαετίες. Είναι και το ότι ιδίως το ΚΚΕ, αλλά και ο ΣΥΝ «κυριαρχούσαν στα πεζοδρόμια, έδιωχναν επενδύσεις και εμπόδιζαν κάθε μεταρρύθμιση»! Αυτά φταίνει δηλαδή! Τι να σου κάνουν και οι δυστυχείς κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αφού το αθροιστικά 10% της Αριστεράς «εμπόδιζε κάθε μεταρρύθμιση»! Γι’ αυτό φτάσαμε σε αυτά τα χάλια, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ φταίνε, ασχέτως αν μόνο οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν διορισμούς και αν καμία «συντεχνία» δεν υπάρχει που να μην έχει ηγέτες από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!

Πρόκειται περί απερίγραπτης πολιτικής γελοιότητας.

Ο κόσμος του πρωθυπουργού

Με ενθουσιασμό ο Αντώνης Σαμαράς περιέγραψε τα θαυμαστά έργα της κυβέρνησής του. Η Ελλάδα «από το κατώφλι της χρεοκοπίας μπαίνει σήμερα στην ανάπτυξη» διακήρυξε με αυτοπεποίθηση που προκαλεί εντύπωση για το πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα γύρω του.

«Ελάχιστοι περίμεναν ότι θα καταφέρναμε να αρχίσουμε από φέτος να δανειζόμαστε στις αγορές, κατεβάζοντας μάλιστα συνεχώς το επιτόκιο δανεισμού μας. Κι όμως το επιτύχαμε! Για πρώτη φορά στις αρχές του περασμένου Απριλίου και τη δεύτερη φορά σήμερα!» υπογράμμισε ο πρωθυπουργός. Πολύ παράδοξος ο ισχυρισμός του. Ακριβώς την Πέμπτη η κυβέρνηση είχε βγει να δανειστεί 3 δισεκατομμύρια ευρώ, απέτυχε παταγωδώς να τα βρει και μπόρεσε να διαθέσει ομόλογα αξίας μόνο 1,5 δισεκατομμυρίου – ακριβώς τα μισά δηλαδή! Γιατί πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός; Για να καλύψει την αποτυχία του; Μα όλοι ανεξαιρέτως οι συνδαιτημόνες του πρωθυπουργού στο συνέδριο του Economist ήξεραν ότι η κυβέρνηση είχε αποτύχει να δανειστεί τα λεφτά που έψαχνε, βρήκε μόνο τα μισά! Είχε στόχο να εξαπατήσει τον αδαή ελληνικό λαό που θα άκουγε αποσπάσματα της ομιλίας του στις τηλεοράσεις, έστω και με τίμημα τον διασυρμό του σε όσους τον άκουγαν δια ζεύσης μέσα στο συνέδριο; Ίσως...

Ανάπτυξη... ασφαλώς!

Έχοντας καταλύσει την... «σοβιετική οικονομία» της Ελλάδας, ο Αντ. Σαμαράς δεν κρατιόταν με τίποτα από τον ενθουσιασμό του!

«Τώρα ανοίγουμε το δρόμο για να μεγαλουργούν οι Έλληνες όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στον ίδιο τον τόπο τους!» διατυμπάνισε, αφήνοντας άναυδους τους πάντες, αφού είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς «μεγαλούργημα» την απερίγραπτη μιζέρια και δυστυχία της σημερινής Ελλάδας, όσα φιλικά αισθήματα και αν αισθάνεται προς την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου.

Ο πρωθυπουργός όμως δεν ..... προ ουδενός προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Μέχρι και ότι... «τώρα αρχίζουν και επιστρέφουν οι νέοι μας», ισχυρίστηκε!!! Με την μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησής του και της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου να έχει εκτινάξει την ανεργία των νέων στο ασύλληπτο, εφιαλτικό ύψος του... 60%, με την μαζική φυγή χιλιάδων νέων Ελλήνων επιστημόνων να έχει φτάσει σε πρωτοφανή, αδιανόητα μέχρι πρότινος επίπεδα, ο Σαμαράς μας λέει ότι... «οι νέοι αρχίζουν και επιστρέφουν»!

«Άρχισε η ανάπτυξη» είναι το κεντρικό μοτίβο της παντελώς αβάσιμης κυβερνητικής προπαγάνδας. Σπανίως ξεφεύγουν του πρωθυπουργού μια-δυο φράσεις που απεικονίζουν όχι την ανύπαρκτη, φανταστική Ελλάδα που περιγράφει, αλλά την εφιαλτική πραγματικότητα της χώρας μας που ζούμε όλοι μας.

«Υπάρχει ασφυξία σε έναν ολόκληρο κόσμο ιδιωτών για τις οφειλές τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο», είπε κάποια στιγμή στην ομιλία του. Σωστά ομολόγησε την ύπαρξη «ασφυξίας».

Τώρα συμβιβάζεται όμως «ανάπτυξη» και «ασφυξία» οικονομική των ιδιωτών; Αυτή η μνημονιακή... «ασφυκτική ανάπτυξη» είναι μάλλον θανατηφόρος για τους ιδιώτες, για τις επιχειρήσεις τους, για την ελληνική οικονομία!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 248)

Σπάταλα προγράμματα, αδιόρθωτο κράτος!

Έχουμε ξοδέψει τα τελευταία 7 χρόνια 3,1 δισεκατομμύρια ευρώ σε προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας, από τα οποία επωφελήθηκαν 790.000 άτομα. Αυτά είναι επίσημα στοιχεία. Και μιλάμε για προγράμματα κάθε μορφής: Ενίσχυσης απασχόλησης, επαγγελματικής κατάρτισης ανέργων, για την κοινωνική επανένταξη των ανέργων. Από την άλλη πλευρά η ανεργία έχει κάνει ρεκόρ κι έχει ρίξει άγκυρα στο 28% και οι προβλέψεις είναι απαισιόδοξες. Είναι σαφές ότι κάτι έχουμε κάνει λάθος. 

Περάσαμε (ή και περνάμε) μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας, με την ύφεση να κτυπάει κόκκινο για έκτη συνεχόμενη χρονιά. Σύμφωνοι! Ας κάνουμε, όμως, μία απλή σκέψη. Ας υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν αυτά τα προγράμματα. Τι θα σήμαινε αυτό; ότι θα είχαμε επιπλέον 790.000 ανέργους, πέραν του 1.500.000 που ήδη έχουμε; 

Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Οικονομία, όπως αυτό παρουσιάστηκε πρόσφατα από τον κ. Δραγασάκη, αναφέρεται ότι η μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα θα επενδύσει 5 δισεκατομμύρια ευρώ για την καταπολέμηση της ανεργίας. Αν η διαφορά έρθει από τα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα που θα διαθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ (αν και εφόσον κυβερνήσει), τότε χαλάλι τους! Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι πρόκειται για την ανακύκλωση των ίδιων ιδεών! Κυβέρνηση και αντιπολίτευση πιστεύουν ότι αν ρίξουν έναν πακτωλό χρημάτων στην  αγορά σε ειδικά προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας θα κατορθώσουν να την αντιμετωπίσουν. Κάνουν λάθος! 

Δεν το λέει μόνο η εμπειρία των τελευταίων δύσκολων επτά ετών. Όπου εφαρμόστηκαν τέτοιου είδους προγράμματα, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Το ζητούμενο δεν είναι τελικά η επιδότηση των ανέργων, αλλά η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Κάτι που επιτυγχάνεται μόνο με ένα φιλικό επενδυτικό περιβάλλον. 

Ακόμη και η επιδότηση των νέων θέσεων εργασίας, η οποία μοιάζει με ένα θετικό μέτρο, μπορεί να καταλήξει να αυξάνει, απλά, τα κέρδη των επιτηδείων! Καλύτερη απόδειξη ότι όλα αυτά τα μέτρα δεν λειτουργούν είναι η παράθεση των αριθμών. Το ποσό των 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν είναι ευκαταφρόνητο. Ούτε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι  επωφελήθηκαν 790.000 άτομα. Αλλά από την άλλη η ανεργία καταγράφει ποσοστά ρεκόρ. Άρα; Άρα, κάτι δεν πάει καλά! 

Προφανώς δεν χρειαζόμαστε άλλα προγράμματα που το κράτος να μοιράζει λεφτά με αυτό τον τρόπο. Θα ήταν ίσως αρκετό οι "υπεύθυνοι φορείς" να μιλούσαν σχετικά με τις παραγωγικές τάξεις. Για παράδειγμα, οι ενεργοβόρες εταιρείες ζήτησαν μέτρα συνολικού κόστους 100 εκατ. ευρώ και δεσμεύτηκαν για την δημιουργία περισσοτέρων από 40.000 νέων θέσεων εργασίας. Αυτό δεν θα ήταν καλύτερο από οποιοδήποτε "επιμορφωτικό πρόγραμμα"; Εντάξει, δεν θα πλούτιζαν εν καιρώ κρίσης οι ημέτεροι που ασχολούνται με εκπαιδευτικά σεμινάρια. Και λοιπόν; 

Πόσες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να δημιουργηθούν αν υιοθετούσαμε τις ελεύθερες οικονομικές ζώνες; Εντάξει, δεν τις θέλει η αριστερά. Και τι σημαίνει αυτό; Τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους τους ρώτησε κάποιος σχετικά; 

Ποιό θα ήταν το κέρδος για την χώρα αν είχαμε ένα φιλικό επενδυτικό περιβάλλον, σταθερή και χαμηλή φορολογία για ιδιώτες και επιχειρήσεις και επιπλέον ειδικά φορολογικά κίνητρα για νέες επιχειρήσεις; 

Όλα αυτά που συζητάμε θα έχουν σίγουρα αποτέλεσμα στον αγώνα για την καταπολέμηση της ανεργίας και δεν θα κοστίσουν! Αυτό είναι το τρελό! Όχι, κάνουμε λάθος! Το τρελό είναι ότι πάλι συζητούν πόσα ακόμη δισεκατομμύρια ευρώ πρέπει να δαπανήσουν  σε προγράμματα που δεν έχουν παρά ελάχιστα αποτελέσματα...

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Γιατί καμιά κυβέρνηση, αλλά και ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, δεν αναζήτησε τα φαγωμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία;

– Είναι γνωστό, και στις περισσότερες των περιπτώσεων ΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΤΕΣ, ότι οι πολιτικοοικονομικές συμμορίες, τύπου Τσουκάτου, τύπου Μαντέλη, τύπου Νεονάκη κλπ, του σιωνιστικού οίκου των Αβούρηδων, οι οποίες υπήρχαν και πρόκοψαν σε ΟΛΑ τα κόμματα (και μη μου πει κάποιο νεόκοπο απόκομμα περί της παρθενίας του, όταν ξέρει και ξέρουμε από ποια σάπια μήτρα βγήκε), έφαγαν ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ και ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ, ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΚΑ με τους τραπεζίτες, στη Σημιτική φούσκα του χρηματιστηρίου των σιωνιστών απατεώνων, περισσότερα από 26.000.000.000 €!!! Μιλάμε για 1999 – 2000!!!!! ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!!!!

– Σύμφωνα με δημοσίευμα της Αλαφούζικης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, της Πέμπτης 19 Φεβρουαρίου 1998, υπήρχαν για φάγωμα, 5.000.000.000.000 δρχ. (14.673.514.000€) ΑΝΑΞΙΟΠΟΙΗΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΤΡΕΠΕ (ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΖΑΠΑΝΤΖΗΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ) ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΖΟΓΟΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΝΑΛΥΤΕΣ, ΟΥΡΛΙΑΖΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΣΚΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ!!!!!

– Ντόρος πολύς μπορεί να έγινε και κράξιμο στους κλέφτες επίσης. ΟΜΩΣ αυτά τα κλεμμένα χρήματα από τους ασφαλισμένους, ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναζητήθησαν προς αποκατάσταση της νομιμότητας, διότι τα χρήματα αυτά, παίχθηκαν ΠΑΡΑΝΟΜΑ!!! Μετά από… 13 χρόνια, από της διαπράξεως του στυγερού και εθνοκτόνου εγκλήματος, της από τότε γαλαζιοπράσινης πόρνης και χούντας ληστών, μάζεψαν 43 πολιτικά ξέμπαρκους από δω κι΄ από κει και ανακοινώθηκε τον περασμένο Απρίλιο ότι παραπέμπονται σε δίκη…. Για να ανακτήσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και οι Δημόσιοι Οργανισμοί, έστω μέρος των κλεμμένων???… Πίτσες μπλου!!!! Απλά, θεωρητικά και αφηρημένα (και κατά τη γνώμη μου παραγεγραμμένα) έτσι φλου, περί φούσκας, λες και μιλάμε για παραμονές απόκρεω!!!

– ΟΜΩΣ, μετά την αποφράδα διετία 1999 – 2000, οι τραπεζίτες και χρηματιστές  υπερδιπλασίασαν τη περιουσία τους ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ, οι πολιτικοί επίσης. Πατεράδες, γιοι, κόρες, πεθεροί, ξύπνησαν ένα χαρούμενο για κλέφτες πρωινό, τραπεζίτες από τα κλεμμένα, Βαγγέλη!!!! Και στέλνουν οι κλέφτες 43 μαλάκες σε δίκη κοροϊδία, για να μας πουν στο τέλος, το πόσο σέβονται τις αποφάσεις μια ξεδοντιασμένης κατ΄όνομα δικαιοσύνης, η οποία πάσχει και από σκλήρυνση κατά πλάκας.

– Οι περισσότεροι από εσάς, ήσασταν νήπια ή έφηβοι τη διετία 1999-2000 της ληστρικής ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΙΚΗΣ επιδρομής δια του χρηματιστηρίου της απάτης ΚΑΙ καλόν είναι, να διαβάζετε τέτοια αλαπούστικα και Αλαφούζικα δημοσιεύματα, λίγο πριν τη… «θεσμοθέτηση» μιας βαρβάτης και ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗΣ απάτης σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, για να κατανοείτε καλύτερα, πόσο αληταράδες είναι όλοι οι Πάγκαλοι και όλοι οι Βορίδηδες, που αναμασούν τις προστυχιές, με τα δήθεν «μαζί τα φάγαμε» ή ότι «φταίνε τα ρουσφέτια που ο… λαός πίεζε αφόρητα τους αθώους ληστές πολιτικούς» ή ότι «έφταιγε η εισοδηματική πολιτική των Παπανδρέου – Τσοβόλα…»

– ΟΧΙ ρε αλήτες και κλεφταράδες…. ΕΣΕΙΣ που εν τέλει ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΤΕ και συνεχίζεται να μας κατακλέβετε και συνεχίζετε να αδιαφορείτε για πραγματοποίηση στοιχειωδών παραγωγικών επενδύσεων -λόγω άκρατης μάσας- ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΦΤΑΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!!!!

– ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΞΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ. ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΕΡΝΟΥΝ ΣΑΝ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΣΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ.

– ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΜΕ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ!!!!! ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΡΩΓΑΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΤΑ ΤΡΩΤΕ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ. ΟΛΟΙ ΣΑΣ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΙΣ, ΕΙΣΑΣΤΕ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. ΚΑΜΙΑ ΣΑΠΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΧΟΥΝΤΟΠΛΑΚΑΚΙΑ, ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.

– ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ ΟΛΑ!!!!! ΕΠΙΝΟΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΑΤΕ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΑ ΤΙΣ ΑΠΑΤΕΣ ΣΑΣ, ΜΕ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ. 5 ΤΡΙΣ ΔΡΑΧΜΕΣ (= 14,7 ΔΙΣ ΕΥΡΩ) ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΜΠΙΝΑ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ.

ΑΛΗΤΑΡΑΔΕΣ!!!!!!!

http://oaeevictims.blogspot.gr/

Ένα Tαμείο συντάξεων για όλους τους Ελληνες από το 2017

Τη χαριστική βολή θέλει να δώσει η κυβέρνηση στους Έλλξηνες καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα το σχέδιο που προωθεί το υπουργείο Eργασίας προβλέπει ενοποίηση όλων των βασικών λειτουργιών των Tαμείων κύριας ασφάλισης (είσπραξη εισφορών, οικονομική διαχείριση και απονομή συντάξεων) υπό «ενιαίες αρχές», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη λειτουργία ενός μόνο ταμείου συντάξεων για όλους έως το 2017

Tο σχέδιο του υπουργού Γιάννη Bρούτση, που παρουσιάζει η εφημερίδα Ημερησία, έχει λάβει την πολιτική έγκριση να υλοποιηθεί παράλληλα και ανεξάρτητα από τη διαδικασία της διοικητικής ενοποίησης των Tαμείων που έρχεται με το επικαιροποιημένο Mεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και θα γίνει από το 2015 με βάση τη σχετική μελέτη του KEΠE και τις προτάσεις φορέων και διοικητών. Πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις υποδείξεις της τρόικας, οπότε εύλογα καταλαβαίνει κανείς το πόσο... μη αποδοτητικό θα αποβεί και αυτό το νέο μέτρο για τους Έλληνες πολίτες.

«Eφόσον οι βασικές υπηρεσίες των Tαμείων συγκεντρωθούν σε ενιαίες αρχές, όπως προβλέπει το σχέδιο που έχει αρχίσει να υλοποιείται, δεν θα έχει απολύτως καμία σημασία πόσα Tαμεία θα υπάρχουν στο... τέλος», εξηγούν στελέχη του υπουργείου Eργασίας υπογραμμίζοντας ότι τη δημιουργία ενός μόνο Tαμείου προβλέπει ως εναλλακτικό σενάριο (αντί της λειτουργίας τριών) ακόμη και το προσχέδιο της μελέτης του KEΠE για τη διοικητική ενοποίηση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.

Όπως αναφέρουν πληροφορίες, το νέο Ταμείο θα διέπεται από την εφαρμογή ενιαίων κανόνων σε ό,τι αφορά τις γενικές παροχές και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.

Αντίστοιχα, η είσπραξη εισφορών, η οικονομική διαχείριση και η απονομή σύνταξης θα ακολουθούν ενιαίους κανόνες.

Τα 4 βήματα

Σύμφωνα με το σχέδιο Bρούτση, η λειτουργική (και όχι απλώς η... διοικητική) ενοποίηση των Tαμείων έχει αποφασιστεί να γίνει σε τέσσερα βήματα:

Tο πρώτο βήμα θα γίνει με την επικείμενη δημιουργία Eνιαίου Kέντρου Aπονομής Συντάξεων. O νέος φορέας θα απονέμει τις συντάξεις για όλα τα Tαμεία, ενώ θα υποστηρίζεται από το πληροφοριακό σύστημα «Aτλας», που θα περιλαμβάνει, ψηφιοποιημένο, ολόκληρο τον εργασιακό βίο και τις διαδοχικές αλλαγές στο ασφαλιστικό καθεστώς κάθε ασφαλισμένου.

Tο δεύτερο βήμα -που ήδη έχει ξεκινήσει σε περιφερειακό επίπεδο - είναι η σταδιακή λειτουργία ενιαίων δομών - υπηρεσιών για τους ασφαλισμένους με «συγκατοικήσεις» των κύριων Tαμείων.

Tο τρίτο βήμα προβλέπει τη δημιουργία ενιαίου μηχανισμού είσπραξης των εισφορών και φορολογικών εσόδων υπό τη φορολογική διοίκηση με την ενδιάμεση (έως τότε) συνδρομή του Kέντρου Eίσπραξης Aσφαλιστικών Oφειλών που συγκεντρώνει τα χρέη και τους οφειλέτες. Tα συναρμόδια υπουργεία έχουν, ήδη, «κλειδώσει» και το χρονοδιάγραμμα της μεγάλης αυτής αλλαγής, προβλέποντας ότι στις 31/12/2015 θα λειτουργεί Kεντρικό Mητρώο των υπόχρεων σε καταβολή εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και φόρου εισοδήματος φυσικών/νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων, στις 31/12/2016 θα έχει δημιουργηθεί ενιαία βάση εισφορών μεταξύ των μεγαλύτερων Tαμείων Kοινωνικής Aσφάλισης με τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων/ασφαλιστικών κλάσεων και από την 1/7/2017 θα συγχωνευτεί η είσπραξη ασφαλιστικών εισφορών στη φορολογική διοίκηση (γ.γ. Δημοσίων Eσόδων).

Tο τέταρτο βήμα θα είναι η συγκέντρωση των οικονομικών των Tαμείων -και η διαχείρισή τους- σε ad hoc οικονομική διεύθυνση που έχει αποφασιστεί να δημιουργηθεί στη Γενική Γραμματεία Kοινωνικών Aσφαλίσεων. Oλες οι βασικές αποφάσεις για τα οικονομικά, θα λαμβάνονται -και θα ελέγχονται- κεντρικά...

Στο βάθος ενιαίοι κανόνες
Kυβερνητικοί παράγοντες, αν και αποκλείουν νέες παρεμβάσεις στις γενικές παροχές και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης στην παρούσα πολιτική οικονομική και κοινωνική φάση και σε αναμονή (τον Σεπτέμβριο) της εθνικής αναλογιστικής μελέτης για την οικονομική βιωσιμότητα των συντάξεων, υπογραμμίζουν ότι η λειτουργική ενοποίηση «θα διευκολύνει, στο μέλλον, την εφαρμογή και ενιαίων κανόνων για όλους» (κάτι που προβλέπει να συμβεί σταδιακά από την 1/1/2015 ο ν. 3863/10). H τρόικα, πάντως, έχει ζητήσει νομοθετική παρέμβαση τον Oκτώβριο για όσες «εξαιρέσεις παραμένουν στο σύστημα και δεν δικαιολογούνται» (π.χ. περιορισμό των μη ανταποδοτικών, δηλαδή των υψηλότερων, σε σχέση με τις εισφορές, παροχών - συντάξεων, όπως στον πρώην TEBE - OAEE και ορισμένων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε ΔEKO, τράπεζες).

Aπό την πλευρά του, το Iνστιτούτο Eργασίας της ΓΣEE σε μελέτη του για το Aσφαλιστικό τονίζει ότι οι περικοπές συντάξεων και οι αυξήσεις των ορίων έδωσαν «ανάσα» στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μόνο για... δύο έτη. Tο INE της ΓΣEE προβλέπει, μάλιστα, ότι για τη χρηματοδότηση των συντάξεων, ύστερα και από την κατάργηση των κοινωνικών πόρων, θα χρειάζονται «έξτρα» πόροι άνω του 1,5 δισ. από το 2017 και μετά.

 www.newsbomb.gr/ 

Το θαύμα έγινε!

Του Γιάννη Παντελάκη

Είναι προφανές. Η δεκαπεντάλεπτη απομόνωση του Αλέξη Τσίπρα με την εικόνα του Άξιον Εστί στο Άγιο Όρος, πριν από περίπου ένα μήνα, αποδείχτηκε αποδοτική. Και επωφελής. Τουλάχιστον για τους Αγιορείτες. Οι οποίοι διαπίστωσαν χθες πως με τροπολογία που ψηφίσθηκε θα εχουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις σε μια σειρά από οικονομικά θέματα. Οι συνταξιούχοι μοναχοί (ομολογώ ότι δεν γνώριζα πως παίρνουν σύνταξη!), με καθαρό ποσό άνω των 9.500 ευρώ δεν θα κάνουν δήλωση. Στις εκμισθώσεις ακινήτων από τις μονές του Αγίου Όρους, το τέλος χαρτοσήμου θα αποδίδεται από τον μισθωτή. Οι μονές εξαιρούνται από την παρακράτηση και απόδοση φόρου όταν απασχολούν πρόσωπα για πάσης φύσεως μισθωτή εργασία και τον φόρο θα τον πληρώνουν οι ίδιοι οι μισθωτοί.

Αυτά τα μικρά ωφελήματα υπέρ μονών και μοναχών, ρυθμίστηκαν χθες στη Βουλή. Ο ευσεβής υπουργός Α. Λοβέρδος έκανε δεκτή τροπολογία 16 βουλευτών της Ν.Δ. που προβλέπει τα προαναφερόμενα. Καμία εκπληξη ως προς αυτό. Και ο Λοβέρδος δεν διακρίνεται για τις εκσυχρονιστικές του απόψεις και προτιμά να τα εχει καλά με τους παπάδες. Και οι βουλευτές της Ν.Δ. διακρίνονται για τις αγαστές και προσοδοφόρες εκλογικά σχεσεις με την εκκλησία.

Εκείνο που αποτελεί εκπληξη(;), είναι πως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έφεραν αντίρρηση στην ευνοϊκή για το Άγιο Όρος και τους μοναχούς τροπολογία. Η αλήθεια -για να μην τους αδικούμε- είναι πως δεν είπαν ευθέως «ναι» στην τροπολογία, αλλά το είπαν εμμέσως. Ψήφισαν «παρών», που ουσιαστικά σημαίνει πως δεν έχουν αντίρρηση σε μια ρουσφετολογική ρύθμιση.

Αν και τώρα που γράφω αυτό το σημείωμα αναρωτιέμαι αν πρέπει πια να θεωρείται έκπληξη η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με την εκκλησία. Δεν είναι μόνο ότι έχουν ξεχάσει τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και έχουν ανοίξει επαφές με ιεράρχες. Είναι και η περίφημη επίσκεψη Τσίπρα στο Άγιο Όρος, ο θαυμασμός του για όσα συμβαίνουν εκεί, ο παραλληλισμός των μοναχών με τους Ζαππατίστας και η πρωτοβουλία του να μείνει μόνος με μια εικόνα! Μάλλον πρέπει ν αναθεωρήσω τις απόψεις μου. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την πεπατημένη των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία. Ερωτοτροπεί πολιτικά με κάθε λογής παράκεντρα εξουσίας, αρκεί να έρθουν πολύτιμες ψήφοι...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Ο Χριστός δεν θα πλήρωνε ΕΝΦΙΑ

Αρκετά από τα πλέον λαομίσητα καθεστώτα της Ιστορίας κατέρρευσαν όταν οι πολίτες τους αποφάσισαν να μην πληρώσουν κάποια έκτακτη εισφορά. Μια ιστορία παλιά όσο ο χριστιανισμός.

Από σήμερα οι φόροι καταργούνται. Η άρνηση πληρωμής είναι το ύψιστο καθήκον κάθε πολίτη
Κάρολος Μαρξ (για τη γερμανική επανάσταση του 1848)

«Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι». Το κατηγορητήριο ήταν σαφές. Ο Ιησούς Χριστός ήταν, σύμφωνα με το κατά Λουκά Ευαγγέλιο, ο πρώτος άνθρωπος που κάλεσε τους συμπολίτες του να μην πληρώσουν έναν φόρο ως κίνηση ανυπακοής στο καθεστώς.

Οι κάτοικοι της Ιουδαίας βέβαια αρνούνταν να πληρώσουν ούτως ή άλλως τους φόρους τους γνωρίζοντας ότι δεν προορίζονταν για τις τοπικές ανάγκες αλλά για τα θησαυροφυλάκια μιας οικονομικής υπερδύναμης, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι τελώνες μάλιστα, δηλαδή οι φοροεισπράκτορες της εποχής, ήταν τόσο μισητοί στον λαό ώστε ο ίδιος ο Ιησούς τούς συνέκρινε με τις πόρνες.

Η πρώτη ανατροπή καθεστώτος πάντως ύστερα από τη μαζική άρνηση πληρωμής φόρων θα έρθει, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, το 1197 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, όταν η αυτοκρατορία βρισκόταν στα χέρια του πραξικοπηματία Αλέξιου Αγγελου. Προκειμένου να ικανοποιήσει τους ανθρώπους που τον έφεραν στην εξουσία -δηλαδή την οικονομική και πολιτική ελίτ της εποχής- είχε αδειάσει τα δημόσια ταμεία δημιουργώντας ένα κολοσσιαίο, απεχθές, δημόσιο χρέος.

Ο Αλέξιος επιχείρησε να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος ελπίζοντας σε ένα γενναίο κούρεμα, παράλληλα όμως αύξανε συνεχώς τη φορολογία έως τη στιγμή που ο πληθυσμός εξεγέρθηκε αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει την πόλη… νύχτα.

Η ανθρωπότητα θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 1381 για να ζήσει μια εξίσου σημαντική φορολογική εξέγερση όταν ο βασιλιάς Ριχάρδος Β’ της Αγγλίας θα επιχειρήσει να επιβάλει την τρίτη δόση ενός δυσβάσταχτου και κυρίως άδικου φόρου.

Η εξέγερση εξαπλώνεται σαν άγρια πυρκαγιά και σε σύντομο διάστημα οι χωρικοί, υπό την ηγεσία του Βατ Τάιλερ, φτάνουν στο Λονδίνο όπου εκτελούν αξιωματούχους που σχετίζονταν με την επιβολή των φόρων – μεταξύ αυτών τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι και τον υπουργό Οικονομικών.

Αν και η λεγόμενη «εξέγερση των χωρικών» θα αποτύχει, θα πυροδοτήσει παρόμοιες κινήσεις και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη γαλλική Ρουέν οι κάτοικοι σταματούν να πληρώνουν τους φόρους τους το 1381, ενώ την ίδια χρονιά στο Παρίσι αρκετοί φοροεισπράκτορες καταλήγουν να επιπλέουν στον… Σηκουάνα.

Οι φορο-εξεγέρσεις του Μεσαίωνα θα λάβουν εντελώς νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στον 16 αιώνα, όταν οι κάτοικοι της Σαλαμάνκα στην Ισπανία πραγματοποιούν τη λεγόμενη εξέγερση των κομουνέρος. Αρνούνται να πληρώσουν φόρους στον βασιλιά Κάρολο Α’ υποστηρίζοντας ότι τα χρήματά τους φεύγουν από τη χώρα και καταλήγουν στον… φορολογικό παράδεισο της Ολλανδίας.

Πρόκειται ενδεχομένως για την πρώτη μοντέρνα επανάσταση της Ιστορίας, καθώς οι εξεγερμένοι δεν ήθελαν απλώς να μην πληρώσουν τους φόρους αλλά ζητούσαν ελευθερία, δημοκρατία και αλλαγή ολόκληρου του οικονομικού συστήματος.

Σχεδόν τρεις αιώνες αργότερα η άρνηση πληρωμής φόρων ως κίνηση πολιτικής ανυπακοής θα μας δώσει και το πρώτο κίνημα «δεν πληρώνω» κατά των διοδίων. Στην Ουαλία του 19ου αιώνα οι λεγόμενοι Ρεμπέκα (ακτιβιστές της εποχής που κυκλοφορούσαν ντυμένοι γυναίκες για να μη γίνονται αντιληπτοί από τις αρχές) συνήθιζαν να επιτίθενται και να καταλαμβάνουν σταθμούς διοδίων. Το οδικό δίκτυο της Ουαλίας ελεγχόταν τότε από καταπιστεύματα, τα οποία επέβαλλαν υψηλό αντίτιμο με το πρόσχημα ότι πραγματοποιούσαν έργα οδοποιίας. Συνήθως ήταν ακόμη μια μορφή έμμεσης φορολογίας που οδηγούσε τους χωρικούς στα όρια της εξαθλίωσης.

Οι εξεγερμένοι Ρεμπέκα, λοιπόν, άρχισαν να καταλαμβάνουν σταθμούς διοδίων και να προσφέρουν δωρεάν διέλευση στους διερχομένους.

Στην πραγματικότητα με τη στάση τους αμφισβητούσαν το σύνολο του άδικου φορολογικού συστήματος με το οποίο πραγματοποιούνταν μια συνεχής αναδιανομή πλούτου από τα κατώτερα προς τα ανώτερα οικονομικά στρώματα.

Ο 20ός αιώνας θα γνωρίσει αρκετές ακόμη μαζικές αρνήσεις πληρωμής φόρων, με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα την έκκληση του Μαχάτμα Γκάντι προς τους υποστηρικτές του να αγνοήσουν τους φοροεισπράκτορες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Πάντως η γνωστότερη απόφαση πολιτών να μην πληρώσουν φόρους τις τελευταίες δεκαετίες μάς έρχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1990 η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε τη φαεινή ιδέα να εισαγάγει έναν αντίστροφα προοδευτικό φόρο, ο συντελεστής του οποίου αυξανόταν για τους φτωχούς και μειωνόταν για τους πλουσίους. Το 30% των Βρετανών αρνήθηκε να πληρώσει αυτό το νεοφιλελεύθερο τερατούργημα και όταν η αστυνομία αποφάσισε να παρέμβει 250.000 άτομα κατέβηκαν στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου και συγκρούστηκαν μαζί της.

Λίγους μήνες αργότερα η «βασιλεία» της «σιδηράς κυρίας» τερματιζόταν απότομα και η Θάτσερ αποχωρούσε ταπεινωμένη από τον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ με δάκρυα στα μάτια.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα των Συντακτών 31/8/2014

http://info-war.gr/