Θυμηθείτε τις υπογραφές της ντροπής!

Όσοι σκέφτονται να ξαναψηφίσουν στις 25 Γενάρη ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, ας ρίξουν μια ματιά στις επιστολές που έστειλαν οι ηγέτες των κομμάτων τους στην τρόικα (ΔΝΤ- ΕΕ- ΕΚΤ)

Λάμπρος Τόκας

Αν θέλετε τη «σωτηρία» και την «ανάπτυξη» της Ελλάδας- που σημαίνει και το δικό σας καλό- τότε δεν έχετε παρά να υπερψηφίσετε τους υποψηφίους των… «υπεύθυνων» και «σοβαρών» αστικών κομμάτων (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) και των παραφυάδων τους, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια. Σ’ αυτό το μοτίβο, κινείται η προεκλογική εκστρατεία των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που συγκυβερνούν τη χώρα στη μετά Μνημόνιο εποχή. Τα ίδια περίπου υποστηρίζουν και οι ηγεσίες των μικρότερων αστικών κομμάτων που δημιουργήθηκαν με τις αποχωρήσεις βουλευτών από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα όπως ο ΛΑΟΣ (του Καρατζαφέρη), οι ΑΝΕΛ (του Καμένου), το ΠΟΤΑΜΙ (του Στ. Θεοδωράκη), οι ΡΙΖΕΣ (του Μπαλτάκου), το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ (του Γ. Παπανδρέου) κλπ, χωρίς όμως να αποχωριστούν και από τους δεσμούς με τις συντηρητικές και αντιδραστικές πολιτικές.

Αποτελεί κοινό μυστικό, πως η Ελλάδα και ο λαός της έχουν πληρώσει πολύ ακριβά τη «σωτηρία» και «προστασία»- δηλαδή το νταβατζιλίκη- που πρόσφεραν τα τελευταία 40 χρόνια οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων, που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Τα κόμματα αυτά, που εμφανίζονταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια ως «σωτήρες» της χώρας και «εγγυητές» των συμφερόντων των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων, αποδείχτηκαν καταστροφικά για την Ελλάδα και το λαό της. Αδιάψευστος μάρτυρας το γεγονός ότι μόλις κέρδιζαν τις εκλογές και ανελάμβαναν την κυβερνητική εξουσία, εξαντλούσαν τη σοβαρότητα και υπευθυνότητά τους στο να υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Όλοι μας θυμόμαστε την προεκλογική διαβεβαίωση «Λεφτά υπάρχουν» του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, που στην πράξη εκφράστηκε με την ένταξη της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα αντιλαϊκά Μνημόνια της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ- ΕΚΤ). Θυμόμαστε επίσης τηναντιΜνημονιακή ρητορεία του Αντώνη Σαμαρά (με τα Ζάππεια 1 & 2 όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), που στη συνέχεια όταν η ΝΔ αποφάσισε να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ και στη συνέχεια με τη ΔΗΜΑΡ), υπηρέτησε πιστά ως συγκυβερνών κόμμα τόσο τα αντιλαϊκά Μνημόνια όσο και τα Μεσομακροπρόθεσμα Προγράμματα της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ;

Οι κατάπτυστες επιστολές με τις έγγραφες δεσμεύσεις

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και επειδή η λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι», είναι διαχρονικά επίκαιρη, παραθέτουμε- για όσους έχουν ασθενή ή επιλεκτική μνήμη- την 2^η επιστολή που απέστειλε Αντώνης Σαμαράς παραμονές των εκλογών του 2012 στα αφεντικά της τρόϊκας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καιEurogroup). Με την επιστολή αυτή, ο Αντ. Σαμαράς (τότε συγκυβερνούσε τη χώρα με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟ.Σ), δεσμευόταν και προσωπικά ότι αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, θα συνεχίσει να υπηρετεί τις σκληρές πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, για όσο διάστημα τους ζητηθεί στους δυνάστες της Ελλάδας και του ελληνικού λαού!

Τις επιστολές προσήλωσης στις Μνημονιακές πολιτικές από τους Α. Σαμαρά και Ε. Βενιζέλο είχε αξιώσει η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελας Μέρκελ, προκειμένου να χορηγηθεί στην Ελλάδα η 6 δόση δανείου. Ανάλογες επιστολές είχαν αποσταλεί από τους Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλο το Νοέμβρη του 2011 (αμέσως μετά την συμφωνία του Γ. Παπανδρέου να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ο δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, με τη στήριξη των βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ), όπως επίσης από τους Γ. Παπανδρέου (όταν ο ίδιος ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός) και τον δοτό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.

Ιδού και τα τεκμήρια

Το πλήρες κείμενο της 2^ης επιστολής που απέστειλε ο Αντ. Σαμαράς (παραμονές των εκλογών του 2012) προς τους δανειστές- δυνάστες της Ελλάδας (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ και Eurogroup), είναι το ακόλουθο:.

«Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών.

Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:

• Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μια Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
• Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου (προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις), που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
• Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
• Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και του Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.

Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε “μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί”.
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές,αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του.» Παρόμοια είναι και η δεσμευτική επιστολή που είχε στείλει, την ίδια ημερομηνία ο Ευ. Βενιζέλος όταν κατέλαβε τη θέση του Γ.Α. Παπανδρέου. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, συμφώνησε να αποχωρήσει από τη θέση του πρωθυπουργού (αλλά και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ), μετά την απόπειρά του να αμφισβητήσει το «δικαίωμα»- που ο ίδιος είχε εκχωρήσει- στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ να αποφασίζουν για την τύχη της Ελλάδας, ερήμην του ελληνικού λαού και των εκλεγμένων εκπροσώπων του».

Προσοχή μην γίνετε … κοψοχέρηδες

Όπως προαναφέρθηκε, τις ίδιες ή παρόμοιες δεσμεύσεις, είχαν αναλάβει με επιστολές τους (στην ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και το Eurogroup) οι Γ. Παπανδρέου και Ευ. Βενιζέλος (ως πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ).Παρόλ’ αυτά, οι ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ Σαμαράς και Βενιζέλος που συγκυβερνούν ακόμη, τη χώρα- με τη βοήθεια όλων εκείνων που υπερασπίστηκαν τις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές των Μνημονίων και των Μεσομακροπρόθεσμων Προγραμμάτων (το ίδιο ισχύει και για τα μικρότερα κόμματα που δημιουργήθηκαν από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα)- προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού με χοντρά ψέματα. Στα πλαίσια αυτά οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μοιράζουν κάλπικες υποσχέσεις για την επερχόμενη ανάπτυξη, την έξοδο από το Μνημόνια κλπ, αποσιωπώντας επιμελώς τις ενυπόγραφες δεσμευτεί που έχουν αναλάβει οι ηγέτες τους να εφαρμόσουν- για όσο τους ζητηθεί- τις αντιλαϊκές πολιτικές που θα τους υποδεικνύουν η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Με απλά οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπανδρέου (που σήμερα ηγούνται της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Δημοκρατών- Σοσιαλιστών αντίστοιχα), λένε χοντρά ψέματα μέχρι να υφαρπάξουν την ψήφο μας, αφού έχουν δεσμευτεί και εγγράφως για την περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην αύξηση των φόρων, σε απολύσεις στον δημόσιο τομέα, σε κλείσιμο ιδιωτικών επιχειρήσεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην κατάσχεση των περιουσιών μας.

Ας ελπίσουμε, ότι οι ψηφοφόροι θα προσέξουν και θα επιλέξουν το σωστό ψηφοδέλτιο (ποιο κόμμα θα ψηφίσουν) γιατί αν βγουν στις 26 Γενάρη και δηλώσουν «κοψοχέρηδες» θα είναι αργά.

Πηγή

Μάθε τώρα που ψηφίζεις! #ekloges2015

Είσαι νέος ψηφοφόρος ή ετεροδημότης ή απλός ψηφοφόρος;
Δες που ψηφίζεις μόνο με το ονομά σου και το έτος γέννησης σου!

ΜΑΘΕ ΕΔΩ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ

 

Εκλογές νέας Μεταπολίτευσης.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εκλογές αποφάσισε η Βουλή. Επραξε ορθότατα. Μια νεοεκλεγμένη Βουλή, προφα­νώς με ριζικά διαφορετική σύνθεση, θα αντανακλά τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα της ρημαγμένης μνημονιακής Ελλάδας. Θα πάψει να υπάρχει το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ λαού και Κοινοβου­λίου, το οποίο όλοι παρατηρούμε. Οι ψηφοφόροι πρέπει πλέον να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να

αποφασίσουν ποιο κόμμα θέλουν να τους κυβερνά - η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ριζικές αλλαγές στην κοινοβου­λευτική εκπροσώπηση των κομμά­των θα φέρουν οι εκλογές. Πολύ σωστά θα κάνουν. Το επονείδιστο Μνημόνιο άλλαξε δια παντός την οικονομική και κοινωνική πραγμα­τικότητα της πατρίδας μας. Αυτό είναι αδύνατον να μην έχει και πολιτικές συνέπειες! Αυτοί που υλοποίησαν τη μνημονιακή πολιτική πρέπει να κριθούν από τον λαό και είτε να επικροτηθούν είτε να απορριφθούν.

Κρισιμότατες θα είναι οι βουλευ­τικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Σε τρεις εβδομάδες από σήμερα θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας, ίσως για δεκαετίες ολόκληρες. Χωρίς δόση υπερβολής, έχουμε να κάνουμε με εκλογές μιας νέας Μεταπολίτευσης! Ακριβώς όπως οι εκλογές του 1974 καθόρισαν τη χώρα για 35 ολόκληρα χρόνια!

Δεν θα κριθεί μόνο αν θα σχη­μα­τιστεί ή όχι κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα κριθεί μόνο αν η ΝΔ θα τινάξει στον αέρα όλες τις δημοσκοπήσεις και θα παραμείνει στην εξου­σία. Δεν θα κριθεί μόνο αν το αποτέ­λεσμα των εκλογών θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ ή αν θα τον στείλει στην αγκαλιά του Ποταμιού. Ο κόσμος φυσικά με αυτά τα κριτήρια θα ψηφίσει. Οικονομική ανακού­φιση τώρα περιμένει, όχι στην... άλλη ζωή! Χωρίς όμως οι περισσότεροι να το γνωρίζουν, η ψήφος τους θα χαράζει και το νέο πλαίσιο για την Ελλάδα.

Το Μνημόνιο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ! Δικαίως ο λαός τιμώρησε ανελέητα το κόμμα που υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε αυτό το επαίσχυντο καθεστώς. Ενα κόμμα που από το 44% των εκλογών του 2009 έπεσε στο 12% του 2012, δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Είναι ήδη πολιτικά νεκρό! Κατέρρευσε δηλαδή το ένα κόμμα - πυλώνας του μεταπολιτευτικού συστήματος. Από θεωρητική σκοπιά, θα ήταν παράλογο να νομίσει κανείς πάντως ότι ο άλλος πυλώνας του συστήματος, η ΝΔ, δεν θα καταβάλει κανένα πολιτικό κόστος για τη μνημονιακή πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Πρακτικά όμως θα δούμε αν θα γίνει αυτό.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν κόμματα του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα, προσαρμοσμένα και τα δύο στη μεταχουντική Ελλάδα του 1974. Αυτά έπαιξαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το Μνημόνιο όμως άλλαξε δραματικά τα πολιτικά δεδομένα. Υποχρεώθηκαν να το υπηρετήσουν και τα δύο κόμματα. Περάσαμε έτσι σε άλλη εποχή. Αυτομάτως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έγιναν κόμματα του παρελθόντος.

Η ανανέωση σκηνικού είναι πλέον επιβεβλημένη και σε πολιτικό επίπεδο. Προηγείται η αντικατάσταση του κατεστραμμένου κεντρο­αριστε­ρού πυλώνα που εκπρο­σωπούσε το ΠΑΣΟΚ. Αν και όταν αυτή επιτευχθεί, θα έρθει η σειρά και του κεντροδεξιού πυλώνα που συνεχίζει να εκπροσωπεί η ΝΔ, έστω και αγκομαχώντας τραγικά. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα πάντως δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επί πολύ.

Πηγή:  ethnos.gr

Η ιδεολογική αναπηρία του φόβου

Από τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση της ακροδεξιάς και των αγορών αναγκάστηκε να οδηγηθεί στις κάλπες, ήταν ξεκάθαρο πως η προεκλογική περίοδος που θα ακολουθήσει θα είναι η πιο σκληρή των τελευταίων δεκαετιών. Η επίθεση Άδωνι στον Λαζόπουλο ως «ισχυρότερου εκπροσώπου της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς» κατά Μαυρουδή, έδωσε το στίγμα των τριών εβδομάδων που θα ακολουθήσουν. Έδωσε παράλληλα και μια γεύση των μέσων τα οποία θα χρησιμοποιήσουν απερχόμενη για να χτυπήσουν συνειδήσεις και θυμικό στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την ανίερη συμμαχία των τεράτων του παρελθόντος, ο προεκλογικός τους τόνος αποκαλύπτει τη γύμνια της πολιτικής τους. Το γεγονός πως η προεκλογική τους προμετωπίδα, καθώς και τα μετόπισθεν βασίζονται στον τρόμο που σκορπούν οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει το μέγεθος του κοινωνικού συμφέροντος κυβερνητικού τους έργου.

Που είναι μηδενικό.

Οι καθημερινές ιστορίες που συναντά ο καθένας μας στους χώρους δουλειάς, στις τράπεζες, τις δημόσιες υπηρεσίες αλλά ακόμα και εντός οικογενειακής σκέπης δείχνουν το μέγεθος της μιντιακής τραγωδίας που συντελείται στη χώρα.

Εργαζόμενοι βγαίνουν στη σύνταξη και τα -πρώην- αφεντικά τους συμβουλεύουν να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και να τα βάλουν κάτω από το στρώμα.

Τραπεζίτες πουλάνε εκδούλευση σε φουσκωμένους λογαριασμούς, συστήνοντάς τους να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.

Οι πιο «αδύναμη κρίκοι» απέναντι στο «κουτί που τα ξέρει όλα», οι ηλικιωμένοι, αγωνιούν και ταράζουν τα νεότερα μέλη των οικογενειών τους με το φόβο πως θα χάσουν τις συντάξεις τους και τους κομμουνιστές που έρχονται να πάρουν τις περιουσίες.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας που εκτυλίσσονται καθημερινά σε μια πλατεία, ένα λεωφορείο, σε κάποιο ψιλικατζίδικο, σε μια δημόσια υπηρεσία, σε κάποιο συνοικιακό καφενείο ή ένα οικογενειακό κυριακάτικο γεύμα.

Ο φόβος είναι διάχυτος.

Η όποια αντιπαράθεση πλέον στην κοινωνία έχει μεταβληθεί σε ένα είδος ερωταπαντήσεων και αποριών. Με τη μία πλευρά να εκφράζει μύχιους ή τηλεοπτικούς φόβους που δεν αφορούν την τάξη της, και τον αντίλογο να πασχίζει να δώσει απαντήσεις που να προσπαθούν να επαναφέρουν την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη στο επίκεντρο της όποιας λύσης, μπλέκοντας πολλές φορές την ελπίδα με την πραγματικότητα.

Ποιος όμως απαγορεύει την ελπίδα;

Ποιος ορίζει το εφικτό και το ανέφικτο όταν η διεκδίκηση είναι δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη;

Ξέρω φίλοι μου. Οι αγορές ορίζουν θα μου πείτε. Το ξέρω.

Οι αγορές όμως δεν ζούνε. Οι αγορές δεν αναπνέουν. Οι αγορές δεν πεινάνε.

Οι αγορές είναι ένα συνονθύλευμα υπεύθυνων επενδυτών, αδίστακτων κερδοσκόπων, πανίσχυρων εκμεταλλευτών, ποικίλων ειδών αρπακτικών και σαρκοφάγων

Και σας ρωτώ φίλοι μου.

Εάν οι αγορές είναι αυτός ο αιμοδιψής Φρανκεστάιν, η ύπαρξη και μόνο του οποίου αναγκάζει τους λαούς να το υπηρετούν, ποιος ο λόγος στην κεφαλή της αντίστασής μας να μη βρίσκονται δυνάμεις που προτάσσουν αναχώματα στις επιθέσεις που το τέρας μας κάνει μέσα στη νύχτα, με βροχή και με χαλάζι και πολλές φορές πισώπλατα;

Ο φόβος λοιπόν θα είναι παρών. Και όχι μόνο μέχρι το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου που θα μπει ταφόπλακα στο δικομματικό σκουπιδαριό που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση.

Ο φόβος θα παραμείνει επειδή η πηγή του είναι αυτοί που παρείχαν τα οχήματα στον δικομματισμό που σήμερα αργοπεθαίνει.

Και επειδή η γύμνια της «πολιτικής» τους που θα αποκαλυφθεί, όταν τα χθεσινά αφεντικά τους θα στήνουν με τα ίδια τους τα χέρια τα εμπόδια στην επόμενη κυβέρνηση, δεν θα είναι αρκετή για να νικήσει τον φόβο, η ελπίδα είναι το μόνο αντίδοτο που μπορεί να τον μουδιάσει, να τον αδρανοποιήσει και τέλος να τον σπάσει σε χίλια κομμάτια.

Οι περιστάσεις θα μας καλέσουν σύντομα να πάρουμε θέση δια ζώσης και μετά λόγου γνώσεως. Και αυτό δεν θα συμβεί μόνο μπροστά στην κάλπη. Αντιθέτως, η κάλπη θα είναι η αφετηρία του δρόμου που θα χρειαστεί να διανύσουμε.

Η ελπίδα θα γεννηθεί στον δρόμο. Στις γειτονιές. Στο χέρι βοηθείας στον διπλανό, στην αντίδραση απέναντι στο άδικο.

Εκεί, που θα πεθάνει ο φόβος.

Πηγή

Για μεταφορά τζιχαντιστών κατηγορούν εταιρεία συμφερόντων Μελισσανίδη

Σοβαρότατες καταγγελίες για την μεταφορά ισλαμιστών μαχητών με πλοίο της Aegean Shipping Enterprises Company, η οποία σχετίζεται με την οικογένεια Μελισσανίδη, κάνει ο συνταγματάρχης Αχμέντ Μεσμάρι, εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης.

Το πλοίο Araevo δέχθηκε αεροπορική επίθεση από μαχητικά της Λιβύης κοντά στο λιμάνι της Ντέρνα, που σύμφωνα με ορισμένες αναφορές βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Από την επίθεση σκοτώθηκαν δυο μέλη του πληρώματος.

Σύμφωνα με τον Μεσμάρι το πλοίο αρνήθηκε τον έλεγχο των αρχών και εισήλθε παράνομα σε στρατιωτική ζώνη. Ο ίδιος δήλωσε στο Reuters ότι έφερνε ισλαμιστές μαχητές στο λιμάνι της Ντέρνα.

«Ζητήσαμε από το πλοίο να σταματήσει, αλλά αντιθέτως αυτό έσβησε τα φώτα του και δεν απαντούσε στις κλήσεις μας, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να το χτυπήσουμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης μιλώντας στο BBC.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν απλώς το όνομα του πλοίου και όχι της Aegean Shipping Enterprises Company, παρά το γεγονός ότι το όνομα μεταδίδεται από τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, όπως το BBC.

Υπενθυμίζεται ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει υπάρξει προμηθευτής του Αμερικανικού Στόλου. Στο παρελθόν, ο στενός συνεργάτης του Α.Σαμαρά, είχε κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο πετρελαίου – κατηγορία στην οποία απάντησε απειλώντας να δολοφονήσει τον συντάκτη του περιοδικού Unfollow Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο.

Στην υπόθεση ο Μελισσανίδης εκπροσωπούνταν από το στενό συνεργάτη του έλληνα πρωθυπουργού Φαήλο Κρανιδιώτη.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών με ανακοίνωσή του, στην οποία επίσης δεν κατονομάζει την Aegean Shipping Enterprises,  καταδίκασε την αεροπορική επίθεση χωρίς να σχολιάσει τις καταγγελίες των Λιβυκών αρχών.

Ανανέωση: Σύμφωνα με νεότερο τηλεγράφημα του Associated Press ο εκπρόσωπος των Λιβυκών ενόπλων δυνάμεων επέμεινε ότι το πλοίο κινούνταν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον σταθμό ανεφοδιασμού και ως εκ τούτου εντιμετωπίστηκε ως απειλή για την εθνική ασφάλεια.

Ο ίδιος όμως επεσήμανε ότι την ώρα της επίθεσης δεν γνώριζε ότι το πλοίο είχε ναυλωθεί για μεταφορά καυσίμων από τοπικό ενεργειακό σταθμό και εξέφρασε την οδύνη του για την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Παρόλα αυτά τις δηλώσεις του διέψευσε η κρατική εταιρεία πετρελαίου της Λιβύης National Oil Corp. που υποστήριξε ότι η κυβέρνηση ήταν ενήμερη για το δρομολόγιο του πλοίου.

Να σημειωθεί ότι σε μήνυμά του στο twitter o ανταποκριτής την Financial Times, Borzou Daragahi, είχε αναφερθεί σε σενάρια που κυκλοφορούσαν τις πρώτες ώρες της επίθεσης ότι το πλοίο μετέφερε οπλισμό – πληροφορίες που δεν επιβεβαιώθηκαν από καμία πηγή. 

Borzou Daragahi        ✔ @borzou

Follow

#Libya: Ship off jihadi-controlled Derna, allegedly full of weapons, emits smoke after airstrikes by Tobruk govt

4:19 PM - 4 Jan 2015 Cairo, Egypt, مصر

Πηγή 

Γιώργο, μας χρωστάς μία συγγνώμη...

Του Θάνου Δημάδη

Έχω υπάρξει κι εγώ ένας ανάμεσα σε εκείνους τους πολλούς που κατά τα φοιτητικά τους χρόνια υπήρξαμε ΠΑΣΟΚ κι αγωνιστήκαμε για το ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως των διαφορετικών πολιτικών προσεγγίσεων που καθένας μας είχε και όπως τις εκφράζαμε σε αναρίθμητες και πολύωρες συζητήσεις εντός κι εκτός του Πανεπιστημίου. Προερχόμενος από μια οικογένεια που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, πολλές από τις παιδικές μου αναμνήσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με αυτό το κόμμα. Το βράδυ των εκλογών του 1993, θυμάμαι τον εαυτό μου, σε ηλικία μόλις 9 ετών, να κουνάω μέσα από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου μας στο κέντρο της Βέροιας τη σημαία του ΠΑΣΟΚ, πανηγυρίζοντας για την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, χωρίς αναγκαστικά να ξέρω τι σήμαινε αυτό. Από την άλλη πλευρά των πίσω καθισμάτων του αυτοκινήτου, ο συμμαθητής μου Χριστόφορος να ανεμίζει με το ίδιο πάθος έξω από το παράθυρο την δική του σημαία με τον «πράσινο ήλιο». Στη θέση οδηγού και συνοδηγού οι μητέρες μας, με τα παράθυρα ανοιχτά μπροστά από την τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, να κορνάρουν στο συγκεντρωμένο πλήθος που είχε στήσει μια πραγματική γιορτή στο κέντρο της πόλης. Μέχρι τα ξημερώματα από τα μεγάφωνα ακουγόταν στην διαπασών το «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι...», βλέποντας γύρω μου ανθρώπους όλων των ηλικιών να χορεύουν και να αγκαλιάζονται εκστασιασμένοι, υπό τις αστραπές των βεγγαλικών που έπεφταν βροχή όλη τη νύχτα. Συνεπαρμένοι όλοι από την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία...

Στις εκλογές του 2004, είχα μόλις σχεδόν κλείσει το 20ο έτος της ηλικίας μου. Η εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ σε εκείνες τις εκλογές της 7ης Μαρτίου ήταν αναμενόμενη και ίσως λυτρωτική, θα μπορούσε να πει κανείς. Μετά από μία και πλέον δεκαετία διακυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ -όπως σωστά έλεγε η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ τότε- είχε μετατραπεί σε «καθεστώς». Οι άλλοτε σοσιαλιστές με τα ζιβάγκο είχαν μετατραπεί σε πλουτοκράτες διαχειριστές της εξουσίας προς όφελος ίδιου πλουτισμού και η μπόχα που αναδυόταν στον δημόσιο βίο από μια σειρά σκανδάλων -σημείωση: το ότι αυτά τα σκάνδαλα έσκασαν μετά από χρόνια λέει πολλά για τη δουλειά και την ευθυξία της δικαστικής και δημοσιογραφικής εξουσίας εκείνης της εποχής- έκανε το ΠΑΣΟΚ να έχει καταλήξει ένα φθαρμένο μαγαζί, απαρτιζόμενο από κομματικές φατρίες και μικροκομματικά συμφέροντα που αντιμάχονταν όχι για ιδεολογικούς λόγους αλλά για την νομή του δημόσιου χρήματος και μόνο. Είναι ακριβώς η εποχή που παίρνεις από τον Κώστα Σημίτη το δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Ενός ΠΑΣΟΚ ηθικά καταρρακωμένου, πολιτικά εκμαυλισμένου και κοινωνικά απαξιωμένου στα μάτια των περισσοτέρων. Και, κυρίως, όλων όσων εξ ημών είχαμε μεγαλώσει με ένα ακμαίο ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '90, και όταν είχε έρθει η στιγμή να υπερασπιστούμε τα οράματα με τα οποία -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- είχαμε γαλουχηθεί, η ενηλικίωση των φοιτητικών μας χρόνων -με το αίμα μας να βράζει κι έτοιμοι να υπερασπιστούμε μία ιδεολογία στην οποία τότε πιστεύαμε- συνέπεσε με την απαρχή της εποχής ξεπεσμού του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο ως παιδιά κουνούσαμε γεμάτα αθωότητα και υπερηφάνεια τη σημαία.

Η έλευσή σου ήταν μια κάποια ελπίδα, όπως πολλοί είχαμε θεωρήσει τότε. Στην πραγματικότητα βαυκαλιζόμασταν με την ιδέα της νεκρανάστασης του ΠΑΣΟΚ από τον γιο του ιδρυτή του. Στο δικό μου μυαλό, με την εμπειρία που μπορεί να έχει ένας 20χρονος, πίστευα ότι θα ήσουν αυτός που με τον προοδευτισμό σου, τον ανανεωτικό αέρα που έφερνες από το εξωτερικό, τον ευρωπαϊσμό σου, την ικανότητά σου να αντιλαμβάνεται τα ρεύματα της νέας εποχής -όπως τουλάχιστον έδειχνες- θα μπορούσες να επανιδρύσεις το κόμμα που -κακά τα ψέματα- από την αρχή της πολιτικής του πορείας θεωρούνταν νομοτελειακή εξέλιξη ότι θα κληρονομούσες από τον πατέρα σου. Κι επειδή ακριβώς ήταν το κόμμα του πατέρα σου, διαμορφώθηκε η αντίληψη ότι θα ήσουν ο μόνος που θα μπορούσες τότε -όταν έπρεπε και υπήρχε ακόμα χρόνος- να το αλλάξεις πραγματικά: είτε μεταμορφώνοντάς το, είτε διαλύοντάς το και ιδρύοντάς το από την αρχή. Ήδη από εκείνη την εποχή η δική μου άποψη -όπως στην είχα εκφράσει όσες φορές είχα την ευκαιρία να βρεθώ απέναντί σου- ήταν πως η διάλυση και επανίδρυσή του αποτελούσε μονόδρομο. Το σύνθημα «Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα» από αυτήν ακριβώς την προσδοκία προήλθε.

Δυστυχώς, Γιώργο Παπανδρέου, διέψευσες κι εμένα και μεγάλο μέρος της δικής μου γενιάς.

Υποσχόσουν ότι θα απάλλασσες το ΠΑΣΟΚ από «μπαμπάδες, μαγαζάτορες και παραγοντίσκους, από δοβλέτια, ομαδούλες και μικροπαρέες για την εξουσία» -για να χρησιμοποιήσω επακριβώς τα δικά σου λόγια. Όχι μόνο δεν το έκανες, αλλά αντιθέτως ενέτεινες όλες αυτές τις παθογένειες, δημιουργώντας μέσα στο κόμμα το δικό σου καθεστώς «νεοφώτιστων εκλεκτών», τους οποίους με μια ιδιοκτησιακή αντίληψη περί κόμματος «φύτευες», χωρίς λογοδοσία, σε καίριες θέσεις ευθύνης, μοντέλο που εφάρμοσες αργότερα και ως πρωθυπουργός με επιλογές ανθρώπων που το μόνο που προσέφεραν στο κόμμα και στη χώρα είναι η αλαζονεία του αυτοκρατορικού τους ύφους. Διακήρυττες την ανάγκη διάρρηξης με το παρελθόν της πελατοκρατίας -κάτι που επαναλαμβάνεις και σήμερα- αλλά επί της ουσίας αναπαρήγαγες στην πράξη την ίδια νοσηρή αντίληψη που κατήγγειλες δημοσίως, παρέχοντας απλόχερα την εύνοιά σου σε πρόσωπα που δημιουργούσαν γύρω σου τη δική σου αυλή της εξουσίας. Ζητούσες δομικές αλλαγές στο κόμμα με στόχο αυτό να γίνει ανοιχτό με διαφανείς εσωκομματικές διαδικασίες, αλλά δυστυχώς μόνο στα χαρτιά, αφού το περιβάλλον σου έπαιζε με σκληρά σταλινικές «γραμμές» στα διάφορα συνέδρια του κόμματος, με το δικό σου προσωπικό γραφείο -ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ- να αδιαφορεί παντελώς για όσους από εμάς καταγγείλαμε τότε δημόσια πραξικοπηματικές αποφάσεις που παραβίαζαν οφθαλμοφανώς την πολυδιαφημισμένη εσωκομματική Δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ. Δεσμευόσουν για τις ευκαιρίες που ήθελες να δώσει σε νέα πρόσωπα για να μπουν στην πολιτική, εννοώντας -όπως αποδείχτηκε- ως «νέα πρόσωπα» τους διάφορους γόνους από πολιτικά τζάκια, που συχνά οι βιοποριστικές καταβολές τους περιορίζονταν στα ένσημα που είχαν κολλήσει δουλεύοντας για το γραφείο του μπαμπά ή της μαμάς τους. Και μέσα σε όλα αυτά, εγκλώβισες το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα έτη 2004-2009, σε μία ακτιβίστικη και λαϊκίστικη ρητορική -αντίστοιχη με τη σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ- αποδομώντας πλήρως το προφίλ της κυβερνητικής δύναμης ευθύνης που το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε σταδιακά να χτίσει από το 1993 και μετέπειτα, σε αντιδιαστολή με το παρελθόν του τη δεκαετία του '80. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η εκλογική συντριβή του κόμματος στις εκλογές του 2007 και η ραγδαία αποσάθρωση του ΠΑΣΟΚ από το 2009 και μετά, με εσένα τον ίδιο να επιχειρείς αυτήν τη φορά την «αλλαγή» της χώρας -με τις γνωστές συνέπειες- ακολουθώντας το ίδιο μοντέλο με το οποίο υποτίθεται ότι θα άλλαζες και το ΠΑΣΟΚ όταν ανέλαβες την ηγεσία του.

Σήμερα είμαι τριάντα ετών, και σχεδόν δέκα χρόνια μετά την ανεκπλήρωτη υπόσχεσή σου ότι «θα τα άλλαζες όλα στο ΠΑΣΟΚ», επανέρχεσαι από διαφορετικό πολιτικό μετερίζι αυτήν τη φορά, υποσχόμενος και πάλι την ίδια αλλαγή που υποσχόσουν και τότε -όταν είχες όλα τα εχέγγυα να την πραγματοποιήσεις σε ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο για τους γνωστούς λόγους σου δόθηκε ως μία λευκή επιταγή- αλλά δεν την πραγματοποίησες, συμβιβαζόμενος με την ισορροπίες ενός κόμματος που όλοι έβλεπαν, αλλά αρνούνταν να παραδεχθούν δημόσια, ότι αργοπεθαίνει. Γιώργο, άργησες 10 ολόκληρα χρόνια να κάνεις αυτό που έπρεπε να είχες κάνει το 2004. Δυστυχώς, όμως, είναι πλέον πολύ αργά και για σένα, και για όλους εμάς, εκείνους τους εικοσάρηδες, που τότε πιστέψαμε στο όραμά σου χωρίς ποτέ να ζητήσουμε το παραμικρό αντάλλαγμα, χωρίς να καταδεχτούμε να ευνοηθούμε στο παραμικρό από το λεγόμενο σύστημα ΠΑΣΟΚ που εσύ συντήρησες και συνέχισες να εκθρέφεις τα χρόνια της ηγεσίας σου. Ακούγοντας τη σημερινή γενιά των εικοσάρηδων να φωνάζουν στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματός σου το ίδιο σύνθημα με το οποίο εμείς σε καλούσαμε μία δεκαετία πριν «να τα αλλάξεις όλα», μπορώ να τους δώσω μία μόνο δικαιολογία: την άγνοια και το έλλειμμα εμπειρίας που είχαμε κι εμείς όταν βρισκόμασταν τότε στη δική τους θέση.

Για την απογοήτευση που μας προσέφερες, μας χρωστάς αν μη τι άλλο μία ειλικρινή συγνώμη. 

Πηγή

Κύριε Σαμαρά με τον Ξηρό απέτυχε. Μήπως να δοκιμάσετε με Βενιζέλο;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η σύλληψη Ξηρού, δεν στάθηκε δυνατόν να ανοίξει μια ατζέντα  με θέματα Ασφάλειας, στα οποία ο Σαμαράς θα εμφανιζόταν ο έχων το εργολαβικό δικαίωμα να τα αντιμετωπίσει. Κανένας δεν πιστεύει πως τόσο η αναχώρηση (γιατί δεν επρόκειτο για απόδραση), όσο και η σύλληψη Ξηρού, ήταν αποκλειστικά ένα αστυνομικό θέμα.

Ο Χριστόδουλος Ξηρός, συνελήφθη λίγο πριν τις εκλογές. Στο παρελθόν, όταν ήμουν φοιτητής ακόμη, θυμάμαι πως αυτό συνέβαινε με τον Ρωχάμη. Οι κυβερνήσεις, αφού  δημιουργούσαν για τον Βαγγέλη Ρωχάμη την εικόνα του δράκου μόλις κατάφερνε ή του επέτρεπαν να αποδράσει, στη συνέχεια  σκότωναν επιτυχώς τον δράκο για να φανούν καλές κυβερνήσεις.

Οι καιροί άλλαξαν, όπως και ο φόβος. Έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά σαν φάρσα. Γιατί μόνο γέλιο προκαλεί η εμφάνιση Ξηρού με το ντεκαπάζ και την μαύρη ρίζα. Όσο και αν η Αστυνομία προσπαθεί να μιλήσει για τα πιστόλια του Ξηρού, έχει ήδη αποδυναμωθεί από  την εικόνα με το πιστολάκι του κομμωτηρίου.

Δεν ξέρω αν ο Ξηρός ήταν επικίνδυνος ή όχι. Η κυβέρνηση όμως πρέπει να καταλάβει πως η επικινδυνότητα Ξηρού, στη συνείδηση του κόσμου, δεν  απειλεί άμεσα κανέναν. Αντιθέτως η κυβερνητική πολιτική τρομοκρατεί κάθε σπίτι, απειλεί κάθε εργαζόμενο, κάνει ανασφαλή κάθε Έλληνα. Δεν είναι θέμα σύγκρισης τρομοκρατίας με κακή πολιτική. Είναι απλώς μια πραγματικότητα σε καθημερινή ανάγνωση.

Η προσπάθεια να δημιουργηθεί η εικόνα πως η τρομοκρατία και μάλιστα αυτή του Ξηρού είναι ο απόλυτος κίνδυνος για τη χώρα, μόνο την τρομοκρατία ευνοεί.

Είναι υποκρισία να δημιουργείς επικοινωνιακά “πιθανά θύματα Ξηρού” , όταν η πολιτική σου έχει σκοτώσει 5.000 άτομα και έχει ρίξει τη χώρα σε ανθρωπιστική καταστροφή.

Αν ρωτήσεις τους πολίτες τι θεωρούν πιο επικίνδυνο, τα σκίτσα με τα καλάσνικοφ του Ξηρού ή τις τροπολογίες υπέρ Μπόμπολα και Λάτση, τα μνημόνια και τη λιτότητα, προφανώς δεν θα τα βάλουν με τον Ξηρό. Άλλωστε η τρομοκρατία είναι το φαινόμενο που γεννά η ανισότητα, η αδικία και η ατιμωρησία. Άρα αν θες να τη χτυπήσεις το κάνεις πρωτίστως πολιτικά.

Ή για να λαϊκίσω, αν θέσεις το ερώτημα στους πολίτες για το ποιόν θα ήθελαν στη φυλακή τον Ξηρό ή τον Βενιζέλο, η απάντηση μάλλον θα απογοητεύσει τον Σαμαρά. Οπότε κύριε Σαμαρά, την επόμενη φορά δοκιμάστε με το Βενιζέλο. Θα πετύχει.

Πηγή

Μόνο σε «έκτακτο συμβάν» μπορεί να ελπίζει ο κ.Σαμαράς

Του Στέλιου Κούλογλου

Το Μέγαρο Μαξίμου έχει επιλέξει τη λάθος στρατηγική: η προσφυγή στην τακτική του grexit και του φόβου δεν δουλεύει. Όλες οι δημοσκοπήσεις, ακόμη και οι πιο αμφιλεγόμενες, δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί σταθερά το προβάδισμα έναντι της ΝΔ. Οι ανάλογες μυστικές δημοσκοπήσεις που διεξάγει η ΝΔ τής έχουν δημιουργήσει κατάσταση πανικού: το Σαββατοκύριακο επέλεξε να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τον.. Χριστόδουλο Ξηρό, ενώ φιλικά της ΜΜΕ κατάντησαν από το να ..παρακαλούν ψηφοφόρους να το σκεφτούν μέχρι να κάνουν επίθεση στο στέλεχος  του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μηλιό, επειδή στις γιορτές η κόρη του πήγε διακοπές στην ..Ελβετία!

Η τελευταία δημοσκόπηση της Palmos Analysis για το Tvxs(θυμίζω ότι είχαμε προσεγγίσει όσο καμιά άλλη μέτρηση και το τελικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών) περιέχει και άλλες ερωτήσεις που επιβεβαιώνουν ότι η επιστροφή στην τακτική του 2012 δεν δεν λειτουργεί, πλέον.

Στην ερώτηση για το κύριο συναίσθημα εν όψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου,η ελπίδα και η προσδοκία για το μέλλον (31% των ερωτηθέντων) επικρατούν του φόβου(27%), ενώ σημαντικό ποσοστό(29%) δηλώνει ότι κυριαρχείται από αισθήματα οργής και αγανάκτησης.

Αντίστοιχο ποσοστό με το 27% του φόβου, συγκεντρώνει η εκλογική τακτική Σαμαρά και όταν οι πολίτες απαντούν στην ερώτηση για την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά πιθανή ή πολύ πιθανή την θεωρεί συνολικά το 28%.

Αντίθετα η μεγάλη πλειοψηφία δεν βλέπει καθόλου πιθανή(49%) ή λίγο πιθανή(14%) την έξοδο από την ευρωζώνη στην περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Και το πιο ενδεικτικό είναι ότι τα ποσοστά αυτά διατηρούνται αναλλοίωτα και μετά την έναρξη της προεκλογικής, κινδυνολογικής καμπάνιας της ΝΔ.

Από τον Α.Γεωργιάδη να εγκαλεί την Ρ. Δούρου επειδή δεν πήγε ..στην εκκλησία, μέχρι με την αποστροφή Σαμαρά σύμφωνα με την οποία "με τη βοήθεια του Θεού κλείνει η ψαλίδα", δεν είναι καθόλου τυχαίες οι σπασμωδικές αντιδράσεις του Μεγάρου Μαξίμου. Νεοδημοκρατικά site αναδημοσίευσαν  το βασικό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο Πρώτο Θέμα της Κυριακής, το οποίο σε 6(αριθμός έξη)  ολόκληρες σελίδες κάνει επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γ.Μηλιό , επειδή η κόρη του πήγε διακοπές στην Ελβετία.

Σημειώνεται ότι η κυρία Μηλιού, που σύμφωνα με το πολυσέλιδο ρεπορτάζ έφτασε να φάει μέχρι και πίτσα!, είναι εργαζόμενη σε εταιρεία χωρίς καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ! Τόσος χαρτοπολτός για την θεμελίωση οικογενειακής ευθύνης- χωρίς ούτε καν αφορμή στη συγκεκριμένη περίπτωση-δεν είχε σπαταληθεί ούτε την εποχή που οι Ναζί ή η χούντα των συνταγματαρχών ενοχοποιούσαν οικογένειες ή ζητούσαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων επειδή το μέλος μιας οικογένειας ήταν Εβραίος ή δεν συμμορφωνόταν προς τα υποδείξεις.

Όμως για να μπορεί να ελπίζει ο κ. Σαμαράς δεν αρκούν ούτε τέτοιες απρέπειες, ούτε ακόμη και η σύλληψη Ξηρού για την οποία η ΝΔ κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν.. συνεχάρη την αστυνομία.  Θα πρέπει να συμβεί ένα πραγματικό, έκτακτο συμβάν που να αλλάξει δραματικά στην προεκλογική ατζέντα. Κάποιο εθνικό θέμα ή ένα οικονομικό γεγονός που να δείξει στους ψηφοφόρους ότι η κινδυνολογία της ΝΔ δεν είναι απλώς ..φούμαρα των Μαυρογιαλούρων, που δεν πιστεύει κανείς πια.

Στο κύριο θέμα της, παραδείγματος χάριν, η  «Καθημερινή της Κυριακής»  μας πληροφορεί ότι την Τετάρτη θα συζητηθεί η ρευστότητα στην Ελλάδα, στην συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της οποίας το καθεστώς για χώρες που έχουν ανάγκη ρευστότητας «έχει καταστεί σημαντικά αυστηρότερο σε σχέση με το παρελθόν». Σε μια λάιφ στάιλ παραλλαγή, το δεύτερο βασικό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο Πρώτο Θέμα μετά την κυρία Μηλιού, είναι η αποκάλυψη του «μυστηρίου με τα κολλαριστά»: τα πολλά καινούργια χαρτονομίσματα που δίνουν τα ΑΤΜ, «προέρχονται από τα αποθεματικά της Τραπέζης της Ελλάδος , λόγω αυξημένης ζήτησης». Και το ερώτημα της εφημερίδας: «αν τελειώσουν ξαφνικά τα μετρητά, θα μας δώσει και άλλα ο Ντράγκι όπως το 2012;».

Το βέβαιο είναι ότι, αν ο κ. Ντράγκι δεν μπει με κάποιο τρόπο στο κόλπο ή δεν βρεθεί κάποιο έκτακτο συμβάν, η ΝΔ είναι όχι μόνο χαμένη αλλά πυροβολεί τα πόδια της: η ακραία πόλωση που επιδιώκει σπρώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ προς την απαραίτητη εκλογική αυτοδυναμία. Όχι για να κυβερνήσει αλαζονικά ή μονοκομματικά όπως έκαναν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης παλιότερα, άλλωστε ο Α. Τσίπρας δήλωσε ότι χρειάζεται συμμάχους στην κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, ανεξάρτητα από το κοινοβουλευτικό αποτέλεσμα. Αλλά για να έχει την απαραίτητη ευχέρεια κινήσεων, μετά την εκλογική νίκη.

 

 

Πηγή

Πρόεδρος Σοσιαλδημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου προς Βερολίνο: Σταματήστε να κάνετε τους σερίφηδες στην Ελλάδα

Ο πρόεδρος της ευρωομάδας των Σοσιαλδημοκρατών, Τζιάνι Πιτέλα, εξαπέλυσε επίθεση κατά των γερμανικών δεξιόστροφων πολιτικών δυνάμεων για τη στάση τους απέναντι στην Ελλάδα. «Παράγουν θυμό και αποστροφή προς την ΕΕ στους ευρωπαίους πολίτες», τόνισε, επισημαίνοντας πως «η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ είναι μη αναστρέψιμη».

Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση με αφορμή το δημοσίευμα του Spiegel: «Γερμανικές δεξιόστροφες δυνάμεις που προσπαθούν να λειτουργήσουν σαν σερίφηδες στην Ελλάδα ή όποια άλλη χώρα-μέλος δεν είναι απλά απαράδεκτες, αλλά πάνω απ' όλα λάθος. Αυτές οι συμπεριφορές μπορούν μόνο να παράξουν θυμό και αποστροφή προς την ΕΕ στους ευρωπαίους πολίτες. Ακόμα περισσότερο, από πολιτική σκοπιά, η τυφλή υπεράσπιση της λιτότητας το μόνο που πετυχαίνει είναι η ενθάρρυνση ευρωσκεπτικιστικών και ευρωφοβικών κινήσεων σε όλη την Ευρώπη.

Μια υποθετική έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη απλά δεν είναι επιλογή. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ είναι μη αναστρέψιμη. Επιπλέον, (το ενδεχόμενο αυτό) θα μπορούσε να προκαλέσει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ντόμινο εξελίξεων.

Για τις επικείμενες ελληνικές εκλογές, η ομάδα του S&D δεσμεύεται να στηρίξει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις με σκοπό την έναρξη μιας νέας εποχής, κατά την οποία η δημοσιονομική πειθαρχία συνδιάζεται πλήρως με  ελαστικότητα, επενδύσεις, ανάπτυξη, καθώς και μέτρα προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εργασίας. Αλλιώς ρισκάρουμε το ενδεχόμενο διάβρωσης της δημοκρατίας».

Πηγή

Σε αυτές τις εκλογές δεν θα ψηφίσω με φόβο...

Εκλογές, λοιπόν. Ωραία! Η προσφυγή στη δημοκρατική διαδικασία μετά το κυβερνητικό χειρόφρενο-και-όπισθεν κυρίως από τον Ιούνιο του 14 και ύστερα, είναι μία λύτρωση. Είναι μια ευκαιρία να ζυγιστούμε και να μετρηθούμε. Να δούμε τι έχει καταλάβει καθένας μας ότι συνέβη από το 12 ως σήμερα. Ή τι προσποιείται καθένας μας ότι δήθεν κατάλαβε πως συνέβη από το 12 ως σήμερα.

Παρακολουθώντας σχετικά στενά τις πολιτικές εξελίξεις, αυτή είναι η εικόνα που αποκόμισα από τη συγκυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά: όλη η σάρα και η μάρα της δεξιάς, της κακιάς, λαικής και ακραίας δεξιάς, μαζεύτηκε στο μαντρί της ΝΔ και μας συγκυβέρνησε εκτοπίζοντας τις σοβαρότερες φωνές, με την πρόθυμη υποστήριξη της Ελιάς και (ως ένα σημείο) με την βοήθεια της "δε συμφωνώ αλλά συντάσσομαι" ΔΗΜΑΡ. Αποτέλεσμα σοβαρό ή αξιόλογο δεν έφερε σε κανένα τομέα εξ ου και η προεκλογική ρητορική των συγκυβερνητιστών επικεντρώνεται στα προβλήματα του βασικού αντιπάλου τους και όχι σε δικά τους επιτεύγματα. Σταχυολογώ:

Οι δημοκρατικές διαδικασίες ελαχιστοποιήθηκαν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός σπανίως πάτησε το πόδι του στη βουλή. Νομοθετήματα-τερατουργήματα εκατοντάδων σελίδων, άσχετων, παράνομων, φωτογραφικών, δόλια χαριστικών διατάξεων και τροπολογιών, ψηφίστηκαν από την κυβερνητική πλειοψηφία εν πολλοίς αδιάβαστων, ανενημέρωτων, απροετοίμαστων, a priori συναινούντων βουλευτών. Κάτι λίγα γαλλικά ακούστηκαν άπαξ όταν η Άννα Καραμανλή έβρισε τον Χαρδούβελη που τα σαλάτωσε με τον ΕΝΦΙΑ, γιατί φοβήθηκε, η εθνική αντιπρόσωπος ότι, θα πληρώσουν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης το μάρμαρο του χαρατσοφόρου και θα χάσει τα μισθά της. Κανένα δάκρυ, όμως, δε χύθηκε για τους εμπόρους ναρκωτικών που αποφυλακίζονται τσακ μπαμ με διάταξη-μποναμά στους πωλητές θανάτου που πέρασε ο Αθανασίου ως υπουργός "δικαιοσύνης". Καμιά κυριούλα δεν κλαψούρισε όταν εξαλείφθηκε το αξιόποινο για τους καταχραστές του δημοσίου. Κανένα καλσόν δε σκίστηκε για τις 32 δικογραφίες κατά της Χρυσής Αυγής που κρατούσε χωρίς κανένα λογο ο Δένδιας στο συρτάρι μέχρι να αποφασίσουν -κατά τα λεχθέντα από τον γενικο γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου *Τάκη* Μπαλτάκο- ως κυβέρνηση να βγάλουν τους χρυσαυγίτες από τη μέση δια της δικαστικής οδού. Καμιά ευαισθησία δεν επιδείχτηκε όταν ήρθαν στο φως τα sms που αντήλλασσαν οι κυβερνητικοί "political operators" με τα ναζιστάκια προκειμένου να μπλοκαριστούν ή να περάσουν, με τη βοήθεια της χρυσής αυγής, συγκεκριμένα νομοσχέδια που ανίστοιχα αποδοκίμαζε ή επικροτούσε η κυβέρνηση.

Και ακόμα: το μαύρο στην ΕΡΤ με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που δεν κυρώθηκε ποτέ, καμιά μοιρολογίστρα της συγκυβέρνησης δεν το θρήνησε. Κανείς τους δεν πειράχτηκε που από τις στάχτες της ΕΡΤ γεννήθηκε μια βαρετή οσφυοκάμπτης ΥΕΝΕΔ του αισχίστου είδους. Κανείς τους δεν είχε την παιδεία, την καλλιέργεια και την ευαισθησία να τα βροντήξει και να φύγει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης που εξώφθαλμα παραβίασαν βασικές συνταγματικές και δημοκρατικές αρχές όταν, για παράδειγμα, το ίδιο το κράτος σε πρωτοφανή επίδειξη της l etat c est moi νοοτροπίας του, αρνήθηκε να εφαρμόσει συγκεκριμένη εις βάρος του δικαστική απόφαση (περίπτωση καθαριστριών υποικ).

Και πιο πέρα: ποιό θλιβερό κομματικό στέλεχος συγχύστηκε με το βίντεο του Μπαλτάκου που κάρφωνε Σαμαρά, Δένδια, Αθανασίου, Γκουτζαμάνη για στήσιμο της δίωξης κατά της Χρυσής Αυγής; Ποιός παραξενεύτηκε που κανένα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν στράφηκε δικαστικά κατά του παραιτηθέντος γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου για τα όσα "συκοφαντικά" είπε στον Κασιδιάρη που τον κατέγραφε; Κοτζάμ πρωθυπουργός και ήθελε να κάνει μήνυση κατά ενός ερασιτέχνη αστρολόγου-εθνοπατέρα, του Χαικάλη, που τον ενέπλεξε σε ιστορίες για αγρίους. Κατά του Μπαλτάκου που τον εμφάνισε ως σκευωρό καταχραστή της εξουσίας του, δε στράφηκε ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κανείς άλλος από τους *θιγόμενους*. Και, αντίστοιχα, κανένας βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν "απόρησε" με αυτή την αδράνεια των *θιγμένων* του βίντεο.

Δεν τα θυμάμαι όλα τα μαύρα σημεία και τέρατα της απελθούσας κυβέρνησης για να τα καταγράψω με λεπτομέρειες. Θυμάμαι όμως, όσο οι εκλογές ήταν "μακριά" να περνάν το ένα εξοντωτικό μέτρο μετά το άλλο. Τον ένα φόρο πάνω στον άλλο φόρο και από πάνω πανωφόρι και άλλο φόρο. Τους θυμάμαι να μην αλλάζουν τίποτα παθογενές, να κάνουν "μεταρρυθμίσεις"-ανέκδοτα που τις μάζευαν κακήν κακώς πισω μόλις αντιδρούσε το πελατειακό τους σύστημα. Τους θυμάμαι να προσπαθούν στη ζούλα να καταργήσουν τη διαύγεια. Στα μουλωχτά να προσπαθούν να ευνοήσουν εμπρηστές, καταπατητές, καταχραστές. Τους θυμάμαι να βάζουν φυλακή τον ανθρωπάκο που χρωστάει στο κράτος επειδή το κράτος δεν του αποδίδει αυτά που του χρωστάει και ταυτόχρονα να χαρίζουν βεβαιωμένες οφειλές καρεκλοκένταυρων του οργανισμού Αθήνα '97. Τους θυμάμαι, όταν οι εκλογές πλησίασαν, να περνάν 180 χαριστικές, φωτογραφικές, πελατειακές, άσχετες, φυτευτές σε πανάσχετα νομοσχέδια τροπολογίες, σε δυο μέρες. Τους θυμάμαι μόλις τον περασμένο Ιούνιο να βγάζουν από το καπέλο σα "λαγούς" τους χειρότερους και ηλιθιότερους λαικιστες των τάξεών τους και να τους υπουργοποιούν. Τους θυμάμαι να μαζεύουν ξεδιάντροπα πισω στο μαντρί τους τέως απασφαλισμένους υβριστές τους, από την Ιατρίδη μέχρι τον Μαρκόπουλο, καθώς και να διορίζουν πρέσβη επί τιμή το ευρωπαικό ανέκδοτο των αλυσοδεμένων χάπενινγκς, τον Χατζημαρκάκη (που σήμερα κατεβαίνει με την Ελιά). Τους θυμάμαι να τρολλάρουν/ σνομπάρουν τους ανεξελ ως ψεκασμένους όσο είναι ανεξελ και να τους περιβαλλουν με στοργη και αντιψεκαστικό προδερμ όταν από ανεξελ γίνονται ΝΔ. Τους θυμάμαι να κάνουν φειγ βολάν τις χειμερινές διακοπές της κόρης του Μηλιού, αλλά να κατεβάζουν αμάσητο το "οποιος δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι ας πουλήσει το σπίτι του" του -μεγαλοιδιοκτήτη υπουργού- Βαρβιτσιώτη jr.

Τους θυμάμαι να φέρνουν χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό προς λεπτό τον Σύριζα πιο κοντά στην εξουσία, με την ανικανότητα, τη δολιότητα, τη σκληρότητα, την αποσπασματικότητα και την αναποτελεσματικότητα που κυβέρνησαν. Τους βλέπω να μην έχουν κανένα επιχείρημα υπέρ της διακυβέρνησής τους, να ολολύζουν μόνο νυχθημερόν ότι ο Σύριζα, που η δική τους κυβερνητική βλακεία και φαυλότητά κατέστησε κυβερνητικό διεκδικητή, είναι "επικίνδυνος". Τους βλέπω να κλαίγονται ότι αν χάσουν τις εκλογές θα σταματήσουν οι "μεταρρυθμίσεις" λέτε και κατεβήκαμε από τον Άρη στην Ελλάδα χθες και δεν ξέρουμε πόσο εκ φύσεως και εκ πελατειακής ανάγκης αντιμεταρρυθμιστές υπήρξαν. Τους βλέπω να θρηνούν δηθεν μήπως και βγούμε από το ευρώ και την ευρωζώνη, έχοντας ταυτόχρονα δελφινοποιήσει τον επενιστή Βορίδη που μέχρι το 2004 ήταν ο "υπεύθυνος αναπτύξεως του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα" και κατήγγειλε τον διεθνισμό, την παγκοσμιοποίηση, τον "εφιάλτη της ομοσπονδιακής ευρωπαικής ένωσης" και μας κουβάλαγε τη Λεπέν στις συγκεντρώσεις του κόμματός του. Μας λένε ότι φταίει ο Σύριζα που πηγαίναμε με το κιβώτιο ταχυτήτων στο νεκρό, λέτε και αν γίνουν εκλογές δεν θα έχουν πάλι τον Συριζα αντιπολίτευση να του φορτώνουν την ανικανότητά τους.

Κοιτώ ξανα τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Βλέπω στη σούμα παραδειματική ανικανότητα, μηντιακή χειραγώγηση της κοινής γνωμης, δημοκρατικό έλλειμα, αντισυνταγματικότητες, χουντονοοτροπίες, λαικισμό, σπέκουλα, στυγνό εκβιασμό και ακροδεξιά φασίζουσα νοοτροπία μιας μάζωξης θλιβερών τυπάκων κομματικών, κυβερνητικών και παρατρεχάμενων παρά τω πρωθυπουργώ, από αυτούς που στα μυθιστορήματα εκπροσωπούν τον αρχετυπικά κακό δεξιό, αυτό τον δεξιό που νομίζαμε πως δεν υπάρχει. Αυτοί οι τύποι μου λένε να φοβάμαι τους άλλους, τους *κομμουνιστάς* που ειναι και *κακό Πασοκ* με κάποιο μαγικό ταυτόχρονο τρόπο, αλλά όσο περισσότερο σπεκουλάρουν με τον εθνικό φόβο, τόσο μου πολλαπλασιάζουν τον εναντίον τους θυμό.

Σε αυτές τις εκλογές δε θα ψηφίσω με φόβο. Θα ψηφίσω με οργή. Δε θα ψηφίσω κόμμα. Θα ψηφίσω πολίτευμα. Ωστόσο: Όποιον ψηφίσει από φόβο, τον νιώθω. Όποιον ψηφίσει με σκέτο δόλο προσωπικού μικροσυμφέροντος, τον περιφρονώ. Όποιον ψηφίσει το κατά τη γνώμη του καλύτερο για τα λεφτουδάκια του και μόνο, τον κατανοώ. Όποιον ψηφίσει -οτιδήποτε- ελπίζοντας ότι ψηφίζει πατριωτικά, πως σώζει "οτιδήποτε και αν σώζεται", τον σέβομαι. Όποιον ψηφίσει εκδικητικά ελπίζοντας σε συνολική καταστροφή, τον λυπάμαι.

Αυτούς τους λίγους, τους μετρημένους σε μερικές δεκάδες, που θα ρίξουν στην κάλπη ψήφο συνείδησης γιατί σιχάθηκαν τον υποβιβασμό του κοινοβουλευτισμού, το κουρέλιασμα του συντάγματος, τον ευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών, αυτούς τους λίγους που θα μαυρίσουν λόγω προσβολής των δημοκρατικών τους φρονημάτων τους σαμαροβενιζέλους και τους χρυσαυγίτες φασίστες, αυτούς τους ελάχιστους που θα πάνε στο παραβάν να μπουμπουνίσουνε το 1-1-4 της γενιάς μας γιατί πατρίδα τους είναι η δημοκρατία και το σύνταγμά της, αυτούς -ό, τι και να ψηφίσουν από τις λοιπές επιλογές- ΑΥΤΟΥΣ τους λογαριάζω πατριώτες και συντρόφους.





Από το fb της Φιλοθέης Βαρσαμή