Financial Times: Γιατί η Μέρκελ θα χάσει ότι και αν γίνει

Τους λόγους που η γερμανίδα καγκελάριος θα χάσει όποια απόφαση και να πάρει για την χώρα μας εξηγούν σε άρθρο τους οι Financial Times.

Σύμφωνα με το άρθρο που μεταδίδει το euro2day.gr την τελευταία πενταετία που διαχειρίζεται την ελληνική κρίση, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, όχι μόνο διατήρησε αλλά ενίσχυσε την φήμη του πιο επιτυχημένου πολιτικού ηγέτη της Ευρώπης, τόσο στην Γερμανία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ωστόσο, όπως αναφέρεται αυτό δεν ισχύει πια.

«Την ώρα που οι ηγέτες της Ε.Ε. κάνουν αυτό το Σαββατοκύριακο μια τελευταία προσπάθεια να κρατήσουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη, η προσεκτική 60χρονη καγκελάριος είναι αντιμέτωπη με αυτό που ένας από τους βουλευτές της αποκαλεί κατάσταση «lose-lose».
Πρέπει να αποφασίσει αν θα στηρίξει ένα νέο δανειακό πρόγραμμα για να κρατήσει την χειμαζόμενη χώρα στο ενιαίο νόμισμα ή να κρατήσει τα χρήματα και να αντιμετωπίσει τις απρόβλεπτες συνέπειες ενός Grexit και το όνειδος της πρώτης αντιστροφής σε μια μακρά ιστορία ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Για την καγκελάριο, μια διάσωση μπορεί να προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια στους Γερμανούς φορολογουμένους, οι οποίοι έχουν ήδη υποστεί το βάρος των ελληνικών διασώσεων. Επίσης μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη αντίδραση στο συντηρητικό μπλοκ του κόμματος της, οι βουλευτές του οποίου δεν είναι εξαγριωμένοι μόνο από τις απαιτήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα αλλά και από την περιφρόνηση του για τους πιστωτές της χώρας. Αλλά, δεδομένου του αναστήματος της, ένα Grexit θα την έκανε στόχο της διεθνούς κριτικής για την αποτυχία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» αναφέρεται.

«Η Μέρκελ δεν μπορεί να διακινδυνεύσει τον πολιτικό κατακερματισμό στο εσωτερικό παραχωρώντας πάρα πολλά στην Αθήνα, αλλά και το κόστος της πειθάρχησης της Ευρώπης μέσω ενός Grexit θα είναι μεγάλο» υποστηρίζει η Ντανιέλα Σβάρτσερ, υπεύθυνη του γραφείου της δεξαμενής σκέψης German Marshall Fund στο Βερολίνο.

Σύμφωνα με τους Financial Times, «όποια επιλογή και αν κάνει, ο δρόμος θα είναι απρόβλεπτος. Με την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, η σταθεροποίηση της χώρας στην ευρωζώνη θα είναι δύσκολη και δαπανηρή. Αλλά ακόμα και ένα Grexit θα απαιτήσει την στήριξη από τους Ευρωπαίους εταίρους για να αποφύγει η χώρα το κοινωνικό χάος. Με ή χωρίς την Ελλάδα, η νομισματική ένωση της Ευρώπης δεν μπορεί να αποφύγει την θεσμική μεταρρύθμιση. Με την Ελλάδα να πλησιάζει πιο κοντά στο γκρεμό αυτήν την εβδομάδα, με κεφαλαιακούς ελέγχους στις τράπεζες της και τους πολίτες να μην έχουν πρόσβαση στα μετρητά τους, η κ. Μέρκελ δεν θέλησε να δεσμευτεί για το αποτέλεσμα της τελευταίας απόπειρας για μια συμφωνία. Αλλά τόνισε πως οι προγραμματισμένες έκτακτες συναντήσεις της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες μπορεί να αποδειχθούν “καθοριστικές“». 

«Η κ. Μέρκελ δεν θα κριθεί για το πώς θα διαχειριστεί το ελληνικό ζήτημα μόνο στις επόμενες γερμανικές εκλογές, αλλά και από την Ιστορία. Ο Μπέρτχολντ Κόλερ, εκδότης της εφημερίδας Frankfurter Allgemeine, έγραψε αυτήν την εβδομάδα πως δεν υπήρξε ποτέ ένας καγκελάριος της Γερμανίας που θα κινδύνευε να περάσει στην Ιστορία «γιατί έβαλε σε κίνδυνο ή έπαιξε στα ζάρια την ευρωπαϊκή κληρονομία» Γερμανών πολιτικών ηγετών όπως ο Χέλμουτ Κολ, ο άλλοτε μέντορας της.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά ανησυχητική προειδοποίησε αν σκεφτεί κανείς τον σημαντικό ρόλο που έχει διαδραματίσει η ευρωπαϊκή συνεργασία στην ανάδυση της Γερμανίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» τονίζεται. 

Όπως εξηγουν οι FT από το 2009 η κ. Μέρκελ έχει διαχειριστεί την ελληνική κρίση χρηματοδοτώντας συμφωνίες και μεταθέτοντας για αργότερα δύσκολες αποφάσεις – όπως μια ενδεχόμενη μεγάλη μείωση στο εξωτερικό χρέος των 320 δισ. ευρώ της Ελλάδας, που βρίσκεται κατά κύριο λόγο στα χέρια των θεσμών της Ε.Ε. Αντίθετα, όπως της αρέσει να λέει συχνά, αντιμετώπισε το πρόβλημα «βήμα, βήμα», κρατώντας σε απόσταση το Grexit. 

«Οι σύμμαχοι της επιμένουν πως η στρατηγική αυτή είχε αρχίσει να αποφέρει καρπούς με την Ελλάδα να δείχνει την περασμένη χρονιά σημάδια ανάκαμψης.Αλλά οι αποφάσεις του κ. Τσίπρα να σχίσει το υπάρχον πρόγραμμα διάσωσης μετά την άνοδο του στην εξουσία τον Ιανουάριο και στην συνεχεία η απόρριψη των συμβιβαστικών προτάσεων και τελικά η αποχώρηση του από την διαπραγμάτευση, έκανε την εφαρμογή της στρατηγικής αυτής αδύνατη. Το κλίμα είναι δηλητηριώδες, με πολλούς Γερμανούς αξιωματούχους να αμφιβάλουν ότι ο κ. Τσίπρας θα εφαρμόσει ποτέ μεταρρυθμίσεις, ακόμα και να συμφωνεί μαζί τους. Μετά την προκήρυξη δημοψηφίσματος και το κάλεσμα στους ψηφοφόρους να απορρίψουν την συμβιβαστική πρόταση από τους πιστωτές, ακόμα και ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης, άσκησε κριτική στον κ. Τσίπρα επειδή «γκρέμισε τις τελευταίες γέφυρες διαμέσου των οποίων η Ευρώπη και η Ελλάδα θα μπορούσαν να είχαν κινηθεί σε ένα συμβιβασμό». Η κ. Μέρκελ έχει διατηρήσει την ψυχραιμία της. Όπως έγραψε ο κ. Κόλες είναι μια προσγειωμένη πολιτικός που βασίζεται σε δεδομένα. Αν αλλάξουν οι συνθήκες, αλλάζει και αυτή». 

Επίσης αναφέρουν οι FT κορυφαίος βουλευτής του κόμματος της λέει πως σε αυτήν την «lose-lose» κατάσταση η κ. Μέρκελ «πρέπει να επιλέξει την λιγότερη ζημιά». Υποστηρίζει ότι αν η κ. Μέρκελ αντισταθεί σε μια νέα διάσωση, αυτή η ίδια θα δεχθεί κριτική για τις συνέπειες, όπως μια πιθανή αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, την ενόχληση των ΗΠΑ και μια υποβάθμιση της διεθνούς θέσης της Ε.Ε. Οπότε όπως λέει ο κ. Κόλερ είναι καλύτερο να δεχθεί το πλήγμα στο εσωτερικό. 

«Για να το κάνει αυτό θα πρέπει να υπερβεί την όλο και πιο επιθετική στάση του κόμματος της, αλλά και τον υπουργό Οικονομικών της, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τάσσεται υπέρ ενός Grexit».

Όπως είπε ο Ραλφ Μπρίνκχαους του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, στους Financial Times: «Αντιμετωπίζουμε με επιφύλαξη ότι συμβαίνει στις Βρυξέλλες».

Περίπου 29 από τους 311 βουλευτές του κόμματος στην Βουλή ψήφισαν κατά του τελευταίου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας τον Φεβρουάριο. Το νούμερο θα είναι πολύ μεγαλύτερο σε μια νέα ψηφοφορία, η οποία είναι απαραίτητα για να εγκριθούν νέες διαπραγματεύσεις για μια ελληνική διάσωση. Η κ. Μέρκελ θα επικρατήσει και πάλι με την βοήθεια των ψήφων των Σοσιαλδημοκρατών και της αντιπολίτευσης.
Αλλά η πανίσχυρος ηγέτης της Ευρώπης δεν θα φαίνεται πια άτρωτη και παντογνώστρια.

Πηγή

ΣΥΡΙΖΑ και συμβιβασμό επιλέγουν οι πολίτες

Μεγάλη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ καταγράφει δημοσκόπηση που φιλοξενείται στον Κυριακάτικο Τύπο. Συμβιβασμό επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων.

Σύμφωνα με μέτρηση της Metron Analysis που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», αν είχαμε την επόμενη Κυριακή εκλογές, το 38,5% των ερωτηθέντων θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, το 19,1% Νέα Δημοκρατία, το 5,3% Ποτάμι, το 4,3% Χρυσή Αυγή, το 4,2% ΠΑΣΟΚ και το 3,8% ΚΚΕ. Οι ΑΝΕΛ εμφανίζονται με 2,7%.

Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ | parapolitika.gr

Στην ερώτηση «Τι θα θέλατε; Να βρεθεί συμβιβασμός ή να μείνει ανυποχώρητος ο πρωθυπουργός;», το 75% επιθυμεί συμβιβασμό σε αντίθεση με το 21% που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να μην κάνει πίσω.

Καταγράφεται ακόμη μεγάλη πλειοψηφία που επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζει η έρευνα σχετικά με την μάχη διαδοχής στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πλειοψηφεί η εκτίμηση πως πρέπει να αναλάβει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ένα νέο στέλεχος.

Τέλος, τo 77% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι τελικά θα επιτευχθεί συμφωνία με τους δανειστές, σε αντίθεση με το 14% που θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα πάει σε ρήξη.

Πηγή

Πολ Μέισον: Το δημοψήφισμα ανάγκασε τους Ευρωπαίους να συζητήσουν για το χρέος

Σε άρθρο του στο μπλογκ του βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου Channel 4 με τίτλο "Ποιο ήταν το νόημα του δημοψηφίσματος του Τσίπρα;", ο γνωστός βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον, παρουσιάζει "τις πιο προφανείς απαντήσεις" στο ερώτημα αυτό.

Κατά πρώτον, αναφέρει, ένα από τα βασικά "επιτεύγματα" του δημοψηφίσματος ήταν ότι αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα η απειλή ότι η ΕΚΤ και η Ε.Ε. θα κάνουν να καταρρεύσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και θα πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη. Παράλληλα υπογραμμίσθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν έχει εντολή εξόδου από το ευρώ, ότι το 61% που ψήφισε "όχι" στο δημοψήφισμα τής έδωσε σαφή εντολή "παραμονής (στην ευρωζώνη) και μάχης".

Δεύτερον, συνεχίζει ο Μέισον, η συμφωνία δεν έχει κανένα νόημα από οικονομικής άποψης χωρίς ελάφρυνση χρέους. Και το δημοψήφισμα, σε συνδυασμό με τις πιέσεις από τις ΗΠΑ, φαίνεται ότι οδήγησε βασικές ευρωπαϊκές φωνές, ανάμεσά τους την Άγγελα Μέρκελ και τον Ντόναλντ Τουσκ, να συναινέσουν κατ'αρχήν στην ανάγκη για ανασχεδιασμό του χρέους.

Τρίτον, αναδιανέμει τα βάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μπορεί να το "πουλήσει" ως ένα πολύ διαφορετικό πρόγραμμα από αυτά που είχαν σχεδιαστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ένα παράδειγμα είναι ο εταιρικός φόρος 29%. Ωστόσο, κάνει υποχωρήσεις στις συντάξεις και το ΦΠΑ στα νησιά.

Τέταρτον, είναι έργο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ο Τσακαλώτος, όπως ο Μέισον επισημαίνει πως εξηγεί ήδη από τα μέσα Ιανουαρίου, ουσιαστικά είναι προσηλωμένος σε δύο πράγματα: την παραμονή στο ευρώ και τη χρήση της κυβέρνησης προκειμένου να προωθηθεί ευρείας κλίμακας εκσυγχρονισμός και κοινωνική αλλαγή. Θέλει να παραμείνει στην εξουσία – και όχι να την χάσει από μια κυβέρνηση ‘τεχνοκρατών'.

Πέμπτον, η συμφωνία έρχεται με ένα αίτημα δανείου για να πραγματοποιηθούν οι αποπληρωμές χρέους της Ελλάδας για τα επόμενα τρία χρόνια. Εάν κάποιος άλλος πληρώνει τα χρέη σου για τρία χρόνια, αυτό δημοσιονομικά είναι πολύ ευνοϊκό και επιτρέπει στην Ελλάδα να δαπανήσει χρήματα που δεν είχε.

Ο Πολ Μέισον επισημαίνει πως είναι πολύ πιθανόν η συμφωνία αυτή να προκαλέσει κάποιες παραιτήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά με βάση αυτά που ακούει ο ίδιος, η Αριστερή Πλατφόρμα ως επί το πλείστον θα την αποδεχθεί. Αλλά το να περάσει από τη βουλή δεν είναι το πρόβλημα. Το να περάσει από την Ε.Ε. είναι το πρόβλημα, υπογραμμίζει ο Βρετανός δημοσιογράφος.

Πηγή

Ισχυρή εντολή για συμφωνία παρά τις απώλειες

Εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία το νομοσχέδιο για τη διαπραγμάτευση και τη σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας «ESM». 

Υπέρ ψήφισαν 251 βουλευτές από ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και ΑΝ.ΕΛΛ. Καταψήφισαν 32 βουλευτές της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ, όπως και δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, από την κοινοβουλευτική ομάδα του οποίου οκτώ βουλευτές δήλωσαν παρών και επτά απουσίαζαν.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα προοιωνίζεται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις καθώς 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσά τους και υπουργοί, εξέφρασαν την αντίθεσή τους με την πολιτική της κυβέρνησης.

Μεταξύ των διαρροών συμπεριλαμβάνονται η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς και δύο υπουργοί, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Δημήτρης Στρατούλης, οι οποίοι ψήφισαν «παρών». Ελένη Ψαρρέα και Ιωάννα Γαϊτάνη τα δύο «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόεδρος της Βουλής, μεταξύ ων «διαρροών» | ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Ηχηρή η απουσία του τέως υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος απουσίαζε επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους. Με επιστολή του, γνωστοποίησε την πρόθεσή του να ψηφίσει «ναι». 

Μετά το πέρας της συζήτησης στη Βουλή και λίγο πριν από την ονομαστική ψηφοφορία, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κάλεσε τους βουλευτές να προβούν σε ψήφο συνείδησης αλλά και εθνικής επιλογής: 

«Θέλω να ευχαριστήσω τους βουλευτές γιατί σε δύσκολες συνθήκες, διεξήχθη η σημερινή διαδικασία, η οποία κρίθηκε απαραίτητη, προκειμένου η κυβέρνηση να έχει τη μέγιστη δυνατή στήριξη, προκειμένου να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές της. Αναμετρώμαστε με το μπόι μας και με το μπόι της Ιστορίας. Η σημερινή ψήφος αποτελεί μία ψήφο συνείδησης και εθνικής ευθύνης. Είμαι βέβαιος ότι θα σταθούμε στο ύψος της ευθύνης που μας αναλογεί».

«Ισχυρή εντολή ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης»

Ο πρωθυπουργός, μετά το πέρας της ψηφοφορίας στη Βουλή, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «H εθνική αντιπροσωπεία έδωσε σήμερα στην κυβέρνηση ισχυρή εντολή ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης για την επίτευξη οικονομικά βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης συμφωνίας με τους εταίρους. Αυτό που προέχει τώρα είναι η θετική έκβαση στη διαπραγμάτευση.

Όλα τα άλλα στην ώρα τους».  

«Αυτό που προέχει τώρα είναι η θετική έκβαση στη διαπραγμάτευση», υπογράμμισε μετά την ψηφοφορία ο πρωθυπουργός | EUROKINISSI

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας νωρίτερα από το βήμα της Βουλής, είχε αναφέρει πως θα ψήφιζε «παρούσα». Όπως είχε δηλώσει, «το όχι του ελληνικού λαού μας υπερβαίνει όλους και όλες μας και μας υποχρεώνει να υπερασπιστούμε το δικαίωμά τους να αγωνιστεί για την ζωή του, να παλέψει, να μην ζήσει ζωή μισή και σκυφτή, να είναι περήφανος για αυτά που θα κληροδοτήσει στους επόμενους και στην ανθρωπότητα. Η κυβέρνηση σήμερα εκβιάζεται για να συναινέσει σε κείνα που δεν της αναλογούν, που δεν την αντιπροσωπεύουν και τα οποία αγωνίζεται να αποτρέψει και να ανατρέψει. Ο πρωθυπουργός μίλησε με ειλικρίνεια, γενναιότητα, παρρησία και ανιδιοτέλεια. Είναι ο νεότερος πρωθυπουργός και αυτός που πάλεψε όσο κανείς προκάτοχός του για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των νέων γενεών, που εκπροσωπεί την γενιά μας και της δίνει ελπίδα. Τον τιμώ και θα τιμώ πάντα για αυτή του τη στάση και επιλογή».

Από την πλευρά του, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δήλωσε πως εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση. Η δήλωση που έκανε μετά την ψηφοφορία έχει ως εξής: 

«Με το «παρών» εξέφρασα τη ριζική και κατηγορηματική μου αντίθεση σε μια «πρόταση» που κινδυνεύει να παρατείνει την κηδεμονία της πατρίδας μου. Στηρίζω την κυβέρνηση αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που αν γίνει δεκτό από τους «θεσμούς» και εφαρμοστεί στην πράξη, θα επιτείνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της φτώχειας και της δυστυχίας. Η χώρα θα έχει αύριο, αν όλοι μαζί κάνουμε παρελθόν την ευρω-νεοαποικιοκρατία και η Ελλάδα ανεξάρτητη και κυρίαρχη, χαράξει - χωρίς νέα μέτρα λιτότητας, με ικανή ρευστότητα και βαθιά διαγραφή του χρέους- μια νέα πορεία προοδευτικής ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης, της οικονομίας και της κοινωνίας».

Καταψήφισε το νομοσχέδιο ο Δημήτρης Στρατούλης | ΕUROKINISSI / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Κοινή δήλωση «αποχής» βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ 

«Η επιλογή μας να μη συμμετέχουμε στην αποψινή ψηφοφορία εκφράζει την αντίθεσή μας στη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κυρίως δηλώνει με τον πιο σαφή τρόπο την ανάγκη για μια συνολική αλλαγή πορείας», αναφέρουν σε κοινή δήλωσή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Κοδέλας, Βασίλης Κυριακάκης, Ελένη Σωτηρίου καιΒασίλης Χατζηλάμπρου.

Οι βουλευτές εξηγούν ειδικότερα ότι δεν συμμετείχαν στην αποψινή διαδικασία για τους εξής λόγους:

«Δεν πρόκειται απλά για μια εξουσιοδότηση διαπραγμάτευσης αλλά για τη δέσμευσή μας σε ένα 3ο μνημόνιο, το οποίο συντάσσεται κατ' απαίτηση των τροϊκανών και θα βυθίσει τη χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Πορευτήκαμε για χρόνια στο αντιμνημονιακό κίνημα, δεσμευτήκαμε σε θέσεις και προγράμματα που είχαν σαφή στόχο την επίλυση των προβλημάτων του λαού και την απελευθέρωση από τα ασφυκτικά νεοφιλελεύθερα προγράμματα επιτήρησης, φτωχοποίησης, εκποίησης δημόσιου πλούτου, γκρεμίσματος κατακτήσεων -κι όχι το αντίθετο. Αγωνιστήκαμε για να σταματήσει η χώρα μας να είναι αποικία χρέους και προτεκτοράτο.

Δεν μπορούμε λίγες μέρες μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του λαού στο δημοψήφισμα να εγκρίνουμε ως βάση συζήτησης με τους δανειστές αυτό που ο λαός μας κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες εκβιασμού απέρριψε. Μια συμφωνία, δηλαδή, η οποία στην κατάληξη της διαπραγμάτευσης θα είναι μάλλον ακόμα πιο επαχθής. Και, μάλιστα, με διαδικασίες fast track που ευθέως παραπέμπουν στις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Αναμενόμενο «όχι από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη | ΕUROKINISSI / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Μια κυβέρνηση που αναφέρεται στην Αριστερά είναι απαράδεκτο να φορτωθεί ένα 3ο μνημόνιο, να περάσει στην πράξη πολιτικές και μέτρα που ακόμα και οι καθαρόαιμες μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις θα δυσκολεύονταν να προωθήσουν. Έτσι ακυρώνονται εγχειρήματα και ελπίδες και γίνεται φανερό πως δεν λαμβάνονται υπόψη τα ηχηρά «θέλω» του ελληνικού λαού.

Παρά τη στήριξη που είχε από το λαό η κυβέρνηση, στρατηγικά λάθη και αυταπάτες οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο με δύο οδυνηρές επιλογές για την χώρα: αυτή του 3ου μνημονίου και αυτή του Grexit χωρίς να υπάρχει καμία προετοιμασία. Οι προειδοποιήσεις που είχαν διατυπωθεί από την 20ή Φλεβάρη δεν εισακούστηκαν. Ο πολίτες δεν θέλουν να ξαναδούν να τους κυβερνά το παλιό πολιτικό σύστημα. Μια τέτοια συμφωνία, όμως, δεν οδηγεί σε σταθεροποίηση της κυβέρνησης αλλά τη φέρνει σε ευθεία αντίθεση με κοινωνικά και λαϊκά στρώματα και με κινήματα που αναπτύχθηκαν.

Στο βαθμό που ακολουθηθεί μια τέτοια αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική -και εφόσον δεν υπάρξουν άλλες εξελίξεις- θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι δε μπορούμε ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξουμε αυτή την πορεία. Εκλεχτήκαμε με ένα πρόγραμμα, έχουμε δεσμευτεί στο λαό να προωθήσουμε μια αντιμνημονιακή πολιτική, και θεωρούμε πως η πολιτική και η ηθική πρέπει να ξανασυναντηθούν. 

Η επιλογή μας να μην συμμετέχουμε στην αποψινή ψηφοφορία εκφράζει την αντίθεσή μας στη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κυρίως δηλώνει με τον πιο σαφή τρόπο την ανάγκη για μια συνολική αλλαγή πορείας. Ο αγώνας για μια πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο συνεχίζεται, χάρη στα μεγάλα αποθέματα ψυχής και γενναιότητας του λαού μας».

Γιατί ψήφισα «παρών»

Η Αγλαΐα Κυρίτση εξήγησε, με τη σειρά της, τους λόγους για τους οποίους δήλωσε «παρών» στην ψηφοφορία για την ελληνική πρόταση, ξεκαθαρίζοντας ότι η ψήφος της δεν είναι ψήφος απόρριψης της κυβέρνησης.

«Η πρόταση που κατατέθηκε από την κυβέρνηση και η διαδικασία που ακολουθήθηκε, μέσα σε ένα πλαίσιο ωμών εκβιασμών και τετελεσμένων από τους δανειστές μας, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις ανάγκες της χώρας και κυρίως με το γενναίο ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Ο λαός μάς δέσμευσε και όρισε μια νοητή αλλά ξεκάθαρη γραμμή. Μια λαϊκή κόκκινη γραμμή από την οποία  δεν μας επιτρέπεται να πάμε πιο πίσω. Δεν μας επιτρέπεται να την παραλλάξουμε, να την ερμηνεύσουμε λάθος, να τη χρησιμοποιήσουμε, να την ξεχάσουμε ή να την παραδώσουμε κάτω από πιέσεις και κυνικές απειλές σε όσους στραγγαλίζουν συστηματικά τη χώρα.

Χαμόγελα μετά την ψηφοφορία | ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Μπορούμε να παραβλέψουμε ή να διαπραγματευτούμε πολλές κόκκινες γραμμές, αλλά την κόκκινη γραμμή που έβαλε ο λαός με τη γενναία στάση του δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε» τονίζει και προσθέτει:

«Αυτό που κληθήκαμε να υπερψηφίσουμε έκανε τον καθένα από μας να αναμετρηθεί με τη συνείδηση και τις αρχές του. Και είναι μια αναμέτρηση εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά μέσα στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Η ψήφος μου δεν είναι ψήφος απόρριψης της κυβέρνησης. Είναι μια ψήφος δύσκολη, που υπακούει στη συνείδησή μου και κυρίως στο «όχι» που με γενναιότητα διατράνωσε ο ελληνικός λαός. Η εμπιστοσύνη με την οποία μας περιβάλλει ο λαός δεν μας επιτρέπει να προτείνουμε και πολύ περισσότερο να υλοποιήσουμε μνημόνια υποτέλειας.

Η αριστερά πρέπει να απελευθερώνει και να ανοίγει νέους δρόμους, υπηρετώντας την εθνική και λαϊκή κυριαρχία».

Και κατέληξε: «Δηλώνω παρούσα στους αγώνες και τις μάχες που έρχονται για μια άλλη πορεία της χώρας με πρωταγωνιστή και κυρίαρχο το λαό».

Πηγή

Η Μέρκελ… Έσπρωξε την Κυβέρνηση σε Άτακτη Συνθηκολόγηση – Δείτε Γιατί…

Σύμφωνα με το zerohedge… Υπάρχει κάτι που κρατά την σκληρή κυρία της Ευρώπης, Άνγκελα Μέρκελ ξύπνια τη νύχτα. Είναι οι κραυγές απελπισίας από τους Έλληνες συνταξιούχους? Είναι ο θόρυβος από τα στομάχια των πεινασμένων Πορτογάλων? Είναι οι Κύπριοι που δύσκολα τα φέρνουν βόλτα; Τίποτα από αυτά, αφού η Καγκελάριος δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες… Η χώρα μας γυροφέρνει συνεχώς το μυαλό της, αλλά για άλλον λόγο…

Αυτό που κάνει τη Μέρκελ να τρέμει είναι η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ και η πιθανότητα η «αυτοκρατορία» της να αναγκαστεί να εξαπολύσει όχι οικονομικό πόλεμο, αλλά ένα άλλο είδος σύγκρουσης … Η παρουσία του Πρωθυπουργού, Αλεξη Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο, η οποία και αφύπνισε τις ήρεμες ευρωπαϊκές δυνάμεις, τρόμαξε την Άνγκελα Μέρκελ που δεν θέλει σε καμιά στιγμή να δει την Ένωση που διοικεί (ποια Ευρωπαϊκή Ένωση των Εθνών είπατε;) να ξεφεύγει από τον έλεγχο της…

Και με τις ερχόμενες Ευρωπαϊκές Εκλογές να πλησιάζουν, η Μέρκελ ξεκίνησε τις τακτικές εκφοβισμού Μέρκελ – ώστε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι και να ξεφύγει από τις σκληρές πολιτικές λιτότητας – να σημάνει άτακτη οπισθοχώρηση… Η Μέρκελ προειδοποιεί σε όλους τους τόνους πως όποια έθνη θέλουν περισσότερη Ευρώπη, σημαίνει πως θέλουν περισσότερη Γερμανία…

Και γι’ αυτό μόλις είδε πως η Ελλάδα έφτασε πολύ κοντά στο να ξεφύγει από την κόκκινη γραμμή της ξεκίνησε έναν ανελέητο πόλεμο, ο οποίος κατέληξε να οδηγήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο να προωθήσει μια ελληνική πρόταση προς τους θεσμούς, η οποία να περιέχει πολλά σκληρά και βάναυσα μέτρα λιτότητας. Και τα οποία είναι πολύ πιθανό να μην δεχθεί αλλά να ζητήσει ακόμα περισσότερα ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Κυριακής…

Ο πόλεμος στα κόμματα του ευρωσκεπτικισμού θα συνεχίζεται, έτσι ώστε να βλέπουν και οι υπόλοιποι και να παραμένουν πιστοί στις γερμανικές εντολές… Τελικά αποδεικνύεται πως ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε δίκιο όταν αποκάλυπτε πως η Γερμανία έχει έτοιμο σχέδιο Grexit για την Ελλάδα… Ευρωπαϊκή Ένωση των Εθνών και της Αλληλεγγύης είπατε;

Δείτε το γράφημα που κρατά ξάγρυπνη τη Μέρκελ και την κάνει να πολεμά με περισσότερο μίσος την ελληνική κυβέρνηση…

Πηγή

Bloomperg : Η Μέρκελ είναι ο Νταήςτης Ευρώπης

Το μάθημα της κρίσης είναι περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη Ευρώπη» διακήρυξε το 2012 η Ανγκελα Μέρκελ, η «πλέον ισχυρή ηγέτης της ευρωζώνης, που διαθέτει τη δύναμη του βέτο στις αποφάσεις», σχολιάζει το αμερικανικό Bloomberg σε άρθρο για την ελληνική κρίση.

«Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν, οι Ελληνες αντελήφθησαν την… «περισσότερη Ευρώπη» ως «περισσότερη Γερμανία» και αυτό είναι ένα από τα σαφή μηνύματα που προέκυψαν από το δημοψήφισμα» αναφέρεται το άρθρο «Μπορεί να είναι θέμα προς συζήτηση εάν οι Ελληνες έσκαψαν μόνοι τους τον τάφο τους… αλλά ακόμα κι εάν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεσμευτεί σε μια άλλη συμφωνία, η προσοχή δικαίως έχει μετατοπιστεί από τους οφειλέτες στους πιστωτές τους. Φυσικά αυτή είναι η Ευρωπαική Ενωση- ένας περίπλοκος οργανισμός με πολλούς περιφερειακούς και εθνικούς ηγέτες που μαζί με το ΔΝΤ δέσμευσαν μέχρι τώρα 256 δισ. δολάρια στην Ελλάδα.

Αλλά ο τρόπος που δουλεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αυτός: η Γερμανία είναι η κυρίαρχη οικονομία της ευρωζώνης και η καγκελάριος της η κυρίαρχη ηγέτης της περιοχής, με ουσιαστικό βέτο στις αποφάσεις. Ετσι η προσοχή στρέφεται επάνω της. και αυτά που αποκαλύπτονται δείχνουν ότι παρά τις ήρεμες, αλλά αποφασιστικές εκκλήσεις της, είναι ένας οικονομικός νταής… Στην καρδιά της θεραπείας που προωθούσε η Μέρκελ για την Ευρώπη ήταν οι δημοσιονομικές περικοπές. Ηταν σχεδόν μια μανιακή παρόρμηση για μειωμένα ελλείμματα και χρέη- στόχοι που είχαν ήδη ενσωματωθεί στις συνθήκες- σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο κράτος πρόνοιας. Η Μέρκελ πίστευε ότι τέτοιου είδους πολιτικές θα ενδυναμώσουν την οικονομική θέση της ευρωζώνης και την ανταγωνιστικότητα της. Το φάρμακο μπορεί να ήταν πικρό, αλλά στο τέλος η Ευρώπη θα σηκωνόταν από το κρεβάτι του πόνου με ανανεωμένο σθένος. Το αποτέλεσμα όμως ήταν στασιμότητα….»

Μετά από τη συρρίκνωση των οικονομιών της ευρωζώνης, επισημαίνει το Bloomberg, το ΑΕΠ της αυξήθηκε λιγότερο από 0,9% το 2014 και η ανεργία παρέμεινε σχεδόν ίδια στο 11,6%. Για την Ελλάδα βέβαια τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα.

«Οι όροι που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα με αντάλλαγμα τα δάνεια ήταν πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά, παράλογοι», υπογραμμίζεται στο άρθρο. «Ο ρυθμός και το εύρος της της προσαρμογής του προυπολογισμού ήταν ακραία αυστηροί, ειδικά σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον ύφεσης και εν μέσω όλης αυτής της δυστυχίας- αστρονομική ανεργία και συρρικνούμενη οικονομία- το βάρος από το χρέος αυξήθηκε στο 177% το 2014 από 103% πριν επτά χρόνια. Η επιμονή της Μέρκελ στη σκληρή γραμμή δεν είναι μαζοχισμός, είναι πολιτική. Δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο έδειξε ότι το 85% των Γερμανών είναι αντίθετοι σε άλλες παραχωρήσεις στους Ελληνες. Η Μέρκελ αντιμετώπισε αντίσταση και μέσα στο κόμμα της…. Τέτοιες συμπεριφορές έχουν πολλαπλασιαστεί από την διευρυμένη αντίληψη μεταξύ των Γερμανών ότι η Ελλάδα δεν αξίζει την βοήθεια τους…

Κι ενώ η Μέρκελ πίεζε τους ομολόγους της να υλοποιήσουν επώδυνες μεταρρυθμίσεις, η ίδια απέφευγε να κάνει το ίδιο και στη Γερμανία. Το 2012 πέτυχε να υπογραφεί ένα νέο σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας που επέβαλε πιο αυστηρούς ελέγχους στους εθνικούς προϋπολογισμούς, αλλά αντί να εκμεταλλευτεί την οικονομική δύναμη της Γερμανίας για να αυξήσει τις δαπάνες, η Μέρκελ παρουσίασε πέρσι ισορροπημένο σε έσοδα και δαπάνες προϋπολογισμό για πρώτη φορά τα τελευταία 45 χρόνια. Ετσι η Γερμανία έχει ένα τρομερό πλεόνασμα – 7,5% του ΑΕΠ το 2014 σε σχέση με το 2% της Κίνας- πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να αγοράζει περισσότερα προϊόντα από την Ευρώπη, τονώνοντας έτσι τις εξαγωγές και την ανάπτυξη στις γειτονικές της χώρες. Πολλοί οικονομολόγοι και πολιτικοί (ακόμα και η Κομισιόν) έχουν ζητήσει από την Γερμανία να μειώσει το πλεόνασμα της, μεταρρυθμίζοντας το οικονομικό της μοντέλο. Ωστόσο για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να αλλάξει και τη δική της οικονομία, πείθοντας για παράδειγμα τις γερμανικές επιχειρήσεις να αυξήσουν την παραγωγικότητα και τους μισθούς. Μελέτη του ΟΟΣΑ το 2014 έδειξε ότι μια τέτοια κίνηση θα βοηθούσε και το πρόβλημα της Γερμανίας με την γήρανση του εργατικού δυναμικού της. Η πολιτική ηγεσία της χώρας ωστόσο θεωρεί ότι τα πλεονάσματα είναι ένα μέτρο της οικονομικής υπεροχής της χώρας…

Η άποψη της Γερμανίας ότι τα προβλήματα της ευρωζώνης δεν οφείλονται στη δική της πολιτική, έχουν υπαγορεύσει και την στάση του Βερολίνου στη διάρκεια της κρίσης. Η Μέρκελ έχει παίξει το ρόλο του αδυσώπητου επιστάτη, αντιμετωπίζοντας τους γείτονες της όχι ως εταίρους, αλλά ως κακομαθημένα παιδιά που μπορούν να συμμορφωθούν μόνο με το ραβδί. »

Τόσο ο Φρανσουά Ολάντ όσο και ο Ματέο Ρέντσι τόλμησαν κάτι να πουν για «μεγαλύτερη ευελιξία στα προγράμματα λιτότητας» πέρσι, αλλά γρήγορα αναγκάστηκαν να σωπάσουν, γράφει το Blommberg, με την Μέρκελ να απορρίπτει και κάθε σκέψη για ευρωομόλογα: «Για την Ελλάδα- μετά και τις εκθέσεις του ΔΝΤ που ανέφεραν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο- η Μέρκελ αποδέχθηκε μόνο μικρές συναινετικές παραχωρήσεις στις απαιτήσεις του προγράμματος, επιμένοντας ωστόσο οι Ελληνες να εφαρμόσουν κι άλλες αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών. Και χαρακτήρισε την προσφορά της «γενναιόδωρη». Είναι να απορεί κανείς που οι “Ελληνες είπαν «όχι»; Και μπορεί να είναι οι πρώτοι. Η Ανεργία και η ύφεση έχουν πείσει κι άλλους ψηφοφόρους στην Ευρώπη να αναζητήσουν νέα πορεία…

Οι ηγέτες της Ευρώπης χαρακτήρισαν την ψήφο υπέρ του «όχι» στο Ελληνικό δημοψήφισμα ως ψήφο κατά της ιδέας της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα το ηχηρό «όχι» ήταν μια ψήφος κατά της σκληρής πραγματικότητας του να είναι κανείς μέλος στη σύγχρονη Ευρώπη. Εκτός και εάν οι Ευρωπαίοι αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως εταίροι στην μεγάλη αναζήτηση τους για την αλληλεγγύη, θα καταλήξουν με λιγότερη Ευρώπη και όχι περισσότερη».

πηγή: tvxs.gr

Η ετυμηγορία του λαού

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας) *

Η συντριπτική πλειοψηφία της τάξης του 61,31%, στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, για το ΟΧΙ στην συμφωνία που θα καταδίκαζε τους Έλληνες σε μια ακόμη αιματηρή περίοδο μέτρων χωρίς αντίκρισμα σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ή στην απομείωση του χρέους, κατέδειξε την αδυναμία της δύναμης του ισχυρού απέναντι στην χρήση της Δημοκρατίας από το λαό.

Η ίδια η ανθρώπινη φύση έχει επινοήσει εργαλεία αυτοπροστασίας, όταν η κατάχρηση δύναμης απειλεί το ανθρώπινο είδος. Ένα από αυτά στην πολιτική και ίσως το ισχυρότερο, είναι η Δημοκρατία που αποκαθιστά την δικαιοσύνη, όταν αυτή παραβιάζεται, επιβάλλοντας ανακατανομή δυνάμεων από τον ισχυρότερο στον πιο αδύναμο, μέσω απλών μαθηματικών συσχετισμών, όπως την αριθμοποίηση του συναισθηματικής γνώμης ενός λαού που καταπιέζεται.

Έρχονται λοιπόν οι «αριθμοί» να αντιμετωπίσουν τους αριθμούς που παράγει ένα σύστημα με άγνωστης προέλευσης ιδεολογία. Ποιος νομίζετε ότι θα νικήσει; Ο «προσωποποιημένος» αριθμός ή ο «απρόσωπος» ; O προσωποποιημένος αριθμός είναι εκείνος που συμβόλιζε πάντα τις επαναστάσεις στην ιστορία και αυτό γιατί αριθμούσε τις προσωποιημένες θυσίες, ενώ ο απρόσωπος αριθμός αριθμεί το μηδέν πίσω από ένα σύστημα που δεν θα μπορούσε να κάνει θυσίες ούτε για τον εαυτό του.

Εκείνο που έφερε αυτό το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δεν ήταν ουσιαστικά το «ΟΧΙ», αλλά η ιδεολογία που κρύβεται πίσω από αυτό.

 Ήταν το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ του «ΟΧΙ» και του «ΝΑΙ» που καταγράφηκε στο πόρισμα του δημοψηφίσματος, μέσω της διαφοράς των ποσοστιαίων μονάδων.

Αυτό είναι που προκαλεί και την συμφόρηση στο διαπραγματευτικό σύστημα, καθώς το παιχνίδι πλέον δεν παίζεται με βάση την τύχη που ελέγχουν συνήθως οι ισχυροί, αλλά το δικαίωμα να αρθρώνεις άποψη για το αν θα σταματήσεις ή θα συνεχίσεις στα χαρτιά που σου μοίρασε ο στημένος γκρουπιέρης στο Μπλακ Τζακ.

Από την ημέρα διεξαγωγής των εθνικών εκλογών στις 25 Ιανουαρίου 2015, ξεκίνησε μια μαραθώνια περίοδος διαβουλεύσεων, που στόχο είχε είτε να αφομοιώσει την καινούργια ελληνική κυβέρνηση, όπως είχε αφομοιώσει και τις προηγούμενες, είτε να την ρίξει, προκειμένου να συνεχίσει ακάθεκτος ο νεοφιλελευθερισμός το καταστροφικό του έργο και στην Ευρώπη.

Έχοντας απλώσει γερές ρίζες στα κοινοβούλια των περισσότερων ευρωπαικών χωρών, επιχειρεί να παγιώσει την επιχειρηματική τακτική του πολυεθνικού κεφαλαίου, να λεηλατεί τις χώρες μέλη που αποτελούν αιχμάλωτο εμπορικό κοινό (captive audience), να καταστρέφει τους παραγωγικούς και εμπορικούς τομείς τους, να αντικαθιστά τα εγχώρια προιόντα με εισαγώγιμα, επιτυγχάνοντας δύο στόχους 1) να μεγαλώνει τα ελλείμματα εφόσον οι εισαγωγές ξεπερνούσαν τις εξαγωγές φθάνοντας ακόμη και να καλύπτουν αγαθά πάγιων αναγκών, 2) να καθιστά τον δανεισμό των χωρών μελών αυτών αναπόφευκτη διέξοδο και εξάρτηση.

Ο δανεισμός με τη σειρά του οδηγούσε στην μεγαλύτερη κατάκτηση, που αποτελεί η αγορά κυριαρχικής δύναμης επάνω στα έθνη και τις περιουσίες τους, προκειμένου ο έλεγχος να μην χρειάζεται πρακτικά πόλεμο για να ασκείται, αλλά να πραγματοποιείται σε συνθήκες ειρήνης

 Αυτή είναι και η μεγάλη καινοτομία του νεοφιλελευθερισμού που αλλάζει πολιτικές πεποιθήσεις σαν τον χαμαιλέοντα, κάθε φορά που ο λαός μετακινείται εκλογικά για να απαλλαγεί από αυτόν.

Αυτό το παιχνίδι παίζεται και αυτή τη στιγμή, με τη μόνη διαφορά ότι δεν βρίσκει υπάκουους ή εξαγοράσιμους στρατιώτες, όπως στο παρελθόν στην Ελλάδα.

Η ελληνική κυβέρνηση εξαντλώντας τα περιθώρια διαπραγματεύσεων, που παρέπεμπαν σε προτάσεις από μεταρρυθμίσεις, που θα απηχούσαν όμως και στο κοινωνικό σύνολο, έφθασε στο σημείο να ζητήσει την απαίτηση του λαού, καθώς καμιά διάθεση δεν υπήρχε από την αρχή όπως διαφάνηκε, στη λογική των εταίρων να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα.

Γιατί εάν υπήρχε, η απόλυτη τεχνοκρατική λύση ήταν πολύ απλή, να καταρτίσει ένα πακέτο μέτρων που θα βοηθούσαν τους ελληνικούς τομείς παραγωγής και εμπορίας να ανασυσταθούν, έτσι ώστε να περιορισθούν οι εισαγωγές και να αποδώσει η ελληνική επιχείρηση στο ΑΕΠ και το ΑΕΠ με τη σειρά του στην αύξηση των δημοσίων εσόδων και τα δημόσια έσοδα με τη σειρά τους στην αποπληρωμή των χρεών, ακόμη ακόμη και των παράνομων χρεών…

Είναι απόλυτα μύθος λοιπόν, να θεωρούμε ότι προτάθηκαν πραγματικές τεχνοκρατικές λύσεις για την ανασύνταξη της ελληνικής οικονομίας, από την πλευρά των εταίρων.

Ούτε ο τεχνοκρατισμός, ούτε το ιδεολογικό σύνταγμα επικράτησε, με βάση το οποίο όλοι οι λαοί που απαρτίζουν τη Ευρώπη κρίνονται ίσοι.

Επικράτησε η πονηριά του δυνατού να ασκήσει χειριστικά μέσα, προκειμένου να κλείσει μια συμφωνία που θα διευκολύνει τις δουλειές του, για αυτό και την μια άφηνε και την άλλη τράβαγε το χαλάκι, ενώ καιγόταν να κλείσει αυτή τη συμφωνία με όποιους όρους στην ουσία, προκειμένου να μην σπάσει το τραστ των δυνάμεων που αντιπολιτεύεται άλλες ισχυρές συμμαχίες στον πλανήτη.

Σε όλα υπάρχουν απαντήσεις όμως. Και αυτή τη φορά η απάντηση δόθηκε από το λαό. Και όσο και να εκνευρίζει και να στριμώχνει πρόσωπα και καταστάσεις θα επιβάλλει την ισορροπία, γιατί πίσω ακολουθούν κι άλλοι λαοί που ακόμη δεν έχουμε δει την επιρροή που είχε πάνω τους η αντίδραση του ελληνικού λαού. Αυτή η επιρροή δεν εξαρτάται από την όποια αντιμετώπιση θα έχει από τους εταίρους, αλλά καθαρά από το ανάστημα που τόλμησε να σηκώσει ένας λαός, ουσιαστικά υπόδουλος και με τα λιγότερα εφόδια, να αναποδογυρίσει το τραπέζι.

Γιατί αυτό συνέβηκε. Ο ελληνικός λαός αναποδογύρισε το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το στημένο τραπέζι του Μπλακ Τζακ.

Και ειδικά μετά την μαύρη τρομοκρατία που ασκήθηκε, που όμοια της δεν υπάρχει στην ιστορία των σύγχρονων λαών.

Οι αναλύσεις αυτές περνούν και στις συνειδήσεις των υπόλοιπων λαών της Ευρώπης και το ρεύμα μεγαλώνει και βράζει το θυμικό. Οι προβλέψεις από το ίδιο το σύστημα, είναι ότι αν δεν είχε ασκηθεί τρομοκρατία, το ποσοστό του ΟΧΙ στο ιστορικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, θα είχε χτυπήσει το ταβάνι της Δημοκρατίας.

 Οι ίδιες προβλέψεις θα πρέπει να συμπεριλάβουν στις αναλύσεις τους, ότι ένα μεγάλο ποσοστό του ΟΧΙ προέρχεται από την δεξαμενή των ψηφοφόρων του νεοεμφανιζόμενου ακραίου εθνικιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, που κατέλαβε την τρίτη θέση στις εθνικές εκλογές.

Και εάν το σύστημα καταστήσει και αυτή την κυβέρνηση ανίκανη να κυβερνήσει τελικά, που δεν θα τα καταφέρει, θα ξαναγεννηθούν οι μνήμες άλογης οργής και θα πνίξουν με αίμα πια, την όποια αδικία δεν καταστέλλεται με την ειρήνη…

Για αυτό λοιπόν Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΥΡΙΟΙ/ΕΣ, καθώς αποτελεί bonus για την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ευρώπη…

Διαφορετικά τα μαυρισμένα πρόσωπα και οι μαυρισμένες κραυγές δεν θα έχουν τελειωμό στο ευρωπαικό πολιτικό στερέωμα και να δεις τότε πως κόβονται και καταπίνονται οι νεοφιλελευθερισμοί, αυτά τα ιδεολογήματα που γέννησε βιαζόμενη η Δημοκρατία…

*Η Παναγιώτα Μπλέτα γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 

ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York
Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:
Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και...

 

  

 

 

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ιστορία

γράφει Ο Τάσος Παππάς

Καταλαβαίνω απολύτως το δραματικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα αυτοί που αναφέρονται στην «Αριστερή Πλατφόρμα».

Είναι το εξής: «Ψηφίζουμε τη συμφωνία και ακυρώνουμε όσα λέγαμε μέχρι τώρα  ή επιλέγουμε το “Όχι” και πέφτει η κυβέρνηση της Αριστεράς;»

Είναι εύκολο να δίνεις συμβουλές αυτήν την ώρα και μάλιστα εκ του ασφαλούς, δηλαδή από την άνετη θέση του παρατηρητή και του σχολιαστή. Μπορώ, όμως, να πω μερικά πράγματα:

Η απόφαση, η οποία θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης είναι μια πράξη με τελεσίδικο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Επωμίζεσαι και τις συνέπειες.

Η απόφαση να στηρίξεις την κυβέρνηση εγκαταλείποντας τις απόψεις σου, είναι βεβαίως μία πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, ωστόσο μπορείς κάτω από ορισμένες συνθήκες να δικαιολογήσεις τη στάση σου και να επιστρέψεις, τσαλακωμένος μεν, αλλά ζωντανός.

Δεν θα είναι μια απλή υπόθεση. Θα πληγεί η αξιοπιστία σου, θα υπονομεύσεις τη σχέση σου με τον κόσμο που σε εμπιστεύθηκε, αλλά δεν θα έχεις αναλάβεις το βάρος μιας σύγκρουσης στο γήπεδο του αντιπάλου και με τους όρους που βάζει αυτός.

Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι η έκβαση μιας μετωπικής σύγκρουσης με τα τσακάλια, τα οποία έχεις απέναντι σου, χωρίς να διαθέτεις σχέδιο και σοβαρές συμμαχίες, είναι δεδομένη.

Ενδεχομένως ο Λένιν θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος. Έλεγε, λοιπόν, ο μεγάλος ηγέτης που δεν δίστασε να συμμαχήσει ακόμη και με το διάβολο για το καλό της επανάστασης και αναγκάστηκε να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, ότι μερικές φορές είναι απαραίτητο να παραχωρείς χώρο για να κερδίσεις χρόνο. Αρκεί βεβαίως να μην χάσεις τον στρατηγικό στόχο σου.

Πηγή

Γκαλμπρέιθ: Ηττήθηκαν όσοι ήθελαν αντικατάσταση Τσίπρα με μαριονέτες

Την άποψη ότι ηττήθηκαν οι αλαζόνες τεχνοκράτες της Ευρώπης που νόμιζαν ότι ο ελληνικός λαός θα στείλει τον Τσίπρα σπίτι του, ανοίγοντας το δρόμο για μία κυβέρνηση - μαριονέτα στα χέρια τους, διατυπώνει ο αναγνωρισμένος Αμερικανός οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ. Σημειώνει επίσης ότι οι Ευρωπαίοι επέδειξαν υπερβολική ακαμψία απέναντι στην Ελλάδα κι ότι τώρα πια ο κίνδυνος για τον Τσίπρα είναι το να υπογράψει μια συμφωνία που δεν μπορούν να δεχθούν ούτε το κόμμα του, ούτε ο ελληνικός λαός.

Σχολιάζοντας την πορεία της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης μεταξύ Ελλάδας κι Ευρώπης, ο διεθνώς αναγνωρισμένος οικονομολόγος σημειώνει, σε συνέντευξη του στην ιταλική Il Messaggero, ότι φαινομενικά είχε επιδειχθεί καλή θέληση «και στις 25 Ιουνίου, όταν η πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης είχε γίνει δεκτή με ενθαρρυντικούς τόνους. «Στη συνέχεια, όμως, το κείμενο εκείνο ξαναγράφτηκε με τις γνωστές άκαμπτες παραμέτρους των αιτημάτων που δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από την Αθήνα και στο τέλος κάποιοι προσπάθησαν να πουν ότι για την αποτυχία έφταιγε η Ελλάδα», υπογραμμίζει ο Γκαλμπρέιθ.

«Στην υπόθεση της Ελλάδας έχει υπερισχύσει το συμφέρον Γερμανών και Γάλλων να μην χάσουν ούτε μια δεκάρα από τις επενδύσεις τους, ενώ στην Αμερική, σε περίπτωση στάσης πληρωμών, η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει πρώτα από όλα να εγγυηθεί τις υπηρεσίες βασικής σημασίας προς τους πολίτες, οι οποίοι έχουν προτεραιότητα σε σχέση με τους πιστωτές», δηλώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος.

Κάνοντας τον απολογισμό του ελληνικού δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου η εκτίμηση του Τζέιμς Γκαλμπρέιθ είναι ότι ότι ο Αλέξης Τσίπρας ρίσκαρε πολύ. «Όταν προκήρυξε το δημοψήφισμα ήταν πεπεισμένος ότι θα το έχανε και ότι η ψήφος θα επικύρωνε την πτώση της κυβέρνησης. Αντιθέτως, η λαϊκή ετυμηγορία του πρόσφερε μεγάλη στήριξη, αλλά και την υποχρέωση να διαπραγματευθεί με πολύ σταθερό τρόπο. Αυτήν την στιγμή, για τον ίδιο, ο μόνος μεγάλος κίνδυνος θα ήταν να υπογράψει μια συμφωνία που δεν μπορούν να δεχθούν ούτε το κόμμα του, ούτε ο ελληνικός λαός», αναφέρει στην ιταλική εφημερίδα.

«Το σημαντικότερο στοίχημα έχει ήδη χαθεί, και ήταν εκείνο που αφορούσε την κοινοτική ηγεσία. Μια ομάδα αλαζόνων γραφειοκρατών νόμιζε, όντως, ότι ο ελληνικός λαός θα δεχόταν να στείλει στο σπίτι τους, ακριβώς τους πολιτικούς που είχε εκλέξει, και να τους αντικαταστήσει με μαριονέτες στα χέρια των Βρυξελλών. Αυτό που πέτυχαν, αντιθέτως, είναι η διεύρυνση της διαμαρτυρίας στην Ισπανία και στην Ιταλία», τονίζει ο Γκαλμπρέιθ.

Σε σχέση με την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους, εκτιμά ότι «ήρθε η ώρα να πουν με σαφήνεια οι πιστωτές την άποψή τους, αν προτιμούν να αναδιαρθρώσουν το χρέος και να δεχθούν κάποιες απώλειες, ή να κινδυνεύσουν να χάσουν τα πάντα».

«Η Ευρώπη, σε περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης, κινδυνεύει», προειδοποιεί ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, καταλήγοντας.

Πηγή

Motherfucker Schäuble!

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
 

Ακούγοντας χθες τον Σόιμπλε να μεταφέρει ο ίδιος μια συνομιλία του με τον αμερικανό ομόλογό του Τζακ Λιου, πραγματικά νοστάλγησα την εποχή που η Ανατολική Γερμανία ήταν υπό ρωσική κατοχή. Είναι προφανές πως η γερμανική ηγεσία δεν μαθαίνει τίποτα από την ιστορία και για αυτό μπαίνει στον πειρασμό να την επαναλάβει, με κάθε κόστος. Είναι αυτό που λέμε «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι».

Μεταξύ σοβαρού και αστείου , ο Σόιμπλε πρότεινε στους Αμερικανούς να πάρουν την Ελλάδα και να δώσουν στη Γερμανία το Πουέρτο Ρίκο. Προσωπικά θα ήμουν ευτυχής αν συνέβαινε κάτι τέτοιο αλλά προφανώς η δήθεν χιουμοριστική ατάκα του Σόιμπλε δεν είχε στόχο την προσωπική μου ευτυχία.

Όταν όλος ο πλανήτης είναι «στα κάγκελα» για την Ελλάδα, τα αστειάκια του Σόιμπλε δεν είναι καθόλου αθώα. Αφενός αντανακλούν την υποφώσκουσα σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για το πώς θα επιλυθεί η ελληνική κρίση και αφετέρου είναι άλλη μια επίδειξη  του γερμανικού κυνισμού, ο οποίος «φτιάχνεται» με το  να «μαλώνει» και να «τιμωρεί»,  με βάση τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης («κανένας δεν είναι αθώος»)  και με τη χρήση  ρατσιστικών στερεοτύπων. Ήξερε πολύ καλά ο Σόιμπλε τι έλεγε και το έκανε με στόχο να εμφανίσει τους Έλληνες σαν τους Πορτορικάνους της Ευρώπης και τους Γερμανούς να έχουν πρώτη θέση στο «τραπέζι» μοιράσματος του κόσμου.

Η Γερμανία έχει μαζέψει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χρήματος κι αυτό της δίνει την αυτοπεποίθηση του μεγάλου παίκτη στο παγκόσμιο σύστημα. Είναι ο λόγος για τον οποίο και η Μέρκελ,  μέσα στις πιο κρίσιμες ώρες για το ελληνικό πρόβλημα, επιλέγει να κάνει αυτοκρατορική περιοδεία στις «επαρχίες» των Δυτικών Βαλκανίων προκειμένου να στείλει ένα σαφές μήνυμα: όσοι υποτάσσονται στη γερμανική επικυριαρχία θα έχουν εύνοια, όσοι φέρνουν αντιρρήσεις θα πρέπει να πάρουν το «μάθημά τους».

Αυτά τα κάνει η Γερμανία, η μεγάλη ηττημένη του Β Παγκοσμίου Πολέμου! Η Γερμανία που δεν ξεπλήρωσε ποτέ τα χρέη της και ήταν  η ευρωπαϊκή χώρα που ωφελήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη επειδή το 1953 το χρέος της, ύψους 31 δισ. μάρκων με τις τότε τιμές, “κουρεύτηκε” κατά 50% και ο χρόνος αποπληρωμής επιμηκύνθηκε στα 30 χρόνια, έπειτα από πρωτοβουλία των ΗΠΑ. Για να βγάζει σήμερα κοροϊδευτικά τη γλώσσα ο Σόιμπλε στους ευεργέτες της πατρίδας του.

Η Ευρώπη δεν κινδυνεύει από την ελληνική «μόλυνση», όπως θέλει να παρουσιάσει τα πράγματα η γερμανική ηγεσία. Η Ευρώπη κινδυνεύει από τη «γερμανική μόλυνση» κι αυτό σιγά – σιγά έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται οι πάντες. Το έχουν καταλάβει πολύ καλά οι Γάλλοι, το καταλαβαίνουν πολύ καλά και οι Αμερικανοί. Οι τελευταίοι, με δεδομένο πως πρόκειται για τον παγκόσμιο γίγαντα, μοιάζουν να καθυστερούν στις αντιδράσεις τους κι αυτό είναι λογικό για το μέγεθός τους. Όταν όμως αποφασίσουν να κινηθούν, τα γεγονότα θα έχουν καταιγιστικό ρυθμό…

Η τυφλή και ανιστόρητη στάση της γερμανικής ηγεσίας, αργά ή γρήγορα, θα ξαναβάλει τη Γερμανία ως λεία ανάμεσα στον Αετό και την Αρκούδα. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος τελικά για να υπάρχει ειρήνη στην Ευρώπη, σύμφωνα άλλωστε και με τη σοφή προτροπή που αποδίδεται στον άνθρωπο  που τους αντιμετώπισε και τους νίκησε την τελευταία φορά που χρειάστηκε, του Ουίνστον Τσώρτσιλ:  «Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια, δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί.».

Τα 50 χρόνια έχουν συμπληρωθεί…

ΥΓ1: Όταν οι Γερμανοί χάνουν τη ψυχραιμία τους κάνουν στρατηγικά λάθη. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει από τη στιγμή που η Μέρκελ αποφάσισε να επισκεφθεί με αυτοκρατορικό τρόπο τα Δυτικά Βαλκάνια. Οι Αμερικάνοι δεν είναι μαλάκες…

ΥΓ2: Για να δείτε όμως πόσο χέστης είναι στην πραγματικότητα ο Σόιμπλε, μόλις πήρε τα «μηνύματα» που έπρεπε δεν δίστασε ούτε στιγμή να αδειάσει την Καγκελάριό του λέγοντας: «Χωρίς κούρεμα το χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο. Είναι σωστή η παραδοχή του ΔΝΤ στο ζήτημα αυτό. To ΔΝΤ με προειδοποίησε να μην είμαι τόσο γεναιόδωρος με την Ελλάδα. Δεν ήθελα το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, αλλά η Μέρκελ με παρέκαμψε.»!

Πηγή

Τσίπρας: “Εγώ, δε θα γίνω ο νέος Παπαδήμος. Ή θα συνεχίσουμε όλοι μαζί ή θα φύγουμε όλοι μαζί”

Σε περιγραφή της κατάστασης και των εξελίξεων των τελευταίων ημερών προχώρησε σήμερα Παρασκευή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην εισαγωγική του τοποθέτηση στην κοινή συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.

«Αυτό που έχει σημασία είναι η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί ενωμένη και συμπαγής μπροστά σε αυτές τις κρίσιμες αποφάσεις. Εγώ δεν πρόκειται να γίνω ο νέος Παπαδήμος. Εδώ που ήρθαμε, ήρθαμε όλοι μαζί. Ή θα συνεχίσουμε όλοι μαζί ή θα φύγουμε όλοι μαζί», ξεκαθάρισε ο πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο δημοψήφισμα, τονίζοντας ότι στο δημοψήφισμα η κυβέρνηση πήρε εντολή να φέρει μια καλύτερη συμφωνία σε σχέση με το τελεσίγραφο που της είχε δoθεί στο Eurogroup και ότι δεν πήρε εντολή να βγάλει την Ελλάδα από την ευρωζώνη.


Μετά την ομιλία του πρωθυπουργού τον λόγο πήρε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ενημέρωσε λεπτομερώς την ΚΟ για την πρόταση που ενέκρινε χτες το Κυβερνητικό Συμβούλιο και εστάλη στους θεσμούς.

Κατά τη διάρκεια της 20λεπτης ομιλίας του πρωθυπουργού, απουσίαζε από τη συνεδρίαση ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος προσήλθε στη Βουλή λίγο αργότερα χωρίς να κάνει δηλώσεις.

tvxs.gr

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

 Τάσος Λειβαδίτης

Πηγή