Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ιστορία

γράφει Ο Τάσος Παππάς

Καταλαβαίνω απολύτως το δραματικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα αυτοί που αναφέρονται στην «Αριστερή Πλατφόρμα».

Είναι το εξής: «Ψηφίζουμε τη συμφωνία και ακυρώνουμε όσα λέγαμε μέχρι τώρα  ή επιλέγουμε το “Όχι” και πέφτει η κυβέρνηση της Αριστεράς;»

Είναι εύκολο να δίνεις συμβουλές αυτήν την ώρα και μάλιστα εκ του ασφαλούς, δηλαδή από την άνετη θέση του παρατηρητή και του σχολιαστή. Μπορώ, όμως, να πω μερικά πράγματα:

Η απόφαση, η οποία θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης είναι μια πράξη με τελεσίδικο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Επωμίζεσαι και τις συνέπειες.

Η απόφαση να στηρίξεις την κυβέρνηση εγκαταλείποντας τις απόψεις σου, είναι βεβαίως μία πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, ωστόσο μπορείς κάτω από ορισμένες συνθήκες να δικαιολογήσεις τη στάση σου και να επιστρέψεις, τσαλακωμένος μεν, αλλά ζωντανός.

Δεν θα είναι μια απλή υπόθεση. Θα πληγεί η αξιοπιστία σου, θα υπονομεύσεις τη σχέση σου με τον κόσμο που σε εμπιστεύθηκε, αλλά δεν θα έχεις αναλάβεις το βάρος μιας σύγκρουσης στο γήπεδο του αντιπάλου και με τους όρους που βάζει αυτός.

Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι η έκβαση μιας μετωπικής σύγκρουσης με τα τσακάλια, τα οποία έχεις απέναντι σου, χωρίς να διαθέτεις σχέδιο και σοβαρές συμμαχίες, είναι δεδομένη.

Ενδεχομένως ο Λένιν θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος. Έλεγε, λοιπόν, ο μεγάλος ηγέτης που δεν δίστασε να συμμαχήσει ακόμη και με το διάβολο για το καλό της επανάστασης και αναγκάστηκε να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, ότι μερικές φορές είναι απαραίτητο να παραχωρείς χώρο για να κερδίσεις χρόνο. Αρκεί βεβαίως να μην χάσεις τον στρατηγικό στόχο σου.

Πηγή