Εσείς με ποια Αριστερά είστε;

Ο Αλέξης Τσίπρας, με όπλο την προσωπικότητά του, νόμιζε ότι μπορεί να χωρέσει πολλές «αριστερές» κάτω από την ίδια μασχάλη. Πέσανε. Σπάσανε. Ας διαλέξει μία -τη δική του- και ας πορευτεί.

του Νίκου Μωραΐτη

Είναι ένα ιστορικό παράδοξο.

Εκεί που η Αριστερά στην Ελλάδα είχε βία 10% με όλες τις εκδοχές της μαζεμένες, αυτή τη στιγμή αποτελεί κυρίαρχη δύναμη.

Ποια αριστερά όμως;

Γιατί, από τις εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρώσει όλους τους -πλην ΚΚΕ- αριστερούς μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μέσα σε ένα εξάμηνο η ελληνική αριστερά έχει αλλάξει όσο δεν είχε αλλάξει για δεκαετίες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε τις συνιστώσες, αλλά τις τάσεις που καταργείς δια νόμου τις επαναφέρει η ίδια η ζωή. Μετρήστε «αριστερές» λοιπόν:

-Η κυβερνώσα Αριστερά. Ένα όνομα δεσπόζει εδώ: Τσίπρας. Μέσα σε ένα εξάμηνο διακυβέρνησης -και διαπραγμάτευσης- τα όνειρα έγιναν ρεαλισμός. Η απαλλαγή από το μνημόνιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτή τη νεο-φεουδαρχική Ευρώπη. Τι μένει; Η κατά το δυνατόν υπέρ των αδύναμων τάξεων διαχείριση του μνημονίου και η προσευχή ότι οι λαοί της Ευρώπης θα ψηφίσουν διαφορετικά κάποτε.

-Η Αριστερά της δραχμής: Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λαπαβίτσας. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρονια σκλαβιά και φυλακή. Η φαντασίωση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ εδώ παραμένει ζωντανη. Με τι λεφτά; Έχει ο Θεός, αλλά έλα που δεν πιστεύουμε και σε Αυτόν.

-Η Αριστερά του Βαρουφάκη: Θέλει ευρώ αλλά όχι σε αυτή την Ευρώπη, έχει plan-b για τη δραχμή, το πλάνο της αυτό στέκει σίγουρα στην έδρα του πανεπιστημίου, στην αληθινή ζωή βλέπουμε… Άλλωστε η θεωρία ήταν πάντα πιο ελκυστική από την πράξη.

-Η Αριστερά του Κουτσούμπα: Όχι σε όλα, όχι και στο όχι του δημοψηφίσματος, τα κανάλια μας καλοβλέπουν, τους ανταποδίδουμε την ευγένεια, μέχρι και τις καταγγελίες των διαπλεκόμενων κατά του Βαρουφάκη υιοθετούμε άμα είναι να θρέψουμε έτσι το μίσος μας για τον ΣΥΡΙΖΑ.

-Οι κομμουνιστές: Γιατί άλλο κομμουνιστές, άλλο Κουτσούμπας πια, μετά το δημοψήφισμα. Η στάση της ηγεσίας άφησε ξεσπιτωμένους ένα σωρό ανθρώπους που αγωνίστηκαν για το ΚΚΕ, αλλά έχουν ένα κακό ελάττωμα: να σκέφτονται.

-Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η πιο συνεπής, ίσως, αριστερά των ημερών. Διεκδικεί το ριζοσπαστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει στο κοστούμι της κυβέρνησης αλλά ούτε στις στρατηγικές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

-Η Αριστερά της προσωπικής δημοφιλίας: Κι εδώ το όνομα «Τσίπρας» δεσπόζει. Άνθρωποι που προέρχονται από ένα σωρό άλλους χώρους, δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, τον φοβούνταν, είναι light αριστεροί ή και πολίτες που δεν έχουν καμία προηγούμενη σχέση με την Αριστερά. Παραδέχτηκαν τον Τσίπρα στη διαπραγμάτευση, γοητεύονται από τη μετριοπαθή του στροφή και δηλώνουν έτοιμοι να τον στηρίξουν.Εδώ είναι η νέα δεξαμενή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λαφαζάνης φεύγει, ο κεντρώος έρχεται.

-Οι μπερδεμένοι Αριστεροί: Παρακολουθήστε τους στο facebook. Κάνουν like στα ποστ που στηρίζουν τον Τσίπρα, like στα ποστ που δεν θέλουν τρίτο Μνημόνιο, like στα ποστ που υπεραμύνονται του Βαρουφάκη, like στο «να μείνει η Ζωή πρόεδρος της Βουλής». Τρέχα βγάλε άκρη.

-Η Αριστερά της απογοήτευσης: Κι εδώ μπαίνει το όνομα «Τσίπρας», αλλά με ερωτηματικό. Άλλα περίμεναν από μία αριστερή κυβέρνηση, άλλα ήρθαν, γνωρίζουν όμως ότι ένα εξάμηνο είναι λίγο για να βγάλεις οριστικά συμπεράσματα. Ελλείψει άλλης λύσης, είναι έτοιμοι να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στον Τσίπρα αλλά όχι πια με το πάθος του νεοφώτιστου. Με μισή καρδιά.

Αν κατι δείχνει η παραπάνω ανθρωπογεωγραφία, είναι ότι ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα η Αριστερά δεν ήταν τόσο ισχυρή και τόσο πολυδιασπασμένη ταυτόχρονα. Όλα έγιναν σε δύο κινήσεις:

Κίνηση πρώτη: Τα μνημόνια, τα σκάνδαλα, το τέλος των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ δυνάμωσαν τη μόνη περιοχή του χάρτη που δεν είχε κυβερνήσει ως τώρα. Πρώτη φορά Αριστερά, για εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Κίνηση δεύτερη: Η διαπραγμάτευση της αριστερής κυβέρνησης με τους δανειστές αποκόλλησε ό,τι η προεκλογική ρητορική είχε καταφέρει να συγκολλήσει: δεν έχουμε να κάνουμε πια με διαφορετικές τάσεις μέσα στο ίδιο κόμμα αλλά με διαφορετικά κόμματα μέσα στο ίδιο κόμμα.

 Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει ενιαίος στις εκλογές. Η διάσπασή του είναι η πιο έντιμη πράξη. Ο καθένας να πάρει το δρόμο του. Άλλος του ευρώ, άλλος της δραχμής, άλλος του πανεπιστημίου, άλλος του πεζοδρομίου και της διαδήλωσης. Ο Αλέξης Τσίπρας, με όπλο την προσωπικότητά του, νόμιζε ότι μπορεί να χωρέσει πολλές «αριστερές» κάτω από την ίδια μασχάλη. Πέσανε. Σπάσανε. Ας διαλέξει μία -τη δική του- και ας πορευτεί.

Πηγή