Περί Plan B και άλλων δαιμονίων

Τελικά, δεν παράγουμε μόνο περισσότερη ιστορία από όση μπορούμε να καταναλώσουμε. Φαίνεται πως παράγουμε και περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας από όσες μπορεί να αντέξει ο ταλαιπωρημένος μας νους από τη ζέστη και τα απανωτά συγκλονιστικά γεγονότα του φετινού, καυτού σε όλα τα επίπεδα, καλοκαιριού.

Συνωμοσίες υπέρ της δραχμής, εξορμήσεις στο νομισματοκοπείο, μυστικά σχέδια που γνώριζαν μόνο 3-4 άνθρωποι, προδοσίες εθνικές και άλλες… Όλα αυτά θα ήταν ίσως αστεία, αν δεν άρχιζαν να παίρνουν σοβαρότερες διαστάσεις. Αν κάποιοι δεν απειλούσαν να οδηγήσουν στη δικαιοσύνη όχι μόνο τον πρώην υπουργό οικονομικών επειδή, θεωρητικά, επεξεργαζόταν εναλλακτικά σχέδια κρίσης, αλλά και τον πρωθυπουργό, επειδή υποτίθεται πως του είχε δώσει σχετική εντολή.

Η ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Ο Γιάνης Βαρουφάκης μετά την παραίτησή του από την κυβέρνηση και την τελευταία επώδυνη προκαταρκτική συμφωνία με τους δανειστές, ισχυρίζεται ότι επεξεργαζόταν με ένα ολιγομελές επιτελείο ανθρώπων ένα Plan B σε περίπτωση απειλής για Grexit, το οποίο περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, παράλληλο νόμισμα και όπως μάθαμε πολύ πρόσφατα κι ένα παράλληλο φορολογικό σύστημα. Όλα αυτά, κατόπιν εντολής του Αλέξη Τσίπρα.

Δεν θα ασχοληθώ σε αυτό το σημείο με τη μιντιακή υπερέκθεση του Βαρουφάκη και με το τι μπορεί να επιδιώκει μέσω αυτής. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτά τα σχέδια όντως υπήρχαν ή αν αποτελούν μετά Χριστόν προφητείες. Επειδή μάλιστα δεν διαθέτω γνώσεις οικονομικών, δεν είμαι καν σε θέση να τα αξιολογήσω. Θεωρώ όμως ότι τα όποια εναλλακτικά σχέδια είχες ή έχεις, δεν τα δημοσιοποιείς γιατί τα «καις» και τα καθιστάς άχρηστα προς ενδεχόμενη μελλοντική χρήση. Εκτός κι αν αυτό ακριβώς επιδιώκεις…

Φαίνεται όμως πως άλλο είναι το πρόβλημα πολλών δεξιών, πασόκων και ποταμίσιων που τελικά μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν. Ωρύονται για εσχάτη προδοσία και ζητούν για τους υπαίτιους ειδικά δικαστήρια, Γουδιά και άλλα δημοκρατικά και εκσυγχρονιστικά. Στην αρχή, τη μήνη του «μετώπου της λογικής» εισέπραττε μόνο ο Γιάνης Βαρουφάκης. Από το λεκτικό πέρασαν και στο πρακτικό επίπεδο, καθώς ομάδα δικηγόρων υπέβαλε τις προάλλες μηνυτήριες αναφορές με τις οποίες ζητούν άσκηση ποινικής δίωξης για όσα μη πολιτικά πρόσωπα εμπλέκονταν στον εναλλακτικό σχεδιασμό του πρώην ΥΠΟΙΚ (τον ίδιο δεν μπορούν να τον αγγίξουν γιατί παραμένει βουλευτής). Εντελώς συμπτωματικά, και οι πέντε ενάγοντες προέρχονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ…

Να όμως που ο Βαρουφάκης δεν τους αρκεί. Κάποιοι δείχνουν να θέλουν και το κεφάλι του Τσίπρα, ο οποίος ίσως και να ήταν εξ αρχής ο στόχος. Στην αρχή ήταν η νέα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά η οποία έκανε λόγο για «μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο» και ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα «είτε να διαψεύσει και να διαγράψει τον Βαρουφάκη είτε να απολογηθεί ενώπιον του ελληνικού λαού για τις δραματικές συνέπειες των μεθοδεύσεών του». 

Στη συνέχεια, 24 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσαν επερώτηση στη Βουλή για το αν ήταν σε γνώση του πρωθυπουργού το εναλλακτικό σχέδιο του πρώην ΥΠΟΙΚ και με την οποία ζητούν απόδοση και τυχόν ποινικών ευθυνών. Ανάμεσά τους ήταν και ο Κώστας Καραμανλής, ο άνθρωπος που εκτίναξε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στα ύψη και για τον οποίο δεν έχει ζητηθεί ακόμα καμία ποινική ευθύνη. Ο κουρασμένος της Ραφήνας, ο αμίλητος Βούδας που ξαναβρήκε τη λαλιά του λίγο πριν το δημοψήφισμα για να πει «ψηφίστε ΝΑΙ». Πάλι καλά που το κόμμα διαθέτει τον προσωρινό αρχηγό Βαγγέλη Μεϊμαράκη ο οποίος με το γνωστό υφάκι βαρύμαγκα με το τρίκυκλο απειλεί να σύρει τον Τσίπρα στα δικαστήρια.

Πραγματικά, δεν θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με τέτοιες φαιδρότητες αν δεν έβλεπα ότι ο πραγματικός στόχος είναι η απαξίωση ολόκληρης της κυβέρνησης με όχημα τον Βαρουφάκη ο οποίος - άθελά του άραγε; - γίνεται εργαλείο στα χέρια όχι μόνο της κοινοβουλευτικής, αλλά και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Γιατί, πώς αλλιώς να ερμηνεύσω τον ξαφνικό «έρωτα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της Αριστερής Πλατφόρμας για τον Γιάνη Βαρουφάκη, καθώς οι δυο τους υποστηρίζουν εκ διαμέτρου αντίθετες οικονομικές και νομισματικές θεωρίες; «Οπορτουνισμός» είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται πρόχειρη στο μυαλό.

Όσο για τα περί συνωμοσιών και εσχάτων προδοσιών, είναι στην πραγματικότητα γελοιότητες που εκπορεύονται από ανεγκέφαλους και απευθύνονται πάλι σε ανεγκέφαλους. Κούφιες απειλές για ανύπαρκτα αδικήματα. Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους: Πολύ σωστά η κυβέρνηση είχε – αν όντως είχε – Plan B, ανεξάρτητα από την όποια κριτική μπορεί να ασκήσει κανείς ως προς αυτό. Το επικίνδυνο δεν είναι να καταστρώνεις εναλλακτικά σχέδια, αλλά να μην τα έχεις έτοιμα σε περίπτωση που σου χρειαστούν.

Η ελληνική, όπως και η κάθε κυβέρνηση, οφείλει να έχει Plan B, C, D… για κάθε ενδεχόμενο. Αν στο υπουργείο άμυνας έχουν σχέδια αντιμετώπισης πολεμικής επίθεσης, δεν σημαίνει ότι σκοπεύουν να εξαπολύσουν πόλεμο. Αν στο υπουργείο υγείας υπάρχουν σχέδια αντιμετώπισης επιδημιών, σίγουρα δεν έχουν κατά νου να σπείρουν τριγύρω μολυσματικούς ιούς. Αν η υπηρεσία πολιτικής προστασίας έχει σχέδιο αντιμετώπισης ενός ισχυρού σεισμού, σίγουρα δεν σκέφτεται να μετακινήσει τις τεκτονικές πλάκες. Ομοίως, η κυβέρνηση σαφώς και θα πρέπει να έχει έτοιμο σχέδιο για τυχόν Grexit, ακόμα κι αν δεν χρειαστεί να το εφαρμόσει ποτέ. Όταν είναι γνωστό ότι η Γερμανία και πολλές άλλες χώρες έχουν έτοιμα τέτοια σχέδια, θα ήταν τουλάχιστον ανόητο, αν όχι εγκληματικό, να μην έχει και η Ελλάδα το δικό της για ένα ζήτημα που την αφορά άμεσα.

Σε ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία και όχι προς το καλύτερο, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ετοιμάσει διάφορα σχέδια αντιμετώπισης κρίσεων: για τυχόν διάσπαση ή και διάλυση της ευρωζώνης, ακόμα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη μορφή που την ξέρουμε. Ήδη οι Σόιμπλε, Μέρκελ, Ολάντ, Φέρχοφσταντ και λοιποί μιλούν ανοιχτά για διάφορα τέτοια σενάρια. «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», λέει ο σοφός λαός. Τα υπόλοιπα είναι συνωμοσιολογίες της κακιάς ώρας, κατάλληλες μόνο ως ελαφρύ ανάγνωσμα στην παραλία.

Πηγή