Αναρτήσεις
Του Γιώργου Παυλόπουλου
Εδώ και δέκα ημέρες, η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρώπη έχει αλλάξει. Μετά τη συμφωνία με τους δανειστές για το τρίτο Μνημόνιο, που υπογράφηκε το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου, αλλά και τον δρόμο της ανοιχτής ρήξης που επέλεξε απέναντι στους εσωκομματικούς «θεματοφύλακες» του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει πάψει πλέον να παρουσιάζεται ως το «κακό παιδί» και ο ερασιτέχνης ακροαριστερός που απειλεί με τις ιδέες του το ευρώ.
Πλέον, αντιμετωπίζεται ως ένας φέρελπις και ισχυρός πολιτικός, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να κάνει πράξη όλα εκείνα στα οποία απέτυχαν οι προκάτοχοί του -έστω κι αν εκείνοι συμφωνούσαν ιδεολογικά, ενώ ο ίδιος εξακολουθεί να δηλώνει αντίθετος στην «κακή συμφωνία».
Οι αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν χθες σε δύο πολύ γνωστές εφημερίδες, Die Welt και New York Times, μαρτυρούν του λόγου το αληθές όσον αφορά την αλλαγή στάσης των ΜΜΕ (και όχι μόνο). «Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί, εφόσον το θέλει, να γίνει ο μεταρρυθμιστής της Ελλάδας. Μέχρι σήμερα δεν ήταν έτσι. Επί μισό χρόνο, λειτουργούσε ως προβοκάτορας και εθνικιστής, ενώ υπέπεσε σε πολλούς λεκτικούς εκτροχιασμούς. Έμοιαζε ένας ακροαριστερός, για τον οποίο ο πραγματισμός ισοδυναμούσε με θανάσιμο αμάρτημα. Σήμερα, όμως, είναι σαν να έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο ένας άλλος Αλέξης Τσίπρας. Βρίσκεται στο απόγειο της προσωπικής του ισχύος και δείχνει αποφασισμένος να τη χρησιμοποιήσει», γράφει ο αρθρογράφος, σε ένα κείμενο που λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί… ύμνος!
«Στο τέλος αυτής της άνευ προηγουμένου διαδρομής με το τρενάκι του τρόμου, η οποία θα κόστιζε σε κάθε άλλο πολιτικό την καριέρα του, ο ίδιος στέκει εδώ πανίσχυρος, σαν να ήταν ο βασιλιάς της Ελλάδας ή ένας ηγεμόνας που δεν μπορεί κανείς να τον σταματήσει (…) Οι Έλληνες, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, τον εμπιστεύονται σχεδόν τυφλά», συνεχίζει το κείμενο στη γερμανική εφημερίδα και καταλήγει: «Πόνος και ελπίδα -ο νεαρός Τσίπρας αντιπροσωπεύει και τα δύο. Διαθέτει δε το απαράμιλλο πλεονέκτημα ότι από αμνημονεύτων ετών, είναι ο πρώτος πολιτικός ο οποίος δεν προέρχεται από τη νομενκλατούρα των δύο κομμάτων, τα οποία μέχρι σήμερα κυριαρχούσαν σε πολιτικό πεδίο».
Αλλά και το αμερικανικό έντυπο δεν φείδεται επαίνων και ευσήμων. «Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένας ιδεολόγος νεαρός ριζοσπάστης πριν από έξι μήνες, ο οποίος υποσχόταν να ανατρέψει το κατεστημένο στην Ελλάδα και τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη, εξέρχεται από την αντιπαράθεση με τους πιστωτές της χώρας του ως κάτι εντελώς διαφορετικό: Ένας δημοφιλής, έξυπνος και πραγματιστής πολιτικός, που έχει ποντάρει στην επιτυχία ακριβώς εκείνων των πολιτικών τις οποίες είχε δεσμευτεί να εξαφανίσει. Ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να αρνείται να φορέσει γραβάτα, όμως κατά τα λοιπά έχει μετακινηθεί εντυπωσιακά προς την κατεύθυνση του κυρίαρχου ρεύματος», σημειώνεται χαρακτηριστικά στους New York Times.
Αμέσως στη συνέχεια δε, η εφημερίδα θέτει το μείζον διακύβευμα: «Τώρα, το ερώτημα είναι κατά πόσο είναι σε θέση να συγκροτήσει ένα νέο κέντρο βάρους στην ελληνική πολιτική σκηνή, το οποίο δεν θα επικεντρώνεται στον τερματισμό της λιτότητας, αλλά στην αξιοποίησή της με ένα προοδευτικό τρόπο, που θα αποκαθιστά ως ένα βαθμό το αίσθημα του δικαίου και την ελπίδα, σε μια χώρα που της λείπουν και τα δύο». Διαπιστώνει δε ότι μόνο ο νυν πρωθυπουργός μπορεί να το πετύχει: «Φαίνεται να είναι ο τελευταίος άνθρωπος που στέκει όρθιος στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, χωρίς ορατό αντίπαλο», εκτιμά.
Ποιος να το φανταζόταν, αλήθεια; Μήπως ο Αλέξης Τσίπρας;
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου