Κινδυνεύουν με "κατάρρευση" οκτώ Ιταλικές Τράπεζες

Οι ανησυχίες φουντώνουν, λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα στην Ιταλία, που μπορεί να οδηγήσει σε παραίτηση Ρέντσι και μεγάλη αστάθεια στις αγορές. Ποιες είναι οι επικίνδυνες τράπεζες και γιατί είναι έντονα τα σενάρια για bail in.

Σε μια κλωστή κρέμονται oκτώ ιταλικές τράπεζες 

Εως και οκτώ προβληματικές ιταλικές τράπεζες κινδυνεύουν με κατάρρευση, αν ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι χάσει την επόμενη Κυριακή το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, δημιουργώντας αναταραχή στην αγορά, η οποία θα αποτρέψει τους επενδυτές από το να τις ανακεφαλαιοποιήσουν, υποστηρίζουν τραπεζίτες και αξιωματούχοι.

Ο Ρέντσι, που δηλώνει ότι θα παραιτηθεί αν χάσει το δημοψήφισμα, υπεραμύνθηκε μιας λύσης από την αγορά για τα προβλήματα του, ύψους 4 τρισ. ευρώ, τραπεζικού συστήματος, ώστε να αποφύγει μια λύση «εκκαθάρισης» των ιταλικών τραπεζών με βάση τους νέους κανόνες της ΕΕ που θα κόστιζε σε ψήφους.

Ο νέος μηχανισμός, που αναδιαρθρώνει και αν χρειάζεται, εκκαθαρίζει τις τράπεζες επιβάλλοντας ζημίες τόσο στους μετόχους όσο και στους κατόχους χρέους, είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενος στην Ιταλία, όπου εκατομμύρια επενδυτές έχουν αγοράσει τραπεζικά ομόλογα.

Η κατάσταση παρακολουθείται στενά από οικονομολόγους και πολιτικούς ανά την Ευρώπη και πέρα από αυτή, καθώς ανησυχούν ότι μια μαζική «αποτυχία» ιταλικών τραπεζών θα πυροδοτήσει πανικό σε όλο το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης.

Σε περίπτωση επικράτησης του «όχι» και παραίτησης Ρέντσι, οι τραπεζίτες φοβούνται παρατεταμένη αβεβαιότητα κατά τη δημιουργία τεχνοκρατικής κυβέρνησης. Η έλλειψη ορατότητας για τον νέο υπουργό Οικονομικών μπορεί να παρατείνει θανάσιμα τον πανικό της αγοράς για τις ιταλικές τράπεζες.

Οι ιταλικές τράπεζες έχουν χάσει πάνω από το ήμισυ της αξίας τους αυτή τη χρονιά, λόγω της ανησυχίας για τα κόκκινα δάνεια.

Η Ιταλία έχει οκτώ τράπεζες σε διάφορα στάδια «distress»: την τρίτη μεγαλύτερη βάση ενεργητικού Monte dei Paschi di Siena, τις μεσαίες τράπεζες Popolare di Vicenza, Veneto Banca and Carige και τέσσερις μικρές τράπεζες που διασώθηκαν πέρυσι: Banca Etruria, CariChieti, Banca delle Marche και CariFerrara.

Οι ιταλικές τράπεζες έχουν 360 δισ. ευρώ προβληματικών δανείων, έναντι 225 δισ. ευρώ κεφαλαίου, στα βιβλία τους μετά τις διαδοχικές αποτυχίες ρυθμιστών και κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το υπερμέγεθες χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου η κερδοφορία αδυνάτισε από τη στάσιμη οικονομία και παροξύνθηκε από απατηλές χρηματοδοτήσεις σε διάφορους οργανισμούς.

Αλλά η λύση από την αγορά, περιλαμβανομένου του σχεδίου της JPMorgan να ανακεφαλαιοποιήσει τη Monte dei Paschi di Siena και τις προσπάθειες ενός χρηματοδοτούμενου από την κυβέρνηση ιδιωτικού fund του Atlante, δείχνει έωλη μπροστά στην αναμενόμενη αναταραχή σε περίπτωση νίκης του «όχι», λένε αξιωματούχοι και τραπεζίτες.

Ο Lorenzo Codogno, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος στο ιταλικό υπουργείο Οικονομικών και ιδρυτής του LC Macro Advisors, υποστηρίζει ότι η «μεγαλύτερη ανησυχία» μετά το δημοψήφισμα είναι οι συνέπειες στον «τραπεζικό τομέα και οι παρενέργειες για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

«Οι αυξήσεις κεφαλαίου των ιταλικών τραπεζών που αναμένεται να ανακοινωθούν μετά το δημοψήφισμα ίσως γίνουν ακόμα δυσκολότερες απ' όσο σήμερα αναμένεται σε περίπτωση νίκης του "όχι"», υποστηρίζει.

Υψηλόβαθμοι τραπεζίτες και αξιωματούχοι λένε ότι το χειρότερο σενάριο είναι μια αποτυχία στην πολύπλοκη ανακεφαλαιοποίηση 5 δισ. ευρώ της Monte Paschi και η απαίτηση για αναδιάρθρωση του κακού χρέους που απαιτούν οι ρυθμιστές να μεταφραστούν σε μια ευρύτερη απώλεια εμπιστοσύνης στην Ιταλία, που θα θέσει σε κίνδυνο τη λύση της αγοράς για τις ασθενείς τράπεζες.

Σε αυτό το σενάριο, αξιωματούχοι και υψηλόβαθμοι τραπεζίτες πιστεύουν ότι και οι οκτώ τράπεζες θα οδηγηθούν σε εκκαθάριση. Φοβούνται ότι η μετάδοση από τις μικρές τράπεζες θα θέσει σε κίνδυνο την αύξηση κεφαλαίου 13 δισ. ευρώ της Unicredit, της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας βάσει ενεργητικού και τον μόνο παγκόσμια σημαντικό όμιλο, που προγραμματίζεται για τις αρχές του 2017.

Υψηλόβαθμοι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπάρχει πολύ μικρό κίνητρο για τους επενδυτές να ρίξουν φρέσκα κεφάλαια σε Monte Paschi, Carige ή τη Veneto, καθώς οι μεσαίες εισηγμένες ιταλικές τράπεζες τελούν υπό διαπραγμάτευση κατά μέσο όρο στο ένα τέταρτο της λογιστικής αξίας.

«Το ζήτημα είναι αν της Siena θα προχωρήσει ή όχι», είπε ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος, αντανακλώντας το πόσο η Monte Paschi έχει γίνει βαρόμετρο για το ιταλικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. «Χωρίς τη Siena στην επικίνδυνη ζώνη, δεν ανησυχώ. Με τη Siena, ανησυχώ».

Ο ίδιος προσέθεσε ότι αν αποτύχει το σχέδιο για τη Monte Paschi «όλα τα σενάρια είναι πιθανά», περιλαμβανομένης και «της εκκαθάρισης των οκτώ τραπεζών», ειδικά αν το «όχι» οδηγήσει σε παραίτηση Ρέντσι και περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας.

Τα spreads των ιταλικών κρατικών ομολόγων έναντι των γερμανικών αυξήθηκαν πάνω από 190 μονάδες βάσης την Παρασκευή, ένα επίπεδο που είχε να εμφανιστεί από τον Οκτώβριο του 2014, καθώς οι αγορές τιμολογούν τις προσδοκίες αναταράξεων.

Το ενημερωτικό για την ανακεφαλαιοποίηση της Monte Paschi, που περιλαμβάνει ανταλλαγή χρέους για μετοχές και ξεκινά τη Δευτέρα, προειδοποιεί ότι η ψηφοφορία μετρά για τις πιθανότητες επιτυχίας. Η Τράπεζα της Ιταλίας προειδοποίησε για μεταβλητότητα στις αγορές γύρω από το δημοψήφισμα. Κριτικοί κατά του Ρέντσι κατηγόρησαν την κεντρική τράπεζα για τη δημιουργία κλίματος φόβου πριν το δημοψήφισμα

Αλλά ο φόβος της εκκαθάρισης έχει εδραιωθεί κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, καθώς συνέπεσε με τη δημιουργία της ενιαίας αρχής εποπτείας που έχει πάρει σκληρή γραμμή για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της Ιταλίας.

Τραπεζίτες και αξιωματούχοι προβλέπουν μια τεχνοκρατική κυβέρνηση να συμφωνεί με τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη ένα συστημικό «bail in» των αδύναμων ιταλικών τραπεζών, που εμφανίστηκαν ως οι πλέον αδύναμες της Ευρώπης στα stress tests που έγιναν προ διετίας αλλά και σε αυτά του καλοκαιριού. Σε ένα bail in που επιβάλλει ζημίες σε κατόχους ομολόγων, οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να επιτρέψουν κάποια αποζημίωση για ευάλωτους επενδυτές λιανικής, λένε αξιωματούχοι.

Ο Nicolas Veron του think tank Bruegel υποστηρίζει ότι «η ΕΚΤ ήταν πολύ επιεικής στην αντιμετώπιση συστημικών τραπεζικών θεμάτων [στην Ιταλία] και αυτό υπήρξε πολύ ορατό μετά τα stress tests προ διετίας».

«Είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή αλλά δεν είναι διατηρήσιμη. Το πρόβλημα της τραπεζικής αδυναμίας δεν έφυγε. Δεν είναι κάτι που λύνεται μόνο του με τον καιρό», δήλωσε. 

Πηγή

Ψηφίζεται αύριο το ν/σ για την αδειοδότηση εταιρειών

Θα συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία της αγοράς, είπε ο υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου.

Ψηφίζεται αύριο το ν/σ για την αδειοδότηση εταιρειών-Απεσύρθη το άρθρο 19

Το νομοσχέδιο για την απλοποίηση διαδικασιών σύστασης επιχειρήσεων και την άρση κανονιστικών εμποδίων στον ανταγωνισμό, αποτελεί μέρος της στρατηγικής της κυβέρνησης για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας, τόνισε ο υπουργός Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, κατά τη συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής, στην οποία το νομοσχέδιο εισήχθη και ψηφίστηκε ως κατεπείγον.

Υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου τάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ και η Ένωση Κεντρώων. Καταψήφισαν η ΧΑ και το ΚΚΕ, ενώ επιφυλάξεις εξέφρασε η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ).

Το νομοσχέδιο, ψηφίζεται αύριο από την Ολομέλεια, ωστόσο σύσσωμη η αντιπολίτευση διαμαρτυρήθηκε για τη διαδικασία επισημαίνοντας, ότι υπήρξε αδικαιολόγητη κωλυσιεργία της κυβέρνησης να το εισάγει εγκαίρως στη Βουλή, δεδομένου ότι, ενώ είχε εκτεθεί προς διαβούλευση από τον περασμένο Αύγουστο, ψηφίζεται με συνοπτικές διαδικασίες, ενόψει της αξιολόγησης.

Απεσύρθη το άρθρο 19

Εξάλλου, η αξιωματική αντιπολίτευση, δια του εισηγητή της Χρήστου Σταϊκούρα, παρότι υπερψηφίζει την αρχή του νομοσχέδιου, έκανε λόγο για φωτογραφικές διατάξεις (με αιχμή το άρθρο 19 για τα πρόστιμα που επιβάλλονται σε επιχειρηματίες που εντάχθηκαν στον αναπτυξιακό νόμο με πλαστά δικαιολογητικά) και δήλωσε ότι το καταψηφίζει όπως και το άρθρο 24 (για τη μη ανάρτηση στο ΚΗΜΔΗΣ αποφάσεων απευθείας ανάθεσης), ενώ με επιφύλαξη αντιμετωπίζει όλα τα άρθρα.

Και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, επίσης είπε ότι για το άρθρο 19 υπάρχει ανακοίνωση του ΣΕΤΕ που αναφέρει ότι η ρύθμιση αφορά σε συγκεκριμένο επιχειρηματία.

Παρά το γεγονός ότι ο αρμόδιος υπουργός, διέψευσε ότι το άρθρο 19 αποτελεί φωτογραφική διάταξη και τόνισε πως πρόκειται για μια νέα διοικητική προσέγγιση που υιοθετήθηκε στον αναπτυξιακό νόμο, τελικώς απέσυρε το συγκεκριμένο άρθρο.

Υποβλήθηκαν 50 επενδυτικά σχέδια

Ο κ. Παπαδημητρίου, ο οποίος εισηγείται το πρώτο του νομοσχέδιο ως υπουργός Οικονομίας, τόνισε ότι αυτό εντάσσεται σε μια σειρά παρεμβάσεων οι οποίες ξεκίνησαν με τους νόμους για τις δημόσιες συμβάσεις και τις ιδιωτικές επενδύσεις και θα ολοκληρωθούν με την ψήφιση των νομοσχεδίων για τις υπηρεσίες μιας στάσης και την αδειοδότηση επιχειρήσεων. Υπογράμμισε επίσης ότι θα συμβάλλει στην καλύτερη λειτουργία της αγοράς, την άρση αδικαιολόγητων εμποδίων στον ανταγωνισμό και στη μείωση των διοικητικών βαρών, ιδίως για μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Παρείχε δε την διαβεβαίωση ότι άμεσα θα εκδοθούν όλες οι υπουργικές αποφάσεις που απαιτούνται ώστε να τεθεί σε πιλοτική εφαρμογή από το Μάρτιο, η ηλεκτρονική πλατφόρμα μέσω της οποίας θα γίνεται πλέον η έναρξη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Εξάλλου, ο υπουργός Οικονομίας, ανακοίνωσε ότι «παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις της αντιπολίτευσης, για τη μη έγκαιρη ενεργοποίηση του αναπτυξιακού νόμου, το ενδιαφέρον των επενδυτών είναι μεγάλο και ενθαρρυντικό, καθώς έχουν υποβληθεί ήδη 50 επενδυτικά σχέδια ενώ άλλα 1.050 είναι στη διαδικασία υποβολής».

Το νομοσχέδιο

Το βασικό αντικείμενο του νομοσχεδίου αφορά στην περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών σύστασης εταιρειών μέσω των υπηρεσιών μιας στάσης. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο αρμόδιος υπουργός «η ελαχιστοποίηση του διοικητικού βάρους που αντιμετωπίζει μια επιχείρηση στο στάδιο της σύστασής της αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την έναρξη της λειτουργίας της και την ανάπτυξη των εργασιών της».

Ο κ. Παπαδημητρίου, εξήγησε ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης των υπηρεσιών μιας στάσης, γι΄αυτό και γίνεται «ηλεκτρονικοποίηση» των διαδικασιών σύστασης και διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των δημόσιων υπηρεσιών στις οποίες πρέπει να καταφεύγει ο ενδιαφερόμενος. Συγκεκριμένα σημείωσε, ότι ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να υποβάλει ηλεκτρονικά όλα τα αναγκαία δικαιολογητικά και θα επιβεβαιώνει μέσω Διαδικτύου τη σύσταση της εταιρείας. Η διαδικασία - επισήμανε ο αρμόδιος υπουργός - θα είναι και λιγότερο χρονοβόρα και περισσότερο οικονομική (αφού το γραμμάτιο κόστους σύστασης μειώνεται κατά 70%, ενώ κατά τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας της διαδικτυακής πλατφόρμας, η συγκεκριμένη υπηρεσία θα διατίθεται δωρεάν). Επιπλέον σε αυτή, θα αναρτηθούν πρότυπα καταστατικά, μέσω των οποίων η χρήση συμβολαιογραφικού εγγράφου για την ίδρυση ανώνυμης εταιρείας ή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης θα καταστεί προαιρετική. Τα έσοδα θα διατίθενται για την ενίσχυση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών για την επιχειρηματικότητα.

Ακόμη, χορηγείται κλειδάριθμος ΤΑΧΙΣ στις νεοσυσταθείσες εταιρείες, καθώς και εντάσσεται η διεκπεραίωση της διαδικασίας εγγραφής των ιδρυτών στον ενιαίο φορέα κοινωνικής ασφάλισης.

Με άλλες διατάξεις: Γίνεται αναγνώριση του παραδοσιακού αρτοποιείου, γίνεται διάκριση των επιχειρήσεων που παράγουν ψωμί από φρέσκια ζύμη, επέρχεται βελτίωση του καθεστώτος λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων αναφορικά με προσφορές και προωθητικές ενέργειες, προβλέπεται βελτίωση του ανταγωνισμού στο χονδρικό εμπόριο (μετατροπή ομόρρυθμων σε ετερόρρυθμες εταιρείες) καθώς και τροποποίηση των αναπτυξιακών νόμων και επιχειρείται ορθολογικότερη αντιμετώπιση των ζητημάτων δημόσιας διοίκησης και επενδυτών (ρυθμίσεις επιλέξιμων δαπανών, αυστηροποίηση ποινών, επιεικέστερες λύσεις μέσω εναρμόνισης νόμων, διευκολύνσεις καταβολής επιδοτήσεων σε πληγείσες περιοχές, νησιά με πρόσφυγες κ.α.). Επίσης το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την Ενιαία Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, διορθώσεις λαθών, κατάργηση ανενεργών διατάξεων κ.α.

Η Αντιπολίτευση

«Η κυβέρνηση σύρεται να υλοποιήσει κάποιες λίγες αλλαγές που ενισχύουν την επιχειρηματικότητα και τονώνουν την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας κι αυτό γιατί, κυρίως λόγω των ιδεοληψιών της, δεν τις πιστεύει» ανέφερε ο εισηγητής της ΝΔ, Χρήστος Σταϊκούρας. Επισημαίνοντας τέσσερα συγκεκριμένα σημεία του, είπε ότι «με αυτό το νομοσχέδιο, καταρρέουν μύθοι και αναδεικνύονται οι οβιδιακές μεταμορφώσεις της κυβέρνησης, αναδεικνύονται οι προεκλογικές ψευδαισθήσεις και οι μετεκλογικές αυταπάτες της, επιβεβαιώνεται η κωλυσιεργία και η αλλεργία της κυβέρνησης στην υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και αποτυπώνεται η προχειρότητα και τα γονατογραφήματα της κυβέρνησης».

Εξειδίκευσε την κριτική του, εκ μέρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θύμισε ότι όταν η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφιζε την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ ο ΣΥΡΙΖΑ την πολέμησε λυσσαλέα. «Ο κ. Τσίπρας έλεγε ότι είναι το σκοινί με το οποίο θα κρεμαστούμε. Όχι μόνο εφάρμοσε την εργαλειοθήκη κι όσα εμείς δεν είχαμε ψηφίσει, αλλά τώρα φέρνει διατάξεις από την τρίτη εργαλειοθήκη» σημείωσε ο κ. Σταϊκούρας και τόνισε επιπλέον πως οι πρόσθετες ρυθμίσεις που φέρνει σήμερα για την υπηρεσία μιας στάσης είναι περιορισμένες και αόριστες, άλλες δε διατάξεις του νομοσχεδίου έπρεπε να είχαν προχωρήσει από τον Ιούνιο του 2016, κάποιες από αυτές μετατίθενται για το 2017, ενώ ήρθαν 74 τροποποιήσεις του αναπτυξιακού νόμου, που «υποτίθεται ότι ήταν πολύ καλά επεξεργασμένο νομοθέτημα». «Η κυβέρνηση ωστόσο επιβάλλει φόρους με αποτέλεσμα η χώρα να κατρακυλά στον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας», κατέληξε ο κ. Σταϊκούρας.

Ο νόμος αυτός έρχεται για την ικανοποίηση των δανειστών, είπε από τη ΧΑ, ο Γιάννης Σαχινίδης. Κατά όλων των νομοσχεδίων που θέλουν οι δανειστές, δήλωσε το ΚΚΕ, δια του Μανώλη Συντυχάκη. Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (ΔΗΣΥ) διερωτήθηκε ποιους αφορά η διάταξη με βάση την οποία καταργείται η υποχρέωση βυτιοφόρων καυσίμων να φέρουν GPS, μέτρο το οποίο εφαρμόστηκε για τον εντοπισμό των οχημάτων που κάνουν λαθρεμπόριο καυσίμων. «Κάνετε ένα βήμα μπρος και πέντε πίσω», είπε ο Γιώργος Αμυράς από το Ποτάμι. Για πρόοδο στη διαδικασία σύστασης επιχειρήσεων μίλησε ο Γιώργος Λαζαρίδης (ΑΝΕΛ) και τέλος ο Γιώργος Κατσιαντώνης από την Ένωση Κεντρώων, παρά τις παρατηρήσεις που διατύπωσε, έκανε λόγο για διατάξεις που αποβαίνουν σε όφελος των νέων επιχειρήσεων.

Απαντώντας στον κ. Κωνσταντινόπουλο, ο υπουργός Οικονομίας είπε πως δεν καταργείται το μέτρο του GPS, παραμένει υποχρεωτικό, ενώ σε σχετικές παρατηρήσεις των άλλων κομμάτων, τόνισε πως η υπηρεσία μιας στάσης διασυνδέει το ΤΑΧΙΣ με τους ασφαλιστικούς φορείς και σχετικώς με τις ρυθμίσεις για τα ΑΜΕΑ, ενημέρωσε ότι όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες θα ενταχθούν σε ΚΥΑ.  

Πηγή

Τεράστια η ζημιά στην αγορά ακινήτων: Το 2050 η επιστροφή των τιμών στα επίπεδα του... 2008

Πολύ μεγάλη είναι η ζημιά που έχει προκληθεί στην αγορά ακινήτων λόγω της οικονομικής κρίσης, της υπερφορολόγησης και της αδυναμίας χρηματοδότησης για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μάλιστα, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Καθημερινή», είναι ορατός ο κίνδυνος αρκετά ακίνητα να οδηγηθούν σε αναγκαστική «απόσυρση» από την αγορά, ελλείψει ενδιαφέροντος.

Αλλωστε, η υπερπροσφορά κατοικιών προς πώληση είναι πλέον τέτοια, ώστε να απαιτούνται πάνω από τρεις δεκαετίες έως ότου αποκατασταθεί η ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Πρόσφατη έρευνα της εταιρείας συμβούλων PriceWaterHouseCoopers (PwC) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αξίες των κατοικιών θα επιστρέψουν στο επίπεδο όπου βρίσκονταν τα χρόνια που προηγήθηκαν της κρίσης (2002-2008), το... μακρινό 2050.

Ακόμα και γι’ αυτό το «επίτευγμα» θα χρειαστεί ένας μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης των τιμών κατά 0,6%. Για να συμβούν τα παραπάνω, η PwC υιοθετεί ένα ρεαλιστικό σενάριο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, βάσει του οποίου το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα περίπου το 2030.

Αντίστοιχα, η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης τοποθετείται το 2047, ως αποτέλεσμα του σημερινού δυσθεώρητου αποθέματος απούλητων κατοικιών, της υψηλής φορολογίας και της έλλειψης στεγαστικής πίστης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η φορολογία ακινήτων αυξήθηκε έξι φορές από το 2010 έως σήμερα. Ειδικότερα, οι φόροι ακίνητης περιουσίας αυξήθηκαν 2,5-3 δισ. ευρώ κατά την πενταετία 2010-2015. Ο φόρος ακίνητης περιουσίας αντιπροσωπεύει πλέον το 4% περίπου του συνόλου των φόρων και σχεδόν το 2% του διαθέσιμου κατά κεφαλήν εισοδήματος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στιγμή που το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά 21% μεταξύ 2008 και 2014, το αντίστοιχο ποσοστό φόρου αυξήθηκε από 26% σε 34%!

Ενδεικτικό του τέλματος στο οποίο έχει περιέλθει η αγορά κατοικίας είναι ότι κατά την περίοδο από το 2008 έως το 2015 «χάθηκαν» περίπου 18 δισ. ευρώ, ή 8,2% του σημερινού ΑΕΠ, με τη μορφή επενδύσεων σε κατασκευές. Αντίστοιχα, οι τιμές των κατοικιών μειώθηκαν κατά 41% σε ονομαστικές αξίες, ενώ σε πραγματικές, με τον συνυπολογισμό και του αποπληθωρισμού, η πτώση είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Μάλιστα, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, με βάση και τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η πτώση ξεπερνά πλέον το 45%. Οπως ανέφερε ο κ. Μάριος Ψάλτης, διευθύνων σύμβουλος της PwC, «η ελληνική αγορά κατοικίας παρακολούθησε την πτώση της οικονομίας, χωρίς ουσιαστική ανακατάταξη πέραν της συρρίκνωσής της».

Σύμφωνα με την ανάλυση της εταιρείας, οι τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα είναι πλέον υποτιμημένες, καθώς έχουν γίνει ελαφρώς φθηνότερες σε σχέση με το διαθέσιμο εισόδημα.

«Στην Ελλάδα η καθίζηση της αγοράς κατοικιών συνέπεσε με τη μείωση των εισοδημάτων, ενώ μεταξύ 2010-2015 η πτώση των τιμών κατοικιών ήταν μεγαλύτερη από την πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος». Στον αντίποδα, στην Ισπανία και στην Ιταλία οι τιμές των κατοικιών έχουν προσαρμοστεί στα οικονομικά δεδομένα των εν λόγω χωρών.

Ταυτόχρονα, η υπερπροσφορά κατοικιών, ως αποτέλεσμα των σημαντικών επενδύσεων που προηγήθηκαν της κρίσης, λειτουργεί ως το σημαντικότερο ίσως «βαρίδι» για την ανάκαμψη του κλάδου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2002 έως το 2007 η κατασκευή κατοικιών αυξανόταν με ρυθμό 1,5% ετησίως, αγγίζοντας τις 800.000 νέες κατοικίες. Εκτοτε, και συγκεκριμένα από το 2008 έως τα τέλη του 2014, οικοδομήθηκαν επιπλέον 264.000 νέες κατοικίες, συμβάλλοντας στην κρίση της αγοράς και εμποδίζοντας πλέον την έξοδο από αυτήν.

Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, το σημερινό απόθεμα κατοικιών αγγίζει τα 6,4 εκατ., που αντιστοιχούν σε λιγότερα από 9 εκατ. κατοίκους (πληθυσμός άνω των 18 ετών), με βάση την τελευταία απογραφή. Το 2002 αντιστοιχούσαν 64 ανά 100 κατοίκους, ενώ το 2014, εν μέσω κρίσης και απουσίας ζήτησης, η αναλογία αυτή είχε αυξηθεί σε 71 κατοικίες ανά 100 κατοίκους.  

Βουλή: Παραλίγο να μην περάσουν από την επιτροπή τα προαπαιτούμενα...

Η κυβέρνηση μπορεί να «βιάζεται» να περάσουν με την διαδικασία του επείγοντος και του κατεπείγοντος από την Βουλή τα νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα για να προλάβει να κλείσει την αξιολόγηση, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πάντως δείχνουν τα έχουν τους δικούς τους ράθυμους ρυθμούς…

Θύμα της «ώρας ΣΥΡΙΖΑ» έπεσε το πρώτο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών και Ανάπτυξης για το «νέο θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις». Η κυβέρνηση έχει ζητήσει, το νομοσχέδιο να εισαχθεί και να ψηφιστεί στη Βουλή με την διαδικασία του «επείγοντος» (δηλαδή με συντμήσεις στους χρόνους της επεξεργασία του στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή) γι' αυτό και η πρώτη συνεδρίαση είχε οριστεί για σήμερα, Δευτέρα, τις 12 το μεσημέρι. Στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου όμως μπορεί να προσήλθαν έγκαιρα οι βουλευτές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης όμως όχι και οι αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αργοπορία προσέλευσης αυτή των βουλευτών της πλειοψηφίας ανάγκασε την πρόεδρο της Επιτροπής Χαρά Καφαντάρη να ζητήσει «ταιμ- άουτ» ώστε να προλάβουν να έρθουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και να μην χαθεί η σχετική ψηφοφορία με την οποία εγκρίνεται η ψήφισης του νομοσχεδίου με την διαδικασία του «επείγοντος».

Η πρόεδρος της Επιτροπής Χαρά Καφαντάρη, προσπάθησε να καλύψει την απουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με την δεδηλωμένη πλειοψηφία που διαθέτει το κόμμα της. Η αντιπολίτευση όμως αντέδρασε έντονα θυμίζοντάς της ότι ο ΚτΒ ορίζει με σαφήνεια πως οι ψηφοφορίες γίνεται με την καταμέτρηση των παρόντων και έτσι η Πρόεδρος της Επιτροπής διέκοψε την συνεδρίαση για να προλάβουν να προσέλθουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνεδρίαση ξεκίνησε μετά από 45 λεπτά, έγινε η ψηφοφορία και έχουν ξεκινήσει οι τοποθετήσεις των εισηγητών με μια ώρα καθυστέρηση….

Πηγή 

Θα κάνει ο Τσίπρας εκλογές;

του Γιώργου Δελαστίκ

Οχι, είναι η μονολεκτική απάντηση. Ο λόγος είναι απλούστατος. Ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές αυτές ―παρά τις εχθρικές δημοσκοπήσεις που διαμορφώνουν κλίμα ήττας― είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έπαιρνε ούτε το 36,34% του Γενάρη του 2015, αλλά ούτε το ποσοστό του 35,46% του Σεπτέμβρη του 2015. Θα έπαιρνε ποσοστό χαμηλότερο, άρα θα έβγαζε σαφώς λιγότερους βουλευτές.

Να κάνεις εντελώς πρόωρες εκλογές για να βγάλεις λιγότερους βουλευτές από όσους έχεις, συνιστά πολιτική ηλιθιότητα. Πόσω μάλλον που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει …«δανεικούς» ψηφοφόρους κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την Αριστερά! Μια ζωή το ΚΚΕ εσωτερικού αρχικά και στη συνέχεια η ΕΑΡ, ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ κυμαινόταν ως κόμμα με εκλογική απήχηση κάτω του 5%. Ξαφνικά βρέθηκε με το …επταπλάσιο (!) ποσοστό του μέγιστου που είχε κατορθώσει να πάρει ως κόμμα στα σχεδόν σαράντα χρόνια ύπαρξής του, με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του. Απηυδισμένοι από τα μνημόνια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι θέλησαν να δοκιμάσουν τι θα μπορούσε κάνει ένα αριστερό κόμμα, αν θα βελτίωνε, δηλαδή, τη ζωή τους. Διάλεξαν, φυσικά, το πιο δεξιό από τα κατ’ όνομα αριστερά κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι έλπιζαν ότι κάτι θα άλλαζε. Ακόμη και οι νεοδημοκράτες που δεν ψήφισαν βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν αρκετοί από αυτούς την ελπίδα ότι κάτι ίσως μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο. Διαψεύστηκαν όμως παταγωδώς, καθώς η κυβέρνηση Τσίπρα απολογείται προς το λαό διαρκώς για το ποιοι είναι οι λόγοι που την υποχρεώνουν να υποχωρεί συνεχώς στις πιέσεις των Γερμανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Δεν κατορθώνει να αντισταθεί πουθενά, σε κανέναν ουσιαστικά τομέα που θα βελτίωνε την κατάσταση την οικονομική του λαού μας, δυστυχώς.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι οριακή, καθώς η κυβέρνηση Τσίπρα στηρίζεται από 154 ως 155 βουλευτές. Σε περίπτωση νέων εκλογών, ακόμη και αν κέρδιζε τις εκλογές αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αρνητικές δημοσκοπήσεις, είναι πιθανό να μην έφταναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ τον μαγικό αριθμό 151 για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Φυσικά, το ΠΑΣΟΚ της Φώφης θέλει σαν τρελό να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα επιθυμούσε σφοδρότατα να φτιάξει κυβέρνηση με τους πασοκτζήδες ώστε να εξασφαλίσει τη στήριξη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αδιαφορώντας παγερά για τις επιπτώσεις που θα είχε κάποια τέτοια εξέλιξη στη γραμμή της κυβέρνησής του. Ευνόητο είναι, βέβαια, πως η μετατροπή της δικομματικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε τρικομματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΑΝΕΛ θα προκαλούσε τη δυσαρέσκεια των τελευταίων, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να επηρεάσουν την κατάσταση, πέρα από το να αυτοκτονήσουν πολιτικά εγκαταλείποντας την κυβέρνηση.

Έτσι, όμως, δεν κερδίζουν τίποτα. Ένα-δύο άτομα θα διασωθούν από αυτούς όλα κι όλα, εγκαταλείποντας την ιδεολογική τους ταυτότητα ως «αντιμνημονιακή Δεξιά». Ούτως ή άλλως θα περιθωριοποιηθούν σε περίπτωση σύμπλευσης Τσίπρα-ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν παραμένουν στην κυβέρνηση. Όσο όμως και αν δελεάζει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα αυτή η προοπτική ―του να συνεχίσει δηλαδή αυτός τη σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση της Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ― οι αβεβαιότητες που συνδέονται με αυτήν την εξέλιξη των πρόωρων εκλογών τον κάνουν να προβληματίζεται πολύ. Αν βγει δεύτερος, μετά τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι μόνο θα έρθει το τέλος της πολιτικής του καριέρας αλλά το τέλος αυτό θα είναι και πλήρως εξευτελιστικό, τόσο που θα τον διασύρει τουλάχιστον για ολόκληρο τον 21ο αιώνα ως «φονέα της Αριστεράς» με τη διακυβέρνηση που άσκησε. Έτσι κι αλλιώς φυσικά ολόκληρη η Αριστερά θα πληρώσει βαρύ τίμημα για τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Όλες ανεξαιρέτως οι συνιστώσες της, από την πιο επαναστατική ως την πιο δεξιά, θα τιμωρηθούν από τους ψηφοφόρους. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όπως εμείς δεν κάναμε διάκριση και ο λαός μας δεν έκανε διάκριση ανάμεσα σε έναν …παρακρατικό της δεκαετίας του ’50 και ένα συντηρητικό καθηγητή πανεπιστημίου, οι οποίοι ανήκαν και οι δύο στη ΝΔ της δεξιάς παράταξης του πολιτικού φάσματος, το ίδιο θα γίνει και τώρα. «Την είδαμε και την Αριστερά, όταν έρχεται στην εξουσία, ποια πολιτική ασκεί», θα σκέπτεται ο απλός ψηφοφόρος.

Από την άλλη μεριά, ο Τσίπρας έχει πλεονέκτημα όσο αντίπαλός του στην ηγεσία της ΝΔ είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σχεδόν με οποιονδήποτε άλλον αρχηγό της ΝΔ, μετά την αποτυχία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας θα ήταν εκ των προτέρων βέβαιο ότι θα έχανε τις εκλογές. Θα αξιοποιήσει, άραγε, ουσιαστικά αυτό το πλεονέκτημα ασκώντας άλλη, εντελώς διαφορετική πολιτική; Πολύ αμφιβάλλουμε. Παρά πολύ.  

Οι γιατροί της Κούβας που ταπείνωσαν τον καπιταλισμό

Από τα δεκάδες σχόλια που έκανε το ελληνικό και διεθνές φιλελευθεριάτο με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο έλειπε πάντα μια λέξη – η λέξη εμπάργκο.

Φαντάζει αδιανόητο πως μπορούν να μιλούν για μια χώρα, που επιβίωσε κάτω από το σκληρότερο και πιο μακροχρόνιο οικονομικό αποκλεισμό που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τους τελευταίους αιώνες, και να ξεχνούν το στοιχείο που καθορίζει την ύπαρξή της.

Ο λόγος για τον οποίο νοιώθουν τα πόδια τους να τρέμουν όταν σκέφτονται το εμπάργκο είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει ένας κλάδος ο οποίος καταρρίπτει την κοσμοθεωρία τους για την ελεύθερη αγορά. Είναι ο κλάδος της υγείας.

Μόνο το γεγονός ότι η Κούβα έχει εδώ και δεκαετίες χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας από την αμερικανική υπερδύναμη είναι αρκετό για να τινάξει στον αέρα κάθε επιχείρημα για το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα.

Η Κούβα βρίσκεται σήμερα στην παγκόσμια πρωτοπορεία σε αρκετούς τομείς της ιατρικής έρευνας.

Τη στιγμή που στις ΗΠΑ χιλιάδες άποροι πολίτες σχηματίζουν ουρές χιλιομέτρων στις 5 το πρωί για να δουν έναν οφθαλμίατρο, Κουβανοί γιατροί έχουν πραγματοποιήσει τρία εκατομμύρια δωρεάν οφθαλμολογικές εγχειρήσεις σε 33 χώρες – κυρίως του Τρίτου Κόσμου.

Η Κούβα είχε εξάγει 50.000 γιατρούς που προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους – χρηματοδοτούμενοι παλαιότερα από την κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Όταν ο (εμμέσως ιδιωτικοποιημένος ΠΟΕ) προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του για να αντιμετωπίσει τον ιό έμπολα, η Αβάνα είχε στήσει ήδη δωρεάν κλινικές σε χώρες της Αφρικής για να προλάβει την εξάπλωση του ιού και να βοηθήσει τους κατοίκους χωρών που λόγω της αποικιοκρατίας δεν είχαν τα μέσα να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Πως αντέδρασαν οι ΗΠΑ σε αυτή την κινητοποίηση; Προσπαθούσαν να πείσουν τους Κουβανούς γιατρούς να εγκαταλείψουν τους ασθενείς τους και να ζητήσουν άσυλο στην πλησιέστερη αμερικανική πρεσβεία.

Την ίδια ακριβώς πρακτική εφάρμοζαν και όταν η Κούβα έστειλε γιατρούς στην Αϊτή, οι οποίοι ανέλαβαν το 40% των θυμάτων ή όταν έστειλαν 2.400 γιατρούς για το σεισμό στο Κασμίρ το 2005 (οι οποίοι παρεμπιπτόντως άφησαν πίσω τους τουλάχιστον 30 νέες κλινικές). Οι αμερικανικές πρεσβείες προσπαθούσαν να τους απομακρύνουν από τους ασθενείς για να πετύχουν τα προπαγανδιστικά τους παιχνίδια.

Προσπαθώντας να ταπεινώσουν βέβαια την Αβάνα οι Αμερικανοί διπλωμάτες εξευτέλιζαν απλώς τη χώρα τους και το οικονομικό της σύστημα.

Ήταν φυσικά αναμενόμενο ότι μια χώρα που ζεί για δεκαετίες με ένα από τα χειρότερα εμπάργκο της ιστορίας θα είχε σημαντικές στρεβλώσεις στην οικονομία, την πολιτική αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το γεγονός όμως ότι υπό αυτές τις συνθήκες θα δημιουργούσε τομείς που θα ξεπερνούσαν σε αποτελεσατικότητα το αμερικανικό σύστημα είναι κάτι που ο μέσος φιλελές δεν θα μπορέσει να συγχωρέσει ποτέ στον Φιντέλ Κάστρο.

ΆρηςΧατζηστεφάνου

Το απόσπασμα από την ταινία Sicko του Μάικλ Μουρ για το σύστημα υγείας της Κούβας. 

Έρχεται και τέταρτο μνημόνιο;

Του ΓιάννηΠαντελάκη

Το ερώτημα έχει προκύψει τις τελευταίες λίγες εβδομάδες. Έρχεται και τέταρτο μνημόνιο ; Εξαρτάται. Όχι από την πραγματικότητα που περιγράφουν οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί στις δανειακές συμβάσεις. Αυτές αποτελούν μια λεπτομέρεια. Η απάντηση δίνεται από κόμματα και ΜΜΕ ανάλογα με την πλευρά που βρίσκονται και την ερμηνεία που δίνουν στα δεδομένα. Μπορεί τα τελευταία να είναι αναμφισβήτητα και να μην χωράνε πολλές ερμηνείες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τη χώρα όπου η παραπληροφόρηση προηγείται της πληροφόρησης.

Παρ ότι τα πράγματα (θα έπρεπε να) είναι απλά και κατανοητά, το παιχνίδι των εντυπώσεων εξακολουθεί να κυριαρχεί από εκείνο της ουσίας. Και αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν. Το αποτέλεσμα, είναι κάτι περισσότερο αρνητικό για την ίδια την κοινωνία ένα μεγάλο μέρος της οποίας άγεται και φέρεται από τις εκδοχές και ερμηνείες που θα εισπράξει και όχι από την αλήθεια που αναφέρουν τα κείμενα. Ο τρόπος που θα κατανοήσει η κοινωνία ένα γεγονός (που σε μια κανονικότητα, δεν θα χωρούσε περισσότερη από μια ερμηνεία), θα καθορίσει και την συμπεριφορά της. Καθόλου ασήμαντη παράμετρος.

Στο ερώτημα αν θα έρθει τέταρτο μνημόνιο, υπάρχουν σαφείς απαντήσεις. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ήταν κάτι παραπάνω από συγκεκριμένος (25/11/2016) :«Το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα ύψους 86. δισ. ευρώ το οποίο ισχύει ως το 2018 θα είναι το τελευταίο». Η δήλωση αυτή σημαίνει πως δεν θα υπάρξει τέταρτο μνημόνιο ; Η δήλωση αυτή σημαίνει πως η συμφωνία που έχει υπογράψει η κυβέρνηση και η οποία επικαιροποιήθηκε στο Γιουρογκρούπ του περασμένου Μαΐου, προβλέπει έναν πρόσθετο μηχανισμό επείγουσας επέμβασης (τον περίφημο κόφτη). Άρα, κάθε απόκλιση από την εφαρμογή του υπάρχοντος μνημονίου, θα φέρνει νέα μέτρα.

Το παράδειγμα των νέων επιπλέον μέτρων που συζητά αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους της τρόικας, είναι ενδεικτικό. Για να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, ζητάνε μείωση του επιδόματος θέρμανσης, κατάργηση της ειδικής φορολόγησης των ναυτικών, περικοπή των ιατρικών δαπανών κλπ. Αυτά τα ζητάνε γιατί εκτιμούν πως με τα μέτρα που έχουν ληφθεί, θα υπάρχει δημοσιονομικό κενό. Η κυβέρνηση προφανώς και θα τους τα δώσει, αν όχι όλα, τα περισσότερα. Αυτό έχει κάνει μέχρι τώρα.

Με την στενή έννοια του όρου λοιπόν, τέταρτο μνημόνιο δεν θα υπάρξει. Δεν υπάρχει μια τέτοια αναγκαιότητα, αφού το τρίτο μνημόνιο λειτουργεί ως ένα διαρκές μνημόνιο. Τουλάχιστον ως το καλοκαίρι του 2018 που θεωρητικά αποτελεί τον χρόνο λήξης του. Η αυτονόητη αυτή αλήθεια, χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει ποικίλες ανάγκες. Επικοινωνιακού χαρακτήρα. Και δεν χρησιμοποιείται μόνο από τις πολιτικές δυνάμεις στην κουλτούρα των οποίων περιλαμβάνονται άλλωστε ανάλογες τακτικές. Αλλά και από ένα σημαντικό κομμάτι των ΜΜΕ που γέρνουν έντονα προς μια ή άλλη κατεύθυνση.

Υπάρχει ένα ανάλογο παράδειγμα σχετικής διαχείρισης που έκανε μερίδα των ΜΜΕ. Ο Ρέγκλινγκ, απέκλεισε την πιθανότητα απομείωσης του χρέους. Κάποια ΜΜΕ εντυπωσιάστηκαν, άλλα το αντιμετώπισαν ως μια εχθρική προς την κυβέρνηση δήλωση, άλλα βρήκαν ευκαιρία επίθεσης στον αξιωματούχο και γενικότερα στους δανειστές. Κι όμως, ο Ρέγκλινγκ δεν είπε κάτι περισσότερο από τα συμφωνηθέντα και από την Ελληνική κυβέρνηση. Βάσει αυτών, έχει αποκλειστεί η απομείωση με την έννοια ενός κουρέματος ανάλογου του 2012. Έχουν προκριθεί σε διάφορους χρόνους (ιδιαίτερα μετά το 2018) ρυθμίσεις που περιγράφονται ως χαλάρωση του προφίλ αποπληρωμών των δανείων. Καμμία σχέση με κούρεμα.

Αν ποτέ πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε βάζοντας το κεφάλι μέσα στην άμμο, ίσως τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την κατανόηση της αλήθειας...

Αλλαγές στους φόρους ακινήτων -Τι θα ισχύει για τον ΕΝΦΙΑ

Ο ΕΝΦΙΑ αλλάζει, πιθανότατα να ονομάζεται ΦΑΠ, ωστόσο τα χρήματα που θα κληθούν να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων στην εφορία δεν αναμένεται να αλλάξουν, αφού το ΥΠΟΙΚ δεν σκοπεύει να χάσει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που εισπράττει.

Αναπροσαρμογή αντικειμενικών αξιών

Ουσιαστικά αυτό που θα αλλάξει είναι η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που θα αποτελέσουν και τη βάση της φορολόγησης και αυτή τη στιγμή έχουν αποκλίσεις της τάξης ως και του 50% σε σχέση με τις εμπορικές αξίες. Οπως γράφει η Ημερησία μεγάλο πονοκέφαλο έχει προκαλέσει στο ΥΠΟΙΚ το ζήτημα για το αφορολόγητο όριο. Μπορεί η γενικότερη σκέψη να αφορά σε έναν νέο φόρο που θα μοιάζει με τον παλιό ΦΑΠ, όμως το αφορολόγητο όριο κολλάει στο γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχουν μικρή περιουσία και έτσι θα βρεθούν οι περισσότεροι εκτός φόρων, με τον κίνδυνο το κράτος να χάσει χρήματα. Ετσι φαίνεται ότι πάει περίπατο ακόμη και αφορολόγητο της τάξης των 40.000 ή και των 30.000 ευρώ.

Παγώνει ο φόρος υπεραξίας

Παράλληλα φαίνεται ότι παγώνει για τουλάχιστον έναν χρόνο ο φόρος υπεραξίας, ωστόσο οι αλλαγές που θα γίνουν στις αντικειμενικές θα προκαλέσουν καραμπόλες και σε μια σειρά από φόρους που αφορούν στα ακίνητα, καθώς και αυτοί υπολογίζονται με βάση αυτές τις αξίες. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει πως μέσα στους επόμενους 6 ως 10 μήνες θα έρθουν αλλαγές στον φόρο γονικών παροχών, κληρονομιάς και δωρεάς ακινήτου, αλλά και αλλαγές στους φόρους που αφορούν στις αγοραπωλησίες ακινήτων.

  

Υπουργοί φοβούνται συντριβή αν παραμείνουν, αλλά το Μαξίμου αποκλείει τις εκλογές

 Του Γιάννη Σιδέρη

Μπορεί η Ελλάδα να αγωνιά για τη διαπραγμάτευση, μπορεί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές να θεωρούν ότι βρισκόμαστε ως χώρα σε οριακό σημείο, αλλά ο πρωθυπουργός το βράδυ φεύγει για την Κούβα προκειμένου να εκπλήρωσε το… επαναστατικό του καθήκον, παρευρισκόμενος στη δημόσια λαϊκή συγκέντρωση προς τιμήν του Φιντέλ Κάστρο, στην Plaza de la Revolucion (Πλατεία της Επανάστασης) στην Αβάνα. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα τα ξημερώματα της Πέμπτης.

Σιγουριά για το αίσιον της διαπραγμάτευσης ή άγνοια κινδύνου;

Ισως τσάμπα αγωνιούσε «πολλά βαρύς» υπουργός που εκμυστηρευόταν σε πρώην σύντροφο και συνάδελφό του, «καλύτερα μια ηρωική έξοδος τώρα, το πρόγραμμα δεν βγαίνει, έχουμε κουραστεί με όλο αυτό και αν παραμείνουμε πάμε για συντριβή».

Και δεν είναι ο μόνος. Η κόπωση που αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του Αλ. Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα, αποκρυσταλλώνεται και σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις με υπουργούς και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Οι υπουργοί δεν είναι τόσο εκδηλωτικοί στους δημοσιογράφους όπως ο προαναφερθείς, αλλά δεν υποστηρίζουν με ζέση την συνέχιση της διακυβέρνησης, και δεν εκφράζονται με αισιοδοξία για την αξιολόγηση, διακατεχόμενοι από τον φόβο ότι για να την πετύχουν, θα καταβάλουν το ανάλογο αντίτιμο σε μέτρα.

Αμφίσημη είναι και η θέση των βουλευτών. Υπερπιεσμένοι από ψηφοφορίες που έχουν γίνει εφιάλτης τους, ακροβατούν μεταξύ του «να φύγουμε να τελειώνουμε» και του στοχασμού ότι οι περισσότεροι, μετά την λάμψη δυο χρόνων στη ζωή τους, θα ξαναγυρίσουν στην ανωνυμία, την βιοπάλη και τις μικρομεσαίες αποδοχές τους - η συντριπτική τους πλειοψηφία.

Μπορεί το ενδεχόμενο των εκλογών που πέταξε στο τραπέζι ο πρωθυπουργός να τροφοδότησε την ειδησεογραφία, ωστόσο η όλη συζήτηση δεν είναι παρά η συνήθης εν Ελλάδι εκλογολογία.

Η κεντρική απόφαση του Μαξίμου - ακόμη τουλάχιστον - είναι προχωράμε ως έχει, εκλογές δεν υπάρχουν στον ορίζοντα. Στην ίδια κατεύθυνση προγραμματίζει την δράση του και το κόμμα

Ανευ πυξίδας

Μπορεί να υπάρχει κεντρική απόφαση ως προς το θέμα των εκλογών, ωστόσο δεν υπάρχει σηματωρός για τη διαπραγμάτευση. Η πορεία θα κριθεί από τον κάβο της αξιολόγησης, για την οποία ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα είναι ευκολότερη της πρώτης - Κύριος οίδε γιατί το νόμιζε, οι υποχρεώσεις είναι δεδομένες, τα επιπλέον μέτρα που θα ζητηθούν, η παραμονή του ΔΝΤ και το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει γι αυτό.

Σε αυτό το κομβικό θέμα, η κυβέρνηση δεν έχει καν ενιαία γραμμή, όπερ σημαίνει ότι μετά από τόσα χρόνια μνημονίων, ακόμη δεν έχουν κατανοήσει όλοι τις παραμέτρους ισχύος των εμπλεκόμενων δυνάμεων. Την ώρα ας πούμε που ο κοσμοπολίτης υπουργός Οικονομίας Δημ. Παπαδημητρίου δήλωνε στο Bloomberg για το ΔΝΤ «θέλουμε να μείνει στο πρόγραμμα», Ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης δήλωσε στο κρατικό πρακτορείο ότι «η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί με τους ευρωπαίους εταίρους μας, χωρίς το ΔΝΤ». Οι δύο προσωπικές απόψεις δεν αποτελούν …δύο προσωπικές απόψεις. Αποτελούν μία ... μη άποψη, καταδεικνύοντας ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι θέλει, και γι΄ αυτό δεν έχει εξεργαστεί συμπαγή γραμμή δράσης σε βάθος χρόνου. Η στάση της μάλλον παραπέμπει στο βλέποντας και κάνοντας.

Ετσι φτάνουμε και σε εισηγήσεις που έχει δεχθεί ο πρωθυπουργός για προσφυγή σε εκλογές - ουσιαστικά για απόδραση από τον κυκεώνα στον οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Η κατάσταση είναι περιπεπλεγμένη ούτως ή άλλως, μια και το κάθε εμπλεκόμενο μέρος έχει διαφορετικές προτάσεις και στο μόνο που συμφωνούν όλοι είναι η λέξη «μεταρρυθμίσεις». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι Γερμανοί και οι Βορειοευρωπαίοι θέλουν το Ταμείο στο πρόγραμμα. Η Γερμανία επιπροσθέτως δεν θεωρεί ότι το προέχον είναι το χρέος αλλά η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής Οικονομίας. Τα ταμείο με τη σειρά του θέλει βιώσιμο το χρέος και μείωση πρωτογενών πλεονασμάτων. Η Ελλάδα τι θέλει; Τα γνωστά, και ευκόλως προβαλλόμενα και καταγγελλόμενα; Και κούρεμα του χρέους, και ποσοτική χαλάρωση, και καλό θα ήταν να φύγει το ΔΝΤ, και να μην πάρει άλλα μέτρα.

Η εβδομάδα στην οποία διανύουμε είναι ιδιαζόντως σοβαρή, ως προπαρασκευαστική της 5ης Δεκεμβρίου που θα συνέλθει το Eurogroup. Στις 9.30 το πρωί είναι προγραμματισμένο να συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, με αντικείμενο τη διαπραγμάτευση. Η αίσθηση που εκπέμπουν υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος, είναι της «συγκρατημένης αισιοδοξίας», όπως μας είπαν.

Δεδομένου ότι μας διαβεβαίωσαν ότι «άλλα μέτρα δεν πρόκειται να παρθούν, το είπε και ο Τσίπρας», δεν αποκλείεται ως το τέλος της εβδομάδας να έχουμε μεταβολή συναισθημάτων σε… συγκρατημένη απαισιοδοξία.

Νικητής ο Φιγιόν στις προκριματικές της γαλλικής δεξιάς -Πήρε το χρίσμα

Ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν αποσπά το χρίσμα της δεξιάς για τις κάλπες του 2017 βγάζοντας νοκ-άουτ τον Αλέν Ζιπέ στις προκριματικές εκλογές της Κυριακής και μπαίνοντας σε τροχιά -βάσει της σημερινής εικόνας των δημοσκοπήσεων- μονομαχίας με την Μαρίν Λεπέν για την προεδρία της Γαλλίας.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα The Guardian, με καταμετρημένο περίπου το 90% των ψήφων από τα 10.228 εκλογικά κέντρα που στήθηκαν για τον δεύτερο γύρο των προκριματικών στο συντηρητικό στρατόπεδο, ο Φιγιόν συγκεντρώνει ποσοστό 67% έναντι του 33% του Αλέν Ζιπέ.

Όλα τα βλέμματα στρέφονται πλέον στους Σοσιαλιστές και στο εάν ο βαθιά αντιδημοφιλής Φρανουσά Ολάντ θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για τη διεκδίκηση του χρίσματος στις προκριματικές εκλογές του Ιανουαρίου -με δεδομένη και την αποφασιστικότητα του νυν πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς να θέσει υποψηφιότητα ανεξαρτήτως του τι θα πράξει τελικά ο Γάλλος πρόεδρος.

Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως ουδείς υποψήφιος της Αριστεράς θα κατορθώσει να περάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τον προσεχή Μάιο, γεγονός που εάν επιβεβαιωθεί οδηγεί σε μονομαχία του Φρανσουά Φιγιόν με την υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν.

Μονομαχία που δίνει τη νίκη στον ίδιον, βάσει της εικόνας των δημοσκοπήσεων -οι οποίες εντούτοις έπεσαν έξω τόσο στην περίπτωση της ψήφου των Βρετανών υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στην περίπτωση της νίκης-σοκ του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μάλιστα, πρώτη δημοσκόπηση που ήρθε στη δημοσιότητα λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των προκριματικών εκλογών δίνει ποσοστό 67% στον Φιγιόν έναντι 33% στην Μαρίν ΛεΠεν.

Ο 62χρονος Φρανσουά Φιγιόν έθεσε εκτός κούρσας στον πρώτο γύρο των προκριματικών την περασμένη Κυριακή τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί (υπήρξε πρωθυπουργός του από το 2007 έως το 2012), ο οποίος και τον υποστήριξε στον σημερινό, δεύτερο γύρο.

Ο Αλέν Ζιπέ, επίσης πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, αναγνώρισε την ήττα του τονίζοντας ότι θα υποστηρίξει τον νικητή της αναμέτρησης Φρανσουά Φιγιόν στις προεδρικές εκλογές τον επόμενο χρόνο.

Φιγιόν: Αλλαγή λογισμικού για τη Γαλλία

Στις πρώτες του δηλώσεις μετά τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές της κεντροδεξιάς, ο Φρανσουά Φιγιόν σημείωσε ότι επιθυμεί «αλλαγή λογισμικού» για τη Γαλλία.

«Η προσέγγισή μου είναι κατανοητή: Η Γαλλία δεν αντέχει την παρακμή της. Επιθυμεί την αλήθεια και επιθυμεί δράση» τόνισε ο Φιγιόν.

«Θα αναλάβω μια μη αναμενόμενη πρόκληση για τη Γαλλία: να πω την αλήθεια και να αλλάξω πλήρως το λογισμικό της» τόνισε ο νικητής των προκριματικών εκλογών, σημειώνοντας ότι: «ό,τι ενώνει την παράταξή μου είναι σημαντικότερο σε σύγκριση με ό,τι την διχάζει».

Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας επισήμανε ότι οι ψηφοφόροι θέλουν ελευθερία και σεβασμό, ενώ τόνισε ότι η νίκη του «διέψευσε όλα τα σενάρια που είχαν γραφτεί από πριν».

Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, που ηττήθηκε στον πρώτο γύρο των προκριματικών εκλογών της κεντροδεξιάς, συνεχάρη τον Φρανσουά Φιγιόν για τη νίκη του.

«Θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον Φρανσουά Φιγιόν για τη νίκη που κατήγαγε σήμερα και του εύχομαι καλή τύχη στην επόμενη πολιτική μάχη» που θα δώσει, επισήμανε ο Σαρκοζί σε ανακοίνωσή του.

Ο Σαρκοζί εξήρε τον αντίπαλο του Φιγιόν, Αλέν Ζιπέ, διότι υπερασπίστηκε τις ιδέες του και πρόσθεσε ότι η στιγμή έχει φθάσει προκειμένου η κεντροδεξιά παράταξη να ενωθεί γύρω από τον Φιγιόν προκειμένου να «εγγυηθεί μια αλλαγή που η Γαλλία χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε το 2017».  

Πηγή 

Γραφείο πρωθυπουργού στην Αθήνα υπάρχει;

Επειδή πολλοί έχουν την απορία τι θα κάνει το γραφείο πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη έχω την απάντηση: Θα ταϊσει άλλους 20 τουλάχιστον καλοπληρωμένους καρεκλοκένταυρους του δημοσίου και θα προσθέσει άλλη μια υπηρεσία γραφειοκρατικής τροχοπέδης στα προβλήματα των πολιτών. Χρεώνοντάς τους με μία ακόμα πληρωμή άχρηστων τρωκτικών.

Όποιος έχει αντίρρηση δεν έχει παρά να ξαναδεί τις δηλώσεις του κ Τσίπρα στα εγκαίνια του γραφείου. Στόχος, είπε, «είναι η όσο το δυνατόν πιο άμεση διαδικασία μεταφοράς των θεμάτων στην κεντρική διοίκηση, κάτι που ίσως δεν χρειαζόταν αν δεν υπήρχαν οι γνωστές παθογένειες της δημόσιας διοίκησης».

Το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης ιδρύθηκε γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να είναι μια μικρογραφία κυβέρνησης στη Βόρεια Ελλάδα, για ταχύτερη επίλυση των εκεί θεμάτων και για κάρφο στην πολιτική των βορείων γειτόνων.

Αν ο πρωθυπουργός διαπιστώνει ότι το υπουργείο Β Ελλάδας των 100 σημερινών υπαλλήλων δεν κάνει καλά τη δουλειά του αλλάζει τον υπουργό και τον γραμματέα και βάζει άλλους αξιότερους. Αν δεν έχει άλλους, πάει σπίτι του και δεν ασχολείται με διακυβέρνηση χώρας. Χωρίς άξια στελέχη δεν κάνεις κυβερνήσεις. Θα ‘πρεπε να το έχει ήδη διαπιστώσει εξ ιδίας πείρας.

Αν πάλι το πρόβλημα, όπως είπε, είναι «οι γνωστές παθογένειες της δημόσιας διοίκησης» τότε η λύση είναι το σταμάτημα των παθογενειών. Γιατί, ακόμα και ως γραφείο του πρωθυπουργού θα προωθεί τις δραστηριότητές του υποχρεωτικά μέσα από τη δημόσια διοίκηση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν μπορεί να προωθηθεί τίποτε δημόσιο έξω από τη διοίκηση. Κάτι τέτοιο είναι αντισυνταγματικό, παράνομο, για να μην πούμε δικτατορικό. Επειδή, η δημόσια διοίκηση είναι το όργανο που ελέγχει και ελέγχεται για τις πράξεις της. Λογοδοτεί. Δεν είναι ανεξέλεγκτο και παρακρατικό.

Με ποιο μηχανισμό θα παρακάμψει τις παθογένειες της διοίκησης; Με τον κομματικό, όπως φαίνεται από τη στελέχωση του γραφείου του. Αυτό σκέφτηκε ο ίδιος ή όσοι του το πρότειναν.

Ίσως θα έπρεπε να τον προειδοποιήσουν ότι προώθηση λαϊκών και παραγωγικών συμφερόντων μέσω κομματικών μηχανισμών γινόταν στις αρχές της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας. Μέχρι που μετεξελίχτηκαν αυτοί οι μηχανισμοί σε πάτρωνες των λαϊκών συμφερόντων και σε κεντρική διεφθαρμένη γραφειοκρατία.

Νομίζω ότι  πρωθυπουργός έχει μια σύγχιση ως προς τη λειτουργία του γραφείο του στη Θεσσαλονίκη και αργότερα στις Σέρρες, τη Λάρισα, τη Σπάρτη, τα Κύθηρα, την Αμοργό, τα Χανιά και σύντομα και στο χωριό σας.

Επειδή η παθογένεια της δημόσια διοίκησης δεν ανατρέπεται με την αφήγηση του Αμπντούλ Αλ Ρασίντ, που μεταμφιεζόταν και γύριζε τη χώρα του αγνώριστος για να δει από κοντά τα προβλήματα του λαού του.Η παθογένεια της δημόσιας διοίκησης είναι δημιούργημα των κυβερνήσεων, που τη διαιωνίζει και η δική του. Δεν είναι δημιούργημα της διοίκησης.

Και η δημόσια διοίκηση έχει μία και μοναδική αποστολή: Να υπηρετεί το λαό. Αντ αυτού υπηρετεί κυρίως τον εαυτό της. Και κοστίζει αυτό στο λαό 70 ευρώ σε κάθε 100 ευρώ φόρο που πληρώνει. Και αν απέδιδε η διοίκηση αυτά τα υπέρογκα κεφάλαια που στοιχίζει ας πάει στο καλό.

Αλλά, ενώ κοστίζει πανάκριβα δεν αποδίδει ούτε Υγεία, ούτε Παιδεία, ούτε Ασφάλεια, ούτε Δικαιοσύνη, ούτε νόμιμα δημόσια Έργα, ούτε Εμπόριο, ούτε επιχειρηματικότητα, ούτε ισόνομη Οικονομία, ούτε δίκαιη φορολογία, ούτε Ασφάλιση, ούτε ναυτιλία, ούτε προγραμματισμό, ούτε πρόβλεψη, ούτε σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη. Κυρίως, κανέναν σεβασμό στον ιδρώτα του και στο αποτέλεσμα των κόπων του: Στα λεφτά του.

Η ίδρυση του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη με άλλους τουλάχιστον 15- 20 κομματικούς υπαλλήλους, επιπλέον όσων δημόσιων υπηρετούν στο υπουργείο Βορείου Ελλάδος, είναι μια τρανή απόδειξη της περιφρόνησης του ίδιου για το δημόσιο χρήμα.

Επειδή τη νοοτροπία της παθογένειας και της περιφρόνησης της δημόσιας διοίκησης για τον ιδρώτα των πολιτών, το χρήμα τους και τις ώρες τους, τα δημιούργησαν και τα τρέφουν οι κυβερνήσεις. Η μία χειρότερη από την άλλη κι αυτή χειρότερη απ όλες μέσα στην ασχετοσύνη της και την ανικανότητά της.

Οι «γνωστές παθογένειες της διοίκησης», λοιπόν, που με τόση καθυστέρηση διαπίστωσε ο πρωθυπουργός, δεν είναι άλλες από αυτές που εξέθρεψε και υπερασπίστηκε και ο ίδιος σαν αντιπολίτευση, και τις οποίες υπερασπίζεται και τώρα σαν κυβέρνηση, αρνούμενος να κάνει αυτό που χρειάζεται. Να τις διαλύσει. Επειδή δεν θέλει να συγκρουστεί με τους χαϊδεμένους όλων των κυβερνήσεωνδημόσιους υπάλληλους. Χαϊδεμένους, ακόμα και στους καιρούς των μνημονίων, την ώρα που η ιδιωτική υπαλληλία πεθαίνει εντελώς απροστάτευτη από εγκληματίες κυβερνήτες. Μεταξύ των οποίων και ο ίδιος.

Και η πιο τρανή απόδειξη γι αυτό είναι η επαχθέστερη φορολογία όλων των εποχών που υφίστανται οι πολίτες με απόλυτη ευθύνη και επιλογή της κυβέρνησης και ΟΧΙ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ. Επειδή η τρόικα απαίτησε έναν δημοσιονομικό στόχο και άφησε στην κυβέρνηση να διαλέξει το δρόμο που θα τον πετύχει. Και η κυβέρνηση, μεταξύ της περικοπής του αδηφάγου δημοσίου και της υπερφορολόγησης του λαού προτίμησε το δεύτερο. Αυτή είναι η απλή και ξεκάθαρη αλήθεια.

Προτίμησε να ταϊζειδεκάδες άχρηστες υπηρεσίες, πολλές από τις οποίες δεν τις ξέρει καν, και φαραωνικά υπουργεία σαν των ξεχωριστών Οικονομικών και …Οικονομίας μεεφτά (7) υπουργούς και υφυπουργούς, σαν του Τύπου και των ΜΜΕ που έγιναν δύο(!), σαν  τα γραφεία των τριών (3) υπουργών …Επικρατείας, σαν τον υφυπουργό …παρα τω πρωθυπουργώ, σαν τον υπουργό μετανάστευσης που θα ‘πρεπε να είναι υπηρεσία του υπουργείο Εξωτερικών ή Εσωτερικών, με δεκάδες γραμματείς και φαρισαίους και μετακλητούς και συμβασιούχους και κολλητούς και κομματόσκυλα, όλους πληρωμένους από το υστέρημα ενός λαού μόνο και μόνο για να τρέφεται όλο αυτό το συνονθύλευμα των τυχάρπαστων πολιτικάντηδων, που λερώνουν με την αρρώστια τους για μια καρέκλα όλη τη χώρα.

Προτίμησε ν αφήσει ανέγγιχτο το κοστοβόρο, γραφειοκρατικό, αντιδραστικό, συντηρητικό και αναποτελεσματικό δημόσιο και να υπερφορολογήσει τον εξουθενωμένο λαό. Επειδή είναι πιο εύκολο να κλέψεις από το να χτίσεις. Ιδίως αν δεν θα σε κυνηγήσει κανείς που έκλεψες.

Φρέσκο παράδειγμα; Με τροπολογία, που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Άμυνας χαρακτηρίζονται νόμιμες όλες οι δαπάνες του ΕΣΥ που έγιναν τον τελευταίο ενάμισι χρόνο «κατά παρέκκλιση των διατάξεων του νόμου», χωρίς διαγωνισμούς και συμβάσεις και με ελλιπή δικαιολογητικά!Έρχονται οιβουλευτές, δηλαδή, και νομιμοποιούν τις παρανομίες, που γίνονται σε βάρος της τσέπης του λαού!Και σ αυτό δε φταίνε καθόλου οι παθογένειες της δημόσιας διοίκησης κ πρωθυπουργέ.

Εξ ού και γεννιέται το ερώτημα: Μήπως πριν από το γραφείο Θεσσαλονίκης είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα γραφείο πρωθυπουργού στην Αθήνα; Γιατί η χώρα δεν αντέχει άλλη ανοησία, υποκρισία και ακυβερνησία.

ΓΠαπαδόπουλος-Τετράδης 

Στίγκλιτς: Τα οφέλη από ένα συναινετικό διαζύγιο Ελλάδας - ευρωζώνης

«ΕΥΡΩ: Πώς ένα κοινό νόμισμα απειλεί το μέλλον της Ευρώπης», είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς που κυκλοφορεί τώρα και στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Στο νέο του βιβλίο ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρεται εκτενώς στην Ελλάδα -καλύπτοντας το διάστημα από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα- και επικρίνει τη σκληρή λιτότητα των προγραμμάτων διάσωσης που οδήγησαν τη χώρα σε συντριπτική ύφεση, ενώ υποστηρίζει ότι παρά κάποια τραντάγματα και αβεβαιότητες, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακάμψει εκτός ευρώ δημιουργώντας ένα σύστημα βασισμένο αποκλειστικά σε ηλεκτρονικό χρήμα.

Σήμερα ένα απόσπασμα για την πιθανότητα ενός διαζυγίου Ελλάδας - ευρωζώνης:

Διαχείριση του δημοσιονομικού ελλείμματος

Εκτός ευρωζώνης, η Ελλάδα (ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της κρίσης) δεν θα είναι μόνο σε θέση να διαχειρίζεται το εμπορικό της έλλειμμα χωρίς βοήθεια, αλλά θα μπορεί να διαχειρίζεται και το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Η ενίσχυση των ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης θα αποφέρει μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα, ενώ η αναδιάρθρωση του χρέους (που περιγράφεται παρακάτω) θα περιορίσει τη φυγή εθνικών παραγωγικών πόρων στο εξωτερικό. Σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου η συνετή χρήση των κουπονιών εμπορικού ισοζυγίου θα αποτρέψει τη συσσώρευση μεγάλου εξωτερικού χρέους (δημόσιου ή ιδιωτικού).

Το ενδιαφέρον είναι ότι σήμερα, ακόμα και εντός της ευρωζώνης, η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση του δημοσιονομικού της ελλείμματος. Η χώρα μπορεί άνετα να επιβιώσει χωρίς τα κεφάλαια του ΔΝΤ και της ευρωζώνης. Η Ελλάδα τα έχει καταφέρει τόσο καλά σε ό,τι αφορά την προσαρμογή της οικονομίας της, ώστε, αν εξαιρεθούν τα όσα πληρώνει για την εξυπηρέτηση του χρέους, να παρουσιάσει πλεόνασμα το 2014. Η αναταραχή που σημειώθηκε το καλοκαίρι του 2015 άσκησε κάποια πίεση στα οικονομικά της, αλλά στις αρχές του 2016 είχε επανέλθει σε κατάσταση ισορροπίας και το 2018 αναμένεται να σημειώσει μεγάλο πλεόνασμα.

Παρ’ όλα αυτά, στο πλαίσιο ενός συναινετικού διαζυγίου θα αναγνωριζόταν ότι κάθε βοήθεια στο δρόμο για τη δημιουργία ανεξάρτητου νομίσματος θα ήταν πολύ σημαντική. Η διαδικασία αποχώρησης από την ευρωζώνη θα χαρακτηρίζεται από εμπόδια και αβεβαιότητες. Η Ευρώπη θα πρέπει να συμβάλει με «ενισχύσεις προσαρμογής» κατά τη φάση της μετάβασης. Η αλληλεγγύη υπαγορεύει ότι τα χρήματα αυτά θα πρέπει να έχουν τη μορφή επιχορήγησης.

Η μετάβαση θα μπορούσε να επιτευχθεί με σχετικά ομαλό τρόπο ακόμα και αν αυτού του είδους η βοήθεια δεν ήταν άμεσα διαθέσιμη. Το κράτος χρειάζεται χρήματα για τρεις λόγους: για να χρηματοδοτεί την αγορά εγχώριων αγαθών και υπηρεσιών, για να εξυπηρετεί το χρέος και για να χρηματοδοτεί την αγορά αγαθών και υπηρεσιών από την αλλοδαπή. Η αντιμετώπιση της πρώτης ανάγκης είναι, τουλάχιστον από εννοιολογικής άποψης, ευκολότερη. Το κράτος μπορεί ουσιαστικά να χορηγεί πιστώσεις στον εαυτό του (με τον τρόπο που περιγράφηκε προηγουμένως, στην ανάλυσή μας για το πώς το κράτος μπορεί να χορηγεί πιστώσεις σε τρίτους).

Η επακόλουθη αύξηση της συνολικής ζήτησης θα είναι ευεργετική για την οικονομία. Οι επικριτές θα εκφράσουν ανησυχία για τον πληθωρισμό. Όμως οι χώρες της κρίσης έχουν να κάνουν με αποπληθωρισμό, δηλαδή ανεπάρκεια συνολικής ζήτησης.

Αν υπάρξει ανάγκη για κρατική χρηματοδότηση πέραν του ποσού που θα αποκαθιστούσε πλήρη απασχόληση στην οικονομία, τότε το κράτος θα πρέπει να αυξήσει τους φόρους. Οι πληροφορίες, ωστόσο, που θα είναι διαθέσιμες μέσω του μηχανισμού ηλεκτρονικών πληρωμών θα του ενισχύσουν τη δυνατότητά του να εισπράττει τους φόρους που ήδη έχουν καταλογιστεί, περιορίζοντας την πιθανότητα να καταστεί αναγκαία μια αύξηση φορολογικών συντελεστών. Η ανάγκη εύρεσης κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του χρέους θα περιοριστεί σημαντικά μέσω της αναδιάρθρωσης, η οποία θα πρέπει να αποτελεί σημαντικό τμήμα κάθε συναινετικού διαζυγίου. Αυτό εξετάζεται στην επόμενη ενότητα. Η ανάγκη για ξένο συνάλλαγμα μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί εύκολα, αν υιοθετηθούν άλλα μέρη του προγράμματος (συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης των «κουπονιών Μπάφετ») – επειδή τότε δεν θα υπάρχει πραγματική «στενότητα» ξένου συναλλάγματος.

Διαχείριση της αναδιάρθρωσης του χρέους

Οι περισσότερες χώρες της κρίσης έχουν μεγάλο χρέος, που εκφράζεται σε ευρώ. Όπως ανέλυσα στο προηγούμενο κεφάλαιο, σε μερικές περιπτώσεις, όπως η ελληνική, είναι ήδη προφανές ότι το χρέος πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Αυτό, όμως, θα είναι ακόμη πιο απαραίτητο μετά την αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πιθανό η αξία του νομίσματος (που για λόγους απλούστευσης θα συνεχίσουμε να αποκαλούμε ελληνικό ευρώ, αντί για δραχμή) να είναι μικρότερη από την αξία του κοινού ευρώ, στο οποίο θα συνεχίσουμε να αναφερόμαστε απλά ως ευρώ.

Στο κεφάλαιο 7 εξήγησα ότι οι αναδιαρθρώσεις χρέους (πτωχεύσεις) αποτελούν κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου καπιταλισμού. Παρ’ όλα αυτά, συχνά είναι αμφιλεγόμενες. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κάποια πράγματα που θα εξομαλύνουν τη διαδικασία. Πρώτον, η κυβέρνηση θα πρέπει να κηρύξει πληρωτέα σε ελληνικά ευρώ όλα τα χρέη που εκφράζονται σε ευρώ. Τέτοιου είδους επαναπροσδιορισμοί χρέους έχουν γίνει και στο παρελθόν. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τον χρυσό κανόνα, τα χρέη που εκφράζονταν σε χρυσό επαναπροσδιορίστηκαν σε δολάρια. Με την είσοδο, δε, στην ευρωζώνη, τα χρέη που εκφράζονταν σε δραχμές μετατράπηκαν σε ευρώ.

Υπάρχει πορεία προς τα εμπρός;

Αν η διαπραγμάτευση των ελληνικών ευρώ γίνεται με έκπτωση έναντι του κοινού ευρώ, αυτό θα ισοδυναμεί μεν με αναδιάρθρωση χρέους, αλλά θα πρόκειται για αναδιάρθρωση ομαλή, χωρίς προσφυγή στις περίπλοκες διαδικασίες που συνεπάγονται οι συνήθεις αναδιαρθρώσεις χρέους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το σύστημα των κουπονιών που περιγράψαμε παραπάνω θα περιόριζε την έκταση της πτώσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας.

Σε ελάχιστες περιπτώσεις –μία από αυτές είναι η περίπτωση της Ελλάδας– θα πρέπει να γίνει ρητή διαγραφή χρέους. Το ίδιο ισχύει αν υπάρχουν οφειλές με βάση συμβάσεις που διέπονται από αλλοδαπό δίκαιο, στο πλαίσιο των οποίων η χώρα της κρίσης δεν μπορεί απλώς να προβεί σε επαναπροσδιορισμό σε άλλο νόμισμα. (Σε ένα πραγματικά συναινετικό διαζύγιο, οι άλλες χώρες της ΕΕ θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι θα είναι δυνατός ο επαναπροσδιορισμός χρέους που εκδόθηκε με βάση το νομικό πλαίσιο άλλων επικρατειών της ΕΕ.)

Στην περίπτωση ιδιωτικού χρέους η κυβέρνηση θα πρέπει να περάσει νομοθεσία που να προβλέπει εσπευσμένη αναδιάρθρωση. Με το άρθρο 11 του πτωχευτικού τους κώδικα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναγνωρίσει πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεται ένα νέο ξεκίνημα στις εταιρείες, και μάλιστα άμεσα. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό όταν πολλές εταιρείες αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να αθετήσουν τις υποχρεώσεις τους – όπως κάλλιστα μπορεί να ισχύει αν δεν επαναπροσδιοριστεί το εκπεφρασμένο σε ευρώ χρέος τους.

Όπως επισημάναμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, οι χώρες της Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση πρέπει να υιοθετήσουν κάποια παραλλαγή αυτής της ιδέας – είτε μείνουν στην ευρωζώνη είτε αποχωρήσουν από αυτή. Το παρόν κεφάλαιο εστιάζει στο συναινετικό διαζύγιο και, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας οφείλεται στους Ευρωπαίους εταίρους της, ελπίζουμε ότι αυτοί θα κατανοήσουν πόσο σημαντικό είναι να προσφερθεί ένα νέο ξεκίνημα, πόσο σημαντική και αναγκαία είναι μια μεγάλη διαγραφή χρέους, και, αντί να βομβαρδίσουν τη χώρα με αγωγές, να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις και την επιρροή τους για να περιορίσουν τα περιθώρια άσκησης αγωγών από πιστωτές του ιδιωτικού τομέα. Έχοντας ως βάση την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε μια αναδιάρθρωση χρέους που να υπερβαίνει κατά πολύ το ελάχιστο σύνολο αρχών που υιοθέτησε η διεθνής κοινότητα το 2015, επιτρέποντας έτσι στη διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους να είναι πολύ πιο ομαλή και επιτυχημένη.

Πηγή