Όταν δεν ανέχεσαι ακόμα και την κακόβουλη κριτική είσαι είτε ανήλικος είτε φασίστας

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων που δεν ανέχονται την κριτική. Εκείνοι που είναι αυταρχικοί και εκείνοι που είναι πολύ καλομαθημένοι. Οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης ανήκουν και στις δύο κατηγορίες. Το πρόβλημα μ’ αυτές τις κατηγορίες είναι ότι δεν ξέρουν και δεν πιστεύουν στην πράξη στις αρχές της Δημοκρατίας. Ρέπουν προς το φασισμό. 

Μια βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι να ανέχεσαι την κριτική, ακόμα και αυτή που θεωρείς κακόβουλη. Επειδή κι εσύ για να αναρριχηθείς στην πολιτική σου θέση έχεις ασκήσει κακόβουλη κριτική. Και επειδή η σοβαρότητα απαιτεί να μην ασχολείσαι με ό,τι θεωρείς ανοησίες, αλλά με τη δουλειά σου. Αυτή είναι η σοβαρή πολιτική.

Στις δικτατορίες και στα φασιστικά καθεστώτα δεν μπορείς να ασκήσεις ούτε κακόβουλη ούτε καλοπροαίρετη κριτική. Πας φυλακή. Αυτή είναι μία διαφορά δημοκρατίας και φασισμού.

Το πρόβλημα με τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Άμυνας, τον υπουργό Τύπου και τους περισσότερους από τους συριζανελ είναι ότι θεωρούσαν δικαίωμά τους να σπέρνουν τσουβάλια από συκοφαντίες και ψέματα κατά των πολιτικών τους αντιπάλων όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Και ήταν καλός και άγιος ο Τύπος για να σπέρνει όλον αυτό τον οχετό.

Αν στην πολιτική ίσχυε η νοοτροπία Τσίπρα- Καμένου για τον Τύπο, και οι δυό τους έπρεπε να είναι με πολλάκις ισόβια στη φυλακή για τις δεκάδες συκοφαντίες, ψέμματα και διαστρευλώσεις, με τις οποίες εξαπάτησαν το λαό εναντίον αντιπάλων τους, αλλά και των συμφερόντων του λαού.

Αλλά τους έχει πιάσει η ευαισθησία για την ελευθεροτυπία και τη δημοσιογραφία και τον Τύπο τώρα που είναι στη θέση του κρινόμενου και εισπράττουν τα αντίστοιχα σκύβαλα με αυτά που έσπειραν. Για να μην πω, ότι αντικειμενικά η εδώ και 2 χρόνια καλοπροαίρετη ή κακόβουλη κριτική που δέχονται είναι χάδι μπροστά στις χοντράδες με τις οποίες είχαν γεμίσει τα προ του 2015 ΜΜΕ.

Στις δημοκρατίες, αν κάποιος θεωρήσει ότι τον συκοφάντησες σου κάνει μήνυση και αν βρεθείς ένοχος καταδικάζεσαι σε αποζημίωση και λεκτική ή γραπτή επανόρθωση. Στη δικτατορία και στον φασισμό όποιος αξιωματούχος νομίζει ότι θίγεται στέλνει το στρατό ή την αστυνομία, σε συλλαμβάνει και σε στέλνει στο δικαστήριο τρομοκρατούμενο.

Στη δημοκρατία κανένας πρωθυπουργός δεν προτρέπει σαν τον κ Τσίπρα πολίτες να μη διαβάζουν εφημερίδες «για να έχουν την υγειά τους»! Επειδή αυτές οι απόψεις είναι φασιστικές. Ο πρωθυπουργός που έχει την ελαφρότητα ή την αντιδημοκρατική νοοτροπία να απαξιώνει το ρόλο του Τύπου, είτε δεν έχει σκεφτεί ποτέ του πώς θα ήταν μια χώρα χωρίς Τύπο είτε έχει σκεφτεί ότι μια χώρα πρέπει να έχει μόνο τον αρεστό στην εξουσία Τύπο. Το πρώτο μαρτυρά έναν ανώριμο πρωθυπουργό και το δεύτερο έναν αντιδημοκράτη. Και τα δύο εξ ίσου επικίνδυνα για το λαό.

Εξ ίσου επικίνδυνο για το λαό είναι να μην αντιδρά καμιά δημοσιογραφική οργάνωση γι αυτή την απαράδεκτη δήλωση του πρωθυπουργού σε συμβασιούχους εργαζόμενους στις 5 Ιανουαρίου στην Καλαμαριά! Επικίνδυνο, γιατί οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι έχουν αφήσει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους εδώ και χρόνια στα χέρια διαπλεκόμενων κομματικά και εκδοτικά συνδικαλιστών, που όχι μόνο έχουν καταστρέψει εργασιακά και οικονομικά τον Τύπο, αλλά έχουν απαξιώσει με την απαίδευτη παρουσία τους (απουσία τους καλύτερα) τους πραγματικά σκληρά εργαζόμενους δημοσιογράφους, στους πολίτες. Έτσι ώστε μια κλίκα στάρ της τηλεόρασης, συχνά καβαλημένων και ανεπαρκών, να θεωρείται από το λαό σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα της δημοσιογραφίας! Αλοίμονο!

Τα «Παραπολιτικά» δεν είναι η εφημερίδα της αρεσκείας μου. Τα θεωρώ πολύ κίτρινα. Δεν είναι τα μόνα. Ας προσέχουν οι αναγνώστες τους. Κρίση ας έχουν. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες, που κυκλοφορούν σήμερα, εκτός από μια-δυό πιο σοβαρές, είναι κίτρινες. Να μη μιλήσουμε για τις κομματικές. Τα σάιτς, ακόμα χειρότερα.

Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει είδηση ή γεγονός που να μην τρέχει στο διαδίκτυο. Και είναι ελάχιστοι οι πολίτες που δεν πληροφορούνται τα γεγονότα από 50 πηγές. Όλοι ξέρουν ή έχουν τις δυνατότητες να μάθουν. Επομένως, όποιος διαβάζει μια εφημερίδα την έχει επιλέξει για την οπτική της γωνία. Την πληρώνει γι αυτή και είναι ο μοναδικός έμπρακτος κριτής της. Αυτός της δίνει ζωή και το δικαίωμα να υπάρχει. Κανείς άλλος.

Η τραμπούκικης νοοτροπίας αντίδραση του υπουργού Άμυνας σε δημοσίευμα της εφημερίδας για τις διακοπές του στις Άλπεις (που προφανώς του χάλασε τη φιλολαϊκή μόστρα) και για ένα διάλογο συντακτών της στο ραδιόφωνο, όπου αναφερόταν και ο γιός του ως fan των Εξαρχείων, είναι τρανές αποδείξεις της αντιδημοκρατίας που έτσι κι αλλιώς εκφράζει ο στρατοχαρής υπουργός. Ακόμα και που έγινε με το μανδύα της νομιμότητας. Ας τους μήνυε. Όλο το άλλο είναι σώου, άχτι και απειλή. Τρία επικίνδυνα χαρακτηριστικά για τη Δημοκρατία.

Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονται για δημοσιεύματα στη χώρα του Έρντοαν, με τον οποίο αγκαλιάζεται ο πρωθυπουργός την ώρα που ο σουλτάνος φυλακίζει δημοσιογράφους και κλείνει εφημερίδες. Στη χώρα όπου κυβερνάνε οι Ουκρανοί φιλοναζί και στη χώρα του φασίζοντα Ούγγρου προέδρου. Στη Ρωσία εκτελούνται.

Είναι η νοοτροπία που έστελνε την αστυνομία να κλείνει τα τυπογραφεία της Αυγής και της Δημοκρατικής Αλλαγής πρίν από τη χούντα ή να τρομοκρατεί με μηνύσεις τους δημοσιογράφους τους.

Είναι η νοοτροπία, που έστειλε επί Κ Μητσοτάκη στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων γιατί δημοσίευαν τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη.

Είναι η νοοτροπία που έστειλε πρίν από μήνες στο αστυνομικό τμήμα από το γραφείο του στον Σκάι τον δημοσιογράφο που αποκάλυπτε πιθανές παρανομίες πολύ ισχυρού ποδοσφαιρικού παράγοντα.

Είναι η νοοτροπία του υπουργού Βερναρδάκη, που δήλωσε από τη Βουλή ότι «τα ΜΜΕ έχουν αυτονομηθεί πολύ»!

Είναι η νοοτροπία του υπουργού Τύπου, που ήθελε- και θέλει- να κλείσει ΜΜΕ, όχι γιατί τον ενόχλησαν σε τίποτε, αλλά γιατί του χρειάζεται να πουλήσει ότι γκρεμίζει σύμβολα. Σε αγαστή συνεργασία με μερικούς από τους ιδιοκτήτες τους έναντι ανταλλαγμάτων πολιτικής υποστήριξης σε ό,τι φαίνεται καραμπινάτα τουλάχιστον.! Τα σύμβολα είναι η έγνοια του. Για τη Δημοκρατία δε δίνει δεκάρα.

Όπως δε δίνει δεκάρα και ένα μεγάλο μέρος του εσμού που κυβερνάει τη χώρα και που κόπτεται για τη Δημοκρατία!

Εκείνο που είναι σχεδόν άγνωστο σε πολλούς πολίτες είναι ότι ο Τύπος δεν έχει δική του γνώμη αν δεν στηρίζεται στη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας των αναγνωστών του. Επειδή ο Τύπος δεν υπάρχει χωρίς αναγνώστες και δεν υπάρχει αν εκφράζει αντίθετες αρχές από των αναγνωστών του. Ο Τύπος εκφράζει κοινό. Πολίτες. Αναγνώστες. Ακροατές. Τηλεθεατές.

Όποιος στρέφεται λοιπόν κατά της ελευθερίας έκφρασης του Τύπου στρέφεται κατά της ελευθερίας πληροφόρησης πολιτών. Ούτε εκδοτών, ούτε κυβερνήσεων, ούτε κομμάτων. Επειδή κανένας εκδότης δεν μπορεί να κερδίσει ούτε σεντς χωρίς αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές. Δεν τους διαμορφώνει. Τους έχει επιλέξει από την αρχή. Κι αν δεν τους σεβαστεί τον κλείνουν. Εκτός αν έχει βρώμικες κυβερνητικές πλάτες με λεφτά.

Όλοι αυτοί οι πολίτες που παρακολουθούν εφημερίδες, για να ξαναέρθω στη νοοτροπία του πρωθυπουργού, του υπουργού Άμυνας και του υπουργού Τύπου, δεν είναι τόσο ανόητοι που να μην ξέρουν τι διαβάζουν. Το έχουν επιλέξει. Θέλουν να βρίζουν «την κυβέρνηση του Τσίπρα ή τη ΝΔ του Κούλη» ή θέλουν μια σοβαρή ενημέρωση. Δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμα των φιλοκυβερνητικών είναι να διαβάζουν την Αυγή και την Εφημερίδα των Συντακτών.

Εκείνο που δεν είναι δικαίωμα κανενός αξιωματούχου είναι να αποπειράται να τρομοκρατήσει συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους με έωλα επιχειρήματα περί εκβιασμών και άλλων κωμικοτραγικών, που δεν αποδεικνύονται καν από τις δηλώσεις και τα κείμενα και που είναι παιδαριώδη. Όσο παιδαριώδης είναι και ο υπουργός Άμυνας της χώρας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

  

Π. Καμμένος. Έχουν αρχίσει και του μοιάζουν

Τα φλογερά εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά  παραληρήματα του κ. Καμμένου αντανακλούν και χρεώνονται σε όλη την Κυβέρνηση

Του  Ανδρέα Πετρουλάκη

H συμμετοχή του κ. Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κάρφος στο μάτι των κομμάτων που τη στήριξαν. Ουδέποτε ξέπλυναν την ντροπή εκείνη, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ αργότερα, που υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει με τον γνωστού φιλοχουντικού και τραμπούκικου παρελθόντος κ. Βορίδη. Όπως ήταν φυσικό όλοι οι αριστεροί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, επί μία τριετία άρχιζαν και τέλειωναν κάθε σκέψη τους με την αναφορά στο όνειδος αυτό. Και δικαίως. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ήταν ένα τυπικό ακροδεξιό εθνολαϊκίστικο κόμμα που οι θέσεις του για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, τα θέματα της κοινωνίας και τον ρόλο της εκκλησίας, λογικά θα έκαναν κάθε αριστερό να ανατριχιάζει.

Ο κ. Καμένος και το δικό του κόμμα έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Είναι βγαλμένος από την ίδια μήτρας της έξαλλης εθνολαϊκίστικης ακροδεξιάς με κάπως πιο εμπλουτισμένο ρεπερτόριο με αεροψεκασμούς, υδατάνθρακες και οπερετικές αλληλοδωροδοκίες σε μοντάζ Λαζόπουλου. Επιπλέον, ο ίδιος ο αρχηγός, παρά το φλογερό ταμπεραμέντο του δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τις οff shore εταιρείες και το αδήλωτο κότερο που του καταλογίζουν. Θα περίμενε λοιπόν εύλογα κανείς, όλοι οι αριστεροί δημοσιολόγοι να υποδέχονταν με την ίδια φρίκη τη συμμετοχή του κόμματος των ΑΝΕΛ στην Κυβέρνηση, και μάλιστα της πρώτη φορά αριστεράς, όπως είχε συμβεί και με το ΛΑΟΣ. Αμ δε. Άκρα του τάφου σιωπή. Όσο ακούγαμε τρία χρόνια για τον διορισμό του κ. Βορίδη από τον Παπαδόπουλο, άλλο τόσο δεν ακούσαμε τώρα για τους λόγους και τα βιβλία που έγραφε ο Γεωργαλάς για τον κ. Καμμένο. Ούτε καν από εκείνους τους πιστούς στον Ανδρέα παλιούς Πασόκους, τώρα ΣΥΡΙΖΑ – λησμόνησαν ότι του είχε αφιερώσει το πρώτο του βιβλίο δείχνοντάς τον ως αρχηγό της 17 Νοέμβρη.

Ο κομματικός πατριωτισμός, δυσάρεστη έκπληξη κυρίως για τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους, και η παράνοια του αντιμνημονιακού μετώπου, έχει μέχρι στιγμής βυθίσει σε βαθιά σιωπή τους πάλαι ποτέ αδέκαστους τιμητές της ακροδεξιάς. Και αυτό είναι το λιγότερο. Ενώ ο κ. Καρατζαφέρης αρκείτο στον ανώδυνο ρόλο του τηλεοπτικού κονφερασιέ της κυβέρνησης εκείνης, ο κ. Καμμένος σέρνει το χορό στην παραχάραξη της αριστερής φυσιογνωμίας της τωρινής. Ποτέ άλλοτε δεν θυμάμαι τόσο άμεσα να έχει επαληθευθεί η αθάνατη ρήση του Χατζηδάκι «όταν το πρόσωπο του τέρατος δεν σε τρομάζει έχεις αρχίσει να του μοιάζεις». Δυστυχώς, για όλους μας, έχουν αρχίσει να του μοιάζουν.

Το κόμμα που ήταν κατά των παρελάσεων και ξιφουλκούσε κατά του κ. Αβραμόπουλου που τις επανέφερε είναι έτοιμο να διοργανώσει ένα εθνικολαϊκό φουστανελοκίτς τερατούργημα χουντικών προδιαγραφών στο Σύνταγμα, ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Η  Πολεμική Αρετή των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο ξαναζεί και κανείς αριστερός πολιτικός ή δημοσιογράφος δεν άρθρωσε αντίρρηση.

Η πρώτη φορά αριστερή Πρόεδρος της Βουλής επισκέπτεται το Πεντάγωνο και επιθεωρεί με ύφος στρατάρχη άγημα παρέα με τον υπουργό -τι δουλειά έχει ένας Πρόεδρος της Βουλής εκεί πέρα; Ποια ακριβώς ήταν η σκοπιμότητα να ενημερωθεί για το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων επί τόπου η άσχετη με το αντικείμενο πολιτειακή παράγων, πλην του τηλεοπτικού μιλιταριστικού ταρατατζούμ; Εδώ δεν περιμέναμε αντιδράσεις, η κ. Κωνσταντοπούλου είναι ιερό δισκοπότηρο της αριστερής δημοσιογραφίας.

Η πρώτη φορά αριστερή Περιφερειάρχης Αττικής πετά με τον φουσκωμένο σαν διάνο ένστολο υπουργό, με άψογο  στρατιωτικό στιλ και η ίδια- τι δουλειά έχει ένας Περιφερειάρχης σε αυτό το σόου; Ουδείς αριστερός αναρωτήθηκε.

Ο πρώτη φορά αριστερός αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας ετοιμάζει, για πρώτη φορά μετά τη Χούντα, σχέδιο εθνικής διαπαιδαγώγησης των μαθητών από τον στρατό -αρκετά είχαν αφεθεί τα παιδιά μας ανυπεράσπιστα  στο ανθελληνικό μένος της κ. Ρεπούση. Μούγκα η αριστερή ευαισθησία.

Τα φλογερά εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά  παραληρήματα του κ. Καμμένου αντανακλούν και χρεώνονται σε όλη την Κυβέρνηση- αυτός δεν κάθεται στα αυγά του σαν τον κ. Καρατζαφέρη. Άνοιξε βεντέτα με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έδωσε τον τόνο στην κήρυξη του ψυχρού πολέμου εναντίον της Γερμανίας- μια χαρά στρώνουμε το έδαφος για να πάμε να ζητήσουμε λεφτά, τη στιγμή που εκείνος απτόητος απολαμβάνει τον ρόλο του παίζοντας πόλεμο στο Αιγαίο με Απάτσι και φρεγάτες. Μέχρι και η τέως προστατευόμενή του κ. Ραχήλ Μακρή αναρωτήθηκε αν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ξοδεύει τα λεφτά μας σε οπερέτες. Δυστυχώς κάνει. Την κυβέρνηση σαν τα μούτρα του.

Πρώην πράκτορας της CIA στην Αθήνα: Από...απελπισία θεωρήσαμε ότι ο Ανδρέας ήταν αρχηγός της 17Ν!

Αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα ήταν η διήγηση του ελληνοαμερικάνου πρώην πράκτορα της CIA Κυριακού στον Αλέξη Παπαχελά στις Ιστορίες, στον ΣΚΑΙ. Ο Κυριάκου θήτευσε πολλά χρόνια στην πρεσβεία των ΗΠΑ με αποστολή την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε αναφέρθηκε στις ευφάνταστες θεωρίες συνωμοσίας που από «απελπισία» , όπως είπε χαρακτηριστικά, εξέταζαν για τα πιθανά μέλη της 17 Νοέμβρη.

Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά οτι εξέτασαν το ενδεχόμενο να είναι μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης ο… Ανδρέας Παπανδρεου, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Σήφης Βαληράκης κ.α. «‘Ηταν θεωρίες που διατυπώνοταν περισσότερο από απελπισια μιας και οτι ψαχναμε στο τέλος ειχε αδιεξοδο», είπε.

Για τη σύλληψη της 17 Νοέμβρη παραδέχτηκε οτι «ηταν ένα ελληνικός θρίαμβος» και οτι δεν βοήθησαν καταλυτικά Αμερικανοι και Βρετανοι. Μάλιστα, υποστήριξε οτι «ζαλίσαμε τους Ελληνες με τις πολλές θεωρίες. Οι Έλληνες τα κατάφεραν τελικά» ενώ παραδέχτηκε οτι τελικά οτι οι Αμερικανοί δεν γνώριζαν κανένα από τα πρόσωπα που ήταν πράγματι μέλη της οργάνωσης.

Επίσης είπε οτι υπήρξαν Ελληνες πολιτικοί που γνώριζαν περισσότερα για την ίδρυση της τρομοκρατικής οργάνωσης  .

Πηγή

Η δίκη του «λεφτά υπάρχουν»

Η δίκη του Γιώργου Παπανδρέου για το «λεφτά υπάρχουν» δεν ποινικοποιεί μόνο τον πολιτικό λόγο, επικυρώνει με το κύρος της Δικαιοσύνης τη θεωρία συνωμοσίας για τα αίτια της κρίσης

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ενας απόστρατος πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού πιστεύει ότι υπέστη οικονομική και ηθική βλάβη από τις προεκλογικές εξαγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009. Και όχι μόνο αυτό: εκτιμά ότι οι χειρισμοί του πρώην Πρωθυπουργού ζημίωσαν τη χώρα σε βαθμό και μέγεθος ικανό ώστε να δικαστεί για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Ο Παναγιώτης Σταμάτης, έτσι λέγεται ο απόστρατος πλωτάρχης, συνοδεύει τη μήνυση του με αγωγή για αποζημίωση με το ποσό των 260.000 ευρώ. Η δικάσιμος ορίστηκε για τις 19η Ιανουαρίου, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Σημειώνεται ότι ουδέποτε ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του κ. Παπανδρέου καθώς, όταν έκανε την ιστορική, πλέον, δήλωση, η Βουλή είχε διαλυθεί λόγω εκλογών. (Αρχικώς επικράτησε σύγχυση που παρέσυρε και εμας: η ποινική μεταχείριση της υπόθεσης δεν έχει ακόμα αξιολογηθεί ανακριτικά. Αυτή τη στιγμή εκδικάζεται η αγωγή.)

Ο πλωτάρχης έχει το δικαίωμα να μηνύσει όποιον θέλει ή να εγείρει οικονομικές αξιώσεις εναντίον οποιουδήποτε. Θεωρητικά, που λέει ο λόγος, θα μπορούσε να καταθέσει και αγωγή εναντίον του Σαμαρά για τα «Ζάππεια». Όμως δεν τον ενόχλησε ούτε η διαπραγμάτευση του Γιάνη, ούτε τα capital controls, ούτε ο λογαριασμός από τις «17 ώρες» του Τσίπρα. Δεν έκανε αγωγή για το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ούτε θίχτηκε επειδή το Μνημόνιο δεν καταργήθηκε με ένα νόμο και ένα άρθρο. Για τον πλωτάρχη μας το big bang της κρίσης βρίσκεται στο «λεφτά υπάρχουν», ασχέτως αν, εδώ που τα λέμε, δεν ειπώθηκε με τον τρόπο που συνήθως αποδίδεται. (Διαβάστε τη δήλωση όπως πραγματικά έγινε) Και εμείς στεκόμαστε πια σε στάση προσοχής. Όχι σαν ναύτες μπροστά στον πλωτάρχη. Όχι, ο πλωτάρχης δεν μας απασχολεί. Στεκόμαστε με δέος και πραγματικό τρόμο μπροστά στην ενδεχομενη απόφαση των δικαστών στο ακροατήριο.

Εσείς μπορείτε να σηκωθείτε τη Δευτέρα και να μηνύσετε ή να καταθέσετε αγωγή κατά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνυμου επειδή δεν πραγματοποιήθηκε τίποτα από όσα ακούσατε το προηγούμενο πρωί στην εκκλησία. Αυτό το δικαίωμα είναι κατοχυρωμένο από το πολίτευμα και από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Δικαιοσύνη εντός δημοκρατικού πλαισίου. Αν θέλετε να μηνύσετε τον Αρχιεπίσκοπο επειδή ράψατε αδίκως κοστούμι για Δευτέρα Παρουσία, δεν θα σας εμποδίσει κανείς. Απλώς, ο λειτουργός στον οποίο θα περιέλθει η μήνυσή, θα στείλει την υπόθεση στο αρχείο και εσάς σε κάποιον ειδικό. Τι γίνεται, λοιπόν, με το ποινικό κομμάτι της υποθεσης που εγείρει ο πλωτάρχης;

Για πρώτη φορά στα χρονικά ο πολιτικός λόγος αποκτά ποινική χροιά. Αυτό εκτός από πρωτότυπο, είναι και επικίνδυνο. Δεν ελέγχεται καν η πράξη του πολιτικού, αλλά ο λόγος, η σκέψη του. Δεν έχει σημασία αν συντρέχουν ή όχι οι συνθήκες και οι περιορισμοί που θέτει η βουλευτική ασυλία. Από τη στιγμή που η Δικαιοσύνη θα ασκήσει έλεγχο στο περιεχόμενο πολιτικής εξαγγελίας, τότε στο μέλλον μπορεί να δούμε και χειρότερα. Για να το πω αλλιώς, αν πάει ο Παπανδρέου κατηγορούμενος για το «λεφτά υπάρχουν», τότε ο Τσίπρας πρέπει να βρει «Αυτοφωράκια».

Δεν χρειάζονται και πολλά τα καφενεία της χώρας. Μία κουβέντα να πέσει από την τηλεόραση μέσα στην κάπνα, πάνω από τη μπιρίμπα και ο ΓΑΠ θα περνάει από λαϊκό δικαστήριο για εσχάτη προδοσία, επειδή μας έφερε την κρίση για να μας πάρουν τα λεφτά και τους γιατρούς οι Γερμανοί, αλλά ευτυχώς ο Αρτέμης δικαιώθηκε στο δικαστήριο.  

Ο Καμμένος δεν θα συλληφθεί ποτέ…

Δεν ξέρω αν οι συλλήψεις δημοσιογράφων θυμίζουν τη χουντική επταετία ή την Τουρκία του Ερντογάν, όπως λένε τα κόμματα. Είναι, όμως, θλιβερό μια αριστερή κυβέρνηση να έχει υπουργούς σαν τον Πολάκη και τον Καμμένο, οι οποίοι απειλούν, υβρίζουν και παραγγέλλουν συλλήψεις δημοσιογράφων

Του Γιώργου Καρελιά

Η κυβέρνηση Τσίπρα διαθέτει δύο υπουργούς-διαμάντια. Τον Παύλο Πολάκη και τον Πάνο Καμμένο. Αριστερός ο πρώτος, δεξιός ο δεύτερος, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: υβρίζουν και απειλούν οποιονδήποτε τολμήσει να πει κάτι που πάει κόντρα στο προφίλ που θέλουν να οικοδομήσουν.

Τα δύο μεγαλύτερα κατορθώματα του Πολάκη (εννοείται εκτός από την άψογη λειτουργία του συστήματος Υγείας…), είναι δύο. Πριν από μερικούς μήνες απείλησε ευθέως δημοσιογράφο ότι θα τον χώσει δυο μέτρα κάτω από τη γη (εδώ). Και τις προάλλες εξύβρισε σκαιότατα συνδικαλιστή (εδώ).

Ο Καμμένος έχει πλουσιότερη δραστηριότητα (θα θυμηθούμε μερικά παρακάτω). Τελευταίο του κατόρθωμα η σύλληψη δύο δημοσιογράφων, μετά από δική του μήνυση (εδώ). Διαβάζω στην ανακοίνωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων ότι τα -κατά Καμμένον- αδικήματα που διέπραξαν είναι «συκοφαντική δυσφήμηση» και «απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης».

Η πρώτη κατηγορία προφανώς έχει σχέση με το δημοσίευμα εφημερίδας για τις χειμερινές διακοπές του υπουργού Αμυνας (εδώ). Ομως, στις δημοκρατίες οι πολιτικοί δεν κάνουν μηνύσεις για τέτοια θέματα. Απαντούν. Θα αρκούσε μια ανακοίνωση που θα έλεγε ότι ο Καμμένος δεν πήγε διακοπές στις Αλπεις και δεν έβγαλε τον ώμο του κάνοντας σκι. Θα έλεγε, όμως, πού βρισκόταν και πώς έγινε το ατύχημα. Για τη δεύτερη κατηγορία θα δούμε τι είδους «εκβίαση» ήταν. Πάντως, η ανακοίνωση κάνει λόγο για «απόπειρα».

Ετσι κι αλλιώς, θέλει μεγάλο θράσος να παραπονιέται ο Καμμένος ότι τον «συκοφαντούν», όταν ο ίδιος έχει συκοφαντήσει και απειλήσει επανειλημμένα πολιτικούς αντιπάλους του. Θυμίζουμε:

– Ηταν ο Καμμένος που συκοφάντησε ένα ολόκληρο κόμμα (ΠΑΣΟΚ) ότι ήταν πίσω από την τρομοκρατία. Εγραψε, μάλιστα, ολόκληρο βιβλίο («Τρομοκρατία, θεωρία και πράξη»).

– Ηταν ο Καμμένος που προέτρεψε δημοσίως το πλήθος να λιντσάρει ένα δήμαρχο (εδώ).

– Ηταν ο Καμμένος που διέπραξε μερικές από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες, λέγοντας ότι μόνο νεκρός θα συνεργαστεί με όσους υπογράφουν μνημόνια (εδώ). Δυστυχώς, το αδίκημα του μαζικού εκβιασμού του εκλογικού σώματος δεν προβλέπεται.

Δεν ξέρω αν οι συλλήψεις δημοσιογράφων θυμίζουν την χουντική επταετία ή την Τουρκία του Ερντογάν, όπως λένε τα κόμματα. Ετσι κι αλλιώς είναι πρακτική αυταρχικών καθεστώτων. Και είναι θλιβερό μια αριστερή κυβέρνηση να έχει υπουργούς σαν τον Πολάκη και τον Καμμένο, που απειλούν, υβρίζουν και παραγγέλλουν συλλήψεις δημοσιογράφων.

Οταν σε πάρει ο κατήφορος, σταματημό δεν έχει…

Οπισθοχωρεί η κυβέρνηση -Εξετάζει «κόφτη» σε συντάξεις και μείωση αφορολόγητου

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ, η κυβέρνηση φαίνεται να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και ετοιμάζεται για νέα βήματα οπισθοχώρησης.

Ενα από τα βασικά σενάρια είναι η περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου ορίου, καθώς και η ενεργοποίηση του κόφτη στις συντάξεις, κάτι που αναμένεται να αγγίξει και τα πολύ χαμηλά εισοδήματα.

Ενδεικτικό είναι όπως έγραψε χθες και το iefimerida, ότι ούτε φύλλο δεν κουνιέται στο εύθικτο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Οικονομικών σχετικά με το ενδεχόμενο περαιτέρω μείωσης του αφορολογήτου.

Αν και τα σχετικά σενάρια διακινούνται από την περασμένη εβδομάδα, ούτε το σύνηθες non paper εκδόθηκε, ούτε επίσημες διαψεύσεις από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ή τον υπουργό Οικονομικών έγιναν, παρά μόνο κάποιες μάλλον χλιαρές αρνητικές απαντήσεις στο αν η ελληνική πλευρά προτείνει τη μείωση του αφορολογήτου προκειμένου να ξεμπλοκάρει η διαπραγμάτευση.

Η εμπειρία των διαβουλεύσεων με τους δανειστές δείχνει ότι αυτή η στάση της κυβέρνησης μπορεί να σημαίνει δύο τινά:

1. ότι όντως εξετάζει την περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα μείνει εκτεθειμένος για δεύτερη φορά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ακόμα κι αν αυτό συνιστά υποχώρηση από τη βασική θέση ότι δεν συζητούνται πρόσθετα μέτρα για μετά από το 2018 πέραν του «κόφτη», ακόμα κι αν ένα τέτοιο μέτρο θα «αγγίξει» και τα πολύ χαμηλά εισοδήματα

2. ότι ακολουθεί την τακτική του… Χότζα, «φουσκώνοντας» τα υπό συζήτηση μέτρα έτσι ώστε να φανεί λιγότερο πικρό το ποτήρι, όταν και αν υπάρξει συμφωνία για να προχωρήσει η αξιολόγηση.

Πάντως ένα από τα πιθανά σενάρια που εξετάζεται από το ΥΠΟΙΚ, όπως γράφει η Καθημερινή, προβλέπει:

1. Την παράταση εφαρμογής του «κόφτη» και μετά το 2018.

2. Τη γραπτή αναφορά ότι τα μέτρα που θα εφαρμοστούν στην περίπτωση ενεργοποίησης του «κόφτη» θα περιλαμβάνουν τόσο τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, όσο και τη μείωση των συντάξεων και μισθών.

3. Δεν θα υπάρχει, όμως, ποσοτικοποίηση των εν λόγω μέτρων, ούτε νομοθέτησή τους, όπως απαιτεί το ΔΝΤ.

4. Θα περιλαμβάνονται, επίσης, και μέτρα στο σκέλος των εσόδων. Δηλαδή, αύξησης φόρων, όπως για παράδειγμα των συντελεστών ΦΠΑ.

5. Θα περιγράφεται μία διαδικασία ευκολότερη ενεργοποίησης του «κόφτη».

Το σχέδιο αυτό δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί σε όλες του τις λεπτομέρειες από την κυβέρνηση. Αποτελεί, ωστόσο, μία κίνηση «καλής θελήσεως» από την ελληνική πλευρά, ώστε να «ξεπαγώσουν» οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και να ικανοποιηθούν σε κάποιο βαθμό οι απαιτήσεις του ΔΝΤ.

Πηγή

Απο το trash στο mainstream…

Του Γιάννη Παντελάκη

Σε μια χώρα με μια στοιχειώδη κανονικότητα, ο Λεβέντης, οι Χρυσαυγίτες, ο Σώρρας και ένα σωρό από πρόσωπα και φαινόμενα που προσπαθούν να παίξουν ρόλο στα δημόσια πράγματα, θα αντιμετωπιζόντουσαν ως προϊόντα παρακμής. Η θέση τους θα ήταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και στις trash τηλεοράσεις. Στη δική μας χώρα, τέτοιες φυσιογνωμίες και τέτοιες αποτρόπαιες ιδέες ανήκουν στην κανονικότητά της. Και στην mainsteam τηλεόραση. Η οποία κατά βάση τους ξεπλένει και μετά τους παραδίδει πανλευκους σαν το χιόνι στην Ελληνική κοινωνία.

Ο Σώρρας, φιλοξενήθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Αναστασιάδη, όπου μέσα σ' ένα κλίμα χαλαρότητας, άνεσης και οικειότητας (ενικός, χαμόγελα, επίκληση με το μικρό όνομα) ο σύγχρονος σωτήρας είπε τα δικά του. Από το ότι η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι έχει τα δισ. ή τρισ. τα οποία ισχυρίζεται ότι διαθέτει, μέχρι ότι ο ίδιος αποτελεί τον Εωσφόρο. Και άλλα πολλά φαιδρά, από εκείνα τα οποία «συγκινούν» μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες, οι οποίες γεμίζουν ασφυκτικά τις αίθουσες όπου κάνει συγκεντρώσεις και ορκωμοσίες στο όνομα της συμπαντικής συνειδητότητας.

Το πρόβλημα με την μεγάλη δημοσιότητα που παρείχε ένας εκδότης-δημοσιογράφος σ' έναν άνθρωπο ο οποίος έχει καταδικαστεί στη χώρα μας και έχει χαρακτηριστεί απατεώνας από τις ΗΠΑ, δεν αφορά μόνο στην πρόσκλησή του σε μια τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης θεαματικότητας.  Και στο γιατί δίνεται τόσος τηλεοπτικός χρόνος σε αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά και στον τρόπο διαχείρισής του, πως δηλαδή αντιμετωπίστηκαν από τον οικοδεσπότη αυτά τα οποία έλεγε ο Σώρρας. Έλεγε ο,τι ήθελε και αυτά έμεναν χωρίς ουσιαστική απάντηση, χωρίς έλεγχο, χωρίς στοιχεία προφανή που θα αποδεικνύουν το αβάσιμο τους, χωρίς καν αναφορές σε καταδικαστικές αποφάσεις.

Η αλήθεια είναι, ότι τέτοιες εκπομπές κάνει ο συγκεκριμένος. Με επικάλυψη χιούμορ ή δήθεν χιούμορ, αφήνει να περνάνε άκριτα μηνύματα των καλεσμένων του τα οποία εισπράττει ο μέσος τηλεθεατής. Και ιδιαίτερα εκείνος ο τηλεθεατής ο οποίος είναι πρόθυμος να δώσει μεταφυσικές ή ανορθολογικές ερμηνείες για όσα του συμβαίνουν. Θα αδικούσαμε τον εκδότη-δημοσιογράφο, αν περιορίζαμε τις ευθύνες σ' αυτόν. Έχουν προηγηθεί αρκετοί ακόμα οι οποίοι φιλοξενούσαν τον Σώρρα και τον έκαναν αξιοσημείωτο παράγοντα για ένα μέρος τουλάχιστον της κοινωνίας.

Για την κρίση, έχουμε αποδώσει ευθύνες σε πολλούς. Πολιτικούς, κόμματα, τράπεζες, ποικιλώνυμα συμφέροντα κ.ο.κ. Στις περισσότερες φορές, δίκαια. Απουσίασε ωστόσο η κρίση για τους φορείς εκείνους που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και οι οποίοι είτε στο όνομα κάποιων συμφερόντων, είτε στο ταπεινό κριτήριο της εμπορικότητας, νομιμοποιούν παρακμιακά φαινόμενα της κρίσης. Όπως έχει συμβεί με τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής (ποιος δεν θυμάται τηλεοπτική εκπομπή όπου φιλοξενήθηκαν αποκλειστικά εκπρόσωποί της), με τον Λεβέντη (τον οποίο προεκλογικά φιλοξενούσαν σχεδόν καθημερινά τηλεοπτικά κυρίως Μέσα), όπως συμβαίνει τώρα με τον Σώρρα. Φιλοξενίες μάλιστα, οι οποίες δεν έχουν μόνο το χαρακτηριστικό της μεγάλης συχνότητας, αλλά κυρίως της άνεσης που παρέχουν στους καλεσμένους να λένε ο,τι αυτοί νομίζουν χωρίς κανένα αντίλογο ή έλεγχο γι' αυτά. Ακόμα και όταν πρόκειται για προφανείς ακρότητες και παραλογισμούς...  

Η Αlpha Βank κατήγγειλε τα δάνεια του ΔΟΛ

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων στον Τύπο. Δίνοντας τέλος σε μια ιστορία συνεχούς ασυνέπειας στην εξυπηρέτηση δανείων στο χώρο των media και όχι μόνο, οι τράπεζες αποφάσισαν να δράσουν πλέον ολοκληρωτικά, παρά το γεγονός ότι ακόμη εκκρεμεί (αν και είναι θέμα ημερών) το θεσμικό πλαίσιο για τις ποινικές ευθύνες των τραπεζικών στελεχών.

Υπό το πρίσμα των εξελίξεων αυτών, η Alpha Bank – με την ιδιότητα του αναδόχου στο κοινοπρακτικού δάνειο του ΔΟΛ (ο οποίος έχει δανεισθεί διάφορα ποσά και από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, κυρίως από Alpha, Εθνική και Πειραιώς) – προχώρησε στην καταγγελία της δανειακής σύμβασης μετά την αδυναμία πληρωμής τόκων και χρεολυσίων στο τέλος του 2016.

Με την κίνηση αυτή, που πιθανώς συνοδευτεί και με κατάθεση αίτησης πτώχευσης του ΔΟΛ (εφημερίδες, ιστοσελίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο), δημιουργούνται νέα δεδομένα για έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς ομίλους της χώρας. Στον Όμιλο θα αναλάβει διαχειριστής ο οποίος θα διεκπεραιώσει τις σχετικές διαδικασίες εκποίησης περιουσίας και είσπραξης τυχόν οφειλών.

Άγνωστο είναι, σε περίπτωση πτώχευσης, ποιο άρθρο του πτωχευτικού κώδικα θα εφαρμοστεί. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν να προκρίνεται η εκκαθάριση εν λειτουργία (να πουληθούν δηλαδή όσα πάγια είναι δυνατόν να βρουν αγοραστή, να εξοφληθούν σταδιακά Δημόσιο, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ), ώστε αν αναδιαρθρωθεί η εταιρία, να μπορέσει να βρει επενδυτή και να συνεχίσει τη δραστηριότητα και περαιτέρω ανάπτυξή της.

Αναγκαστικά τώρα ακολουθείται η δικαστική οδός, με ανοιχτά τα μεγάλα θέματα του «τι μέλλει γενέσθαι», τόσο αναφορικά με την επιβίωση του Βήματος, των Νέων και άλλων τίτλων του Ομίλου, όσο και με την πιθανότητα αναδιάρθρωσης.

Μελανό σημείο η τύχη των εργαζομένων στον Όμιλο, στους οποίους ήδη χρωστούνται μισθοί. Πληροφορίες από το χώρο των μίντια αναφέρουν ότι θα συσταθεί μια Επιτροπή εκ μέρους των Νέων και του Βήματος, που θα μπορεί να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται με τις τράπεζες, προκειμένου όσο αυτό είναι δυνατόν, να λάβουν οι εργαζόμενοι τις αποδοχές τους.

Σε ένα ιδανικό σενάριο, ενδιαφερόμενος επενδυτής θα μπορούσε εκτός των τίτλων, να αποκτήσει συμμετοχή στην εταιρία, αφού προηγουμένως κουρευθούν τα δάνεια προς τις τράπεζες (όπως συνέβη στην περίπτωση του Μαρινόπουλου) και άλλες οφειλές προς τρίτου. Η προσέλκυση υποψήφιου αγοραστή θα διευκολυνθεί από τη συνέχιση της λειτουργίας της εταιρίας (κυκλοφορία των εντύπων, έκδοση εφημερίδων, λειτουργία sites…).

Αυτό είναι το πρώτο βήμα καταγγελίας δανειακής σύμβασης μεγάλων επιχειρήσεων. Οι τράπεζες είναι αποφασισμένες να προχωρήσουν και σε άλλα αντίστοιχα δάνεια, από διάφορους χώρους ( μήντια, τρόφιμα, τουρισμός κ.α.). 

Πηγή 

Ντροπή για τον όμιλο Ant1 η αναμετάδοση του...διαγγέλματος Σώρρα στον συγκαταβατικό Θέμο Αναστασιάδη

Όταν χθες το απόγευμα διάβασα ότι ο Θέμος Αναστασιάδης θα είχε καλεσμένο του τον Αρτέμη Σώρρα, έφριξα. Θεώρησα ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης, τουλάχιστον κάπως όλοι μας θα έχουμε βάλει λίγο παραπάνω μυαλό.

Ομολογώ όμως ότι περίμενα, ότι έστω για τα μάτια του κόσμου, ο παρουσιαστής θα επιχειρούσε κάπως να στριμώξει τον καλεσμένο του, ίσα για να απαντήσει μετά στους επικριτές του ότι τον κάλεσε για να τον εκθέσει κι όχι για να τον βοηθήσει να εξαπατήσει ακόμα περισσότερους συμπολίτες μας.

Έπεσα έξω. Ο Θέμος Αναστασιάδης δεν έφερε ουσιαστικά την παραμικρή αντίρρηση στα εξωφρενικά επιχειρήματα του συνομιλητή του, τον οποίο και αντιμετώπισε περίπου ως πολιτικό αρχηγό, λες και είναι ζήτημα πολιτικής ερμηνείας το αν έχει τα λεφτά ή όχι. Του επέτρεψε μάλιστα να παραθέσει στον τηλεοπτικό φακό πλήθος εγγράφων που υποτίθεται ότι επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του.

Κατά την προσωπική μου άποψη, η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί μαύρη σελίδα στη σημαντική παρουσία του ομίλου Ant1 στα τηλεοπτικά πράγματα της Ελλάδας, κυρίως γιατί μοιάζει να αποτελεί απόλυτα συνειδητή επιλογή του σταθμού η αύξηση των ποσοστών τηλεθέασης εις βάρος του εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος.

Πηγή 

Νέα έρευνα για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα μαύρου χρήματος από τη Novartis

Νέα έρευνα ξεκινά η δικαιοσύνη για τη Novartis, υπόθεση που αποκάλυψε το iefimerida, μετά την εντολή του οικονομικού εισαγγελέα Παναγιώτη Αθανασίου.

Ο κ. Αθανασίου ζητεί να ερευνηθεί αν έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, από μεγαλοστελέχη της εταιρείας, σε βάθος δεκαετίας. Η έρευνα θα ξεκινήσει, όπως όλα δείχνουν με το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών αλλά και καταθέσεις στελεχών που θήτευσαν επί μακρόν στη Novartis.

Υπενθυμίζεται ότι παράλληλη έρευνα βέβαια γίνεται από τις αμερικανικές αρχές, προκειμένου να διερευνηθεί αν η εταιρεία χρησιμοποιούσε αθέμιτες πρακτικές μεταξύ των οποίων και δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων και γιατρών για την ενίσχυση και την προώθηση των φαρμάκων της.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα της Novartis απασχόλησε και σύσκεψη στο Μαξίμου, με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης και του υπουργείου Υγείας. Στόχος είναι να διευκολύνει η διοίκηση τη δικαστική έρευνα (η οποία έχει ανατεθεί στην εισαγγελία Διαφθοράς) με τη συλλογή στοιχείων και δικογραφιών που έχουν απασχολήσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά και άλλους φορείς, στο παρελθόν.

Παράλληλα, αντικείμενο της σύσκεψης, ήταν και πώς θα ενισχυθεί η δικαστική συνδρομή που έχει ζητήσει η χώρα μας από την Αμερική, αλλά και το τι υλικό θα καταλήξει τελικά στα χέρια της ελληνικής δικαιοσύνης.

Πηγή

Ελλάδα: Η χώρα της ανεργίας και της υπερεκμετάλλευσης

Στις πρώτες θέσεις της υπεραπασχόλησης όσων έχουν εργασία αλλά ταυτόχρονα και της ανεργίας βρίσκεται η Ελλάδα σύμφωνα με τους τελευταίους δείκτες που βρίσκει κανείς στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ.

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, της οικονομικής καθίζησης, βρίσκονται στην πρώτη τετράδα (μετά το Μεξικό, την Κόστα Ρίκα και την Κορέα) σε ώρες εργασίας συμπληρώνοντας κατά μέσο όρο 2042 ώρες το χρόνο.

Αντίθετα οι Γερμανοί, που ζουν στη χώρα που συσσωρεύει πλεονάσματα, βρίσκονται τελευταίοι στην κατάταξη με μόλις 1371 ώρες το χρόνο.

Τραγική είναι η εικόνα και στην ανεργία (τα στοιχεία του 2014) όπου η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση.   

Τέλος ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δείκτες της παραγωγικότητας της εργασίας η οποία όπως φαίνεται στο γράφημα ήταν υψηλότερη από αυτή της Γερμανίας πριν από την επιβολή των μνημονίων.  

Πηγή

Ο αποφυλακισμένος & "καρδιοπαθής" ... Βασίλης Παπαγεωργόπουλος έκανε σκι και έτρωγε γουρουνόπουλο στο καϊμακτσαλάν..!

«Ίσως να θυμάστε ότι ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, καταδικασθείς (σε πρώτο βαθμό) σε ισόβια για υπεξαίρεση, κατάφερε (με νόμο του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου) να αποφυλακιστεί λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε με την καρδιά του.

Τον έβγαλαν δηλαδή καρδιοπαθή και τον αποφυλάκισαν» αναφέρει ο Βηματοδότης σε δημοσίευμά του για το πού και το πώς πέρασε το τριήμερο των Φώτων ο κ. Παπαγεωργόπουλος.

«Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι το τριήμερο των Θεοφανίων ο καρδιοπαθής (με δικαστική βούλα) πρώην δήμαρχος το πέρασε κάνοντας σκι στο Καϊμακτσαλάν. Σύχναζε, όπως μου είπαν, σε ταβέρνα του χωριού Αγιος Αθανάσιος και πάντοτε «χτυπούσε» ένα αγριογούρουνο, το οποίο έτρωγε με όρεξη. Στους έκπληκτους πελάτες της ταβέρνας δεν μιλούσε βεβαίως για τα θέματα υγείας που αντιμετωπίζει, αλλά για τα κατορθώματά του στο σκι και το πόσο γρήγορα κατέβαινε τις πλαγιές νικώντας ακόμα και 16άρηδες» αναφέρει το δημοσίευμα του Βηματοδότη.

Πηγή

Τέλος εποχής για Ψυχάρη στον ΔΟΛ

Κομβικής σημασίας ο ρόλος των εργαζομένων για να παραμείνει ενεργός ο Όμιλος

Νέα γενική συνέλευση πραγματοποίησαν σήμερα οι εργαζόμενοι του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις και να δουλέψουν κανονικά σε όλα τα μέσα του Ομίλου. Αρκετοί όμως δημοσιογράφοι και διοικητικά στελέχη του ΔΟΛ έχουν απογοητευθεί από τις εξελίξεις στο ιστορικότερο συγκρότημα Τύπου της χώρας και δεν έχουν ακόμη αποφασίσει αν θα εργαστούν στα επόμενα φύλλα.

Τους εργαζόμενους ενημέρωσε ο νομικός σύμβουλος της Σταύρου Ψυχάρη, Νίκος Πιμπλής και σύμφωνα με πληροφορίες τους ανακοίνωσε πως ο εκδότης του ΔΟΛ δεν μπορεί να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τον Οργανισμό.

Η γενική συνέλευση, επίσης, όρισε μια τετραμελή επιτροπή, που απαρτίζεται από τους επικεφαλής κάθε μέσου, προκειμένου να βρίσκονται σε επαφή με τον Σταύρο Ψυχάρη για να δουν τι θα γίνει με τις τράπεζες, ενώ όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, για την εκτύπωση των εφημερίδων του ομίλου υπάρχει απόθεμα δημοσιογραφικού χαρτιού για μία εβδομάδα.

Στόχος της επιτροπής είναι να πετύχει να μην δεσμευτούν τα χρήματα που μπαίνουν στους λογαριασμούς του Οργανισμού στην παρούσα φάση έτσι ώστε να μπορέσουν να πληρωθούν οι εργαζόμενοι.

Σημειώνεται πως πριν από λίγες ημέρες είχε γίνει γνωστό ότι η αδυναμία του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ, Σταύρου Ψυχάρη, να καταβάλει ποσό περίπου 9,5 εκατ. ευρώ που είναι οι εξαμηνιαίοι τόκοι για τις δανειακές του υποχρεώσεις, άνοιξε το δρόμο στις τράπεζες να καταγγείλουν τα δάνεια αυτά.

Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες μόλις δοθεί και επίσημα το έγγραφο από τις τράπεζες για την καταγγελία των δανείων με την οποία θα ζητείται και η έκπτωση του κ. Ψυχάρη. Αν ο ίδιος δεν δεχθεί τότε οι τράπεζες θα προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει 1,5 με 2 μήνες.  

Πηγή

   

Ευτυχώς, υπάρχουν δικαστές στην Ελλάδα!

Δεν σε κάνει συχνά και για πολλά πράγματα περήφανο η Ελλάδα.

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Μα, έχει βαθιά ριζωμένες μέσα της αρετές και μεγαλείο που την προτρέπουν, μια στο τόσο και σε κρίσιμες στιγμές, να “... πετιέται από ξαρχής, ν' αντρειεύει και θεριεύει”. Και να κάνει τους Ρωμιούς, “με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο”, να παίρνουν κουράγιο...

Η πρόταση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ν' απορριφθεί το αίτημα της Άγκυρας για την έκδοση των (δύο πρώτων, από τους οκτώ συνολικά) Τούρκων αξιωματικών [που κατέφυγαν και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να χαιρετιστεί από τους συνειδητούς πολίτες, την κοινωνία, ως μια πράξη που περιποιεί τιμή στην ελληνική Δικαιοσύνη. Και μάλιστα, σε καιρούς δύσκολους και συγκυρίες φορτισμένες, εύφλεκτες...

Ο σουλτάνος Ερντογάν, έχει ασκήσει πιέσεις και εκβιασμούς στην Ελλάδα, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, για να εκδώσει του οκτώ αξιωματικούς που κατηγορούνται (χωρίς ατράνταχτα στοιχεία) για συμμετοχή στο αποτυχημένο περσινό πραξικόπημα. Και απειλεί με κατακόρυφη όξυνση των ήδη τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, σ' αντίθετη περίπτωση.

Η κυβέρνηση, εξ αρχής κράτησε μια αμήχανη, έως και φοβισμένη στάση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πιθανότερο είναι οι οκτώ να εκδοθούν. Όπως υπαινίχθηκε και ο Ερντογάν ότι του άφησε να εννοηθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός σε κατ' ιδίαν επαφή τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το ζήτημα με τους οκτώ, δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολιτικά και διπλωματικά προβλήματα στην Ελλάδα. Και θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν ζητήσει στην χώρα μας πολιτικό άσυλο. Όμως, τα πράγματα δεν ξεγίνονται...

Η χθεσινή πρώτη δίκη στον Άρειο Πάγο, παρά το φορτισμένο κλίμα μέσα στο οποίο έγινε, και παρά τις έμμεσες αλλά σαφείς “προτροπές” της κυβέρνησης να επιδειχθεί “αίσθηση εθνικού καθήκοντος και προστασίας του εθνικού γενικότερου συμφέροντος...”, κατέληξε στην απορριπτική εισαγγελική πρόταση. Η κ. Εισαγγελεύς, ζήτησε να απορριφθεί το τουρκικό αίτημα ως “νομικά απαράδεκτο”, αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι ακόμη και αν κριθεί νομικά παραδεκτό, θα πρέπει ν' απορριφθεί γιατί οι κατηγορούμενοι “δεν θα δικαστούν στην Τουρκία από ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, αλλά υπάρχει κίνδυνος να υποστούν βασανιστήρια”.

Με λίγα λόγια, η Ελλάδα της Δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών του ουμανισμού και του Διαφωτισμού, η Ελλάδα που σέβεται τον πολιτισμό που γέννησε και των ανθρωπιστικών διδαγμάτων με τα οποία καταύγασε τον κόσμο ολόκληρο ανά τους αιώνες, δεν βάζει στην ζυγαριά την δημοκρατία και τα ανθρώπινα ιδεώδη, προς χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, όσο κρίσιμες κι' αν προβάλλουν τούτες τις ώρες!

Γιατί, το επίμαχο ζήτημα, δεν είναι αν και κατά πόσο οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί έχουν διαπράξει τα όσα τους καταμαρτυράει το απολυταρχικό καθεστώς του σουλτάνου Ερντογάν, αλλά το εάν τους περιμένει μια δίκαιη και αμερόληπτη δίκη, με όλες τις διασφαλίσεις των δικαιωμάτων τους ως κατηγορουμένων. Και περί αυτού, οι διώξεις, οι δολοφονίες, οι εγκλεισμοί στην φυλακή άνευ δίκης των αντιπάλων του καθεστώτος, δημοσιογράφων, δικαστών, καλλιτεχνών, πνευματικών ανθρώπων, δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο αμφιβολίας. Η Τουρκία του Ερντογάν, δεν είναι μια σύγχρονη δημοκρατία με αρχές και θεσμούς στους οποίους μπορεί κανείς να εμπιστεύεται. Και θα ήταν αδιανόητο Έλληνες δικαστές (προσδοκούμε ότι οι δίκες των υπολοίπων 6, οι οποίες ακολουθούν, θα έχουν την ίδια θαρραλέα, δημοκρατική, με σεβασμό της ουσίας της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας κατάληξη...) για λόγους του όποιου “εθνικού συμφέροντος” και σκοπιμότητας, να καταπατήσουν τον όρκο τους, να αποκηρύξουν την αυτονόητη πίστη τους στον σεβασμό του κάθε ανθρώπου, να παραδώσουν την ήδη δοκιμαζόμενη Ελλάδα στην χλεύη του δημοκρατικού κόσμου...

Του κόσμου, που παρείχε άφθονη και από καρδιάς την υποστήριξη και προστασία των διωκόμενων στο εξωτερικό από την χούντα των συνταγματαρχών Ελλήνων πατριωτών. Όχι και τόσα πολλά χρόνια πριν...

  

Ευρώ ή Εθνική καταστροφή...

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Την τελευταία του ζαριά ρίχνει το παρακράτος ευελπιστώντας να επιζήσει μέσα από την εθνική αυτοκτονία μας. Μετά τα παραμύθια του Ζαππείου και της Θεσσαλονίκης και το τέλος του παγκοσμίου πολέμου που ξεκίνησε  το 2007 και τελείωσε την 7η Νοεμβρίου 2016, η Ελλάδα του μπαξισιού και του ρουσφετιού καλεί το λαό να επιλέξει την καταστροφή του με την επιστροφή της χώρας στην πατσαβούρα της ανύπαρκτης δραχμής.

Ο πυρήνας των οπαδών της δραχμής είναι οι λάτρεις ή μάλλον καλύτερα οι κάτοχοι των εκατομμυρίων ευρώ του μαύρου χρήματος που δεν μπορεί να εισέλθει στη χώρα πλέον με άλλον τρόπο παρά μόνο εφόσον εξαλειφθούν οι κανόνες ελέγχου της Ε.Ε. Οι εραστές της δραχμής είναι οι εραστές της ασυδοσίας, εκτός ελέγχου ΕΚΤ, Τραπέζης της Ελλάδας, και άλλων παρόμοιων ενοχλητικών μηχανισμών. Έχουν στην κατοχή τους τα μαύρα δισεκατομμύρια και δεν μπορούν να τα φάνε στην Ελλάδα, όπως επιθυμούν, γιατί δεν μπορούν να τα φέρουν μέσα στη χώρα υπό τις παρούσες συνθήκες, μιας και τα πλυντήρια που χρησιμοποιούσαν μέχρι τώρα χρήζουν αντικατάστασης ενώ δεν υπάρχουν πολλά πειρθώρια για καινούργια. Αρνούνται να πληρώσουν ακόμα και το νόμιμο 40% και κάτι που τόσο απλόχερα τους προσέφερε η σημερινή Κυβέρνηση για τις παρανομίες τους. Για αυτό και παραλληρούν ζητώντας την ανατροπή των συνθηκών της χώρας, φορώντας τη φόρμα παραλλαγής του πατριώτη.            

Έγκριτοι αναλυτές έχουν επιστρατευτεί για να παρουσιάσουν τον από μηχανής θεό που θα δώσει και πάλι στην ανέμελη και αισχρή ζωή μας ένα νόημα και μία ελπίδα. Την πυρπόληση της χώρας για την αναγέννησή της. Το παραμύθι με το φοίνικα που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του, το σύμβολο της εθνικής μας Χούντας που δεν έφυγε ποτέ. Μία χώρα χωρίς αμυντική βιομηχανία και πλεόνασμα αξιών καλείται ύπουλα από βιρτουόζους της  ενημέρωσης  να επιλέξει την επιστροφή της στο παρελθόν στον Καποδίστρια που εκλιπαρούσε για μπαρούτι και παξιμάδια.

Η πλήρης επιβολή της φτωχοποίησης του Μαρξισμού διαλαλείται με υψηλές αναλύσεις που ουδέν όμως αναφέρουν για την επόμενη ημέρα της ζωής μας με ένα χαρτονόμισμα εφάμιλλο του χαρτιού υγείας σε ονομαστική αξία. Κάτι μπαρούφες για ένα απροσδιόριστο διάστημα εξαθλίωσης. Με ποιο νόμισμα έγκριτοι αναλυτές του σκότους θα πληρώσετε μισθούς, συντάξεις, εισαγωγές, παιδεία, υγεία και ασφάλεια; Με τις μπανάνες της Βενεζουέλας θα πληρωθούν και θα συντηρηθούν τα ιατρικά μηχανήματα των νοσοκομείων ή θα αγορασθούν τα πυρομαχικά της άμυνάς μας ή θα λειτουργούν υποδομές καθαριότητας, μεταφορών, ηλεκτρισμού, ύδρευσης κ.ά; Αν οι μισθοί της νέας γενιάς δυστυχώς πλέον αποτιμώνται σε μερικές εκατοντάδες ευρώ εις όφελος της επαίσχυντης γενιάς των συνταξιούχων των χιλιάδων ευρώ ποια θα είναι η αναλογία την επόμενη ημέρα της δραχμής; Θα μας πει επίσημα κάποιος υπεύθυνος ή θα κρύβονται όλοι πίσω από υπονοούμενα και αοριστολογίες;

Προφανώς στην επιλογή της εθνικής αυτοκτονίας εξυπηρετείται η επιβίωση της αποικιακής αντιπροσωπείας, μίας κυρίαρχης κάστας προεστών και δημογερόντων κατόχων εξωχώριων λογαριασμών της αλλοδαπής, που ονειρεύονται τη διαιώνιση τους είδους τους και των απογόνων τους σε μία χώρα ισοπεδωμένη και διαλυμένη, σε έναν πλανήτη που δεν υπάρχει. Προφανώς η εθνική αυτοκτονία μας θα δώσει το σύνθημα για μία μικρή αλλά υπερήφανη Ελλάδα, για το μερτικό του θανάτου μας στα όμμορα Κράτη μας και τους αποικιοκράτες. Προφανώς ο αποκλεισμός των Ελλήνων στα σύνορά τους αναλόγως της Βορείου Κορέας κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι ο αυτοσκοπός των εμπνευστών της δραχμής. Ο άλλος δρόμος που θα μας οδηγήσει μακριά από τις ευρωπαϊκές αξίες και τρόπους ζωής που εμείς εφηύραμε κάποτε και μανιωδώς κάποιοι μας στερούν επί αιώνες.

Ας σταματήσουν πια τα πατριωτικά παραμύθια που διαφημίζονται από τους εχθρούς της Ελλάδας που βρίσκονται ανάμεσα μας και ας παραδειγματιστούμε από την Ιρλανδία και τόσες άλλες χώρες που προοδεύουν και ευημερούν χωρίς το μπαξίσι ως εθνική ιδεολογία. Μόνο τότε και με πολύ κόπο μπορεί να υπάρξει επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, για τα νέα παιδιά, για γερατειά με αξιοπρέπεια. 

Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της φακής, το ίδιο πιάτο ακριβώς που μας σέρβιραν με τον Αλέξη Τσίπρα το 2015 ως άλλον Μαρξιστή, Αντόνιο Γκράμσι και χιμήξαμε δημοκρατικά και πλειοψηφικά για έναν κόσμο που δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ... 

Στο Δήμαρχο Λέσβου το βραβείο Ούλωφ Πάλμε για την κοινωνική προσφορά

Ο Δήμαρχος Λέσβου, Σπύρος Γαληνός είναι ο ένας εκ των δύο Δημάρχων που θα τιμηθούν με το βραβείο Ούλωφ Πάλμε 2016 για την κοινωνική τους προσφορά.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που αναρτήθηκαν στη σχετική ιστοσελίδα Το βραβείο Ούλωφ Πάλμε για το 2016 απονέμεται στους δύο δημάρχους Σπυρίδων Γαληνό, από τη Λέσβο, και Giusi Nicolini, από την Λαμπεντούζα, για την εμπνευσμένη ηγεσία τους σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της εποχής μας, σώζοντας χιλιάδες ζωές και δίνοντας ελπίδα και την πίστη για το μέλλον.

Μαζί με τους συμπολίτες τους, ο Σπυρίδων Γαληνός και η Giusi Nicolini, στάθηκαν στο πλευρό των συνανθρώπων τους που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, την τρομοκρατία, και τη δυστυχία. Σε έναν όλο και πιο επικίνδυνο και σκληρό κόσμο, οι άνθρωποι αυτοί τόνισαν μέσα από το έργο τους το γεγονός ότι η ανθρώπινη πρωτοβουλία είναι πιο σημαντική για την προστασία των ανθρώπων από τα ίδια τα σύνορα.

Η απονομή του βραβείου θα γίνει στη παλιά Βουλή της Σουηδίας, στις 30/1/2017, ανήμερα των γενεθλίων του δολοφονημένου Σουηδού πρωθυπουργού (που φέτος θα έκλεινε τα 90 χρόνια ζωής).

Ο δήμαρχος που συγκίνησε

Ο Σπύρος Γαληνός, είναι ο Δήμαρχος του Δήμου Λέσβου. Λίγους μήνες μετά την εκλογή του και την ανάληψη των καθηκόντων του βρέθηκε αντιμέτωπος με το πρόβλημα των τεράστιων προσφυγικών ροών από την ανατολή προς την Ευρώπη, ροές που χρησιμοποίησαν τη Λέσβο ως γέφυρα από την ανατολή στη δύση.

Ο κ. Γαληνός έχει αντιμετωπίσει με τόση αυταπάρνηση το προσφυγικό ζήτημα, που σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει διστάσει να πέσει ο ίδιος στη θάλασσα για να σώσει ανθρώπους.

Κάτι που έκανε ακόμα και όταν ο πρόεδρος τους Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έκανε επίσημη επίσκεψη στο νησί μαζί με τον Ελληνα πρωθυπουργό. Ενώ η επίσημη αυτοκινητοπομπή βρίσκονταν καθοδόν, όταν ο δήμαρχος εντόπισε δύο ναυαγούς να ζητούν βοήθεια. Και δεν δίστασε να παρατήσει τους επίσημους επισκέπτες του και να πέσει στη θάλασσα για να σώσει τους ανθρώπους που πάλευαν για τη ζωή τους.