Εγκύκλιος του Παππά για το Μητρώο Online Media

Εγκύκλιος του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Ν. Παππά εστάλη σήμερα σε όλους τους φορείς του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, σχετικά με την τήρηση της νομοθεσίας για την κρατική διαφημιστική δαπάνη.

«Με τη λειτουργία του Μητρώου Επιχειρήσεων Ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης τελειώνουν οι γκρίζες ζώνες και η ανομία στο διαδίκτυο. Ο νόμος υφίσταται, και, πλέον θα εφαρμόζεται.

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τάξη και στην κατανομή της κρατικής διαφήμισης, για την οποία διασφαλίζουμε την τήρηση της ποσόστωσης καταβολής του 70% για τα Μέσα πανελλαδικής εμβέλειας και του 30% υπέρ τα των Μέσων της περιφέρειας», τόνισε ο υπουργός ΨΗΠΤΕ Νίκος Παππάς, σε δήλωσή του με αφορμή την αποστολή της εγκυκλίου.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη λειτουργία της διαδικασίας ελέγχου και έγκρισης διαφημιστικών δαπανών των φορέων από το αρμόδιο υπουργείο ΨΗΠΤΕ είναι οι εξής: έγκαιρη κατάθεση των προγραμμάτων επικοινωνιακής προβολής, υποβολή προγραμμάτων με ρεαλιστικά χαρακτηριστικά και προοπτική υλοποίησης, τήρηση της κατανομής των διαφημιστικών δαπανών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4 του Π.Δ. 261/1997, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά την ποσόστωση των περιφερειακών μέσων ενημέρωσης, η οποία ανέρχεται στο 30% της συνολικής, ανά φορέα, προϋπολογιζόμενης δαπάνης.

Ο υπουργός ΨΗΠΤΕ Ν. Παππάς, κατά την χθεσινή παρουσίαση στη ΓΓΕΕ του Μητρώου ηλεκτρονικών ΜΜΕ, είχε τονίσει ότι ο κανόνας για την ποσόστωση των περιφερειακών ΜΜΕ θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Επίσης, σημείωσε ότι διασφαλίζεται η τήρηση της ποσόστωσης καταβολής 70-30 μεταξύ των πανελλαδικών και περιφερειακών Μέσων, ενώ σε περίπτωση μη τήρησης της ποσόστωσης θα επιβάλλεται στον υπόχρεο φορέα το προβλεπόμενο πρόστιμο. 

cnn.gr

Οι Έλληνες πολίτες είναι οι πρώτοι «δανειστές» του ελληνικού κράτους

Του Νίκου Σταθόπουλου*

Ένα από τα ισχυρότερα στερεότυπα που επικρατεί στην κοινή γνώμη είναι ότι το καλοκαίρι του 2015 «αναγκαστήκαμε» να υποχωρήσουμε για να πάρουμε ένα δάνειο, αναγκαίο για να σωθεί η χώρα. Ας εξετάσουμε αυτόν τον ισχυρισμό με την απλή λογική. Και ας ξεκινήσουμε με μια αναφορά στο πρώτο δάνειο, που πήραμε το 2009. Τότε το πρωτογενές έλλειμμα ήταν 24 δισ. €, δηλαδή σχεδόν ο μισός προϋπολογισμός. Αν δε παίρναμε δάνειο (110 δισ. ευρώ τότε), ακόμα και αν δεν πληρώναμε τα χρωστούμενα (άλλα 12 δισ. και συνολικό έλλειμμα 36 δισ. για έναν κρατικό προϋπολογισμό περίπου 58 δισ.), θα έπρεπε τις επόμενες βδομάδες ή το πολύ κάποιους μήνες, να κλείσουμε τα μισά νοσοκομεία και σχολεία, να μην πληρώσουμε τις μισές συντάξεις κοκ.

Το καλοκαίρι του 2015 αντιθέτως, το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν πρακτικά ισοσκελισμένο. Γιατί λοιπόν να δανειστούμε, και μάλιστα το εξαιρετικά υψηλό ποσό των 82 δισ. ευρώ; Προφανώς για έναν και μοναδικό λόγο: για να αποπληρώσουμε τα χρωστούμενα. Με απλά λόγια, οι δανειστές αποφάσισαν να μας δώσουν στο ένα χέρι αυτό που τους επιστρέφουμε με το άλλο. Στην πράξη, δεν πρόκειται για «δανεισμό», με την έννοια ότι δεν υπάρχει για μας δυνατότητα αξιοποίησης αυτών των χρημάτων. Στην πραγματικότητα πρόκειται μόνο για μια παράταση αποπληρωμής προηγούμενου χρέους. Αντί το δάνειο να αποπληρωθεί σε «χ» χρόνο, θα αποπληρωθεί σε «χ+ψ» χρόνο, όπου «ψ» είναι ο πρόσθετος χρόνος του νέου δανείου.

Συνεπώς, το καλοκαίρι του 2015 θα μπορούσε κάλλιστα να αποφασιστεί η παράταση της αποπληρωμής του μέχρι τότε δανείου, από χρόνο «χ» σε χρόνο «χ+ψ». Γιατί δεν έγινε με αυτόν τον απλό τρόπο και πήρε τη μορφή «νέου δανείου»; Για τρεις  λόγους. Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι ότι με τον τρόπο αυτό οι δανειστές είχαν την ευκαιρία να επιβάλλουν νέα μέτρα, με τη λογική «νέο δάνειο - νέο μνημόνιο». Ο δεύτερος είναι ότι η συζήτηση του χρόνου αποπληρωμής κινδύνευε να τους οδηγήσει στη συνολικότερη διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους, κάτι που θέλουν να αποφύγουν πάσει θυσία. Και ο τρίτος είναι ότι ο δανεισμός εμφανιζόταν ως μια ακόμα «βοήθεια», μια ακόμη «σωτηρία».

Βοήθεια και σωτηρία ποιανού όμως; Εδώ πρέπει να ανατρέξουμε και πάλι στην απλή λογική. Τι θα γινόταν αν οι δανειστές αρνιόντουσαν παράταση πληρωμής (με οποιαδήποτε μορφή); Για την Ελλάδα θα υπήρχαν σίγουρα δυσάρεστες επιπτώσεις. Αλλά εξίσου σίγουρο είναι ότι οι δανειστές δεν θα έπαιρναν τα χρήματά τους πίσω! Διότι σωστά είχε πει στις αρχές 2015 ο πρωθυπουργός, ότι πρώτα θα καλυφθούν οι δημοσιονομικές υποχρεώσεις του κράτους και μετά θα πληρωθούν οι δανειστές. Αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί, αλλά κυρίως να εξηγηθεί στη βάση της λογικής, της ηθικής ακόμα και της νομικής με την έννοια της φιλοσοφίας του Δικαίου.

Οι συντάξεις δεν είναι μια «παροχή» που δίνεται στους συνταξιούχους, αλλά στην κυριολεξία ένα χρέος που οφείλει να αποπληρώσει το κράτος προς ανθρώπους οι οποίοι, πολλά χρόνια πριν και  επί δεκαετίες, «δάνειζαν» το κράτος. Το ίδιο ισχύει και για την υγεία, την παιδεία κοκ. Οι πολίτες, με τους φόρους τους, εμπιστεύονται χρήματα, τα οποία έχει δεσμευτεί το Κράτος, βάσει Συντάγματος και Νόμων, να επιστρέψει υπό μορφή υπηρεσιών, που καλύπτουν τις ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας. Πρώτος «δανειστής» του Ελληνικού Κράτους, δεν είναι η ΕΚΤ ή το ΔΝΤ, αλλά η Ελληνική Κοινωνία. Το Κράτος έχει βέβαια την υποχρέωση να αποπληρώσει όλους τους δανειστές, αλλά με την συγκεκριμένη σειρά προτεραιότητας. Άρα, de facto, επιβάλλεται η παράταση αποπληρωμής σε ΕΚΤ και ΔΝΤ, ως απαράβατη υποχρέωση κάθε Ελληνικής Κυβέρνησης.

Αυτό μπορούσε και έπρεπε, κατά την άποψή μου, να θέσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως επιλογή στους δανειστές το καλοκαίρι του 2015. Να παρατείνουν την προθεσμία αποπληρωμής, συνοδεύοντάς την μάλιστα με αναπτυξιακά μέτρα, ώστε να είναι η βραχύτερη δυνατή, ή να το αρνηθούν με αρνητικές συνέπειες για όλους. Σύμφωνα και με την ορολογία της μόδας: «win-win» ή «lose-lose».

Η αναδρομή στο θέμα αυτό δεν γίνεται εδώ για λόγους ιστορικούς. Αλλά διότι το θέμα έχει μπει πάλι στην ατζέντα και μάλιστα με έναν επιθετικό τρόπο από τους δανειστές. Πράγματι, από τη μια πλευρά βάζουν στο τραπέζι την επιβολή νέων μέτρων, ενώ από την άλλη αρνούνται επίμονα να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για ελάφρυνση του χρέους. Με την απόφαση του πρόσφατου Eurogroup, βάλανε τις βάσεις νέου μνημονιακού σχήματος για μετά το 2018 και τραβάνε σε μάκρος τις διαπραγματεύσεις με ορίζοντα τον Ιούλιο, όπου η κυβέρνηση θα κληθεί να κόψει συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες ή να μην πληρώσει τη δόση των 7 δισ. ευρώ.

Και το ερώτημα είναι: ποιους «δανειστές» θα αποφασίσει η κυβέρνηση να αποπληρώσει πρώτους;

*Ο Νίκος Σταθόπουλος έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στον Καναδά.    

efsyn.gr

Bloomberg: Τρία σενάρια διάλυσης και τρία σενάρια διάσωσης του ευρώ

Η Ελλάδα «πρωταγωνιστεί» στο πιθανότερο σενάριο κατάρρευσης της ευρωζώνης, σύμφωνα με το Bloomberg.

Το δημοσίευμα παρουσιάζει τρία πιθανά σενάρια για την κατάρρευση της ευρωζώνης, αλλά και τρία σενάρια για την διάσωσή της. Στην πρώτη περίπτωση, δίνει τις περισσότερες πιθανότητες- 50%- στο ενδεχόμενο να μην αντέξει άλλο η χώρα μας.

Σε αυτό το σενάριο, σύμφωνα με το Bloomberg, ο Αλέξης Τσίπρας, εξαιτίας των πιέσεων των δανειστών για περικοπές συντάξεων, προκηρύσσει πρόωρες εκλογές και τις κερδίζει. Η Ελλάδα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της, η ΕΚΤ τραβά την «πρίζα» από τις ελληνικές τράπεζες, οι καταθέσεις μετατρέπονται σε IOU και η χώρα μας αποχωρεί από το ευρώ.

Τα άλλα δύο σενάρια που μπορεί να προκαλέσουν τη διάλυση της ευρωζώνης, σύμφωνα με το Bloomberg, είναι να κερδίσει η Μαρίν Λεπέν τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία (15%) και να κάνει η Ιταλία στροφή στον ευρωσκεπτικισμό (30%).

Τα τρία σενάρια για την πιθανή διάλυση του ευρώ

Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο (50% πιθανότητα)

Με τους δανειστές να ζητούν περαιτέρω περικοπές συντάξεων, ο Αλέξης Τσίπρας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές, δηλώνοντας ότι αυτό δεν ήταν μέρος της συμφωνίας που επιτεύχθηκε το 2015. Η κίνηση του Τσίπρα τον βοηθά να συσπειρώσει τους αποξενωμένους ψηφοφόρους του και κερδίζει τις εκλογές με ρητή υπόσχεση να εγκαταλείψει τη λιτότητα. Καθώς το ξέσπασμα του λαϊκισμού πιέζει τις κυβερνήσεις άλλων χωρών της ευρωζώνης να επιβάλουν σκληρότερη γραμμή στην Ελλάδα, ο Τσίπρας βρίσκει ελάχιστη συμπόνια στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά η Ελλάδα δεν υποχωρεί. Η Αθήνα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της στην ΕΚΤ, η οποία τραβά την «πρίζα» από τις ελληνικές τράπεζες. Οι καταθέσεις γίνονται υποσχετικοί τίτλοι, μία μορφή IOU, καθώς εταιρείες και κυβέρνηση αναγκάζονται να ανταλλάξουν υπηρεσίες και αγαθά, ενώ τυπώνεται ένα νέο νόμισμα. Αυτό ανοίγει το δρόμο για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα να επαληθευθεί αυτό το σενάριο είναι στο 50%. «Η κατάρρευση της ευρωζώνης πλησιάζει. Οι πιο ευάλωτες είναι οι Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Περιμένω ότι μία από αυτές τις χώρες θα φύγει τους επόμενους 18 μήνες. Δεν θα υπάρξουν προειδοποιήσεις ή διαπραγματεύσεις», δήλωσε ο Τζιμ Μέλον, πρόεδρος του Burnbrae Group.

Η Ιταλία γίνεται ευρωσκεπτικιστική (30% πιθανότητα) 

Ηδη στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το ιταλικό τραπεζικό σύστημα δέχεται το μοιραίο πλήγμα, όταν οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ το «σωσίβιο» των 20 δισ. ευρώ. Τα ιταλικά και γερμανικά spread ομολόγων φτάνουν σε ιστορικό υψηλό και η κυβέρνηση επιβάλλει capital controls, πριν παραιτηθεί. Μετά από χρόνια υποτονικής ανάπτυξης, ανεργίας και κρίσης, η Ιταλία γίνεται ευρωσκεπτικιστική. Το Κίνημα 5 Αστέρων κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει συνασπισμό με τη Λέγκα του Βορρά, με κοινή θέση την επαναφορά της λιρέτας. Κρατικοποιούν τις τράπεζες και κερδίζουν το δημοψήφισμα για το ευρώ, τερματίζοντας το 18χρονο πείραμα της Ιταλίας με το κοινό νόμισμα.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα να επαληθευθεί το σενάριο είναι στο 30%. «Δεν θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για βυθιστεί στην κρίση μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, στην οποία το ευρώ είναι ήδη μη δημοφιλές. Η Ιταλία, και όχι η Ελλάδα ή η Γαλλία, είναι πιο πιθανό να διαλύσει την ευρωζώνη», εκτιμά το Bloomberg.

Νίκη της Λεπέν στη Γαλλία (πιθανότητα 15%)

Με τα σκάνδαλα να έχουν πλήξει τους αντιπάλους της, η Μαρίν Λεπέν διαψεύδει τις δημοσκοπήσεις και κερδίζει τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Προκηρύσσει δημοψήφισμα για την έξοδο από το ευρώ και το κερδίζει. Ξεκινά τεράστια φυγή κεφαλαίου όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, όπου έχει συζητηθεί διενέργεια δημοψηφίσματος για το ευρώ. Εισάγονται capital controls. Απτόητη, η Λεπέν επαναφέρει το φράγκο. Η αξία του νέου νομίσματος βυθίζεται και ακολουθεί χάος στις αγορές. Αδυνατώντας να ισχυριστούν πλέον ότι το ευρώ είναι μη αναστρέψιμο, ακολουθούν άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης και απομένει στο κοινό νόμισμα μόνο ένας πυρήνας χωρών της βόρειας Ευρώπης.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι πιθανότητες να επαληθευτεί αυτό το σενάριο είναι 15%. «Νίκη της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές πιθανόν θα οδηγήσουν σε έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ. Και χωρίς το πολιτικό και οικονομικό βάρος της Γαλλίας, είναι απίθανο να επιβιώσει η υπόλοιπη ευρωζώνη», δήλωσε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank, Γιόεργκ Κράεμερ.

Τα τρία σενάρια για τη διάσωση του ευρώ

Στον αντίποδα, το Bloomberg παρουσιάζει τρία σενάρια για τη διάσωση του ευρώ. Είναι η συσπείρωση της Ευρώπης απέναντι σε μία παγκόσμια κρίση, η εκλογή του Μάρτιν Σουλτς στη Γερμανία και η πιθανότητα να τα καταφέρει... κουτσά-στραβά η ευρωζώνη.

Αναλυτικά αυτά τα σενάρια:

Τα καταφέρνουν κουτσά-στραβά (75%)

Η Λεπέν χάνει, η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί, οι ιταλικές τράπεζες παραπαίουν και η Μέρκελ κερδίζει. Απαλλαγμένοι από την πίεση της εκλογικής χρονιάς στην Ευρώπη, η Μέρκελ και οι υπόλοιποι ηγέτες συζητούν τον ορισμό υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, αλλά μετά από λίγα χρόνια. Η απροθυμία της Ελλάδας να εφαρμόσει λιτότητα για να «ξεπαγώσουν» οι δόσεις δημιουργεί μικρές κρίσεις κάθε χρόνο, αλλά υπάρχει συμφωνία της τελευταίας στιγμής κάθε φορά και η ελληνική οικονομία βελτιώνεται σταδιακά. Το 2020, 10 χρόνια μετά από το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, η ευρωζώνη είναι ακόμη άθικτη. Μάλιστα, περισσότερες χώρες θέλουν να μπουν σε αυτή. Δεν υπάρχει ακόμη δημοσιονομική ένωση, αλλά αυτό μπορεί να περιμένει.

Ο Σουλτς κερδίζει στη Γερμανία (25% πιθανότητα)

Οι επικρίσεις για την προσφυγική πολιτική της Μέρκελ εντείνονται και οι Γερμανοί καταλήγουν ότι είναι ώρα για αλλαγή. Αποτυγχάνει να κερδίσει τέταρτη θητεία ως καγκελάριος και τη διαδέχεται ο Μάρτιν Σουλτς. Αποδεικνύεται πολύ πιο πρόθυμος να ανεχθεί πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική και οι Ευρωπαίοι δανειστές χαλαρώνουν τους στόχους λιτότητας της Ελλάδας. Η χώρα βγαίνει από το πρόγραμμα το 2018 και επιστρέφει στις αγορές. Ο Σουλτς στηρίζει τα ευρωομόλογα και, οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, ανακουφισμένοι γιατί πέρασε το 2017 με την ΕΕ άθικτη, του δίνουν το πράσινο φως. Ο Σουλτς σταδιακά απομακρύνεται από την οικονομική πολιτική της Μέρκελ. Αρχίζει να μειώνεται το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας με τις ΗΠΑ και κατά συνέπεια περιορίζεται και η ένταση με τη διοίκηση Τραμπ. Ο Τσίπρας καλωσορίζει τον Σουλτς στην Αθήνα. Πλήθη ζητωκραυγάζουν ενώ οι εφημερίδες τον ανακηρύσσουν σωτήρα της Ελλάδας και του ευρώ.

Μία παγκόσμια κρίση ενώνει την Ευρώπη (10% πιθανότητα)

Οι Ευρωπαίοι επικεντρώνονται σε δύο κρίσεις, στις ΗΠΑ και τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκινά έναν τιμωρητικό εμπορικό πόλεμο με τη Γερμανία ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρχίζει να «δοκιμάζει» τα σύνορα του ΝΑΤΟ στα ανατολικά. Αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή στην ευρωπαϊκή ασφάλεια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ανγκελα Μέρκελ συμφωνεί σε δημοσιονομική ένωση με την υπόλοιπη ευρωζώνη, με αντάλλαγμα προϋπολογισμό τον οποίο υπαγορεύει η γερμανική πειθαρχία. Η Μεγάλη Ευκαιρία, που υπογράφεται κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου- βάζει τέλος σε χρόνια ασάφειας για τους οικονομικούς δεσμούς που κρατούν ενωμένη τη νομισματική ένωση. Το ευρώ εκτινάσσεται.

 iefimerida.gr 

Διπλασιάζουν τον μισθό της ηγεσίας του ΟΔΗΧ: στα 8.315 ευρώ

Κατά 100% αυξάνεται το όριο των αποδοχών για τον γενικό διευθυντή και τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, με ρύθμιση που υπάρχει σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών.

Mε αυτή τη ρύθμιση, εξαιρούνται από το ανώτατο όριο πάσης φύσεως αποδοχών που ισχύει για υπαλλήλους του δημοσίου και φτάνει τα 4.631 ευρώ. Για τα δυο στελέχη του ΟΔΔΗΧ θα ισχύει πια το ανώτατο όριο που ισχύει για δικαστικούς λειτουργούς και φτάνει τα 8.315 ευρώ.

Eτσι λοιπόν με μια ρύθμισης οι αποδοχές των δυο διευθυντών διπλασιάζονται. Η ρύθμιση βρίσκεται στο άρθρο 29 νομοσχεδίου που προβλέπει την κύρωση κοινοτικής οδηγίας που αναφέρεται σε λογαριασμούς πληρωμών και συγκρισιμότητα τελών για τέτοιους λογαριασμούς.

efimerida.gr

Αρχίζει και επισήμως το «ξήλωμα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Το «extreme» σενάριο έχει γίνει βασικό για μια Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων», τονίζει αξιωματούχος που εμπλέκεται εδώ και ένα χρόνο στην κατάρτιση του σχεδίου. Tι είπε ο Σόιμπλε σε επενδυτές για το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η «εξασθένηση» Γιούνκερ. Αποκλειστικό παρασκήνιο.

Τον Οκτώβριο αποκαλύψαμε έγγραφα όπου φαινόταν ότι ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, που συζητούσε το μέλλον της με συγκεκριμένα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών αλλά και της Μπούντεσμπανκ, συνειδητοποίησε ότι η Ένωση έτσι όπως τη γνωρίζουμε τώρα βαδίζει προς το τέλος της.

Αυτό, σύμφωνα με τα έγγραφα, ήταν το «extreme» σενάριο, το οποίο όμως σιγά σιγά έγινε το «βασικό», με μια σειρά από συνειδητοποιήσεις (realizations) για το μέλλον της ΕΕ, που έδειχναν ότι καλύτερα να αναδιαρθρωθεί σταδιακά και συντεταγμένα από μερίδα «υγιών» μελών, παρά να οδηγηθεί σε μια χαοτική διάλυση.

Τι άλλαξε και το σενάριο αυτό έγινε βασικό, όπως δήλωσε και επισήμως τόσο η Αγκελα Μέρκελ χθες, όσο και ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που -προφανώς για να κερδίσει τη γερμανική στήριξη στις επιδιώξεις του για μια κορυφαία θέση στην ΕΕ- «ξέχασε» τις σοσιαλιστικές γαλλικές ρίζες του;

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συζητούσε το σενάριο αυτό -το οποίο καταρτίζει ο ίδιος ως προς τις οικονομικές συνέπειες- με την επικεφαλής του ΔΝΤ τον Οκτώβριο στην Ουάσινγκτον. Παρόμοια συζήτηση έγινε μεταξύ της Κρ. Λαγκάρντ και της Α. Μέρκελ πριν από δύο εβδομάδες στο Βερολίνο.

Με άλλα λόγια, τόσο το ΔΝΤ, όσο και το Βερολίνο συγκλίνουν στις εμπιστευτικές εκθέσεις ότι η Ευρώπη πρέπει να «σπάσει» σε πολλές ταχύτητες.

Για τους γνωρίζοντες το ρεπορτάζ, όταν το γράψαμε τον Οκτώβριο, τόσο στο Euro2day.gr, όσο και στο πρακτορείο ειδήσεων ΜΝΙ, είχαμε δεχθεί ασφυκτικές πιέσεις να μην ασχοληθούμε περαιτέρω, «για το καλό της ευρωζώνης» και για να μην αναστατώνονται οι αγορές.

Όμως, μία σειρά από «συμπτώσεις» και σχόλια ξαναφέρνουν το θέμα στο προσκήνιο και αποδεικνύουν ότι το σχέδιο προχωρεί κανονικά και συντεταγμένα.

Κατά την εν λόγω πηγή, η προώθηση του σχεδίου σε «βασικό» έγινε όταν πληροφορήθηκαν -και προφανώς αποδέχθηκαν- το σχέδιο δύο άνθρωποι-κλειδιά: Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που συναντήθηκε με την Αγκελα Μέρκελ πριν από δύο εβδομάδες στο Βερολίνο, και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, που επίσης συνάντησε την κ. Μέρκελ στο Βερολίνο πριν συγγράψει τη Λευκή Βίβλο.

Το πρώτο σήμα επικοινωνίας του σχεδίου έγινε από τον ίδιο τον κ. Γιούνκερ την προηγούμενη εβδομάδα κατά την διάρκεια της παρουσίασης της Λευκής Βίβλου, όταν «αποφάσισε» να μιλήσει με σενάρια για το μέλλον της ΕΕ παρά να κάνει -όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος- μια «συνεκτική ομιλία» (coherent speech).

Το σενάριο «τρία» αφορούσε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και διαφορετικών συνδέσεων, όπως άλλωστε ανακοινώθηκε από τις Βερσαλλίες τη Δευτέρα το βράδυ.

Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπεις τον άνθρωπο που συμμετείχε στην κατάρτιση της συνθήκης του Μάαστριχτ (το υπερηφανεύεται και ο ίδιος άλλωστε συνεχώς) να αποδέχεται παθητικά ένα τέτοιο μοντέλο για την Ευρώπη.

Ο κ. Γιούνκερ ανακοίνωσε προ μηνός ότι δεν θα ξαναδιεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Κομισιόν το 2019 και ουσιαστικά αποδυνάμωσε όχι μονό τον εαυτό του αλλά και την ομάδα του.

Οι επιτελάρχες του προσπάθησαν να «περάσουν» τη γραμμή ότι το να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα τον αποενοχοποιεί και του δίνει το αβαντάζ να παλέψει για τις πολιτικές του χωρίς δεσμεύσεις.

Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι άλλη.

Με την ανακοίνωση, οι επίτροποί του άρχισαν την κούρσα της διαδοχής τρία ολόκληρα χρόνια πριν λήξει η παρούσα θητεία. Οι πολιτικές Γιούνκερ είναι άγνωστο αν θα υλοποιηθούν στην ολότητά τους, ακανθώδη θέματα θα μπουν στο συρτάρι και ο ίδιος αποδυνάμωσε τον εαυτό του και την επιρροή του, σε σημείο που δεν αποκλείεται να μην ολοκληρώσει καν τη θητεία του.

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι επέλεξε να αποσυρθεί για να μη συμμετέχει στην κατάρρευση του οικοδομήματος στο οποίο ο ίδιος πίστεψε. Όμως όσοι γνωρίζουν καλά τον κ. Γιούνκερ εκτιμούν ότι αυτός όπως οι περισσότεροι πολιτικοί άλλωστε, προσέχουν πρώτα την υστεροφημία τους και μετά τα υπόλοιπα. Καλύτερα λοιπόν κάποιος να κριτικάρει απέξω παρά να παλεύει εκ των έσω…

Απόδειξη είναι ότι αποδέχθηκε τις επιταγές της κ. Μέρκελ και βάσισε τη Λευκή Βίβλο πάνω σε σενάρια και επιδιώξεις των χωρών-μελών. Ένας πρόεδρος της Κομισιόν και κυρίως ο κ. Γιούνκερ θα έπρεπε να συγκρουστεί ανοικτά, ώστε να ανατρέψει ή τουλάχιστον να φέρει στο προσκήνιο τέτοια σχέδια.

Όσο για τον κ. Ντράγκι, κάποιος μπορεί να εικάσει ότι η ελευθερία κινήσεων της κ. Μέρκελ δείχνει μια σιωπηλή αποδοχή, ίσως και έναρξη προετοιμασίας και από πλευράς ΕΚΤ.

Γιατί το σενάριο των πολλών ταχυτήτων απαιτεί και αναδιάρθρωση της ευρωζώνης, με ένα σκληρό πυρήνα χωρών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Φινλανδία προς το παρόν) και η ΕΚΤ θα πρέπει να παίξει ρόλο στο διπλό νόμισμα που θα γίνει «pegged» πάνω σε ένα ευρώ που υπολογίζεται ότι θα έχει ισοτιμία 1-1 με το δολάριο.

Κάποιος θα αναρωτηθεί: η Ιταλία, η Ισπανία, δεν είναι προβληματικές χώρες; Είναι. Ωστόσο το σενάριο των πολλών ταχυτήτων δεν βασίζεται πάνω σε αξιόπιστα στοιχεία αλλά πολιτικές ισορροπίες.

Τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία και η Ισπανία έχουν δείξει στο παρελθόν ότι προκειμένου να συμμετέχουν στον πρώτο πυρήνα, μπορούν να «κρεμάσουν» τις συμπαθούσες χώρες. Είναι επίσης μεγάλες οικονομίες. Η Γαλλία πάντοτε είχε προνομιακή μεταχείριση από την ΕΕ και την Κομισιόν παρά το δημοσιονομικό πρόβλημά της.

Οι «συμπτώσεις» που μας έφεραν στις Βερσαλλίες:

1. Πρώτα έγιναν οι επαφές σε Ουάσινγκτον τον Οκτώβριο.

2. Μετά ξεκίνησαν οι εκθέσεις της Stratfor και οίκων αξιολόγησης περί κινδύνου διάσπασης.

3. Μετά είχαμε τον υποψήφιο πρέσβη των ΗΠΑ στην ΕΕ να λέει ότι η Ευρώπη διαλύεται και ότι θα «σόρταρε» το ευρώ ως νόμισμα.

4. Ακολούθησαν «διαρροές» σε μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου (και ημών συμπεριλαμβανομένων) ότι το σενάριο συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες ως κάτι ακραίο.

5. Ακολούθησε η ομιλία Γιούνκερ στην Ευρωβουλή για τη Λευκή Βίβλο

6. Ακολούθησαν οι δηλώσεις Μέρκελ - Ολάντ τη Δευτέρα.

Οι δηλώσεις δεν είναι τυχαίο που έγιναν τρεις ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, με θέμα το μεταναστευτικό και το Brexit. Η στρατηγική της κ. Μέρκελ, άλλωστε, να διοχετεύει αυτό που θέλει για να δει αντιδράσεις είναι γνωστή εδώ και χρόνια.

Ποιοι οι λόγοι του σεναρίου πολλών ταχυτήτων

Κατά τον αξιωματούχο που έχει γνώση των συζητήσεων, όλα ξεκίνησαν το 2015, όταν η Κομισιόν κατάρτισε τις 3.000 σελίδες που ανέλυαν την κοστολόγηση του Grexit. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν περίπου τρία τρισεκατομμύρια, ποσό απαγορευτικό δηλαδή για τα δεδομένα της ευρωζώνης. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα πιέστηκε ώστε να φτάσει με την πλάτη στον τοίχο, παρά το γεγονός ότι πολλοί ήξεραν πως μια έξοδος δεν θα γινόταν ποτέ…

Εν συνεχεία ακολούθησε:

* Το βρετανικό δημοψήφισμα και το επερχόμενο Brexit.

* Η σιωπηλή παραδοχή ότι δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ομοφωνία στο προσφυγικό. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου χθες για το δικαίωμα να μη χορηγούν οι χώρες βίζα σε αιτούντες ασύλου.

* Η παραδοχή ότι οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας δεν φτιάχνουν, ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος και μη αξιόπιστος και αργά ή γρήγορα η συμφωνία για το προσφυγικό θα καταρρεύσει.

* Πολλές χώρες αρνούνται τις ποσοστώσεις στη μετεγκατάσταση προσφύγων (relocation quotas) καθώς η συμφωνία ήταν απλά στα χαρτιά.

* Η αύξηση της τρομοκρατίας και η ραγδαία άνοδος των εθνικιστών στην Ευρώπη.

* Το ακριβό ευρώ.

* Η άνοδος Τραμπ.

* Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος πολλών χωρών αρχής, γενομένης με το 2017.

* Η έως σήμερα αποχώρηση του ΔΝΤ από την ΕΕ ως πιστωτή.

* Η περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και της Ιταλίας και της Πορτογαλίας, που πιθανώς να χρειαστούν πιστωτική υποστήριξη από την ΕΕ.

* Η προσπάθεια του σκληρού πυρήνα της ΕΕ να ελέγχει τον ΕΣΜ.

* Η επεκτεινόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή.

* Οι κινήσεις για λύση του Κυπριακού με ένα νέο κράτος «μόρφωμα».

Τα… «κενά»

Σίγουρα υπάρχουν κενά ακόμα στην τελειοποίηση του σεναρίου. Αυτά θα καλυφθούν ανάλογα με την αντίδραση της κάθε χώρας.

Για παράδειγμα, εάν η Ουγγαρία επιθυμεί να κλείσει σύνορα, Σένγκεν, να διώξει πρόσφυγες κ.λπ., το αίτημα θα γίνεται δεκτό ως αντάλλαγμα της μερικής παραμονής σε μία από τις ταχύτητες. Γι' αυτό και η κ. Μέρκελ μίλησε για συνεργασία των χωρών, ανάλογα με το αντικείμενο κοινού ενδιαφέροντος.

Πάντως για κάποιους υπάρχει και η σοβαρή πιθανότητα να χάσει η κ. Μέρκελ τις εκλογές και να ανέβει ο σοσιαλιστής Μάρτιν Σουλτς. Σε μια πρώτη ανάγνωση, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο κ. Σουλτς μπορεί να ανατρέψει αυτή τη λογική. Όμως, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το Euro2day.gr, οι κ.κ. Σουλτς, Γιούνκερ, Βέμπερ (ΕΛΚ) συναντιούνται εδώ και δύο χρόνια σχεδόν κάθε εβδομάδα και είναι σε απόλυτη ευθυγράμμιση.

Μάλιστα ο κ. Σουλτς «χρωστάει» την απότομη αναβάθμισή του στον κ. Γιούνκερ, που τον επέβαλε σε όλες σχεδόν τις επίσημες συναντήσεις και θέματα της ΕΕ.

Επίσης η παραίτησή του από πρόεδρος της Ευρωβουλής και η επιστροφή του στα γερμανικά δρώμενα είναι προϊόν διαβουλεύσεων και στρατηγικής των τριών ανδρών. Κι ας ισχυρίζονται τα αντίθετα.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι μετά την εκλογή Τσίπρα, πρώτος ο κ. Σουλτς ήταν που ήρθε στην Αθήνα ως μεσολαβητής.

Βεβαίως το Euro2day.gr έγραφε συνεχώς από τότε ότι κάθε άλλο παρά φίλος της Αθήνας ήταν ο κ. Σουλτς, καθώς στις εμπιστευτικές του συνομιλίες έλεγε συνεχώς ότι ο κ. Τσίπρας αποτελεί απειλή για τους Ευρωσοσιαλιστές και ότι πρέπει να φύγει.

Η Αθήνα υπολογίζει ότι μια πιθανή εκλογή Σουλτς θα ανατρέψει τα σενάρια σκληρής στάσης του ΔΝΤ. Όντως έτσι έχει αφήσει ο ίδιος να διαφανεί. Όμως, εάν αποδέχεται την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, τότε ο κ. Σουλτς αποδέχεται και το σενάριο για την Ελλάδα, όπως εντέχνως συμπεριέλαβε ο κ. Σόιμπλε στο προσχέδιο ως ένα σενάριο.

Αποδιοπομπαίος τράγος

Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, σε μια συνάντηση του κ. Σόιμπλε με μεγαλοεπενδυτές ανά τον κόσμο πριν από 15 μέρες στο Βερολίνο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ρωτήθηκε για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Η θεωρία που ανέπτυξε ήταν ότι προβλέπει Grexit το 2020, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αρνήθηκε να απαντήσει εάν αυτό θα οφείλεται στον ανασχεδιασμό της ΕΕ ή σε καθαρά οικονομικά και δημοσιονομικά κριτήρια.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το καλό σενάριο για τον κ. Σόιμπλε είναι να μπει η χώρα μας σε πρόγραμμα 12 ή 15 μηνών του ΔΝΤ (τρίτη δανειοδότηση) και τον υπόλοιπο χρόνο που απομένει από πλευράς ΕΕ (από τον Μάρτιο 2018) θα συμπληρωθεί με πιστοληπτική γραμμή ECCL+ με αυξημένη εποπτεία και δικαίωμα παρέμβασης προληπτικών μέτρων στην «υποψία» εκτροχιασμού των δημοσιονομικών στόχων.

Με άλλα λόγια, το καλό σενάριο, κατά τον κ. Σόιμπλε, μας φθάνει στο 2020.

Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο που το σενάριο Grexit ως της μόνης χώρα που θα εκδιωχθεί από την ευρωζώνη επανήλθε από τη Moody’s μία ημέρα μετά τις δηλώσεις Μέρκελ.

Αγγελική Παπαμιλτιάδου - euro2day.gr

Ένα κλικ πιο δεξιά…

Του Γιάννη Παντελάκη

Συμβαίνει αργά μ’ έναν σχεδόν ανεπαίσθητο τρόπο. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μετατοπίζεται σταθερά  σε πιο συντηρητικές θέσεις. Γέρνει προς τα δεξιά με την παραδοσιακή έννοια. Αποκτά έντονα εθνοκεντρικά χαρακτηριστικά, νοιώθει θεαματικά περήφανο για την καταγωγή του, επιλέγει τον απομονωτισμό απ’ ότι την παγκοσμιοποίηση και θεωρεί τις ένοπλες δυνάμεις και τον στρατό ως τους σημαντικότερους θεσμούς.  Όλα αυτά, παρατηρούνται ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια που κυβερνά ένα-υποτίθεται-αριστερό κόμμα!

Πρόκειται για απόλυτη αποτυχία ενός κόμματος που επικαλείται αριστερό πρόσημο; Η μήπως το κόμμα αυτό δεν έχει υλοποιήσει καμία πολιτική διαφορετική από εκείνες του παρελθόντος στις χειρότερες μάλιστα εκδοχές τους ;

Ίσως χωράνε περισσότερες από μια απαντήσεις σ’ ένα πολυσύνθετο ζήτημα. Πάντως, η ίδια η κοινωνία δίνει μια ερμηνεία που γέρνει περισσότερο προς την δεύτερη απάντηση. Θεωρεί πως το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η οικονομική κρίση αλλά η διαφθορά-διαπλοκή και το πελατειακό κομματικό κράτος.

Οι δυο αυτές κυρίαρχες αιτίες, προφανώς και προϋπήρχαν της έλευσης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αποτελούν κατά κάποιο τρόπο διαχρονικές αιτίες μιας πολύπλευρης κρίσης που αναδείχτηκε με αφορμή την οικονομική. Όπως δείχνουν οι έρευνες, η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών θεωρεί πως οι αιτίες παραμένουν. Κάτι που σημαίνει πως το κυβερνητικό σχήμα τις διατηρεί αναλλοίωτες.

Όλες οι έρευνες που καταγράφουν τις τάσεις της Ελληνικής κοινωνίας, συγκλίνουν στις προαναφερόμενες εκτιμήσεις.  Ότι δηλαδή η κοινωνία σπρώχνεται προς τα δεξιά και προς συντηρητικές επιλογές, ιδιαίτερα σε κοινωνικά ζητήματα. Κατά 59,5% διαφωνούν με τους γάμους ομοφυλόφιλων, κατά 73,3% πιστεύουν στον Θεό, σε ποσοστό 58,6% δεν θέλουν τζαμιά στη χώρα (DiaNeosis)

Η Public Issue μετά από ερευνά της τον περασμένο Φεβρουάριο, επισημαίνει πως «την τελευταία διετία συντελείται μια αργόσυρτη αλλά εξαιρετικά σταθερή διαδικασία ιδεολογικής μεταστροφής του εκλογικού σώματος προς πολιτικά συντηρητικότερες θέσεις». Όπως παρατηρεί, για πρώτη φορά οι αυτοτοποθετούμενοι στις θέσεις «αριστερά» και «κεντροαριστερά» είναι όσοι και αυτοτοποθετούνται στην «δεξιά» και «κεντροδεξιά». Έως τώρα οι πρώτοι κυριαρχούσαν.

Σε μια άλλη έρευνα της εταιρείας ProRata δυο μήνες πριν, καταγραφόταν επικράτηση συντηρητικότερων απόψεων (κάτι που δεν υπήρχε δυο χρόνια πριν) σε μια σειρά από ζητήματα που διαχρονικά έχουν λειτουργήσει ως πολιτικά σύνορα μεταξύ των εννοιών δεξιά-αριστερά. Η πλειοψηφία τάσσεται κατά του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους, υπέρ της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων κ.ο.κ.

Στην συμπεριφορά αυτή πρέπει να προστεθεί  μια τάση απομάκρυνσης από την Ευρώπη (όχι μόνο την ευρωζώνη, αλλά την Ε.Ε.), αφού έχουν μειωθεί κατά περίπου δέκα μονάδες σ’ έναν χρόνο αυτοί που αποτιμούν θετικά την πορεία της χώρας στην Ε.Ε. (έρευνα Dianoesis). Μειώνονται και αυτοί που προτιμούν την παραμονή στο ευρώ (από 73,9% τον Απρίλιο του 2015 έφτασαν στο 65,3%). Σε μεγάλα ποσοστά (57,8%) θεωρούν την παγκοσμιοποίηση ως απειλή, σε συντριπτικά μεγάλα ποσοστά (95,3) αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες και σε εντυπωσιακά υψηλά ποσοστά (72,9%) πιστεύουν πως παρά την κρίση οι Έλληνες ξεχωρίζουν για την ευφυίας και τον πολιτισμό τους. Πως ένας ευφυής λαός τα κατάφερε και έφτασε ως εδώ, είναι ένα ερώτημα.

Στην προαναφερόμενη πάντως άποψη της πλειοψηφίας  ότι η διαφθορά-διαπλοκή και το πελατειακό-κομματικό κράτος αποτελούν τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, έρχεται να προστεθεί ένα άλλο σημαντικό εύρημα των μετρήσεων. Ότι για να πετύχει κάποιος στην Ελλάδα το ζητούμενο δεν είναι η δουλειά, η προσπάθεια ή τα προσόντα. Είναι το μέσο, μια άποψη που ενστερνίζεται το 43,5%. Μήπως και εδώ δεν έχει αλλάξει τίποτα;

Όλα αυτά τα συμπεράσματα οδηγούν στην σκέψη πως η σημερινή κυβέρνηση στην δίχρονη πορεία της δεν φρόντισε ν’ αλλάξει οτιδήποτε από τα αρνητικά χαρακτηριστικά που είχε η χώρα. Το μόνο που κατάφερε είναι να οδηγήσει την κοινωνία σε πιο συντηρητικές επιλογές. Κατάφερε και κάτι άλλο. Όπως καταγράφεται από την χθεσινή έκθεση του συνηγόρου του πολίτη, να χαρακτηρίζεται το 2016 ως μια χρονιά όπου η κρίση έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Από δημοσιονομική και οικονομική κρίση έχει μετεξελιχθεί σε κρίση ευρύτερα κοινωνική με τάσεις και χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης…

liberal.gr

Η όμορφη ζωή του Γιώργου Κατρούγκαλου

Ο πολιτικός που ευθύνεται για το χάος στο Ασφαλιστικό, όχι μόνο δεν παρέμεινε στη θέση του για να αντιμετωπίσει το τέρας που έφτιαξε, αλλά την κοπάνησε, ο φυγόπονος, για την ανέμελη πολυτέλεια του υπουργείου Εξωτερικών

Του Κώστα Γιαννακίδη

Την Τρίτη 7 Μαρτίου ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος συμμετείχε στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις Βρυξέλλες. Όπως επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών, το Συμβούλιο συνεδρίασε «σε μία κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Ευρώπης». Ευτυχώς, ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν εκεί. Και όταν πήρε το λόγο, η αστική του συγκρότηση, η γαλλική παιδεία και, φυσικά, η δεινότητα του διπλωμάτη, έδωσαν τόνο, χρώμα και περιεχόμενο στις λέξεις.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν γενναιόδωρος απέναντι στην αλήθεια και ειλικρινής προς το ευρωπαϊκό ακροατήριο. Τους είπε ότι η καθημερινότητα των πολιτών έχει επιδεινωθεί. Δεν τους άφησε, όμως, να απορούν βυθισμένοι στην απόγνωση. Αντιγράφω από το δελτίο Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών: «Για να αναστραφεί η κατάσταση αυτή, είπε ο κ. Κατρούγκαλος, πρέπει να επανεξετασθούν οι αποτυχημένες πολιτικές. Εφαρμογή λιτότητας χωρίς ανάπτυξη δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα. Υποστηρίζοντας ανάλογες προτάσεις της Γαλλίας και της Πορτογαλίας, τόνισε την ανάγκη ενδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους, του οποίου η ανάπτυξη θα πρέπει να βαίνει παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη και να συμβάλλει στον προσδιορισμό της».

Και εγώ τώρα προσπαθώ να φανταστώ τον Τσέχο, τον Γάλλο, τον Βέλγο, εκείνον τον διπλωμάτη που αργότερα γύρισε κατάκοπος στο σπίτι, ξάπλωσε δίπλα στην κοιμισμένη γυναίκα του και, αφήνοντας έναν αναστεναγμό, της είπε ότι όλα θα φτιάξουν με την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, η ανάπτυξη του οποίου πρέπει όχι μόνο να είναι παράλληλη, αλλά και να συμβάλλει στον προσδιορισμό της οικονομικής ανάπτυξης.

Αλλά εκεί είναι ξένοι. Αιώνια ετερόφωτοι, δορυφόροι του πνεύματος που γεννά η μήτρα του δυτικού πολιτισμού. Αυτά που μοιράστηκε μαζί τους ο έλληνας υπουργός, τα έχει μεταλάβει πρώτα το ακροατήριο του στην πλατεία Συντάγματος. Και τότε, επί Αγανακτισμένων, τα ίδια έλεγε ο Γιώργος Κατρούγκαλος, μαζί με τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές της Ανατροπής, τον Γιάννη Βαρουφάκη, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Δημήτρη Καζάκη. Οταν το ποτάμι της λαϊκής οργής φούσκωνε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν εκεί, πρόθυμος όχι μόνο να βρέξει τα πόδια του, αλλά και να βαφτιστεί. Χωρίς σακάκι, χωρίς ποσέτ, χωρίς καν γραβάτα, δηλαδή περίπου γυμνός, ο άνδρας, εξηγούσε στο ακροατήριο πώς θα τελειώσει η λιτότητα, πώς θα ανακτηθεί το εισόδημα, η αξιοπρέπεια και, κυρίως, ο τρόπος ζωής που μας στέρησαν οι ξένοι. Δεν ήταν δα και δύσκολο. Οι πολιτικοί κατά βάση συμπεριφέρονται όπως οι δικηγόροι: σου υπόσχονται ότι θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση αρκεί να τους προσλάβεις. Ε, όταν ένας δικηγόρος αποφασίζει να πολιτευτεί οι δύο φύσεις γίνονται μία.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι ένας πετυχημένος άνθρωπος, από όποια πλευρά και αν το δεις. Με σπουδαίες σπουδές, επαγγελματική δεινότητα και πολιτική πειθώ ικανή για να τον στείλει στη Βουλή. Και τι έκανε ο άνδρας όταν η πατρίδα και η ιστορία του ανέθεσαν καθήκον υψηλό και χρέος ακριβό; Τίποτα. Για την ακρίβεια τα έκανε θάλασσα και στη συνέχεια το έσκασε.

Ξέρετε τι συμβαίνει τώρα με τον ΕΦΚΑ. Με τις δυσλειτουργίες και την ταλαιπωρία των ελεύθερων επαγγελματιών. Με την απώλεια των εσόδων. Με το κλείσιμο βιβλίων και επιχειρήσεων σε μία περίοδο που αναζητείται αναπτυξιακός σφυγμός. Με την αδυναμία του συστήματος να λειτουργήσει. Όλα αυτά όχι μόνο αποδίδονται, πολιτικά, στον Γιώργο Κατρούγκαλο, αλλά του ανήκουν κιόλας. Στο λαιμό του είναι, σαν γραβάτα.

Υποτίθεται ότι ανέλαβε να μεταρρυθμίσει το Ασφαλιστικό, να το καταστήσει βιώσιμο και λειτουργικό. Και έφτιαξε ένα δύσμορφο τέρας που σέρνεται ενώ αιμορραγεί. Μία προχειροδουλειά ευτελούς αξίας που διατηρεί ελάχιστη σχέση με τον πραγματικό κόσμο. Και αντί να μείνει στη θέση του στο υπουργείο Εργασίας, να αναλάβει την ευθύνη και να μετρηθεί με το χάος, την κοπάνησε, ο φυγόπονος, για την ασφαλή πολυτέλεια του υπουργείου Εξωτερικών. Αποστερείται, βέβαια, την απολαυστική αίσθηση που του χορηγούσε η τηλεοπτική μεταμόρφωσή του σε «Πολάκη με καλούς τρόπους», αλλά το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι, απλώς, σταθμός στην πορεία ενός πολιτικού. Για πολλούς είναι και προορισμός. Μόνο αν το ζήσεις, λένε, μπορείς να αντιληφθείς πώς σε αποζημιώνει η πατρίδα όταν βάλεις υπό μάλης τέτοιο χαρτοφυλάκιο.  Είχε, φυσικά, την κάλυψη του προϊσταμένου του, αλλά όχι το πολιτικό θάρρος να αντιμετωπίσει το τέρας που ίδιος έφτιαξε. Οι μεταρρυθμιστές υποτίθεται ότι δίνουν περιεχόμενο στη ζωή τους από τον σκοπό που υπηρετούν. Όμως η δημόσια ζωή του Γιώργου Κατρούγκαλου είναι αρκετά όμορφη για να επιμολυνθεί από τις ευθύνες μίας οικτρής αποτυχίας. Για αυτό και αποφεύγει να δεχθεί τη μομφή που του αναλογεί. Ποιος άλλωστε θα θυμάται τη συμμετοχή του στο έγκλημα; Η Αχτσιόγλου και ο Πετρόπουλος είναι που δέχονται τη μήνι και τον αφορισμό των πολιτών. Ο Κατρούγκαλος σώζει την Ευρώπη.

protagon.gr 

Από τα golden boys του ΑΔΜΗΕ, στα «χρυσά εφάπαξ» του ΔΕΣΦΑ

Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Διαχειριστή πρώτα έδωσε προαγωγή στον εαυτό του και έπειτα υπέβαλε αίτημα συνταξιοδότησης, εξασφαλίζοντας εφάπαξ που αυξάνεται από τα €160.000 στα €258.000!

Πρώτα ήταν τα golden boys του ΑΔΜΗΕ. Τώρα ένα golden boy του ΔΕΣΦΑ. Στο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της η «Καθημερινή» κάνει λόγο για «πάρτι ημετέρων» στον Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου. Και μοιάζει να έχει δίκιο καθώς όπως αποκάλυψε η αντιπολίτευση με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο τομεάρχης Ενέργειας της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Σκρέκας, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ Σωτήρης Νίκας φέρεται να έκανε «δώρο» στον εαυτό του προαγωγή που του απέφερε αύξηση του εφάπαξ κατά περίπου 100.000 ευρώ, εκτοξεύοντάς το στις 258.000 ευρώ!

Ο κομματικά διορισμένος επικεφαλής τού υπό αποκρατικοποίηση ΔΕΣΦΑ προέρχεται από την ίδια την εταιρεία και Προτού τοποθετηθεί από την κυβέρνηση ως επικεφαλής της, εργαζόταν σε αυτήν ως απλός διευθυντής.

Είχε δηλαδή την ίδια θέση που κατείχε και ο Ιωάννης Μπλάνας στον ΑΔΜΗΕ προτού γίνει και αυτός διευθύνων σύμβουλος και εμπλακεί στη γνωστή υπόθεση με τα golden boys, η αποκάλυψη της οποίας οδήγησε στην απομάκρυνσή του. Στον ΑΔΜΗΕ ο κ. Μπλάνας και ο Εμμανουήλ Κορωνιωτάκης είχαν κατηγορηθεί για αύξηση της αμοιβής τους από 10.000 σε 20.000 ευρώ τον μήνα και ότι έλαβαν αναδρομικές αποδοχές 200.000 ευρώ έκαστος για ένα έτος. Κατά την απομάκρυνσή τους είχε γίνει γνωστό ότι θα επέστρεφαν τα χρήματα αλλά δεν είναι σαφές τι έχει γίνει.

Η ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ

Η υπόθεση με τον ΔΕΣΦΑ έχει ως εξής, σύμφωνα με την ερώτηση Σκρέκα που απευθύνεται προς τους υπουργούς Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη. «Στις 11 Νοεμβρίου του 2016, ο Σωτήρης Νίκας, εκμεταλλευόμενος την ισχύ που του παρέχει η θέση του, πέτυχε και εγκρίθηκε από το Εποπτικό Συμβούλιο του ΔΕΣΦΑ η οργανική του αναβάθμιση κατά δύο βαθμίδες στον βαθμό του διευθυντή Δραστηριότητας (γενικού διευθυντή) και στο ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο (5ο κλιμάκιο)».

Λίγες όμως ημέρες μετά την έγκριση της προαγωγής, ο διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ κατέθεσε τα χαρτιά του για να βγει στη σύνταξη. Αποτέλεσμα; Η ολιγοήμερη παραμονή του στην αναβαθμισμένη οργανική του θέση εκτίναξε το εφάπαξ που εισέπραξε από το ΔΕΣΦΑ κατά περίπου 100.000 ευρώ, από τα 160.000 στα 258.000 ευρώ. Και όλα αυτά επειδή, σύμφωνα με τον Σκρέκα, ο επικεφαλής της εταιρείας «προήγαγε» τον εαυτό του κατά δύο οργανικές βαθμίδες και αμέσως μετά κατέθεσε τα χαρτιά του για σύνταξη, παραμένοντας βεβαίως μέχρι και σήμερα στη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου.

Η υπόθεση έχει και συνέχεια και αφορά, όπως αναφέρει ο Κώστας Σκρέκας, τη μεταφορά αποθεματικών του ΔΕΣΦΑ σε λογαριασμό ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας, προκειμένου να καλυφθούν τα εφάπαξ όχι μόνο του επικεφαλής του ΔΕΣΦΑ, αλλά συνολικά του προσωπικού της εταιρείας.

«Λίγες ημέρες πριν από την έγκριση της προαγωγής του, ο επικεφαλής του ΔΕΣΦΑ εξουσιοδότησε το Εποπτικό Συμβούλιο να εγκρίνει τη μεταφορά 10.000.000 ευρώ από τα διαθέσιμα της εταιρείας σε λογαριασμό ασφαλιστικής εταιρείας για να “διασφαλίσει” τα εφάπαξ του ιδίου αλλά και των άλλων εργαζομένων στον Διαχειριστή από πιθανό ‘bail in’, όπως αναφέρει μεταξύ άλλων η εισηγητική έκθεση. Το ποσό αυτό των 10.000.000 ευρώ, λοιπόν, εγκρίθηκε από τη ΡΑΕ και θα συμπεριληφθεί στην ανακτήσιμη διαφορά για το 2016, δηλαδή στο κόστος των τιμολογίων που πληρώνουν οι απλοί καταναλωτές και η ενεργοβόρος βιομηχανία για φυσικό αέριο».

Σημειωτέον ότι δεν έχει περάσει παρά ένας μήνας από τότε που ήρθε στη δημοσιότητα η υπόθεση με τα golden boys του ΑΔΜΗΕ και ενώ ακόμη δεν έχει γίνει σαφές αν ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ιωάννης Μπλάνας έχει επιστρέψει πίσω τα χρήματα. Η υπόθεση αφορούσε την πρώην διοίκηση του ΑΔΜΗΕ, δηλαδή τους Μπλάνα και Κορωνιωτάκη, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για αύξηση της αμοιβής τους από 10.000 σε 20.000 ευρώ τον μήνα και ότι έλαβαν αναδρομικές αποδοχές 200.000 ευρώ έκαστος για ένα έτος.

Μπροστά στον θόρυβο που είχε τότε προκληθεί, ο Γιώργος Σταθάκης τους απομάκρυνε, ενώ όμως ο Κορωνιωτάκης (πρώην πρόεδρος) δεσμεύθηκε να επιστρέψει τα χρήματα, ο Μπλάνας αρνήθηκε.

Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος είχαν υποστηρίξει ότι η αλλαγή των απολαβών τους είχε γίνει νομότυπα και σύμφωνα με τους όρους των συμβάσεων που και οι δύο είχαν υπογράψει.

Το σκεπτικό τους ήταν ότι εκμεταλλεύτηκαν τον νόμο περί απελευθέρωσης αποδοχών των επικεφαλής των ΔΕΚΟ που η ίδια η κυβέρνηση είχε ψηφίσει τον Δεκέμβριο του 2015 (4354/16-12-2015) και ο οποίος καταργούσε το ανώτατο μισθολογικό πλαφόν που ίσχυε μέχρι τότε.

Έτσι, οι αποδοχές των δύο στελεχών είχαν επιστρέψει στα 20.000 ευρώ τον μήνα, επίπεδα που ναι μεν μπορεί να ήταν δικαιολογημένα στο παρελθόν για θέσεις υψηλότατης ευθύνης, όχι όμως και σήμερα, και ειδικά σε έναν όμιλο όπως η ΔΕΗ που αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα ρευστότητας. 

protagon.gr

Η «ομάδα αυτοκτονίας» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και ο Σαμουράι μουσαφίρης

Του Γιάννη Σιδέρη

Είναι άδικο που κατηγορούνται τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για ωφελιμισμό κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών τους θητειών. Αντιθέτως το κίνημα έπλασε στελέχη γεμάτα αυταπάρνηση. Απόδειξη ο υπουργός  Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο οποίος δήλωσε στα Parapolitika fm: «Οι αποστασίες τελείωσαν. Είμαστε όλοι μαζί - η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και η ΚΟ των ΑΝΕΛ- ομάδα αυτοκτονίας και θα πάμε έως το 2019. Και θα τις πάρουμε και τις εκλογές τότε».

Παρανάλωμα θα γίνει, θυσία στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Άλλωστε ως άγρυπνο φρουρό της πολιτικής ηθικής και δημιουργικότητας, τον έχουμε ακούσει από βήματος Βουλής, εξοργισμένο να επιτίθεται στο πρώην κραταιό κόμμα  και να ρωτάει  με τη φλόγα του λαϊκού αγωνιστή. «Με αυτά που κάνατε τόσα χρόνια καταστρέψατε τη χώρα».

Όλως τυχαίως, κατά την διάρκεια αυτών που έκανε «τόσα χρόνια» το ΠΑΣΟΚ, ο νυν υπουργός ήταν στέλεχος του κόμματος. Στα χρόνια δηλαδή που το ΠΑΣΟΚ «κατέστρεφε τη χώρα», υπήρξε  Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας από το 1993 ως το 1996, ενώ  εξελέγη και τρεις φορές βουλευτής του (1996, 2000, 2009). Μετά οι δημοκοπήσεις, ως σηματωρός, του έδειξαν τον δρόμο των αληθινό.

Η στήλη απάδει από το να ασκεί... εισαγγελική κριτική στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι, επανακαθορίζουν ενίοτε τις αξιολογήσεις τους, και εξ αυτών τη στάση τους. Συνειδητοποιούν λάθος διαδρομές και χαράσσουν νέες, με βάση τις ηθικές, ιδεολογικές και επαγγελματικές συντεταγμένες τους.

Ωστόσο, αν η μνήμη για τους δικούς της λόγους απάλειψε το «μια ζωή ΠΑΣΟΚ», έκφραση που με βάση το βιογραφικό προσδιορίζει τον υπουργό Ναυτιλίας, ως μουσαφίρης  στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί άσχημη εικόνα, το να επιτίθεται σε ιστορικά του στελέχη και να μιλάει για αποστασίες: «Οι αποστασίες τελείωσαν».

Μετά τους προδότες γερμανοτσολιάδες, έχουμε τώρα και τους «αποστάτες»

Ποιοι ήταν οι «αποστάτες»  στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Λαφαζάνης και όλη η ομάδα της «ΛΑΕ», και η Κωνσταντοπούλου και η «Πλεύση Ελευθερίας». Πολιτικοί με τους οποίους - όποιες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές να έχει κάποιος - έχουν ένα χαρακτηριστικό: Είναι ιδεολόγοι και παρέμειναν πιστοί στην ιδεολογία τους. Είναι άνθρωποι που παίρνουν σοβαρά τις ιδέες στους, την πολιτική τους ιστορία και την αξιοπρέπειά τους. Άνθρωποι που απέρριψαν θέσεις μοσχοπληρωμένες, απεκδύθηκαν πολιτική και κοινωνική δύναμη που απορρέουν από τα αξιώματα και ξαναγύρισαν στον αγώνα τους, στο πολιτικό πεζοδρόμιο.

Τουλάχιστον τους αξίζει ένας σεβασμός, από τους σώγαμπρους Σαμουράι του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αποστασία προσδιορίζεται όταν μία κυβέρνηση ακολουθεί τον διακηρυγμένο δρόμο τους και αλλότρια συμφέροντα εξαγοράζουν τα στελέχη της, προκειμένου να τη ρίξουν, καταστρατηγώντας τη λαϊκή εντολή. Η εξαγορά ενέχει οικονομικό ή άλλο όφελος. Είχε ο κ. Κουρουμπλής κάποιο στοιχείο ότι η ομάδα Λαφαζάνη και η Κωνσταντοπούλου (με τους οποίους ουδεμία πολιτική σχέση ο γράφων), εξαγοράστηκαν και εξ’ αυτού τους ονομάζει αποστάτες;

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα η λέξη «αποστασία» δεν είναι «τρόπος του λέγειν». Φέρνει πίσω της βαριά ιστορία, ασχέτως αν διαφορετικές πλευρές ακόμη ερίζουν για τη σκοπιμότητα, αναγκαιότητα ή την αθωότητα των τότε πρωταγωνιστών. Σε κάθε περίπτωση είναι μια λέξη ιστορικά ηλεκτρισμένη, στιγματισμένη και δεν εκφέρεται ελαφρά τη καρδία από έναν έπηλυ πολιτικό - ειδικά όταν και αυτός μπορεί να κατηγορηθεί για αποστασία μετά εξαργυρώσεως υπουργικής θέσεως, μάλιστα.

Πάντως μπορεί να ενημερωθεί για το «Μπουσίντο», τον κώδικα τιμής των Σαμουράι, σε μετάφραση Βύρωνα Πολύδωρα. Οι Σαμουράι όταν αποτύγχαναν αυτοκτονούσαν.

ΥΓ: Ο κ. Κουρουμπλής απλώς ήταν η αφορμή. Τα αξιολογικά κριτήρια των πολιτικών και η ηθική τους είναι η αιτία του κειμένου. Και η ηθική δεν προσδιορίζεται μόνο στο αν έχεις κλέψει το δημόσιο ταμείο. 

liberal.gr

Ένα δημοσίευμα των ΝΕΩΝ αποδεικνύει ότι η Κεντροαριστερά βρίσκεται στη φάση «ΚΚΕ-ΜΛ ή ΜΛ-ΚΚΕ»

Ένα φίλος μου έστειλε καλοπροαίρετα ένα δημοσίευμα από τα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου, ζητώντας μου την άποψη για τις διεργασίες της Κεντροαριστεράς, οι οποίες έχουν χοντρικά διαρκέσει γύρω στα 200-300 χρόνια.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το (ακριβές) ρεπορτάζ της Αγγελικής Καραγιώργου:

Ανύπαντρος προξενητής γυρεύει για δικού του». Η μαντινάδα που ειπώθηκε στο άτυπο Συντονιστικό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, την περασμένη Πέμπτη, από ένα κρητικής καταγωγής στέλεχος ήταν αρκετή για να σπάσει ο πάγος. Το μήνυμα; Να αποσαφηνιστεί διακριτικά ότι τα προξενιά – προφανώς αυτό με την Ωρα Αποφάσεων – είναι περιττά κι όποιος τα κάνει φαίνεται σαν να τα κάνει για τον εαυτό του. Σ’ εκείνο το σημείο άρχισαν τα γέλια και τα πειράγματα. Ποιος ήταν ο αποδέκτης; Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία.

Ωστόσο σύμφωνα με έγκυρες πηγές, πρόβλημα στις σχέσεις τους με τις υπόλοιπες συμπράττουσες δυνάμεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ) δεν υπάρχει. Αντιθέτως, στο άτυπο Συντονιστικό της προηγούμενης εβδομάδας οι Κινήσεις κατέστησαν σαφές ότι δεν έχει αλλάξει κάτι σε όσα από κοινού έχουν αποφασίσει με τη Συμπαράταξη όλο το προηγούμενο διάστημα. «Επιμέρους διαφορές βεβαίως υπάρχουν, όπως συμβαίνει με όλους μας» λέει στέλεχος της Συμπαράταξης.

Αφορμή για την παραπάνω νύξη στάθηκε η θετική απάντηση της Ωρας Αποφάσεων στο κάλεσμα των ΜΕΤΑρρυθμιστών του Σπύρου Λυκούδη και των Κινήσεων για ένα νέο ξεκίνημα, με δέσμευση εκλογής από τη βάση. «Σ’ εμάς δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουμε ότι είμαστε ειλικρινείς και το κάνουμε» έλεγε την προηγούμενη εβδομάδα ένα εκ των βασικών στελεχών της Ωρας Αποφάσεων.

Δεν ξέρω πόσοι το συνειδητοποιούν, μιας και ο ιδρυματισμός του χώρου έχει χτυπήσει κόκκινο, αλλά δεν υπάρχει απολύτως κανένας πολίτης που παρακολουθεί αυτή τη γελοία και απολιτίκ αλληλεπίδραση σχηματισμών.

Δημοκρατική Συμπαράταξη, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ, Ώρα Αποφάσεων, Κινήσεις Πολιτών Για τη Σοσιαλδημοκρατία, ΜΕΤΑρρυθμιστές! Με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ που καλώς ή κακώς είναι ένα κανονικό κοινοβουλευτικό κόμμα, μιλάμε ότι όλοι υπόλοιποι είναι χοντρά-χοντρά 40-50 άνθρωποι που έχουν παράξει καμία 400αρια κινήσεις και έχουν αναλάβει 800 πρωτοβουλίες.

Όλοι αυτοί οι τύποι έχουν τρία κοινά: α) είναι ΠΑΣΟΚ β) συμφωνούν κατά 98% στα πάντα γ) νιώθουν όλοι εν δυνάμει αρχηγοί και εθνοσωτήρες. Και δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους, σε μια εποχή που τα έχουν βρει μέχρι και οι υστερικοί του ΣΥΡΙΖΑ με τους υστερικούς της ψεκασμένης Ακροδεξιάς.

ΕΛΕΟΣ. Το project "ένα κόμμα ανά οικογένεια υπέρ της ενότητας της Κεντροαριστεράς" ενδέχεται να μην πετύχει...

Υ.Γ Αν δεν κάνω λάθος, πλέον το ΚΚΕ-ΜΛ και το ΜΛ-ΚΚΕ κατεβαίνουν μαζί στις εκλογές. Φαντάσου...       

parapolitiki.com