Τους έμεινε η ελπίδα

Του Γιάννη Σιδέρη

Μεσίστιες και οι σημαίες της ελπίδας στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο απελπιστική θα μπορούσε να τροφοδοτήσει επιθεωρησιακά σκετς, ή να εμπνεύσει τη λαϊκή θυμοσοφία.

Ο πρωθυπουργός διεφάνη ξέπνοος χθες, σε επίπεδο διαβουλεύσεων, δηλώνοντας «λύση να είναι και όποτε είναι να έρθει», και ένας ανώνυμος σχολιαστής του ίντερνετ του απάντησε σκωπτικά με στίχους του... Ουράνη «αν είναι να΄ ρθει, θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει»!

Από τις 22 Μαΐου που θα φορούσε γραβάτα, μετετέθησαν οι ελπίδες στις 15 Ιουνίου, και τώρα «όποτε είναι να έρθει»!

Από την πλευρά του ο Ευ. Τσακαλώτος, έχοντας επίγνωση του απροσπέλαστου των ηχηρών στόχων, με τις δηλώσεις του δείχνει και αυτός ότι η ελληνική πλευρά έχει καταθέσει τα όπλα, στερούμενη άλλων πολεμοφοδίων. Επαφίεται ολοκληρωτικά στις διαθέσεις των δανειστών, λέγοντας «δεν υπάρχει λόγος να δημιουργούν ένα πρόγραμμα αν δεν έχουν στόχο να βγούμε από το πρόγραμμα», ενώ ανακάλυψε ότι ο Σόϊμπλε εργάζεται για λύση γιατί δεν θέλει να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.

Σαφές από παλιά. Ποτέ δεν ήθελε να χρεοκοπήσει η χώρα. Να τη διώξει με «προικιά» 50 δισ. ήθελε, για να μην έχει ένα χαλασμένο γρανάζι  στον μηχανισμό της Ε.Ε.

Τι μέλλει  γενέσθαι; Ό,τι και… πέρυσι. Ο πρωθυπουργός, παράλληλα με τον υπουργό Οικονομικών, ξεκινούν εκ νέου τις πολιτικές επαφές (αυτό το «ξεκίνημα» νέων επαφών έχει ανακαλύψει το νόμο του αεικίνητου).

Ο κ. Τσίπρας θα έχει τηλεφωνικές επαφές με την κ. Μέρκελ, τον κ. Μακρόν, και όποιον άλλον ευαρεστηθεί να τον ακούσει, σε μια προσπάθεια επίκλησης για λύση. Είναι δεδομένο ότι οι υπερήφανες διαβεβαιώσεις, για το χρέος, για τα αντίμετρα, για τα ούτε ένα ευρώ μέτρα, έχουν δώσει τη θέση τους σε τηλεφωνήματα παρακλητικού χαρακτήρα.

Η κυβέρνηση εξακολουθεί να ομνύει στο «μέτωπο του Νότου», το οποίο πλέον περιλαμβάνει μόνο τη Γαλλία και την ευμενή διάθεση του νέου Γάλλου Προέδρου κ. Μακρόν. Οι υπόλοιπου ηγέτες του Νότου, είναι αδύναμοι να επηρεάσουν τις αποφάσεις, παρά τα μηνύματα που έστειλαν από τη Λισαβόνα, και τα οποία επεδείκνυε η ελληνική πλευρά σαν το νέο μέτωπο, που θα ύψωνε  το ανάστημά του μπροστά στην αδιαλλαξία της Γερμανίας, και δη του Σόιμπλε, που τότε δεν εργαζόταν για λύση!

Πέραν της 15ης Ιουνίου, ακατάβλητη στις ελπίδες της η κυβέρνηση, προσδοκά όπως είπε ο Νίκος Παππάς λύση στη σύνοδο κορυφής της 22ας Ιουνίου. Βέβαια η σύνοδος κορυφής δεν είναι το κατάλληλο όργανο να επιλύσει τέτοια προβλήματα. Στις αρχές Απριλίου ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει σύνοδο κορυφής εάν δεν υπήρχε λύση στο Eurogroup του Απριλίου. Το είχε δηλώσει ενώπιον του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, «σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρξει θετική εξέλιξη πριν το Πάσχα ακόμα και αν χρειαστεί να φτάσουμε σε έκτακτη σύνοδο των ηγετών των κρατών μελών της ΕΕ». Θυμίζουμε ήταν τότε που είχε δηλώσει επιτιμητικά - και ο Πολωνός τον κοιτούσε απορημένος - «εδώ δεν παίζουμε τις κουμπάρες».

Τελικά και οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν έπαιζαν τις κουμπάρες (αφού πέρα από «στεγνοί τοκογλύφοι» σέβονται τα πρωτόκολλα και τις θεσμικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία μετέχουν), με αποτέλεσμα την ίδια μέρα, λίγες ώρες μετά, προσερχόμενος σε δείπνο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), ο κ. Τσίπρας να δηλώσει «δεν νομίζω» πως θα πάμε σε σύνοδο κορυφής – του είχαν έρθει στο ενδιάμεσο τα αρνητικά μαντάτα.

Το μόνο θετικό είναι ότι  θα μας δώσουν τη δόση των 7,4 δισ., επειδή οι ίδιοι θέλουν για δική τους ασφάλεια να αποφευχθεί πιστωτικό γεγονός. Πέραν αυτού, δε διαφαίνονται θετικές διέξοδοι, ούτε καν στην πολυθρύλητη Ποσοτική Χαλάρωση, αφού ο Μάριο Ντράγκι το ξέκοψε λέγοντας ότι η ΕΚΤ πρέπει να έχει στα χέρια της την πλήρη συμφωνία για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και στη συνέχεια μέτρα για το χρέος, προκειμένου να μπορέσει να εξετάσει την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE. Οπότε αποχαιρέτα την ποσοτική χαλάρωση που χάνεις.

Μπορεί ο λαός να έχει κουραστεί, οι κυβερνητικοί όμως απτόητοι είναι εδραιωμένοι στην εξουσία. Μόνο που υπάρχει πλέον ένας νέος παράγοντας: Ως τώρα τους χρειάζονταν οι δανειστές για να περάσουν τα δύσκολα μέτρα, χωρίς ο κόσμος να αντιδρά και να είναι στις πλατείες, όπως είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του  ο πρωθυπουργός. Τώρα πλέον η χρησιμότητά τους  έχει μειωθεί. Αν μας βρει το καλοκαίρι μόνο με τη δόση, η θέση της κυβέρνησης ασθενεί, και ενδεχομένως να  λάβουν άλλο ρυθμό και προσανατολισμό οι εξελίξεις.

(φωτογραφία: SOOC) 

liberal.gr

Αυτοί είναι οι 10 νέοι φόροι του 2018

Δέκα είναι τα νέα φορολογικά μέτρα που θα επιβαρύνουν περαιτέρω τον λογαριασμό των φορολογουμένων πολιτών της Ελλάδας το 2018, τα περισσότερα εκ των οποίων προβλέπονται στο νέο μνημόνιο που πέρασε από τη Βουλή.

Την ώρα που τα πρώτα στοιχεία από την εκκαθάριση περίπου του 22% των φορολογικών δηλώσεων δείχνουν ότι περισσότεροι από έναν στους τρεις φορολογούμενους που έχουν υποβάλει μέχρι σήμερα δήλωση θα πληρώσουν, τα νέα φορολογικά μέτρα θα επιβαρύνουν μισθωτούς και συνταξιούχους.

Των δέκα νέων φορολογικών μέτρων του 2018, που περιγράφει η “Ναυτεμπορική”, θα ακολουθήσει την επόμενη χρονιά η μείωση του αφορολόγητου που συμφωνήθηκε με τους δανειστές και θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους φορολογούμενους.

Καταργείται η έκπτωση 1,5% κατά την παρακράτηση φόρου επί μισθών και συντάξεων

Καταργείται η έκπτωση φόρου για τα ποσά που δαπανήθηκαν για ιατρική φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη

Επιβάλλεται φόρος υπεραξίας στις πωλήσεις των ακινήτων

Επιβάλλεται φόρος επί των εισοδημάτων από περιστασιακές και βραχυπρόθεσμες μισθώσεις ακίνητης περιουσίας

Επιβάλλεται φόρος διαμονής σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια-διαμερίσματα

Καταργούνται οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ σε 32 νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου

Καταργείται ο μειωμένος κατά 50% συντελεστής Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης που εφαρμόζεται στην περιοχή Δωδεκανήσου για τα αλκοολούχα προϊόντα

Απώλεια της ρύθμισης των 100 δόσεων από την πρώτη μέρα που μια νέα οφειλή προς το Δημόσιο γίνεται ληξιπρόθεσμα

Περικοπή κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης

Κατάργηση των φοροαπαλλαγών βουλευτών και δικαστικών λειτουργών

Πάντως μέχρι από τις υποβληθείσες μέχρι σήμερα δηλώσεις προκύπτει ότι πάνω από έναν στους τρεις φορολογούμενους το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης είναι χρεωστικό και θα κληθεί να πληρώσει φόρο για τα εισοδήματα που απέκτησε το 2016 ο οποίος κατά μέσο όρο ανέρχεται σε 750 ευρώ.

Η πληρωμή του φόρου μπορεί να γίνει σε τρεις ίσες διμηνιαίες δόσεις, εκ των οποίων η πρώτη μέχρι τις 31 Ιουλίου, η δεύτερη έως 29 Σεπτεμβρίου και η τρίτη μέχρι τις 30 Νοεμβρίου.

Μόλις το 16,33% των φορολογουμένων που υπέβαλαν ήδη τη δήλωσή τους έχουν επιστροφή φόρου που φθάνει κατά μέσο όρο σε 316 ευρώ, ενώ για τους μισούς φορολογούμενους το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης είναι μηδενικό. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μισθωτούς και συνταξιούχους με χαμηλά εισοδήματα που δεν έχουν άλλες πηγές εισοδήματος. 

reporter.gr

Αγεφύρωτο το χάσμα για Ελλάδα – Το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει προετοιμάζουν τον ESM – Το QE όχι πριν τις 22/11 ή 7/12/2017

Ο Schaeuble ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας τονίζει ότι το ΔΝΤ δεν θέλει να δεχθεί ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει ανάπτυξη πάνω από 1%.

Το χάσμα μεταξύ της Γερμανίας και του ΔΝΤ παραμένει αγεφύρωτο.

Ο Schaeuble ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας τονίζει ότι το ΔΝΤ δεν θέλει να δεχθεί ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει ανάπτυξη πάνω από 1%.

Το χάσμα λοιπόν ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι αγεφύρωτο.

Ο Draghi της ΕΚΤ ξεκαθάρισε ότι θέλει συνολική συμφωνία και πλήρως αποσαφηνισμένα μέτρα για το ελληνικό χρέος για να δοθεί η ποσοτική χαλάρωση.

Και όλα αυτά 15 ημέρες πριν το κρίσιμο Eurogroup στις 15 Ιουνίου του 2017 όπου η Ελλάδα αναμένει μια συμφωνία για να λάβει μια μεγάλη απογοήτευση.

Τι πρόκειται να συμβεί;

Το ΔΝΤ δεν θα δανείσει την Ελλάδα στο τρίτο μνημόνιο – Είναι οριστικό

Το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα με νέα κεφάλαια αυτό πλέον είναι οριστικό.

Το ΔΝΤ δεν πρόκειται να ξαναδανείσει την Ελλάδα.

Το ΔΝΤ έχει χορηγήσει από το παρελθόν 12,7 δισεκ. για τα οποία ο ESM θα τα αποπληρώσει εντός του 2018.

Στην Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία προετοιμάζονται ώστε να αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα.

Το ΔΝΤ θα παραμείνει μόνο ως τεχνικός σύμβουλος στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα έλαβε μέτρα σκληρότατα μέτρα λιτότητας – τα χειρότερα όπως εκτιμάει η πλειοψηφία της κοινωνίας στις δημοσκοπήσεις – έναντι ενός ΔΝΤ με την προοπτική ότι θα δανείσει εκ νέου την Ελλάδα και ότι θα διευθετηθεί το ελληνικό χρέος.

Τίποτε από αυτά δεν θα συμβεί στο ορατό μέλλον.

Ούτε συμμετοχή του ΔΝΤ, ούτε διευθέτηση χρέους και ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα θα ανακαλέσει τα μέτρα λιτότητας που έλαβε…

Η Ελλάδα δεν θα ενταχθεί στο QE πριν τις 22 Νοεμβρίου ή 7 Δεκεμβρίου του 2017…

Η Ελλάδα να ενταχθεί σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης το καλοκαίρι του 2017 είναι αδύνατο.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, το σενάριο αυτό έχει οριστικά εγκαταλειφτεί.

Η ημερομηνία 20 Ιουλίου έχει οριστικά αποκλειστεί.

Όμως εάν στις 6 Νοεμβρίου του 2017 το Eurogroup κλείσει πακέτο όλα τα εκκρεμή – μείζονος σημασίας  - ελληνικά ζητήματα  θα μπορούσε η ΕΚΤ στις 22 Νοεμβρίου ή στις 7 Δεκεμβρίου να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Το QE προφανώς θα βαίνει μειούμενο και το πιθανότερο σενάριο είναι να μην λήξει Δεκέμβριο του 2017 αλλά να παραταθεί άλλους 6 μήνες έως τον Ιούνιο του 2018.

Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα έχει χρόνο για να αξιοποιήσει ακόμη και ένα επιθετικά φθίνον πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης καθώς η Γερμανία τον Δεκέμβριο του 2017 θα πιέσει πολύ την ΕΚΤ να διακόψει το πρόγραμμα.

Η ΕΚΤ εξετάζει το rollover των ελληνικών ομολόγων με Γερμανικά που λήγουν το 2018

Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο, να ενταχθούν σε QE τα ελληνικά ομόλογα.

Το βασικό σενάριο πάντως είναι να προταθεί η λύση του rollover.

Με βάση αυτό τον σχεδιασμό το 2018 θα αρχίσουν να λήγουν 3ετή ομόλογα ή άλλες εκδόσεις Γερμανικών ή Γαλλικών ή άλλων χωρών ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ.

Η ΕΚΤ είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έως το 2018 σε ξεκάθαρα όμως φθίνουσα πορεία.

Ένα υποτυπώδες πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα υπάρχει.

Όταν π.χ. λήγει ένα ομόλογο Γερμανικό το οποίο κατέχει η ΕΚΤ και το οποίο απέκτησε μέσω του QE μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης σχεδιάζεται το εξής.

Το γερμανικό π.χ. ομόλογο που λήγει στην ΕΚΤ να αντικαθίσταται ως rollover από ένα αντίστοιχο ελληνικό και έτσι η ΕΚΤ και η ΕΕ να στηρίξει το 2018 την Ελλάδα να ωραιοποιήσει τις αποδόσεις και τις τιμές των ομολόγων.

Θα μπορούσαν 3-4 δισεκ. ελληνικά ομόλογα να αγοραστούν με αυτό τον τρόπο από την ΕΚΤ.

Η ΕΚΤ κατέχει 18 δισεκ. ελληνικών ομολόγων και το ποσό αυτό βαίνει μειούμενο π.χ. τον Ιούλιο θα μειωθεί στα 16 δισεκ. κ.ο.κ.

Η λύση αυτή ωστόσο για να υλοποιηθεί θα πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία για το χρέος και θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί ο μηχανισμός τύπου μνημονίου που θα ισχύσει μεταξύ 2018 και 2022.

Για να δοθεί ένα υποτυπώδες QE με την μορφή rollover τα ελληνικά ομόλογα θα αντικαθιστούν άλλα ευρωπαϊκά ομόλογα που λήγουν το 2018 και έτσι η ΕΚΤ θα παρέχει στήριξη στην Ελλάδα, στα ελληνικά ομόλογα και συνολικά στην αγορά.

Η πρόταση αυτή εξετάζεται πολύ σοβαρά μεν αλλά για να υλοποιηθεί προϋποθέτει κεντρική συμφωνία για το χρέος.

Υπάρχει σχέδιο για νέο μηχανισμό στήριξης ή 4ο μνημόνιο από το 2018

Είναι οριστικό ότι το 2018 θα προταθεί σχέδιο είτε για επέκταση του τρίτου μνημονίου, είτε για νέο 4ο μνημόνιο ή για την δημιουργία ενός μηχανισμού που θα στηρίξει την Ελλάδα μετά 2018 και 2022.

Ο Μηχανισμός αυτός ή νέο μνημόνιο θα απαιτήσει νέα μέτρα, θα υπάρξει νέο κύμα λιτότητας από το 2018 πέραν των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί τώρα.

Ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα αρχικά θα είναι 3,5% για 5 χρόνια και εν συνεχεία θα αρχίσει να φθίνουν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα ανά δύο έτη με στόχο να φθάσουν στο 2% με 2,5%.  

bankingnews.gr

      

Εγκλωβισμένος ο Τσίπρας: Σβήνουν οι ελπίδες του για ρύθμιση του χρέους

Η γραβάτα του Τσίπρα θα μείνει στην ντουλάπα για πολύ καιρό…

Έρμαιο στα παιχνίδια των δανειστών έχει καταστεί ο Έλληνας πρωθυπουργός και η κυβέρνησή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Η… γραβάτα που ονειρεύεται να φορέσει φαίνεται πως θα μείνει για αρκετό καιρό ακόμα στην ντουλάπα του κ. Τσίπρα μιας και οι δανειστές δίνουν παράταση στην… παράταση για το ζήτημα του ελληνικού χρέους.

Τις τελευταίες ημέρες παίζεται μια σκληρή παρτίδα πόκερ μεταξύ των δανειστών για την Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες, παρά τις εξαγγελίες στο τελευταίο Eurogroup της 22ας Μαΐου για λύση στο θέμα του χρέους μέσα στον επόμενο μήνα, οι προσδοκίες της Αθήνας εξανεμίζονται και πέφτουν στο τραπέζι νέες ημερομηνίες που παρατείνουν το αδιέξοδο.

Η πιθανότητα να μην βρεθεί λύση στις 15 Ιουνίου όταν συνεδριάζουν εκ νέου οι ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης και –σε αυτή τη περίπτωση– να παραπεμφθεί το θέμα σε πολιτικό επίπεδο «κορυφής», δηλαδή στην σύνοδο ηγετών της ΕΕ στις 22 και 23 Ιουνίου εκφράζεται πλέον επισήμως. Ανοίγει έτσι το «παράθυρο» μίας νέας παράτασης του «θρίλερ» της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό χρέος.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ενημερωθεί για τη νέα στάση των δανειστών και για το λόγο αυτό στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Εσθονό πρωθυπουργό έσπευσε να χαμηλώσει άρον άρον τους τόνους.

Ενώ πριν μερικές μέρες διεμήνυε ότι όλα θα τελειώσουν στα μέσα Ιουνίου, τώρα δηλώνει «λύση να είναι και ας έρθει όποτε να ‘ναι», προσθέτοντας βέβαια πως «όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς, σε συνέντευξή του στον «Αθήνα 9.84» όπου εξέφρασε την αισιοδοξία του για την επίτευξη λύσης στο επικείμενο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ωστόσο -όπως είπε- αν δεν υπάρξει, το θέμα θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής, στις 22 Ιουνίου.

Οι σχέσεις μεταξύ ΔΝΤ – Γερμανίας παραμένουν ψυχρές και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις προς το παρόν μόνο ορατές δεν είναι. Έτσι, καταστρώνονται τα «εναλλακτικά» σενάρια παραπομπής του θέματος σε πολιτικό επίπεδο

Είναι προφανές πως στην κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένοι. Γνωρίζουν πως το θρίλερ του χρέους θα παραταθεί και τα μελλούμενα θα είναι δραματικά για τους ίδιους αν οι δανειστές δεν δώσουν λύση μέσα στον επόμενο μήνα.

Ευχολόγια και από το υπουργείο Οικονομικών

«Συνεχίζονται οι συζητήσεις. Θέλουμε καθαρό διάδρομο για να μπορούμε να βγούμε στις αγορές», δήλωσε κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών αναφορικά με τις διαβουλεύσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και εν όψει του Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

Ερωτηθείς ο ίδιος «πόσο πιθανόν είναι να πάρουμε το QE (ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης)», απάντησε «θα δούμε», ενώ σε άλλη ερώτηση για το «τι θα γίνει εάν στις 15 Ιουνίου δεν έχουμε αυτήν την καθαρή λύση» ανέφερε «ας μην κάνουμε εικασίες. Εμείς στοχεύουμε στην καθαρή λύση».

Σύμφωνα με πληροφορίες, συζητήσεις για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αναμένεται να υπάρξουν και την προσεχή Τετάρτη 31 Μαΐου, στο περιθώριο του συνεδρίου που διοργανώνει ο Economist στη Φρανκφούρτη.

Στο συνέδριο θα είναι ομιλητής ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ενώ -με βάση το πρόγραμμα- θα συμμετέχουν επίσης το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Αλέξης Χαρίτσης, καθώς και οι εκπρόσωποι στα κλιμάκια των θεσμών Ντέκλαν Κοστέλο (από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και Νικόλα Τζιαμαρόλι (από τον ESM).

newsbomb.gr

Παρά τα νέα μέτρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε ούτε μια ψήφο προς την Κεντροαριστερά

Με ένα ιστορικά κωμικό λαϊκίστικοκρεσέντο, η Δημοκρατική Συμπαράταξη επιχείρησε κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή να τη βγει...αντιμνημονιακά στο ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας στην προσέλκυση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του.

Η πρώτη δημοσκόπηση μετά τα νέα μέτρα (Pulse/Action24) δείχνει ότι η εν λόγω στρατηγική δεν λειτούργησε. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δεν μειώθηκαν και τα ποσοστά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αλλά και του Ποταμιού δεν ανέβηκαν.

Άραγε θα προβληματιστούν στη Χαριλάου Τρικούπη; Άραγε θα κατανοήσουν ότι καλώς ή κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει "μπετονάρει" την εκλογική του βάση και καμία αντιμνημονιακή version του κάθε Λοβέρδου δεν πρόκειται να τον απειλήσει;

Θα προχωρήσουν στη ριζική ανανέωση του κόμματος ή τους αρκεί ένα 7%-8% με τους ίδιους και τους ίδιους να καταλαμβάνουν τις βουλευτικές έδρες;  

 parapolitiki.com

Δεν ήρθε ο βουλευτής στο χωριό...

Του Γιάννη Παντελάκη

Στην μεγάλη τοπική γιορτή του μικρού νησιού στο οποίο βρέθηκα, κάποιοι αναζήτησαν τους τοπικούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πήγε κανένας. Πήγε ένας υπουργός μόνο αλλά κι αυτός με ελικόπτερο και για λίγο.  Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μου έλεγαν, έχουν καιρό να πάνε. Αν αυτό που συμβαίνει σε μια μικρή κοινωνία, είναι ενδεικτικό γι αυτό που συμβαίνει σε όλη τη χώρα, τότε δεν χρειάζονται γκάλοπ και δημοσκοπήσεις, είναι φανερές οι διεργασίες που γίνονται και η μελλοντική πορεία των πραγμάτων.

Τι γίνεται λοιπόν σήμερα σ ένα νησί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε στις εκλογές του Ιανουαρίου με 33,3% και μείωσε το ποσοστό του μόλις δυο μονάδες σ εκείνες του Σεπτεμβρίου του 2015 ; Οι τοπικοί βουλευτές δεν πηγαίνουν πια στο νησί, οι τελευταίες επισκέψεις τους (πολλούς μήνες τώρα) συνοδεύτηκαν από αποδοκιμασίες και έγιναν σε μικρό κύκλο ανθρώπων. Οι εποχές οπού κάθε παρουσία τους στο νησί συνοδευτόταν από θερμές υποδοχές, είναι παρελθόν που δεν φαίνεται να επανέρχεται.

Οι τοπικοί εκπρόσωποι του κόμματος στην μεγάλη πλειονότητά τους έχουν αποσυρθεί από τις τοπικές οργανώσεις, είναι απόλυτα απογοητευμένοι από την κυβερνητική πορεία και δηλώνουν πως δεν έχουν καμμία διάθεση επαναφοράς της στήριξης και ψήφων στο κόμμα. Κυρίαρχο στοιχείο της κριτικής όσα συμβαίνουν με την κυβέρνηση, όχι τόσο τα τοπικά προβλήματα που παραμένουν προβλήματα. Η σύνδεση με πλοία παραμένει προβληματική, οι παροχές υγείας το ίδιο με τους σοβαρά ασθενείς να μεταφέρονται με ελικόπτερα (αν υπάρχουν χρήματα), με τις προβληματικές υποδομές να παραμένουν προβληματικές. Αν δεν υπήρχε ο τουρισμός με θετικές επιδόσεις, το πρόβλημα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Την ίδια στάση, τηρούν και οι ψηφοφόροι που έδωσαν την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Παρακολουθούν από απόσταση και απέχουν, η ελπίδα που είχαν έχει αποσυρθεί οριστικά όπως φαίνεται και είναι ενδεικτικό πως αποφεύγουν ακόμα και τις πολιτικές συζητήσεις. Δεν βρίσκουν νόημα σ αυτές. Το νησί έχει ένα θετικό χαρακτηριστικό που δεν συναντάς συχνά στην περιφέρεια. Διατηρεί πολλούς νέους οι οποίοι μετά από ένα πέρασμα σε μεγάλες πόλεις ή το εξωτερικό, επέστρεψαν. Αρκετοί από αυτούς είχαν δραστηριοποιηθεί πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια πριν το 2015. Τώρα, στάση αποδοκιμασίας και απομάκρυνσης.

Από την μεγάλη αυτή δεξαμενή των «κοψοχέρηδων», ένα μικρό κομμάτι φαίνεται να προσεγγίζει τη Ν.Δ. (ο βουλευτής της οποίας κάθε τρεις και λίγο βρίσκεται στο νησί), αλλά η πλειονότητα δεν δηλώνει καμμία υποστήριξη σε άλλο πολιτικό σχηματισμό. Ακόμα και στις επίμονες ερωτήσεις για την μελλοντική στάση στις επόμενες εκλογές, δηλώνουν σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον πως θ απέχουν. Παρ ότι τέτοιες συμπεριφορές παρατηρούνται έντονα μετά από μια μεγάλη πολιτική απογοήτευση και κάποιοι έστω, γυρίζουν στην τελευταία τους κομματική επιλογή, αυτή την φορά πολλοί, οι περισσότεροι ίσως, δείχνουν πως για πρώτη φορά ερωτοτροπούν με την αποχή.

Αρκετά χρόνια πριν, υπήρχε ένα τραγούδι (του Μπακαλάκου αν δεν κάνω λάθος) που έλεγε πως «ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από εκεί κι από δω...». Ήταν κριτικό για τους παλαιοκομματικού τύπου βουλευτές που έκαναν επισκέψεις για ψηφοθηρία στις εκλογικές τους περιφέρειες. Στις μέρες μας, δεν έρχεται ο βουλευτής στο χωριό. Για την ακρίβεια, ο ΣΥΡΙΖαίος βουλευτής... 

liberal.gr

Το κομματικό σύστημα «γέννησε» τη βόμβα στον Παπαδήμο

Το τρομοκρατικό χτύπημα στον Λουκά Παπαδήμο δεν είναι πρωτόγνωρο. Είναι απλώς «πετυχημένο». Γιατί όλα τα άλλα που επιχειρήθηκαν εδώ 6 χρόνια με τον ίδιο τρόπο, με πολλούς άλλους στόχους, απέτυχαν. Το ερώτημα, όμως, που χρειάζεται να σκεφτεί η κοινωνία δεν είναι γιατί χτυπάνε οι τρομοκράτες. Αλλά, τι τους γέννησε. Και σ' αυτό η απάντηση είναι αμείλικτη: Το υπάρχον κομματικό σύστημα.

Το ερώτημα δεν είναι τι έκανε ο Λουκάς Παπαδήμος και έγινε στόχος. Το ερώτημα είναι τι έκανε το  πολιτικό σύστημα και έγινε στόχος ο Λ. Παπαδήμος. Αν το πολιτικό σύστημα, η διανόηση και η κοινωνία δεν ορθώσουν αυτό το ερώτημα και αν δεν έχουν το θάρρος να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα τότε η τρομοκρατία θα κερδίζει έδαφος και η Δημοκρατία θα χάνει.

Επειδή η τρομοκρατία, όπως και όλοι οι οργανισμοί, δεν γεννήθηκε από το πουθενά. Γεννήθηκε από την κακοποίηση και την απαξίωση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εδώ και 43 χρόνια. Μιας Δημοκρατίας, που παλινορθώθηκε το 1974 μετά από μια 7χρονη δικτατορία, αλλά δεν παλινορθώθηκε σε βάσεις δικαιοσύνης και συμφιλίωσης. Ούτε σε βάσεις ευνομίας και πατριωτικής συνείδησης.

Η περίφημη αποχουντοποίηση δεν τολμήθηκε από τη μεταπολιτευτική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρ όλο που σ' αυτήν μετείχαν προσωπικότητες του αντιδικτατορικού αγώνα που είχαν παίξει το κεφαλάκι τους κορώνα γράμματα.

Και δεν τολμήθηκε από την Καραμανλική κυβέρνηση, που από τη μία πλευρά έδωσε χάρη στους πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος, που δεν εκτελέστηκαν όπως καταδικάστηκαν, και από την άλλη αμνήστευσε σχεδόν όλους τους χουντικούς σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Γιατί από τις δύο αυτές κινήσεις ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού αισθάνθηκε ότι ένα αόρατο χέρι κάλυψε εγκληματίες κατά της Δημοκρατίας. Και ήταν τραγικό γιατί η Δημοκρατία δεν στράφηκε, όπως όφειλε, εναντίον των βιαστών της.

Ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος έκανε μήνυση και δικάστηκαν οι δικτάτορες! Όχι η Δημοκρατία! Και ο πατέρας του Διομήδη Κομνηνού, που σκοτώθηκε στο Πολυτεχνείο, μήνυσε τους υπεύθυνους για τη δολοφονία του γιού του και έγινε η δίκη του Πολυτεχνείου. Όχι η ελληνική Δημοκρατία. Τέλος, οι συγγενείς και οι βασανισμένοι του Μίνη, του Οπρόπουλου, του Μουστακλή και άλλοι μήνυσαν τους βασανιστές και έγινε η δίκη των βασανιστών. Όχι η Δημοκρατία!

Και όταν τέλειωσαν όλα αυτά, η Δημοκρατία άφησε τους βιαστές της να μακροημερεύσουν και μερικούς να απολαύσουν την ελευθερία αμετανόητοι και προκλητικοί. Άφησε τους δολοφόνους της νεολαίας της στο Πολυτεχνείο να ζήσουν, παρά τις καταδίκες τους. Και άφησε τους βασανιστές εκείνων που την υπερασπίστηκαν να πέσουν στα μαλακά και αρκετούς να κυκλοφορούν και ελεύθεροι! Έχοντας κάνει φρικαλεότητες  στους βασιλόφρονες και τους δημοκράτες του κινήματος του ναυτικού, μέχρι τους δημοκρατικούς κεντρώους αξιωματικούς και τους αριστερούς αγωνιστές της παρανομίας.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αυτή η Δημοκρατία γέννησε τότε τη 17 Νοέμβρη και ουσιαστικά δικαίωσε τον ΕΛΑ!

Δεν είναι τυχαίο που αυτή η Δημοκρατία, ουσιαστικά ρίχνοντας στα μαλακά τους πρωταίτιους του βιασμού της, ευθύνεται για το αίσθημα δικαιοσύνης που γεννήθηκε σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού όταν η 17 Νοέμβρη εκτέλεσε τον σταθμάρχη της CIA Γουέλτς.

Δεν είναι τυχαίο που ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού υποδέχτηκε με αίσθημα δικαίωσης τις εκτελέσεις των βασανιστών Μάλιου και Μπάμπαλη από τη 17 Νοέμβρη και την 1η Μάη.

Δεν είναι τυχαίο, που η λεγόμενη αποχουντοποίηση στα πανεπιστήμια έγινε βίαια από φοιτητές που δεν ανέχονταν να βλέπουν στις έδρες και στις πρυτανείες εκείνους τους πανεπιστημιακούς που χειροκροτούσαν τον Παπαδόπουλο για μια καρέκλα. Έγινε βίαια με αυτοδικίες επειδή η Δημοκρατία αρνήθηκε να κάνει το καθήκον της και να τιμωρήσει με κανονικότητα εκείνους από τους επίορκους που τη βίασαν. Αφήνοντας έτσι χώρο στην αυτοδικία και την αναρχία.

Έτσι γεννήθηκε ο μύθος του αντάρτη τιμωρού στην ελληνική κοινωνία στα τέλη του ’70 και το ’80. Έτσι στις δημοσκοπήσεις τότε η 17 Νοέμβρη απολάμβανε της αποδοχής τεράστιου ποσοστού της κοινωνίας, μέχρι σημείου να θεωρεί η ίδια η οργάνωση ότι είχε «λαϊκή εντολή»!

Επιστέγασμα σ' όλα αυτά ήταν η σφοδρότητα, με την οποία η αστυνομία αντιμετώπιζε απλές διαδηλώσεις, διαλύοντας από την πρωτοφανή σε όγκο παλλαϊκή πορεία της επετείου της 21ης Απριλίου του 1975, όπου συμμετείχαν για πρώτη φορά υπερκομματικά εκατοντάδες χιλιάδες γυναικόπαιδα, για τρία αυγά που πετάχτηκαν στην αμερικανική πρεσβεία (!), μέχρι τις επόμενες του Πολυτεχνείου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν νέοι άνθρωποι αναίτια, ο Κουμής, η Κανελλοπούλου, ο Καλτεζάς. Χωρίς να έχουν ακόμα γεννηθεί οι μπαχαλάκηδες.

Η εποχή της κομματοκρατίας

Έτσι γεννήθηκε η νέα σύγκρουση του κράτους με όσους ονειρεύονταν μια Δημοκρατία όταν θα έπεφτε η δικτατορία και όχι ένα νέο αυταρχικό κράτος, που κάλυπτε, εκτός των άλλων, και τούς χουντικούς πολιτικούς υπαλλήλους και μηχανισμούς και νοοτροπίες, λες και δεν πέρασε μια μέρα.

Έτσι οι βόμβες του ΕΛΑ στις εφορίες και σε δικαστές δεν καταδικάζονταν στα γκάλοπ από ένα μεγάλο πλήθος πολιτών σαν τρομοκρατία, αλλά γίνονταν δεκτές με αισθήματα δικαίωσης αδικημένων ή τύχαιναν αδιάφορης υποδοχής.

Ήταν λοιπόν η κοινοβουλευτική Δημοκρατία που ήταν απούσα εκεί και όπου έπρεπε για να εδραιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων μετά το 1974. Ήταν η κοινοβουλευτική Δημοκρατία που άφησε κενό στη λειτουργία της. Και ήταν η βία που ήρθε να καλύψει το κενό αυτό. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία έδωσε το κενό στη βία. Επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό.

Έτσι πορεύτηκε η ελληνική κοινωνία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 οπότε η εγχώρια τρομοκρατία άρχισε να ξεθωριάζει. Και από τις δικές της ενέργειες που ήταν πια κατά την παραδοχή της «μακριά από το λαό», και εντελώς ακατανόητες πολιτικά και καταδικαστέες ως δολοφονίες, σαν του Μπακογιάννη, αλλά και από την αρχή μιας ευμάρειας που άφηνε αδιάφορο το μεγάλο κομμάτι του λαού για Δημοκρατικές διεκδικήσεις!

Ταυτόχρονα, το αγοραίο επίπεδο μέσα στο κοινοβούλιο μεταξύ των βουλευτών όλο και χαμήλωνε την εκτίμηση των πολιτών γι αυτή καθεαυτή την ποιότητα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Τη στιγμή μάλιστα, που αποδεικνυόταν στην πράξη ότι η κομματική ταυτότητα, ο βουλευτής της περιοχής, το συνδικάτο και όχι οι νόμοι που ψήφιζε το κοινοβούλιο ήταν οι ισχυρές εγγυήσεις αυτής της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας για τους πολίτες της. Καμιά σχέση με πολιτισμένη Δημοκρατία.

Χαριστική βολή στο ξεθώριασμα της τρομοκρατίας ήταν η αποκάλυψη των μελών της 17 Νοέμβρη και η απομυθοποίησή τους στα μάτια της κοινωνίας. Η οποία ήρθε ταυτόχρονα με το μπούμ στην ευμάρεια της μεσαίας τάξης, με την εισροή φτηνού δανεικού χρήματος στην τσέπη της. Τη θέση οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για τη Δημοκρατία την πήρε το ενδιαφέρον για πλουτισμό, επίδειξη και αρπαγή στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Με οδηγό το πολιτικό προσωπικό!

Έτσι ξεθώριασε για μερικά χρόνια η αίγλη της τρομοκρατίας στη χώρα μέχρι την επόμενη δημοκρατική εκτροπή. Εκ μέρους της Δημοκρατίας πάλι! Επειδή όλα αυτά τα χρόνια η κοινοβουλευτική Δημοκρατία αντί να διδάσκεται και να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από τους λειτουργούς της, αντικαταστάθηκε από την καθημερινή νοοτροπία της αυθαιρεσίας, της ανοχής, της ατιμωρησίας, της υπερπροστασίας και της λατρείας του ατόμου σε βάρος της προστασία της έννοιας του συνόλου. Της ενιαίας κοινωνίας.

Μέσα σ' αυτή την εκτροπή - και εξαιτίας της - ήρθε και η χειρότερη: Η ύποπτη ως αναίτια καταδίκη του λαού σε επιτήρηση από το ΔΝΤ το 2010, αφού είχε προηγηθεί πάνω από ένας χρόνος απειλών και  προειδοποιήσεων απ΄έξω κι από μέσα για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Η εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης Καραμανλή και οι πολιτικάντικοι τσαρλατανισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, γέννησαν την επόμενη δεξαμενή πολιτών που ήταν έτοιμοι να υποδεχτούν ευνοϊκά μια «λαϊκή αντιβία» στη βία που άρχισαν να υφίστανται. Για την οποία ήταν ανέτοιμοι και ανυποψίαστοι. Ζούσαν στη μακαριότητα του λεφτά υπάρχουν και θα διαιωνίζονται! Έτσι τους γαλουχούσε αντί να τους προστατεύσει η κοινοβουλευτική Δημοκρατία!

Ο περίοδος του εκμαυλισμού του λαού.

Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η ελληνική Δημοκρατία δεν φρόντισε όλα τα προηγούμενα χρόνια να εδραιωθεί σαν πίστη στο λαό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που είχε την ευκαιρία να το κάνει αυτό σαν εκφραστής στρωμάτων που μέχρι τότε ήταν ριγμένα πολιτικά και οικονομικά άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου, καθιερώνοντας την αυθαιρεσία των πολιτών, την παγαποντιά, το κλέψιμο, την αναξιοκρατία και τον επιδοματικό κρατισμό σαν κυρίαρχες αξίες.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία έχασε κάθε νόημα στην κοινωνία των πρασινοφρουρών που διόριζαν όποιον ήθελαν, ήλεγχαν όποιον ήθελαν, καταδίκαζαν όποιον ήθελαν, σπίλωναν όποιον ήθελαν και θεωρούσαν το εαυτό τους εκφραστή της μοναδικής αλήθειας. Ο ίδιος, ο πρωθυπουργός νομιμοποίησε την κλοπή της δημόσια περιουσίας, ορίζοντας κι όλας το πλαφόν στα 400 εκατομμύρια!

Αλλά, η Δημοκρατία κακοποίησε τον εαυτό της και στη μετέπειτα κοινωνία των εκσυγχρονιστών. Όπου μια κλίκα πολιτικών σε αγαστή συνεργασία με επιχειρηματίες, ευτελίζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και αξιοκρατίας κατακρεούργησαν το δημόσιο ταμείο που περιέχει τον κόπο των πολιτών για να θησαυρίσουν με μίζες και δουλειές δισεκατομμυρίων.

Η Δημοκρατία δεν στάθηκε φραγμός ούτε στα μεγάλα σκάνδαλα με τα εξοπλιστικά συστήματα, με τη Siemens, με τα ναυπηγεία, με το Χρηματιστήριο, με τα δομημένα ομόλογα στα ασφαλιστικά ταμεία, με τις μίζες στα ταμεία των κομμάτων, με τη Reinmenthal, με τη Vodafone, με τα λαθρεμπόρια καυσίμων, με τους εργολάβους που θησαύριζαν ταλαιπωρώντας τους πολίτες για χρόνια σε έργα δρόμους που δεν έλεγαν να τελειώσουν υπερτιμολογούμενα. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν ήταν παρούσα ούτε στις αίθουσες της Δικαιοσύνης, όπου μεγαλόσχημοι απατεώνες δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους και άλλοι έπεφταν στα μαλακά, έχοντας ροκανίσει δημόσιο χρήμα. Ακόμα και σήμερα ο ταμίας του ΠΑΣΟΚ Θ. Τσουκάτος και κανείς από τους υπεύθυνους του κόμματος δεν έχει πληρώσει το χρέος του προς τη Δημοκρατία για το 1.000.000 ευρώ που παραδέχτηκε ότι κατέθεσε στα ταμεία του κόμματός του, προερχόμενα από τα ταμεία της SIEMENS! Όλα καλώς καμωμένα!

Άπειρα τα παραδείγματα μιας χώρας ξέφραγο αμπέλι, όπου η πολιτική των κομμάτων λειτουργεί περισσότερο σαν κλίκα κλοπής της δημόσιας περιουσίας και διακυβέρνησης με ανευθυνότητα και περιφρόνηση για το συμφέρον της πατρίδας και του λαού. Μόνη μέριμνα η χρήση του κρατικού μηχανισμού ώστε με εκβιασμούς ψηφοθηρικούς να διαιωνίζεται η νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής οφέλη. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία απούσα.

Η Δημοκρατία, λοιπόν, είναι απούσα στη χώρα όχι επειδή δεν διδάσκεται στα σχολεία, όπου έτσι κι αλλιώς διδάσκεται ελλιπώς. Είναι απούσα γιατί η Δημοκρατία διδάσκεται από την πράξη. Και στην πράξη οι πολίτες βλέπουν και ζουν αυτό που περιέγραψα πιο πάνω από το 1974 διαρκώς. Κομματοκρατία, ρουσφέτι, αδικία, αυθαιρεσία Με μια λέξη, παρέκκλιση. Εκτροπή.

Η μετατροπή της χώρας σε μπανανία

Σ' αυτό το περιβάλλον έφεραν οι πολιτικοί της Ελλάδας τη χώρα στην επιτήρηση του ΔΝΤ και στα μνημόνια των δανειστών, χωρίς να έχει πρόβλημα χρέους η χώρα και χωρίς οι τράπεζές της να είναι φορτωμένες με τοξικά χαρτιά όπως ήταν κατάφορτες οι ευρωπαϊκές και αμερικάνικες τράπεζες!

Έφεραν τη χώρα ενώ μπορούσαν έστω και την ύστατη στιγμή να επιβάλουν στους εαυτούς τους μια νοικοκυρεμένη στροφή, χωρίς πολλές θυσίες του λαού και χωρίς τη θυσία του τραπεζικού συστήματος! Ακόμα και ο Κ. Σημίτης εξερράγη με την επιπολαιότητα ( ή μήπως όχι αθώα;) του διαδόχου του να καταφύγει στο ΔΝΤ και να μην επιβάλει νοικοκύρεμα τον Οκτώβριο του 2009!

Αλλά, λεφτά υπήρχαν, για να κερδηθούν οι εκλογές και να στρογγυλοκαθίσουν οι επιδέξιοι πισινοί στις καρέκλες της μάσας της εξουσίας. Και εγένετο μνημόνιο και καταστροφή, έτος πρώτο.

Και τα πράγματα εξελίσσονται από τότε από το κακό στο χειρότερο, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε Δημοκρατικό. Εξ αιτίας του πολιτικού κομματικού συστήματος η χώρα είναι στην πράξη μπανανία και κατ επίφαση κοινοβουλευτική Δημοκρατία:

1. Το Σύνταγμα έχει υποκατασταθεί από το μνημόνιο. Νόμοι που κηρύσσονται αντισυνταγματικοί δεν αντικαθίστανται και αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων δεν εφαρμόζονται γιατί προηγείται η εφαρμογή των μνημονίων!

2. Η Βουλή δεν αποφασίζει γιατί οι καθοριστικοί νόμοι που ψηφίζει γράφονται από ξένους, όπως ομολογούν κυβερνήτες.

3. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ακολουθήσει την πολιτική του γιατί η πολιτική καθορίζεται από ξένα κέντρα.

4. Η οικονομική πολιτική καθορίζεται από τον υπουργό Οικονομικών, που δεν είναι υποχρεωμένος να περάσει από τη Βουλή τα νομοσχέδια, σύμφωνα ήδη με το Α’ Μνημόνιο! Και ο υπουργός δεν μπορεί να καθορίσει οικονομική πολιτική άλλη από την υποδεικνυόμενη από ξένους.

5. Η εκτελεστική εξουσία δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον έλεγχο και την εφαρμογή της πολιτικής, δεδομένου ότι Επόπτες του ΔΝΤ και της Κομισιόν ελέγχουν την εφαρμογή και τα αποτελέσματά της.

6. Η Διάκριση των Εξουσιών γίνεται δυσδιάκριτη μια και ένας υπουργός κι όχι ένας δικαστής μπορεί να αποφαίνεται για το σύννομο οικονομικών δραστηριοτήτων.

7. Η ελληνική Δημοκρατία δεν έχει την κυριαρχία επί της δημόσιας περιουσίας της χώρας, δεδομένου ότι αυτή έχει υποθηκευτεί για 99 χρόνια σε ξένους.

8. Η ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της, καθώς το αναφαίρετο δικαίωμα της διαχείρισής της τους έχει αφαιρεθεί με τα capital controls.

9. Η οικία, η στέγη, δεν τελεί πια υπό την προστασία των νόμων της Δημοκρατίας, αφού η μεν δανειοδοτημένη παραδίνεται με δυσμενείς όρους σε ξένους διαχειριστές, η δε «ελεύθερη» ουσιαστικά δημεύεται από δυσβάστακτους φόρους και τιμολογήσεις για να εξυπηρετηθούν υποχρεώσεις προς ξένους.

10. Η άσκηση του δικαιώματος της άμυνας, ως υπεράσπιση του δικαιώματος της άσκησης εθνικής κυριαρχίας, καταργείται στην πράξη από τη στιγμή που τα κονδύλια για τον εξοπλισμό της χώρας τα καθορίζουν οι ξένοι.

Αυτά είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά που απαρτίζουν μία κυρίαρχη χώρα, μια κυρίαρχη κοινοβουλευτική Δημοκρατία και τα οποία δεν έχει η ελληνική!

Η κατάντια της Βουλής.

Για όσους αναγνώστες δεν το ξέρουν, στη Βουλή, με εξαίρεση τα μνημονιακά θεμελιώδη νομοσχέδια, οι βουλευτές δεν είναι παρόντες και δεν … χρειάζεται να είναι παρόντες! Ένας βουλευτής από κάθε κόμμα εκπροσωπεί το κόμμα του και ψηφίζει και για τους υπόλοιπους! Έτσι, 8 βουλευτές, όσοι και τα κόμματα, αρκούν για να ψηφιστεί ένας νόμος!

Αυτή την κατάντια δεν την επέβαλε κανένας ξένος. Είναι η κατάντια ενός άρρωστου κομματισμού, μιας άρρωστης νοοτροπίας που διαπερνά όλα τα κόμματα, η οποία περιφρονεί την ίδια τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Γιατί καταργεί τη συνταγματική φύση του βουλευτή και την αντικαθιστά με του πειθήνιου κομματόσκυλου! Δίνοντας το δικαίωμα στον κάθε εχθρό του κοινοβουλευτισμού να φωνάξει: Τι τους θέλουμε 300; Ας ψηφίζουμε 8!

Η ελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν έχει υπερασπιστεί όπως θα ώφειλε τους πολίτες της εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και παιδευτικά, πολιτικά, κοινωνικά. Τα πρότυπα που τους δίνει είναι πρότυπα παρανομίας, αρπαγής, δειλίας, πλαγίας και διεφθαρμένης διαπλοκής. Πρότυπα ατομισμού και αντικοινωνικότητας. Αυτό δημιούργησε. Γιατί, δημιουργεί εκείνος που έχει στα χέρια του την Παιδεία, την Υγεία και την Οικονομία.

Ο λαός, και όχι μόνο ο ελληνικός, είναι ένα κοπάδι πρόβατα που πάει όπου τον πάει ο τσοπάνος. Είτε ηγέτης είτε σύστημα. Καλός τσοπάνος; Ευημερεί ο λαός. Κακός τσοπάνος; Δυστυχεί ο λαός. Η νεοελληνική Δημοκρατία δεν είναι η μόνη που έχει προβλήματα εξ αιτίας του κομματικού συστήματος. Ευρώπη και ΗΠΑ είναι σε επικίνδυνο δρόμο, όπου το πολιτικό σύστημα απαξιώνει τον εαυτό του. Αλλά, το ελληνικό σύστημα είναι μακράν το πιο προβληματικό για λόγους κοινωνικούς περισσότερο παρά οικονομικούς.

Νέα τρομοκρατία. Το παιδί της χυδαιότητας.

Σ' αυτό το κλίμα της απαξίωσης των θεσμών και των αξιών γεννήθηκε η νέα γενιά της τρομοκρατίας με τους κατσαρολιστές πιτσιρικάδες που βάζαν μικροβόμβες λίγο πριν τα μνημόνια στην Αθήνα. Και μέσα στο ζοφερό κλίμα και την πλήρη απαξίωση της ίδιας της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας από τους εκπροσώπους της πλήθυνε και μεγάλωσε αυτή η νέα γενιά.

Ο χυδαίος τρόπος, λοιπόν, που ασκήθηκε και ασκείται ο κοινοβουλευτισμός εδώ, η ανυπαρξία πολιτισμικής κοινοβουλευτικής Παιδείας στα σχολεία και στα σπίτια και ο χυδαίος τρόπος που κυριαρχεί ο πολιτικός λόγος σε επίπεδο αλητείας από μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού και μάλιστα εκείνου που επαίρεται ότι έχει άλλο … ήθος είναι η τροφή με την οποία ταϊζεται η νέα τρομοκρατία.

Ένα ικανό κομμάτι του πληθυσμού ευθυγραμμίζεται με όλη αυτή τη χυδαιότητα. Την ακολουθεί και τη χειροκροτεί. Έτσι έμαθε. Δεν καταλαβαίνει ότι χειροκροτεί την καταδίκη του. Γιατί η απάντηση στη βία δεν είναι η βία. Η βία εξαλείφεται μόνο με Πολιτισμό. Η απάντηση στη δικτατορία δεν είναι μια άλλη δικτατορία. Η δικτατορία εξαφανίζεται μόνο με Δημοκρατία.

Και μόνο η Δημοκρατία μπορεί να προστατέψει τον εαυτό της από τους εχθρούς της. Αντί γι αυτό, η νεοελληνική Δημοκρατία αντί να διδάξει και να παράξει Δημοκρατία, δημιουργεί τους εχθρούς της, τους ταϊζει και τους ανέχεται!

Για όποιον θέλει να δει κατάματα, η νεοελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία έβαλε τη βόμβα στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Οπλίζοντας με την αυτοαπαξίωσή της το χέρι του βομβιστή.

Για να φυτρώσει μια ζωή χρειάζεται κλίμα, έδαφος, σπόρο και σπορέα. Η νεοελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατίας τα έχει δημιουργήσει όλα για να γεννάει τρομοκρατία και βία κάθε μορφής και όχι Δημοκρατία. Κι αν δεν κοιτάξει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα φέρει πολλά περισσότερα δεινά όχι σε λειτουργούς της σαν τον Λουκά Παπαδήμο. Αλλά, στους πολίτες τους ίδιους. Γιατί, με τη χυδαιότητα λόγων και έργων, κυρίως η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καλλιεργεί εμφύλιο.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  

liberal.gr

Η πεισματική άρνηση της Κεντροαριστεράς να ανανεωθεί κρατάει τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι

Ήδη πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αλλά ακόμα περισσότερα τώρα πια, γνωρίζω ότι η βασική απορία στα κομματικά επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι μια: γιατί, παρά τα τόσα ψέματα, ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα αντέχει;

Όσοι από εσάς απορείτε και μονολογείτε ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει και τόσο, σας προτείνω να τις διαβάσετε ξανά με μεγαλύτερη προσοχή. Η μεγάλη μάζα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν μετακινείται προς τα κάπου, κανένα κόμμα δεν μοιάζει να καταφέρνει να τους προσελκύσει μαζικά και η Ν.Δ έχει ταβανιάσει με αφύσικα ποσοστά συσπείρωσης για την εποχή.

Κατά την προσωπική μου γνώμη, ο βασικός λόγος αντοχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πεισματική άρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να ξεκινήσουν μια διαδικασία ριζικής ανανέωσης, αναγκάζοντας τον κόσμο να μουρμουρίζει "αν είναι να έχουμε Μνημόνιο, να έχουμε με αυτούς, όχι με τους προηγούμενους".

Κι αν για τη Νέα Δημοκρατία η προοπτική της αυτοδυναμίας μπορεί να αποτελέσει μια (μίζερη) δικαιολογία για την πρόταξη της συσπείρωσης του κόμματος έναντι της ανανέωσης, για το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Είναι ιστορικά αδιανόητο και κάπως κωμικό να προτείνεται στη βάση της Κεντροαριστεράς να στηρίξει ξανά τους δεινόσαυρους που ήταν στη βιτρίνα όταν το ΠΑΣΟΚ κατρακυλούσε από το 44% στο 4%.

Ο Τσίπρας κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές το συσπειρωμένο πολιτικό σύστημα και κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η λύση είναι η...συσπείρωση όλων των παλιών. Ότι δηλαδή μπορεί οι πολίτες το 2018 ή το 2019 να διαλέξουν τον Βενιζέλο αντί για τον Τσίπρα και τον Γρηγοράκο αντί για τον Τζανακόπουλο.

Ειλικρινά, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αν η Φώφη Γεννηματά έβγαζε μπροστά 5 άγνωστα σοβαρά πρόσωπα (κάθε ηλικίας) θα πήγαινε....χειρότερα από ότι τώρα με όλη τη γερουσία της πιο χορτασμένης γενιάς της Κεντροαριστεράς; Δεν θα δυσκόλευε περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ;

Τι θα προτιμούσε ο Τσίπρας στις επόμενες εκλογές; Να έχει απέναντι του ένα ΠΑΣΟΚ με τους δεινόσαυρους μπροστά ή ένα ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ (ίσως και με άλλο όνομα) με 40αρηδες στη βιτρίνα; 

parapolitiki.com