Στο βαγόνι υπήρχαν κυρίως
πρόσφυγες απ’ το Ιράκ, που πήγαιναν στη Γη της Επαγγελίας, την Ευρώπη. Τους
παρατηρούσα κι έγραφα στο τετράδιο μου. Ήμουν στο νυχτερινό τρένο από Αθήνα για
Θεσσαλονίκη. Είχα κατέβει για την
παρουσίαση του βιβλίου μου κι επέστρεφα στη μοναξιά μου, μετά από τρεις μέρες
υπερβολικής δόσης κοινωνικοποίησης.
Απέναντι μου, αφού καθόμουν στην
τετραπλή θέση, στη μέση του βαγονιού, είχε κάτσει ένας άντρας στην ηλικία μου,
αν και φαινόταν πιο νέος, ίσως εξαιτίας της ισχνότητας του.
Ήταν παλιομοδίτικα ντυμένος, με
λευκό πουκάμισο και γιλέκο. Έφερνε στο νου φοιτήτη της Οξφόρδης, τα χρόνια του
Β΄ παγκοσμίου πολέμου, κάπως σαν τον Τιούρινγκ ή περισσότερο σαν τον Κάμπερμπατς.
Πέρασε αρκετή ώρα με την ταμπλέτα
του, γράφοντας μηνύματα, διαβάζοντας, χαμογελώντας. Κάποια στιγμή την έβαλε
στην άκρη κι άνοιξε τη δερμάτινη τσάντα του. Έβγαλε, και ξεκίνησε να διαβάζει,
ένα βιβλίο με τίτλο “Schrödinger’s cat”.
Θυμήθηκα μια γελοιογραφία για
νερντς της φυσικής και γέλασα. Ο τύπος απέναντι χαμήλωσε το βιβλίο και με
κοίταξε.
– Κύριε Σρέντινγκερ, έχω καλά και
κακά νέα για τη γάτα σας.
Γέλασε κι εκείνος. Μάλλον ήξερε
το ανέκδοτο.
– Είσαι φυσικός; με ρώτησε.
Είχε πολύ παράξενη προφορά.
Υπήρχε ένα αναμφίβολο υπόστρωμα αμερικανικότητας, αλλά είχε προφέρει τα σύμφωνα
και τα φωνήεντα υπερβολικά καθαρά, σαν κάποιο ανδροειδές από βιβλίο του Φίλιπ
Ντικ.
– Όχι, του είπα, απλά μ’ αρέσει
να διαβάζω διάφορα. Εσύ; Από πού είσαι; Συγνώμη που ρωτάω, αλλά η προφορά σου…
– Πολιτείες. Συγνώμη, Ηνωμένες
Πολιτείες.
– Της Αμερικής μάλλον.
– Ναι, αυτές.
Συστηθήκαμε δια χειραψίας. Τον
έλεγαν Τίμοθι Σίμαν. Ελληνικής καταγωγής και ομοφυλόφιλος. Αυτό δεν το είπε,
αλλά δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβεις. Ίσως γι’ αυτό μου έφερε εξ αρχής στο
μυαλό τον Τιούρινγκ.
– Ο παππούς μου επέμενε να μάθω
άψογα ελληνικά, αρχαία και νέα, να μιλάω και να γράφω. Πρώτα μίλησα ελληνικά
και μετά αγγλικά. Πίστευε ότι η ελληνική γλώσσα βοηθάει τους ανθρώπους να
σκέφτονται πιο καθαρά.
– Η γλώσσα και η σκέψη είναι οι
δύο όψεις του ίδιου φύλλου, έλεγε ο Ντεσοσίρ. Οπότε μπορεί ο παππούς σου να
‘χει δίκιο.
– Τί έχεις σπουδάσει;
– Τίποτα. Όπως κι ο Κόρμακ
Μακάρθι έμεινα στο πανεπιστήμιο όσο χρειαζόταν. Σχεδόν καθόλου.
– Αν ποτέ έρθεις στην Αμερική θα
στον γνωρίσω.
– Ξέρεις τον Μακάρθι;
– Με βοήθησε στην τελευταία μου
δημοσίευση, για τη σφαγή των Ινδιάνων της Αριζόνα.
– Συγγραφέας είσαι;
– Όχι. Διδάσκω Χαοπολιτική.
Chaopolitical science.
Μου εξήγησε το αντικείμενο του
διδακτορικού του, αλλά δεν μπορώ να το επαναλάβω, γιατί δεν κατάλαβα και πολλά.
Ας πούμε ότι ήταν κάτι σαν την ενοποίηση της πολιτικής επιστήμης και της
θεωρίας του χάους.
– Κι εσύ είσαι σίγουρα
συγγραφέας.
– Κάνω ό,τι μπορώ με ό,τι έχω.
– Το ίδιο είχε πει κι ο Φίλιπ
Ροθ.
– Το ξέρω. Αν είναι να κλέψεις,
κλέψε απ’ τους καλύτερους.
– Απ’ τη Θεσσαλονίκη είσαι;
– Μένω εκεί. Αλλά κατάγομαι από
Πελοπόννησο.
– Πελοπόννησο. Από πού;
– Δεν το ξέρεις. Ένα χωριουδάκι
μαγικό σχεδόν, ανάμεσα στην Αρκαδία και στην Αρχαία Ολυμπία.
Το χαμόγελο έφυγε.
– Ποιο;
– Θάλαττα ήταν το παλιό του
όνομα, τώρα το λένε…
Δεν πρόλαβα να τελειώσω. Τα μάτια
του άνοιξαν διάπλατα.
– Δεν το πιστεύω! Είσαι απ’ το
Λαντζόι;
– Κατάλαβα. Τώρα θα μου πεις ότι
είμαστε συγχωριανοί.
– Ακριβώς.
– Ε, δεν μπορεί. Κάποιος εκεί
πάνω μας έχει στήσει μια ωραία φάρσα.
Ήταν τρελό. Πηγαίνω στην Αθήνα
για πρώτη φορά μετά από δυο χρόνια. Μπαίνω στο νυχτερινό τρένο, κάθομαι στο
βαγόνι 5, κι απέναντι μου κάθεται ένας χαοπολιτικός Αμερικάνος που κατάγεται
απ’ τη Θάλαττα. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι τέτοιο;
– Πώς σε λένε στο επίθετο; με ρώτησε
σαν να ήθελε ν’ αυξήσει τα κέρδη του τζακ-ποτ.
– Βελλεροφόντη.
Απογοητεύτηκε.
– Ωραίο επίθετο. Μυθικό,
καλλιτεχνικό. Πρώτη φορά τ’ ακούω.
– Πάλι καλά. Γιατί δεν θα το
άντεχα να βγαίναμε και συγγενείς. Θα ‘ταν… τρομαχτικό.
Τότε, απροσδόκητα αν και είχε
αργήσει, έσκασε στο μυαλό μου μια ατομική βόμβα και φώτισε κάθε γωνιά.
– Πού διδάσκεις;
– Στο πανεπιστήμιο του Σικάγο.
– Σικάγο! Μήπως ξέρεις κάποιον…
Δεν μπορούσα να το πω. Πάτησα
παύση στο βίντεο και ακινητοποίησα τον κόσμο. Το τρένο στάθηκε λίγο πριν τη
Λαμία, οι Ιρακινοί κι ο Τίμοθι πάγωσαν στις θέσεις τους, ο πλανήτης σταμάτησε
να γυρνάει γύρω απ’ το ήλιο, το σύμπαν σταμάτησε να διαστέλλεται.
Πήρα μερικές ανάσες, πάτησα το
play, και μίλησα.
– Μήπως γνωρίζεις κάποιον Θανάση
Δόγκα;
– FUCK!
Αυτό ήταν το μόνο που είπε ο
Τίμοθι, ένα διόλου ελληνικό fuck, λες κι έβλεπε το τέρας να το επιτίθεται, το
τέρας του πεπρωμένου.
– Μα πώς;
– Πρέπει να πιούμε κάτι, είπα και
σηκώθηκα.
Πήγαμε στο κυλικείο.
~~
Πήραμε μπύρες και καθίσαμε δίπλα
σε μια παρέα πιτσιρικάδων που τραγουδούσαν χρησιμοποιώντας ως κρουστά το
τραπέζι και τα καθίσματα.
– First of all you shouldn’t… Συγνώμη,
αλλά είμαι ταραγμένος. Κανονικά δεν θα ‘πρεπε να ξέρεις αυτό το όνομα.
– Τι εννοείς όταν λες κανονικά;
– Εννοώ ότι αυτός ο άνθρωπος, ο
Θανάσης Δόγκας, δεν υπάρχει.
– Υπήρχε στη Θάλαττα κι έφυγε
για…
Ακόμα μια ατομική βόμβα. Το μυαλό
μου είχε γίνει θρύψαλα, σαν την Ιαπωνία πριν την παράδοση.
– Seaman; Ο άνθρωπος της
θάλασσας; Έχεις κάποια σχέση με τον Θανάση;
– Με τον Θανάση όχι, αφού δεν
υπήρξε, αλλά με τον Timothy Seaman έχω. Είναι ο παππούς μου.
– Γάμησε μας! Ο Θανάσης Δόγκας κι
αυτός ο Τίμοθι Σίμαν, ο παππούς σου, είναι το ίδιο πρόσωπο;
Δίστασε για λίγο, κοιτώντας ‘με
στα μάτια. Μετά το παραδέχτηκε, απλώς κουνώντας το κεφάλι.
– Ο Θανάσης εξαφανίστηκε το 1939.
Ποτέ κανείς δεν είχε νέα του, του είπα.
– Ισχύει. Ο Θανάσης Δόγκας
σκοτώθηκε το 1943, στη ναυμαχία της Λέιτε.
– Τίμοθι, μου τα μπερδεύεις.
– Σου λέω τι είναι γραμμένο στα
αρχεία.
– Αλλά…
– Αλλά το 1943 γεννήθηκε ο Τίμοθι
Σίμαν, γεννήθηκε τριάντα χρονών.
– Εντάξει. Μάλλον θα χρειαστούμε
πολλές μπύρες. Περίμενε.
~~
Ο Θανάσης Δόγκας συνελήφθη το
1939, για φοροδιαφυγή. Είχε καθαρίσει πολλούς, αλλά δεν υπήρχαν αποδείξεις.
Έμεινε στη φυλακή δύο χρόνια, μέχρι που οι Ιάπωνες χόρεψαν χούλα στο Περλ
Χάρμπορ. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, ανατρέποντας την πλάστιγγα, που έγερνε προς
τον Άξονα μέχρι τότε.
Ο Θανάσης ήταν πολύ καλός
δολοφόνος και σίγουρα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στον πόλεμο, παρά στη
φυλακή. Του πρότειναν να καταταγεί στους πεζοναύτες και να σβηστεί το ποινικό
του μητρώο. Δεν το σκέφτηκε. Λίγες μέρες μετά βρισκόταν στο αεροπλανοφόρο
Gambier Bay.
Πολέμησε και αναδείχτηκε. Πώς
όμως να δώσεις μετάλλιο σ’ έναν πρώην εγκληματία;
Μετά τη μεγάλη ναυμαχία του
Κόλπου της Λέιτε, άνθρωποι της υπηρεσίας ΟSS, Office of Strategic Services, η
μαμά της CIA, τον προσέγγισαν. Του πρόσφεραν μια θέση στην Εταιρεία που
βρισκόταν υπό κατασκευή και θα υπήρχε επίσημα μόνο το 1947. Ένας δολοφόνος
είναι πάντα χρήσιμος.
Όμως έπρεπε να πεθάνει, να
εξαφανιστεί, να γίνει κάποιος άλλος. Έπρεπε να σταματήσει να έχει οποιαδήποτε
σχέση με τον παλιότερο του εαυτό κι όσους τον γνώριζαν.
Δεν το σκέφτηκε καθόλου. Ο Δόγκας
ήταν ένας απ’ τους 2.500 Αμερικάνους που σκοτώθηκαν στη ναυμαχία. Και γεννήθηκε
ο Τίμοθι Σίμαν, πράκτορας της Εταιρείας που σύντομα θα ονομαζόταν CIA.
~~
Στη CIA ήταν πολύτιμος, επειδή
ήταν αδίσταχτος. Βρέθηκε στο Ιράν, όπου ανατρέψαν με πραξικόπημα τον Μοσαντέκ,
καθώς και στη Γουατεμάλα το 1954.
Έζησε και στην Κούβα του
Μπατίστα. Όχι όμως ως γκάνγκστερ, αλλά ως επιχειρηματίας -και πράκτορας για
όσους ήξεραν. Έφυγε απ’ την Κούβα όταν ο Κάστρο πήρε την εξουσία.
Είχε πολλά συμφέροντα κι ο ίδιος
εκεί, οικονομικά, οπότε απ’ το 1959 προσπάθησαν πολλές φορές να ξεκάνουν τον
αλογομούρη Φιντέλ. Έγιναν κάποιες δολοφονικές απόπειρες, αλλά δεν πέτυχαν, από
καθαρή ατυχία.
Στις 17 Απριλίου έγινε η Απόβαση
στον Κόλπο των Χοίρων. Ο Σίμαν ήταν ένας από αυτούς που τη σχεδίασαν. Από
εκείνη τη μέρα υπάρχει και η φωτογραφία του.
~~
– Και σίγουρα την έχεις δει, είπε
ο Τίμοθι κι έβγαλε την ταμπλέτα του.
Μια γρήγορη αναζήτηση, ενώ
χαμογελούσε σιβυλλικά.
– Νάτος! είπε τελικά και γύρισε
την ταμπλέτα προς το μέρος μου.
Φυσικά και ήξερα τη φωτογραφία.
Ήταν από την επισκεψη του πρωθυπουργικού ζεύγους, Καραμανλής και Μεγαπάνου,
στον Λευκό Οίκο.
– Ο Καραμανλής είναι ο Δόγκας;
ρώτησα γελώντας.
– Η χαοπολιτική μου θεωρία
ασχολείται και μ’ αυτό το φαινόμενο, της παρατήρησης. Τα μάτια μας βλέπουν αυτό
που θέλει να δει ο εγκέφαλος. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία βλέπεις, εσύ κι ο
περισσότερος κόσμος, τα δύο ζευγάρια. Τι ωραία είναι ντυμένη η Αμαλία! Κι ο
Κένεντι, πόσο γοητευτικός. Όμως υπάρχουν κι άλλοι στη φωτογραφία.
Πράγματι. Πίσω απ’ την Τζάκι
στέκονταν δυο άντρες και μια γυναίκα, που ποτέ δεν τους είδα δώσει σημασία.
– Σε αυτούς τους… ασήμαντους,
υπάρχει ένα άτομο που έφερε μεγαλύτερη αναστάτωση στον πλανήτη απ’ τον
Καραμανλή.
– Κι αυτός είναι ο Θανάσης
Δόγκας;
– Ο Τίμοθι Σίμαν, για να
ακριβολογούμε. Είναι ο τύπος στη μέση.
Τον κοίταξα καλύτερα.
– Δεν μοιάζει με τη φωτογραφία
απ’ το Σικάγο.
– 1961 Είναι πενήντα χρονών. Και
υπάλληλος του κράτους.
Γέλασε και σηκώθηκε να φέρει
μπύρες, αφήνοντας μου την ταμπλέτα.
Σίγουρα ο Σίμαν δεν είχε τίποτα
απ’ τη λάμψη του εικοσάχρονου γκάνγκστερ. Φαινόταν τόσο βαρετός, τόσο…
μεσήλικας. Όμως τα φαινόμενα απατούν.
– Γιατί λες ότι ο Θαν, ο Σίμαν
είναι ο πιο σημαντικός αυτής της φώτο; ρώτησα τον Τίμοθι. Στην υγειά μας.
– Στην υγεία μας. Θα σου πω.
~~
Στην Απόβαση στον Κόλπο των
Χοίρων πήραν μέρος πράκτορες της CIA και στρατολογημένοι Κουβανοί εξόριστοι.
Εκείνοι μισούσαν τον Κάστρο όσο τίποτα άλλο. Όμως για να πετύχει η επιχείρηση
χρειάζονταν και τη στήριξη της αεροπορίας, η οποία δεν εκτελούσε εντολες της
Εταιρείας.
Ο Τίμοθι Σίμαν περίμενε να
τελειώσει η εθιμοτυπική συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Μόλις έφυγαν οι
κάμερες πλησίασε τον πρόεδρο και του είπε στο αυτί ότι ξεκίνησε η απόβαση στην
Κούβα.
Ο Κένεντι εξοργίστηκε. Ήταν τρεις
μήνες πρόεδρος και δεν ήξερε πώς κινούνται οι υπηρεσίες. Ρώτησε ποιος έκανε
κάτι τέτοιο, χωρίς την άδεια του.
Ο Σίμαν του εξήγησε και του είπε
πως χρειάζονταν αεροπορική κάλυψη για να γίνει η Κούβα αμερικανική, δημοκρατική
είπε συγκεκριμένα.
– Η επιχείρηση ακυρώνεται! είπε
αποφασιστικά ο Κένεντι.
Ο Σίμαν έφερε αντιρρήσεις.
Υπήρχαν Αμερικάνοι εγκλωβισμένοι στο νησί, έπρεπε να προχωρήσουν.
– Πώς σε λένε; τον ρώτησε ο
Κένεντι.
– Σίμαν, κύριε.
– Λοιπόν, Σίμαν… Το αμερικανικό
κράτος δεν έχει πια ανάγκη τις υπηρεσίες σου.
Χάρη στην ολιγωρία του Κένεντι ο
Κάστρο θριάμβευσε, ξανά. Οι αιχμάλωτοι Αμερικάνοι εξαγοράστηκαν. Ο Σίμαν και οι
υπόλοιποι πράκτορες που είχαν πάρει μέρος στον σχεδιασμό υποβιβάστηκαν, ώστε να
υποχρεωθούν σε παραίτηση.
Ο ίδιος ο Σίμαν βρέθηκε να
διδάσκει σε κάποιο κολέγιο θηλέων, στο Τέξας, σε άδειες αίθουσες.
Τότε ξεκίνησε να μετράει
αντίστροφα ο χρόνος, για τον πιο γοητευτικό πρόεδρο της Αμερικής. Θα χρειαζόταν
να εμπλακεί κι ένας πιτσιρικάς, ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ.
Η συνέχεια: “JFK 2ο μέρος – Ο Λη
Χάρβεϊ Όσβαλντ και ο άνθρωπος με την ομπρέλα” http://www.nostimonimar.gr/jfk2/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αναρτήσεις
