Το έγκλημα σε βάρος των αγροτών και της χώρας

Το ερώτημα αν «δικαίως αντιδρούν οι αγρότες ή αδίκως» έχει στην πραγματικότητα ήδη απαντηθεί από τα ίδια τα γεγονότα. Όταν ο πρωτογενής τομέας καταρρέει, όταν οι νέοι αγρότες από 17.000 το 2021 γίνονται μόλις 6.500, όταν το κόστος παραγωγής εκτοξεύεται κατά 40% και η παραγωγή κόκκινου κρέατος μειώνεται κατά 30%, τότε δεν μιλάμε για συντεχνιακό συνδικαλισμό. Αλλά για έναν κόσμο που παλεύει για επιβίωση.

Το «έγκλημα» δεν είναι ρητορική υπερβολή. Είναι η συστηματική υπονόμευση της αγροτικής παραγωγής μέσω κυβερνητικού εμπαιγμού, κακοδιαχείρισης και απουσίας στρατηγικής. Οφειλές που φθάνουν τα 3,7 δισ. ευρώ για τα έτη 2024−2025 και για έργα στον πρωτογενή τομέα, υποσχέσεις για καταβολή του 70% της βασικής ενίσχυσης που μετατρέπονται σε 40% –και για κάποιους σε 15−20%– συνθέτουν εικόνα όχι απλώς ανικανότητας, αλλά βαθιάς περιφρόνησης προς αυτούς που τρέφουν τη χώρα.

Την ίδια στιγμή, οι ζωονόσοι επεκτείνονται, κοπάδια σφάζονται σε όλη την Ελλάδα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν καταρρεύσει, ο ΟΠΕΚΕΠΕ τίθεται υπό ευρωπαϊκή εποπτεία, ενώ χιλιάδες εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Σε αυτό το φόντο, η κυβέρνηση εμφανίζεται να ταλαντεύεται μεταξύ αυταρχικών απειλών για «να μην κλείσουν οι δρόμοι» και προσχηματικού διαλόγου. Οι αγρότες απαντούν με μπλόκα σε Νίκαια, Καρδίτσα, Μάλγαρα, Ευζώνους, Κήπους, σε εθνικές οδούς και τελωνεία. Δεν είναι επίδειξη δύναμης· είναι κραυγή απόγνωσης.

Η αδικία κορυφώνεται με τις επιδοτήσεις: 1 στους 3 αγρότες δεν πήρε ούτε ευρώ, 139.000 έμειναν εκτός. Την ίδια ώρα, καταγγέλλονται σκάνδαλα, «γαλάζιες ακρίδες», μεθοδεύσεις στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και κίνδυνος απώλειας ευρωπαϊκών πόρων.

Έτσι, οι έντιμοι παραγωγοί τιμωρούνται αντί να προστατεύονται. Το μήνυμα που στέλνει η Πολιτεία είναι σαφές: ο αγρότης αντιμετωπίζεται ως εχθρός, όχι ως εθνικός πυλώνας.

Το έγκλημα σε βάρος των αγροτών είναι ταυτόχρονα έγκλημα σε βάρος της χώρας. Γιατί χωρίς αγροτικό κόσμο, δεν υπάρχει διατροφική ασφάλεια, δεν υπάρχουν ζωντανά χωριά, δεν υπάρχει πραγματική εθνική ανεξαρτησία. Αν δεν αλλάξει ριζικά πορεία η αγροτική πολιτική, το κόστος δεν θα το πληρώσουν μόνο οι αγρότες, αλλά ολόκληρη η κοινωνία.

Πηγή