Μπαλτάκος: Δεν είναι άνθρωπος, είναι «ιδέα»!

  Πάνε να μας παρουσιάσουν τον Μπαλτάκο περίπου σαν… «ιδιώτη». Που οι ενέργειές του δεν είχαν σχέση ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με τον πρωθυπουργό. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Μπαλτάκος δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν. Ότι δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και το κράτος. Ότι οι κινήσεις του ήταν προϊόν «προσωπικής στρατηγικής». Λίγο απέχουν από το να ισχυριστούν ότι ο Μπαλτάκος περνούσε από το Μαξίμου, είδε φως και μπήκε… Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή: 

   Πρώτο: Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία. Και είναι εγκληματική συμμορία επειδή είναι ναζιστική συμμορία. Από εδώ απορρέει ο εγκληματικός, ο δολοφονικός χαρακτήρας της: Από το γεγονός ότι συνιστά φορέα του ναζιστικού εγκλήματος. Οι «χρυσαυγίτες» του Μιχαλολιάκου είναι τόσο ναζί όσο ο ίδιος όταν γράφει ύμνους για τον Χίτλερ: «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί [...] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Μιχαλολιάκος, περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987).

   Τα «τάγματα εφόδου» της «Χρυσής Αυγής» είναι τόσο ναζιστικά, όσο ναζιστικά είναι όσα λέει ο Κασιδιάρης - ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες – όταν εξυμνεί τον «ρομαντισμό», το «πνευματικό κίνημα» και «την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού» (Κασιδιάρης, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011).

   Ως ναζί, οι παραστρατιωτικοί «εγέρθουτου», είναι τόσο δολοφόνοι και τόσο τραμπούκοι όσο προκύπτει από την δολοφονία του Φύσσα, από τις δολοφονικές επιθέσεις κατά μελών του ΚΚΕ στο Περαμα, από τις δολοφονικές και χουλιγκανικές επιθέσεις κατά μεταναστών.       

    Δεύτερο: Ο ναζιστικός απόπατος της Χρυσής Αυγής, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στην – κατά Μπρεχτ – «πιο ωμή, πιο καταπιεστική, πιο δόλια και πιο θρασεία» μορφή του. Όπως οι προπάτορές τους από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι που ήταν το πολιτικό μαστίγιο των Κρουπ, των Ζήμενς και των Ανιέλι μέχρι τους Μεταξάδες, τους ταγματασφαλίτες, τους δοσίλογους και τους Παττακούς, που ήταν τα πολιτικά μαντρόσκυλα των ντόπιων και ξένων Χατζηκυριάκων, Ανδρεάδηδων και Τομ Πάπας, έτσι και η «Χρυσή Αυγή»:

   Υποδύεται την «φιλάνθρωπη» ΜΚΟ την ώρα που στη Βουλή ψηφίζει τις ανακεφαλαιοποιήσεις υπέρ τραπεζιτών και που στις γειτονιές επιχειρεί να στήσειδουλεμπορικούς «ΟΑΕΔ» για να προμηθεύει καπιταλιστές με φτηνή εργατική σάρκα.

   Τρίτο: Ο ναζισμός είναι γέννημα του συστήματος της εκμετάλλευσης, τροφοδοτείται από αυτό, γεννιέται μέσα από την σαπίλα του. Το κράτος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας είναι που ενισχύει, που αξιοποιεί και καλύπτει τον φασισμό.

   Αν όχι τότε τι άλλο συνιστούσε εκείνη η ομολογία Σαμαρά, ο οποίος κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε: «Φάνηκε, δηλαδή,  ότι υπάρχει  ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η πολιτική βούληση»!

   Πρόκειται για συγκλονιστική – επαναλαμβάνουμε – ομολογία από την οποία προκύπτει ότι: Το κράτος και η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν είναι ότι «είχαν άγνοια» για τον εγκληματικό χαρακτήρα των χιτλερικών αποβρασμάτων, ούτε ότι τους έλειπε το νομικό οπλοστάσιο. Εντούτοις το φίδι αφηνόταν να μεγαλώνει. Γιατί; Το απάντησε με αξεπέραστη σαφήνεια και παραδειγματική ειλικρίνεια ο πρωθυπουργός: «Εκείνο που έλειπε – είπε - ήταν η πολιτική βούληση»!Ωστόσο, η πολιτική βούληση να προωθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή άτομα που έλεγαν ότι η «Χρυσή Αυγή» το πολύ – πολύ που έκανε ήταν να ρίχνει και «καμιά ψιλή», δεν του λείπει του κ.Σαμαρα…

   Τέταρτο: Αλλά γιατί «έλειπε η πολιτική βούληση»; Μήπως το «έλλειμμα πολιτικής βούλησης» για την αντιμετώπιση του φασισμού είναι η άλλη όψη της αξιοποίησης του φασισμού; Μήπως είναι η άλλη όψη των «ανάρμοστων (ή μήπως ΄΄εκλεκτικών΄΄;) σχέσεων» που διατηρούν με τον φασισμό οι όψιμοι διώκτες του; Αν όχι, τότε πως εξηγείται ότι: 

   α) Στην ίδια ομιλία ο κ.Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι «… θα αποκαλυφθούν και όλοι οι αφανείς χρηματοδότες τους. Για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιοι από πίσω, ενώ ήξεραν, τους στήριζαν»… Άρα υπάρχουν «αφανείς χρηματοδότες». Μάλιστα. Ποιοι είναι; Γιατί, τόσους μήνες μετά, οι «αφανείς χρηματοδότες» των ναζί δεν αποκαλύπτονται; Το κράτος μας, με τους υπερκοριούς του, δεν ξέρει τίποτα; Για εκείνη την αναφορά του «Guardian», περί κύκλου ολιγαρχών που χρηματοδοτούν τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει ακούσει κάτι;

   β) Από τις 10/12/1999 (http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7458562&publDate=28/5/2013) υπάρχει εσωτερικό έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας στο οποίο ομολογείται ότι «η οργάνωση [σ.σ.: η Χρυσή Αυγή] διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους». Ότι «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και απόστρατους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς». Ότι «στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17^ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως “αγανακτισμένοι” πολίτες». Εντούτοις, στα 15 χρόνια που πέρασαν από τότε, δεν μάθαμε τίποτα, ποτέ, περί εξάρθρωσης αυτών των θυλάκων του κρατικού μηχανισμού, παρότι διατηρούν τέτοιες – γνωστές στις κυβερνήσεις - σχέσεις με τους ναζί… 

   γ) Ο Μπαλτάκος διατηρούσε τη θέση του στην κυβέρνηση ακόμα και μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ, όταν φέρεται να δήλωσε εκείνο το περίφημο: «Το σενάριο της συγκυβέρνησης με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο»! Τοποθέτηση που ποτέ δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να διαψευστεί και που πήγαινε γάντι με τις θεωρίες διαφόρων τηλεπαλιάτσων ότι μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή θα ήταν λαμπρός κυβερνητικός εταίρος…  

   δ) Από τον… οδηγό του Τραγάκη, που χαιρετούσε ναζιστικά παρέα με χρυσαυγίτες, μέχρι τον βουλευτή Ταμήλο, που δήλωνε ότι «οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε αλλοδαπούς βόλευαν τη Νέα Δημοκρατία» και γι’ αυτό η κυβέρνηση της έκανε πλάτες (https://www.youtube.com/watch?v=sX6VWG7Vqrg) είχαμε, σχεδόν καθημερινά, συμπεριφορές και ομολογίες για διασυνδέσεις και «συγκοινωνούντα δοχεία»...

   ε) Όχι ένας και δυο, αλλά 50 (!) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν υπέρ της Χρυσής Αυγής όταν εκείνη ζήτησε την άρση της ασυλίας του Τατσόπουλου επειδή ο βουλευτής είχε αποκαλέσει τους ναζί… «νταβατζήδες». Λίγα λεπτά πριν οι 50 της ΝΔ ψηφίσουν υπέρ της Χρυσής Αυγής, είχε προηγηθεί από βήματος Βουλής το ναζιστικό κήρυγμα του Παππά, του υπόδικου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής…

   στ) Όχι μόνο «απλοί» βουλευτές της ΝΔ, αλλά ακόμα και ο πρώην γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, είχαν ψηφίσει στη Βουλή υπέρ (!) του Κασιδιάρη, ακόμα κι όταν συζητήθηκε η άρση της βουλευτικής ασυλίας του για την επίθεσή του ενάντια στην Λ.Κανέλλη και στην Ρ.Δούρου…

   ζ) Το ΠΑΣΟΚ της αντιφασιστικής ρητορείας προφανώς γνωρίζει ότι όποιος «σαλιαρίζει» με τη μαυρίλα και τον φασισμό τα «νομιμοποιεί». Είναι ή δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, που επί δυο χρόνια κάνει το «παγώνι» για το γεγονός ότι συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που έχει γενικό γραμματέα τον «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» Μπαλτάκο και υπουργό τον «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδη; Είναι ή όχι το ΠΑΣΟΚ το ίδιο κόμμα που πρωτοστάτησε κατά την περίοδο Παπαδήμου σε μια κυβέρνηση με τη σύμπραξη του ΛΑΟΣ; Δηλαδή του κόμματος - υμνητή του δικτάτορα Μεταξά, των «χιτών» του Γρίβα, των Μακρονησιών και των συνταγματαρχών. Του κόμματος που ο ιδρυτής του, ο Καρατζαφέρης, στις νομαρχιακές του 2002 είχε τεθεί επικεφαλής ενός ψηφοδελτίου που συμπεριλάμβανε στη σύνθεσή του 4 πρωτοπαλίκαρα της «Χρυσής Αυγής». Του κόμματος μέσω του οποίου – και με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ – «νομιμοποιήθηκαν» πατενταρισμένοι ακροδεξιοί, πρώην αρχηγοί της ΕΠΕΝ (!), να ποζάρουν στο δημόσιο βίο σαν «εθνικοί σωτήρες»...

   Πέμπτο: Μήπως, παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε η πολιτική βούληση; Όσα παρακολουθούμε μετά τη δολοφονία του Φύσσα είναι έκφραση τέτοιας γνήσιας πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του ναζισμού και του φασισμού; ‘Η μήπως εκείνο που παρακολουθούμε είναι τους διακινητές της θεωρίας των «δυο άκρων», όπως αξιοποιούσαν τη «Χρυσή Αυγή» όταν δεν έδειχναν πολιτική βούληση να την ενοχλήσουν, τώρα να την αξιοποιούν παριστάνοντας το  αντίθετο; Οι «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές», δηλαδή, επιδεικνύουν πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση, τάχα, του φασισμού, ή μήπως η μόνη πολιτική βούληση που επιδεικνύουν είναι ψηφοθηρικής και εκλογικής φύσεως και  σκοπιμότητας; Δεν είναι άγνωστη πολιτική τακτική: Ένα κράτος, μια κυβέρνηση, ένας πολιτικός μηχανισμός, αξιοποιεί ένα φαινόμενο, το ίδιο φαινόμενο, και όταν δεν δείχνει πολιτική βούληση για να το πατάξει, αλλά και όταν αλλάζει τροπάρι και λέει πως βρήκε την πολιτική βούληση για να το πατάξει. Και φυσικά, οι ταγοί που μέχρι χτες σαλιάριζαν και φλέρταραν με τον απολύτως ευδιάκριτο ναζισμό και με τον απολύτως ευδιάκριτο φασισμό, οι ίδιοι που την ώρα της δίωξης των ναζί αυτοί διατηρούν επαφές με τους ναζί, πάει πολύ να στριμώχνονται στην πασαρέλα της βιομηχανίας του θεάματος για να διακριθούν στο ρόλο του «αντιφασίστα»! 

   Παρεμπιπτόντως: Ο Μπαλτάκος δήλωσε χτες ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο κ.Σαμαράς είναι «δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της παράταξης». Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο κ.Σαμαράς δεν ήξερε ή δεν είχε καταλάβει τίποτα ούτε για τις υπόγειες διασυνδέσεις του «δαυλού» του με τη Χρυσή Αυγή (ειδικώς), ούτε για την «μαυρίλα» (γενικώς) του επί τρεις – ολόκληρες - δεκαετίες στενότατου συνεργάτη του. Αλήθεια: Ούτε την επιστολή που του απέστειλε (όπως και στον Ε.Βενιζέλο) η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στις 21/12/2012, την είχε καταλάβει; Ο κ.Μπαλτάκος, αναφέρει στην επιστολή της προς Σαμαρά – Βενιζέλο η ΕΕΔΑ, δήλωσε στους εκπροσώπους της απερίφραστα ότι: «(…) δεν τον ενδιαφέρουν, ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας». Θα έπρεπε να βγουν στη φόρα οι «συναγελασμοί» του Μπαλτάκου με τον Κασιδιάρη για να ενοχληθεί ο πρωθυπουργός από έναν γενικό γραμματέα που διακηρύσσει ότι  γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα δικαιώματα του ανθρώπου;… 

*

   Υστερόγραφο 1: Η συνέντευξη του Μπαλτάκου στον Νίκο Χατζηνικολάου στον «Real Fm» αποτελεί ένα ντοκουμέντο σχετικά με το ποιοί μας κυβερνούν…

   Υστερόγραφο 2: Πασχίζουν από προχτές οι κυβερνώντες και οι τηλεμαζορέτες τους να μας πείσουν ότι ο κ.Σαμαράς δεν είχε αντιληφθεί ποιος ήταν ο «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» επιστήθιος – επί 30 χρόνια - συνεργάτης του. Νομίζουν ότι έτσι… προστατεύουν τον κ.Σαμαρά. Ότι «τον βγάζουν λάδι». Τους αφιερώνουμε το εξής απόσπασμα:

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Γνωστά πράγματα, από το 1500 – τουλάχιστον - κι εντεύθεν. Από τότε, δηλαδή, που ο Μακιαβέλι έγραφε τον «Ηγεμόνα» του (Νικολό Μακιαβέλι, «Ο Ηγεμόνας», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 149).   

email: mpog@enikos.gr

http://www.enikos.gr/

Η «Νέα Ελλάδα» βρίσκεται μπροστά μας, οι δούλοι της την χαιρετούν!

Τι είναι αυτό που ενοποιεί ένα τόσο σύνθετο και ετερόκλητο σύμπλεγμα σκόρπιων διατάξεων όπως σε αυτές που συμπεριλαμβάνονται στο λεγόμενο «πολυνομοσχέδιο» (ουσιαστικά 4ο Μνημόνιο); 

Ποια είναι η βασική λογική που διέπει ένα πολυνομοσχέδιο που εμπεριέχει αλλαγές από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την ενέργεια, τον τουρισμό, την τιμή του νερού μέχρι και τις αγορές τσιμέντου, του φαρμάκου, του γάλακτος, του ψωμιού, του βιβλίου, τα περίπτερα ενώ παράλληλα ανασύρει από την εποχή του μεσαίωνα μέτρα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις γυρνώντας πίσω από την εποχή των αντισυμβαλόμενων «εργάτη – εργοδότη», εφαρμόζοντας σε τομείς του δημοσίου τα γραφεία/εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων; 

Μέτα από δυο εβδομάδες αλλεπάλληλων και σφοδρών συγκρούσεων για το γάλα στα τηλεπαράθυρα και στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης, ψηφίζεται «νύχτα» ένα Πολυνομοσχέδιο με σκληρά και βαθιά αναδιαρθρωτικά χαρακτηριστικά στρατηγικότατου τύπου που σαρώνει το «κάτω 80%» της ελληνικής κοινωνίας.

Για το τεράστιο περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου και τις επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας μπορούν δικαιολογημένα να ειπωθούν πολλά και από διάφορες σκοπιές. Παρακάτω παρατίθενται ορισμένες σκέψεις για μερικά στοιχεία που διέπουν τον χαρακτήρα και την «εργαλειοθήκη» του πολυνομοσχεδίου.


Γενίκευση της απορύθμισης της ελεύθερης αγοράς προκειμένου ο μηχανισμός του ανταγωνισμού να εμπεδωθεί ως η γενική ρυθμιστική αρχή της κοινωνίας

Οι μηχανισμοί του ανταγωνισμού έρχονται να κρίνουν κυριολεκτικά τα πάντα. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία διάταξη του πολυνομοσχεδίου διαφαίνεται το συγκεκριμένο «άγχος». Από τον κλάδο της αρτοποιίας και της κτηνοτροφίας μέχρι τους κλάδους της ενέργειας και των τραπεζών εμφανίζεται συνεχώς η ξύλινη ρητορική περί «άρσης εμποδίων», κατάργησης περιορισμών, απελευθέρωσης τιμών, συναλλαγών, δεκάδων επαγγελμάτων και αγορών, στήριξης της «ελεύθερης αγοράς», ώθησης του ανταγωνισμού κοκ.

Δεν είναι τυχαίο πως ελάχιστα αν παρακολουθούσε κανείς τις τοποθετήσεις της συγκυβέρνησης στην ολομέλεια της βουλής, θα εντόπιζε συνεχώς ιδεολογικού τύπου ανάκατες αναφορές για την κοινωνία του ατομικού συμφέροντος, για το δημόσιο συμφέρον ως άθροισμα ατομικών επιτυχιών και «σκληρής δουλειάς», για τους δεξιούς βουλευτές που όταν ήταν φοιτητές επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη στην παντοκρατορία της αριστεράς και τάχθηκαν στις δυνάμεις της ΔΑΠ, για την αρχαία ελληνική κοινωνία ως κοινωνία των ατόμων κοκ. Ένα «νεοφιλελεύθερο αλαλούμ» που διαισθητικά και μόνο έβλεπες τους βουλευτές της δεξιάς να σου κράζουν πως «τα καταφέραμε, η ελεύθερη αγορά καθίσταται εφικτή»!

Η κυβέρνηση φορώντας το «ράσο» των αγορών, απορυθμίζει οτιδήποτε φαινόταν ενοχλητικό και «επενδυτικά απωθητικό» για τη διαδικασία συσσώρευσης κέρδους. Γκρεμίζει τα ενοχλητικά εμπόδια και αναθερμαίνει τους μηχανισμούς εκκαθάρισης και μαζικής απαξίωσης μερίδων του κεφαλαίου που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα νέα «μέσα ποσοστά κέρδους» που αρχίζει να εμφανίζει η ελληνική αστική τάξη. Πάνω στα συντρίμμια της εργασίας, ξεδιαλέγονται μια και καλή οι νικητές από τους ηττημένους του ελεύθερου ανταγωνισμού στα νέα πεδία κερδοφορίας που ανοίγονται.


Κινητικότητα της εργασίας στο απόγειο, «νοίκι με το νοίκι»

Αυτή την φορά τα γραφεία ευρέσεως εργασίας της χρυσής αυγής φοράνε το κοστούμι του κράτους και αποκτούν όλη τη άνεση χώρου που χρειάζονται. Γίνονται νόμος και «εργασιακή τάξη» με τη βούλα. Στον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό, ο άνεργος δεν νοείται ως άτομο που χρήζει άμεσης στήριξης εξαιτίας της άθλιας οικονομικής του κατάστασης. Αντιθέτως εκλαμβάνεται ως οικονομική μονάδα «σε μετάβαση» που ασχολούνταν με μη αποδοτικές δραστηριότητες και άρα «άξιος» προς απόλυση. Ο «εξορθολογισμός» του ανταγωνισμού θα έρθει να τον πειθαρχήσει, να τον ανακατανείμει «αποτελεσματικότερα». Αυτή την φορά ως άξιο και παραγωγικό δουλοπάροικο.


Οι μικροαστοί «περπατάνε τη σανίδα», χωρίς σωσίβιο.

Με το πολυνομοσχέδιο αυτό, οι δυνάμεις των μνημονίων ολοκληρώνουν την στοχευμένη αποδιάρθρωση και εξαφάνιση της «χοάνης των μικρομεσαίων» με το ρίξιμο φαρμακοποιών κτλ κτλ στην αρένα της «ελεύθερης αγοράς». Μερίδες της νέας και παλιάς μικροαστικής τάξης που πριν μερικά χρόνια είχαν ισχυρές προσβάσεις στα «κρατικά κόμματα», χτυπιούνται σήμερα χωρίς έλεος και συνεπακόλουθα αλλάζουν ριζικά πολιτική τοποθέτηση. Η μανία για μια «καθαρή κοινωνία» καπιταλιστών και προλετάριων, δένει με τη συνολική ιδεολογική/φιλοσοφική αντεπίθεση που η μνημονιακές δυνάμεις ξεδιπλώνουν. Το ζήτημα είναι ότι οι μικροαστοί γυρνάνε προς την Αριστερα και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με εργατική ηγεμονία ανοίγει διάπλατα. Ένα μέτωπο τόσο κρίσιμο για την κοινωνική πλειοψηφία, άλλα ανταγωνιστικό με τις λογικές περί κατοχής, εθνικής υποτέλειας, «μπανανίας» κτλ.


Διευρυνόμενη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου - ιδιωτικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος- κοινωνικοποίηση των χρεών που αφήνει αυτή πίσω της.

Το χρέος ξανά στο μέλλον θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης καθώς τα δις ζημιών που θα προκύψουν από την πώληση των μετοχών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σε χαμηλότερες τιμές από αυτές που αγοράστηκαν κατά την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης, εγγράφονται ουσιαστικά στο δημόσιο. Οι ζημιές που θα εμφανίσει το δημόσιο από την εκποίηση των τραπεζών αντικατοπτρίζουν πιθανότατα νέο μνημόνιο στο μέλλον για τους υποτελείς, είτε θα είμαστε επίσημα μέσα σε αυτό είτε όχι.

Επιπλέον, με την ιδιωτικοποίηση του 82% του ελληνικού τραπεζικού συστήματος συντελούνται δυο παράλληλες διαδικασίες που συνδέονται άρρηκτα με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την υποτίμηση της εργασίας.

Πρώτον, οξύνεται ο ανταγωνισμός, η εγχώρια και διεθνής κινητικότητα του κεφαλαίου με άρση οποιασδήποτε δημόσιας «ρήτρας», δημόσιου ελέγχου- διοίκησης και αναδιανεμητικής πολιτικής. Γεγονός που πυροδοτεί νέες βάρβαρες πιέσεις για αύξηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και ευελιξίας της εγχώριας μισθωτής εργασίας. Η αποθέωση των εταιριών υπενοικίασης εργασίας (Εταιρείες Προσωρινής Εργασίας, Ιδιωτικά Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας κοκ) και ο ορισμός των εργαζόμενων ως ευέλικτο «δάνειο» προς χρήση των εταιριών, δεν θα πρέπει να εξετάζεται αποκομμένα από τις ευρύτερες αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στον ελληνικό καπιταλισμό.

Δεύτερον η ιδιωτικοποίηση των τραπεζών και η οριστική απόσυρση του κράτους, σηματοδοτεί μια σταδιακή αύξηση των απαιτήσεων για την προεξόφληση των μελλοντικών κερδών και του «δικαιώματος» του κεφαλαίου απέναντι στην μελλοντική παραγωγή πλούτου, στο μελλοντικό εισόδημα και άρα στην ίδια την ήδη απαξιωμένη εργασία. Έτσι οι εργαζόμενες τάξεις που πληρώνουν συνολικά την πιστωτική συρρίκνωση και την κρίση στο σήμερα, καλούνται να πληρώσουν εξίσου και ακόμη περισσότερο τις όποιες προσδοκίες για πιστωτική επέκταση και ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού στο μέλλον.


«Τα νέα επίπεδα συσσώρευσης πλούτου στον ένα πόλο, θεσμοποιούν την συσσώρευση φτώχειας, σκλαβιάς, μιζέριας και εργατικών βασάνων στον αντίθετο πόλο»

Δεν έχει σημασία που σε λίγο το 50% του πληθυσμού δεν θα έχει πρόσβαση στα φάρμακα, σημασία έχει πως «πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν θα βρούμε τόσα πολλά φαρμακεία όσα έχουμε εδώ» όπως λέει και ο Γεωργιάδης! Άρα να αρχίσουμε να τα κλείνουμε γιατί κάποια στιγμή πρέπει να «γίνουμε Ευρώπη». Λογικό επιχείρημα, καθώς οι φιλελεύθερες αυταπάτες (τύπου Άνταμ Σμίθ) περί πολλών και μικρών επιχειρήσεων όντας ανίκανες να επηρεάσουν την τιμή του παραγόμενου προϊόντος δεν βοηθάνε πλέον. Τώρα έχουμε νέα ιδεολογικά νέφη που σου λένε πως αν το κράτος εγγυηθεί την εκκαθάριση μερικών χιλιάδων φαρμακείων και η διανομή φαρμάκου συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, τότε η πρόσβαση σε αυτά θα είναι φτηνότερη και άρα ευκολότερη. Επίσης δεν έχει σημασία που όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται το κάνουν ανασφάλιστα, χωρίς ωράριο με κάτι ψίχουλα. Σημασία έχει πως αν δεν μειωθούν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και αν δεν ξεκινήσουμε να δουλεύουμε όλες τις Κυριακές, επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη δεν θα δούμε ποτέ σε αυτόν τον τόπο. Εξίσου λογικό, για αυτό και η κυβέρνηση νομοθετεί τα δέοντα.


Δημοκρατία; Μετά την «αναπτυξιακή πρεμιέρα»..

Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν εγγράφονται απλώς στην «οικονομία». Το πολυνομοσχέδιο αποτέλεσε κορύφωση της κυβερνητικής επιθετικότητας, σε μια ακόμα καμπή της ταξικής πάλης· μια κορύφωση της σύγκρουσης που ολοκλήρωσε σε ένα άλλο επίπεδο, τις μεταλλάξεις εντός της «φιλελεύθερης παράταξης». Τη ΝΔ την «τραβάνε μπροστά» πλέον ο Γεωργιάδης στο κυβερνητικό και ο Βορίδης στο κοινοβουλευτικό επίπεδο. Έχει προκύψει μια συμπάθεια των «φασιστο-καπιταλιστών» με τους «φιλελευθερο-καπιταλιστές» (πχ: Γεωργιάδης με Χατζηδάκη) και από πίσω μια σειρά μισθοφόρων και τυχοδιωκτών που θρέφονται από το παλιό. Η δημοκρατία ως λογική-δικαίωμα-τρόπος οργάνωσης στη μνημονιακή Ελλάδα χτυπιέται αλύπητα καθημερινά, η «εφαρμοσμένη» δημοκρατία (συνδικαλισμός, απεργίες, πορείες, συγκεντρώσεις, συλλογική οργάνωση) κοντεύουν να καταργηθούν και στην πράξη. Από το παλιό φιλελεύθερο «όλα τα δικαιώματα είναι ιερά, εκτός αν αποφασίσεις να τα χρησιμοποιήσεις» δηλαδή την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις το δικαίωμα, πάμε στο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές, τις απεργίες κτλ». Το κοινοβούλιο έχει γίνει σάπιο λογοκοπείο, όπου οποιαδήποτε δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης έχει ανακληθεί. Και πάντα το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.


Είμαστε στο διάκενο και δεν έχει πάτο. Mind the gap

H "Νέα Ελλάδα" βρίσκεται μπροστά μας, καιρός για Ανατροπή!

Πηγή: 
του Γιώργου Σπυρόπουλου - barikat.gr

 

Σαμαρά εγέρθουτου!

Του Κώστα Βαξεβάνη

Μπορεί κάποιος να πιστέψει έναν φασίστα, ο οποίος έχει ήδη καρφώσει έναν σύντροφό του (τον οδηγό του Τραγάκη) και έναν ομοϊδεάτη συνομιλητή του (τον ίδιο τον Μπαλτάκο); Μπορεί να πιστέψει έναν φασίστα που η ιδεολογία του ξεχειλίζει από βία, συκοφάντηση και κυνισμό, που ρίχνει λάσπη για να οικοδομήσει τον κόσμο των σκοτεινών ονείρων του; Προφανώς και όχι. Ο Ηλίας Κασιδιάρης όμως δεν μετέφερε καμιά μαρτυρία ή άποψη. Ήταν απλώς το τρίποδο μιας κάμερας που κατέγραψε μια πραγματικότητα που επιμελώς έκρυβαν.

Ο Βενιζέλος, το άλλο τριπόδι, αυτό του Σαμαρά, κατηγόρησε όσους πιστεύουν τη Χρυσή Αυγή και τις καταγγελίες της. Όμως οι αποκαλύψεις δεν έγιναν από τη Χρυσή Αυγή, αλλά από τον Μπαλτάκο. Το βασικό στέλεχος του Σαμαρά, τον επί 30 χρόνια φίλο του, τον κυβερνώντα την κυβέρνηση και τον αντικομμουνιστή των αντικομμουνιστών.

Ο ίδιος ο Σαμαράς παραμένει άφαντος και φαντάζομαι άυπνος και σχεδόν άυλος, χωρίς την υλική υπόσταση που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός και πολιτικός άντρας που αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Η Ελλάδα βουλιάζει μέσα στα βοθρολύματα που ξεχειλίζουν, στα σάλια που έτρεχαν από τις μασέλες της εξουσίας και έγιναν ξαφνικά πτύελα. Όλοι φτύνουν τον Μπαλτάκο. Παλιοί του φίλοι, πολιτικοί υποτακτικοί και κυρίως ο Σαμαράς.

Χρειάστηκε ένα βίντεο για να καθαρίσει η εικόνα της κοινής γνώμης. Η ομάδα Σαμαρά, στο πρόσωπο του Μπαλτάκου, τοποθετημένη κάτω από τις εικόνες της υποκριτικής πίστης, στην πραγματικότητα συνωμοτούσε, έβριζε, απεργαζόταν παραθεσμικές λειτουργίες.

Και ξαφνικά όλα γύρισαν ανάποδα. Όλες οι πατριωτικές φανφάρες, οι εθνικές κορώνες, οι θρησκευτικές επικλήσεις, οι ευρωπαϊκές προοπτικές έγιναν απλώς δύο τύποι που ήταν αδίστακτοι και έτοιμοι για όλα προκειμένου να αλληλοεξυπηρετηθούν.

Οι πολιτικές εξελίξεις που έρχονται είναι απρόβλεπτες. Ο πρωθυπουργός ξεκίνησε ως όμηρος της ιδεοληψίας του, των ακραίων απόψεών του και του τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, μνημόνιο» και κατέληξε όμηρος της Χρυσής Αυγής. Ο Σαμαράς παίζοντας με τα κάρβουνα του φασισμού, πίστευε πως θα καταφέρει να μην καεί και έτσι μουτζουρώθηκε. Η σχέση του με την πραγματικότητα που αρνείται αποτυπώνεται ως βρώμικα στίγματα στα βίντεο του Κασιδιάρη.

Την ώρα που οι πολίτες κατανοούν, ο Σαμαράς δεν καταλαβαίνει, γιατί απλώς αντιλαμβάνεται το λάθος του ως λάθος τακτικής και όχι πίστης του σε συγκεκριμένα πράγματα και πολιτικές. Πριν μερικούς μήνες αντιλαμβανόταν τους φασίστες ως τα παραστρατημένα παιδιά της δεξιάς που οφείλει να τα επαναφέρει στο δικό του γήπεδο το οποίο είχε καλύτερο προπονητή. Ξαφνικά στα όνειρά του εμφανίζεται ο Καιάδας ο οποίος λέει το εφιαλτικό “Αντώνη εγέρθουτου”.

Το χειρότερο από όλα είναι πως ο Σαμαράς αφού νομιμοποίησε τη Χρυσή Αυγή χρησιμοποιώντας την ατζέντα και τα συνθήματά της, αφού τη χρησιμοποίησε για τα πολιτικά του συμφέροντα, τώρα της επιτρέπει να αυτοχαρακτηρίζεται θεματοφύλακας της νομιμότητας και της Δημοκρατίας, δείχνοντας τον ίδιο ως αυτόν που απειλεί τη νομιμότητα και τη Δημοκρατία.

http://www.koutipandoras.gr/

H εικόνα είναι πια ξεκάθαρη

Αγαπητέ μοναδικέ αναγνώστη,

Το σημερινό κείμενο γράφτηκε με αφορμή μια κουβέντα που είχα με φίλους χθες το βράδυ. Μην περιμένεις να διαβάσεις τίποτα το πρωτότυπο στο σημερινό κείμενο, που μόνο προϊόν δικής μου έμπνευσης δε μπορεί να θεωρηθεί.

To σημερινό κείμενο περιέχει φράσεις και κουβέντες διάσπαρτες από εδώ κι από εκεί μέσα στο διαδίκτυο οι οποίες - έπειτα κι από τη δημοσιοποίηση του βίντεο με τον Μπαλτάκο και τον Κασιδιάρη - συνθέτουν μια όμορφη ακροδεξιά ιστορία. Είναι απλά μια σούμα των όσων λέγαμε οι περισσότεροι από εμάς από τον Σεπτέμβρη, οπότε και ξεκίνησαν οι συλλήψεις των μελών και βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Τί λέγαμε λοιπόν όλοι εμείς; Λέγαμε ότι οι σχέσεις Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής ήταν ανέκαθεν φιλικές και φτάνουν αρκετά πίσω στον χρόνο. Οι σχέσεις αυτές έγιναν ακόμα πιο θερμές μετά τις εκλογές του 2012, οπότε η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να εντάξει τη Χρυσή Αυγή στο σύστημα και να την κοντρολάρει.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα συντροφικά καφεδάκια στη Βουλή, το ακροδεξιό lifestyle στο Πρώτο Θέμα, η "σοβαρή Χρυσή Αυγή" του Μπάμπη Παπαδημητρίου, το "εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το σεις και με το σας" της Ντόρας Μπακογιάννη, η "πιθανή συνεργασία" του Τάκη Μπαλτάκου, η ανοιχτή πια συμμαχία της Αστυνομίας με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής στους δρόμους κι άλλα πολλά που έχουν χιλιοειπωθεί και δε χωράνε εδώ μέσα.

Με λίγα λόγια, μια χαρά τα είχαν βρει μεταξύ τους Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή, σαν ένα κρυφό φλερτ που χτιζόταν σιγά σιγά στο παρασκήνιο, ώστε στο μέλλον να εξελιχθεί σε αρραβώνα και να επισημοποιηθεί. Ποια ήταν η αιτία που διέλυσε τον αρραβώνα; Μα φυσικά η άνοδος των ποσοστών της Χρυσής Αυγής. Ποια ήταν η αφορμή; Μα φυσικά η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι χρυσαυγίτες, αντί να συνεργαστούν και να χαμηλώσουν τους τόνους, συνέχιζαν να μαχαιρώνουν τις νύχτες και να δείχνουν το πραγματικό ναζιστικό τους πρόσωπο κόβοντας παράλληλα ποσοστά από τη Νέα Δημοκρατία.

Οι χρυσαυγίτες είχαν πλέον αποθρασυνθεί και με τη δολοφονία Φύσσα οι διεθνείς πιέσεις έγιναν αφόρητες. Τότε ήταν που η Νέα Δημοκρατία κατάλαβε ότι η στρατηγική του πολιτικού καιροσκοπισμού που ακολουθούσε ήταν αδιέξοδη κι ο μεγαλοαστός γαμπρός Σαμαράς αποφάσισε να στείλει την παρακατιανή νύφη σπίτι της. Κάπως έτσι βγήκαν από τα συρτάρια του γραφείου του Νίκου Δένδια οι αραχνιασμένοι φάκελοι των υποθέσεων της Χρυσής Αυγής και δόθηκαν στη Δικαιοσύνη. Με εντολή Σαμαρά και την ελπίδα ότι οι παραστρατημένοι χρυσαυγίτες ψηφοφόροι θα γυρίσουν πίσω στην αγκαλιά της Νέας Δημοκρατίας.

Η δολοφονία Φύσσα λοιπόν επέσπευσε τα γεγονότα με αποτέλεσμα η κίνηση Σαμαρά να γίνει άτσαλα και ο Κασιδιάρης να κυκλοφορεί σήμερα ελεύθερος. Αυτό που δείχνει το βίντεο Μπαλτάκου-Κασιδιάρη είναι απλά η συνομιλία των εκπροσώπων δύο κομμάτων που συνεργάζονται και προσπαθούν να καταλάβουν τί πήγε στραβά ή ποιος έβαλε λόγια στον Σαμαρά κι αυτή η όμορφη συνεργασία τερματίστηκε έτσι ξαφνικά.

Η εικόνα είναι πια ξεκάθαρη. Μόνο πληρωμένοι ή ηλίθιοι δε μπορούν να τη δουν. Και είναι πολλοί.

Σε κάθε περίπτωση, όσο πλησιάζουν οι εκλογές και ξεκινάνε οι δίκες των βουλευτών της Χρυσής Αυγής έχουμε να δούμε ακόμα πολλά πισώπλατα μαχαιρώματα. 

Με υπόγεια διάθεση,

To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους, τα λόγια των οποίων χρησιμοποίησα, ώστε να συνθέσω το παραπάνω κείμενο. Μου άνοιξαν ακόμα περισσότερο τα μάτια.)

 

Αντιδημοκρατικές πρακτικές του κ.Ζούτσου απέναντι στην παράταξη μας

Εντονότατη διαμαρτυρία  εξέφρασε προς τον δήμαρχο κ. Ζούτσο  ο υποψήφιος δήμαρχος της δημοτικής παράταξης ‘’Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο’’ Απόστολος Βολιώτης καταθέτοντας  έγγραφο-καταγγελία με αριθμό πρωτοκόλλου 12829/3-4-2014 που αφορά στην απαγόρευση ουσιαστικά εκδήλωσης του συνδυασμού στο Πολιτιστικό  Κέντρο Γέρακα.

Συγκεκριμένα, η δημοτική μας παράταξη με αίτημα της προς την υπεύθυνη της κοινωφελούς επιχείρησης ζήτησε την διάθεση της αίθουσας ώστε να πραγματοποιηθεί εκεί εκδήλωση που θα αφορούσε στα προβλήματα της πόλης μας και στη διατύπωση προτάσεων για την επίλυση τους.

Η αίθουσα την συγκεκριμένη ημέρα ήταν διαθέσιμη χωρίς άλλη εκδήλωση.

Η απάντηση που δόθηκε από την αρμόδια υπάλληλο ήταν αρνητική μετά από προσωπική απόφαση του δημάρχου.

Κατά συνέπεια επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά η διάχυτη και παγιωμένη αντίληψη που επικρατεί  δημόσια όσον αφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζει η δημοτική αρχή τα ζητήματα της δημοκρατίας και της διαφάνειας. Και τούτο ισχύει για όλα τα επίπεδα της λειτουργίας και των πεπραγμένων της. Μόνο που οι  καιροί αλλάζουν και όλοι πια το διαισθάνονται έντονα μηδέ εξαιρουμένου και του ίδιου του κ. δημάρχου.

Ακολουθεί η έγγραφη Διαμαρτυρία-Καταγγελία του Απόστολου Βολιώτη στον δήμαρχο

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

΄΄ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ΄΄

Προς τον δήμαρχο Παλλήνης

κ.Αθανάσιο Ζούτσο

Παλλήνη 2/4/2014

Κύριε δήμαρχε

Με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε από την υπεύθυνη της  Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου κ. Κ. Σάντος, ότι δεν επιτρέπετε την παραχώρηση της αίθουσας του Πολιτιστικού κέντρου Γέρακα στη δημοτική μας παράταξη για την πραγματοποίηση εκδήλωσης στις 9/4/2014, ημέρα κατά την οποία η αίθουσα είναι διαθέσιμη, ελεύθερη από κάθε άλλη δραστηριότητα.

Θεωρούμε την απόφαση σας αυτή απαράδεκτη, αντιδημοκρατική και μεροληπτική.

Ως γνωστόν, ο συγκεκριμένος  χώρος  είναι δημοτική περιουσία και  ανήκει  αποκλειστικά και μόνο στους πολίτες του δήμου μας και κατά συνέπεια η αυτονόητη χρήση του από κοινωνικές, δημοτικές και πολιτικές συλλογικότητες  είναι  μέσα στις υποχρεώσεις σας ως διαχειριστή του.

Άλλωστε, στον ίδιο χώρο πριν από λίγες μόνο ημέρες πραγματοποιήθηκε η δημόσια διαβούλευση των κατοίκων της περιοχής, μετά από πρόσκληση σας, με θέματα που αφορούν στους συνδημότες, δηλαδή με παρόμοιο αντικείμενο της δικής μας εκδήλωσης.

Κατά συνέπεια είναι ανεξήγητη, για κάθε καλοπροαίρετο συμπολίτη μας,  η συγκεκριμένη απόφαση της απαγόρευσης ουσιαστικά εκ μέρους σας της εκδήλωσης της δημοτικής μας παράταξης.

Θα θέλαμε επίσης να επισημάνουμε σε περίπτωση επίκλησης εκ μέρους σας της προεκλογικής νομοθεσίας, ότι η επίσημη προεκλογική περίοδος δεν έχει αρχίσει και γι’ αυτό άλλωστε δεν έχετε ακόμη συγκαλέσει την διαπαραταξιακή επιτροπή και το δημοτικό συμβούλιο για λήψη αποφάσεων που αφορούν στους όρους διεξαγωγής των εκλογών.

Κατά συνέπεια καταγγέλλουμε  τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεστε το ρόλο σας και δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές, γνωστοποιώντας τις αποφάσεις και τις ενέργειες σας με κάθε πρόσφορο μέσο στους συνδημότες μας.

Κοινοποίηση:

Πρόεδρο Δ.Σ

κ.Δ.Γιαννουσόπουλο

κ.Παναγιώτη Μερτύρη

κ.Ν.Γαβρά

κ.Κ.Μπάκα

Για την Δημοτική Παράταξη

 Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο

Απόστολος  Βολιώτης

Υποψήφιος δήμαρχος Παλλήνης

Προετοιμάζεται η πολιτική καρατόμηση Βενιζέλου

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ 

Βαρύτατα λαβωμένη πολιτικά βγήκε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, αν και πέρασε το πρώτο άρθρο της καταστροφής διαφόρων επαγγελμάτων με 152 ψήφους και το δεύτερο άρθρο για το ξεπούλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε ξένα «κοράκια» αντί πινακίου φακής με 151 ψήφους.

Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο αποτέλεσμα των ψηφοφοριών. Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση θα ήταν ποτέ δυνατόν να πέσει γιατί δεν θα άντεχε να αδικήσει τους γαλακτοπαραγωγούς ή τους φαρμακοποιούς! Όλοι οι… «αντάρτες του γάλακτος», άλλωστε, ψήφισαν πειθαρχικότατα το πολυνομοσχέδιο-καρμανιόλα. 

Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ψηφίσει αδίστακτα τη διάπραξη εγκλημάτων οικονομικής γενοκτονίας δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, θα δίσταζαν να στραγγαλίσουν οικονομικά τρεις χιλιάδες γαλακτοπαραγωγούς και τις οικογένειές τους; Αστεία πράγματα! Ένα θέατρο έπαιξαν κάποιοι από αυτούς. 

Αλλού βρίσκεται η πολιτική σπουδαιότητα της Κυριακής, όχι στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. 

Το σημαντικό είναι ότι αυτή τη φορά δεν διαφοροποιήθηκαν από την κυβερνητική πολιτική «κάποιοι» βουλευτές, αλλά κορυφαία στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 

Έναρξη αποκαθήλωσης

Η πολιτική σημασία του γεγονότος αυτού έγκειται στο ότι σηματοδοτεί την έναρξη των διαδικασιών της βέβαιης αποκαθήλωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της πιθανής καθαίρεσης του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, αν όντως τα κυβερνητικά κόμματα πάνε τόσο άσχημα στις ευρωεκλογές όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. 

Πολιτική γκιλοτίνα έστησαν για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, η καταψήφιση του άρθρου για τις τράπεζες από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και το «παρών» αντί της υπερψήφισης από τον επί χρόνια πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη. 

Μπορεί να… «κατάπινε γουστέρες» ο Βενιζέλος, αλλά τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε τολμήσει, φυσικά, να διαγράψει κανέναν από τους δύο επειδή γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση ανατροπή της κυβέρνησης. Οι 14 από τους 27 βουλευτές που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ θεωρούνται της επιρροής του Γιώργου Παπανδρέου. 

Ο Βενιζέλος υποχρεώθηκε να αρκεστεί σε καταγγελίες για «υποκρισίες και πολιτικά παιχνίδια», αλλά η πολιτική αποδυνάμωσή του και η ουσιαστική απώλεια του ελέγχου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ εκ μέρους του είναι παραπάνω από εξόφθαλμες. 

Είναι φανερό ότι στήνεται το σκηνικό για την αντικατάσταση του Ευάγγελου Βενιζέλου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ με συνοπτικές διαδικασίες αμέσως μετά το αναμενόμενο κακό αποτέλεσμα στις ευρω-εκλογές. 

«Σιγοψήσιμο» Σαμαρά

Η επίδειξη ισχύος εκ μέρους των εσωκομματικών αντιπάλων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έχει πανικοβάλει το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς και από το εσωτερικό της ΝΔ εστάλησαν σοβαρότατα μηνύματα προς τον πρόεδρο της. Απλώς ο Αντώνης Σαμαράς έχει επίγνωση του γεγονότος ότι στο πλαίσιο της ΝΔ οι διαφωνίες είναι μεμονωμένες, επομένως αντιμετωπίσιμες, ενώ αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να ανατρέψει τον Βενιζέλο, άρα και την κυβέρνηση, οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει. 

Το γεγονός όμως ότι ο πρωθυπουργός διέγραψε το βράδυ της Κυριακής τον Νικήτα Κακλαμάνη επειδή αυτός ψήφισε «παρών» στο πρώτο άρθρο του πολυνομοσχεδίου δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Συνιστά βαρύ πλήγμα για τον Αντώνη Σαμαρά. 

Πρώτα πρώτα, το γεγονός ότι ο Ν. Κακλαμάνης αποφάσισε να διαφοροποιηθεί δεν οφείλεται στους… γαλακτοπαραγωγούς της Κυψέλης ή του Παγκρατίου ούτε στους φαρμακοποιούς των Πετραλώνων, του Νέου Κόσμου ή των Πατησίων. Είναι προφανές ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης συνειδητοποίησε πως όσο παραμένει στη Νέα Δημοκρατία είναι αδύνατον να διεκδικήσει με πιθανότητες εκλογής τη δημαρχία στο Δήμο Αθηναίων. 

Πρέπει να αναμένεται σύντομα μεταπήδηση του Ν. Κακλαμάνη σε άλλο πολιτικό κόμμα. 

Είναι φανερό ότι «σιγοψήνουν» και τον Αντώνη Σαμαρά οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, καιροφυλακτώντας για να δουν αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι όντως γύρω στο 20%, ούτως ώστε να αρχίσουν την επίθεση για την κατάληψη της ηγεσίας στη ΝΔ. 

Οι «εφεδρείες»

Στο μεταξύ, οι (μάλλον κατ’ όνομα πλέον) βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Βασίλης Οικονόμου και Γρηγόρης Ψαριανός απείχαν της ψηφοφορίας για να μην ψηφίσουν κατά του πολυνομοσχεδίου, όπως ήταν η γραμμή του κόμματος. 

Αντιθέτως, κανένα πρόβλημα δεν είχαν να παραστούν και να ψηφίσουν με χέρια και με πόδια υπέρ του πολυνομοσχεδίου ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο υπαρχηγός του Χρήστος Αηδόνης. Αυτοί μόνο τυπικά δεν έχουν επιστρέψει ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, μετά την παταγώδη αποτυχία τους να βρουν κανέναν οπαδό ή ψηφοφόρο! Απλώς, επειδή το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, ψάχνουν κι αυτοί να βρουν πού θα κολλήσουν για να συνεχίσουν, ει δυνατόν, την πολιτική τους καριέρα. 

Επειδή όμως ο Α. Λοβέρδος είναι πολύ εκτεθειμένος ως κορυφαίος μνημονιακός παράγοντας που υπηρέτησε από υπουργικές θέσεις τα μνημονιακά συμφέροντα καταστρέφοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα υπόλοιπα κόμματα αποφεύγουν την επαφή μαζί του, γιατί θεωρούν ότι βλάπτει ανεπανόρθωτα την εικόνα τους στα μάτια των ψηφοφόρων. 

Με εφεδρείες αυτού του τύπου είναι φανερό ότι δεν μπορούν να πάνε μακριά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος… 

Πρόβλημα του συστήματος

Το κατεστημένο ενδέχεται σύντομα να αντιμετωπίσει ένα προσωρινό μεν, αλλά σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης -σε κομματικό επίπεδο- των συμφερόντων του.

Το ΠΑΣΟΚ είναι «ξοφλημένο» εντελώς ως κόμμα-πυλώνας του συστήματος. Μόνο ως «τσόντα» για το σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί – κι αυτό αν συνεχίσει να υπάρχει, πράγμα αμφίβολο. 

Αν όμως η Νέα Δημοκρατία πάρει γύρω στο 20% στις ευρωεκλογές, το πιθανότερο είναι ότι θα μπει κι αυτή σε διαλυτική κρίση κατά το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που λόγω της αποσύνθεσης του τελευταίου, εξαιτίας του αναμενόμενου αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές περί τα τέλη Ιουνίου. 

Σε μια τέτοια περίπτωση όμως όχι μόνο η νίκη και ο σχηματισμός κυβέρνησης από ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιη, αλλά επιπλέον ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική κυβερνητική λύση για το σύστημα. 

Πρέπει να αντικατασταθούν από νέα κόμματα της Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Νέα, ισχυρά κόμματα με αξιόλογη απήχηση στο λαό όμως δεν φτιάχνονται σε έναν ή δύο μήνες. Χρειάζονται χρόνο. 

Μοναδική επιλογή

Το οικονομικό κατεστημένο θα βρεθεί σε μια απρόσμενη θέση: δεν θα υπάρχει συστημικό κόμμα ικανό να κυβερνήσει – για κάποιο χρονικό διάστημα, εννοείται. Τι θα κάνει;

Μια δυσάρεστη κυβέρνηση είναι πάντα για τους επιχειρηματικούς κύκλους πολύ καλύτερη από το χάος της ακυβερνησίας. Κατά παράδοξο τρόπο, λοιπόν, αν η ΝΔ καταρρεύσει στις ευρωεκλογές του Μαΐου και οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο, το σύστημα δεν έχει παρά μία και μοναδική επιλογή: να στηρίξει, όχι απλώς να ανεχθεί, μια… κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο! 

Εννοείται, φυσικά, ότι, παράλληλα με τη στήριξη που θα παρέχει, θα καταβάλλει προσπάθειες επιτάχυνσης της ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, του εγκλωβισμού του στην υπηρέτηση της συστημικής πολιτικής, της μετάλλαξής του σε κεντροαριστερό συστημικό πυλώνα του συστήματος. 

Η έκβαση αυτής της προσπάθειας δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων, θα κριθεί στην πράξη. Εξαρτάται από την αντίσταση του Αλέξη Τσίπρα. Από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα ώστε να μην επιτρέψει κυβερνητικές παλινωδίες. Από τους εκβιασμούς που θα ασκήσει μέσω ευρώ και EE η Γερμανία. Από τα συγκυριακά συν τα μόνιμα συμφέροντα του ελληνικού κατεστημένου. Από την ταχύτητα με την οποία το σύστημα θα κατορθώσει να συγκροτήσει στην Ελλάδα νέο κόμμα που να ενοποιεί τη δεξιά παράταξη ώστε να το χρησιμοποιήσει για να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πολλά άλλα.

Οι μάχες θα είναι πολλές και πολύ σκληρές. Αυτές θα κρίνουν τον πόλεμο, όχι οι εκτιμήσεις.

Πηγή περιοδ. "Επίκαιρα"

Ελένη Ραυτοπούλου - Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννήθηκα  στην Υπάτη Φθιώτιδας. Είμαι οικονομολόγος, πτυχιούχος  της σχολής Δημόσιας 

Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου.

 Εργάσθηκα στον ιδιωτικό τομέα και επί 25 χρόνια στην Εκδοτική ΠΗΓΑΣΟΣ Α.Ε. (ΕΘΝΟΣ) ως στέλεχος και υπεύθυνη Οικονομικών Υπηρεσιών.  

Ελένη Ραυτοπούλου - Υποψήφια Δημοτικός
 Σύμβουλος Παλλήνης
 με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο" 

Από τα πρώτα χρόνια της  επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας έως και την συνταξιοδότησή μου, ανέπτυξα  έντονη συνδικαλιστική δράση συμμετέχοντας στο προεδρείο, ως Ταμίας  της Ένωσης Προσωπικού Ημερησίων Εφημερίδων (Ε.Π.Η.Ε.Α) επί σειρά ετών, όσο και στο  Αυτοδιοικούμενο και Αυτοδιαχειριζόμενο Ασφαλιστικό  Ταμείο επικουρικής ασφάλισης και περίθαλψης των δημοσιογράφων (Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π.), επίσης ως Ταμίας του  Δ.Σ.

Έχω ένα γυιό και κατοικώ στο Πανόραμα Παλλήνης από το 2003, όπου συνεχίζω την κοινωνική μου δράση, συμμετέχοντας σε δραστηριότητες του Πολιτιστικού και Εξωραϊστικού Συλλόγου Πανοράματος, καθώς και σε πρωτοβουλίες κατοίκων για την επίλυση προβλημάτων που απασχολούν τον οικισμό.

Συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο των«Ενεργών Πολιτών Παλλήνης» και ήμουν υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος στον συνδυασμό, με τον οποίο συνεργάστηκαν στις προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές.

Είμαι ενεργό και ιδρυτικό μέλος της Δημοτικής Παράταξης «Παρέμβαση για Έναν Άλλο Δήμο».

Πιστεύω, ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση  θα πρέπει να  είναι ένας  θεσμός Διοίκησης, πολύ κοντά στους πολίτες και να επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή τους  στη λήψη αποφάσεων. Πρέπει να έχει κινηματικό και διεκδικητικό χαρακτήρα και ιδιαίτερα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει βασικός μοχλός οργάνωσης της αλληλεγγύης και της υπεράσπισης της κοινωνικής συνοχής με δράσεις που θα λειτουργήσουν σαν ανάχωμα στη διάλυση του κοινωνικού Κράτους.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση όφειλε και οφείλει να αναπτύξει ένα εκτεταμένο δίκτυο υπηρεσιών, κοινωνικών, περιβαντολλογικών, διαχείριση σκουπιδιών κλπ, όπου μέσα από αυτές τις υπηρεσίες να δημιουργεί  θέσεις απασχόλησης και να απευθύνεται στους φτωχούς, τους ανέργους και σε όλες τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.

Πιστεύω, ότι ο «Καλλικράτης» ήταν μια αντιδημοκρατική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση με την οποία δοκιμάστηκε η μνημονιακή  πολιτική και εφαρμόστηκε η άγρια  νεοφιλελεύθερη πολιτική  που απομάκρυνε την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Όμηροι του «Στούντιο Χρυσή Αυγή» κυβέρνηση και χώρα

Του Στέλιου Κούλογλου
Παραλυσία έχει προκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου η βεβαιότητα, πλέον, ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει στη κατοχή της και άλλες αποκαλυπτικές  μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του Τ. Μπαλτάκου, τις οποίες θα μπορεί να χρησιμοποιεί ανάλογα με την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης αλλά και τις πολιτικές της ανάγκες. Γράφει ο Στέλιος Κούλογλου.
Στην συνέντευξη του στον Ν. Χατζηνικολάου, ο πρώην γενικός  γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου παραδέχθηκε ότι πραγματοποίησε παρόμοιες συζητήσεις με ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής και πριν την δολοφονία Φύσσα αλλά και “μία δύο και μετά”. Ενώ θεωρείται πλέον βέβαιο ότι αυτές οι τελευταίες έχουν μαγνητοσκοπηθεί, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί πανικός καθώς ο κ. Μπαλτάκος εμμέσως παραδέχθηκε ότι έχει πει “και χειρότερα πράγματα”, από τα όσα τρομερά λέει σε αυτή που δημοσιοποιήθηκε. Στην ίδια συνέντευξη, δεν απέκλεισε να έχουν μαγνητοσκοπηθεί και τηλεφωνικές του συνομιλίες με τους Δένδια-Αθανασίου ή και με άλλους πολιτικούς, παρουσία προφανώς των νεοναζί συνομιλητών του που τις κατέγραφαν με μικροκάμερες στο πέτο τους.
 
Αν μάλιστα τις “πρακτικές ντετέκτιβ” του Κασιδιάρη ακολουθούσαν και οι Μιχαλολιάκος- Παπάς τους οποίους ο Μπαλτάκος επίσης παραδέχθηκε ότι είχε συναντήσει πριν την σύλληψη τους, τότε πιθανότατα να βγουν στον αέρα γαργαλιστικές λεπτομέρειες από την περίοδο της “σοβαρής” Χρυσής Αυγής: όταν δηλαδή το Μέγαρο Μαξίμου φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα συνεργασίας σε κυβερνητικό επίπεδο με την Χρυσή Αυγή, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι. Ιδίως αυτές οι συζητήσεις ίσως αποδείξουν ότι ο Μπαλτάκος ακολουθούσε, στις “διερευνητικές’ του επαφές, οδηγίες του Σαμαρά.
 
Η έκρηξη της πρώτης από τις βόμβες Μπαλτάκου έχει διαλύσει ολόκληρη την νέα εκδοχή του success story που είχε επεξεργαστεί το Μέγαρο Μαξίμου, με την έξοδο στις αγορές το πρωτογενές πλεόνασμα και την επίσκεψη την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα  της ‘Ανγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος, όπως και η “χαλαρή” τρόικα που έκανε τα στραβά μάτια για δεκάδες αθετήσεις συμφωνημένων, φαίνεται να θέλει να αποτρέψει με κάθε τρόπο την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, με τους συμβολισμούς που θα είχε μια τέτοια εξέλιξη για όλη την Ευρώπη.
 
Η πρώτη αντίδραση του Μαξίμου που μετέδωσαν την Τετάρτη τα δελτία ειδήσεων-παπαγαλάκια, να αποδοθεί δηλαδή η πρωτοβουλία της “αποπομπής” Μπαλτάκου στην γρήγορη και αποφασιστική αντίδραση Σαμαρά, έπεσε στο κενό: στην συνέντευξη του ο Μπαλτάκος διευκρίνισε ότι ήταν ο ίδιος που παραιτήθηκε, δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένος περισσότερο να πουλήσει ακριβά το τομάρι του, παρά να προστατεύσει τον. πρωθυπουργό του.
 
Σίγουρα τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση θα επιδιώξει να μεταφέρει την δημόσια συζήτηση στα οικονομικά της “επιτεύγματα” και στην ευλογία τους από το Βερολίνο, αλλά η ωρολογιακή βόμβα θα είναι πάντα εκεί: τι άλλο θα βγάλει στη φόρα ο Κασιδιάρης, αν προφυλακιστεί; Δεν ήταν άλλωστε, όσα είδαν το φως, η  απάντηση στην απόφαση για την άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής την ίδια μέρα;
 
Ρεαλιστικά, ο Σαμαράς δεν διαθέτει παρά δύο επιλογές: ή να κλείσει μια άτυπη συμφωνία με τους Χρυσαυγίτες ότι δεν θα προφυλακιστούν με αντάλλαγμα την μη δημοσιοποίηση άλλων συνομιλιών. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει συνεργασία με την Δικαιοσύνη που δικαιολογημένα έχει εξαγριωθεί από τα λεγόμενα Μπαλτάκου, τη στιγμή μάλιστα που πολλοί λειτουργοί της έχουν κυριολεκτικά “ματώσει” προκειμένου να φέρουν σε πέρας τις δύσκολες ανακρίσεις. ‘Η να αναλάβει την αναμφισβήτητη και μεγάλη του πολιτική ευθύνη, δίνοντας  το δικαίωμα στη χώρα να αποφασίσει για την πορεία της χωρίς να εκβιάζεται από τον κάθε Κασιδιάρη.
 
Επειδή η Μέρκελ με τους δανειστές δεν θέλουν πολιτικές περιπέτειες με εκλογές και το πλιάτσικο της χώρας συνεχίζεται, είναι πολύ πιθανό ότι θα προσπαθήσουν να κυβερνήσουν όπως όπως, ελπίζοντας ότι το επεισόδιο Μπαλτάκου θα ξεχαστεί. Τι θα γίνει όμως αν ο Κασιδιάρης ή ο Παναγιώταρος θελήσουν να  κερδίσουν ψήφους μια εβδομάδα, παραδείγματος χάριν, πριν τις εκλογές;
 
Πρόκειται για ένα πολιτικό έγκλημα χωρίς ιστορικό προηγούμενο: η ακροδεξιά ομάδα του Μαξίμου και ο πρωθυπουργός της, έχουν μετατρέψει όχι μόνο τους ίδιους αλλά την Δικαιοσύνη, τους θεσμούς και την πολιτική σταθερότητα της χώρας σε όμηρους του παράνομου στούντιο “Η Χρυσή Αυγή”.


http://tvxs.gr/

Δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει τίποτα….

Τις τελευταίες ώρες δικαιολογημένα όλοι ασχολούνται με τον κ. Μπαλτάκο και τα όσα συζήτησε με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής κ. Κασιδιάρη. Πρόκειται στην πραγματικότητα για ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ από την μεταπολίτευση και μετά. Το ένα σοβαρό θέμα είναι το περιεχόμενο της συζήτησης. Το άλλο σοβαρό θέμα είναι η θλιβερή εικόνα του κυρίου Σαμαρά.

Είναι απίστευτο το πώς ξαφνικά φύγαμε από το «με εντολή Σαμαρά» που μας έλεγαν όλοι για να μας δώσουν να καταλάβουμε ποιος είναι ο boss, ποιος «…. και δέρνει» (δυστυχώς για εμάς, αυτή η έκφραση τους ταιριάζει) σε αυτή τη χώρα, για να καταλήξουν οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα στο «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει τίποτα»!!! Η κατάντια… 
Ο στιβαρός αυτός άνθρωπος, λέμε τώρα, που παλεύει για την χώρα του με τους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ, είναι σήμερα μια «αθώα περιστερά». Οι δε συνεργάτες του αλλά και οι υπουργοί του προσπαθούν να τον καλύψουν σαν παιδάκι του δημοτικού σχολείου. Όχι κυρία, δεν έσπασε αυτός το βάζο!!! 

Ο κύριος Σαμαράς δείχνει να έχει χάσει τελείως την επαφή με το περιβάλλον… Καλύπτεται συνεχώς πίσω από τους άλλους όταν συμβαίνει κάτι στραβό… Οι ηγέτες όμως δεν συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι έντιμοι πολιτικοί δεν συμπεριφέρονται κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Αλλά ούτε και οι άνδρες δεν συμπεριφέρονται έτσι… Όμως εμείς, επειδή έχουμε κατανόηση, τον συμπονάμε και τον καταλαβαίνουμε… Δεν μπορεί ο κύριος Σαμαράς να εγκαταλείψει έτσι το σύστημα που τον στηρίζει. Γιατί κανονικά θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί από χθες. Αλλά τόσοι και τόσοι ολιγάρχες στηρίζονται επάνω του. Να τους αφήσει έτσι, στα κρύα του λουτρού; Να τους βάλει σε ταλαιπωρίες; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… 

Πάντως η όλη υπόθεση έχει και την πλάκα της… Αν ακούει κανείς το πώς υπερασπίζονται τα ΜΜΕ των ολιγαρχών τον κύριο Σαμαρά είναι να γελά κανείς. Κοντεύουν να αρρωστήσουν από την αγωνία… Τώρα που τους χαρίζει πρόστιμα, δισεκατομμύρια, έργα, τους κάνει διευκολύνσεις παντός είδους, άντε να βγει κάποιος καινούργιος, άντε να τον «στρώσουν»… Άσε το πόσο χρόνος θα χρειαστεί… Άσε και το άλλο. Και αν βγει κανένα «στραβόξυλο» για πρωθυπουργός; Να πάθουν καμιά τέτοια ζημιά; Ο ελληνικός λαός δεν θέλει να σκέπτεται μια τέτοια περίπτωση… Ανατριχιάζει. Πάνω που πληρώνει κανονικά όσα δισεκατομμύρια ευρώ έκλεψαν οι άλλοι από το δημόσιο κορβανά, όσα έφαγαν ή έχασαν οι τραπεζίτες με δική τους ευθύνη, να βρεθεί κανείς ξαφνικά να χρεώσει τον λογαριασμό στους υπευθύνους; Ο λαός δεν θέλει τέτοια πράγματα. Προτιμά να πεινά, να είναι άστεγος, να μην έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με λίγα λόγια «με εντολή Σαμαρά» βοηθά τους πλουσίους να μην του μοιάσουν, να μην γίνουν φτωχοί… 

Τώρα όσον αφορά το περιεχόμενο της συζήτησης Μπαλτάκου-Κασιδιάρη εμείς θα δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Θα αρχίσουμε με την δήλωση συμπάθειας του Αδώνιδος προς τον υιό Μπαλτάκο. «Ως πατέρας συγκινήθηκα από την πράξη του υιού Μπαλτάκου... ήθελε να προασπιστεί τον πατέρα του... καταδικάζω τη βία, αλλά τις πράξεις των ανθρώπων τις κρίνουμε πάντα ανθρώπινα, ήταν μια ανθρώπινη στιγμή», είπε ο ολετήρας της δημόσιας υγείας. Την ίδια συγκίνηση ένιωθαν και οι Χρυσαυγίτες όταν έδερναν αλλοδαπούς οι σύντροφοι τους. Τώρα αλήθεια γιατί οι δικαστικές αρχές ασκούν διώξεις εναντίον των υπευθύνων των ξυλοδαρμών δεν μπορούμε να το καταλάβουμε!!! Όλοι καταδικάζουν την βία ακόμη και οι Χρυσαυγίτες!!! Τα τάγματα εφόδου της ΧΑ δεν μπορεί να πει κάποιος ότι υπερασπιζόντουσαν την Ελλάδα, που είναι και ανώτερη από την ιδιότητα του πατέρα; Και τα τάγματα εφόδου σε «ανθρώπινες στιγμές» έκαναν ότι έκαναν θα ισχυριστεί κάποιος άλλος… Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι που βασάνισαν και έδειραν τον εξ Αλβανίας δολοφόνο του συναδέλφου τους δεν υπερασπιζόντουσαν τα παιδιά, την οικογένεια του αδικοχαμένου; Δεν ήταν «ανθρώπινη στιγμή» και αυτή; 

Ο δε κύριος Γεωργιάδης φανταζόμαστε με την ίδια ευκολία, αλλάζοντας σειρά θα δικαιολογεί και τον κύριο Μπαλτάκο που παρανόμως διόρισε πριν από κάποιο διάστημα τον γιό του στο Λιμενικό Σώμα. Τότε ήταν ο πατέρας που ήθελε να προασπιστεί τον γιό του. Λες και οι άλλοι δεν έχουν πατεράδες, μανάδες, παιδιά… Οι άλλοι είναι μουλάρια για τον κύριο Γεωργιάδη και για αυτό τους απολύουν τώρα από το δημόσιο… Προλήφθηκες παρανόμως, έχεις πλαστά πτυχία, δεν είσαι γιος ή κόρη δικού μας; Απολύεσαι… Άραγε η δικαιοσύνη όλες τις πράξεις βίας θα τις κρίνει ανθρώπινα, ως ανθρώπινες στιγμές όπως μας λέει ο κ. Γεωργιάδης ή με βάση την νομοθεσία;

Κλείνουμε υπενθυμίζοντας στους αναγνώστες μας και το πόσοι δικαστικοί καταστράφηκαν από το παραδικαστικό του πατέρα Γιοσάκη… Και εκείνοι την Εκκλησία, την Ορθόδοξη πίστη νόμιζαν ότι εξυπηρετούσαν… Έτσι τους είχαν πείσει!


Διογένης ο Κυνικός 

 

"Εγώ" ο νεώτερος ο Θεοδωράκης

γράφει ο Φέλιξ

Παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα έκανε ο Σταύρος Θεοδωράκης από κάποια άκρη της Ελλάδας όπου φωτογραφίζεται. Σχολιάζοντας το Μπαλτάκος gate, ο Σταύρος εζήλωσε τη δόξα του Ευάγγελου Βενιζέλου. Έτσι για μια ακόμη φορά δεν παρέλειψε να τοποθετηθεί θέτοντας το μεγαλοπρεπές "Εγώ" σε μια πρόταση που προφανώς δεν χρειάζεται.
Τι είπε; Πως "Εγώ δεν θα συζητήσω για το εάν ο Μπαλτάκος είναι ακροδεξιός ή δεν είναι, το πόσο φλερτάρει με τη Χρυσή Αυγή ή όχι. Αυτός ο άνθρωπος, με αυτή τη συμπεριφορά ήταν ο βασικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού της χώρας. Σε τέτοιους ανθρώπους εμπιστεύονται την εξουσία. Αυτό σε κάνει να νιώθεις περιπαιγμένος από την εξουσία".

Ο Εγώ ο Νεώτερος ο Θεοδωράκης, δεν ενδιαφέρεται αν ο Μπαλτάκος είναι ακροδεξιός ή Χρυσή Αυγή, αλλά πως είχε κακή συμπεριφορά. Δεν τον ενδιαφέρουν οι πολιτικές τον Σταύρο, τον Εγώ, τον πολυφωτογραφάτο, αλλά οι συμπεριφορές.
Μέχρι πριν από καιρό ο Σταύρος και οι κομπάρσοι των Πρωταγωνιστών του, έσκιζαν τα ιμάτια τους πως η χώρα δεν κινδυνεύει απ τα μνημόνια αλλά από τους φασίστες. Τώρα δεν κινδυνεύει από τους φασίστες αλλά από τους κακότροπους. Αλλάζει ο Σταύρος, εξελίσσεται. Ευτυχώς μένει πάντα σταθερός σε ένα πράγμα: στο Εγώ. 

http://www.koutipandoras.gr/