Προετοιμάζεται η πολιτική καρατόμηση Βενιζέλου

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ 

Βαρύτατα λαβωμένη πολιτικά βγήκε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, αν και πέρασε το πρώτο άρθρο της καταστροφής διαφόρων επαγγελμάτων με 152 ψήφους και το δεύτερο άρθρο για το ξεπούλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε ξένα «κοράκια» αντί πινακίου φακής με 151 ψήφους.

Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο αποτέλεσμα των ψηφοφοριών. Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση θα ήταν ποτέ δυνατόν να πέσει γιατί δεν θα άντεχε να αδικήσει τους γαλακτοπαραγωγούς ή τους φαρμακοποιούς! Όλοι οι… «αντάρτες του γάλακτος», άλλωστε, ψήφισαν πειθαρχικότατα το πολυνομοσχέδιο-καρμανιόλα. 

Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ψηφίσει αδίστακτα τη διάπραξη εγκλημάτων οικονομικής γενοκτονίας δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, θα δίσταζαν να στραγγαλίσουν οικονομικά τρεις χιλιάδες γαλακτοπαραγωγούς και τις οικογένειές τους; Αστεία πράγματα! Ένα θέατρο έπαιξαν κάποιοι από αυτούς. 

Αλλού βρίσκεται η πολιτική σπουδαιότητα της Κυριακής, όχι στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. 

Το σημαντικό είναι ότι αυτή τη φορά δεν διαφοροποιήθηκαν από την κυβερνητική πολιτική «κάποιοι» βουλευτές, αλλά κορυφαία στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 

Έναρξη αποκαθήλωσης

Η πολιτική σημασία του γεγονότος αυτού έγκειται στο ότι σηματοδοτεί την έναρξη των διαδικασιών της βέβαιης αποκαθήλωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της πιθανής καθαίρεσης του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, αν όντως τα κυβερνητικά κόμματα πάνε τόσο άσχημα στις ευρωεκλογές όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. 

Πολιτική γκιλοτίνα έστησαν για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, η καταψήφιση του άρθρου για τις τράπεζες από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και το «παρών» αντί της υπερψήφισης από τον επί χρόνια πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη. 

Μπορεί να… «κατάπινε γουστέρες» ο Βενιζέλος, αλλά τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε τολμήσει, φυσικά, να διαγράψει κανέναν από τους δύο επειδή γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση ανατροπή της κυβέρνησης. Οι 14 από τους 27 βουλευτές που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ θεωρούνται της επιρροής του Γιώργου Παπανδρέου. 

Ο Βενιζέλος υποχρεώθηκε να αρκεστεί σε καταγγελίες για «υποκρισίες και πολιτικά παιχνίδια», αλλά η πολιτική αποδυνάμωσή του και η ουσιαστική απώλεια του ελέγχου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ εκ μέρους του είναι παραπάνω από εξόφθαλμες. 

Είναι φανερό ότι στήνεται το σκηνικό για την αντικατάσταση του Ευάγγελου Βενιζέλου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ με συνοπτικές διαδικασίες αμέσως μετά το αναμενόμενο κακό αποτέλεσμα στις ευρω-εκλογές. 

«Σιγοψήσιμο» Σαμαρά

Η επίδειξη ισχύος εκ μέρους των εσωκομματικών αντιπάλων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έχει πανικοβάλει το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς και από το εσωτερικό της ΝΔ εστάλησαν σοβαρότατα μηνύματα προς τον πρόεδρο της. Απλώς ο Αντώνης Σαμαράς έχει επίγνωση του γεγονότος ότι στο πλαίσιο της ΝΔ οι διαφωνίες είναι μεμονωμένες, επομένως αντιμετωπίσιμες, ενώ αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να ανατρέψει τον Βενιζέλο, άρα και την κυβέρνηση, οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει. 

Το γεγονός όμως ότι ο πρωθυπουργός διέγραψε το βράδυ της Κυριακής τον Νικήτα Κακλαμάνη επειδή αυτός ψήφισε «παρών» στο πρώτο άρθρο του πολυνομοσχεδίου δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Συνιστά βαρύ πλήγμα για τον Αντώνη Σαμαρά. 

Πρώτα πρώτα, το γεγονός ότι ο Ν. Κακλαμάνης αποφάσισε να διαφοροποιηθεί δεν οφείλεται στους… γαλακτοπαραγωγούς της Κυψέλης ή του Παγκρατίου ούτε στους φαρμακοποιούς των Πετραλώνων, του Νέου Κόσμου ή των Πατησίων. Είναι προφανές ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης συνειδητοποίησε πως όσο παραμένει στη Νέα Δημοκρατία είναι αδύνατον να διεκδικήσει με πιθανότητες εκλογής τη δημαρχία στο Δήμο Αθηναίων. 

Πρέπει να αναμένεται σύντομα μεταπήδηση του Ν. Κακλαμάνη σε άλλο πολιτικό κόμμα. 

Είναι φανερό ότι «σιγοψήνουν» και τον Αντώνη Σαμαρά οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, καιροφυλακτώντας για να δουν αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι όντως γύρω στο 20%, ούτως ώστε να αρχίσουν την επίθεση για την κατάληψη της ηγεσίας στη ΝΔ. 

Οι «εφεδρείες»

Στο μεταξύ, οι (μάλλον κατ’ όνομα πλέον) βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Βασίλης Οικονόμου και Γρηγόρης Ψαριανός απείχαν της ψηφοφορίας για να μην ψηφίσουν κατά του πολυνομοσχεδίου, όπως ήταν η γραμμή του κόμματος. 

Αντιθέτως, κανένα πρόβλημα δεν είχαν να παραστούν και να ψηφίσουν με χέρια και με πόδια υπέρ του πολυνομοσχεδίου ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο υπαρχηγός του Χρήστος Αηδόνης. Αυτοί μόνο τυπικά δεν έχουν επιστρέψει ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, μετά την παταγώδη αποτυχία τους να βρουν κανέναν οπαδό ή ψηφοφόρο! Απλώς, επειδή το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, ψάχνουν κι αυτοί να βρουν πού θα κολλήσουν για να συνεχίσουν, ει δυνατόν, την πολιτική τους καριέρα. 

Επειδή όμως ο Α. Λοβέρδος είναι πολύ εκτεθειμένος ως κορυφαίος μνημονιακός παράγοντας που υπηρέτησε από υπουργικές θέσεις τα μνημονιακά συμφέροντα καταστρέφοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα υπόλοιπα κόμματα αποφεύγουν την επαφή μαζί του, γιατί θεωρούν ότι βλάπτει ανεπανόρθωτα την εικόνα τους στα μάτια των ψηφοφόρων. 

Με εφεδρείες αυτού του τύπου είναι φανερό ότι δεν μπορούν να πάνε μακριά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος… 

Πρόβλημα του συστήματος

Το κατεστημένο ενδέχεται σύντομα να αντιμετωπίσει ένα προσωρινό μεν, αλλά σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης -σε κομματικό επίπεδο- των συμφερόντων του.

Το ΠΑΣΟΚ είναι «ξοφλημένο» εντελώς ως κόμμα-πυλώνας του συστήματος. Μόνο ως «τσόντα» για το σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί – κι αυτό αν συνεχίσει να υπάρχει, πράγμα αμφίβολο. 

Αν όμως η Νέα Δημοκρατία πάρει γύρω στο 20% στις ευρωεκλογές, το πιθανότερο είναι ότι θα μπει κι αυτή σε διαλυτική κρίση κατά το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που λόγω της αποσύνθεσης του τελευταίου, εξαιτίας του αναμενόμενου αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές περί τα τέλη Ιουνίου. 

Σε μια τέτοια περίπτωση όμως όχι μόνο η νίκη και ο σχηματισμός κυβέρνησης από ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιη, αλλά επιπλέον ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική κυβερνητική λύση για το σύστημα. 

Πρέπει να αντικατασταθούν από νέα κόμματα της Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Νέα, ισχυρά κόμματα με αξιόλογη απήχηση στο λαό όμως δεν φτιάχνονται σε έναν ή δύο μήνες. Χρειάζονται χρόνο. 

Μοναδική επιλογή

Το οικονομικό κατεστημένο θα βρεθεί σε μια απρόσμενη θέση: δεν θα υπάρχει συστημικό κόμμα ικανό να κυβερνήσει – για κάποιο χρονικό διάστημα, εννοείται. Τι θα κάνει;

Μια δυσάρεστη κυβέρνηση είναι πάντα για τους επιχειρηματικούς κύκλους πολύ καλύτερη από το χάος της ακυβερνησίας. Κατά παράδοξο τρόπο, λοιπόν, αν η ΝΔ καταρρεύσει στις ευρωεκλογές του Μαΐου και οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο, το σύστημα δεν έχει παρά μία και μοναδική επιλογή: να στηρίξει, όχι απλώς να ανεχθεί, μια… κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο! 

Εννοείται, φυσικά, ότι, παράλληλα με τη στήριξη που θα παρέχει, θα καταβάλλει προσπάθειες επιτάχυνσης της ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, του εγκλωβισμού του στην υπηρέτηση της συστημικής πολιτικής, της μετάλλαξής του σε κεντροαριστερό συστημικό πυλώνα του συστήματος. 

Η έκβαση αυτής της προσπάθειας δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων, θα κριθεί στην πράξη. Εξαρτάται από την αντίσταση του Αλέξη Τσίπρα. Από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα ώστε να μην επιτρέψει κυβερνητικές παλινωδίες. Από τους εκβιασμούς που θα ασκήσει μέσω ευρώ και EE η Γερμανία. Από τα συγκυριακά συν τα μόνιμα συμφέροντα του ελληνικού κατεστημένου. Από την ταχύτητα με την οποία το σύστημα θα κατορθώσει να συγκροτήσει στην Ελλάδα νέο κόμμα που να ενοποιεί τη δεξιά παράταξη ώστε να το χρησιμοποιήσει για να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πολλά άλλα.

Οι μάχες θα είναι πολλές και πολύ σκληρές. Αυτές θα κρίνουν τον πόλεμο, όχι οι εκτιμήσεις.

Πηγή περιοδ. "Επίκαιρα"