Αποκαλύψεων συνέχεια - Το «Μεγάλο Κόλπο» του Βενιζέλου με το PSI

Του Θοδωρή Παναγιωτίδη

Τουλάχιστον έκθετος αποδεικνύεται ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και μοιραίος ως υπουργός Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση, για τα συμφέροντα των πολιτών και του ελληνικού Δημοσίου.

Ο λόγος απλός. Όπως αποδεικνύει το koutipandoras.gr με έγγραφα που αποκαλύπτει, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών, ήταν αυτός που πήρε την απόφαση να προχωρήσει στο PSI και να εντάξει τη διαδικασία στο Αγγλικό Δίκαιο, υποθηκεύοντας την ανεξαρτησία της χώρας και τα περιουσιακά της στοιχεία (έσοδα από ενέργεια, αποθέματα χρυσού, πλουτοπαραγωγικές πηγές) παρά τις αντίθετες προτάσεις της αμερικανικής εταιρείας συμβούλου, που προσέλαβε και πλήρωσε για να εξασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα.

Η αμερικανική εταιρεία Cleary Gottlieb Steen and Hamilton, ορίστηκε από τον Βενιζέλο ως η εταιρεία που θα διαμεσολαβούσε νομικά και θα διαχειριζόταν το σενάριο του PSI. Για την υπόθεση αυτή η εταιρεία έλαβε μερικά εκατομμύρια ως αμοιβή.

Στις 4 Αυγούστου 2011, ο Lee Buccheit, μέτοχος της εταιρείας και ειδικός σε θέματα χρηματοοικονομικής διαχείρισης και κρατικού χρέους, με επιστολή του στον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ Πέτρο Χριστοδούλου, αναφέρει τα αποτελέσματα των επαφών του με τους μεγαλομολογιούχους.

Σε αυτή προτείνει εναλλακτικά, προκειμένου να μην υπάρχει νομική ανασφάλεια, η διαδικασία του κουρέματος των ομολόγων να γίνει με το ελληνικό δίκαιο, με δέσμευση απέναντι στους ομολογιούχους ότι πρόκειται για αυτό που θα ισχύει έως την 01/08/2011, δηλαδή ότι θα μένουν ανεπηρέαστοι από τις οποιεσδήποτε νομικές ή πολιτικές μεταβολές.

Παρόλα αυτά, ο Βενιζέλος όχι μόνο δεν υιοθετεί την συμφέρουσα για το ελληνικό δημόσιο πρόταση αλλά απ’ ότι πλέον αποκαλύπτεται, έχει προαποφασίσει ένα μήνα πριν, την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο.

Στις συναντήσεις που είχε ο Lee Buccheit με τα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών είχε σημειώσει πως αφού πάνω από το 93% των ελληνικών ομολόγων διέπονται ήδη από το ελληνικό δίκαιο είναι βέβαιο πως αυτό το καθεστώς είναι που θα επιλεγεί.

Έπαιζε «θέατρο» ο Βενιζέλος ενώ ο ίδιος είχε αποφασίσει κάθετα το αγγλικό δίκαιο 8 μήνες πριν

Την εποχή εκείνη δηλαδή, η αμερικάνικη νομική εταιρεία διαβεβαιώνει το Βενιζέλο ότι βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση η Ελλάδα, καθώς το σύνολο του χρέους βρίσκεται σε ελληνικό δίκαιο. Παρόλα αυτά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον Ιούλιο του 2011, σε αλληλογραφία του με τους πιστωτές, προαποφασίζει κάθετα το αγγλικό δίκαιο. Δηλαδή η χρήση των συμβούλων είναι προσχηματική και για κάποιο λόγο, που μάλλον πρέπει να ερευνήσει η δικαιοσύνη, ο Βενιζέλος κάνει αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράβαση καθήκοντος. Μας οδηγεί στο αγγλικό δίκαιο…

Έξι ολόκληρους μήνες μετά ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Λουκάς Παπαδήμος και συγκεκριμένα στις 2 Δεκεμβρίου 2011, από το βήμα της Βουλής απαντούσε στην θορυβημένη από τις πληροφορίες περί του αντιθέτου αντιπολίτευση: «ΔEN έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών να διέπονται τα ομόλογα που θα προκύψουν από το PSI από το αγγλικό δίκαιο». Δηλαδή ο κ. Βενιζέλος λειτουργούσε και αυτόνομα μεταξύ άλλων, τη στιγμή που ο επικεφαλής της κυβέρνησης κάθετα διέψευδε την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο.

Δεν ήταν όμως η μόνη στιγμή που η κυβέρνηση βρισκόταν έκθετη μπροστά στις ήδη όπως αποδεικνύεται ειλημμένες αποφάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου. Δύο μήνες μετά τον τότε Πρωθυπουργό επανέρχεται στη Βουλή ο τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδη, με έγγραφη απάντηση και πάλι σε σχετική ερώτηση της αντιπολίτευσης όπου αναφέρει: «Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ομολόγων (93%) που θα ανταλλαγούν είναι εισηγμένα στο ΧΑΑ και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, θα επιδιωχθεί κατά τις διαπραγματεύσεις τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν,  να διέπονται από το Ελληνικό δίκαιο»

Μόλις έναν μήνα μετά και δύο ημέρες πριν το PSI που ισοπέδωσε τους Έλληνες μικρομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία ο κ. Βενιζέλος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Real FM και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου έφτανε σε ακόμα χειρότερα σημεία καθώς όχι μόνο υπερασπιζόταν το αγγλικό δίκαιο ως βέλτιστη επιλογή, αλλά έφτασε να τονίσει ψευδώς ότι «η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το δίκαιο του τόπου της εκτελέσεως και από τη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων».

Αυτό το είπε, παρά τις περί το αντιθέτου προβλέψεις του αγγλικού δικαίου και ενώ τα έγγραφα που δημοσιεύει το koutipandoras.gr  αποδεικνύουν, ότι ο κ. Βενιζέλος έχει αποφασίσει από τον Αύγουστο του 2011 το αγγλικό δίκαιο στην αλληλογραφία του με τους πιστωτές και παρά την περί του αντιθέτου συμφωνία μεταξύ των μικρομολογιούχων και του Αμερικανού συμβούλου του Υπ.Οικ. 20 ημέρες πριν την επιστολή Βενιζέλου.

Ακολουθεί το απόσπασμα της συνέντευξης:

Ν. Χατζηνικολάου: «Τα περί αγγλικού δικαίου, στο οποίο υπαγόμαστε πλέον με το νέο μνημόνιο,  που ακούω να λέγονται και να γράφονται έντονα;»

Ευ. Βενιζέλος: «Υπαγόμαστε υπό την έννοια ότι η σύμβαση που έχουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ευρωζώνη, διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου, διότι όταν έχεις μια σχέση μεταξύ αυτού που σε δανείζει και εσού που δανείζεσαι, δε μπορεί ο δανειζόμενος να έρχεται και να καθορίζει τους όρους. Δηλαδή, δε μπορούμε να πάμε στην Τράπεζα και να πούμε «δώσε μου ένα δάνειο, αλλά εγώ θα πω ποιοι είναι οι όροι που θα διέπουν το δάνειο».

Δεν μπορεί να μας δανείζει η Ευρωζώνη και το δάνειο που μας δίνει, 240 δις να διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο και εμείς να λέμε  πώς θα διέπεται, από πού θα διέπεται η σύμβαση. Όμως, η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το ελληνικό είκαιο. Άρα, όλα αυτά τα φληναφήματα -θα μου επιτρέψετε να πω- περί κατασχέσεως του ορυκτού πλούτου, των πολιτιστικών μνημείων, των πάρκων, των δασών, είναι ανυπόστατα. Διότι η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το δίκαιο του τόπου της εκτελέσεως και από τη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων και όλα τ’ άλλα, τα οποία αφορούν το ουσιαστικό μέρος της σύμβασης, είναι και για τ’ ασφαλιστικά ταμεία και για τους ομολογιούχους πάρα πολύ καλό να ισχύει το διεθνώς αποδεκτό δίκαιο που είναι το Αγγλικό Δίκαιο. Αγγλικό Δίκαιο έχει χρησιμοποιήσει το ελληνικό Δημόσιο και  το ’80 και το ’90 και το ’70, όταν εξέδιδε τα ομόλογα που έχουμε τώρα στα οποία αναφέρθηκα προηγουμένως και τα οποία είναι ομόλογα ξένου δικαίου, ελληνικά ομόλογα προηγούμενων εποχών.

Αλλά, βλέπετε τότε δεν υπήρχε αυτή η καχυποψία για να γίνει η συζήτηση για το τι δίκαιο διέπει το ομόλογο. Το διέπει το δίκαιο που κάνει το ομόλογο ελκυστικό και μπορούμε να το πουλήσουμε για να ζήσουμε».

Είναι προφανές από τα έγγραφα που παρουσιάζει το koutipandoras.gr, ότι ο κ. Βενιζέλος είχε δυστυχώς προαποφασίσει… τον εγκλεισμό της χώρας του και των συμπολιτών του στο αγγλικό δίκαιο και ενώ σαφώς γνώριζε, ότι την εκτελεσιμότητα των αποφάσεων κρατούν στα χέρια τους τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Να σημειωθεί εδώ πως το Αγγλικό δίκαιο διασφαλίζει απόλυτα τους πιστωτές έναντι της Ελλάδας και αποκλείει κάθε πιθανότητα μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων μας προς τους δανειστές.

Άλλωστε και το πρώτο Μνημόνιο διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο, μόνο που τότε η πρώτη δανειακή σύμβαση ποτέ δεν ψηφίστηκε από την Βουλή. Απλά δόθηκε εξουσιοδότηση στον κ. Παπακωνσταντίνου να εκπροσωπεί την Ελλάδα μόνο με μια υπογραφή του… Κοινώς πρόκειται για το χρονικό του μεγαλύτερου εγκλήματος σε βάρος της χώρας από την Ανεξαρτησία αυτού του τόπου και μετά…

http://www.koutipandoras.gr/

Αμαλία Σούγια - Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης, στην Δημοτκή Ενότητα Γέρακα, με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννημένη στα Μούσουρα Μεσολογγίου το 1963, από αγρότες γονείς, μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Έγγαμη και μητέρα δύο αγοριών. Διαμένω στο Γέρακα από το 1990.


Τέλειωσα το πρακτικό Λύκειο Αιτωλικού Μεσολογγίου και στη συνέχεια φοίτησα στη Σχολή Βρεφονηπιαγωγών του Ιδρύματος ''Η ΜΗΤΕΡΑ''.

Είμαι Γραμματέας Δικαστηρίου από το 1984 έως σήμερα, έχοντας περάσει,στο διάστημα της μακρόχρονης θητείας μου στην Ελληνική Δικαιοσύνη, από διάφορα τμήματα και θέσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων.

Αναμείχθηκα στο συνδικαλιστικό κίνημα των Δημοσίων Υπαλλήλων, παλεύοντας για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και για μια Δικαιοσύνη, που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Έλληνα Πολίτη.

Συμμετείχα ενεργά και συμμετέχω σε Πολιτιστικούς Συλλόγους και τοπικούς Φορείς, που στόχο έχουν την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Γέρακα, δίνοντας, ταυτόχρονα, σε προσωπικό επίπεδο, έμφαση στη στήριξη ανθρώπων με ειδικές ανάγκες και άτομα, ηλικιωμένα.

Καθημερινό είναι το ενδιαφέρον μου για το περιβάλλον του Γέρακα, που είναι προβληματικό, λόγω της έλλειψης υποδομών (αποχέτευση, καθαριότητα, πράσινο κλπ).

Οραματίζομαι και αγωνίζομαι, ώστε ο Γέρακας και γενικότερα ο Δήμος μας Ανθούσας-Γέρακα-Παλλήνης να μεταμορφωθεί σε μία σύγχρονη πόλη με υποδομές και περιβάλλον, που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των κατοίκων της. Είμαι θιασώτης της αντίληψης Τρίτση για το οικιστικό και πολεοδομικό περιβάλλον.

Παλεύω για μια Δημοτική Αρχή με σύγχρονες αντιλήψεις, αφοσιωμένη στις επιταγές των Δημοτών για μια Πόλη ανθρώπινη, για μια Διοίκηση απαλλαγμένη από τη συναλλαγή και τη διαφθορά.
http://pa-pallini.blogspot.gr/

Γιαννούλα Λάμπρου - Υποψήφια Σύμβουλος, στην Δημοτική Κοινότητα Γέρακα, με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Αρχιτέκτων – Μηχανικός, μελετητής ιδιωτικών και δημοσίων έργων.

• Παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών 25 και 34 ετών
• Κάτοικος Σταυρού από το 1967 και δημότης Γέρακα από το 1978 όπου και δραστηριοποιείται επαγγελματικά έως και σήμερα

Έχει διατελέσει μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Δημοτικού Γέρακα -πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Α’ Γυμνασίου Γέρακα και μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Λυκείου Γέρακα

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Γιάννης Τσούτσιας - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης, στην Δημοτική Ενότητα Γέρακα, με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννήθηκε στους Αγίους Αναργύρους το 1992 και από το 2002 κατοικεί στον  Γέρακα.


 Φοιτητής στην Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας στο Ληξούρι Κεφαλονιάς.

 Mουσικός, είναι ένας από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος MindThreat, το  οποίο έλαβε μέρος στο μεγαλύτερο Μέταλ Φεστιβάλ του κόσμου που διεξάγεται  κάθε χρόνο στο Wacken της Γερμανίας, το 2012.

 Αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, από την πρώτη στιγμή  που
 έπεσε το" μαύρο" την 11 Ιουνίου.

 Μετέχει στον αγώνα τους, με εβδομαδιαία μουσική εκπομπή στο "Δεύτερο  Πρόγραμμα" που μεταδίδεται μέσα από το ΕRTOPEN.COM και από τους
 περιφερειακούς σταθμούς της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

 Έχει λάβει μέρος σε ομάδα ποδηλατών της Βορείου Αττικής.

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Οι τράπεζες κατέσχεσαν το κοινωνικό μέρισμα Μηδέν εις το πηλίκον

Από την Παρασκευή ξεκίνησε η καταβολή του κοινωνικού μερίσματος στους δικαιούχους, που όμως καταγγέλλουν ότι το ποσό παρακρατήθηκε από τις τράπεζες λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών σε δάνεια ή πιστωτικές κάρτες. Παράνομη χαρακτήρισε την παρακράτηση ο υφυπουργός Εργασίας, Βασίλης Κεγκέρογλου.

«Ο νόμος είναι ρητός δε σηκώνει συζήτηση», δήλωσε ο Β. Κεγκέρογλου, μιλώντας στο Mega, και πρόσθεσε ότι θα έχει το πρωί τηλεφωνική επικοινωνία με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών για την διευθέτηση του ζητήματος. 

Διευκρίνισε ωστόσο, πως «η μόνη περίπτωση στην οποία οι τράπεζες μπορούν να κρατούν το μέρισμα είναι αν έχουν εξουσιοδότηση πληρωμών μέσω πάγιας εντολής του ίδιου του δικαιούχου».

Αμέσως μετά τις καταγγελίες, η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι «σε εφαρμογή του Νόμου το κοινωνικό μέρισμα δεν κατάσχεται, ούτε συμψηφίζεται με οφειλές και κατά συνέπεια πιστώνεται κανονικά στους λογαριασμούς των δικαιούχων. Σε περίπτωση που εκ λάθους ή αβλεψίας έγινε παρακράτηση ή συμψηφισμός, αποδεσμεύεται άμεσα και αποδίδεται στο δικαιούχο». 

Σημειώνεται ότι από σήμερα ξεκινά η πίστωση του ποσού των 133,2 εκατομμυρίων ευρώ σε 205.912 τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο μέσος όρος του ποσού που θα λάβει ο κάθε δικαιούχος ανέρχεται σε 647 ευρώ. Σήμερα θα καταβληθεί επίσης, το εφάπαξ οικονομικό βοήθημα σε 75.328 ενστόλους.

Οι πρώτες πληρωμές του μερίσματος αφορούν χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους και ελεύθερους επαγγελματίες με διακοπή δραστηριότητας, οι οποίοι, με βάση τις φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν το 2012, πληρούσαν τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Στο μεταξύ, συνεχίζεται η υποβολή των αιτήσεων έως και τις 30 Ιουνίου, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών εξετάζει το ενδεχόμενο διεύρυνησης των κριτηρίων.

Υπενθυμίζεται ότι με τα κριτήρια που είχαν τεθεί εξαρχής αποκλείονταν από την διεκδίκηση του κοινωνικού μερίσματος μεγάλο μέρος της κοινωνίας. 

http://tvxs.gr/

Η Κυριακή του Κυρίου

Η αντίσταση απέναντι στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν εστιάζεται σε ορισμένες μόνο κοινωνικές ομάδες, ούτε αφορά απλά στην οικονομική ή εργασιακή σφαίρα της ζωής μας. Έχει να κάνει με τον ίδιο τον πυρήνα της, με τη βαθειά ανάγκη που έχουμε ως άνθρωποι για παύση, ανάπαυση, περισυλλογή, αναστοχασμό.

Του Χάρη Φαρμάκη

«Η Ιερά Σύνοδος, όπως παλαιότερα, έτσι και τώρα, έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια και ευθύτητα πάνω στο θέμα αυτό. Η ημέρα της Κυριακής, όπως εμφανέστατα δηλώνεται και από το περιεχόμενο της λέξης, είναι ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο.

Ως εκ τούτου η θέση της Εκκλησίας είναι: η Κυριακή να παραμείνει αργία, ώστε να δίδεται η ευκαιρία στους χριστιανούς όχι μόνο να λατρεύουν το Θεό τους, αλλά και να τους παρέχεται η δυνατότητα να αναπαύονται από τον κόπο της εβδομάδος και να προετοιμάζονται και να προγραμματίζουν τις όποιες κινήσεις τους για την επομένη που ξεκινά…».

Ναυτεμπορική, 13/7/2013

Δεν πιστεύω σε κανένα θεό και δεν είμαι κοντά στην Εκκλησία της Ελλάδος. Όμως, στο ζήτημα της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, θεωρώ ότι η θέση της Εκκλησίας ήταν η πιο καίρια από όλες και θα έπρεπε να αποτελέσει τον πυρήνα της αντίστασης στο απαράδεκτο αυτό μέτρο.

Οι έμποροι αντιδρούν στο μέτρο θεωρώντας ότι η περαιτέρω γενίκευση και διεύρυνση του ανταγωνισμού (αυτή τη φορά των χρονικών ορίων του), θα φέρει σε δύσκολη θέση την πλειοψηφία των μικρών εμπορικών επιχειρήσεων, οι οποίες βασίζονται στην οικογενειακή εργασία και διαθέτουν πολύ περιορισμένα χρηματοοικονομικά και εμπορικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, ενώ δεν έχουν και ικανοποιητικά περιθώρια ασφαλείας για να αντιμετωπίσουν, εν μέσω πρωτοφανούς ύφεσης, τις αυξημένες απαιτήσεις που θα φέρει η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Εξ’ ου και η εύλογη λεζάντα της αφίσας που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα: «Μας ανοίγουν Κυριακή για να μας κλείσουν φυλακή.»

Από την πλευρά τους, οι εμποροϋπάλληλοι αντιδρούν τονίζοντας ότι με την εφαρμογή του μέτρου οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα θα πάψουν να έχουν σταθερές ημέρες ανάπαυσης, ημέρες αφιερωμένες στις οικογένειές και τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα, και εύκολα θα γίνονται έρμαια των αναγκών ή των διαθέσεων των εργοδοτών τους. Με την ανεργία στο πρωτοφανές επίπεδο του 28% οι εργαζόμενοι δε θα έχουν άλλη επιλογή από το να αφιερώνουν, τουλάχιστον εν δυνάμει, το σύνολο του προσωπικού τους χρόνου στην επαγγελματική τους ενασχόληση, απλά και μόνο για να ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να τη διατηρήσουν.

Και οι δύο αυτοί λόγοι έχουν βάση και εκφράζουν την εύλογη αντίδραση επαγγελματικών ομάδων στην ανηλεή επίθεση που δέχονται από την εφαρμογή ενός προγράμματος άγριας οικονομικό-κοινωνικής προσαρμογής.

Θεωρώ όμως ότι τα δίκαια επιχειρήματα των εμπόρων και των εργαζομένων αναδεικνύονται καλύτερα ενταγμένα στη βαθύτερη και ευρύτερη πλατφόρμα των θέσεων που εκφράστηκαν (κυρίως) από την Εκκλησία της Ελλάδος. Κι αυτό γιατί οι αντιρρήσεις της Εκκλησίας δεν εστιάζουν σε ορισμένες μόνο κοινωνικές ομάδες, ούτε αφορούν απλά στην οικονομική ή εργασιακή σφαίρα της ζωής μας· έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον πυρήνα της, αφού δίνουν έμφαση στη βαθειά ανάγκη που έχουμε ως άνθρωποι για παύση, ανάπαυση, περισυλλογή, ηθικό, υπαρξιακό, μεταφυσικό αναστοχασμό. Και, σε όσους δεν αρέσουν αυτά τα σοβαρά, ας σκεφτούν ας πούμε την καθολική απήχηση που έχει ο γνωστός στίχος του ‘Δρόμου’, "τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία…".

Συνεπώς, στο πλαίσιο αυτών των επιχειρημάτων, θα πρέπει όλοι μαζί να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε η καθιερωμένη σταθερή αργία της Κυριακής να επανέλθει και να γίνει κατά το δυνατόν σεβαστή για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν είναι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες ή επιχειρηματίες, ως η ημέρα κατά την οποία θα μπορούν να περισυλλέγονται και να αναπαύονται, να ενώνονται με τις οικογένειές και τους φίλους τους, να προγραμματίζουν το χρόνο τους. Για τις ίδιες τις ταλαιπωρημένες πόλεις μας, η Κυριακή να γίνει σεβαστή ως η μόνη ημέρα της εβδομάδας κατά την οποία οι ρυθμοί πέφτουν, ο θόρυβος, η κίνηση και οι ρύποι περιορίζονται.

Αυτά βέβαια είναι εντελώς αδιάφορα για τον καριερίστα Υπουργό Ανάπτυξης και τους υπάλληλους των πιστωτών εντολείς του. Για εκείνους το μοναδικό ζητούμενο είναι να αλωθεί και να καταστεί αντικείμενο οικονομικής ‘αξιοποίησης’ και η τελευταία χωροχρονική πτυχή της Ελλάδας και της ζωής των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν. Ο Υπουργός, βασισμένος στην κρατούσα φτηνή οικονομικίστικη αντίληψη, επικαλείται μελέτες (πάντοτε υπάρχει μια βολική ‘επιστημονική’ μελέτη για να στηρίξει τα επιχειρήματα των πολιτικάντηδων – φυσικά κανείς δεν προσέχει αν στο τέλος διαψεύδεται πανηγυρικά από την εμπειρία), που υποτίθεται δείχνουν ότι η διεύρυνση του ωραρίου είναι ένα ακόμη βήμα προς την επίτευξη του στόχου να καταστεί η Ελλάδα προνομιακό πεδίο της ιδεατής καπιταλιστικής ανάπτυξης που ευαγγελίζονται η Τρόικα και οι κυβερνήσεις της.

Όμως, στα καιροσκοπικά επιχειρήματα του υπουργού, η ελληνική κοινωνία μπορεί ενωμένη να αντιτάξει τις μακρόχρονες ευγενείς παραδόσεις της, που εκφράζουν την πίστη στη διατήρηση ενός πυρήνα αξιοπρέπειας στη ζωή, ενός πυρήνα που δε θα υπόκειται σε οικονομική εκμετάλλευση και θα παραμένει ανεπηρέαστος από τα θέλγητρα της υποτιθέμενης ανάπτυξης (που πάντοτε μας περιμένει στο επόμενο εξάμηνο και μετά από τις επερχόμενες ‘διαρθρωτικές αλλαγές’).

Χριστιανοί και άθεοι, αριστεροί και συντηρητικοί, να απαντήσουμε, με μια φωνή, ότι η Κυριακή είναι και θα παραμείνει αργία, ημέρα αφιερωμένη αποκλειστικά στον Κύριο. Για τους Χριστιανούς ο Κύριος αυτός μπορεί να είναι ο θεός της πίστης τους· για εμάς τους υπόλοιπους, ο Κύριος είναι ο άνθρωπος και το περιβάλλον του, δηλαδή ο ίδιος μας ο εαυτός, ο σύντροφος, το παιδί, ο διπλανός, ο χώρος στον οποίο ζούμε.

 Χάρης Φαρμάκης

http://www.thepressproject.gr/

ΜΜΕ και Εντιμότητα

Λίγο πριν τα τανκς των συνταγματαρχών καταλύσουν τη δημοκρατία στην Ελλάδα, ο Ιταλός στοχαστής, Ουμπέρτο Έκο, στο βιβλίο του, «Σημειολογία στην καθημερινή ζωή» έγραφε: «Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς αφού υπάρχει η τηλεόραση». 

Ο Παπαδόπουλος και η παρέα του δεν είχαν μάλλον εντρυφήσει στο βιβλίο και έτσι έβγαλαν στους δρόμους τα άρματα μάχης και το στρατό, φροντίζοντας πάντως να καταλάβουν αμέσως το κτίριο του ΟΤΕ και της ραδιοτηλεόρασης. 

Τα χρόνια, οι δεκαετίες καλύτερα, πέρασαν και κάποιοι άλλοι φρόντισαν να μελετήσουν πολύ καλά τον Ουμπέρτο Έκο και να ακολουθήσουν τη… συμβουλή του. Διότι αυτό που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια από τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μερίδα του Τύπου, αποδεικνύει του «λόγου το αληθές».

Όλα τα μεγάλα κανάλια, των Αθηνών κυρίως, έχουν καταπατήσει κάθε έννοια δεοντολογίας, προβάλλοντας ότι εξυπηρετεί μια πολιτική τάξη που καταρρέει και η οποία είναι απολύτως ελεγχόμενη μιας επιχειρηματικής ελίτ η οποία, όπως αναφέρουν και τα ξένα ΜΜΕ, δεν έχει πατριωτικά χαρακτηριστικά.

Σταδιακά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μετά οι εφημερίδες της εποχής αλώνονται από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία κάνουν τη μεγάλη έφοδο με τη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης, της «ελεύθερης» όπως παρουσιάστηκε στις αρχές του ’90. Με την κίνηση αυτή αλλάζει ουσιαστικά ο ρόλος του Τύπου και των ΜΜΕ στην Ελλάδα με προκλητικό τρόπο. Αντί να ελέγχει την εξουσία και κυρίως να αποκαλύπτει τη διαπλοκή της επιχειρηματικής τάξης με την εκτελεστική εξουσία, γίνεται όργανο της πρώτης προκειμένου να εξυπηρετούνται καλύτερα οι απαιτήσεις και τα συμφέροντά της.

Εργολάβοι, προμηθευτές του δημοσίου, επιχειρηματίες που έχουν σχέση με το δημόσιο χώρο, εκβιάζουν πλέον μια πολιτική τάξη αδύναμη, που υποχωρεί και υποκύπτει στις απαιτήσεις τους, προκειμένου να απολαμβάνει την προβολή και των θετικών ρεπορτάζ. Όσοι τολμούν να αντιδράσουν δέχονται ανηλεή επίθεση που τους αναγκάζει είτε να συμβιβαστούν, είτε να αποχωρήσουν από το πολιτικό προσκήνιο κρατώντας την αξιοπρέπειά τους. Κοντά τους μεγαλοδημοσιογράφοι που δέχτηκαν να γίνουν πειθήνια όργανά τους, χωρίς αιδώ.

Αυτό όμως που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Στα λεγόμενα συστημικά ΜΜΕ, προβάλλονται μόνο τα θέματα που εξυπηρετούν την πολιτική της συγκυβέρνησης Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση της τρόικας, γιατί αυτή κυβερνά τη χώρα, ενώ αποκρύπτονται προκλητικά σημαντικά θέματα. Για παράδειγμα το μεγάλο κανάλι διαθέτει 20 λεπτά σε ρεπορτάζ και σχολιασμούς για την απόσυρση μιας υποψήφιας από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν λένε κουβέντα για την Ντόρα Μπακογιάννη που αποκαλεί σε τηλεοπτική της συνέντευξη μικρό κόμμα τη Ν.Δ.

Προβάλλουν ανελέητα κάθε θέση της συγκυβέρνησης, αποκρύπτουν κάθε στραβό και ανάποδο, αλλά πρωτοστατούν στην πολεμική, χωρίς εντιμότητα, στα Κόμματα που έχουν διαφορετική άποψη. 

Ενισχύουν το συναίσθημα του φόβου στους πολίτες, προσπαθώντας να τους πείσουν ότι η χώρα θα… εξαφανιστεί, εάν δε συνεχίσουν να κυβερνούν εκείνοι που μας έφεραν σε αυτή την οικτρή κατάσταση, καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας.

Η προσπάθεια ελέγχου της συνείδησης των Ελλήνων βρίσκεται σε εξέλιξη οργανωμένη από επαγγελματίες του είδους. Εκείνο που διαπιστώνουμε στη χώρα μας είναι η επιβολή της λεγόμενης «δημοκρατικής λογοκρισίας», όπως την περιγράφει ο Ιγνάσιο Ραμονέ στο βιβλίο του, «η τυραννία των ΜΜΕ» όπου σημειώνει:

«Ανέκαθεν, η έννοια της λογοκρισίας ήταν αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την απολυταρχική εξουσία, της οποία αποτελεί σημαντική συνιστώσα. Λογοκρισία σημαίνει κατάργηση, απαγόρευση, παρεμπόδιση, περικοπή και παρακράτηση της πληροφορίας, αφού η εξουσία θεωρεί ότι ένα σημαντικό στοιχείο της δύναμής της είναι ο έλεγχος της έκφρασης και της επικοινωνίας».

Δημοσκοπήσεις

Αυτή την προσπάθεια ελέγχου των συνειδήσεων βλέπουμε και στις δημοσκοπήσεις που παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την ευρωβουλή.
Μέσα σε λίγες μέρες το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να φτάσει και τις πέντε μονάδες αλλάζει υπέρ της ΝΔ με πολύ μικρή διαφορά, ξαφνικά η λεγόμενη παράσταση νίκης μεταβάλλεται υπέρ της «γαλάζιας» παράταξης, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς είναι… καταλληλότερος ακόμη και για να κάνουν παιδιά μαζί του οι γυναίκες μας.

Την ίδια ώρα αποκρύπτουν το κυριότερο στοιχείο των δημοσκοπήσεων, που είναι η οργισμένη αντίδραση της μεγάλης πλειοψηφία των πολιτών, όταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής τους γραμμής ακούνε την λέξη δημοσκόπηση. Μόλις ένας στους δέκα πολίτες δέχεται πλέον να απαντήσει, δείχνοντας τη μεγάλη ρευστότητα του εκλογικού σώματος.

Όσοι δημοσκόποι θέλουν να κρατήσουν τη σοβαρότητά τους επισημαίνουν αυτό εύρημα, τονίζουν την οργή και το θυμό των πολιτών, υπογραμμίζοντας ότι το βράδυ της 25ης Μαΐου το πιθανότερο είναι να δούμε απίστευτα πράγματα.

Και αυτή είναι η πραγματικότητα όταν η πραγματική ανεργία έχει ξεπεράσει το 30%, οι ανασφάλιστοι που δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι εκατομμύρια, όταν το εισόδημα των Ελλήνων έχει μειωθεί μέσα σε τρία χρόνια πάνω από 50%, και η ανεξαρτησία της χώρας έχει παραδοθεί στους δανειστές.

«Η Ελλάδα έχει παραιτηθεί από την εθνική της κυριαρχία, αυτοκαταλύεται ως ανεξάρτητο κράτος και γίνεται υποτελής στους δανειστές της, αυτοκαταλύεται ένα κράτος χωρίς πόλεμο εν καιρώ ειρήνης. Πρόκειται για πρωτοφανές ιστορικό γεγονός», γράφει στο νέο του βιβλίο, «Αγαπημένο μου Σύνταγμα», ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασίλειος Νικόπουλος, σημειώνοντας ότι το Σύνταγμα της Ελλάδος για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου γνώρισε τέτοια περιφρόνηση, κάνοντας λόγο για ξεκάθαρη συνταγματική εκτροπή.

Αυτές τις θέσεις και τις απόψεις δεν πρόκειται να τις δούμε σε κάποιο από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας, που πιστεύουν ότι ελέγχοντας τις συνειδήσεις θα κρατήσουν στην εξουσία ένα φαύλο πολιτικό σύστημα προκειμένου να το ελέγχουν οι ιδιοκτήτες τους και να κάνουν τις… δουλειές του. Μόνο που δεν έχουν αντιληφθεί ότι καταρρέουν μαζί του.
Γιατί όπως γράφει ο Ιγνάσιο Ραμονέ:

«Ο έλεγχος των ΜΜΕ, και της τηλεόρασης ειδικότερα, δεν συνεπάγεται αυτόματα και έλεγχο των συνειδήσεων. Η διάχυση ιδεών και η διαμόρφωση συνειδήσεων δεν είναι σε καμία περίπτωση μια απλή, μηχανική πράξη. Αντίθετα, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά περίπλοκη».

Κώστας Βασιλάκης για το tvxs.gr

 

Αποδόμηση του success story αλά γαλλικά

Το μήνυμα του success story που προσπαθεί να περάσει ο Α. Σαμαράς δεν είναι ορατό τους δρόμους της Αθήνας με τις διανομές τροφίμων και τους άστεγους, γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde, υποστηρίζοντας ότι οι αλλαγές στην Ελλάδα δεν είναι ορατές

«Η κοινωνία αισθάνεται ενοχές για την κατάσταση που επικρατεί και αυτό ευνοεί την κυβέρνηση Σαμαρά η οποία μετά από δύο χρόνια διαχείρισης της κρίσης δεν έχει ακόμα καταρρεύσει και καταφέρνει να αντιστέκεται στην επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρεται στο άρθρο για την Ελλάδα.

Η Αθήνα έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά απέφυγε τις πιο σημαντικές, επισημαίνει ο αρθρογράφος. 

Στα θετικά, περιλαμβάνεται ο εκσυγχρονισμός των εφοριών. Παρόλα αυτά, η φορολογική μεταρρύθμιση δεν έχει γίνει ακόμα και δεν έχει υπάρξει απλοποίηση. Έτσι, κάθε νέος νόμος προστίθεται στον προηγούμενο, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το «ελληνικό φορολογικό μιλφέιγ»...

http://www.thepressproject.gr/

Να φύγει η Ιταλία από την Ευρωζώνη λέει ο Μπερλουσκόνι.

Του Γιώργου Δελαστίκ
Πολιτική... «πυρηνική βόμβα» εναντίον του ευρώ και της γερμανικής πολιτικής έριξε προχθές ο δεξιός πολιτικός ηγέτης και μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ιταλίας κατά την τελευταία εικοσαετία Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: «Η ιδέα να βγούμε από το ευρώ μού φαίνεται ριψοκίνδυνη, αλλά αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΕ, θα είμαστε υποχρεωμένοι εμείς, η Γαλλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία να βγούμε από το ευρώ για να ξαναγυρίσουμε στο δικό μας νόμισμα» τόνισε ο Μπερλουσκόνι χωρίς περιστροφές. Συνέχισε ακάθεκτος: «Δεν μπορούμε να πάμε μπροστά έτσι, με το ευρώ που για μας είναι ένα ξένο νόμισμα. Τώρα είμαστε σαν την Αργεντινή!» υπογράμμισε προκαλώντας για μια ακόμη φορά πανευρωπαϊκή αίσθηση. Η λύση που προτείνει είναι σαφής και απολύτως συγκρουσιακή με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του Βερολίνου.

«Η ΕΚΤ πρέπει να εγγυηθεί το δημόσιο χρέος όλων των χωρών (σ.σ. εννοεί των κρατών - μελών της ΕΕ), πρέπει να τυπώνει χρήμα και να εκδίδει κρατικά ομόλογα. Να κάνει όλα αυτά τα οποία δεν έχει θελήσει η Γερμανία» πρόσθεσε με κατηγορηματικό τρόπο, πριν διατυπώσει τον κύριο όρο της πολιτικής που ο δεξιός Ιταλός ηγέτης θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να παραμείνει η Ιταλία στην Ευρωζώνη: «Πρέπει να επιβάλουμε στη Γερμανία, η ΕΚΤ να γίνει κεντρική τράπεζα όλων των κρατών. Αν αυτό δεν γίνει, τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να βγούμε από το ευρώ»!

Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι από πολιτική σκοπιά μια χυδαία και απεχθής προσωπικότητα που με την προκλητική και ξεδιάντροπη συμπεριφορά του αποκαλύπτει τη διαφθορά, τη χυδαιότητα και το μηδαμινό πολιτικό μέγεθος των σημερινών ηγετών της Ευρώπης. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ταυτόχρονα είναι ένας από τους κορυφαίους πετυχημένους επιχειρηματίες του ανεπτυγμένου ιταλικού Βορρά, της οικονομικής καρδιάς της τέταρτης ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης μετά τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία. Εχει τεράστια πολιτική σημασία ένας επιχειρηματίας και πολιτικός σαν τον Μπερλουσκόνι να θεωρεί την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ ως αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσης μιας από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης. Οταν ένας από τους κορυφαίους επιχειρηματίες και μάλιστα της τέταρτης οικονομίας της ΕΕ, της Ιταλίας, λέει το εκπληκτικό... «τώρα είμαστε σαν την Αργεντινή (!)», τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από όσο υποδηλώνει η πολιτική επιρροή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Την έκταση της πολιτικής πρόκλησης για το ευρώ στην Ιταλία αποκάλυπτε κύριο άρθρο της σοβαρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το οποίο δημοσιεύτηκε την ίδια ημέρα που ο Μπερλουσκόνι έδινε τη ραδιοφωνική του συνέντευξη. «Πέντε κόμματα, τα οποία σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχουν προοπτική να συγκεντρώσουν περίπου το 60% των ψήφων, επιδιώκουν τώρα με οξείς τόνους την έξοδο από το ευρώ, ένα δημοψήφισμα για την έξοδο ή πλήρως νέες συνθήκες (σ.σ. της ΕΕ) ως προϋπόθεση για την παραμονή της Ιταλίας στη Νομισματική Ενωση» έγραφε στην αρχή του άρθρου της η γερμανική εφημερίδα. «Ο ηγέτης μάλιστα του κόμματος της Λίγκας του Βορρά λέει ότι το ευρώ είναι τμήμα ενός εγκληματικού σχεδίου για τον πλουτισμό της Γερμανίας και την κυριαρχία επί της Ιταλίας» προσθέτει με μάλλον γνήσια έκπληξη ο Γερμανός αρθρογράφος. Αν σκεφτεί κανείς ότι η Λίγκα του Βορρά μέχρι πρόσφατα εξέφραζε τους πιο «γερμανόφρονες» Ιταλούς, η εκ βάθρων ανατροπή της πολιτικής του κόμματος αυτού υποδηλώνει σοβαρότατες πολιτικές ανακατατάξεις αναφορικά με τον ραγδαία αναπτυσσόμενο αντιγερμανισμό σε μεγάλα πλέον τμήματα των ευρωπαϊκών λαών.

Οπως φαίνεται πάντως και από το άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», οι Γερμανοί προτιμούν να δείχνουν την περιφρόνησή τους προς τους Ιταλούς παρά να αλλάξουν πολιτική. «Οι Ιταλοί πολιτικοί υπόσχονται ότι η Ιταλία χωρίς το ευρώ θα γίνει ένα τεμπελχανείο (!), με περισσότερο πληθωρισμό ως υποθετικό ''λιπαντικό της ανάπτυξης'' ή με μια άνετη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους μέσω της κεντρικής τράπεζας» αναφέρει επιθετικά η γερμανική εφημερίδα. Με τέτοια νοοτροπία των Γερμανών, η έκρηξη στην Ευρώπη ολόκληρη κατά της πολιτικής του Βερολίνου δεν θα είναι μόνο εκλογική...



ethnos.gr

Τον άνδρα της Τρέμη διόρισε πρόεδρο στο Ωνάσειο ο Αδωνις!

Τα καθήκοντα του προέδρου του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου αναλαμβάνει ο καθηγητής Χειρουργικής κ. Νίκος Νικητέας και σύζυγος της κυρίας Ολγας Τρέμη μετά την παραίτηση του καθηγητή Γιάννη Λεκάκη.

Σύμφωνα με την απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Υγείας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, η σύνθεση του Δ.Σ. του Ωνασείου διαμορφώνεται ως εξής:

α. Νικητέας Νικόλαος, Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με αναπληρωτή τον Ευσταθόπουλο Ευστάθιο, Αναπληρωτή Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

β. Νίκας Δημήτριος, Καρδιοχειρουργός, Καθηγητής τ. Δ/ντής του Παν/μίου Νότιας Αλαμπάμα, με αναπληρωτή τον Θεοδωρόπουλο Ιωάννη, Δικηγόρο.

γ. Αυγερινός Αντώνιος , Φαρμακοποιός, με αναπληρωτή τον Ψαλτόπουλο Δημήτριο, Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πατρών.

δ. Λαμπίρης Ηλίας, Καθηγητής Ορθοπεδικής, με αναπληρωτή τον Νησιώτη Αθανάσιο, Συντονιστή Δ/ντή Χειρουργό του Γ.Ο.Ν.Κ. «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ».

ε. Χατζής Αναστάσιος, Διευθυντής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ», με αναπληρώτρια την Αδαμίδου Βασιλική, Συνταξιούχο Δημοσίου.

στ. Μπαλτόπουλος Παναγιώτης, Συντονιστής Δ/ντής Ορθοπεδικής Κλινικής του Γ.Ν.Α. «ΚΑΤ», με αναπληρωτή τον Ανδρικόπουλο Παναγιώτη, Δικηγόρο.

ζ. Ιωαννίδης Ιωάννης, Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ωνάση, με αναπληρώτριά του την Μόσχου Μαριάννα, Γραμματέα του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ωνάση, ως εκπρόσωποι του Κοινωφελούς Ιδρύματος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΩΝΑΣΗΣ.

Η θητεία των διοριζομένων με την υπουργική απόφαση λήγει με τη λήξη της θητείας και των λοιπών μελών του Συμβουλίου στις 7-6-2014.

olympia.gr

Ο Βενιζέλος καταδίκασε τη χώρα στο αγγλικό Δίκαιο, ενώ είχαν βρει λύση οι Αμερικανοί

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών, ήταν αυτός που πήρε την απόφαση να προχωρήσει στο PSI και να εντάξει τη διαδικασία στο Αγγλικό Δίκαιο, υποθηκεύοντας την ανεξαρτησία της χώρας και τα περιουσιακά της στοιχεία (έσοδα από ενέργεια, αποθέματα χρυσού, πλουτοπαραγωγικές πηγές) παρά τις αντίθετες προτάσεις της αμερικανικής εταιρείας συμβούλου, που προσέλαβε και πλήρωσε για να εξασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα.

Τα έγγραφα που αποκαλύπτει το koutipandoras.gr και τα οποία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως ο τότε υπουργός Οικονομικών λειτούργησε με γνώμονα ξένα συμφέροντα, δημοσιεύονται για τραγική ειρωνεία την περίοδο που ένας μικροομολογιούχος αυτοκτόνησε, αφού καταστράφηκε από το κούρεμα που αποφάσισε ο Βενιζέλος.

Η αμερικανική εταιρεία Cleary Gottlieb Steen and Hamilton, ορίστηκε από τον Βενιζέλο ως η εταιρεία που θα διαμεσολαβούσε νομικά και θα διαχειριζόταν το σενάριο του PSI. Για την υπόθεση αυτή η εταιρεία έλαβε μερικά εκατομμύρια ως αμοιβή.

Στις 4 Αυγούστου 2011, ο Lee Buccheit, μέτοχος της εταιρείας και ειδικός σε θέματα χρηματοοικονομικής διαχείρισης και κρατικού χρέους, με επιστολή του στον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ Πέτρο Χριστοδούλου, αναφέρει τα αποτελέσματα των επαφών του με τους ομολογιούχους και τις προτάσεις που υπάρχουν. Η ενημέρωση προφανώς και απευθύνεται στον άνθρωπο που πρόκειται να πάρει τις αποφάσεις, δηλαδή τον υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο.

Ο Buccheit, ενημερώνει λοιπόν πως οι αντιπρόσωποι διαχείρισης επιμένουν τα ομολογιακά δάνεια να διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα στο μέλλον, το ελληνικό κράτος να αλλάξει το νομικό καθεστώς.

Γράφει συγκεκριμένα: «Οι αντιπρόσωποι διαχείρισης ισχυρίστηκαν ότι η συνέχιση της πρακτικής που θέλει τα ομόλογα της  Ελλάδας να εκδίδονται υπό ελληνικό δίκαιο θέτει τους ομολογιούχους στο έλεος της Βουλής για τα επόμενα 30 χρόνια. Ισχυρίζονται πως η Βουλή θα μπορεί στο μέλλον να αλλάξει τους σχετικούς νόμους με επιζήμιο, για τα συμφέροντα των ομολογιούχων, τρόπο».

Δηλαδή οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μελλοντική αλλαγή του ελληνικού θεσμικού πλαισίου που μπορεί να μην τους συμφέρει. Έτσι ο Buccheit, προτείνει στην ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών και τους χειριστές της υπόθεσης: «Υπάρχει μια συμβιβαστική λύση που απευθύνεται και στην ανησυχία των αντιπροσώπων διαχείρισης ενώ παράλληλα διατηρεί και την ελληνική νομοθεσία στα νέα ομόλογα. Τα νέα ομόλογα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και μια πρόβλεψη κατά το εξής πρότυπο: Αυτά τα ομόλογα θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το Δίκαιο της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως αυτό ισχύει έως και την 1η Αυγούστου 2011. Επίσης, τα νέα ομόλογα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη ρητή υποβολή τους στη δικαιοδοσία τόσο των ελληνικών, όσο και των αγγλικών δικαστηρίων.

Το αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης θα είναι να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος να περάσει η Βουλή κάποιον μελλοντικό νόμο που θα φέρει σε μειονεκτική θέση τους ομολογιούχους του Project Oak.»

Η νομική εταιρεία προτείνει δηλαδή την εναλλακτική λύση, σε όποιο δικαστήριο και αν επιδικάζονται μελλοντικές διαφορές, Ελλάδας ή εξωτερικού, αυτό να γίνεται με βάση το ελληνικό Δίκαιο και τη διαβεβαίωση πως αυτό δεν θα αλλάξει. Με τον τρόπο αυτό η εταιρεία επιλύει την πιθανή νομική ανασφάλεια των ομολογιούχων για το κούρεμα.

Ο Βενιζέλος ωστόσο απορρίπτει τη λύση και προχωρά σε PSI επιλέγοντας το αγγλικό Δίκαιο και την υποθήκευση της Ελλάδας. Το PSI βεβαίως καταστρέφει ταμεία και μικροομολογιούχους, ενώ αφήνει αλώβητους άλλους κατόχους ομολόγων. Οι τράπεζες οι οποίες φαίνονται να χάνουν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων ανακεφαλαιοποιούνται με 50 δισ. ευρώ.

Η απόφαση του Βενιζέλου να εντάξει τη διαδικασία στο αγγλικό Δίκαιο παρά τις αντίθετες συμβουλές της εταιρείας που πληρώθηκε για να βρει λύση, δεν βάζουν μόνο ένα πολιτικό αλλά και ένα νομικό θέμα το οποίο συνοψίζεται στο απλό ερώτημα: «για ποιό λόγο ο υπουργός Οικονομικών λειτούργησε ενάντια στο συμφέρον της χώρας;» Περιμένουμε απάντηση.

Δείτε τα ντοκουμέντα 

http://www.koutipandoras.gr/

Η ψήφος και η συνείδηση μας

Είναι γεγονός ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές και ειδικά μετά τον «Καλλικράτη» οι περισσότεροι ψηφίζουν με προσωπικά κριτήρια η μικροσυμφέροντα, και είναι γνωστό ότι δεν θα καταγραφούν πολιτικές τάσεις στο αποτέλεσμα γιατί ακριβώς αυτές οι ρουσφετολογικές και οικογενειοκρατικές πρακτικές έχουν ακυρώσει την ήδη απαξιωμένη πολιτική.

Αυτή όμως είναι και η αιτία της καταστροφής μας, οι περισσότεροι δεν μπορούν η δεν θέλουν να το καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα όλες μας οι ενέργειες και ο τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μας είναι πολιτικές εκφράσεις, απαξιώνοντας την πολιτική και βάζοντας την στο περιθώριο ουσιαστικά ακυρώνουμε την ίδια μας τη ζωή.(δεν μιλάω για τους κάθε είδους πολιτικούς- υπεύθυνους για τη μιζέρια μας)

Αλλά για να μη γράφω πολλά γιατί τα τελευταία χρόνια δυστυχώς βαριόμαστε και να διαβάζουμε, να το πω ορθά κοφτά.

Έχετε καταλάβει προς τα που πάμε; έχετε υποψιαστεί την κατάρρευση της χώρας που έρχεται; έχετε συνειδητοποιήσει ότι σε λίγο θα χάσετε τα σπίτια σας; τη δουλειά σας(όσοι ακόμα έχετε), ότι τα παιδιά σας θα φύγουν όλα στο εξωτερικό και θα γίνουμε μια χώρα γερόντων; ότι θα ζούμε εξαθλιωμένοι και άστεγοι στον τόπο που θα τον έχουν ήδη πάρει οι δανειστές μας;

Όλα τα άλλα που ακούω, δηλαδή ότι εγώ θα ψηφίσω τον τάδε επειδή μου έταξε αυτό, ή ότι θα ψηφίσω τον κουμπάρο μου ή το φίλο μου γιατί έχω υποχρέωση, ή ότι θα ψηφίσω τον Σπύρο γιατί δε μου αρέσει ο Νίκος και δεκάδες άλλα φαιδρά, είναι το αποτέλεσμα της απαξίωσης της πολιτικής και του πνευματικού και πολιτιστικού μας ξεπεσμού, αυτός ο ξεπεσμός κάθε αξίας μας έφερε εδώ και θα μας παρασύρει όλους, ξυπνούς και κοιμισμένους, στον όλεθρο.

Όταν μπείτε στο παραβάν για να ψηφίσετε σταθείτε για λίγο και μιλήστε με τη συνείδησή σας, σκεφτείτε ότι: ή ψήφος δεν είναι η εκπλήρωση μιας «υποχρέωσης», ούτε τρόπος έκφρασης προσωπικής αντιπάθειας, είναι μυστική και ιερή και δεν εξαγοράζεται, είναι το μόνο όπλο σας στη μάχη για την ίδια σας την υπόσταση αλλά και όλων μας μαζί, δεν έχουμε το δικαίωμα να την πουλάμε.

Σκεφτείτε το μέλλον της Ελλάδας που βουλιάζει και χάνεται.

Από τον Κώστα Λιτσαρδόπουλο (Νέα Ριζοσπαστική Κίνηση Κέρκυρας)


Πηγή:
paganeli.wordpress.com

 

Δημήτρης Κοτρώνης - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης, στην Δημοτική Ενότητα Παλλήνης με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βουνιχώρα της Φωκίδας.

Γη άγονη και φτωχή αλλά τόσο πλούσια σε παραστάσεις γόνιμες για την παιδική ψυχή, που απλόχερα μας τις μοίραζε και μ’ αυτές τροφοδοτούσε καρδιά και νου.

Από τα πρώτα φοιτητικά χρόνια εντάχθηκα στο χώρο της αριστεράς, αρχικά στο ΚΚΕ, στο Συνασπισμό και στο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια.

Αν πρέπει κάτι να ξεχωρίσω από τη στάση μου απέναντι στη ζωή, πρέπει να πω ότι πάντα θεωρούσα –και θεωρώ- ότι η όποια ατομική προσπάθεια ˝για να πάει ο κόσμος μπροστά˝ μπορεί να έχει πιθανότητες επιτυχίας, μόνο ενταγμένη μέσα στη συλλογική προσπάθεια.

Αυτή την έννοια έχει και η συμμετοχή μου στην Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο.


http://pa-pallini.blogspot.gr/

Φιλελευθερισμός και στις παραλίες

Μια μέρα στις αρχές του καλοκαιριού του 2012 ξεκινούσα με την παρέα μου για να πάμε για μπάνιο σ’ένα μέρος που δε βρισκόταν μέσα στη Χαλκιδική, όπως συνηθίζεται μ’εμάς τους Θεσσαλονικείς, αλλά πιο κοντά στην πόλη, σε μία περιοχή γεμάτη κακές παραλίες, με ρηχά για πολλά μέτρα και θολά νερά. Γνωρίζαμε όμως από άλλες χρονιές ένα μικρό και αρκετά άγνωστοκομματάκι ακτής, όπου για κάποιον παράξενο λόγο, η παραλία εκεί ήταν μια χαρά και η θάλασσα αρκετά καθαρή.

Εκείνο το καλοκαίρι ανακαλύψαμε ότι η αγαπημένη μας κοντινή παραλία όχι μόνο είχε πάψει να είναι άγνωστη, αλλά είχε πλέον γεμίσει ξαπλώστρες. Κι όταν λέω ότι είχε γεμίσει, εννοώ ότι κάποιος είχε καταλάβει ολόκληρο το κομμάτι για το οποίο μιλούσα, από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, εκτός από μία λωρίδα μπροστά στη θάλασσα, τριών-τεσσάρων μέτρων το πολύ. Βλέποντας αυτό το θέαμα, η γενική αντίδραση αρκετών στην παρέα ήταν περίπου: Ώστε έτσι ξηγιέται ο μαλάκας; ωραία, θα πάμε να βάλουμε την ομπρέλα ακριβώς μπροστά στις ξαπλώστρες του, λοιπόν. Στο κάτω κάτω δε μας έχει αφήσει άλλη επιλογή. Μέσα σε δύο λεπτά, ο προαναφερθείς μαλάκας βρέθηκε πάνω απ’τα κεφάλια μας, ζητώντας να μάθει γιατί δεν πηγαίναμε λίγο πιο πέρα (λίγες εκατοντάδες μέτρα μόνο, εκεί που δεν κολυμπά κανείς γιατί η θάλασσα είναι χάλια) να βάλουμε την ομπρέλα μας εκεί. Μετά τις προφανείς απαντήσεις και ενώ ο τύπος είχε ήδη καταφύγει στο πρώτο πράγμα που ήξερε, δηλαδή στον κλασσικό ελληναράδικο τσαμπουκά εναντίον μου (ήμουν ο άντρας της παρέας, βλέπετε), όσοι είχαμε συμμετέχει σ’αυτή την ανούσια κουβέντα με κάποιον που θεωρούσε ότι επειδή έδωσε μερικά λεφτά στο δήμο, είχε αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης στη μόνη καλή παραλία σε ακτίνα δεκάδων χιλιομέτρων, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τη συγκατάβαση της υπόλοιπης παρέας που έλεγε πλέον: Χέστο μωρέ, πάμε στις ξαπλώστρες. Κερνάω εγώ, αν δε θες να πληρώσεις. Γινόμαστε θέαμα και άλλα παρόμοια, που προσωπικά με εκνεύρισαν ακόμα περισσότερο, ειδικά αφού ο τύπος επιστράτευε πλέον τα υψηλά επιχειρήματα του μνημονιακού αφεντικού περί των αίτιων της κρίσης, δηλαδή:Γι’αυτό δεν πάει μπροστά αυτή η χώρα κλπ.

Εμ, γι’αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, στο μνημόνιο, επειδή κάποιοι σε αυτή τη χώρα σαμποτάρουν συνεχώς κάθε επένδυση, κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, αρνούμενοι να κάνουν πλούσιο κάποιον που απλά τσεπώνει μια επιδότηση και σκάει μύτη στην παραλία για να σου πουλήσει αέρα κοπανιστό, σα να είναι ιδιοκτησία του ένα δημόσιο αγαθό. Τέτοιοι άνθρωποι θα φέρουν την ανάπτυξη, εισπράττοντας ένα δεκάευρο ανά κεφάλι λουόμενου και πληρώνοντας κανα τριακοσάρι ευρώ σε δύο παιδιά, στην πραγματικότητα χωρίς να προσφέρουν στην παραγωγική διαδικασία κάτι περισσότερο από ένα φραπόγαλο, καταλήξαμε να λέμε, αναμασώντας ειρωνικά όλους τους σχετικούς Μανδραβελισμούς, με αποτέλεσμα να λήξει επιτέλους η συζήτηση. Λίγα λεπτά αργότερα, βρέθηκαν κι άλλοι άνθρωποι που αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο, στήνοντας τις ομπρέλες τους μπροστά στις ξαπλώστρες. Την επόμενη φορά που πήγαμε στη συγκεκριμένη παραλία, ο καινοτόμος επιχειρηματίας που τον καταπιέζουν οι μίζεροιμε τις Ι.Χ. ομπρέλες τους είχε πλέον βρει λύση σε όλα τα προβλήματά του: οι ξαπλώστρες του έγλειφαν το κύμα, αλλά αυτό ασφαλώς δεν του αφαιρούσε το θράσος να απειλεί όποιον διαμαρτυρόταν ότι θα φέρει τη δημοτική αστυνομία να τον κανονίσει.

Κάθομαι και τα θυμάμαι όλα αυτά, γιατί αυτό που με πείραξε πολύ περισσότερο από το θράσος του καντινιέρη entepreneur ήταν ο αθεράπευτος μικροαστισμός μερίδας της παρέας που φοβόταν ότι όταν διεκδικείς το δικαίωμά σου σε ένα τετραγωνικό άμμου, ξεφτιλίζεσαι απέναντι στον κόσμο που θα σε θεωρήσει τζαμπατζή. Πολύ καιρό πριν αποφασίσει η αγαπημένη μαςκυβέρνηση – ακομπλεξάριστη πλέον για τον απολυταρχικό νεοφιλελευθερισμό της – να νομοθετήσει, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα να πάψουν και οι παραλίες να αποτελούν δημόσιο αγαθό και να γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες δε θα έχει καμία θέση όποιος δεν είναιπρόθυμος να πληρώσει, ήταν έκδηλα τα σχετικά κόμπλεξ πολλών συμπολιτών μας: όντας μισθωτοί που τους άρεσε στον ελεύθερό τους χρόνο να παίζουν τους αστούς, ένιωθαν υποχρεωμένοι να κάτσουν σε ξαπλώστρα, όχι μόνο βλέποντας το να τους εκμεταλλεύονται οικονομικά σα δείγμα κοινωνικού στάτους, αλλά και βρίσκοντας μίζερο όποιον δεν είχε όρεξη να τους μιμηθεί. Η πλειοψηφεία των Ελλήνων έμαθε από καιρό να ανέχεται κάθε είδους αεριτζήδες. Γιατί όχι λοιπόν και αυτούς της ξαπλώστρας, κι ας καταπατούσαν τους ήδη απαράδεκτους κανονισμούς, καταλαμβάνοντας μεγαλύτερες εκτάσεις από το επιτρεπόμενο και μη αφήνοντας έστω ένα κενό λίγων μέτρων από τη θάλασσα. Ο πολίτης που ψαρώνει όταν του λένε ότι η ομπρέλα του και η ψάθα στο πάτωμα τον κάνουν να δείχνει σα γύφτος, ενώ αντίθετα, έχει πειστεί ότι η selfie που θα τραβήξει στην ξαπλώστρα δείχνει, όχι ότι τον πιάνουν μαλάκα, αλλά ότι κάνει καλή ζωή και θα έπρεπε να ζηλέψουμε, είναι ένας πολίτης που δεν έμαθε ποτέ να διεκδικεί ούτε τα στοιχειώδη: από την πρόσβαση στην παραλία μέχρι το ίδιο το νερό που πίνει. Του λείπει – κι αυτό είναι το πραγματικά αστείο – ακριβώς αυτό που οι φιλελεύθεροι, όταν τους συμφέρει, συνηθίζουν να αποκαλούν ευρωπαϊκή κουλτούρα, γιατί οι κάτοικοι των ευρωπαϊκών μητροπόλεων σπάνια υποφέρουν από το νεοελληνικό μικροαστισμό που θεωρεί υποχρεωτικό το να κάτσεις σε μαγαζί, αντί να χαρείς το δημόσιο χώρο, αράζοντας στα γρασίδια κάποιου πάρκου. Είναι ένας πολίτης που ύστερα από 5 λεπτά τηλεόρασης, θα πειστεί ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν οι υπηρεσίες υγείας, η παιδεία και τα παιδιά του μαζί, αρκεί να του πεις ότι όλα αυτά τα περί δημόσιων αγαθών είναι χρεωκοπημένες σοβιετικές αντιλήψεις, όπου το«σοβιετικές» αποτελεί ένα ομιχλώδες συνώνυμο του ντεμοντέ, σαν το καπέλο που φορούσε συνεχώς στα τελευταία του ο Καζαντζίδης. Είναι αυτός που ακούει στα σοβαρά τα επιχειρήματα των μιντιακών υπαλλήλων του εθνικού εργολάβου, που τίποτα δε θα τον αποτρέψει από το να πνίξει σε τοξικές ουσίες χιλιάδες κατοίκους και να καταστρέψει μια ολόκληρη περιοχή της Χαλκιδικής (δημιουργώντας όμως εκατοντάδες θέσεις εργασίας!), αφού η κυβέρνηση του έκανε δώρο μεταλλευτικό πλούτο δισεκατομμυρίων και τι αντίλογος να υπάρξει σε μια τέτοια μεγάλη επένδυση, εφόσον το να ζει ένας κεφαλαιοκράτης με δημόσιο χρήμα δεν αποκαλείται σοβιετική αντίληψη από κανέναν Μανδραβέλη.

Είναι λοιπόν εύκολο να λέμε το προφανές, ότι αυτή η κυβέρνηση δε θα σταματήσει πουθενά, μέχρι να γίνουμε ένα best-of κάθε νεοφιλελεύθερης μπανανίας αυτού του κόσμου, αλλά μία πικρή αλήθεια είναι ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση αποφάσισε να μας δώσει τις παραλίες που η πλειοψηφεία των πολιτών απέδειξε ότι της αξίζουν.

Δηλαδή αυτό:

CrippleHorseshortlink: http://wp.me/p1pa1c-jAY

http://parallhlografos.wordpress.com/

Κλάψε, κλάψε! Του Πιτσιρίκου

Τέσσερις μήνες στη φυλακή ήταν αρκετοί για να μετατρέψουν τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Στάθη Μπούκουρα από Ράμπο σε Μάρθα Βούρτση. Βέβαια, η Μάρθα Βούρτση είχε και ταλέντο.

Ο Στάθης Μπούκουρας το έριξε στην κλαψομουνίαση μέσα στη Βουλή, σε μια προσπάθεια να προκαλέσει οίκτο.

Το λαϊκό παιδί που εργάζεται από 15 ετών, είναι παντρεμένος 25 χρόνια με την ίδια γυναίκα -την καημένη-, έχει τρία παιδιά που έμειναν ορφανά, παίρνει ψυχοφάρμακα, και προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου τον έκανε εθνικιστή. Όλοι θυμόμαστε πόσο εθνικιστής ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Φυσικά, ο Στάθης Μπούκουρας ξέχασε την δράση του ως μέλος και βουλευτής της Χρυσής Αυγής αλλά τα «κατορθώματά» του υπάρχουν σε πολλά βίντεο στο Διαδίκτυο.

Βλέποντας τον Μπούκουρα να προσπαθεί να κερδίσει τον οίκτο των άλλων βουλευτών -ώστε να μην αρθεί η ασυλία του-, σκεφτόμουν τα ζώα που ψήφισαν αυτόν και τα άλλα μπουμπούκια της Χρυσής Αυγής.

Μπορεί ο Μπούκουρας να έκανε πως κλαίει, αλλά είναι πάρα πολύ αστείο πως χιλιάδες Έλληνες ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, για να τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα.

Θα πρέπει να αισθάνθηκαν πολύ μαλάκες που έστειλαν στη Βουλή τους χρυσαυγίτες Μπούκουρες για να πλακώσουν τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, και οι Μπούκουρες κατάντησαν να μυξοκλαίνε σαν τρίχρονα που δεν τους παίρνει η μαμά τους γλειφιτζούρι.

Μην ξεχάσουν να τους ψηφίσουν ξανά.

Βγάζουν πολύ γέλιο.

Και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, και οι ψηφοφόροι τους.



 

Ψηφίστηκε η σκανδαλώδης τροπολογία για τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής

Ψηφίστηκε σήμερα από την Ολομέλεια της Βουλής η σκανδαλώδης τροπολογία με την οποία τακτοποιούνται τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής μέχρι τις 30 Αυγούστου. Η τροπολογία είχε κατατεθεί στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων, το οποίο ψηφίστηκε επί των άρθρων και των τροπολογιών. 

Στο ίδιο νομοσχέδιο ενσωματώθηκαν 12 υπουργικές τροπολογίες και έξι βουλευτικές, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση βουλευτών της αντιπολίτευσης -ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ- οι οποίοι έκαναν λόγο για εσπευσμένες προεκλογικές ρυθμίσεις, ενώ ο κ. Χατζηδάκης απάντησε ότι αφορούν σε επείγοντα θέματα (διεξαγωγή εκλογών, πληρωμή εργαζομένων, ημερομηνίες που παρέρχονται και απαιτείται παράταση), αλλά και σε προαπαιτούμενα της τρόικας.

Ειδικότερα, για τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΟΜΜΑ) προβλέπεται ότι:

• Απαλλάσσεται από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ενημερότητας, αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας για τα χρέη του προς το ελληνικό δημόσιο, το ΙΚΑ ή άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, πλην της μεταβίβασης ακινήτου ιδιοκτησίας του.
• Δεν επιτρέπεται σε βάρος του η διενέργεια πάσης φύσης συμψηφισμού που αφορά βεβαιωμένες χρηματικές απαιτήσεις.
• Αναστέλλονται οι κατά του Μεγάρου πάσης φύσεως πράξεις διοικητικές ή αναγκαστικές εκτελέσεις και λήψεις οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου.
• Δεν υπολογίζονται τόκοι και πρόστιμα εκπρόθεσμης καταβολής για τα χρέη του ΟΜΜΑ από καταπτώσεις εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου του λογαριασμού «Κεφάλαιον Ασφαλίσεως Χρηματοδοτήσεων εκ κεφαλαίων ή εγγυήσει του Ελληνικού Δημοσίου».

Η προτεινόμενη ρύθμιση κρίθηκε αναγκαία, σύμφωνα με την τροπολογία, ενόψει επικείμενης συνολικής λύσης με τη μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του Μεγάρου, προκειμένου να δύναται στο μεσοδιάστημα να εισπράττει τα ποσά της τακτικής λειτουργικής επιχορήγησής του ή άλλα ποσά που του οφείλονται από τρίτους, ώστε να εξυπηρετήσει τους λειτουργικούς του σκοπούς, την εκκρεμή-από μήνες- μισθοδοσία των εργαζομένων, αλλά και τις συμβατικές υποχρεώσεις του Οργανισμού στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με έγγραφο που έχει διαβιβάσει στη Βουλή ο κ. Σταϊκούρας, το Μέγαρο Μουσικής έχει συνάψει τρία δάνεια με την εγγύηση του Δημοσίου, συνολικού αρχικού ποσού 245 εκατ. ευρώ. Το ανεξόφλητο υπόλοιπο των συγκεκριμένων δανείων στις 30 Ιουνίου 2013 ήταν 229,27 εκατ. ευρώ.


 
Το Κουτί της Πανδώρας