Δεν έχει σημασία για ποια από όλες του τις ιδιότητες θέλει ο Βαγγέλης Βενιζέλος να τον θυμούνται. Είτε είναι υπουργός, είτε Πρόεδρος, είτε αντιπρόεδρος, είτε ο φορέας μιας τηλεοπτικής “ευφυίας” που ανοίγει και κλείνει μαζί με την κάμερα και τον κλιματισμό στο στούντιο, οι Έλληνες θα τον θυμούνται για ένα πράγμα. Για την ευλυγισία με την οποία έφτιαξε νόμους για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Θα τον θυμούνται ως νομοπαρασκευαστή, νομομάγειρα και νομοεφευρέτη της διαπλοκής.
Φαίνεται πως το παράδειγμα αυτό του Βενιζέλου και όχι τον προσφάτως εκφρασμένο φόβο του ότι “κάποιοι ονειρεύονται ειδικά δικαστήρια” ζήλεψε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου. Ο κύριος Αθανασίου κάνει ό, τι μπορεί για να γίνει Βενιζέλος. Το ερώτημα είναι αν το κάνει διαθέτοντας ο ίδιος την στόφα Βενιζέλου ή αν υλοποιεί “εντολή Σαμαρά”. Υπάρχει γενικώς ένα θέμα με τους νομικούς που αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις. Θεωρούν πως έχουν την απαραίτητη νομική πονηριά όχι για να υπηρετήσουν τη Δικαιοσύνη μέσα από το κυβερνητικό έργο, αλλά για να φανεί πως την υπηρετούν, ενώ την έχουν καταστήσει άσφαιρη. Σπάνια νομικός σε κυβερνητική θέση κατάφερε να αντισταθεί στην πρόκληση να βάλει τη νομική γνώση στην υπηρεσία της εξουσίας με το χειρότερο τρόπο. Και αυτός ήταν με φωτογραφικές τροπολογίες, με πονηρές διατάξεις, με άρθρα που έκρυβαν πελατειακές σχέσεις και εξυπηρετήσεις.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Χαράλαμπο Αθανασίου, ο οποίος στην ιδιαίτερη πατρίδα του αρέσκεται να τον αποκαλούν “ο μεγάλος”. Η κοινή μας καταγωγή με τον Χαράλαμπο Αθανασίου, μου επιτρέπει εκτός από την ιστορία του να γνωρίζω και αυτή την λεπτομέρεια.
Ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, έγινε γνωστός στο πανελλήνιο, όταν ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, Τάκης Μπαλτάκος, εξομολογήθηκε στο γνωστό βίντεο του Κασιδιάρη, πως ήταν αυτός που παρενέβαινε στον Άρειο Πάγο για να έχει η υπόθεση της Χρυσής Αυγής τη νομική πορεία που βόλευε την κυβέρνηση. Αυτό δεν το ισχυρίστηκε η Χρυσή Αυγή όπως θέλουν να εμφανίζουν, αλλά ο ίδιος ο Μπαλτάκος σε μια φιλική, άρα και ειλικρινή συζήτηση με τη Χρυσή Αυγή. Τόσο ο υπουργός Δικαιοσύνης όσο και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέψευσαν τις καταγγελίες, οι οποίες όμως δεν ερευνήθηκαν ποτέ.
Έδρασε ο υπουργός Δικαιοσύνης με αυτό τον τρόπο στο παρασκήνιο; Νομίζω πως αρκεί μια ανάγνωση για το πώς δρα στο προσκήνιο. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου, είναι ο μόνος υπουργός Δικαοσύνης που σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, απειλεί να εκπαραθυρώσει τον Βενιζέλο από την θέση του πιο ικανού ιδιαίτερου νομοπαρασκευαστή. Συγκεκριμένα:
1. Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Αθανασίου επιχείρησε να περάσει μια σκανδαλώδη τροπολογία. Η τροπολογία προέβλεπε πως όσοι είναι υπόχρεοι δήλωσης πόθεν έσχες, δεν έχουν υποχρέωση να δηλώσουν εισοδήματα από ναυτιλιακές εταιρίες. Δηλαδή ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης, θεσμοθετούσε τον τρόπο για να κρύψουν μαύρο χρήμα όσοι ανήκαν σε ελεγχόμενες κατηγορίες. Μπορούσαν απλώς να δημιουργήσουν μια ναυτιλιακή και να κρύψουν τα εισοδήματά τους. Ή όσοι είχαν ήδη, όπως ο κύριος Βουλγαράκης, και δεν το είχαν δηλώσει στο πόθεν έσχες, μπορούσαν να απαλλαγούν “με το νόμο”.
2. Τον Αύγουστο του 2013 ο Αθανασίου, με το επιχείρημα της αποσυμφόρησης των φυλακών, κατεβάζει τροπολογία με την οποία παραγράφει το αξιόποινο για αδικήματα με “μικρή κοινωνική απαξία” και ποινές ως έξι μήνες. Με άλλη τροπολογία τον Απρίλιο του 2014 και με το ίδιο επιχείρημα της αποσυμφόρησης, απαλλάσσει από τη φυλακή όσους έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση 5 ετών για πλημμέλημα. Και οι δύο ευνοϊκές ρυθμίσεις δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας διαβούλευσης στο νομικό κόσμο και έχουν κατατεθεί σε άσχετα από τη Δικαιοσύνη νομοσχέδια. Κανένας δεν γνωρίζει ποιοί θα είναι οι ευεργετηθέντες (θα είναι άραγε από την περιοχή όπου εκλέγεται ο κύριος Αθανασίου;) και γιατί αυτές οι κινήσεις γίνονται αποσπασματικά, κατακερματίζοντας την απονομή Δικαιοσύνης. Αν δηλαδή ο υπουργός έκρινε πως πρέπει να απονεμηθεί διαφορετικά η Δικαιοσύνη, θα μπορούσε να το θέσει στους δικηγορικούς συλλόγους, την Ένωση Δικαστών, στην οποία ήταν Πρόεδρος, ή στην ίδια την κοινωνία, αντί να καταθέτει νύχτα τροπολογίες.
3. Τον Μάρτιο του 2014, ο υπουργός Δικαιοσύνης κατέθεσε τροπολογία με την οποία έδινε παράταση στον έλεγχο όσων διετέλεσαν Υπουργοί από το 1974 ως το 2012. Ο έλεγχος του Πόθεν Έσχες είχε αποφασιστεί από το σύνολο της Βουλής. Το koutipandoras. gr είχε αποκαλύψει πως ο έλεγχος είχε εντοπίσει λαβράκια και γι' αυτό ο Αθανασίου έδινε παράταση προκειμένου να αποφύγουν την αναγκαστική δημοσιοποίηση. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε έκανε τον Υπουργό να αποσύρει την τροπολογία. Την κατέθεσε όμως μερικές μέρες μετά και την πέρασε προκαλώντας έκρηξη οργής του Απόστολου Κακλαμάνη και φυσικά της Αντιπολίτευσης.
4. Στις αρχές του 2014, ο Άρειος Πάγος διαβίβασε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης δικογραφία, η οποία αφορούσε υπόθεση χρηματισμού του Γιάννη Μιχελάκη. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου έπρεπε να τη διαβιβάσει, με βάση τον κανονισμό της Βουλής, στη Βουλή. Ο Αθανασίου την κράτησε στα συρτάρια του. Όταν το HOT DOC αποκάλυψε το σκάνδαλο, ο κ. Αθανασίου την έστειλε πίσω στον Άρειο Πάγο δήθεν για νομική επαναδιατύπωση. Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει κανένα δικαίωμα νομικού ελέγχου, αφού αυτόν τον κάνει ο Άρειος Πάγος. Δημιουργήθηκε δηλαδή ένας συγκαλυπτικός νομικισμός για τις ευθύνες και του Αθανασίου και του Μιχελάκη. Τελικώς ο Άρειος Πάγος επαναπροώθησε τη δικογραφία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για δεύτερη φορά.
5. Εκεί όμως που ο Βενιζέλος θα ζήλευε τον Αθανασίου, είναι η τροποποίηση του άρθρου 236 Α, περίπτωση δ, του Ποινικού κώδικα, για μία εβδομάδα. Η καταργηθείσα για εικοσιτετράωρα περίπτωση προέβλεπε ότι στελέχη και υπάλληλοι δημόσιων ή ιδιωτικών επιχειρήσεων που επιχορηγούνται από το Δημόσιο, όπως τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, η ΔΕΗ, αλλά και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και άλλοι οργανισμοί, σε περίπτωση σοβαρών αδικημάτων, όπως η δωροληψία ή η διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τιμωρούνται όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους διαπράττουν απιστία, υπεξαίρεση, ψευδή βεβαίωση, κατάχρηση εξουσίας, παράβαση καθήκοντος και δωροδοκία. Δηλαδή τα στελέχη των Οργανισμών αυτών, είναι με την ευρύτερη έννοια δημόσιοι υπάλληλοι σε ό,τι αφορά τις ποινικές ευθύνες, αφού διαχειρίζονται χρήμα του Δημοσίου. Στις 6 Μαΐου, ο Αθανασίου επαναφέρει με εκπρόσθεσμη τροπολογία το παλιό άρθρο, δηλώνοντας πως η αντικατάσταση έγινε από λάθος. Τι σημαίνει όμως αυτό το “λάθος”; Όπως είναι γνωστό στο Δίκαιο, εφαρμόζεται για τον κατηγορούμενο πάντα ο ευνοϊκότερος νόμος. Δηλαδή αν ένας νόμος αντικατασταθεί από κάποιον ευνοϊκότερο και στη συνέχεια αλλάξει από κάποιον λιγότερο ευνοϊκό, ο μέχρι εκείνη τη στιγμή κατηγορούμενος, δικάζεται με το ευνοϊκότερο γι αυτό Δίκαιο. Δηλαδή όσοι έφαγαν λεφτά του Δημοσίου, θα δικαστούν και θα αθωωθούν φυσικά με βάση τον “λάθος νόμο” των μερικών ημερών. Είναι αναμφισβήτητα ένα νομικό κατασκεύασμα επιπέδου Βενιζέλου.
Είναι προφανώς πολλές ακόμη οι νομοεφευρετικές κατασκευές του υπουργού Δικαιοσύνης, οι οποίες χάνονται μέσα στην σοκαριστική επίθεση που γίνεται στην κοινωνία και την σιωπή των αμνών Μέσων Ενημέρωσης. Αν ο κύριος Αθανασίου θέλει μεγαλώνοντας πολιτικά να γίνει Βενιζέλος, τότε πρέπει να είναι έτοιμος και για την συνέχεια της ιστορίας Βενιζέλου που τώρα γράφεται. Ή όπως λέμε και στο κοινό μας χωριό “το λάδι και η αλήθεια μπορεί να αργούν αλλά πάντα βγαίνουν από πάνω”.
Αναρτήσεις
