Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Φοβού τους... ελεύθερους


Γράψε τέλος σε ό,τι νόμιζες ότι ήξερες και προπάντων σε αυτό που νόμιζες ότι ήσουν ικανός να κάνεις. Το σύστημα σε χαρακτήρισε δεινόσαυρο. Δεν έχει σημασία η ηλικία που κουβαλά ο καθένας μας, αλλά ούτε και η οποιαδήποτε εξειδίκευση έχει. Άλλαξαν όλα τριγύρω εκτός από εμάς τους ίδιους. Δεν ταιριάζουμε στη νέα εποχή, στη νέα τάξη πραγμάτων, στα νέα που εισέβαλαν στην χώρα. Δεν είναι τα καινούργια παπούτσια που μάς “χτυπάνε”, είναι τα πόδια μας πολύ μεγάλα για να χωρέσουν σε αυτά. Έτσι, ή θα τα φοράμε
κουτσαίνοντας μέχρι να μάς χώσουν στην κάσα ή θα αυτοακρωτηριάσουμε τα πόδια μας μπαίνοντας στην ομάδα αναπήρων του νέου κόσμου που έχει αρχίσει. Αυτός ο κόσμος δεν επιτρέπει ξυπόλητους. Τελεία και παύλα.
Για το ποιος φταίει δεν χρειάζονται αναλύσεις και μεγάλες κουβέντες. Κοίτα από το μπαλκόνι σου ποιος στο δρόμο περπατά ανάλαφρα με τα λουστρινένια made in EU υποδήματα και θα είσαι σίγουρος για τον ένοχο. Όποιος δεν κουτσαίνει, αυτός σε κατέστησε υποχρεωτικά ανάπηρο. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να βγεις καν στο μπαλκόνι. Ακόμη και μέσα στο σπίτι σου -στην υπερεκτιμημένη οικογένειά σου- την ώρα του κυριακάτικου τραπεζιού, σκύψε και κοίτα κάτω από τραπέζι. Σε παράταξη θα δεις τα πόδια που προσαρμόστηκαν.
Δεν είναι το θέμα χρημάτων που κάνει τη διαφορά, είναι η νοοτροπία των πολλών που άλλαξε σταθερά και ήσυχα από το 2010 μέχρι σήμερα. Δεν είναι ο μισθός και η αδιαμαρτύρητη πληρωμή φόρων, αλλά η ευκολία να είναι τα “καλά παιδιά” βρέξει-χιονίσει. Μην τους σταμπάρει το σύστημα και τους στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα! Μην γυρίσει το μάτι του πάνω τους ο Πανόπτης και δεν προλάβουν να κρυφτούν. Κοινώς, χέστηδες, είτε έχουν θυρίδες σε τράπεζες, είτε συμπληρώνουν χαρτιά για επίδομα “ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος”. Φοβούνται την Ελευθερία περισσότερο από τον Θάνατο και θέλουν να καλύψουν την δειλία τους στριμωγμένοι κάτω από μία σημαία φωνάζοντας με πάθος αλλά κρυμμένοι στο πλήθος “Ελευθερία ή Θάνατος”. Τόσο χέστηδες.
Τούς βλέπεις με τα καινούργια τους παπούτσια να σπρώχνονται, άλλοι ανάλαφροι κι άλλοι κουτσοί, να είναι μπροστά-μπροστά στην πρώτη γραμμή πληρωμών αποδεικνύοντας ότι σε μια πολεμική σύρραξη θα έκαναν τα πάντα να μπουν στην πρώτη γραμμή λιποτακτών.
Δεν παίζει ρόλο αν ο μισθός είναι κρατικός ή από άγριο μεροκάματο. Δεν έχει σημασία αν τα χρήματα που θα δώσεις στο Κράτος θα είναι λυγδιασμένα από το πολύωρο ξύσιμο των αχαμνών σε ένα γραφείο ή λερωμένα από ασβέστη και γράσο. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην ίδια πρώτη σειρά στέκονται να δώσουν τον οβολό τους για την “ελευθερία”.
Δεν περνά στιγμή από το μυαλό τους ότι κατάφεραν μετά την Δημοκρατία να καταστήσουν και την Ελευθερία πουτάνα με το ζόρι. Όποιος τα “σκάει” την απολαμβάνει για ένα λεπτό. Μόνο ένα λεπτό διότι το Κράτος-νταβατζής έχει ήδη βρει και άλλους λόγους για πληρωμή να σου επιβάλλει πριν ακόμη ντυθείς και δέσεις τα καινούργια σου παπούτσια έχοντας τελειώσει την γρήγορη συνουσία στα μπουρδέλα-ταμεία των εισπρακτικών ιδρυμάτων. 'Ενα λεπτό κρατάει η Ελευθερία σου: Από την ώρα που ο εισπράκτορας παίρνει τον οβολό σου κι εσύ το αποδεικτικό έγγραφο στα χέρια σου. Μέτρα τις αποδείξεις είσπραξης που σου παρέδωσε το Κράτος από το 2010 μέχρι σήμερα και άθροισε τα λεπτά εικονικής ελευθερίας σου.
Όσον αφορά την πραγματική Ελευθερία είναι σαν αυτόν τον τόπο. Έχει ψηλά και άγρια βουνά. Δεν περπατιούνται με καινούργια λουστρίνια ακόμα κι αν δε σε “χτυπάνε”, ούτε δείχνουν την αξιοθρήνητη ελεημοσύνη να δεχθούν να τα ανέβεις με δεκανίκια.        



Πηγή                             


Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Να φοβάσαι το φόβο

Της Νάντιας Κατσαρού
Μέσα στο λεωφορείο πέτυχα ένα από αυτά τα παιδάκια που στην αρχή λατρεύεις για τη σπιρτάδα τους και τη χαριτωμενιά τους και μετά, όταν καταλαβαίνεις πόσο κακομαθημένα είναι, θες να τα σαπίσεις στο ξύλο. Κι αυτά και όποιον τα κακόμαθε. Σε κάποια στιγμή, λοιπόν, ο μικρός άρχισε να κάνει τη σειρήνα και να τρυπάει τα τύμπανα των γύρω του. Η μάνα του τού ζήτησε να σταματήσει γιατί θα τον μαλώσει ο οδηγός αλλά ο μικρός συνέχισε ακάθεκτος. Μετά βρήκε καλύτερη απειλή. Του έδειξε έναν συνεπιβάτη που αυτός θα τον μάλωνε τελικά. Ο μικρός σώπασε για λίγο. Τον κοίταξε καλά καλά και, συνεχίζοντας να τον κοιτάει με αυθάδεια, άρχισε πάλι να κάνει τη σειρήνα, περνώντας του ξεκάθαρο μήνυμα: «Δεν πα να με μαλώσεις όσο θες; Εγώ δε σε φοβάμαι».
Βέβαια, ο τυχαίος επιβάτης του λεωφορείου δεν έλαβε το μήνυμα, αφού μπήκε ακουσίως σ’ αυτό το παιχνίδι. Επειδή έτσι βόλεψε τη μάνα του παιδιού, που όπως προανέφερα, το ξύλο το θέλει κυρίως αυτή. Που αντί να του εξηγήσει (από το σπίτι ακόμη και πολύ καιρό πριν) ότι δε φωνάζουμε, δεν ενοχλούμε, σεβόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας, προσπάθησε να του προκαλέσει φόβο. Και δεν κατάφερε και πολλά τελικά. Μήπως αν είχε κάποιες αρχές εξ αρχής, το παιδάκι δε θα ούρλιαζε ποτέ;
Αυτοί που συνδέουν το σεβασμό με το φόβο, μάλλον δεν είναι ικανοί να τον διεκδικήσουν με άλλο τρόπο. Μάλλον δεν τους σεβάστηκε ποτέ κανείς επειδή τους αγάπησε ή τους εκτίμησε. Μάλλον πρέπει να τα ξεχωρίσουμε αυτά τα δύο. Ο σεβασμός είναι μια ηθική αξία, ο φόβος είναι μια ψυχική κατάσταση. Ενίοτε και διαταραχή. Μιλώ ως υψοφοβική, κλειστοφοβική και, καμιά φορά, αγοραφοβική. Ωστόσο δε φοβήθηκα ποτέ την τράπεζα, την εφορία, τον ΟΑΕΕ (αναφέρω κάποιες περιπτώσεις που έχουμε ανοίξει κακές παρτίδες) και γενικώς την εξουσία, όσο κι αν προσπαθούν να με φοβίσουν. Και δεν ξέρω αν ο φόβος που προκαλούν έχει ως στόχο το σεβασμό, αλλά ούτε αυτόν θα τους δώσω. Την απέχθειά μου όμως, τους τη χαρίζω απλόχερα. Παρέα με μπόλικη απάθεια.
Πιάνω το θέμα από την εξουσία, γιατί τα υπόλοιπα είναι παρακλάδια της. Οι άνθρωποι που την κατέχουν, αυτοί που μας εξουσιάζουν, αντί να μας υπηρετούν, αυτοί που εμείς τους δώσαμε αυτή τη δυνατότητα, οι πολιτικοί μας, δε στηρίζουν τη δράση τους στο λόγο του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ακολουθούν πιστά τις Μακιαβελικές οδηγίες, σύμφωνα με τις οποίες, ο φόβος είναι το σημαντικότερο που πρέπει να προκαλεί ο ηγεμόνας.
Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε παρέα με το φόβο. Τα νήπια έχουν το φόβο του κακού που θα έρθει να φάει το φαΐ τους ή θα έρθει να τα πάρει από την τρυφερή αγκαλιά της μάνας τους. Όταν πάνε στο σχολείο, πλακώνουν φόβοι από παντού. Τα πηγαίνουν στην εκκλησία μετά φόβου Θεού. Και μεγαλώνουν. Βλέποντας τους γονείς τους να έχουν χάσει άλλοτε το βόλεμα κι άλλοτε τη δουλειά τους, και τους μεταδίδεται ο φόβος. Για το τι θα συναντήσουν, σε τι κόσμο θα βγουν, πώς θα τον αντιμετωπίσουν. Θα σπουδάσουν και επειδή θα φοβούνται πως δε θα μπορούν να κάνουν καριέρα στην Ελλάδα, θα φύγουν στο εξωτερικό. Θα μείνουν όσοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, τίποτα να χάσουν.
Όλες μας οι πράξεις έχουν το φόβο οδηγό. Και κάποιοι, αυτοί οι Μακιαβελιστές που λέγαμε, το έχουν καταλάβει –ή μήπως το οργάνωσαν;- και το εκμεταλλεύονται. Θυμήσου κάθε φορά που, από το φόβο για το καινούργιο και το άγνωστο, έκανες κάτι που δε σου άρεσε, αλλά ήταν δοκιμασμένο και σίγουρο. Θυμήσου την τελευταία φορά που ψήφισες κάτι που το δοκίμασες και δε σου άρεσε, από φόβο μη χάσεις το ευρώ, λες και σου περισσεύει, μη χάσεις την εύνοια των εταίρων, λες και την είχες ποτέ, μη χάσεις το σπίτι σου, λες και τώρα δεν ετοιμάζονται να σου το αρπάξουν.
Θυμήσου κάθε φορά που δεν πληρωνόσουν αυτά που δούλευες. Εσύ είχες ανάγκη τη δουλειά ή αυτή εσένα; Σκέψου τι θα γινόταν αν όλοι οι απλήρωτοι σταματούσατε την εξαρτημένη εργασία και συνεργαζόσασταν για κάτι καινούργιο, δικό σας. Σκέψου ποιος θα έχανε αν μάθαινες να συνεργαζόσουν αντί να προσφέρεις μισθωτή εργασία και κυρίως αν δε φοβόσουν να δοκιμάσεις το καινούργιο;
Θυμήσου και τις ουρές όπου περίμενες υπομονετικά, οδηγημένος από το φόβο σου για το πρόστιμο. Και βλαστημούσες για την κατάντια σου και καταριόσουν τους βασανιστές σου, αλλά ήσουν εκεί. Έχοντας μαζέψει και τις τελευταίες σου πενταροδεκάρες, έχοντας κόψει ακόμη κι από τις βασικές σου ανάγκες. Συμβιβασμένος με την ιδέα να πληρώνεις, να ταπεινώνεσαι, να στερείσαι. Και δεν αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί ο φόβος σε πλαδάρεψε τόσο που ούτε σκέφτεσαι να αντισταθείς. Ίσως να σου περνούσε απ’ το μυαλό, αν ήξερες ότι υπάρχουν κι άλλοι που θα αντισταθούν μαζί σου. Αλλά ξέρεις καλά πως μόνο φοβισμένοι υπάρχουν γύρω σου. Αυτό είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου. Πως θα γεμίσουμε φοβισμένους ανθρώπους που δέχονται τα δεινά τους με στωικότητα και τα αντιμετωπίζουν με αδράνεια. Που δεν έχουν πού να στηριχτούν, κάποιον να τους σπρώξει, έστω να τους ταρακουνήσει. Να τους εξηγήσει ότι, αν είμαστε όλοι μαζί, δεν έχουμε κάτι να φοβόμαστε.
Όσο χωνόμαστε μέσα στην ένδεια, τόσο κι ο φόβος θα χώνεται μέσα μας. Ή μήπως θα έπρεπε να συμβεί το αντίθετο; Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η κοινωνία δεν ωρίμασε τόσο ώστε να βρει τρόπο να αντισταθεί. Εγώ πάλι νομίζω ότι παραωρίμασε. Τόσο που σάπισε. Κι αυτό μας δίνει ελπίδες. Πως κάποιος κύκλος κλείνει, πως ένας καινούργιος θ’ ανοίξει. Πως μετά από τόσο φόβο, τόση υπακοή, τόση υποταγή, θα προκύψει κάτι ανώριμο. Ένα κακομαθημένο παιδί που δε θα σεβαστεί τους σάπιους φοβισμένους που υπάρχουν γύρω του. Που θα κάνει τη σειρήνα τρυπώντας τα τύμπανά τους. Που θα αγνοεί τις απειλές της μαμάς του για τον κακό τον κύριο στη γωνία που θα το μαλώσει. Που θα εξακολουθεί να τσιρίζει, κοιτάζοντάς τον με αυθάδεια. Μέχρι να τον διώξει.


Πηγή 

Βγαίνουμε στις διεθνείς αγορές…Έλληνες κουράγιο!

Του Θάνου Πασχάλη
Εξοδος στις διεθνείς αγορές..Θα αποτελεί -και το διατυμπανίζει- απο τις αρχές του 2015 την κύρια προτεραιότητα της Κυβέρνησης ..Να τελειώνουμε με τα Μνημόνια και να βγούμε για φτηνό δανεισμό στις διεθνείς αγορές (δηλαδή ξένα fund ,κερδοσκοπικά κεφάλαια,ασφαλιστικά Ταμεία,επενδυτικές Τράπεζες κλπ) χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε μέτρα και μέτρα όπως ζητούν τώρα οι Ευρωπαίοι κρατικοί πιστωτές μας.
Τι μας περιμένει όμως όταν θα προστρέξουμε για δανεισμό στους «γύπες»των διεθνών κεφαλαιαγορών ? Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά..Πολύ εύκολα μπορεί να ξαναβρεθούμε σε νέο Μνημόνιο καθώς τα επιτόκια θα είναι απαγορευτικά (με επιτόκια 7% μπήκαμε στα Μνημόνια και σήμερα βρίσκονται στο 6,5% όταν απο τα Ευρωπαϊκά κράτη δανειζόμαστε με 1-1,5%)…Η λογική των διεθνών κεφαλαιαγορών στηρίζεται σε πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με τις δικές μας επιθυμίες για χαμηλά επιτόκια κλπ..Οι διεθνείς αγορές μετρούν διαφορετικά τα πράγματα όταν αποφασίζουν και με τι επιτόκιο να δανείσουν μια χώρα ώστε να υπάρξει ρευστότητα και φτηνός δανεισμός.
Καταρχάς πρωτεύοντα ρόλο παίζει η πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας όπως αυτή καθορίζεται από τους τρεις ανεξάρτητους πιστοληπτικούς οίκους δηλαδή τη MOODYS,την STANDARD&POORS και τη FITCH… Οι συγκεκριμένοι οίκοι αξιολόγησης βαθμολογούν σήμερα τα κρατικά μας ομόλογα ως junk( δηλαδή «σκουπίδια» )άρα οποίος σήμερα επιχειρήσει να διαθέσει «σκουπίδια» οι πιστωτές είτε θα αδιαφορήσουν είτε θα ζητήσουν εξωφρενικά επιτόκια όπως την «καλή» εποχή λίγο πρίν μπούμε στα Μνημόνια..Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται σε κατάταξη caa1,Β,Β που με απλά λόγια σημαίνει πολυ υψηλός κίνδυνος για τους επενδυτές..Για να αναβαθμιστεί η χώρα μας πρέπει οι οίκοι αξιολόγησης να μας ανεβάσουν αρκετά «σκαλιά»στις επόμενες αξιολογήσεις τους που αναμένονται το Νοέμβριο και εντος του 2015 .Τουλάχιστον απο 5-7 «σκαλιά»..Δηλαδή στην κατηγορία «χαμηλού επενδυτικού κινδύνου «οπου δίνεται το «σήμα» για ασφαλείς τοποθετήσεις των επενδυτών…Πως όμως θα γίνει αυτό ώστε να μπορέσουμε να δανειστούμε απο τις διεθνείς αγορές με αξιοπρεπή επιτόκια της ταξης του 3%-5%? Οι προϋποθέσεις της αναβάθμισης δυστυχώς μοιάζουν με απαιτήσεις και προϋποθέσεις που έχουν και τα ίδια τα Μνημόνια..Οι κύριες προϋποθέσεις είναι σταθερή ετήσια αύξηση του ΑΕΠ της χώρας (πάνω απο 2% ),μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ άνω των 7 ποσοστιαίων μονάδων ετησίως,μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και φυσικά πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα…
Εκτός αυτών ακόμη και ο λόγος και η στάση της ΕΚΤ θα πρέπει να είναι θετική όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και τις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας,όπως επίσης και οι τοποθετήσεις των κυρίαρχων ευρωπαικών κρατών όπως η Γερμανία…Τα λέμε αυτά ώστε να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις του τύπου οτι βγαίνοντας απο τα Μνημόνια και πηγαίνοντας στις αγορές αυτομάτως θάχουμε βέβαιο και φτηνό δανεισμό..Και μη λάβει κανείς υπόψιν του την «πειραματική» μας εξοδο προ ολίγων μηνών για την απόκτηση,5-2 δισ με την έκδοση ενος 5ετούς ομολόγου όταν οι διεθνείς αγορές γνώριζαν οτι αυτό έγινε με την εγγύηση και τις «πλάτες»γερμανικών τραπεζών…
Τι υποδηλώνουν όλα αυτά ? Νέα εσωτερικά Μνημόνια λιτότητας που θα είναι υποχρεωμένη η χώρα μας να συντάξει και εφαρμόσει ώστε να πιαστούν οι στόχοι που ζητούν οι οίκοι αξιολόγησης ώστε να αναβαθμίσουν την πιστοληπτική μας ικανότητα και έτσι να μπορέσουμε να δανειστούμε φτηνά απο τις διεθνείς αγορές…Τι μένει να γνωρίζουμε λοιπόν ? Οτι, είτε με Μνημόνια που συνυπογράψαμε με τους πιστωτές μας της Ευρωζώνης, είτε με τα εσωτερικά που θα αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε(για να αποκτήσουμε πρόσβαση για φτηνό δανεισμό στις διεθνείς κεφαλαιαγορές) η λιτότητα και οι περικοπές μισθών και συντάξεων θα παραμείνουν στην πρώτη
γραμμή….Είτε έτσι, είτε αλλοιώς …Ελληνες κουράγιο..



Ένας χρόνος χωρίς ίντερνετ

Ο Paul Miller εγκατέλειψε την online ζωή για ένα χρόνο. Τώρα μας περιγράφει την εμπειρία του.  

Έκανα λάθος. Πριν από ένα χρόνο εγκατέλειψα το ίντερνετ. Νόμιζα ότι με έκανε αντιπαραγωγικό. Νόμιζα ότι δεν είχε βαθύτερο νόημα. Νόμιζα ότι «διέφθειρε τη ζωή μου».   Έχει περάσει ένας χρόνος από την τελευταία φορά που «σέρφαρα», «τσέκαρα τα μέιλ μου» ή έκανα «like» σε οτιδήποτε. Κατάφερα να παραμείνω αποσυνδεδεμένος, όπως είχα σχεδιάσει.   Και τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να σας πω πώς αυτό έλυσε όλα μου τα προβλήματα. Υποτίθεται ότι τώρα είμαι πιο «αληθινός». Πιο τέλειος.   Έχει χυθεί πολύ μελάνι για να αναλυθεί η ψεύτικη έννοια του «φίλου στο Facebook», αλλά μπορώ να σας πω ότι ο «φίλος στο Facebook» είναι καλύτερος από το τίποτα.   Στις αρχές του 2012 ήμουν 26 χρονών και εξοντωμένος. Ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από τη σύγχρονη ζωή. Ήθελα να δραπετεύσω. Αναρωτιόμουν τι άλλο υπήρχε στη ζωή. Στην «πραγματική ζωή», ίσως. Για κάποιο λόγο, το the Verge ήθελε να με πληρώσει για να βγω offline. Ο στόχος μου ήταν να ανακαλύψω τι είναι αυτό που μου έκανε το ίντερνετ όλα αυτά τα χρόνια. Να καταλάβω το ίντερνετ και να το μελετήσω «από απόσταση». Δεν θα γινόμουν απλώς καλύτερος άνθρωπος, θα μας βοηθούσα όλους να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.   Στις 30 Απριλίου 2012 αποσυνέδεσα το καλώδιο Ethernet, έκλεισα το Wi-Fi αντάλλαξα το smartphone με ένα ηλίθιο τηλέφωνο. Ένιωσα πραγματικά καλά. Ένιωσα ελεύθερος.   Όλα ξεκίνησαν ωραία, πολύ ωραία. Η ζωή μου γέμισε: «ζωντανές» συναντήσεις, φρίσμπι, ποδηλατάδες, ελληνική λογοτεχνία. Χωρίς να καταλάβω πώς, έγραψα το μισό μου μυθιστόρημα, έχασα 7 κιλά, χωρίς να προσπαθήσω ιδιαίτερα. Ο κόσμος μου έλεγε συνέχεια ότι φαινόμουν πολύ ευτυχισμένος.   Όσο το μυαλό μου άρχισε να τακτοποιεί τις σκέψεις του, η ικανότητα συγκέντρωσης αυξήθηκε. Τους πρώτους δύο μήνες, οι δέκα σελίδες της «Οδύσσειας» ήταν μεγάλη υπόθεση. Τώρα μπορώ να διαβάσω 100 σελίδες τη φορά, ή, αν η πρόζα κυλάει εύκολα, μερικές εκατοντάδες.   Έμαθα να εκτιμώ μια σκέψη που δε μπορεί να συνοψιστεί σε ένα ποστ, αλλά χρειάζεται την έκταση ενός μυθιστορήματος.   Χωρίς την προστασία ενός smartphone, αναγκάστηκα να βγω από το καβούκι μου σε δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις. Χωρίς την συνεχή απόσπαση προσοχής άρχισα να έχω μεγαλύτερη επίγνωση της στιγμής. Η αδερφή μου, η οποία είχε απογοητευτεί πολλές φορές προσπαθώντας να μου μιλήσει, λατρεύει με τον τρόπο που μιλάω τώρα. Τους πρώτους μήνες φαινόταν ότι είχα υποθέσει σωστά: το ίντερνετ με αποσπούσε από τον πραγματικό μου εαυτό, τον καλύτερο μου εαυτό. Είχα βγάλει την πρίζα και είχα δει το φως.   Τον περισσότερο καιρό οι πρακτικές πτυχές αυτού του έτους πέρασαν εύκολα. Δεν είχα πρόβλημα να βρίσκω το δρόμο μου στη Νέα Υόρκη και σε άλλα μέρη αγόραζα χάρτινους χάρτες. Επίσης ανακάλυψα ότι τα χάρτινα βιβλία είναι πολύ ωραία.   Για την ακρίβεια, έμαθα ότι τα περισσότερα είναι δυνατά με ή χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ. Δεν χρειάζεσαι μια ετήσια αποχή για να συνειδητοποιήσεις ότι η αδερφή σου έχει συναισθήματα.   Όμως μια μεγάλη αλλαγή ήταν το ταχυδρομείο. Απέκτησα μια ταχυδρομική θυρίδα, και δε μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου όταν ήταν γεμάτη από γράμματα αναγνωστών. Είναι κάτι που δε συγκρίνεται με τις ηλεκτρονικές κάρτες.   Όμως μετά άρχισα να νιώθω άσχημα, γιατί ποτέ δεν απαντούσα.   Και μετά, για κάποιο λόγο, ακόμα και το να πηγαίνω στο ταχυδρομείο έμοιαζε με αγγαρεία. Άρχισα να φοβάμαι τα γράμματα και σχεδόν δυσανασχετούσα.  
   Όπως αποδείχτηκε, δέκα γράμματα την εβδομάδα μπορούν να αποδειχτούν τόσο καταπιεστικά όσο χίλια email τη μέρα. Και κάπως παρόμοια ήταν η εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Για να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, χρειαζόμουν κίνητρο, άσχετα με το ίντερνετ. Το να βγαίνω έξω και να κάνω παρέα με ανθρώπους απαιτούσε το ίδιο κουράγιο όπως πάντα.   Ένα χρόνο μετά, δεν κάνω τόσο ποδήλατο. Το φρίσμπι μαζεύει σκόνη. Τις περισσότερες εβδομάδες δε βγαίνω να δω κόσμο. Το αγαπημένο μου μέρος είναι ο καναπές. Βάζω τα πόδια στο τραπεζάκι, παίζω ένα βίντεο γκέιμ. Περνάω μέρες στη σειρά χωρίς να βγαίνω έξω. Όταν η ύπαρξη μου χωρίς ίντερνετ καθιερώθηκε, οι χειρότερες πλευρές του εαυτού μου ξαναβγήκαν στην επιφάνεια. Το τηλέφωνο έμενε από μπαταρία, και κανείς δε μπορούσε να με βρει. Κάποια στιγμή οι γονείς μου έστειλαν την αδερφή μου να δει αν είμαι καλά. Μέσω ίντερνετ είναι εύκολο να διαβεβαιώσεις τους ανθρώπους ότι είσαι καλά, εύκολο να συνεργαστείς, εύκολο να είσαι ένα μέρος της κοινωνίας.   Έχει χυθεί πολύ μελάνι για να αναλυθεί η ψεύτικη έννοια του «φίλου στο Facebook», αλλά μπορώ να σας πω ότι ο «φίλος στο Facebook» είναι καλύτερος από το τίποτα.   Αυτό που ξέρω είναι ότι δε μπορώ να κατηγορήσω το ίντερνετ για τα προβλήματά μου. Έχω πολλές από τις ίδιες προτεραιότητες που είχα πριν αφήσω το ίντερνετ: οικογένεια, φίλοι, δουλειά, μάθηση. Και δεν έχω καμία εγγύηση ότι θα τις τιμήσω όταν επιστρέψω online, και για να είμαι ειλικρινής, μάλλον δεν θα το κάνω. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρω ότι δεν θα φταίει το ίντερνετ. Θα ξέρω ποιός ευθύνεται, και ποιός μπορεί να το διορθώσει.   Από το the Verge. Απόδοση: Λένα Φουτσιτζή 


Πηγή 

Η «Κυβέρνηση Βορίδη», «το ακροδεξιό κέρας» και ο δικτάτορας Παπαδόπουλος

Σκληρή επίθεση στην κυβέρνηση και τον Μάκη Βορίδη εξαπολύουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος τον χαρακτήρισε «ακροδεξιό κέρας της κυβέρνησης». Σκληρό σχόλιο από τον Δ. Παπαδημούλη.

Επίθεση στον Μάκη Βορίδη, με αναθέρμανση του πολιτικού παρελθόντος του εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ συνδέοντας τον υπουργό με σενάρια για την επόμενη ημέρα της συγκυβέρνησης.
 
Το πρωτοσέλιδο της σημερινής Αυγής κάνει λόγο για «κυβέρνηση Βορίδη» με αφορμή τον ορισμό του υπουργού Υγείας ως εισηγητή της κυβέρνησης στην συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, αντί του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
 
«Σε μια καινοφανή κίνηση για τα κοινοβουλευτικά χρονικά, που αποτυπώνει αδρά την κατάσταση αλλά και τις εύθραυστες ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης, προχώρησε ο Αντ. Σαμαράς ορίζοντας τον Μ. Βορίδη να εισηγηθεί αντ' αυτού αύριο στη Βουλή την πρόταση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του. Η άρνηση του πρωθυπουργού να αναλάβει την ευθύνη της πρότασης και να λάβει τη συνταγματικά οφειλόμενη απάντηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μαρτυρά την ένδεια των επιχειρημάτων και τον φόβο απογύμνωσης της εικονικής πραγματικότητας που επιχειρεί να χτίσει η κυβέρνηση» γράφει η Αυγή.
 
«Το γεγονός ότι την εισήγηση δεν αναλαμβάνει, όπως σε άλλες περιπτώσεις, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, που σηματοδοτεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και ο πρώτος τη τάξει υπουργός αντανακλά τις εσωτερικές διεργασίες στη Ν.Δ. και πιθανότατα μας δίνει μια "σκηνή από το μέλλον" της συντηρητικής παράταξης» συμπληρώνει η εφημερίδα.
 
Τη σκυτάλη στην αποδόμηση της κυβέρνησης πήρε ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτήρισε τον υπουργό ως «το ακροδεξιό κέρας της κυβέρνησης» υπενθυμίζοντας το παρελθόν του υπουργού και τον ηγετικό του ρόλο στη νεολαία της ΕΠΕΝ.
 
Και για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του κόμματος με ένα tweet, συνέδεσε το παρελθόν του υπουργού με το παρών της κυβέρνησης Σαμαρά.
 
Συγκεκριμένα ο Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε: «1984: Με εντολή Παπαδόπουλου, ο Μ. Βορίδης, αντί του Ν. Μιχαλολιάκου στην ΕΠΕΝ. 2014: Ο ίδιος, αντί Σαμαρά, με εντολή Σαμαρά. Όπισθεν ολοταχώς!»




Πηγή

11 συνήθειες που έχουν οι ήρεμοι άνθρωποι

Είναι κάποιοι που διατηρούν την ψυχραιμία τους ακόμη και όταν ο κόσμος μοιάζει να διαλύεται...Μα πώς το καταφέρνουν, αναρωτιέστε εύλογα. Δείτε πώς.
 Το άγχος όσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής είναι, άλλο τόσο αντιπαραγωγικό και ζημιογόνο είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συνθήκη στην οποία βάζουμε –μάλλον- ασυναίσθητα τους εαυτούς μας, χωρίς εν τέλει να στοχεύουμε απαραίτητα στην απελευθέρωσή μας από το ζυγό του άγχους και του στρες, παρά στη διαιώνισή του, καθώς αυτό πιστεύουμε θα μας φέρει πιο κοντά στη λύση των προβλημάτων.

Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Michigan και αναφέρεται στον ιστότοπο της Huffington Post, το άγχος, εν αντιθέσει με το φόβο, δεν έχει μια συγκεκριμένη αιτία και πηγή που το προκαλεί, όπως,  για παράδειγμα είναι ο φόβος για τα ύψη. Οι άνθρωποι καταλήγουν να αγχώνονται για το μέλλον και τα κακά που πιθανώς τους συμβούν με μια καταστροφολογική διάθεση, χωρίς εν τέλει απτά αίτια.
Για όσους λοιπόν, αγχώνονται και νιώθουν πως το στρες έχει κατακλύσει τη ζωή τους, υπάρχουν μερικές τεχνικές και τρόποι, που εξασκούνται από όσους έχουν καταφέρει να αποδεσμεύσουν τη ζωή τους από το βάρος του άχρηστου και αχρείαστου άγχους και διαπιστώθηκαν στην εν λόγω έρευνα. Τι ακριβώς κάνουν λοιπόν, όσοι μοιάζουν χαλαροί, όταν οι άλλοι τρέχουν πανικόβλητοι;
Εστιάζουν στο παρόν
Η μεγαλύτερη διαφορά όσων αγχώνονται και όσων δεν αγχώνονται είναι η ικανότητα των δεύτερων να εστιάζουν σε όσα συμβαίνουν στην παρούσα στιγμή και να μην αναλώνονται σε όλα τα πιθανά σενάρια του μέλλοντος. Όσοι εν τέλει αγχώνονται, πριν ασχοληθούν με τη λύση ενός προβλήματος, αφήνουν ελεύθερο το μυαλό τους να σχηματίσει όλα τα πιθανά αρνητικά ενδεχόμενα χάνοντας έτσι το ζητούμενο στην κάθε κατάσταση, που είναι η λύση του τρέχοντος προβλήματος, ώστε όντως να αποφευχθούν όλα τα πιθανά σενάρια που εν τέλει θα προκαλέσουν ακόμα περισσότερο άγχος.

Εξασκούν το μυαλό τους
Η εστίαση στο παρόν είναι το σημαντικότερο όπλο ενάντια στο άγχος, καθώς κλείνει αποτελεσματικά τα όρια του μυαλού και το εμποδίζει να φτάσει στα χειρότερα. Χρησιμοποιήστε το διαλογισμό, τη γιόγκα, τη συμμετοχή σε θεραπευτικές ομάδες και ανησυχείτε μονάχα για το σήμερα και για το τώρα, και αύριο αγχωθείτε για το ...αύριο.
Λειτουργούν διαφορετικά σε συνθήκες πίεσης
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εκείνοι που παρασύρονται από το άγχος, παρουσιάζουν διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες, όταν βρεθούν υπό καθεστώς πίεσης, από εκείνους που το διαχειρίζονται καλύτερα. Σχετική έρευνα σε επιστημονικό περιοδικό ψυχολογίας, αφού διαχώρισε τους ερωτηθέντες σε όσους έχουν μια θετική διάθεση απέναντι στα πράγματα και σε όσους είναι μάλλον απαισιόδοξοι, μελέτησε τις αντιδράσεις του εγκεφάλου τους στη θέα μιας αρνητικά φορτισμένης εικόνας, διαπιστώνοντας πως το μυαλό των απαισιόδοξων ήταν περισσότερο ενεργό.
Στην περίπτωση μάλιστα που τους ζητήθηκε να δουν πιο θετικά την υποθετική πρόταση, αντέδρασαν ακόμα πιο αρνητικά, δείχνοντας πως ο εγκέφαλός τους ήταν εξαρχής προδιατεθειμένος στις αρνητικές σκέψεις…

Είναι πιο ανοιχτοί στις προκλήσεις
Όσοι δεν αγχώνονται, δεν χάνουν χρόνο αναλογιζόμενοι, μελετώτας όλα τα πιθανά σενάρια και ψάχνοντας τρόπους να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις πιθανότητες. Είναι πιο γρήγοροι στη λήψη των αποφάσεων και πιο δεκτικοί να αλλάξουν τα πλάνα τους, ανάλογα με το πως έχουν εξελιχθεί.
Αποστασιοποιούνται από τις καταστάσεις
Έχουν την ικανότητα να αποστασιοποιηθούν από μια κατάσταση και να την κρίνουν σαν εξωτερικοί παρατηρητές, ενώ το πρώτο πράγμα που κάνουν όσοι αγχώνονται είναι να φαντάζονται a priori το χειρότερο δυνατό σενάριο. Μια άσκηση για να καταφέρνετε και να παίρνετε απόσταση από όσα σας αγχώνουν είναι να μην χρησιμοποιείτε το «εγώ» όταν αναφέρεστε στα συναισθήματά σας, αλλά το ίδιο το όνομά σας και έτσι θα αντιληφθείτε καλύτερα το παράλογο των σκέψεών σας και το αναίτιο του άγχους σας.

Βρίσκουν τη ρίζα του προβλήματος
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όσων αγχώνονται είναι ότι το μυαλό τους και η φαντασία τους, σχηματίζει τόσα πιθανά μελλοντικά σενάρια που στο τέλος, χάνεται η πραγματική ουσία και αρχική αιτία του προβλήματος. Το θέμα είναι είναι εντοπίσουμε που ακριβώς έγκειται το πρόβλημα και να βρεθεί εκεί η λύση. Το να ανησυχούμε για όσα «θα» συμβούν δεν βοηθάει σε τίποτα. Το θέμα είναι να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν «τώρα».
Ανησυχούν σε προκαθορισμένο χρόνο
Η διαχείριση του άγχους έχει και αυτή τον τρόπο της και ένας από αυτούς είναι να γλιτώσετε  τον εαυτό σας από το διαρκές  και 24ωρο στρες, αλλά να ορίσετε μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας, που θα κάθεστε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού και θα αντιμετωπίζετε, όλα όσα σας αγχώνουν, ψάχνοντας λύσεις και τρόπους να τα βγάλετε από τη ζωή σας.
Η οριοθέτηση χώρου και χρόνου βάζει σε τάξη τις σκέψεις σας, ώστε να μην σας πλημμυρίζουν μέσα στη μέρα, και ακόμα όταν συμβαίνει αυτό, να τις απωθείτε, αφού δεν είναι ακόμα εκείνη η ώρα για να τις διαχειριστείτε.

Έχουν την αυτοπεποίθηση ότι θα αντιμετωπίσουν, ό,τι και να συμβεί
Όσοι ανησυχούν υπερβολικά για τα πράγματα, έχουν τον βασικότερο φόβο ότι δεν θα τα καταφέρουν, στην περίπτωση που όντως συμβούν όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα που φαντάζονται. Το αξιοσημείωτο, ωστόσο σε τέτοιες καταστάσεις, είναι ότι αυτοί που ανησυχούν, έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά για το χειρότερο, οπότε είναι νοερά έτοιμοι όταν και αν αυτό έρθει.
Από την άλλη, όσοι δεν αγχώνονται προκαταβολικά, έχουν την  πεποίθηση, πως ό,τι και να συμβεί θα το αντιμετωπίσουν τη στιγμή που θα συμβεί και θα αγχωθούν γι’ αυτό, τότε.
Βλέπουν φως στο τούνελ
Ενώ όσοι αγχώνονται υπερβολικά, δεν έχουν την ικανότητα να δουν μαζί με τα αρνητικά σενάρια και τα τυχόν θετικά ενδεχόμενα, αυτό δεν ισχύει με όσους έχουν θετική σκέψη και διάθεση. Ακόμα και αν μια κατάσταση μοιάζει δύσκολο να εξελιχθεί θετικά, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα και η αποδοχή αυτής της πιθανότητας είναι το στοιχείο που διαχωρίζει όσους αγχώνονται από εκείνους που δεν αγχώνονται.

Κάνουν τις σωστές ερωτήσεις
Κάθε φορά που σας παίρνει η κατηφόρα των σκέψεων και αγχώνεστε όλο και περισσότερο, προσπαθήστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας αν αξίζει να αγχώνεστε για ό,τι είναι αυτό που σας βασανίζει σε κάθε φάση. Αναρωτηθείτε αν έχετε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σας για να λύσετε ένα πρόβλημα και αν έχετε προσπαθήσει και το πρόβλημα δεν είναι κάτι επείγον, μην σπαταλάτε την ενέργειά σας άλλο, σε αυτό. Όταν έρθει η ώρα, θα ασχοληθείτε με αυτό και το πιθανότερο είναι τότε να βρείτε και τη λύση.
Έχουν πλήρη αντίληψη των αρνητικών τους συναισθημάτων
Όσοι βασανίζονται χρόνια από αγχωτικές σκέψεις, δεν έχουν τελικά ουσιαστική επίγνωση του αρνητισμού τους, ενώ όσοι αντιμετωπίζουν τη ζωή με πιο χαλαρή διάθεση, έχουν αντίληψη των αρνητικών συναισθημάτων που τυχόν αναπτύσουν και μάλιστα τα χρησιμοποιούν για να βρουν τι είναι αυτό που αρχικά τα έχει προκαλέσει. Το συναίσθημα γι’ αυτούς είναι ένα εργαλείο και όχι ακόμα ένα πρόβλημα προς λύση.


Ο Βενιζέλος εργαλείο της Scientology κατά εισαγγελέα

Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Αύγουστο 1996 ο Ευάγγελος Βενιζέλος (ο σημερινός ΥΠΕΞ, Ανθύπατος, Αναπληρωτής Πρωθυπουργός κλπ κλπ) ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης, ο πρώτος Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, αντικαθιστώντας τον Ιωάννη Ποττάκη τελευταίο Υπουργό Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν η αλλαγή της κυβέρνησης και η αρχή της εποχής Σημίτη, που ουσιαστικά έχουμε και σήμερα.
Η πρώτη μεγάλη εξυπηρέτηση του Βενιζέλου, ως Υπουργού Δικαιοσύνης, στο μεγαλύτερο κύκλωμα διαφθοράς, ανωμαλίας και προδοσίας, που επιβίωσε μέχρι σήμερα, ήταν η επίθεση κατά ενός εισαγγελέα που έκανε το καθήκον του: τουΙωάννη Αγγελή.
Ο εισαγγελέας Αγγελής έλαβε εντολή από τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών να διερευνήσει τις καταγγελίες (κυρίως από γονείς) κατά του σαηεντολογικού κέντρου ΚΕΦΕ. Εργάστηκε χωρίς προβλήματα επί Υπουργών Δικαιοσύνης Αναστασίου Πεπονή και Ιωάννη Ποττάκη, με τον Στέλιο Παπαθεμελή Υπουργό Δημόσιας Τάξης, στη θητεία των οποίων έκανε τρεις εφόδους στα γραφεία του ΚΕΦΕ και κατάσχεσε φακέλους και άλλο υλικό, συμπεριλαμβανομένους τους σκληρούς δίσκους και δεκάδες δισκέτες ηλεκτρονικών υπολογιστών από όπου τυπώθηκαν 2.500 σελίδες κειμένων.
Τα κείμενα περιελάμβαναν φακελώματα ατόμων, επιχειρησιακά σχέδια κατά της Ελλάδας, Ορθόδοξης Εκκλησίας, στρατολόγησης και διαχείρισης συμμάχων δημοσιογράφων (Ιός Ελευθεροτυπίας στην κορυφή κλπ), «νέκρωσης» κληρικών (π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος κλπ) και δημοσιογράφων (Νταγκουνάκη-Δημητριάδης στην Απογευματινή κλπ), διείσδυση σε ομάδες «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και κατασκευή νέων ελεγχόμενων (αυτά που βλέπουμε σήμερα), επίθεση σε εχθρικούς πολιτικούς και συνεργασία με συμμάχους πολιτικούς (βασικά, όλος ο παλιός Συνασπισμός που σήμερα άφησε κάτι κατάλοιπα στον ΣΥΡΙΖΑ, επιβιώνει ως ΔΗΜΑΡ και τρύπωσε σε ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ποταμούς και λίμνες).
Τον Ιούνιο του 1996 ο εισαγγελέας Ιωάννης Αγγελής, έλαβε εντολή άμεσης μετάθεσης στην Εισαγγελία Χαλκίδας και φυσικά να αφήσει την υπόθεση, η οποία περιελάμβανε και έρευνα για κατασκοπεία λόγω του μεγάλου αριθμού εγγράφων σχετικά με τα Βαλκάνια και τη δράση της Scientology να οργανώσει τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων σε ενιαίο μέτωπο ελεγχόμενο από την ίδια και τα αφεντικά της.
Οι ισλαμοφασίστες από τότε οργανώνονταν από το παρακράτος των ΗΠΑ.
Αν και η ηγεσία του Αρείου Πάγου είχε αποφασίσει να τελειώσει την έρευνα και μετά να μετατεθεί, η εντολή για μετάθεση δώθηκε μετά από την διεξοδική έρευνά του και για τον αυτόκλητο «δερβίση» Τάκη Αλεξίου της οργάνωσης ΠΑΝΙΦΕ (Πανελλήνια Ιστορική και Φιλοσοφική Εταιρία κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας) που αποδείχθηκε δορυφορική οργάνωση της Scientology. Μετατέθηκε αφού έκανε έφοδο και στην ΠΑΝΙΦΕ του Τάκη Αλεξίου, ο οποίος τότε δραστηριοποιούνταν με βάση την Κομοτηνή ενώ σήμερα φέρεται να είναι στη Ρόδο. Κάτι συμπτώσεις όμως!!!
Υπήρξε εντονότατος προβληματισμός για την μετάθεση του εισαγγελέα διότι αυτή έγινε «μετά από ισχυρή παρέμβαση από το γραφείο του Υπουργού Δικαιοσύνης», Ευάγγελου Βενιζέλου. «Υπόγειες διαδρομές» Κομοτηνής -Θεσσαλονίκης;
Ο εισαγγελέας κ. Ιωάννης Αγγελής στο αρχικό Πόρισμα που κατόρθωσε να υποβάλει (στις 17 Ιουνίου 1996 κάνοντας αγώνα δρόμου για να αντιμετωπίσει την επέμβαση από το γραφείο του τότε υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ευάγγελου Βενιζέλου) περιγράφει την ΠΑΝΙΦΕ του Τάκι Αλεξίου ως εξαρτώμενη από τη Scientology και μάλιστα με σχέσεις των δύο οργανώσεων με την ίδια την CIA!!! Διαβάστε τα αποσπάσματα του Πορίσματος των 101 σελίδων να δείτε τί έγκλημα έκανε ο Βενιζέλος ή το περιβάλλον Βενιζέλου στο όνομά του. Τότε άρχισε να οργανώνεται το οικοδόμημα προδοσίας, διαφθοράς και πολέμου κατά της ελληνικής κοινωνίας που κυριαρχεί σήμερα. Ξεκίνησε στις αρχές του ’90, οργανώθηκε στα μέσα με τέλη του και ο Βενιζέλος του Σημίτη ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να σταματήσει την αποκάλυψή του.
Απέτυχε τότε, όπως και τώρα αποτυγχάνει μαζί με το σκυλολόι της Τρόικας, Σαμαράδες, Λοβέρδους και όλες τις άλλες ενσαρκωμένες αποτυχίες.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μετά από τον Βενιζέλο άρχισε να αποτελεί προνομιακό χώρο για την Scientology ανεξαρτήτως κυβερνήσεως. Είναι αδύνατο να είναι σύμπτωση το γεγονός ότι ένα πολύ σημαντικό στέλεχος του Υπουργείου και επί ΝΔ, ο δικηγόρος Θανάσης Θεοδώρου (ο οποίος τοποθετήθηκε επί θητείας του κ. Παπαληγούρα), είναι μέλος της Scientology (στο ΚΕΦΕ βρέθηκε φάκελός του ως μαθητή) και ήταν νομικός σύμβουλος του σαηεντολογικού ΚΕΦΕ. Μεταξύ άλλων σε κατασχεμένο έγγραφο (και στο Πόρισμα Αγγελή) αναφέρεται ξεκάθαρα ότι ο κ. Θεοδώρου προσπάθησε να αγοράσει (έναντι 70.000 δρχ) από συνταξιούχο στέλεχος της ΚΥΠ (για λογαριασµό της Scientology) πληροφορίες εναντίον του π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, τον οποίο η Scientology είχε χαρακτηρίσει εχθρό. Ο ΚΥΠατζής δεν βρήκε τίποτα κατά του ιερέα. Επίσης, δημόσια σε τηλεοπτική εκπομπή εκθείασε την οργάνωση και καταφέρθηκε κατά των επικριτών της. Ο κ. Θεοδώρου τοποθετήθηκε, από τον κ. Παπαληγούρα, εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Τελικά η Ελλάδα είναι η χώρα των συμπτώσεων.
apokalypsi1
apokalypsi2
apokalypsi3
apokalypsi4
apokalypsi5
apokalypsi6
apokalypsi7
apokalypsi8
apokalypsi9
apokalypsi10
apokalypsi11

Αποκάλυψη Βόμβα: «Εμείς γνωρίζουμε ότι η CIA έχει αποφασίσει ότι ο Σαμαράς θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας»

Ποιός λέει τα παραπάνω λόγια ή καλύτερα ποιός τα γράφει (διότι υπάρχει έγγραφο); Διαβάστε τα επίσημα κατασχεμένα έγγραφα όπως τα αποκάλυψε το Εργαστήριο Γραφολογίας της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Αστυνομίας και το Πόρισμα του εισαγγελέα για ένα γεγονός που συνέβη κατά το 1993 όταν ο Σαμαράς ήταν ακόμη στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Φωτίζει τα γεγονότα σήμερα και μας κάνει να αναρωτηθούμε (με στοιχεία) ποιος είναι ο ρόλος του σε αυτά τα 22 χρόνια, όπως επίσης και το φλερτ της Ν.Δ. κυριολεκτικά με σατανιστικούς χώρους που κάνουν ανθρωποθυσίες (χωρίς την παραμικρή υπερβολή, όπως θα δείτε).
Τα παραπάνω λόγια του τίτλου τα γράφει η περιβόητη οργάνωση Scientology, που τότε λειτουργούσε μέσω του «φιλοσοφικού» κέντρου ΚΕΦΕ, το οποίο η Δικαιοσύνη έκλεισε οριστικά το 1997. Τα γράφει σε Αναφορά της Μυστικής Υπηρεσίας της (Γραφείο Ειδικών Υποθέσεων -“OSA”), η οποία κατασχέθηκε το 1995 στις εφόδους του εισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή στα γραφεία του ΚΕΦΕ. Ειδικότερα, ήταν το αρχείο OSAP1.RPT στην 83η κατασχεμένη δισκέτα. Τα ηλεκτρονικά πειστήρια που βρέθηκαν σε σκληρούς δίσκους υπολογιστών και σε δισκέτες, σόκαραν τους αστυνομικούς και δικαστικούς σε σημείο που λόγω της «Υπόθεσης Scientology-ΚΕΦΕ» η Αστυνομία δημιούργησε Τμήμα Ηλεκτρονικών Πειστηρίων (Computer Forensics) διότι είδε πόσο χρήσιμο και πολύτιμο αποδεικτικό υλικό μπορούν να αποτελέσουν τα ψηφιακά περιεχόμενα και ίχνη σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και αποθηκευτικά μέσα. Και ο Σαμαράς ήταν μέσα σε αυτά.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα της αμετάκλητης απόφασης του Εφετείου το 1997 για την ταυτότητα της Scientology (η οποία, μέσω της CIA από το 1992, γνώριζε πολλά για τον Σαμαρά και την μελλοντική εξέλιξή του): «είναι μία οργάνωση με ολοκληρωτικές δομές και τάσεις που στην ουσία περιφρονεί τον άνθρωπον, ενώ ενεργεί ελεύθερα και μόνον κατ’ επίφαση προκειμένου και αποκλειστικά να προσελκύσει μέλη τα οποία στην συνέχεια υφίστανται πλύση εγκεφάλου, με απώτερο σκοπό την δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης».
EverSamPart1
EverSamPart2
EverSamPart3
EverSamPart4
Στο έγγραφο τα στελέχη της Scientology λένε ότι γνωρίζουν σχετικά με τη CIA ότι έχει αποφασίσει για τον Σαμαρά να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας (δεν τους «κάθισε» το θέμα με τον Κοσκωτά και άλλα και καθυστέρησαν μέχρι τώρα) και ότι μία υπόθεση που την βλέπουν ως σκάνδαλο, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά των Scientology και Νέας Δημοκρατίας (του Μητσοτάκη-Σαμαρά). Δηλαδή η Scientology έβλεπε τον εαυτό της στο ίδιο «στρατόπεδο» με τη Ν.Δ. των Μητσοτάκη-Σαμαρά. Μήπως διότι μαζί με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (όπως περιγράφει άλλο έγγραφο), ξεκίνησαν από τότε με τη συνεργασία του Μητσοτάκη (και της Βιργινίας Τσουδερού) τη διαγραφή του θρησκεύματος για τις ταυτότητες και την τυφλή αποδοχή κάθε ξένης οργάνωσης ως «Εκκλησίας»; Κάποιο πρόσφατο νομοσχέδιο δεν σας θυμίζει; Αυτό δηλαδή που τώρα ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μας φορτώσανε μαζί με τονΑνδρέα Λοβέρδο, ο οποίος «συμπτωματικά» ήταν ένας από τους δικηγόρους της Scientology;
Η ιστορία που τα στελέχη της Scientology φοβούνται ότι θα παρουσιαστεί ως σκάνδαλο αν μαθευτεί, αφορά τα μεγάλα στελέχη της Ν.Δ. τότε, τους Έβερτ, Φύσσα και Δημητροκάλλη, που φέρονται να προσπαθούν να καλύψουν ως δώρο την αγορά από τον Έβερτ μίας Mercedes, ώστε να μην πληρώσει φόρους και να τους μοιραστούν μεταξύ τους. Περιγράφουν τον Δημητροκάλλη, υπεύθυνο Οικονομικών του κόμματος, ως τον πατέρα του Δημητροκάλλη από τη γνωστή τότε ομάδα σατανιστών της Παλλήνης που έκαναν ανθρωποθυσίες. Γιατί άραγε; Και είναι σύμπτωση που μόλις πρόσφατα στη Γλυφάδα ο σατανιστής που θυσίασε μία γυναίκα, φαίνεται να έχει στενές οικογενειακές σχέσεις με τη Ν.Δ. σε σημείο που πασίγνωστος δικηγόρος και αυτοκόλλητος του Σαμαρά να έχει αναλάβει την υπεράσπισή του;
Εκτός από την πρωθυπουργοποίηση Σαμαρά, στο έγγραφο αναφέρεται και κάτι άλλο που βλέπουμε να κάνει σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ: την απόπειρα διάσπασης της Ε.Ε. μέσω εσωτερικών συγκρούσεων. Το έγγραφο γράφει ότι η NSA θα μπορούσε να έχει σχεδιάσει να ξεφορτωθεί την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ξεκινώντας έναν πόλεμο μεταξύ των μελών της. Ακριβώς αυτό που βλέπουμε σήμερα να γίνεται μεταξύ βορρά και νότου με σοβαρή πιθανότητα ακόμη και τη διάσπαση ή διάλυση της Ε.Ε. Υπάρχει βέβαια καθυστέρηση και σε αυτό όπως με την πρωθυπουργοποίηση Σαμαρά, αλλά τα απρόοπτα γεγονότα στην Ελλάδα εκείνη την εποχή καθυστέρησαν πολύ τα σχέδια.
Παραθέτουμε και αποσπάσματα από το Πόρισμα του εισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή, ο οποίος έκανε τρεις εφόδους το 1995 στο σαηεντολογικό ΚΕΦΕ και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δικαστική δίωξη της Scientology με αποκορύφωμα το κλείσιμο του ΚΕΦΕ το 1997. Αυτόν τον άνθρωπο (όπως θα δείτε στο επόμενο άρθρο) τον κυνήγησε το περιβάλλον (?) του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ρε κάτι συμπτώσεις!
Eisaggeleas_Angelis_Scientology_1

Eisaggeleas_Angelis_Scientology_2
Eisaggeleas_Angelis_Scientology_3
Eisaggeleas_Angelis_Scientology_4
Το γεγονός ότι από το 2012 περίπου είδαμε γεγονότα που επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες της ακραίας ρατσιστικής οργάνωσης, πριν από 20 χρόνια περίπου (!!!), δεν είναι ισχυρή απόδειξη ότι η σημερινή κατάσταση (και ό,τι οδήγησε σε αυτήν) είναι απολύτως σχεδιασμένη και ελεγχόμενη; Είναι αδύνατο να είναι τυχαία η ταυτόχρονη συνύπαρξη Σαμαρά, Λοβέρδου, Βενιζέλου και άλλων άμεσα σχετιζόμενων με τη Scientology στους κόλπους της προδοτικής συγκυβέρνησης, οι οποίοι μάλιστα έπαιξαν απίστευτα υποστηρικτικό ρόλο προς την ακραία ρατσιστική οργάνωση (ταυτόχρονα με την υποστήριξη από την CIA που έλαβε όπως θα δείτε).

Άφεση αμαρτιών στον Ευάγγελο Βενιζέλο για τα υποβρύχια

Ο πρωθυπουργός «ξέχασε» τις καταγγελίες της παράταξής του και τον σκανδαλώδη νόμο του 2010 του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος στοίχισε στο ελληνικό Δημόσιο επιπλέον 1,3 δισ. ευρώ, και έβαλε ταφόπλακα στην απόδοση ευθυνών εν όψει ψήφου εμπιστοσύνης.
Μπροστά στο ενδεχόμενο να υπάρξουν διαρροές από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατά την επικείμενη ψήφο εμπιστοσύνης, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να «ξεχάσει» το παρελθόν του ίδιου και της παράταξής του και να «ξεπλύνει» τον Ευάγγελο Βενιζέλο από τον σκανδαλώδη νόμο που κατέθεσε το 2010 και με τον οποίο πληρώσαμε επιπλέον 1,3 δισ. ευρώ για τη ναυπήγηση δύο νέων υποβρυχίων ως αντικατάσταση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων τύπου 209 και χωρίς να συνδέονται οι πληρωμές με την παράδοση έργου.
Νόμος που όταν είχε έρθει στη Βουλή ο Αντώνης Σαμαράς τον είχε καταγγείλει ως σκανδαλώδη και ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Κώστα Τασούλας είχε εξαπολύσει σφοδρή επίθεση κατά του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Το υποβρύχιο «Πιπίνος», το δεύτερο 214 που έχει το ΓΕΝ, διαθέτει σύστημα εναερόβιας πρόωσης που του δίνει τη δυνατότητα να μένει σε κατάδυση επί 15 ημέρες όταν όλα τα υπόλοιπα συμβατικά αναγκάζονται να αναδύονται κάθε 24 ώρες. Πρόβλημα θεωρείται ότι υπάρχει στο θέμα των μπαταριών του, αφού λόγω της μακράς παραμονής του στα ναυπηγεία η δύναμή τους έπεσε στο 70% και ο χρόνος ζωής του είναι μικρότερος από τον αρχικώς προβλεπόμενο.

Ξεχνώντας λοιπόν όλα αυτά ο πρωθυπουργός ανέφερε χθες, κατά τη διάρκεια της τελετής καθέλκυσης του υποβρυχίου «Πιπίνος», ότι «όλα αυτά τα υποβρύχια περιήλθαν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου την εποχή που ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Βενιζέλος, ήταν υπουργός Εθνικής Αμυνας και με έναν δικό του νόμο που τότε εισηγήθηκε, ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων».
Ακολούθησε η έντονη αντίδραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα, ο οποίος σε δήλωσή του υπογράμμισε ότι ο πρωθυπουργός «έδωσε συγχωροχάρτι σε όλες τις κυβερνήσεις και τους υπεύθυνους υπουργούς των 12 τελευταίων χρόνων! Για μας το διαρκές σκάνδαλο των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά παραμένει ανοιχτή υπόθεση».

efsyn.gr

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *