29 πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας

29 πράγματα που μπορούν σε έναν βαθμό να αλλάξουν τη ζωή μας. Το να φροντίζουμε (για) τον εαυτό μας σημαίνει μεταξύ άλλων και κάποιες πολύ συγκεκριμένες δραστηριότητες που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινότητά μας. Κάποιες από αυτές αναφέρονται στη λίστα παρακάτω:

1. Να βοηθάμε τους άλλους, να νοιαζόμαστε γι΄αυτούς. Κι όμως ενώ δεν είναι κάτι που κάνουμε άμεσα για μας τους ίδιους, τελικά "επιστρέφει" σε μας ως ανταπόδοση της βοήθειας που έχουμε δώσει. Η αγάπη και η καλοσύνη ανταμείβονται με αγάπη και καλοσύνη.

2. Ας αφουγκραζόμαστε την εσωτερική μας φωνή. Βοηθά να συζητάμε με εκείνους που εμπιστευόμαστε κάποιες σκέψεις μας, αλλά είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε και το ένστικτό μας.

3. Να παρακολουθούμε τις αντοχές που έχουμε σε στρεσογόνες καταστάσεις και να κάνουμε συχνές, μικρές παύσεις ανάπαυλας, προκειμένου να πάρουμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε και να γίνουμε παραγωγικότεροι, εναρμονίζοντας τις ενέργειές μας με τους επιδιωκόμενους στόχους.

4. Να παρατηρούμε την ομορφιά στην κάθε στιγμή. Αντί να προσδοκούμε κάτι πολύ μεγάλο να συμβεί -γάμος, παιδιά, προαγωγή...- είναι πολύ σημαντικό να αναζητούμε την ευτυχία στα μικρά, καθημερινά πράγματα. Μια μυρωδάτη, ζεστή κούπα καφέ το πρωί, ένα γευστικότατο, μαγειρεμένο, σπιτικό γεύμα, το να μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές μαζί με αγαπημένα πρόσωπα, ένας περίπατος χέρι-χέρι με τον/την αγαπημένη! Όλα αυτά κάνουν τη ζωή πιο γεμάτη.

5. Να αποδεχόμαστε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να είναι τέλεια. Η τελειότητα είναι ο εχθρός του καλού. Το να δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι, αποτελεί πρόκληση για όσους θέλουν να βελτιώσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους. Αυτό δεν σημαίνει συμβιβασμό με τη μετριότητα αλλά αξιολόγηση και των πραγμάτων ακόμη κι αν απέχουν από την τελειότητα.

6. Να δουλεύουμε καθημερινά προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας, σκεπτόμενοι ότι το μακρύ ταξίδι ξεκινά από το πρώτο βήμα. Όποιο κι αν είναι το όνειρο, καθημερινά μικρά και λογικά βήματα, μπορούν να μας φέρουν ακόμη πιο κοντά! Όσο πιο πολύ προσπαθούμε τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίες. Χρειάζεται αφοσίωση για να επιτευχθεί ο στόχος.

7. Να είμαστε πιο εκδηλωτικοί ως προς τα συναισθήματά μας. Είναι σημαντικό να μιλάμε για το πώς νιώθουμε σε εκείνους που νιώοθουμε κοντά μας. Να τους επιτρέπουμε να μας ακούσουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να νιώθουμε καλύτερα.

8. Να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και τον έλεγχο της ζωής μας. Διαφορετικά κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν για μας και σταδιακά θα γίνουμε δέσμιοι των δικών τους πιστεύω. Όλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Συνεπώς πρέπει να αναλαμβάνουμε δράση για τις δικές μας και να αναζητούμε τρόπους να ξεπράσουμε τις δυσκολίες.

9. Να φροντίζουμε τις σημαντικές σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό τόσο για εμάς όσο και για εκείνους που θεωρούμε σημαντικούς να το γνωρίζουν αυτό, να το ακούνε από μας.

10. Να συγκεντρωνόμαστε σε εκείνα που μπορούμε να ελέγξουμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα αλλά κάποια έχουμε τη δυνατότητα να τα τροποποιήσουμε. Ας επενδύουμε την προσπάθειά μας σε εκείνα.

11. Να εστιάζουμε στα πιθανά θετικά αποτελέσματα. Το μυαλό πρέπει να πιστέψει ότι κάτι μπορεί να επιτευχθεί. Οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα πρέπει να υπερτερούν των αρνητικών, όσο κι αν οι συνθήκες μπορεί να δείχνουν δύσκολες. Από μας εξαρτάται ο τρόπος που αντιδρούμε απέναντι στα πράγματα και τις δυσκολίες.

12. Να αναλογιζόμαστε πόσα έχουμε τώρα, στο παρόν, σε σχέση με κάποιους, πολλούς άλλους, που αντιμετωπίζουν αντιξοότητες που είναι εξαιρετικά δύσκολες.

 13. Να περνάμε χρόνο με τους σωστούς ανθρώπους, με εκείνους που απολαμβάνουμε και οι οποίοι μας εκτιμούν και μας ενθαρρύνουν να γίνουμε ακόμη καλύτεροι, χωρίς ανταλλάγματα.

14. Να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Ο τρόπους που τα χειριζόμαστε μας καθορίζει, δεν μας καθορίζουν τα προβλήματα. Μικρά σταθερά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και κάποια στιγμή θα έχουμε διανύσει χιλιόμετρα!

15. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, για το τι είναι σωστό και τι όχι, τι χρειάζεται να αλλάξει, τι επιδιώκουμε να πετύχουμε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε. Αυτό βοηθά στο να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πού βισκόμαστε και προς τα πού βαδίζουμε, άρα και ποια είναι τα αναγκαία εφόδια για να "τερματίσουμε".

16. Να θεωρούμε την ευτυχία μας προτεραιότητα. Οι ανάγκες μας είναι σημαντικές και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές και δεν ενδιαφερόμαστε για τους άλλους. Το αντίθετο, μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο.

17. Να είμαστε ο εαυτός μας, ξεκάθαρα και ανεπιτήδευτα. Το να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι είναι χάσιμο πολύτιμου χρόνου.

18. Να ζούμε και να παρατηρούμε το παρόν, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Να μην σκεφτόμαστε τι έγινε ή δεν έγινε στο παρελθόν ή τι θα συμβεί στο μέλλον. Να εκτιμούμε την ομορφιά του παρόντος.

19. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Αυτή η γνώση είναι πολύτιμη. Τα λάθη επιτρέπτονται. Όταν δεν γίνονται λάθη, τότε μάλλον η προσπάθεια δεν είναι σοβαρή ή τελικά δεν μάθαμε κάτι και δεν προχωράμε. Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα έρχονται μετά από κάποια σοβαρά λάθη.

20. Να είμαστε ευγενικοί με τον εαυτό μας. Ο τρόπος που φερόμαστε στον εαυτό μας καθορίζει και το πώς μας φέρονται οι άλλοι. Αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας δεν θα μας αγαπούν ούτε οι άλλοι.

21. Να απολαμβάνουμε όσα έχουμε. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι θα είμαστε καλύτερα κάποια στιγμή στο μέλλον, μετά από μια προαγωγή, ή αφού αποκτήσουμε το εξοχικό δίπλα στη θάλασσα...Δυστυχώς αυτά θέλουν χρόνο και ενδεχομένως, όταν φτάσουμε εκεί, να έχουμε ήδη κάτι άλλο στο μυαλό μας. Έτσι θα καταλήξουμε να σπαταλήσουμε τη ζωή μας προσδοκώντας κάτι και αδυνατώντας να απολαύσουμε αυτό που ήδη έχουμε.

22. Να γίνουμε δημιουργοί της ευτυχίας μας και να μην περιμένουμε τους άλλους να μας κάνουν ευτυχισμένους.

23. Να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Ποτέ δεν θα είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι θα πετύχουμε εκείνο που ονειρεύομαστε. Τις περισσότερες φορές όμως αξίζει να ρισκάρουμε ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είτε θα πετύχουμε είτε θα έχουμε μάθει κάτι χρήσιμο.

24. Να πιστεύουμε ότι είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Και είμαστε πραγματικά πανέτοιμοι για το επόμενο, ρεαλιστικό βήμα. Άρα ας εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες ως δώρα που μας βοηθούν να εξελιχθούμε.

25. Να δημιουργούμε σχέσεις για τους σωστούς λόγους. Οι σχέσεις μας με τους άλλους αντανακλούν εκείνο που είμαστε και οι ίδιοι. Να επιλέγουμε  για φίλους εκείνους για τους οποίους είμαστε περήφανοι και τους θαυμάζουμε, που μας δείχνουν ενδιαφέρον και σεβασμό, που είναι ανταποδίδουν τη γενναιοδωρία μας.

26. Να δίνουμε σε όσους γνωρίζουμε την ευκαιρία να μας πλησιάσουν. Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν και άρα δεν μπορούμε να έχουμε επ' αόριστον τους ίδιους φίλους. Κάποιες σχέσεις ξεθωριάζουν και άλλες παίρνουν τη θέση τους. Να είμαστε έτοιμοι να μάθουμε από καινούριους ανθρώπους που συναντούμε, οι οποίοι ίσως αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα.

 27. Να είμαστε ανταγωνιστικοί με τον εαυτό μας, ώστε να γινόμαστε καλύτεροι, να μας εμπνέουν οι άλλοι, να τους εκτιμούμε και να μαθαίνουμε απ' αυτούς, αλλά όχι να τους ανταγωνιζόμαστε. Να επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τα προσωπικά μας ρεκόρ.

28. Να χαιρόμαστε με τις νίκες των άλλων γύρω μας, να παρατηρούμε όσα μας αρέσουν σ' εκείνους και να αναγνωρίζουμε την αξία τους. Αυτό μας δίνει εσωτερική ηρεμία και επειδή ρόδα είναι και γυρίζει, σύντομα και οι άλλοι θα χαίρονται με τις δικές μας νίκες!

28. Να αναζητούμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μέσα στις αντιξοότητες. Να θυμόμαστε ότι μέσα από τις δυσκολίες γινόμαστε καλύτεροι. Σ' αυτό βοηθά αν αναλογιζόμαστε όσα έχουμε και όχι εκείνα που δεν έχουμε.

29. Να συγχωρούμε. Και τον εαυτό μας και τους άλλους. Όλοι έχουμε πονέσει είτε από τις δικές μας επιλογές είτε από τις επιλογές των άλλων. Το να ξαναζούμε το τραύμα και να μην το αφήνουμε πίσω μας δεν έχει νόημα. Συγχωρώ σημαίνει αφήνω πίσω εκείνο που με πόνεσε, μαθαίνω και προχωρώ στη ζωή μου.

 Μετάφραση - Επιμέλεια: Λία Μαλλίδου

Πηγή

Εγκαταλείψατε το Ραδιομέγαρο

Του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη

Δώδεκα μήνες κλείνουν από τη μέρα που οι δυνάμεις καταστολής ανέλαβαν να βάλουν τάξη στην αταξία, την τάξη του ένστολου Μαύρου, στην αταξία της έλλογης Αμφισβήτησής του, από τον Αγώνα Πολιτικής Ανυπακοής, πιστοποιημένου μέσα από την καθημερινή  εθελοντική και αμισθί παραγωγή τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού έργου από τους Όρθιους της Ελεύθερης ΕΡΤ-ΕΡΤ3-ΕΡΑ.

Δώδεκα μήνες τώρα,  στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, την Ισηγορία και την Πολυφωνία,  οι Δυνάμεις Ασφαλείας και τα ΜΑΤ (φευ;) ανέλαβαν το ρόλο των ΕΓΓΥΗΤΩΝ  της λειτουργίας  της καρικατούρας δημόσιας τηλεόρασης ΔΤ-ΝΕΡΙΤ, κυβερνητικού γραφείου τύπου, ανταποδοτικό τέλος στην εργολαβική υποστήριξη από την DIGEA. Για τον Κλικλίκο έπρεπε να εκτελεστούν εν ψυχρώ η ΕΡΤ και οι 3000 εργαζόμενοι.

Δώδεκα μήνες μετά οι διακηρύξεις  για Ραδιοτηλεοπτικούς Παρθενώνες, άλλη μία δέσμη συνειδητής με επίγνωση απάτης, απατηλών υποσχέσεων, τόσο ψευδών που ακόμη  και τα ψέμματα  ανατρίχιασαν από τα ψέματα που άκουσαν.

Στους εκτελεστές - βιαστές  της ΕΡΤ και  του αγαθού της δημόσιας ενημέρωσης  δεν απευθύνεσαι. Αγωνίζεσαι να τους Ανατρέψεις, κρατώντας την ΕΡΤ ανοιχτή, κρατώντας σφιχτά - αλληλέγγυα το χέρι της κοινωνίας που χειμάζεται, δίνοντας δείγματα γραφής για την ΝΕΑ ΕΡΤ που οργανώνεται. 

Κοιτώντας το Ραδιομέγαρο , με τις κλούβες των ΜΑΤ εγγυητή της «ομαλής λειτουργίας του», αναρωτιέσαι 12  μήνες μετά, ποια Δύναμη, ποια Ηθική, ποια Δεοντολογία  κρατά Εντός του, τους πρώην συν-αδέλφους.

Τον  Αύγουστο του 2013 έδωσαν χέρι βοηθείας στον Π. Καψή να περιφέρει λάφυρο τις 1800 αιτήσεις  πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ, όπως ισχυριζόταν,  στα τηλεοπτικά παράθυρα της DIGEA, έχοντας αναλάβει μαζί με το Μάναλη και τον Κεδίκογλου το συμβόλαιο εξόντωσης ΕΡΤ και εργαζομένων.

ΠΟΕΣΥ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ τότε, είτε με ανακοινώσεις των Δ.Σ, είτε με ομόφωνες αποφάσεις εργασιακών συνελεύσεων καθιστούσαν σαφές και καλούσαν:

ΠΟΕΣΥ:«.. όλους τους δημοσιογράφους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, να μη συμπράξουν στον εξευτελιστικό σχεδιασμό της κυβέρνησης που οδηγεί στον περαιτέρω έλεγχο και χειραγώγηση της ενημέρωσης.» ΕΣΗΕΜΘ:«Όσοι επιλέξουν να συμπράξουν οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν βλάπτουν μόνο τους συναδέλφους τους, αλλά συμβάλλουν στην de facto κατάργηση της ΕΡΤ3, με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες για το παρόν και κυρίως το μέλλον της παρουσίας ραδιοτηλεοπτικού φορέα στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.»

ΤΟΤΕ, Αύγουστος του 2013, «μηδενί δίκην δικάσης πριν αμφοίν μύθον ακούσης», ήταν ενδεχομένως νωρίς για τους Αιτούντες –πρώην εργαζόμενους της ΕΡΤ, να αντιληφθούν τις κυβερνητικές προθέσεις. Η Ομίχλη από το σοκ της απόλυσης, της εργασιακής αβεβαιότητας και των οικονομικών αναγκών δεν τους  επέτρεψε να δουν, αυτό που είχαμε από τότε διαβλέψει, Εμείς οι Μη Αιτούντες, με τις ίδιες τεράστιες οικονομικές ανάγκες, εμείς οι Εξαθλιωμένοι αλλά Όρθιοι, που από κοινού παλεύαμε το Μαύρο , μέχρι και τον Αύγουστο του 2013.

Αναρωτιέμαι όμως ΣΗΜΕΡΑ,  15 μήνες μετά τις Αιτήσεις, 12 μήνες μετά την εισβολή,  κατοχή και λειτουργία του ραδιομεγάρου, με την ΕΓΓΥΗΣΗ των ΜΑΤ:

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΕΤΕ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟΥ; 

-Όταν οι καταγγελίες για σκάνδαλα και οι εισαγγελικές παραγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη,

-Όταν οι απευθείας αναθέσεις σε ιδιωτικά συμφέροντα προσλαμβάνουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας,

-Όταν οι αξιοκρατικές προσλήψεις πνίγονται από το νέφος της ευνοιοκρατίας και της καταγγελίας για «εξαγορά τυπικών προσόντων»,

-Όταν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης με το εμπα΄ργκο τους (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ., ΚΚΕ) ΔΕΝ  αναγνωρίζουν το μόρφωμα,

-Όταν οι καταγγελίες για Μαύρη και Απλήρωτη Εργασία  πληθαίνουν,

-Όταν ΟΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝΤΩΝ, Προκοπάκης, Ευαγγελάκου, Μακρυδημήτρης, Μορώνης, Ζούλας και άλλων τινών συγκροτούν τη ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ ΤΗΣ ΝΕΡΙΤ , με καταγγελίες  για σκάνδαλα , κυβερνητικές παρεμβάσεις

-Όταν «το Εποπτικό Συμβούλιο, λαμβάνοντας υπόψη την κοινή επιστολή των κ. Μακρυδημήτρη και Μορώνη, στην οποία καταγγέλλονται κυβερνητικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της ΝΕΡΙΤ, καταδικάζει ομόφωνα, με τον πιο απερίφραστο τρόπο, τις παρεμβάσεις αυτές».

-Όταν η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σφαγιάζεται εν ψυχρώ με κυβερνητική εντολή,

Αναρωτιέμαι ποια ΗΘΙΚΗ, ποια ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, ποιος ΥΠΕΡΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ καθαγιάζει την παροχή εργασίας σε αυτές τις συνθήκες, με αυτούς τους εργοδότες, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα άραγε η Δημόσια Τηλεόραση λειτουργεί με την ΕΓΓΥΗΣΗ των ΜΑΤ;  

Αναρωτιέμαι  σε τι εξυπηρετούν  τα Συμβούλια Τιμής και Δεοντολογίας των Ενώσεων και των Ομοσπονδιών, αν ο δημοσιογραφικός κυνισμός άνευ αρχών και ο ψυχρός κερδομανής επαγγελματισμός    έχουν αντικαταστήσει τον αναγκαίο για τη Δημοκρατία ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Αναρωτιέμαι ποια ΗΘΙΚΗ, ποια ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, ποιος ΥΠΕΡΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ  κρατά Δέσμιους και Δεσμώτες των κυβερνητικών εντολών  Δημοσιογράφους-Τεχνικούς-Διοικητικούς εξ αδιαιρέτου υπεύθυνους για το τελικό εκπεμπόμενο έργο και Παρατείνει τη παραμονή τους  στο Ραδιομέγαρο.

Συν-άδελφοι,  Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Ραδιομεγάρου, χωρίς τη νομιμοποίηση από την  δική σας παρουσία το Μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ  εκπνέει, ψυχορραγεί, τελειώνει.

Συν-άδελφοι,  Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Ραδιομεγάρου  αφήστε στην άκρη τις προσχηματικές αναφορές, αναλογιστείτε τον αγώνα που μαζί ξεκινήσαμε τον Ιούνιο του 2013, συνομιλήστε με τη συνείδησή σας. 

Η προοπτική της Ελεύθερης ΕΡΤ, το Κοινό Σπίτι Όλων των Ελλήνων είναι Εδώ. ΕΡΤΟΠΕΝ-ΕΡΤ3-ΕΡΑ. Μόνο αυτή μπορεί να μας Ξαναενώσει.
 
Συν-άδελφοι, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μορφώματος, κάντε το πρώτο βήμα: «ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΤΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ».

* Ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, Δημοσιογράφος της Ελεύθερης ΕΡΤ

Πηγή

Το μόνο δυνατό όπλο των γυναικών

Της Άντας Ψαρρά

Η ελληνική Βουλή έζησε χθες άλλη μια ανεπανάληπτη στιγμή εκφοράς σεξιστικού λόγου και αντρίλας. Όσοι, δε, νομίζουν ότι η μοναδική στιγμή που έγινε αυτό ήταν την ώρα που ο υφυπουργός Παιδείας (τρομάρα μας) ανέκραξε ότι δεν θα γίνει Κασιδιάρης επειδή «θέλετε Κασιδιάρη, κυρία Κανέλλη, αλλά ο Στύλιος δεν θα γίνει Κασιδιάρης», πλανώνται πλάνην οικτράν!   

Μέχρι το βαρύ αντρίκιο χέρι Σαμαρά να πέσει πάνω στο κεφάλι του Στύλιου και να τον οδηγήσει εκ νέου «στον αρτινό λαό, στον οποίο δίνει καθημερινά εξετάσεις», ειπώθηκαν κι άλλα ενδεικτικά σχόλια. 

Για παράδειγμα, ο εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενος πρόεδρος της Βουλής Κ. Δριβελέγκας δεν βρήκε εξαρχής τόσο ακραία τα λόγια Στύλιου και προσπάθησε να επαναφέρει τη βουλευτίνα του ΚΚΕ στην «τάξη», ενώ εξηγούσε παράλληλα στον υφυπουργό ότι το μικρόφωνο της Κανέλλη ήταν κλειστό, αλλά δεν μπορεί και να της κλείσει με τα χέρια το στόμα την ώρα που φωνάζει. Πάλι καλά! Λίγα λεπτά αργότερα και αφού η «είδηση» γέμισε τα ειδησεογραφικά ραδιόφωνα, ο κ. Στύλιος ζήτησε συγγνώμη, χαρακτηρίζοντας τον αισχρό υπαινιγμό «φραστική υπερβολή». 

Την ίδια στιγμή με ικανοποίηση «δέχονταν» συγκεκριμένοι ραδιοφωνικοί παρουσιαστές αυτή τη συγγνώμη, ενώ ο ίδιος ο ρεπόρτερ που μετέδιδε την είδηση τους εξηγούσε ότι με μια συγγνώμη δεν διορθώνεται η ακραία αυτή συμπεριφορά. Όλα αυτά άλλαξαν, φυσικά, μόλις δόθηκε η γνωστή εντολή Σαμαρά! 

Όσο για τις γυναίκες, πρέπει να περιμένουν πολλά χρόνια με ή χωρίς Μνημόνια, με ή χωρίς οικονομική κρίση, για να αλλάξει αυτό το ελληνικό έργο και να βουτάνε τη γλώσσα στο αντρικό τους κεφάλι οι κάθε λογής κύριοι πριν αφήσουν να ξεχυθεί ο γνωστός σεξιστικός οχετός. Μέχρι τότε, η φωνή θα παραμένει το μόνο δυνατό όπλο των γυναικών και όσοι ενοχλούνται ας κλείσουν τ' αυτιά τους. 

Πηγή

Βρώμικοι άνθρωποι,καθαρές δουλειές στο Λουξεμβούργο

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αν κλέβεις λίγα είσαι κλέφτης. Αν κλέβεις πολλά είσαι συνεταίρος. Αυτό που χωρίζει τις δύο κατηγορίες κλεφτών, είναι η ικανότητα των δεύτερων να παράγουν νομιμότητα γι’ αυτά που κάνουν. Να μπορεί δηλαδή ο Βουλγαράκης να πει στη Βουλή «δεν είναι ηθικό αλλά είναι νόμιμο». Η υγεία των «αγορών» που γεννά στις ημέρες μας την κοινωνική αρρώστια, στηρίζεται ακριβώς στην ευχέρεια να ξεγελά, να εξαπατά και στη συνέχεια να αμνηστεύει τον εγκληματικό εαυτό της.

Όσα αποκαλύπτονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) για το Λουξεμβούργο είναι συγκλονιστικά. Η χώρα η οποία είχε επί 20 χρόνια πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, αποτελεί το διεθνές πλυντήριο εισοδημάτων. Αν και πολλά από τα εισοδήματα αυτά θεωρούνται κέρδη μεγάλων εταιρειών, είναι βέβαιο ότι τμήμα τους αφορά και άλλου είδους παράνομα κέρδη.

Το Λουξεμβούργο υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ίδιος ο Γιουνκέρ αποτελεί ένα σύμβολο για τις συντηρητικές απόψεις που επιβάλονται στην Ευρώπη στο όνομα της κρίσης. Μπορεί να πει δηλαδή κάποιος πως είναι μια χώρα παραδειγματική για τις αντιλήψεις που εκφράζει η Μέρκελ. Επιφανειακά στο Λουξεμβούργο όλα είναι τακτοποιημένα. Η φοροδιαφυγή είναι θεωρητικά ένα φαινόμενο που τιμωρείται. Ισχυροί νόμοι προβλέπουν φορολόγηση της τάξης του 30% για τις εταιρείες. Όλα είναι τακτοποιημένα και λουστραρισμένα όπως οι καθαροί δρόμοι και τα κτίρια του μεγάλου Δουκάτου.

Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα; Το Λουξεμβούργο του Γιουνκέρ, έχει δημιουργήσει νομικά παραθυράκια ώστε να μπορούν να γίνουν ρυθμίσεις φοροαποφυγής στην καρδιά της Ευρώπης της δημοσιονομικής τάξης. Αυτή τη στιγμή το Δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι η δεύτερη χώρα μετά από τις ΗΠΑ σε εισροή κεφαλαίων. Ένα κρατίδιο μόλις 490.000 κατοίκων.

Εταιρείες από όλο τον κόσμο, κολοσσοί της παγκόσμιας Οικονομίας, μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα νόμων και δυνατοτήτων που τους παρέχονται, καταφέρνουν να περιορίσουν τη φορολόγησή τους στο 1-2% των εισοδημάτων τους και να διακινήσουν ποσά που δεν ελέγχονται. Τρεις είναι οι πιο συνηθισμένοι τρόποι.

1. Η εταιρεία που θέλει να γλυτώσει φόρους, μπορεί να δώσει δάνεια σε εταιρείες της σε όλο τον κόσμο μέσω Λουξεμβούργου.  Στη συνέχεια οι θυγατρικές εταιρείες επιστρέφουν κεφάλαια και τόκους στη «μαμά» εταιρεία-δανειστή. Έτσι μεγάλα κεφάλαια μεταφέρονται στο Λουξεμβούργο και δεν φορολογούνται αφού ακολουθούνται ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν δάνεια και όχι εισοδήματα.
2. Η «μαμά» εταιρεία χρεώνει τις θυγατρικές της εταιρείες με πνευματικά δικαιώματα. Έτσι μεταφέρονται κεφάλαια στο Λουξεμβούργο και φορολογούνται ελάχιστα ποσά για πνευματικά δικαιώματα, έξοδα δηλαδή που σε ευρωπαϊκή χώρα θα φορολογούνταν ως κέρδη.
3. Οι μειώσεις στην αξία των επενδύσεων (η οποία τις περισσότερες φορές είναι πλασματική) συμψηφίζεται με φόρους σε μελλοντικά κέρδη χωρίς να είναι αναγκαία η πώληση της επιχείρησης.

Με αυτά και άλλα κόλπα ο επικριτικός για την Ελλάδα Γιουνκέρ, επί δεκαετίες ξεπλένει τα υπερκέρδη των εταιρειών, τις εμφανίζει λευκές και αφορολόγητες περιστερές, ευνοεί τη διαφθορά και περιβάλλει νομικά την παρανομία . Ανάμεσα στις εταιρείες υπάρχουν βεβαίως και ελληνικές.  Ως τώρα έχουν δημοσιευτεί στοιχεία για την EFG Eurobank η οποία είναι εταιρεία συμφερόντων Λάτση, την Weather Investments η οποία σχετίζεται με την ελληνική Wind,τη Macquarie Group,την Olayan Investments η οποία σχετίζεται με την Chipita και ήταν από τους διεκδικητές στην ιδιωτικοποίηση του Αστέρα και την Badcock and Brown που επενδύει σε αιολική ενέργεια.

Είναι αυτονόητο πως τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, αποφεύγουν τη δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών των εταιρειών και προτιμούν τη διαφήμιση αντί της αλήθειας. Πρωτοστατεί η εφημερίδα «TA NEA» η οποία είχε αναλάβει τη δημοσιοποίηση των στοιχείων στην Ελλάδα μετά από συμφωνία με τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων. Αντιθέτως τα ελληνικά ΜΜΕ και οι οπαδοί της δημοσιονομικής προτεσταντικής ορθότητας, δημοσιοποιούν περιπτώσεις και περιστατικά για τυρόπιτες που πουλήθηκαν χωρίς αποδείξεις. Διότι αυτό είναι παράνομο, ενώ τα άλλα νόμιμα. Για το ηθικό ας μη βάλουμε ερωτήματα και πέσει το χρηματιστήριο και χαλάσει το «success story» Σαμαρά-Βενιζέλου.

Πηγή

Άκου Θείο...

Αντί προλόγου, μια διευκρίνιση: Είναι μάλλον εύκολο να απαντήσει κανείς στον Γιώργο Τράγκαδημοσιογραφικά. Ειδικά το UNFOLLOW, ένα περιοδικό που βασίζει τα θέματά του στο ρεπορτάζ, ανοίγει θέματα που για άλλους είναι ταμπού, μιλάει σταθερά και με στοιχεία εναντίον της εγχώριας πλουτοκρατίας και αντιπολιτεύεται με στοιχεία, γιατί πιστεύει στο ρόλο της δημοσιογραφίας. Αντίθετα ο «θείος» (όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, αλλά και να τον αποκαλούν), κάπου ανάμεσα σε πρόσκαιρες συμμαχίες και σε διασπορά φόβων ότι έρχονται οι Τούρκοι να μας πάρουν τα σπίτια και οι Πακιστανοί να μας κολλήσουν Έμπολα (ή το αντίστροφο, δεν έχει σημασία…), κάνει κάθε μέρα PR στα ερτζιανά, διανθισμένο συνήθως με άναρθρες κραυγές.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Το δύσκολο είναι να παρακολουθήσει κανείς τις πολιτικές του μεταμορφώσεις. Διότι σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει πρώτα να αφουγκραστεί προς ποια ακριβώς κατεύθυνση φυσάει τη δεδομένη στιγμή ο άνεμος. Άλλοτε αντιμνημονιακός, άλλοτε αντι-αντιμνημονιακός, ο Τράγκας δεν πιάνεται, είναι ένα δημοσιογραφικό χέλι. Με τόση γλίτσα πάνω του που ξεγλιστράει από όπου κι αν πας να τον πιάσεις. Μοιάζει να είναι με όλους και με κανέναν, γιατί πρωτίστως είναι με τον εαυτό του! Το μόνο που έχει μείνει αταλάντευτο στην πενηντάχρονη (κατά δήλωσή του) σχέση του Τράγκα με το επάγγελμά του, είναι η πυξίδα που δείχνει προς το προσωπικό του συμφέρον. Τι να κάνουμε; Έτσι αντιλαμβάνονται τη «δημοσιογραφία» οι εργολάβοι της ενημέρωσης…

Άκου, θείο…

Την ώρα που σε φαντάζομαι καθισμένο στο Σούνιο να περιμένεις την τουρκική απόβαση, για την οποία εσχάτως μας λες ότι ευθύνεται ο «μικρός» (ο Τσίπρας δηλαδή), μου δίνεις την αφορμή να γράψω κάτι που το λέω καιρό σε συζητήσεις με φίλους (θυμάσαι τι είναι οι φίλοι ε; οι κανονικοί, όχι οι «δημοσιογραφικοί» που τους αλλάζεις σαν τα πουκάμισα), αλλά δεν το είχα γράψει ως τώρα.

Για την οικονομική κρίση, θείο, που την ακολούθησε η ακόμα βαθύτερη κοινωνική κρίση του Μνημονίου, δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί αυτουργοί, υπάρχουν και ηθικοί. Ναι, ευθύνονται οι πολιτικοί που έφεραν τη χώρα ως εδώ. Πρώτοι από όλους, όμως, ευθύνονται οι δημοσιογράφοι σαν κι εσένα που ούτε το άρθρο του Συντάγματος περί ελευθεροτυπίας σεβάστηκαν ποτέ, ούτε τους κανόνες δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Φταίνε ασφαλώς και η δικαιοσύνη και οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν κι αυτοί που –ενώ ήξεραν– σταθερά έκρυβαν από τον πολίτη την πραγματική κατάσταση της χώρας, με δημοσιογραφικές παλινωδίες του τύπου «σήμερα με αυτούς, αύριο είναι μια άλλη μέρα, βλέπουμε…». Φταίνε αυτοί που, ενώ έλεγαν ότι είναι δημοσιογράφοι, αντί να ελέγχουν την εξουσία, χρησιμοποιούσαν τις πληροφορίες τους για να συμμετέχουν στο φαγοπότι. Με δυο λόγια: Φταις κι εσύ, θείο!

Μην απορείτε με τις κομανέτσιες κωλοτούμπες του θείου – αυτός ακριβώς είναι ο Γιώργος Τράγκας. Ακόμη και η εκπομπή από την οποία αναφέρθηκε στο UNFOLLOW και σε μένα προσωπικά ήταν μια συνεχής παλινδρόμηση. Είμαστε «καλό περιοδικό», αλλά είμαστε και «Συριζαίοι» – πώς γίνεται ένα δημοσιογραφικό περιοδικό να είναι καλό, αν -όπως ισχυρίζεται ο Γ. Τράγκας- παίρνει γραμμή από κάποιο κόμμα; Δεν του άρεσε το κείμενο, αλλά τελικά του φάνηκε και λίγο και ήθελε να γράψουμε καμιά εικοσαριά σελίδες. «Παίρνουμε γραμμή» από τον εξ απορρήτων του Τσίπρα, τον Παππά, αλλά και «έλα Λευτεράκη να τα πούμε στο γραφείο».

Θα σε στενοχωρήσω, θείο, αλλά ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαι. Έτσι κι αλλιώς ούτε αυτοί -αλλά ούτε και κανένας άλλος- θα με θέλανε. Ξέρεις γιατί, ρε θείο; Γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η δημοσιογραφία δεν είναι ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε πολιτικές στρατεύσεις. Δημοσιογραφία είναι αυτό που σου υπαγορεύει το ρεπορτάζ. Και ρεπορτάζ είναι να βρίσκεις την αλήθεια και μετά να τη γράφεις. Ολόκληρη, όχι μισή. Να γράφεις αυτά που κάποιος δεν θέλει να γραφτούν –όχι να τα χρησιμοποιείς για ρεκλάμα.

Επειδή όμως αποπειράθηκες να απαντήσεις και σε ελάχιστες από τις πληροφορίες του άρθρου, εδώ είμαστε να σου διευκρινίσουμε τις απορίες σου:

Αισθάνθηκες ότι σε αδικούμε, θείο, γιατί γράψαμε ότι σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις όποιον θες. Απάντησες,μάλιστα, από τη συχνότητα του REAL ότι «έτσι κάνουν οι δημοσιογράφοι». Έτσι κάνουν οι δημοσιογράφοι, θείο, αλλά εμείς δεν γράψαμε αυτό. Γράψαμε ότι: «Ο Γ. Τράγκας, όπως λένε άνθρωποι που κατά καιρούς έχουν βρεθεί στο πλευρό του, με χαρακτηριστική άνεση μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να συνομιλήσει με τονΒαρδινογιάννη, τον Σάλλα, τον Μπόμπολα, τον Μελισσανίδη, τον Μυτιληναίο , τον Κόκκαλη και πλήθος άλλων ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων, οι οποίοι στην παρούσα φάση τάσσονται στο πλευρό τουΣαμαρά». Και όχι, θείο, δεν παίρνεις τον Μπόμπολα ή τον Μελισσανίδη ή τον Βαρδινογιάννη ή τον Σάλλα  ή τον Μυτιληναίο για… ρεπορτάζ. Όταν παίρνεις στο τηλέφωνο τέτοιους επιχειρηματίες δεν αναζητείς πληροφορίες, αλλά χορηγούς. «Ρεκλάμα», όπως τη λες χαρακτηριστικά..

Άκου θείο: Γράφουμε για το «κωλόσπιτο» (έτσι το έχεις αποκαλέσει ο ίδιος) για να σου υπενθυμίσουμε ότι αυτό ήταν ο λόγος που έγινες δημοσιογραφική Κομανέτσι. Σε έστειλαν στη δικαιοσύνη και τον Σεπτέμβριο ξεκίνησες αντάρτικο κατά –υποτίθεται– συριζαίων δικαστών που «δεν πρέπει να δικάζουν όταν έχουν καταγγείλει δημοσίως επιχειρηματίες». Και φώναζες ότι το δικαστήριο δεν σου αναγνώρισε ούτε τον έντιμο πρότερο βίο σου…

Είπες, θείο, ότι συναντηθήκαμε και σου έδωσα συγχαρητήρια για τον αντιμνημονιακό σου αγώνα. Ναι, σου έδωσα, γιατί έτυχε εκείνη την εποχή να φοράς τον αντιμνημονιακό μανδύα που βόλευε καλύτερα τις προσωπικές σου επιδιώξεις. Μήπως όμως έπρεπε να πεις ολόκληρη την ιστορία; Δεν τη θυμάσαι; Δεν πειράζει, θείο, εδώ είμαστε να σου θυμίσουμε:

Πρώτον: Ξέχασες να πεις ότι εσύ με φώναξες στο γραφείο σου μετά το ρεπορτάζ του UNFOLLOW για το λαθρεμπόριο και μόλις είχα δημοσιοποιήσει τις απειλές που δέχτηκα από τον Δ. Μελισσανίδη. Ήξερα πολύ καλά ότι εκείνη τη μέρα, σε εκείνο το γραφείο, δεν μιλούσα σε σένα, αλλά στον ίδιο τον Μελισσανίδη. Και η ρεκλάμα στο επόμενο τεύχος του περιοδικού σου, αλλά και το ρεπορτάζ για τις επιχειρήσεις του Τίγρη και το θέμα του UNFOLLOW για το λαθρεμπόριο μόνο έκπληξη δεν μου προκάλεσε. Το ήξερα, θείο, όταν επέλεξα να έρθω, ήθελα όμως να θυμίσω και σε σένα και σε αυτόν ότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Ούτε διαπραγματεύομαι.

Δεύτερον: Με κάλεσες, επίσης, όπως φάνηκε από την κουβέντα, γιατί έψαχνες άκρη στον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρούσες ότι μπορούσες να τη βρεις από εμένα. Καλά εσύ, ο άνθρωπος που μας έκανε μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και διασταύρωσης των πληροφοριών, δεν μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο τον Παππά για να δεις αν παίρνουμε γραμμή από την Κουμουνδούρου; Το ’χες ξεχάσει τότε ήδη το μάθημα δημοσιογραφίας πουπαρέδωσες από ραδιοφώνου, θείο;

Πάμε παρακάτω, θείο: Ναι, προφανώς και δεν είμαι καλός δημοσιογράφος και το διαπιστώνω αυτό εκ των υστέρων. Διότι στο κείμενο του τελευταίου τεύχους του UNFOLLOW, που αναφέρεται σε σένα, δεν έγραψα τίποτα για το σκάνδαλο της Vodafone, τον Κορωνιά και την αυτοκτονία του υπαλλήλου. Διότι τότε για να κλείσουν στόματα στα μίντια η εν λόγω εταιρεία πλημμύρισε τη δημοσιογραφική πιάτσα με διαφημίσεις. Καλοπληρωμένες διαφημίσεις. Τις αγαπημένες σου ρεκλάμες, θείο, που είχαν κατακλύσει και τη Χώρα αλλά και το Αlter όπου έβγαινες κάθε βράδυ για να ξεπλύνεις τον Κορωνιά.

Γράψαμε κι άλλα, θείο, τα οποία δεν τόλμησες καν να διαψεύσεις. Γράψαμε για τις δυσανάλογες -σε σχέση με την κυκλοφορία της- κρατικές επιδοτήσεις που λάμβανε η εφημερίδα Χώρα, γράψαμε για το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής, γράψαμε για τη λίστα Λαγκάρντ. Αλλά καταλαβαίνουμε, θείο, πού να απαντήσεις σε όλα με γεμάτο το στόμα; Όταν τρώνε, δεν μιλάνε…

Σύμφωνα με τον διάσημο ανθρωπιστή ψυχολόγο Abraham Maslow, οι πράξεις των ανθρώπων ωθούνται από την προσπάθεια να ικανοποιηθούν συγκεκριμένες ανάγκες. Κι αυτές τις χωρίζει σε πέντε κατηγορίες: φυσιολογικές/βιολογικές, ανάγκες ασφάλειας, κοινωνικές ανάγκες, ανάγκες αυτοεκτίμησης και ανάγκες αυτοπραγμάτωσης. Εσύ, θείο, έμεινες στην πρώτη παράγραφο της πρώτης ανάγκης. Και τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μασάς, μασάς, μασάς.

Και κάτι ακόμα, θείο: μη σκας που γράφουμε αλήθειες για σένα, που αναφερόμαστε στο σπίτι, στις δημοσιογραφικές σου παλινωδίες και σε άλλα ζητήματα που σε αφορούν. Το πολύ πολύ να ξεσκάσεις στο άλλο… «κωλόσπιτο» που διατηρείς στη Νίκαια της Γαλλίας και να παίξεις και στο αγαπημένο σου Καζίνο στο Μόντε Κάρλο, στο οποίο υπερηφανεύεσαι ότι είσαι θαμώνας.

Ξέρεις, θείο, τι μου μαθαν στα παλιά σοβαρά δημοσιογραφικά μαγαζιά που δούλεψα; Ότι «οι δημοσιογράφοι και οι χωροφύλακες δεν πιάνονται φίλοι». Κι αυτό εσύ το επιβεβαιώνεις εις διπλούν! Ένα πράγμα θα “θελα να μου απαντήσεις: τι ψυχή θα παραδώσεις;

ΥΓ1: Ελπίζουμε το μέγεθος του κειμένου να σε ικανοποίησε. Δεν είναι 20 σελίδες, όπως μας παρήγγειλες, αλλά επιφυλασσόμαστε, θείο…

ΥΓ2: Ύστερα από την πρόσφατη εντυπωσιακή στροφή σου κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζουμε να ανοίξουν και πάλι οι κάνουλες του Μυτιληναίου, προσωπικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά. Να φτιάξεις και το εφημεριδάκι σου με τα λεφτά του Βαγγέλη, που σου ’χε κόψει το Μαξίμου όταν ήσουν αντιμνημονιακός, έτσι; Μην πάει χαμένη τόση κωλοτούμπα θείο, αμαρτία είναι…

Πηγή

Το πάρτι συνεχίζεται

Της Λώρης Κέζα

Υπάρχει κόσμος που αερολογεί για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Υπάρχει κόσμος που ανακυκλώνει φήμες έχοντας επίγνωση ότι πρόκειται για φαντασιοκοπήματα. Υπάρχει κόσμος που καταγγέλλει καταστάσεις γενικώς και αορίστως.

Ο Λέανδρος Ρακιντζής δεν είναι ένας από αυτούς. Ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αντί για φρου φρου τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Παρουσιάζει τεκμήρια τα οποία αποδεικνύουν ότι στην πολιτική σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε. Τα πάντα ρυθμίζονται ευνοϊκά υπέρ των παρατρεχάμενων της εξουσίας.

Ο Ρακιντζής έστειλε στη Βουλή έγγραφο με δεκατέσσερις συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις που απαλλάσσουν δημόσιους λειτουργούς από ποινικές και αστικές ευθύνες_ αναδρομικά αλλά και σε παρόντα και μέλλοντα χρόνο. Πρόκειται για διαφορετικές υποθέσεις: από μισθολογικές υπερβάσεις ως τη λειτουργία ταβερνών στο δάσος εντούτοις υπάρχει κοινός τόπος. Τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά. Αυτά καθοδηγούν τα πάντα.

Οι παρεμβάσεις έγιναν όλες επί κυβέρνησης Σαμαρά με σκοπό να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να δούμε αναλυτικά μια από τις υποθέσεις, την πρώτη στη λίστα.

Στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων το 2009 δαπανήθηκαν σε μισθούς 30 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα από τα προβλεπόμενα. Οι υπερβάσεις επιβεβαιώθηκαν από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Παρένθεση: για την κατασκευή σύγχρονου βιοκλιματικού σχολείου απαιτούνται περί τα 3,7 εκατ..

Πιάνουμε τη συγκεκριμένη ιστορία εντελώς ενδεικτικά, για να πούμε κάποιες λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν στο έγγραφο. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες λεπτομέρειες. Ας επιχειρήσουμε μια χαρτογράφηση. Υπάρχει γραφείο πρωθυπουργού και διευθυντής γραφείου πρωθυπουργού.

Επί Καραμανλή ήταν διευθυντής ο πανίσχυρος Γιάννης Αγγέλου, ο οποίος όταν «ήλθε στα πράγματα» δεν ξέχασε την οικογένειά του. Ο αδελφός του Αγγέλου είχε σύζυγο, την οποία διόρισε αντιπρόεδρο στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων. Εκείνη είχε έναν αδελφό, τον Παναγιώτη Παταργιά, ο οποίος διορίστηκε πρόεδρος στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων.   

Το σύστημα λειτούργησε κατά τα ειωθότα. Ο πρόεδρος του ΟΣΚ προσέλαβε στο τσάκα τσάκα 200 άτομα. Φυσικά χωρίς διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Να μην είμαστε αφελείς. Τον διόρισαν εκεί για να διορίσει κι αυτός με τη σειρά του άλλους εκεί.

Προκειμένου να μην γίνει κάποιο μπέρδεμα κι εμφανιστούν άσχετοι, έβαλε μια διορία πέντε ημερών για την υποβολή αιτήσεων πρόσληψης. Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Ενίοτε όμως προκύπτουν αναποδιές. Ετσι όταν το Νομικό Συμβούλιο επιβεβαίωσε τις υπερβάσεις, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ζήτησε την επιστροφή των χρημάτων. Παραλείπουμε την πληροφορία ότι τα μπόνους που έδινε ο Παταργιάς στο εαυτό του ήταν αξιοπρόσεκτα.

Εδώ λοιπόν εμφανίζονται οι άλλοι παίκτες τους συστήματος, με τον ρόλο του βουλευτή. Ο βουλευτής κάθε φορά που κάποιος επιτίθεται στο σύστημα, αναλαμβάνει καθήκοντα. Πάει το θέμα στη Βουλή. Η πιο κλασική μέθοδος είναι να προσθέσει μια τροπολογία κάτω από άσχετο νομοσχέδιο που ψηφίζεται.

Εν προκειμένω ο νόμος που χαρίζει τα χρήματα στον ΟΣΚ είχε αντικείμενο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Στο τέλος, στο άρθρο 39 διαβάζει κανείς «Ρυθμίσεις του υπουργείου». Εκεί πάντα μπαίνουν οι φωτογραφικές αποφάσεις. Διακομματικά. Δηλαδή μην παραξενευτεί κανείς που υπογράφει ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Είπαμε. Το ένα χέρι νίβει το άλλο.

Το ζήτημα λοιπόν ρυθμίστηκε με λίγες αράδες. Τις παραθέτουμε «Δαπάνες που δημιουργήθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου σε εκτέλεση όρων των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας ή αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Ανώνυμη Εταιρεία (ΟΣΚ ΑΕ), για πληρωμές σε πρόσωπα απασχολούμενα στην άνω ανώνυμη εταιρεία και σε βάρος του προϋπολογισμού της και αφορούν τακτικές αποδοχές και αποζημιώσεις κάθε είδους, επιδόματα και εφάπαξ παροχές ένεκα συνταξιοδότησης, θεωρούνται ότι διενεργήθηκαν νόμιμα».

Το λοιπόν. Ολα όσα αναφέρει ο Λέανδρος Ρακιντζής είναι τέτοιες ιστορίες. Μπορούμε, έτσι για το γούστο να αφηγούμαστε μια την ημέρα. Ας κρατήσουμε το ουσιαστικό: το πάρτι συνεχίζεται. Η συγκυβέρνηση δεν είναι καν το πρόσχημα.

Πηγή

GUARDIAN: Όταν ο Τσίπρας απαντάει στον Φίσερ

Εγκωμιαστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα είναι το άρθρο του Guardian, στο πλαίσιο αφιερώματος στην άνοδο της αριστεράς σε Ελλάδα, Ισπανία και Σλοβενία. "Αν γίνουν πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο, είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει κυβέρνηση" γράφει ο αρθρογράφος αναφερόμενος στο προβάδισμα 11% έναντι της Ν.Δ.

Το άρθρο με τίτλο "Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968", ξεκινά με αναφορά σε μια σκηνή από την ταινία του Κ. Γαβρά "Το κεφάλαιο".

"Υπάρχει μια όμορφη σκηνή στην τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά, «Το Κεφάλαιο». Σε ένα οικογενειακό δείπνο, ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης γαλλικής τράπεζας καυγαδίζει με τον θείο του, έναν αριστερό του 1968, ο οποίος κατηγορεί τον ανιψιό του ότι χρεώνει τους Ευρωπαίους πολίτες και καταστρέφει χώρες. Ο νεαρός τραπεζίτης απαντά «Μα θα έπρεπε να χαίρεσαι». «Γιατί;» ρωτάει σαστισμένος ο θείος. «Διότι εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα». «Τα παιδικά μου όνειρα;» «Εσείς οι αριστεροί θέλατε διεθνισμό, και τον έχουμε. Το χρήμα δεν γνωρίζει σύνορα»", αναφέρεται.

Αμέσως μετά, ο αρθρογράφος σχολιάζει πως ο χρηματοοικονομικός κλάδος μπορεί σύντομα να έρθει αντιμέτωπος με ορισμένα όρια, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Ισπανία, την Ελλάδα και τη Σλοβενία.

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, επισημαίνει το προβάδισμα 11% του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας και προβλέπει ότι στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τον Φεβρουάριο "είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει τελικά να σχηματίσει κυβέρνηση".

"Αν οι προβλέψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η πρώτη αληθινή αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη επιβεβαιωθούν την επόμενη χρονιά, ένα τεστ της επιτυχίας του μπορεί να είναι η επανάληψη της σκηνής από το Κεφάλαιο, με μία συζήτηση μεταξύ του Fischer κα του Τσίπρα", γράφει ο συντάκτης και διευκρινίζει:

"Όταν ο αριστερός του '68 κατηγορήσει τον Έλληνα ηγέτη για 'εκτροπή άλλων χωρών σε επικίνδυνους αριστερούς δρόμους' θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον Τσίπρα, να απαντάει 'Μα πρέπει να είσαι χαρούμενος'. Όταν ο μπερδεμένος Fischer ρωτήσει 'Γιατί;' ο Τσίπρας απλά θα απαντούσε 'Επειδή εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα'."

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο Guardian στην εκτόξευση του αριστερό Podemos που προηγείται, πλέον, στην Ισπανία. "Το νεότερο από τα νέα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη δεν υπήρχε καν πριν από εννέα μήνες, αν όμως διενεργούνταν σήμερα γενικές εκλογές, θα λάμβανε το 27% των ψήφων" υπογραμμίζει.

Αναφορά γίνεται και στην Ενωμένη Αριστερά της Σλοβενίας (Združena levica) που είναι το τρίτο δημοφιλέστερο κόμμα.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Guardian, παρότι η άνοδος των αριστερών κομμάτων δημιουργεί ελπίδες για μια αναγκαία αλλαγή στην πολιτική της Ε.Ε., υπάρχουν δύο σοβαρές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν.

Το δημοσίευμα ορίζει ως πρώτη πρόκληση το ζήτημα της οργάνωσης, υποστηρίζοντας ότι τα τρία αριστερά κόμματα ξεπήδησαν από κινήματα διαμαρτυρίας, αλλά η αυξανόμενη δημοφιλία τους οφείλεται κυρίως στους χαρισματικούς τους ηγέτες. Τον Αλέξη Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ), τον Pablo Iglesias (Podemos) και τον Luka Mesec (Združena levica).

"Η πρόκληση που τώρα αντιμετωπίζουν είναι να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ του οριζόντιου («άμεση δημοκρατία») και του κάθετου (κομματική πολιτική)" γράφει ο Guardian.

Σημειώνει, δε, ότι τα νέα κόμματα της Αριστεράς έρχονται αντιμέτωπα με την ακόλουθη αντίφαση: αν και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το κοινωνικό κράτος ήταν το αποτέλεσμα του ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ της εργατικής τάξης και του κεφαλαίου, είναι αναγκασμένα να αγωνιστούν για το κοινωνικό κράτος, διότι είναι η τελευταία «ασπίδα» για το σύστημα Υγείας, την Παιδεία, τις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση.

"Το ερώτημα είναι πώς να αποφευχθούν τα λάθη των Πρασίνων και πώς να διατηρηθεί το κοινωνικό κράτος χωρίς να πέσουν στην παγίδα της ενίσχυσης του καπιταλισμού", υποστηρίζει ο συντάκτης του άρθρου.

Πηγή

Σαρωτικές αλλαγές στις εφορίες -Αλλάζουν οι προϊστάμενοι των ΔΟΥ

Περιθώριο έως τις 17 Νοεμβρίου 2014 δίνει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων στους υπαλλήλους εφοριών προκειμένου να υποβάλουν υποψηφιότητες για τις θέσεις προϊσταμένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες.

Για να αιτηθεί κάποιος για τη θέση προϊσταμένου εφορίας θα πρέπει να έχει τα εξής απαιτούμενα προσόντα:

• να έχει ασκήσει καθήκοντα προϊσταμένου διεύθυνσης για τρία έτη τουλάχιστον,
• να έχει τουλάχιστον δέκα έτη συνολικής πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας,
• να έχει ασκήσει συνολικά τουλάχιστον για τρία έτη καθήκοντα προϊσταμένου τμήματος ή να έχει τουλάχιστον δώδεκα έτη συνολική πραγματική δημόσια υπηρεσία,
• να έχει ασκήσει τουλάχιστον ένα έτος συνολικά καθήκοντα προϊσταμένου τμήματος ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικής μονάδας ή αυτοτελούς γραφείου.

Έτσι, έως τις 17 Νοεμβρίου οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση υποψηφιότητας, η οποία θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από βιογραφικό σημείωμα. Η απόφαση της κ. Σαββαϊδου ξεκαθαρίζει πως δεδομένου ότι ο χρόνος υπηρεσίας, ο οποίος διανύθηκε σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας με νόμιμη αναπλήρωση, λογίζεται ως χρόνος υπηρεσίας σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας, οι υποψήφιοι θα πρέπει να προσκομίζουν μαζί με το βιογραφικό τους σημείωμα αποφάσεις ή διαταγές που να αποδεικνύουν τον χρόνο υπηρεσίας.

Πηγή 

Στην Ελλάδα τα πιο φτωχά παιδιά του αναπτυγμένου κόσμου

Μετά την πρωτιά στην ανεργία των νέων με ποσοστό που φτάνει το 60% η Ελλάδα του Success Story έσπασε άλλο ένα ρεκόρ συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών παιδιών.

Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef τέσσερα στα δέκα ελληνόπουλα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας γεγονός που μας κατατάσσει στην πρώτη θέση μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη.

Τα μηνύματα για την εξαθλίωση των παιδιών στην Ελλάδα έφταναν εδώ και χρόνια από καθηγητές που ανέφεραν περιστατικά λιποθυμίας μαθητών από την πείνα. Συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης όμως, που ανήκουν στις οικονομικά ισχυρότερες οικογένειες της χώρας, πραγματοποιούσαν συνεχείς επιθέσεις εναντίον τους προκειμένου να αποκρύψουν την πραγματικότητα.

Χαρακτηριστική ήταν η αρθρογραφία του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή και οι συχνές παρεμβάσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως ο Θανάσης Χειμωνάς που έκανε λόγο για «μελοδραματικά ψεματάκια, όπως τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να τους πάρουν κόρνφλεϊκς».

Δυστυχώς τα στοιχεία της UNICEF διαψεύδουν και τις πιο «δυνατές πένες» αυτής της χώρας

Πηγή

Μη ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Του Κώστα Εφήμερου

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή. Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου. Ανάμεσα του βρίσκεται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πως μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο  που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link  για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Το σκάνδαλο σε μια παράγραφο

Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το ICIJ μέσω των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ ανά τον κόσμο (δυστυχώς το TPP δεν έχει το status των ΝΕΩΝ, τα οποία ανέλαβαν τη διερεύνηση του ελληνικού τμήματος) είναι μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται εκτός από πολυεθνικές και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Πρόκειται για ένα νόμιμο σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Το ICIJ σήμερα αποκάλυψε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται στο Δουκάτο η φορολόγηση των κερδών των εταιριών, νόμιμα, απλά... και εντελώς ανήθικα, αφού ουσιαστικά οι μεγάλες εταιρείες με αυτό τον τρόπο δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται.

Πόσο μεγάλο είναι το σκάνδαλο 

Σύμφωνα με τους ερευνητές του ICIJ το σκάνδαλο είναι τεράστιο αφού τα ποσά για τα οποία μιλάμε είναι σχεδόν 2 φορές όσο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ελλάδας, ενώ η φοροαποφυγή υπολογίζεται σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ.

Ποιες εταιρείες αφορά το σκάνδαλο στην Ελλάδα

Μέχρι στιγμής από τη δημοσίευση των εγγράφων έχουν αποκαλυφθεί οι συναλλαγές 5 εταιρειών ενώ έχει προγραμματιστεί η δημοσίευση για άλλες 4 (7,10,12 και 30 Νοεμβρίου). Οι εταιρείες που εμπλέκονται είναι:

1. Badcock & Brown
2. EFG Group
3. Macquarie Group
4. Olayan Investments Company Establishment
5. Weather Investments

Η EFG Group είναι ένα διεθνές ιδιωτικό τραπεζικό ίδρυμα με έδρα τη Ζυρίχη που ελέγχεται από την οικογένεια Λάτση ενώ η Weather Investments έχει τον έλεγχο της Wind Hellas. Η Olayan ήταν υποψήφια στις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις ενώ έχει ποσοστό και στην Chipita. Είχε πάρει μέρος στο διαγωνισμό για τον Αστέρα Βουλιαγμένης με συνεργάτη τον Κωνσταντακόπουλο αλλά δεν επιλέχθηκε τελικά. Η Badcock & Brown έχει επενδύσει στην Ελλάδα σε αιολικά πάρκα.

Είναι δηλαδή σαφές ότι μιλάμε για εταιρείες με τεράστιο κύκλο εργασιών που παίζουν στα υψηλότερα κλιμάκια της οικονομίας της χώρας.

Ποιες άλλες εταιρείες έχουν αποκαλυφθεί παγκόσμια

Μέχρι στιγμής από τα συνεργαζόμενα με το ινστιτούτο ICIJ μέσα έχει αποκαλυφθεί ότι:
 

• Οι Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories και περίπου ακόμα 340 εταιρίες έχουν κάνει κρυφές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου που τους επιτρέπουν να φοροαποφεύγουν στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται.
• Η PriceWaterHouseCoopers έχει βοηθήσει πολυεθνικές εταιρείες να ολοκληρώσουν τουλάχιστον 548 συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου από το 2002 μέχρι το 2010. Αυτό το κρυφό σύστημα έχει βοηθήσει τις εταιρείες μέσω ενός πολύπλοκου φορολογικού συστήματος να γλιτώσουν δισεκατομμύρια φόρων. Οι οικονομικές αρχές του Λουξεμβούργου έκλειναν γραπτές συμφωνίες με τις επιχειρήσεις.
• Πολλές από τις κρυφές συμφωνίες εκμεταλλεύονται διεθνείς συμφωνίες μεταξύ κρατών που επιτρέπουν τα ειδικά φορολογικά καθεστώτα, όπως αυτό που ισχύει για το Λουξεμβούργο.

Που πήγε η είδηση, οεο;

Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο ακόμα ουρές του σκανδάλου, καθόλου αμελητέες. Την πρώτη και σημαντικότερη θα μας επιτρέψετε να την κρατήσουμε για λίγο ακόμα μέχρι να δημοσιεύσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες το μεγάλο μας αφιέρωμα. Η δεύτερη λέγεται ελληνική δημοσιογραφία... ή μάλλον η έλλειψή της.

Την αποκάλυψη έκαναν τα ΝΕΑ. Στην ένθετη φωτογραφία αριστερά μπορείτε να δείτε τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε η εφημερίδα του κυρίου Ψυχάρη να δημοσιεύσει αυτή την παγκόσμια αποκλειστική είδηση (είναι το κουτάκι πάνω αριστερά). Δεν θα βρείτε φυσικά ονόματα εταιριών. Ωστόσο να δώσουμε έναν πόντο στην εφημερίδα που πήρε μέρος στην έρευνα και τελικά έπαιξε το θέμα. Ας πάμε όμως παρακάτω και ας επιλέξουμε το εντελώς ανακριβές σύστημα της Alexa για να δούμε πως έπαιξαν το θέμα στις πρώτες τους σελίδες οι 10 πρώτες ιστοσελίδες* της χώρας μας:

1. Το Zougla.gr έχει την είδηση των Luxemburg Leaks και ρεπορτάζ 900 λέξεων αλλά αναφέρει μόνο τις εταιρείες που δεν δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Καμία αναφορά σε Eurobank, Λάτση ή Wind.

2. Το Protothema.gr δεν έχει καμία αναφορά στο σκάνδαλο. Έχει όμως διαφήμιση της Wind.

3. Το Newsit.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά στο LuxLeaks. Έχει επίσης διαφήμιση της Wind.

4. Το tro-ma-ktiko.blogspot.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά. Περιέργως όμως έχει μια τεράστια διαφήμιση της Eurobank (Να υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν είναι ανώνυμο το blog και μπορεί να κόβει τιμολόγια;)

5. Το κραταιό και έγκυρο in.gr... Επίσης ούτε μια λέξη στη πρώτη το σελίδα για το LuxLeaks. Διαφήμιση Wind: Παρούσα!

6. News247.gr... καμία αναφορά, καμία διαφήμιση (πως θα τη βγάλει την HuffPost;)

7. Το NewsBomb.gr επίσης δεν έχει καμία απολύτως αναφορά και επίσης σχεδόν καμία διαφήμιση (όλοι σαν το TPP έχουν καταντήσει).

8. To iefimerida.gr δεν έχει καμία αναφορά στο θέμα και έχει διαφήμιση Wind και Eurobank στις δύο πρώτες θέσεις.

9. To NewsBeast.gr επίσης χωρίς καμία αναφορά και επίσης με διαφημίσεις Wind και Eurobank.

10. Capital.gr δεν έχει καμία απολύτως αναφορά στο σκάνδαλο και έχει διαφήμιση Eurobank.

 Χωρίς κανένα ακόμα σχόλιο.

* Υ.Γ.1: Μπορεί να συμβαίνει μόνο ένα από τα δύο: Ή οι Έλληνες είναι τρελοί και άλλα site διαβάζουν από αυτά που λένε ότι διαβάζουν, ή οι Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο internet αγοράζουν αφειδώς ψεύτικη επισκεψιμότητα. Η απάντηση σε λίγες ημέρες.

Υ.Γ.2: Κρατήστε την παραπάνω λίστα και επισκεφτείτε τα site που σας ανέφερα παραπάνω και φαίνεται ότι δεν έχουν διαφήμιση της μίας ή της άλλης εταιρίας. Προσωπικά πιστεύω ότι στις επόμενες 2-3 ημέρες οι Eurobank και Wind θα αυξήσουν «απότομα» την διαφημιστική τους δαπάνη.

Υ.Γ.3: Με την κατάσταση στα media όπως περιγράφεται παραπάνω εξαρτάται από εσάς να διαδοθεί η είδηση. Είναι η σειρά σας δηλαδή, που λέγαμε και μικροί...

Πηγή

Τέλος Εποχής

Κάθε φορά που τελειώνει μια Εποχή τα σημάδια είναι τα ίδια.

Ανικανοποίητοι, πλήρεις απωθημένων, κομπλεξικοί εκφραστές της, οι οποίοι νιώθουν ότι δεν έχουν πολύ χρόνο για να επιτύχουν την πολυπόθητή τους αναγνώριση και να κατευνάσουν κάπως την λιμασμένη ματαιοδοξία τους, δρουν σε δύο επίπεδα ταυτοχρόνως:

Κάποιοι αυτοδιαφημίζονται και αλληλογλύφονται επί σκηνών, στηλών εφημερίδων και τηλεοπτικών παραθύρων, παρουσιαζόμενοι ως φιλόσοφοι, ευέλπιδες ή έμπειροι πολιτικοί, ωραίοι, σωτήρες, εγγυητές της σταθερότητας και μοναδικοί φορείς της ελπίδας για το μέλλον ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι τίποτε παραπάνω από μπάζα πια, αδρανή υλικά, ψυχικά και πνευματικά που οδεύουν ολοταχώς προς την αδρανοποίηση και της ύλης τους σφραγίζοντας την αλλαγή αυτή της Εποχής τους.

Κάποιοι άλλοι, της ιδίας συνομοταξίας και την ίδια απολύτως χρονική και ποιοτική περίοδο του βίου τους διανύοντες, επιδίδονται με μανία στο κυνήγι και στην κατασυκοφάντηση των νέων ανθρώπων, της νέας γενιάς, δηλαδή της νέας Εποχής, που νομοτελειακά έρχεται να αντικαταστήσει την δική τους και νιώθουν την καυτή της ανάσα απειλητική να τους ακουμπά στην πλάτη, που, αν και σάπια, όπως όλο το σύστημα εντός τους και γύρω τους, διαθέτει ακόμη κάποιους νευρώνες και διεγείρεται, κυρίως εξ ενστίκτου αυτοσυντήρησης, το οποίο λειτουργεί ως την τελευταία ώρα βεβαίως και μάλιστα όσο πλησιάζει αυτή, τόσο αυτό  εκφράζεται πιο βίαια, πιο κυνικά, πιο ηλιθιωδώς επικίνδυνα.

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, λέει η λαϊκή σοφία εννοώντας φυσικά ότι ο άνθρωπος όσο γερνάει και οδεύει προς την απόσυρση από τον ενεργό βίο, τότε δείχνει το ποιόν του  Η στερνή του συμπεριφορά θα τιμήσει ή όχι τα προηγούμενα χρόνια του. Το αν και κατά πόσο θα ανοίγει δρόμους, θα σέβεται και θα ενθαρρύνει τους νέους, το αν και κατά πόσο δεν θα φέρεται κομπλεξικά απέναντί τους, το αν και κατά πόσο θα έχει συνείδηση της θέσης και της πορείας του, δεν θα αυτοχρίζεται, αυτοδιαφημίζεται, αυτοπροβάλλεται και τελικά αυτογελοιποιείται.

Τον τελευταίο αυτόν καιρό βλέπουμε σε πλήρη έξαρση τα φαινόμενα αυτά, την πολύ έντονη δράση δηλαδή γηραιών και προς απόσυρση ανθρώπων που μας πετούν κατάμουτρα τον ανικανοποίητο εγωισμό τους, την υπέρμετρη ματαιοδοξία τους, την κυνικότητα της προθανάτιας αίσθησης που τους κατατρώει και συνειδητοποιούν ότι δεν ισχύει η βεβαιότητά με την οποίαν ζούσαν τόσα χρόνια, ότι αυτοί οι ίδιοι είναι το παν και ότι μετά από το τέλος τους το προσωπικό, τελειώνει και ο κόσμος.

Φορτσάρουν με τεντωμένα τα ράμφη τους και εκφράζουν απόλυτα ολόκληρη τη σαπίλα που πεθαίνει επιτέλους.

Γιάννης Μακριδάκης