Κι όμως, είναι συνεπείς...

Του Γιάννη Παντελάκη

Αρχικά με τον Σουλτς και τώρα με τον Ντάισελμπλουμ αυτό που έγινε σαφές είναι πως η ελληνική κυβέρνηση έχει τη διάθεση να μην υποχωρήσει από αυτά που έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Γιατί, είτε διαφωνούμε, είτε όχι, αυτά ακριβώς έλεγε με κάθε τόνο και σε κάθε ευκαιρία, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο αλλά και πολύ καιρό πριν. Πως δεν θα δεχτεί τη συνέχεια του μνημονίου, πως τα προγράμματα που ακολουθήθηκαν ως τώρα έχουν αποτύχει, πως δεν συζητά με την τρόικα αλλά μόνο με θεσμικούς εκπροσώπους, πως, πως...

Μέχρι τώρα λοιπόν, αυτά συμβαίνουν, για την ακρίβεια άρχισαν να συμβαίνουν. Η συνέχεια είναι άγνωστη και αβέβαιη, αλλά έχω την εντύπωση πως αυτό δεν αφορά μόνο εμάς που τα παρακολουθούμε, αλλά και την ίδια την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της. Άλλωστε, δεν παζαρεύουν για κάτι απλό και εύκολο, διαπραγματεύονται για μια θεαματική αλλαγή της στάσης μιας χρεοκοπημένης χώρας απέναντι σε κάποιους πανίσχυρους δανειστές. Και αυτό, δεν είναι μόνο κάτι παραπάνω από σύνθετο, δεν περιέχει μόνο μη μετρήσιμα ρίσκα, αλλά δεν προϊδεάζει καν για την έκβασή του.

Ας τα προσεγγίσουμε ρεαλιστικά, λοιπόν. Είτε διαφωνούμε, είτε συμφωνούμε με την τακτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση στη διαχείριση των οικονομικών, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή η τακτική συνοδεύεται από συνέπεια. Να το επαναλάβω, για να μη σπεύσουν πάλι κάποιοι να με χρεώσουν στους μεν ή τους δε. Στην οικονομία, η κυβέρνηση ακολουθεί, προς το παρόν, όσα έλεγε προεκλογικά. Ακριβώς εκείνα. Αν μας αρέσουν ή όχι, είναι ένα διαφορετικό ζήτημα.

Εκείνο που είναι ενδεικτικό πάντως, είναι πως υπάρχει νομίζω μια μεγάλη μερίδα πολιτών, που απηυδισμένη από την προηγούμενη συγκυβέρνηση, επέλεξαν την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας μέσα τους τη βεβαιότητα πως ο ΣΥΡΙΖΑ, την κρίσιμη στιγμή, θα κάνει την greek kolotoumba, όπως έμαθαν να τη λένε ακόμα και ξένα μέσα ενημέρωσης. Τώρα, αυτοί οι πολίτες βλέποντας τη λογική ρήξης που ακολουθεί η κυβέρνηση με τους δανειστές, προφανώς νιώθουν φόβο και ανασφάλεια. Όμως, ίσως πρέπει να τους δικαιολογήσουμε. Η κωλοτούμπα είναι ένα πάγιο χαρακτηριστικό στην πολιτική μας ζωή, συνοδεύει όλες τις κυβερνήσεις. Προφανώς, πίστεψαν ότι και αυτή τη φορά κάτι τέτοιο θα συμβεί. Αν και είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μια σαφή και ξεκάθαρη εικόνα, μέχρι τώρα δεν έχει ακολουθηθεί. Τουλάχιστον στην οικονομία...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Δεν βλέπει διαγραφή του ελληνικού χρέους η Μέρκελ

Στο ενδεχόμενο διαγραφής του ελληνικού χρέους, όπως επιδιώκει η νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ , αλλά και στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων αναφέρθηκε η Γερμανίδα καγκελάριος. Διαβάστε τι δήλωσε.

Δεν τίθεται θέμα πολεμικών αποζημιώσεων αλλά και «κουρέματος» χρέους, τονίζει η καγκελάριος της Γερμανίας 'Αγγελα Μέρκελ και επαναλαμβάνει ότι η Γερμανία θα συνεχίσει να δείχνει αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που έχουν χτυπηθεί από την κρίση, εάν οι ίδιες καταβάλλουν προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις και εξοικονόμηση.

«Υπήρξε ήδη μία οικειοθελής παραίτηση των ιδιωτών πιστωτών, οι τράπεζες χάρισαν στην Ελλάδα ήδη δισεκατομμύρια. Δεν βλέπω ένα περαιτέρω κούρεμα χρέους» σημειώνει η κ. Μέρκελ, σε συνέντευξή της η οποία δημοσιεύεται σήμερα στην «Hamburger Abendblatt» και, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν η άρνηση της ελληνικής πλευράς να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις σημαίνει και το τέλος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη, αναφέρει: «Όχι. Η ΕΕ συνεχίζει την μεταρρυθμιστική πολιτική. Η ΕΚΤ, η οποία είναι ανεξάρτητη, μπορεί να λάβει στο πλαίσιο της εντολής της αυτόνομα μέτρα, όπως τώρα την αγορά των κρατικών ομολόγων. Είναι όμως σαφές ότι τα λεφτά της ΕΚΤ δεν αντικαθιστούν μία συνεπή μεταρρυθμιστική πολιτική στα κράτη-μέλη του ευρώ. Το αντίθετο: Κάθε χώρα εργάζεται για την ανταγωνιστικότητά της και για μία σταθερή δημοσιονομική πολιτική χωρίς νέα χρέη. Η Γερμανία είναι με τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό στον σωστό δρόμο».

«Βασίζεστε για αυτό και στον νέο έλληνα Πρωθυπουργό Τσίπρα; Κέρδισε τις εκλογές διότι καταφερόταν εναντίον της πολιτικής μεταρρυθμίσεων» ρωτά ο δημοσιογράφος, για να απαντήσει η καγκελάριος ότι «η Ευρώπη θα συνεχίσει να δείχνει αλληλεγγύη με την Ελλάδα, όπως και με άλλες χώρες, οι οποίες έχουν χτυπηθεί ιδιαίτερα από την κρίση, εάν αυτές οι χώρες κάνουν δικές τους προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις και εξοικονόμηση». Η κυρία Μέρκελ πάντως δεν σχολιάζει επισήμανση ότι «η Αθήνα ήδη παίρνει πίσω μεταρρυθμίσεις, χιλιάδες πρώην δημόσιοι υπάλληλοι επιστρέφουν στις θέσεις τους, ο κατώτατος μισθός αυξάνεται» και περιορίζεται να δηλώσει ότι τόσο η Γερμανία όσο και οι υπόλοιποι εταίροι περιμένουν το σχέδιο που θα παρουσιάσει η νέα ελληνική κυβέρνηση.

Ειδικά, πάντως, σχετικά με το ενδεχόμενο ενός «κουρέματος» χρέους, απαντά «δεν το βλέπω», ενώ ερωτώμενη εάν η Ευρωζώνη θα άντεχε μία έξοδο των Ελλήνων, δηλώνει: «Στόχος της πολιτικής μας ήταν και είναι να παραμείνει η Ελλάδα μόνιμα μέρος της κοινότητας του Ευρώ. Για αυτό συνεισφέρουν η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι. Κατά τα άλλα, περιμένω πρώτα ποια σχέδια θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση».

«Συνεχάρην τον νέο Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όπως το κάνω με όλους τους Ευρωπαίους συναδέλφους, και του εύχομαι δύναμη και επιτυχία. Προσβλέπω στο να μπορέσω να ενδυναμώσω περαιτέρω την φιλία μεταξύ των δύο λαών μας» σημειώνει η 'Αγγελα Μέρκελ, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με «κορυφαίους πολιτικούς της νέας συγκυβέρνησης στην Αθήνα», οι οποίοι «ξεσήκωναν εναντίον της Γερμανίας κατά τον προεκλογικό αγώνα», μιλώντας για το «Τέταρτο Ράιχ». «Έχουν συγχωρεθεί οι προσβολές;» συνεχίζει ο δημοσιογράφος, για να τονίσει η 'Αγγελα Μέρκελ ότι επιθυμεί να πετύχει η Ελλάδα και να προσθέσει: «Πολλοί άνθρωποι εκεί έχουν περάσει δύσκολες στιγμές, το γνωρίζω αυτό. Και οι περισσότεροι Έλληνες δεν φταίνε για το ότι επί δεκαετίες τόσα πολλά πήγαν λάθος».

Σε ό,τι αφορά πάντως το αίτημα για την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων, η Καγκελάριος επαναλαμβάνει την πάγια απάντησή της: «Δεν τίθεται αυτό το θέμα. Εργάζομαι για ένα καλό μέλλον των δύο χωρών μας και της Ευρώπης».

(ΑΠΕ - ΑΜΠΕ)

Η Ελπίδα ήρθε - by To Skouliki Tom

Για κάθε τρολ που σέβεται τον εαυτό του, η εβδομάδα που διανύουμε είναι ομολογουμένως υπερβολικά βαρετή. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα άξιο τρολαρίσματος να σχολιάσεις.

Αλέξη, δε μας τα λες καθόλου καλά. Κι εμείς τί θα κάνουμε; Κλέφτες θα γίνουμε;

Η αλήθεια ότι με κάθε νέα εξαγγελία της κυβέρνησης τρίβουμε τα μάτια μας. Ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει. Είχαμε συνηθίσει, βλέπεις, να αντιμετωπιζόμαστε ως αριθμοί και δε μας πολυκάθεται καλά τόση κοινωνική ευαισθησία. Μένει φυσικά να δούμε αν όλα αυτά θα γίνουν πράξη ή θα μείνουμε στα λόγια γιατί από αέρα κοπανιστό έχουμε χορτάσει και με το παραπάνω.

Εμείς πάντως το καθήκον μας το κάναμε. Τολμήσαμε. Φέραμε ένα αριστερό κόμμα στην εξουσία. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Εσείς δηλαδή, γιατί εγώ ψήφισα ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όσο χάπατα κι αν είναι οι Έλληνες κατάλαβαν επιτέλους ότι οι παλιοί κυβερνώντες είχαν από καιρό χάσει το πάνω χέρι στη λήψη αποφάσεων. Είχαν συντριβεί οριστικά από τις αγορές και τους τραπεζίτες. Κι αυτό δεν είναι καμιά ψεκασμένη συνωμοσία του Πάνου Καμμένου. Δε χρειάζεται καμιά σκευωρία μασονικών κέντρων εξουσίας για να συμβεί αυτό. Όπου μυρίσει αίμα ο γύπας θα ορμήσει. Έτσι είναι από τη φύση του. Κι οι δικοί μας του το πρόσφεραν απλόχερα.

Η δυστυχία όσων πέρασαν από τις πρωθυπουργικές και υπουργικές καρέκλες τα τελευταία χρόνια είναι ότι σε μερικά χρόνια από σήμερα δε θα τους θυμάται κανείς. Οι περισσότεροι έχουν ήδη ξεχαστεί. Η μαύρη τρύπα της Ιστορίας είναι αδίστακτη. Σε ρουφάει πολύ πριν περάσεις στην πολιτική αφάνεια, Αντώνη Σαμαρά.

Μιλώντας για τοκοχρεολύσια, πρωτογενή πλεονάσματα και spread ξεχάσαμε τον Άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όπου κι αν πάτε θα δείτε ότι οι Ευρωπαίοι αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά με τις ζωές τους. Ότι κάποιοι τους έχουν βάλει σε δεύτερη μοίρα για χάρη των αριθμών που πρέπει πάντα να βγαίνουν και πρέπει πάντα να είναι ισοσκελισμένοι, αλλιώς την πατήσαμε και πάμε χαμένοι. Αλλά οι αριθμοί δε βγαίνουν ποτέ και ποτέ δεν είναι ισοσκελισμένοι. Και δώστου εξαθλίωση και δώστου δυστυχία.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την εκλογή του έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να περάσει στην Ιστορία. Κι όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή. Ολόκληρη η ελεύθερη Ευρώπη έχει στραμμένη την προσοχή της, αν όχι την ελπίδα της, πάνω του.

Απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά που έλεγε ότι "όποιος δεν προσαρμόζεται στο περιβάλλον πεθαίνει", ο Αλέξης Τσίπρας αντέταξε την Αλλάγη και την Ελπίδα. Δε θα προσαρμοστούμε εμείς στο περιβάλλον, το περιβάλλον θα προσαρμοστεί σε εμάς.

Αλλά δε θα αλλάξει ο Αλέξης Τσίπρας την Ελλάδα - πόσο μάλλον την Ευρώπη. Πρέπει η Ελλάδα και η Ευρώπη να θέλουν να αλλάξουν. Και δεν αρκεί να θέλουν. Πρέπει και να το κάνουν. Κι ας είναι ο Αλέξης Τσίπρας αυτός που θα πάρει όλη τη δόξα. Χαλάλι του.

Αν μη τί άλλο, η νέα κυβέρνηση αυτές τις πρώτες μέρες δημιουργεί χαμόγελα. Όχι σε όλους αλλά στους περισσότερους. Οι γραβάτες και τα σοβαροφανή ντυσίματα έφυγαν από το προσκήνιο και τη θέση τους πήραν τα ξεκούμπτωτα πουκάμισα και τα χαρούμενα χρώματα.

Επικοινωνιακά τρικ; Μπορεί. Διαφορετική νοοτροπία; Μακάρι.

Ακούω πολλούς να λένε "ας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το 10% από αυτά που λέει και θα είμαστε ευχαριστημένοι". Εγώ δε λέω καν αυτό. Εγώ λέω "ας δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι προσπαθεί να κάνει αυτά που λέει κι ας αποτύχει".

Τουλάχιστον όμως να προσπαθήσει. Να νιώσουμε κι εμείς ότι κάποιος πάλεψε για την αξιοπρέπειά μας. Ότι δε χάσαμε με τα χέρια σηκωμένα.

Μας αξίζει μια μάχη ακόμα κι αν ο πόλεμος έχει κριθεί προ πολλού.

Η Ελπίδα ήρθε. Μένει τώρα να τη διαχειριστούμε σωστά.

Αλλιώς θα αποδειχτεί η μεγαλύτερη κατάρα μας.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: "Όταν η Πανδώρα άνοιξε το κουτί και βγήκαν από μέσα όλα τα κακά, έμεινε μέσα μόνο η Ελπίδα. Από τότε οι άνθρωποι θεωρούν το κουτί και το περιεχόμενό του πολύτιμα. Κανείς όμως δε σεβάστηκε την επιθυμία του Δία να μην πετάξει έξω από το κουτί η Ελπίδα. Η Ελπίδα είναι το έσχατο κακό γιατί παρατείνει το βάσανο." Ή κάπως έτσι το έγραψε ο Νίτσε.)


Πηγή
 

Ποτάμι. Η αλλιώς ο εξευτελισμός της νοημοσύνης…

Του Ανδρέα Γιατρά

Αν μου έλεγαν να χαρακτηρίσω με μια φράση το κόμμα-μόρφωμα του Σταύρου Θεοδωράκη θα έλεγα ότι αποτελεί..Τον εξευτελισμό της νοημοσύνης όλων μας, σε συνδυασμό με έναν ραγιαδισμό άνευ προηγουμένου…Το παιδί δεν τα κατάφερε..Τον πρόβαλλαν,τον έσπρωξαν όσο μπορούσαν αλλά δεν.Καθημερινές διαφημίσεις υποψηφίων,αφιερώματα επί αφιερωμάτων για το καινούργιο που έρχεται στην πολιτική ζωή του τόπου…Με τους μέντορες της πολιτικής σκέψης τύπου Ψαριανόυ,Τατσόπουλου,Λυμπεράκη, με στελέχη που τάσσονται ανοιχτά υπέρ στρατιωτικού πραξικοπήματος και επαινούν το στρατιωτικό καθεστώς ότι άφησε δήθεν μηδενικό χρέος…Ένα άκρως μνημονιακό κατασκεύασμα με στόχο την εξυπηρέτηση των μεγάλων αφεντικών, και την συμμετοχή τους στα πολιτικά πράγματα της χώρας..Ο κύριος Σούλτζ μάλιστα εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια του για την μη συμμετοχή του Ποταμιού στην κυβέρνηση της χώρας μας,όπως και πολλοί άλλοι εταίροι μας που ενδιαφέρονται για την ευημερία και την ανάπτυξη του τόπου…

Είναι απορίας άξιο πως ένας άνθρωπος που υποστηρίζει ότι δεν θα δώσει αύξηση στους μισθούς  των πολιτών της χώρας για να μην τον καταναλώσουν σε τρόφιμα και καύσιμα να απαιτεί να έχει συμμετοχή στην κυβέρνηση της χώρας..Είναι απορίας άξιο πως ένας πολιτικός σχηματισμός να θεωρεί λαικισμό και να εναντιώνεται σε κάθε προσπάθεια υπεράσπισης της αξιοπρέπειας αυτού του τόπου,να τάσσεται κατά της οποιασδήποτε συζήτησης για απονομή δικαιοσύνης στους υπαιτίους της σημερινής κατάστασης..Είναι απορίας άξιο πως ένα πολιτικό κόμμα να θεωρεί επιτυχημένους πολιτικούς αυτούς  που λεηλάτησαν τον τόπο και συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καταστροφή του,(Σημίτης)να ευαγγελίζεται το νέο και το άφθαρτο..Άσχετα με το εάν επιτύχει η αποτύχει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, η επιλογή του Α.Τσίπρα να  μην συγκυβερνήσει με τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι απολύτως σωστή..Το σίγουρο είναι πως στην περίπτωση που δεν ξεφουσκώσει αυτό το κόμμα-μόρφωμα σύντομα η διαπλοκή εντός και εκτός Ελλάδας θα προσπαθήσει να εισέλθει στα πράγματα είτε μέσω αυτού,είτε μέσω άλλων γνωστών και φιλικών προς τα συμφέροντα της..Η πιθανότητα συμμετοχής του Ποταμιού στην κυβέρνηση της χώρας στην συντριπτική πλειοψηφία των υγιώς πολιτικά σκεπτόμενων ατόμων θα ήταν σίγουρα από εφιαλτική έως εξευτελιστική…

Πηγή

Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα τους. του Πάνου Μουχτερού

Λοιπόν, πάμε πάλι συνοπτικά (πολύ μου αρέσει αυτή η σύνοψη τελευταία):

1. Είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι να έχουν δρομολογηθεί τόσες πολιτικές εξελίξεις μαζεμένες με την εκλογή νέας κυβέρνησης, ΠΡΙΝ ακόμα γίνουν οι προγραμματικές της δηλώσεις.

2. Διαβάζω από εδώ κι από κει διάφορα πικρόχολα σχόλια για τις ανακοινώσεις των υπουργών αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα λέγανε όλοι αυτοί οι επικριτές αν οι υπουργοί δεν έλεγαν ακριβώς όσα δεσμεύτηκαν να πράξουν και ξεκινούσαν τις κωλοτούμπες και τα στρογγυλέματα.

3. Μερικοί επίσης βλέπουν ότι όλο αυτό το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι "περίεργο", "αναχρονιστικό" και τα τοιαύτα, υποτιμώντας σαφώς το ότι για αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ το πρόγραμμα ψήφισε ο ελληνικός λαός αυτήν την κυβέρνηση.

4. Οι περισσότερες των πρώτων κινήσεων έχουν μέσα τους βαθειά συμβολικό χαρακτήρα αλλά και με πρακτικά αποτελέσματα. Τα κάγκελα από τη Βουλή έφυγαν, οι φρουροί των υπουργών μετακινούνται στην αστυνομία, τα πανάκριβα υπουργικά αυτοκίνητα βγαίνουν στο σφυρί για εξοικονόμηση εσόδων και γελοιότητας, οι πολλοί υπουργικοί σύμβουλοι πάνε σπίτι τους.

5. Ως προς τη διαπραγμάτευση, όποιος περίμενε ότι όλο αυτό το ζήτημα που απασχολεί την παγκόσμια οικονομία θα έληγε μέσα σε μία ημέρα ή εβδομάδα είναι τουλάχιστον αφελής. Και σύγκρουση θα υπάρξει και αμοιβαίοι συμβιβασμοί και υπερβολές εκατέρωθεν. Πάντως όλο αυτό το διπλωματικό παιχνίδι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από το μονοδιάστατο "ναι σε όλα" στο οποίο είχαμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια.

6. Η χώρα απευθύνεται και σε τρίτες δυνάμεις με σκοπό να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση. Αν θα την ωφελήσει ή όχι, μένει να το δούμε στην πράξη.

7. Η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των καθηγητών ΕΠΑΛ δεν μπορεί επουδενί να χαρακτηριστεί ως "κρατισμός", διότι ομιλούμε για εντελώς άδικες και παράνομες απολύσεις που οδήγησαν στην πείνα και την εξαθλίωση μερικές χιλιάδες οικογένειες μέσα σε ένα βράδυ.

8. Είναι λογικό να υπάρχουν "μουδιάσματα" σε κάμποσους πολίτες με αφορμή "επιθετικές" δηλώσεις της κυβέρνησης προς τους εταίρους και τους λοιπούς θεσμούς. Όταν έχεις συνηθίσει να σκύβεις τόσα χρόνια και να μη διεκδικείς ούτε τα ελάχιστα, τώρα όλο αυτό φαίνεται "αλλόκοτο".

9. Η τρόικα, αυτή η μισητή τριάδα εντεταλμένων ελεγκτών του ελληνικού λαού δεν ήρθε κι όπως όλα δείχνουν δεν θα ξανάρθει. Στον αγύριστο.

10. Μετά από πολλά χρόνια, ασχέτως αν διαφωνεί κανείς ή όχι, νιώθω ότι η χώρα μου αποκτά πάλι φωνή, ορθώνει ανάστημα, συζητά φωναχτά και με θάρρος για την υπόστασή της. Μια αποικία χρέους γίνεται πάλι κράτος που επιβεβαιώνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή έχει δική του κυριαρχία και βούληση.

11. Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα τους και την καταδίκη τους από τον ελληνικό λαό. Ειδικά μερικά έβδομα κόμματα που έχουν το θράσος να εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη δεινή θέση. Θα το χαρακτήριζα όλο αυτό ως "μνημονιακό αντίλαλο", έτσι καθώς σκάνε όλοι αυτοί στο πάτωμα της ιστορίας.

12. Επειδή διάφοροι επίσης έχουν την τάση να λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μέσα του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να κάτσουν στον καναπέ τους, να πάρουν μια βαθιά ανάσα, να κλείσουν τα μάτια και να φανταστούν το ΠΑΣΟΚ να κάνει και να λέει τα μισά έστω από όλα αυτά τα ριζοσπαστικά που βλέπουμε να εκτυλίσσονται μπροστά μας. "Δεν διαπραγματευόμαστε ξανά με την τρόικα, μια σαθρά δομημένη επιτροπή", εντελώς αναμενόμενη πασοκική δήλωση, σίγουρα.

13. Το μεγάλο πάρτι δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Όταν θα αναλάβει η Ζωή και τυπικά την προεδρεία της Βουλής και φέρει στο φως όλες τις σκανδαλώδεις δικογραφίες και σχηματιστεί η πρώτη εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο τότε θα αρχίσει η δημοκρατία να λειτουργεί με τέτοιους ρυθμούς που μερικοί θα ψάχνουν τρόπο να διαφύγουν από τη χώρα.

14. Στις 17 Φεβρουαρίου διοργανώνεται παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Πρώτη φορά θα δούμε το λαό στο δρόμο ΥΠΕΡ μιας κυβέρνησης.

15. Η τούρτα της κάθαρσης σιγά-σιγά φτιάχνεται. Το κερασάκι θα είναι η αναθεώρηση του καθεστώτος των παράνομων αδειών που έλαβαν τα διεφθαρμένα ΜΜΕ και που εξακολουθούν και ποτίζουν τις ψυχές μας με φόβο και παραπληροφόρηση.

Τα υπόλοιπα, από βδομάδα. Μη μασάτε.

Πάνος Μουχτερός

Φοβάται ο βρεγμένος τη βροχή?

Το να θεωρεί κάποιος πως η ιστορία σε ένα κράτος γράφεται από το σύνολο ενός λαού είναι αστεία σκέψη. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ το σύνολο ενός λαού που έκανε κάτι.

Στη μνημονιακή Ελλάδα, όπως και σε κάθε φάση της ιστορίας ενός έθνους υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία λαού κάτω από την οποιαδήποτε εξουσία. Κι αυτή η ποικιλία δεν καθορίζεται από το τι πιστεύει ο καθένας αλλά από το είναι, τι έχει και τι κάνει στη καθημερινότητα του.
Σ΄αυτούς λοιπόν τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε κάτω από κάθε κυβέρνηση υπάρχουν οι φτωχοποιημένοι, οι εξαθλιωμένοι αλλά και οι βολεμένοι. Υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν να φάνε κι εκείνοι που έχουν κομποδέματα στις τράπεζες και θέλουν να τα φυλάξουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών εργαζόμενοι του τριχίλιαρου, του χιλιάρικου των τεσσάρων κατοστάρικων και οι άνεργοι. Οι έχοντες στέγη και οι άστεγοι. Υπάρχουν εκείνοι που κοιτάζουν μόνο το τομάρι τους κι εκείνοι που ρίχνουν κι ένα βλέφαρο λίγο πιο δίπλα.

Δεν έχουμε μόνο φτωχοποιημένους Έλληνες, άνεργους νέους, πεινασμένους, άστεγους, ηλικιωμένους που κρυώνουν και δεν έχουν φάρμακα, γονείς απελπισμένους , ανθρώπους γενικότερα που τους έχουν στερήσει οι τζογαδόροι της εξουσίας το δικαίωμα να ζήσουν με την ελάχιστη αξιοπρέπεια, υπάρχουν και οι νοικοκυρούληδες με τα λεφτουδάκια τους, οι μεγαλοκαρχαρίες με τα πολλά λεφτουδάκια τους, οι μαυραγορίτες, οι τοκογλύφοι, τα λαμόγια, οι παρτάκηδες που σε τέτοιες εποχές κάνουν τον καλύτερο τζόγο και άλλες ευγενείς κατηγορίες.

Το όχι λοιπόν σε κάθε μορφή τυραννίας δεν το είπε ποτέ το σύνολο. Το ζήτησαν, το ευχήθηκαν, το είπαν στο τέλος εκείνοι που δυστυχούσαν, με συμπαράσταση πάντα, μιας μερίδας μη δυστυχισμένων που όμως δεν κοίταζαν μόνο το τομάρι τους.Στην κατοχή αντίσταση δεν έκανε όλος ο ελληνικός λαός. Υπήρχαν οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες των κατακτητών, οι μαυραγορίτες, οι τρομοκρατημένοι που προτιμούσαν τη πείνα και την εξαθλίωση αλλά την "ησυχία" τους 

Η εικόνα λοιπόν της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας ενός λαού δεν καθορίζεται ποτέ ούτε από τους βολεμένους ούτε από τους τρομοκρατημένους αλλά από εκείνους που αρνούνται να ζήσουν στη μιζέρια κι εκείνους που αρνούνται να βλέπουν την γελοιοποίηση και τον εξευτελισμό της πατρίδας τους, άσχετα από το αν εκείνοι είναι στους προνομιούχους ή όχι.
Η κατηγορία των εξαθλιωμένων γίνεται σε κάποια στιγμή επαναστατική και πατριωτική μαζί. Η κατηγορία των εχόντων ακόμα , αλλά εχόντων μεγαλύτερα ιδανικά από τη τσέπη τους γίνονται πατριώτες που θα συμπράξουν με τους υπόλοιπους για ένα μεγαλύτερο όραμα από τη καλοπέραση του εαυτούλη τους.

Οι επαναστάσεις, οι ανατροπές, οι μεγάλες αλλαγές στην ιστορία ενός λαού γίνονται για ένα μεγάλο όραμα. Οι άνθρωποι που τις υποκινούν μπορεί να έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Μπορεί να μην είναι αυτό που λένε και να είναι απατεώνες. Η μπορεί να είναι πλανεμένοι γεμάτοι από ανέφικτα οράματα. Μπορεί να είναι ακόμα και πιόνια ενός συστήματος που κάπου θέλει να πάει το πράγμα. Η ουσία όμως είναι πως θα τους ακολουθήσουν όσοι θέλουν να πουν όχι σε μια τυραννία πιστεύοντας όχι στα πρόσωπα, αλλά στους λόγους που ανταλλάσσονται, ξυπνώντας μέσα τους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 

Είναι απλά μαθηματικά. Όσο πιο πολλοί είναι οι αποφασισμένοι να πουν όχι, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να γίνει μια ανατροπή στα γρανάζια ενός αραχνιασμένου συστήματος. Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί. Όταν αυτό το όχι δεν είναι απλά ένα αίτημα αλλά μια ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ τα γρανάζια λασκάρουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Στη μνημονιακή Ελλάδα δεν πήραν απλά τους μισθούς, τις συντάξεις ή τις δουλειές. Απαίτησαν τον έλεγχο της ζωής. Απαίτησαν και απαιτούν να υπάρξει ένας λαός που θα έχει μόνο λόγο ύπαρξης, τη διάσωση των τραπεζών, την αποπληρωμή των τοκογλύφων, το ξεπούλημα κάθε εθνικού πλούτου και τη φτωχοποίηση ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ μέρους του λαού. Κι αυτό το μέγεθος είναι που αρχίζει να κάνει τη διαφορά. Γιατί είναι νόμος. Όσο πιο πολλούς αφήσεις χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς καμιά δυνατότητα να επιβιώσουν τόσους δημιουργείς εν δυνάμει ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΥΣ. 

Μας έχουν ζαλίσει τα - μη πω - να ψάχνουν αν ο Τσίπρας η κυβέρνησή του, οι ΑΝΕΛ, όσοι συνεργαστούν μαζί τους και όλο το σκηνικό που θα δημιουργήσουν αν είναι αληθινό ή κόλπο. Αν είναι απατεώνες εντολοδόχοι κάποιου ή αν είναι ειλικρινείς αλλά ανόητοι. Μας τα έχουν ζαλίσει ακόμα κι όσοι υποτίθεται είναι αντιμνημονιακοί και πατριώτες με το να ψάχνουν αν ο πατέρας η μάνα ή ο μπατζανάκης του κάθε υπουργού ή βουλευτή ήταν αριστερός, δεξιός ή φασίστας , αν τελικά εξυπηρετεί το λαό ή τη νέα τάξη πραγμάτων αν αν αν... Και κρύβεται η ουσία. Πως ένα κομμάτι ΜΕΓΑΛΟ του λαού επέλεξε το ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και τους ΑΝΕΛ, όχι για το παπούτσι που φοράει ο καθένας, ή πια είναι η συννυφάδα του, αλλά ΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ. 

Το κομμάτι αυτό του λαού δεν ψήφισε έστειλε ένα μέιλ ανάμεσα στα διάφορα που ανταλλασσόταν ερήμην του, πως κοιτάξτε τα έχουμε πάρει στο κρανίο και είμαστε πολλοί πια. Η σημασία ενός ΟΧΙ στη Τρόικα από το Βαρουφάκη δεν είναι αν ο ίδιος το λέει και το πιστεύει ή όχι είναι αν το πιστεύουν εκείνοι που ψήφισαν τη κυβέρνηση που είναι μέλος της. Η ουσία των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις πραγματοποιήσει ή όχι , ή αν τις λέει στα σοβαρά ή κάνει πλάκα. Είναι πως αν αυτές τις εξαγγελίες ΤΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ.

Κι αυτοί είναι εκείνοι που χάψανε το λεφτά υπάρχουν και μετά ανακάλυψαν πως αυτά τα λεφτά δεν ήταν γι΄αυτούς αλλά για μερικούς εκλεκτούς, είναι αυτοί που πίστεψαν τα Ζάππεια ένα, δυο, τρία, πεντακόσια και μετά είδαν πως τους δούλευαν όλοι ψηλό γαζί, είναι αυτοί που δίνουν άλλη μια ευκαιρία σε κάτι αδοκίμαστο γιατί τελικά τι να κάνουν? Να το βουλώσουν και να περιμένουν ένα μεσσία? Να βγουν στους δρόμους σαν τους τρελούς? Να φύγουν μετανάστες? Να υποκύψουν κι όσο ζήσουν μέσα στη μιζέρια και τη ντροπή? Υπάρχει περιθώριο ακόμα να πιστεύει κάποιος πως κάποιοι από τους πολιτικούς του μπορεί να εννοούν αυτό που λένε. Πως ίσως μέσα στο απόλυτο ξεπούλημα μπορεί να έχει μείνει και κανένας ξεχασμένος πατριώτης.

Δεν είναι έτσι? Θα φανεί στη συνέχεια της ιστορίας τι θα συμβεί. Μη βιαζόμαστε. Μόλις που αρχίσαμε να βγάζουμε ένα μικρό ηχαλάκι από το στόμα μας. Μόλις ξεκίνησε οι μη νοικοκυραίοι, τα σκουπίδια στις υποσημειώσεις των μεγάλων τζογαδόρων να σκέφτονται λιγάκι για το αν θα ζήσει και το δικό τους παιδί. Γιατί εδώ και έξι χρόνια βιώνουμε το απόλυτο θράσος να πρέπει όσοι έχασαν τα πάντα να είναι ΣΕΜΝΟΙ. 

Δηλαδή πόσο πιο άθλια να είναι μια απαίτηση? Να μην έχεις τίποτα και να σου λένε κάνε υπομονή και κάποια μέρα μπορεί να γίνεις σαν εκείνο το κυριούλη που είναι καλός νοικοκύρης κι έχει τα παιδάκια του τακτοποιημένα και είναι σεβαστός και αγαπητός στο κράτος και στους τυράννους του. Να σου πλασάρεται συνεχώς σαν μοναδικό όραμα η καλή ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ενός συστήματος που σε έχει πετάξει σαν τρίχα από το προζύμι. Πόσο γελοίο ακούγεται κάτι τέτοιο?

Και μπορείς να το καταφέρεις ένα, δυο, πέντε χρόνια. Αλλά όταν αυτά τα σκουπιδάκια γίνουν πολλά, πως θα το καταφέρεις.Πως θα απειλήσει κανείς εκείνο το κομμάτι του λαού που δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ πως αν κάνει μια κίνηση παραπάνω θα χάσει...

ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ?

Πηγή

Υπουργέ μου,μόνο προσοχή μην πέσετε από τα τηλεπαράθυρα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η κυβέρνηση Τσίπρα, οφείλει να μην είναι μόνο μια νέα κυβέρνηση αλλά μια άλλη κυβέρνηση. Αυτό το “άλλη” περιλαμβάνει άλλη πολιτική, άλλη ηθική, άλλη αντίληψη,άλλη κουλτούρα και όσα “άλλη” έχει ανάγκη αυτή η ταλαιπωρημένη κοινωνία. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αυτό το “άλλη” να φύγει από τα μέτρα της κοινωνίας και να αρχίσει να μετριέται με μέτρο αναγκαίας προσωπικής ικανοποίησης.

Οι υπουργοί της νέας και άλλης κυβέρνησης,οφείλουν να είναι άλλοι. Ούτε Αδώνηδες,ούτε καν Αδώνηδες σε καλύτερη έκδοση. Οφείλουν,για να είμαι ξεκάθαρος,να είναι υπουργοί που παράγουν πολιτική και έργο και όχι πρωταγωνιστές φτηνού κόστους παραγωγής στα κανάλια της διαπλοκής. Τον Σύριζα δεν τον έβγαλαν τα κανάλια,τον ανέδειξε η κοινωνία. Θα είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα, αυτό το απλό συμπέρασμα να στρεβλωθεί, να  φουσκώσει, να παραποιηθεί, να κακοποιηθεί για να να χωρέσει προσωπικές φιλοδοξίες και χυδαίους ναρκισσισμούς.

Ελάχιστοι από τους υπουργούς που ανέλαβαν εξουσία ως σήμερα στην Ελλάδα, ξεκίνησαν με σκοπό να υπηρετήσουν τη διαπλοκή. Αντιθέτως πίστευαν πως αυτοί θα διαφέρουν. Σταδιακά όμως κολακεύτηκαν από τη διαπλοκή, ένοιωσαν τη φροντίδα και το νοιάξιμό της και τελικά θωπεύτηκαν. Για να το πω διαφορετικά, δεν αρκεί να πιστεύεις πως είσαι άλλος ή να είσαι άλλος για να μην γίνεις κάποιος άλλος. Πρέπει να προσπαθήσεις κιόλας.

Ένα από τα μεγάλα λάθη των υπουργών της νέας κυβέρνησης θα είναι να παρασυρθούν από τα κανάλια και να αρχίσουν να εναλλάσονται στα τηλεοπτικά στούντιο με ξασμένες πρωινατζούδες και τηλεμάγειρες. Να μην μπορέσουν να αντισταθούν στην ανθρώπινη ίσως αντίδραση που δημιουργεί η επικοινωνιακή αποξένωση χρόνων και να πουν υποσυνείδητα “τώρα θα δείτε πόσο καλοί είμαστε”. Καλά θα κάνουν αν πιστεύουν πως είναι καλοί να το δείξουν στην κοινωνία και όχι στα τηλεπαράθυρα από τα οποία πολύ εύκολα μπορούν να πέσουν. Ας βγουν από τα υπουργεία, ας περπατήσουν στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, προς θεού χωρίς κάμερες και ας αποκαταστήσουν τη σχέση που πρέπει να έχει η πολιτική και ο πολιτικός με τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να αντικαταστήσουν τη σκόνη του πεζοδρομίου με την πούδρα στο στούντιο για να είναι ή να νιώσουν υπουργοί.

Η αποχή από τα τηλεπαράθυρα, θα προσφέρει και στους ίδιους και στην κοινωνία αλλά και στη δημοσιογραφία μεγάλο έργο. Θα καταργηθούν τα δήθεν ενημερωτικά σώοου της τηλεόρασης, όπου διεφθαρμένοι και εκμαυλισμένοι δημοσιογράφοι, κάνουν τον τροχονόμο άθλιων πολιτικών που τσακώνονται για να προσφέρουν νούμερα, αφού έχουν γίνει νούμερα οι ίδιοι. Ίσως με τον τρόπο αυτό ανακαλύψει και η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τι σημαίνει συνέντευξη, πολιτικό ρεπορτάζ και ηθική στη δημοσιογραφία.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου υπουργοί  και βουλευτές γεμίζουν τηλεοπτικές ώρες χωρίς να έχουν να ανακοινώσουν κάτι. Δεν γράφουν άρθρα σε εφημερίδες, δεν εκφράζουν πολιτικές απόψεις, απλώς εκμαυλίζονται έχοντας εκτεθεί σε ένα τηλεοπτικό σύστημα που διαχειρίζεται την πολιτική όπως ακριβώς και την αστρολογία.

Τις πρώτες ώρες της νέας κυβέρνησης, τα τηλεοπτικά στούντιο γέμισαν με υπουργούς οι οποίοι ήδη έχουν υποκύψει στην αγένεια του ενικού αριθμού στην οποία προτρέπει ο παρουσιαστής που μέχρι χθες τους παρουσίαζε ως τέρατα. Ήδη νοιώθουν την οικειότητα που ξέρει καλά να να διαμορφώνει η διαπλοκή  αντικαθιστώντας ταυτόχρονα τη σημαντικότητα με την αναγνωρισιμότητα. Φαντάζομαι πως είναι η αντίδραση των πρώτων ημερών. Αν συνεχίσουν όμως έτσι, θα είναι σε έναν παρατεταμένο αγώνα να αρέσουν όχι στην κοινωνία αλλά στους εκδότες. Όχι σε αυτόν που τους παρακολουθεί αλλά στο δημοσιογράφο που τους καλεί. Θα μπουν στην προκρούστια κλίνη των ίδιων των ιδεών τους για τις οποίες πολλοί μάτωσαν.

Οι νέοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ,της νέας κατατάστασης, οφείλουν ανάμεσα στα άλλα να αποκαταστήσουν τη σχέση πολιτικής με τη δημοσιογραφία. Να ενημερώνουν τους δημοσιογράφους με συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες θα ανακοινώνουν τι έκαναν ή τι θέλουν να κάνουν και να απαιτούν ερωτήσεις ελέγχου από τους δημοσιογράφους. Έτσι προάγεται η πολιτική. Έτσι και η δημοσιογραφία.Να εγκαταλείψουν τα στούντιο τα οποία πολύ εύκολα δίνουν της ψευδαίσθηση του θερμοκηπίου προσωπικής τους ανάπτυξης και να εκτεθούν στην πραγματική δημοσιογραφία ακόμη και αν έχει θύελλες και βροχές.

Είναι σημαντικό η δημοσιογραφία να ανασάνει σε αυτό τον τόπο μέσα από την άπλετη πληροφόρηση και τη διαφάνεια. Όποιος θεωρεί πως μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την ανάγκη με την ικανοποίησή του από τον Αυτιά ή τους χαριεντισμούς με την Τρέμη, δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει τηλεπαράθυρο.Και κυρίως πώς πέφτεις από αυτό μέσα στα σκατά της διαπλοκής.

Πηγή

Guardian: Η τερατώδης ηγέτης και αρχιέρεια της λιτότητας, πρέπει να νικηθεί από τις δυνάμεις της ελπίδας…

Guardian κατά Μέρκελ και λιτότητας

Δριμεία επίθεση κατά της Γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκέλα Μέρκελ, εξαπολύει ο Βρετανός αρθρογράφος Owen Jones μέσω της στήλης του στον Guardian.

Με χαρακτηρισμούς όπως «αρχιέρεια της λιτότητας» και «τερατώδης ηγέτης», και δανειζόμενος φράσεις από τον επίλογο της ταινίας «ο Μεγάλος Δικτάτορας» του Τσάρλι Τσάπλιν, ο Βρετανός αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα μπορεί να ανοίξει δρόμο για τις δυνάμεις ενάντια στη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη.

Γράφει στον Guardian:

«Η Ανγκέλα Μέρκελ είναι η πιο τερατώδης ηγέτης της γενιάς της στη Δυτική Ευρώπη.

Πολιτικοί που επιβάλλουν οικονομική βαρβαρότητα σε τόσο μεγάλη κλίμακα, συντρίβοντας τις ζωές εκατομμυρίων, δεν καταλήγουν στα δικαστήρια για να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.

Η Μέρκελ, όμως αναμφίβολα έχει ήδη δικαστεί και καταδικαστεί στο εδώλιο της ιστορίας. Αρχιέρεια της λιτότητας στην ΕΕ, θυμίζει τα λόγια του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του «Μεγάλου Δικτότορα»: «Άνδρες – μηχανές, με μυαλά – μηχανές και καρδιές – μηχανές». Οι Έλληνες εξεγέρθηκαν ενάντια στους άνδρες – και γυναίκες – μηχανές, και ζητούν και σε άλλους να ακολουθήσουν.

Ωστόσο η Μέρκελ, η γραφειοκρατία της ΕΕ και οι διεθνείς πιστωτές είναι σκληροί αλλά όχι ανόητοι: Ξέρουν ότι η ελπίδα είναι μεταδοτική, και θα κάνουν ότι μπορούν για να σταματήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εμπνέει τους άλλους. Η Μέρκελ έχει ήδη απαιτήσει από τον Αλέξη Τσίπρα, τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό, να αποτάξει το δημοκρατικό του μήνυμα και να συνεχίσει την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από ξένους.»

Ο βρετανός αρθρογράφος αναφέρεται στις προεκλογικές πιέσεις και τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για ενδεχόμενο grexit, αλλά και στους κορυφαίους διεθνείς οικονομολόγους που αντιτίθενται στις πολιτικές σκληρής λιτότητας.

Υποστηρίζει δε, επικαλούμενος και το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, ότι η γερμανική κυβέρνηση γνώριζε ότι δανείζει στην Ελλάδα περισσότερα απ’ ότι μπορεί να αντέξει, αλλά συνειδητά τοποθετούσε κεφάλαια στην Ελλάδα και τις άλλες περιφερειακές χώρες προκειμένου να αποτελέσουν αγοραστές των προϊόντων της.

Ακολούθως ο Guardian περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, αλλά και τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με τις δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και τη διάλυση κάθε δομής κοινωνικής πρόνοιας.

«Τι θα γίνει όμως αν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ;», αναρωτιέται ο βρετανός αρθρογράφος, για να απαντήσει «η λιτότητα θα θριαμβεύσει πάνω στη δημοκρατία» και το μέλλον των λαών σε Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία και Βρετανία «θα είναι ζοφερό».

«Γι’ αυτό η υπεράσπιση του κατατρεγμένου ελληνικού λαού είναι τόσο σημαντική. Η ηττημένη Γερμανία επωφελήθηκε από τη διαγραφή χρέους, το 1953, το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για την Ελλάδα σήμερα. Πρέπει να υποδεχτούμε το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για τερματισμό της λιτότητας, που δεν άφησε τίποτα παρά κοινωνικά ερείπια σε όλη την Ευρώπη.»

«Πρόκειται για ένα μεγάλο στοίχημα: Ένα που, αν χαθεί, θα σημάνει την απαρχή δεκάδων χρόνων οικονομικού εφιάλτη. Αυτή η επιστροφή στη δεκαετία του 1930 μπορεί να τερματιστεί, και αυτή τη φορά από τη δημοκρατική αριστερά και όχι από τους φασίστες. Η εποχή της Μέρκελ και των «ανδρών – μηχανές» μπορεί να τερματιστεί, αλλά επαφίεται στο εάν όλοι εμείς θα δράσουμε – και μάλιστα γρήγορα», καταλήγει ο Owen Jones.

Δείτε εδώ το άρθρο του Owen Jones στην Guardian

Πηγή
 

Το Podemos «πλημμύρισε τη Μαδρίτη»

Δεκάδες χιλιάδες Ισπανοί συμμετείχαν στη χθεσινή διαδήλωση του Podemos κατά της πολιτικής της λιτότητας. Στην ογκώδη «Πορεία Αλλαγής» στην Πουέρτα δελ Σολ υπήρξαν και αρκετές ελληνικές σημαίες.

«Σήμερα έχουμε ένα όνειρο», είπε ο αρχηγός του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας. «Το όνειρο για μια καλύτερη χώρα. Ωστόσο δεν μαζευτήκαμε εδώ για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, αλλά για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα το 2015. Πρέπει να εκπληρώνεις τα όνειρά σου και αυτή τη χρονιά θέλουμε να παλέψουμε για να επιφέρουμε μια πολιτική αλλαγή».

Υπό τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των υποστηρικτών του, ο 36χρονος καθηγητής πολιτικής επιστήμης κατηγόρησε τη συντηρητική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι ότι με την πολιτική της λιτότητας οδηγεί τους πολίτες στην εξαθλίωση.

«Θα τα καταφέρουμε, όπως και οι Έλληνες»

Σύμφωνα με την αστυνομία, οι συγκεντρωμένοι έφτασαν τις 100.000 ενώ οι διοργανωτές ανεβάζουν τον αριθμό στις 300.000

«Η σημερινή κυβέρνηση μας λέει ψέματα», λέει ένας διαδηλωτής. «Παλαιότερα πολλοί άνθρωποι δεν το πίστευαν. Ωστόσο όλοι αυτοί που είναι σήμερα εδώ θέλουν να μπει ένα τέλος σε αυτό».

Σύμφωνα με την αστυνομία, οι συγκεντρωμένοι έφτασαν τις 100.000 ενώ οι διοργανωτές ανεβάζουν τον αριθμό στις 300.000.

«Θα υπάρξει συνέχεια», λέει άλλος διαδηλωτής. «Θα τα καταφέρουμε, όπως και οι Έλληνες».

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το Podemos προηγείται σταθερά στην πρόθεση ψήφου. Βάσει της τελευταίας έρευνας της Metroscopia που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα El Pais, το Podemos συγκεντρώνει το 28,2%, ακολουθεί το σοσιαλιστικό PSOE με 23,5%, ενώ το Λαϊκό Κόμμα του νυν πρωθυπουργού Ραχόι βρίσκεται στην τρίτη θέση με 19,2%.

Ανακάμπτει η ισπανική οικονομία, στα ύψη η ανεργία

«Σήμερα έχουμε ένα όνειρο», είπε ο αρχηγός του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας

Αξίζει να σημειωθεί ότι το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία, το οποίο προήλθε από το κίνημα των αγανακτισμένων, ιδρύθηκε μόλις τον Μάρτιο του 2014. Δυο μήνες αργότερα, στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου, κατάφερε να συγκεντρώσει το 8 % των ψήφων, εξασφαλίζοντας έτσι 8 έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η Ισπανία φαίνεται να εξέρχεται σταδιακά από την ύφεση. Το 2014 το ΑΕΠ της αυξήθηκε κατά 1,4% ενώ για την τρέχουσα χρονιά το ΔΝΤ προβλέπει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 2%. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο παραμένει η ανεργία που εξακολουθεί να κινείται στο 25 %.

Κώστας Συμεωνίδης (dpa)

Πηγή

Συμφωνία βλέπει η Wall Street Journal

Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της αμερικάνικης εφημερίδας παρά τη φαινομενική σύγκρουση και τις ξεκάθαρες διαφωνίες ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών υπάρχουν ενδείξεις ότι τελικά μπορεί να υπάρξει συμφωνία.

Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για συμβιβαστική λύση που θα μπορούσε να συμφωνηθεί τις επόμενες ημέρες και πριν την λήξη της παράτασης του προγράμματος στις 28 του Φεβρουαρίου. Ο συμβιβασμός, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της WSJ θα μπορούσε να περιλαμβάνει μικρές αλλαγές στους δημοσιονομικούς περιορισμούς και περιορισμούς στην εξυπηρέτηση του χρέους με εφαρμογή αναμορφωμένου μηχανισμού ελέγχου για την εφαρμογή του προγράμματος.

Παρά το βαρύ κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή τα μέλη της κυβέρνησης γνωρίζουν ότι πρέπει να προσφέρουν πειστικό πακέτο που θα προβλέπει την οικονομική ανάπτυξη και ταυτόχρονα θα επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία προκειμένου να πετύχει τη συναίνεση με τα υπόλοιπα κράτη.

Η WSJ υποστηρίζει ότι και τα δύο μέρη της εξίσωσης θέλουν να αποφύγουν τις συνέπειες που θα είχε μια κατάρρευση στις συζητήσεις που θα έφερνε την Ελλάδα σε δύσκολη θέση αφού θα έμενε από ρευστότητα στα μέσα του καλοκαιριού.

Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι η πιθανότητα η Ελλάδα να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια έχει προκαλέσει αμηχανία και εκνευρισμό στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η WSJ καταλήγει λέγοντας ότι η Μέρκελ είναι πιο πραγματίστρια από τον Σόιμπλε και ότι η ίδια παραμένει αντίθετη σε ένα GREXIT, ωστόσο θέλει μια συνεργάσιμη κυβέρνηση στην Αθήνα που θα μπορεί να οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη. Σύμφωνα με την Megan Greene, επικεφαλής οικονομολόγος στην Manulife Asset Management, η οποία είναι έμπειρη σύμβουλος στα χρόνια της κρίσης της ευρωζώνης «ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανώς θα πρέπει να υποχωρήσει σε πολλά θέματα αλλά η Γερμανία δεν μπορεί να παραμένει δογματικά κολλημένη στις συμφωνίες του παρελθόντος, αλλιώς θα προκαλέσει ένα αποτέλεσμα που δεν θέλει κανείς».

Πηγή

Επενδύοντας κυνικά στην αποτυχία

Του Παναγιώτη Σιάνη

Οι στιγμές είναι δύσκολες, η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης με το ευρωπαϊκό διευθυντήριο σκληρή αλλά αναμενόμενη. 

Χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή, ούτε θρήνοι και οιμωγές, ούτε θριαμβολογίες. Η ενότητα των πολιτών είναι το μόνο όπλο να αντιμετωπιστούν οι εκβιασμοί και οι πιέσεις που δεν είναι πρωτοφανείς, αλλά επαναλαμβανόμενοι τα τελευταία 5 χρόνια. 

Πολλοί στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο, η ιταμή αντιμετώπιση της τρόικας στην προηγούμενη εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας, την κυβέρνηση Σαμαρά, το περασμένο τρίμηνο, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. 

Η Ελλάδα κατάντησε πειραματόζωο και πτυελοδοχείο της παγκόσμιας οικονομίας για να επιβεβαιώσουν οι αερητζήδες με τα heads funds ότι μπορούν να διαφεντεύουν κατά το δοκούν τους λαούς της γης.

Η Γερμανία συνεχίζει μετά από 5 χρόνια καταστροφικού προγράμματος λιτότητας, μετά από μια αποτυχημένη πορεία της Ευρώπης στην έξοδο από την κρίση γενικά, να αγνοεί τα συστημικά ολέθρια λάθη και τις ευθύνες της για το που οδηγήθηκε η ευρωπαϊκή οικονομία συνολικά. 

Η γερμανική προτεσταντική (έχει σημασία για το εμμονικό και τιμωρητικό του πράγματος) ηγεσία υπό την Μέρκελ ρίχνει την ευθύνη στους ηγέτες που κυβέρνησαν την χώρα. Ναι οι 'Ελληνες κυβερνήθηκαν ρηχά, επιπόλαια και λαϊκιστικά επί πολλά χρόνια. 

Ναι ένα πολιτικά διαπλεκόμενο σύστημα με τράπεζες, εφοπλιστές, εργολάβους και ΜΜΕ εκμεταλλεύθηκε το δημόσιο χρήμα και πλούτισαν εις βάρος του. 

Αλλά η Ελλάδα πέτυχε εδώ και 3 χρόνια μια πρωτοφανή παγκόσμια δημοσιονομική προσαρμογή, έκλαψε και μάτωσε πιο σκληρά και πικρά απ΄ ότι  αν είχε εμπλακεί σε πόλεμο. Είδε τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν από τη χώρα τους, οικογένειες να διαλύονται από την ανεργία που έφτασε στο 28% και το ΑΕΠ να κατρακυλάει γυρίζοντας την οικονομική κατάσταση 30 χρόνια πίσω. 

Ειλικρινά πιστεύει κανείς  ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει 4,5 δις ευρώ ετήσια πλεονάσματα για τα επόμενα 8 χρόνια για να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της με αυτή τη στεγνή ,περιοριστική πολιτική που δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική; 

Συμφωνεί κανείς στις ακατανόητες και τιμωρητικές πολιτικές της τρόικας όπως η αύξηση του χαμηλού ΦΠΑ στον τουρισμό ή η παραμονή ενός αντιπαραγωγικού και λανθασμένου φόρου στο πετρέλαιο; 

Χαίρεται για το ξεπούλημα δημόσιας γης σε εξευτελιστικές τιμές επειδή υπάρχει ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που ρημάζει τη χώρα, θυμίζοντας στιγμές από το αποικιοκρατικό παρελθόν των Ευρωπαίων; 

Είναι δυνατόν κάποιοι να επενδύουν στην αποτυχία της χώρας; Είναι δυνατόν να πλειοδοτούν σε σχέδια για ηχηρή πτώση της κυβέρνησης και γρήγορη επαναφορά στην εξουσία; 

Δεν αντιλαμβάνονται τι θα συνοδεύσει αυτήν την πτώση; Δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να κυβερνάς ερήμην της βούλησης των πολιτών, ακόμα κι αυτών που φόβισες προεκλογικά... 

Πρέπει να περισσεύει ο κυνισμός σε όσους τρίβουν τα χέρια τους επειδή δυσφόρησε ο Ντάϊνσελμπλουμ, ή επειδή τα "πήρε στο κράνιο" ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε. Πρέπει να είναι εντελώς αλλοτριωμένοι ότι αδιαφορούν για την ανάγκη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου απέναντι στον γερμανικής έμπνευσης οδοστρωτήρα της λιτότητας. 

Η μόνη απάντηση είναι η πολιτική και κοινωνική συσπείρωση που θα πιστοποιεί την ενότητα και την αποφασιστικότητά των Ελλήνων στο δικαίωμά τους να αναπνεύσουν... 

Πηγή