Τσίπρας: Εάν δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία, δεν οφείλεται στη δική μας αδιαλλαξία

Με εκτενές άρθρο του που δημοσιεύεται στην κυριακάτικη έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde» ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθαρίζει ότι δεν αποτελεί ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης το γεγονός ότι δεν έχει επέλθει μέχρι στιγμής συμφωνίας με τους δανειστές και προσθέτει ότι η απόφαση πλέον βρίσκεται στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης και πως από αυτήν δεν θα επηρεαστεί μόνο η Ελλάδα.

Στο άρθρο του Έλληνα πρωθυπουργού που τιτλοφορείται «Η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι», η εφημερίδα επισημαίνει τη φράση του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εάν δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία, δεν οφείλεται στη δική μας αδιαλλαξία».

«Πρέπει λοιπόν να πούμε τα πράγματα ως έχουν: αν δεν έχουμε ακόμη φθάσει σε συμφωνία με τους εταίρους μας, δεν είναι εξαιτίας της δικιάς μας αδιαλλαξίας ούτε εξαιτίας των ακατανόητων θέσεων της ελληνική πλευράς. Είναι μάλλον εξαιτίας της εμμονής ορισμένων εκπροσώπων των θεσμών που επιμένουν πάνω σε παράλογες λύσεις επιδεικνύοντας αδιαφορία για το δημοκρατικό αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και την δημόσια αναγνώριση από τα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα που λένε ότι είναι έτοιμα να δείξουν ευελιξία ώστε να γίνει σεβαστή η ετυμηγορία της κάλπης», επισημαίνει ο πρωθυπουργός.

Και προσθέτει σε άλλο σημείο του άρθρου του: «Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Μετά από σημαντικές υποχωρήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, η απόφαση βρίσκεται, όχι στα χέρια των θεσμικών οργάνων που με εξαίρεση την Ευρωπαική Επιτροπή, δεν είναι εκλεγμένα και δεν δίνουν λογαριασμό στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης».

«Εάν κάποιοι νομίζουν ή θέλουν να πιστεύουν ότι η απόφαση που περιμένουμε αφορά μόνο την Ελλάδα, κάνουν λάθος. Τους παραπέμπω στο αριστούργημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ: ‘Για ποιον χτυπά η καμπάνα;’», καταλήγει στο κείμενό του ο Αλέξης Τσίπρας.

Η πλήρης μετάφραση στα ελληνικά του άρθρου του Αλ. Τσίπρα έχει ως εξής:

«Στις 25 του περασμένου Γενάρη ο ελληνικός λαός πήρε μια γενναία απόφαση. Τόλμησε να αμφισβητήσει το μονόδρομο της σκληρής λιτότητας του μνημονίου και να επιδιώξει μια νέα συμφωνία. Μια νέα συμφωνία που επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός του ευρώ με ένα οικονομικό πρόγραμμα βιώσιμο, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.

Αυτά τα λάθη, άλλωστε, τα πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, αφού μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία σκαρφάλωσε στο 28% (60% για τους νέους), το μέσο εισόδημα μειώθηκε κατά 40%, ενώ η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έγινε η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη κοινωνικής ανισότητας.

Και το χειρότερο: Το πρόγραμμα αυτό, παρά τα βαρύτατα πλήγματα στον κοινωνικό ιστό, δεν κατάφερε την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 124% στο 180% του ΑΕΠ, η ελληνική οικονομία -παρά τις βαριές θυσίες του λαού της- παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας, που γεννούν οι ανέφικτοι στόχοι δημοσιονομικής εξισορρόπησης που την υποχρεώνουν να πορεύεται σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης.

Βασικός στόχος της νέας ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι να δοθεί τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο, τέλος σε αυτή την αβεβαιότητα. Μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία που θέτει ρεαλιστικούς στόχους πλεονασμάτων, ενώ ταυτόχρονα επαναφέρει την ατζέντα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, μια οριστική λύση στο ελληνικό ζήτημα, είναι σήμερα πιο ώριμη και πιο αναγκαία από ποτέ.

Μια τέτοια συμφωνία, εξάλλου, θα σημάνει και το τέλος της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε επτά χρόνια πριν, κλείνοντας τον κύκλο της αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη.

Σήμερα η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που θα πυροδοτήσουν μια ραγδαία ανάκαμψη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνοντας τέλος στα σενάρια περί Grexit, που εμποδίζουν μια μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και μπορούν ανά πάσα στιγμή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη, τόσο των πολιτών όσο και των επενδυτών στο κοινό μας νόμισμα.

Λένε, όμως, πολλοί ότι η ελληνική πλευρά δεν βοηθάει σ’ αυτή τη κατεύθυνση γιατί προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις αδιάλλακτη και χωρίς προτάσεις. Είναι πράγματι έτσι;

Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, ίσως και ιστορικές, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για την πορεία της Ευρώπης, θα ήθελα με τη σημερινή μου παρέμβαση να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω υπεύθυνα την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις πραγματικές προθέσεις και θέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η ελληνική κυβέρνηση, στη βάση της απόφασης του Eurogroup της 20ης του Φλεβάρη, έχει καταθέσει ένα ευρύτατο πακέτο μεταρρυθμιστικών προτάσεων, με στόχο μια συμφωνία που θα συνδυάζει τόσο το σεβασμό στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού όσο, όμως, και το σεβασμό στους κανόνες και τις αποφάσεις που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωζώνης.

Βασική κατεύθυνση των προτάσεών μας είναι η δέσμευση σε χαμηλότερα -και ως εκ τούτου εφικτά- πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 και το 2016 και σε υψηλότερα για τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι προσδοκούμε ανάλογη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Εξίσου βασικό σημείο των προτάσεών μας είναι η δέσμευση για αύξηση των δημοσίων εσόδων, μέσω, όμως, αναδιανομής των βαρών από τα χαμηλά και μεσαία στα υψηλά εισοδήματα, που μέχρι σήμερα απέφευγαν να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς στη χώρα μου προστατεύτηκαν αποτελεσματικά, τόσο από την πολιτική ελίτ, όσο και από τα «στραβά μάτια» της τρόικα.

Από την πρώτη στιγμή της νέας διακυβέρνησης, άλλωστε, δείξαμε αυτές τις προθέσεις και την αποφασιστικότητά μας, νομοθετώντας συγκεκριμένη ρύθμιση που αντιμετωπίζει την απάτη των τριγωνικών συναλλαγών, εντατικοποιώντας τους τελωνειακούς και φορολογικούς ελέγχους, ώστε να περιορίσουμε ουσιαστικά το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια καταλογίσαμε τα  οφειλόμενα χρέη των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης προς το ελληνικό δημόσιο. Η αλλαγή κλίματος στη χώρα είναι σαφής και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και τα δικαστήρια επιταχύνουν το έργο τους για την απονομή δικαιοσύνης σε υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι ολιγάρχες, με άλλα λόγια, που είχαν συνηθίσει στην προστασία του πολιτικού συστήματος έχουν, πλέον, πολλούς λόγους να χάνουν τον ύπνο τους.

Δεν είναι, όμως, μόνο οι βασικές κατευθύνσεις, αλλά και οι εξειδικευμένες προτάσεις που έχουμε καταθέσει στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους θεσμούς που έχουν καλύψει ένα τεράστιο μέρος της απόστασης που μας χώριζε πριν από μερικούς μήνες. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια.

Επίσης, παρά την κάθετη αντίθεσή μας στο μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων που προωθείται από τους θεσμούς, γιατί δεν δημιουργεί αναπτυξιακή προοπτική και δεν μεταφέρει πόρους στην πραγματική οικονομία, αλλά στο, ούτως ή άλλως, μη βιώσιμο χρέος, αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποδεικνύοντας έμπρακτα την διάθεσή μας για βήματα προσέγγισης.

Συμφωνήσαμε, επίσης, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ απλοποιώντας το σύστημα και ενισχύοντας την αναδιανεμητική διάσταση του φόρου, ώστε να επιτύχουμε αύξηση τόσο της εισπραξιμότητας όσο και των εσόδων.

Καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις μέτρων που θα επιφέρουν περαιτέρω αύξηση των εσόδων: Έκτακτη εισφορά στα πολύ υψηλά κέρδη, φόρο στο ηλεκτρονικό στοίχημα, εντατικοποίηση των ελέγχων των μεγαλοκαταθετών / φοροφυγάδων, μέτρα για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, ειδικό φόρο πολυτελείας, διαγωνισμό για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες τις οποίες η τρόικα ξέχασε συμπτωματικά επί πενταετία και άλλα.

Τα μέτρα αυτά όχι μόνο αυξάνουν τα έσοδα, αλλά ταυτόχρονα δεν δημιουργούν υφεσιακό αποτέλεσμα, αφού δεν μειώνουν ακόμη περισσότερο την ενεργό ζήτηση και δεν προσθέτουν περισσότερα βάρη στα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.

Συμφωνήσαμε, επιπλέον, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα. Με την ενοποίηση ταμείων και την κατάργηση διατάξεων που κακώς επιτρέπουν τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, γεγονός που αυξάνει το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δημιουργήσει το μεσοπρόθεσμο πρόβλημα βιωσιμότητάς τους, οφείλονται κατά κύριο λόγο σε πολιτικές επιλογές για τις οποίες σοβαρότατη ευθύνη φέρουν τόσο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις όσο και κυρίως η τρόικα (μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων κατά 25 δισ. ευρώ μέσω του PSI αλλά και υψηλότατη ανεργία που οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο ακραίο πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα από το 2010).

Τέλος, και παρά τη δέσμευσή μας προς τους εργαζόμενους να αποκαταστήσουμε άμεσα την ευρωπαϊκή νομιμότητα στην αγορά εργασίας που αποδιαρθρώθηκε πλήρως την τελευταία πενταετία υπό το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας, αποδεχθήκαμε να υλοποιήσουμε την εργασιακή μεταρρύθμιση μόνο μετά από διαβούλευση με τον ILO, που ήδη έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Με δεδομένα τα παραπάνω εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η επιμονή σε μονότονες δηλώσεις θεσμικών αξιωματούχων ότι η Ελλάδα δεν καταθέτει προτάσεις; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί αυτή η παρατεταμένη στάση ρευστότητας προς την Ελληνική οικονομία, τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι θέλει να σεβαστεί τις εξωτερικές της υποχρεώσεις, πληρώνοντας από τον Αύγουστο του 2014 περισσότερα από 17 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια (περίπου 10% του ΑΕΠ της) χωρίς καμία απολύτως εξωτερική χρηματοδότηση; Και, τέλος, ποια η σκοπιμότητα των συντονισμένων διαρροών ότι δεν είμαστε κοντά σε μια συμφωνία που θα βάλει ένα τέλος στην πανευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα που συντηρείται εξαιτίας του ελληνικού ζητήματος;

Η ανεπίσημη απάντηση από την μεριά ορισμένων είναι ότι δεν είμαστε κοντά σε συμφωνία επειδή η ελληνική πλευρά εμμένει στις θέσεις της για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αρνείται να προχωρήσει στην περαιτέρω μείωση των συντάξεων.

Οφείλω, λοιπόν, ορισμένες διευκρινήσεις.

Σ’ ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, η θέση της ελληνικής πλευράς είναι ότι δεν είναι δυνατόν η νομοθεσία προστασίας των εργαζομένων στην Ελλάδα να μην ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά στάνταρ ή, πολύ περισσότερο, να παραβιάζει κατάφωρα την ίδια την ευρωπαϊκή εργατική νομοθεσία. Αυτό που ζητάμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Και γι’ αυτό άλλωστε, πρόσφατα, προχώρησα και σε κοινή δήλωση για το θέμα με τον Πρόεδρο Ζ. Κλ. Γιούνγκερ.

Σ’ ό,τι αφορά το δεύτερο ζήτημα, αυτό των συντάξεων, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι απολύτως τεκμηριωμένη και λογική. Στην Ελλάδα οι συντάξεις έχουν μειωθεί σωρευτικά στα χρόνια του μνημονίου από 20% μέχρι και 48%, ενώ αυτή τη στιγμή το 44,5% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από το σταθερό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ και ένα ποσοστό, περίπου 23,1% των συνταξιούχων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Είναι, λοιπόν, προφανές ότι αυτή η εικόνα, αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα.

Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους. Η μη επίτευξη συμφωνίας, μέχρι στιγμής, δεν οφείλεται σε μια υποτιθέμενη άτεγκτη, αδιάλλακτη και ακατανόητη στάση της Ελλάδας. Αλλά στην επιμονή ορισμένων θεσμικών παραγόντων να καταθέτουν προτάσεις παράλογες και να δείχνουν παντελή αδιαφορία τόσο στην πρόσφατη δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού, όσο και στη δημόσια παραδοχή και των τριών θεσμών ότι θα υπάρξει η αναγκαία ευελιξία, ώστε να γίνει σεβαστή η λαϊκή ετυμηγορία.

Για ποιο λόγο όμως αυτή η επιμονή;

Μια πρώτη αβίαστη σκέψη θα ήταν ότι η επιμονή οφείλεται στην επιθυμία ορισμένων να μη παραδεχθούν τα λάθη τους και να επιβεβαιώσουν εαυτούς παραγνωρίζοντας την αποτυχία τους. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δημόσια παραδοχή, πριν από λίγα χρόνια, του ΔΝΤ ότι έσφαλε στον υπολογισμό της ύφεσης που θα προκαλούσε το μνημονιακό πρόγραμμα. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτή είναι μια ρηχή προσέγγιση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το πείσμα ή την εμμονή κάποιων παραγόντων.

Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η πρώτη στρατηγική επιδιώκει την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης σε ένα πλαίσιο ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και των πολιτών της. Οι υπέρμαχοι αυτής της στρατηγικής ξεκινούν από το δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν να ζητείται από την νέα ελληνική κυβέρνηση να κάνει τα ίδια με την προηγούμενη –η οποία, δεν πρέπει να ξεχνάμε, απέτυχε παταγωδώς. Και ξεκινούν από αυτό το δεδομένο, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να καταργήσουμε τις εκλογές σε όσες χώρες βρίσκονται σε πρόγραμμα. Να αποδεχτούμε, δηλαδή, να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος.

Καταλαβαίνουν ότι κάτι τέτοιο σημαίνει την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης. Σημαίνει εν τέλει την αρχή για την δημιουργία ενός τεχνοκρατικού τερατουργήματος, που θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη εντελώς ξένη προς τις ιδρυτικές της αξίες.

Η δεύτερη στρατηγική επιδιώκει ακριβώς αυτό: Τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της Ε.Ε. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν Υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Για όσες χώρες δε αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους.

Το πρόβλημα, όμως, που δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη της η δεύτερη αυτή στρατηγική είναι το υψηλό ρίσκο που επωμίζεται και τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί. Διότι όχι μόνο διακινδυνεύει να αποτελέσει την αρχή του τέλους για το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης, μετατρέποντας την ευρωζώνη από νομισματική ένωση σε ζώνη συναλλαγματικών ισοτιμιών, αλλά επίσης πυροδοτεί και μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που είναι πολύ πιθανό να μετασχηματίσει πλήρως τις οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες σε ολόκληρη τη Δύση.

Η Ευρώπη, λοιπόν, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε -με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης.

Ποια στρατηγική θα επικρατήσει; Εκείνη του ρεαλισμού για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας ή η στρατηγική της ρήξης και της διχοτόμησης;

Αν κάποιοι, πάντως, νομίζουν ή, θέλουν να πιστεύουν, ότι η απόφαση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα διαπράττουν μεγάλος λάθος. Θα τους πρότεινα απλώς να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: 'Για ποιον χτυπά η καμπάνα;'».

Πηγή

Η δημιουργική λογιστική του κ. Προβόπουλου

Του Δημήτρη Τρίμη

Χθες στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών εκδικάστηκε η πρώτη αγωγή ασφαλιστικού ταμείου (του ΕΔΟΕΑΠ) κατά της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) για την υποχρεωτική μετατροπή των μετρητών του Ταμείου σε ομόλογα του Δημοσίου, τα οποία κουρεύτηκαν επίσης υποχρεωτικά.

Ο ΕΔΟΕΑΠ, το Ταμείο Υγείας και Επικούρησης των εργαζομένων στα ΜΜΕ, απαιτεί αποζημίωση 90,3 εκατομμυρίων ευρώ από την ΤτΕ για την αδιαφανή, παράνομη και καταχρηστική διαχείριση των μετρητών-αποθεματικών του, που κατέληξε στην «υποχρεωτική» επιβολή του περίφημου PSI της 9ης Μαρτίου 2012.

Σημειώνουμε ότι τα ομόλογα ελληνικού Δημοσίου της ΤτΕ... εξαιρέθηκαν από το κούρεμα του PSI.

Εκείνο που μεταξύ άλλων έκανε εντύπωση κατά τη χθεσινή ακροαματική διαδικασία ήταν μια... λεπτομέρεια, η οποία ωστόσο θα πρέπει να εξηγηθεί αρμοδίως.

Στην επίσημη και δημοσιευμένη, τον Απρίλιο του 2012, Εκθεση του διοικητή της ΤτΕ για το έτος 2011, ο κ. Προβόπουλος, τότε επικεφαλής της Τράπεζας, σημείωνε: «Η Τράπεζα της Ελλάδος, ήδη από το καλοκαίρι του 2011, για την εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και την απόλυτη προστασία των καταθετών, άρχισε να σχεδιάζει σε συνεργασία με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [...] την απομείωση της αξίας των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου που διακρατούνται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών».

Με λίγα λόγια, ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας έλεγε ότι οι συστημικές τράπεζες δεν μπορούν να εμφανίζουν πλέον πλασματικά ποσά στα θησαυροφυλάκιά τους (λεφτά δηλαδή που ουσιαστικά δεν έχουν πια), όταν οι αγοραίες αξίες των ελληνικών ομολόγων ήδη τότε είχαν χάσει κάπου το 70% της ονομαστικής αξίας τους μέσα σε τρία χρόνια. Σωστά ώς εδώ.

Ωστόσο, χθες στο δικαστήριο παρουσιάστηκε και ο δημοσιευμένος σε όλες τις εφημερίδες (και στο ίντερνετ) ισολογισμός της Τράπεζας της Ελλάδος για το έτος 2011, στον οποίο η Τράπεζα της Ελλάδος παρουσιάζει η ίδια τις ονομαστικές (αλλά ουσιαστικά πλασματικές) αξίες των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου που κατείχε (και τα οποία αγόραζε και με τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων;).

Και μάλιστα στον ίδιο ισολογισμό (που φέρει και την υπογραφή του κ. Προβόπουλου) υπάρχει, με ψιλά γράμματα, η εξής παρατήρηση των ορκωτών ελεγκτών-λογιστών: «Παραπέμπουμε στη σημείωση 7 των οικονομικών καταστάσεων της Τράπεζας και επισημαίνουμε το γεγονός ότι για το σύνολο των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου που κατέχει η Τράπεζα στο χαρτοφυλάκιο των χρεογράφων της και έχουν χαρακτηριστεί ως διακρατούμενα μέχρι τη λήξη, από τον ετήσιο έλεγχο απομείωσης που διενέργησε η ΕΚΤ και η Τράπεζα προέκυψε ότι δεν υφίσταται ανάγκη για σχηματισμό πρόβλεψης απομείωσης της αξίας των».

Τι έχουν να πουν γι’ αυτή τη μικρή υποσημείωση (με τις μεγάλες συνέπειες... μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων για τα ασφαλιστικά ταμεία) ο Γ. Προβόπουλος, το διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας και οι μέτοχοί της, αλλά και το υπουργείο Οικονομικών και ο... προϊστάμενος όλων αυτών κ. Μάριο Ντράγκι;

Τι να πουν, όμως, όταν με ειδική διάταξη του νόμου 4046/2012, ο κ. Προβόπουλος και ολόκληρη η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος έχουν «αναδρομικά» απαλλαγεί από κάθε ποινική και αστική ευθύνη για το PSI και όλα τα άλλα πεπραγμένα τους...

Πηγή

Ο ύστατος εκβιασμός: η Κομισιόν έστειλε προσχέδιο συμφωνίας που είναι μνημόνιο

Οι δανειστές εκβιάζουν μέχρι την ύστατη στιγμή. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες,  το προσχέδιο συμφωνίας που απέστειλε το απόγευμα του Σαββάτου η Κομισιόν, στη λογική του «take it or leave it», στην ελληνική κυβέρνηση περιλαμβάνει μέτρα ύψους 3,5 δισ.ευρώ. Το κείμενο τιτλοφορείται «Memorandum of Understanding», δηλαδή μνημόνιο, κι εμπεριέχει τις θέσεις όλων των Θεσμών.

Το κείμενο, σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, προβλέπει, για το 2015, μέτρα ύψους 3,5 δισ. ευρώ, κατά βάση φοροεισπρακτικού χαρακτήρα. Περιλαμβάνει, επιπλέον, όλο το φάσμα των θεμάτων της διαπραγμάτευσης από τον ΦΠΑ και τον ΕΝΦΙΑ έως τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, αλλά και την πάγια θέση του ΔΝΤ για περικοπές τουλάχιστον στις επικουρικές συντάξεις.

Σύμφωνα τουλάχιστον με το ρεπορτάζ του Ant1, οι εκπρόσωποι των δανειστών θεωρούν ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν καθυστερήσει πολύ με αποτέλεσμα το δημοσιονομικό κενό να αυξάνεται ημέρα με την ημέρα, γι’ αυτό εμφανίζονται ανυποχώρητοι σε ό,τι αφορά τα αναγκαία εισπρακτικά μέτρα και στις περικοπές που έχουν άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως παρουσιάζονται πιο ελαστικοί στην υλοποίηση της λίστας μεταρρυθμίσεων.

Από την κυβέρνηση δεν έχει σχολιαστεί μέχρι στιγμής το περιεχόμενο του ρεπορτάζ. Δεν θεωρείται, πάντως, τυχαίο το γεγονός ότι χθες Σάββατο στην Αθήνα η Ομάδα Πολιτικής Διαπραγμάτευσης συνεδρίαζε για περισσότερο από οκτώ ώρες, προφανώς προκειμένου να αξιολογηθούν οι προτάσεις των δανειστών. Οι Βρυξέλλες περιμένουν την απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης.

Πηγή

Οργιάζουν οι μαύρες διοικήσεις του Σαμαρά

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο, αλλά μάλλον είναι γενικό. Είχαν μυστικές εντολές: «απαξιώστε για να πουλήσουμε… και να ανοίξουμε χώρο στους ξένους!»…. Ήταν και είναι ανώτατα ή ανώτερα διοικητικά στελέχη τραπεζών, φορέων του χρηματο-οικονομικού τομέα και άλλων εταιρειών  του ευρύτερου δημόσιου τομέα με μισθούς από 5000-10000, με κάρτες και αυτοκίνητα που πατούσαν στη δουλειά ή και όχι. Ήταν και είναι «οικονομικοί δολοφόνοι» που συρρίκνωσαν κραταιές εταιρείες συστηματικά. Ορισμένοι από αυτούς ανήκουν στο σκληρό πυρήνα του Αντώνη Σαμαρά

Υπήρξαν εξαιρέσεις. Ένα παλιό διευθυντικό στέλεχος μεγάλης τράπεζας που εκλήθη να αναλάβει μεγάλη θέση είπε: «Αν σκοπεύετε να πουλήσετε δεν έρχομαι. Θέλω διαβεβαίωση, διότι αν έρθω και μου την κάνετε, θα σας καταγγείλω». Η συζήτηση έμεινε χωρίς απάντηση και ο άνθρωπος στο χωριό του…

Ήταν και παραμένουν ανώτατα ή ανώτερα διοικητικά στελέχη, χωρίς να λογοδοτούν και παραμένουν στις θέσεις τους διαδίδοντας πως αυτοί θα είναι πάντα στα πράγματα και πως όπου να ΄ναι η αριστερή παρένθεση κλείνει. Για καλό και για κακό όμως, πριν κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές, προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, κυρίως στις τράπεζες, ανακυκλώνοντας διευθυντικά στελέχη του μαύρου συστήματος Σαμαρά σε θέσεις κλειδιά. Αυτή είναι η κακοδαιμονία της χαμηλής παραγωγικότητας. Η ανακύκλωση των συστημάτων εξουσίας που στηρίχθηκαν σε ύποπτα συνδικαλιστικά συστήματα. Το σύστημα αυτό σήμερα οχυρώνεται.

Το ζήτημα είναι πολιτικό. Το ΠΑΣΟΚ το 1981, προκειμένου να ελέγξει την διοίκηση του βαθέως κράτους της δεξιάς, έφερε τους συμβούλους και κατάργησε τους γενικούς διευθυντές, κάτι που εκ των υστέρων ομολογήθηκε ως λάθος. Έτσι προέκυψε ο κομματισμός και η πράσινη νομενκλατούρα. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει διοικήσεις που έχουν γαλουχηθεί  από το σύστημα Σαμαρά-Βενιζέλου (ΣΣ: αν και υπάρχουν ξεχασμένοι σε απίστευτες εταιρείες και ΔΣ από πολύ παλιά). Θα ήταν τραγικό λάθος να διολισθήσει στον κομματισμό, κάτι που δεν αποφεύχθηκε με τους γενικούς γραμματείς (ΣΣ: που κατέχουν θέσεις κλειδιά στην αναπτυξιακή διαδικασία), αλλά δεν πρέπει να συνεχιστεί. Υπάρχουν και ρηξικέλευθες επιλογές που δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν έχει κλεισθεί σε κάποιο φοβικό καβούκι. Η λύση, για την επόμενη μέρα, πρέπει  να αναζητηθεί κυρίως στην αγορά όπου υπάρχουν φιλόδοξα στελέχη υψηλής κατάρτισης  (ΣΣ: χωρίς να αποκλείονται και ξένοι μάνατζερ ή τραπεζίτες). Αυτή η εκδοχή αν πετύχει κατά 75% θα κάνει τη χώρα πύραυλο και θα την απαλλάξει από τις νομενκλατούρες  που καταδυνάστευσαν τον τόπο επί δεκαετίες… 

Πηγή

Εξηγηθείτε κύριε Σαμαρά: Κάνατε παράπονα στον Γιούνκερ γιατί προτείνει χρήματα στην Ελλάδα χωρίς δεσμεύσεις;

Πολύ σοβαρό ζήτημα προκύπτει από δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» σύμφωνα με το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εμμέσως να μη δοθούν χρήματα στην Ελλάδα.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ ανάφερε στη Βουλή πως τα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα προσπαθούν να πλήξουν και να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση, ενώ κατηγόρησε τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, ότι συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια, ακόμα και κόντρα στα συμφέροντα της χώρας.

Συγκεκριμένα, παρουσίασε δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά», σύμφωνα με το οποίο, ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να έχει τεταμένες σχέσεις με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, επειδή ο τελευταίος πρότεινε την άμεση παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα χωρίς δεσμεύσεις και ανταλλάγματα. «Και τι του είπε ο κ. Σαμαράς;» σχολίασε ο κ. Νικολόπουλος. «Αντί να του πει “μπράβο αυτό να κάνεις, συγχαρητήρια, δεν πειράζει αν αυτό ευνοεί τον πολιτικό μου αντίπαλο”, του είπε: “πέντε χρόνια μας έχεις στην πρέσα και τώρα λες ότι θα στείλεις λεφτά, χωρίς καμιά απαίτηση; Και ποιος θα πληρώσει;”» ανέφερε ο Αχαιός πολιτικός, επικαλούμενος το δημοσίευμα.

Πηγή

Συνεδριάζει το Brussels Group - Στην τελική ευθεία οι διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία

Με πυρετώδεις ρυθμούς συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις για την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα σε κυβέρνηση και δανειστές. Μετά την οκτάωρη συνεδρίαση της ομάδας πολιτικής διαπραγμάτευσης υπό τον Αλέξη Τσίπρα χθες το απόγευμα, οι υπουργοί που συμμετείχαν αποχώρησαν από το Μαξίμου χωρίς να κάνουν δηλώσεις.

Στη συζήτηση τέθηκαν επί τάπητος όλες οι τελευταίες εξελίξεις και εξετάστηκαν τα νέα δεδομένα που έρχονται από τις διαπραγματεύσεις των τεχνικών κλιμακίων αλλά και τα επόμενα βήματα της ελληνικής πλευράς. Σύμφωνα με πληροφορίες, ίσως πραγματοποιηθεί σήμερα νέα τηλεδιάσκεψη του Πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.

Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται αισιόδοξη για τη δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας με τους δανειστές τα αμέσως επόμενα εικοσιτετράωρα μετά την αιφνίδια αλλαγή κλίματος στις τεχνικές συζητήσεις που διεξάγονται στις Βρυξελλες.

Την κυβέρνηση βοηθά και η παρέμβαση της κυρίας Μέρκελ την Παρασκευή για την επίτευξη συμβιβασμού, όπως αποκάλυψε η ισπανική εφημερίδα El Mundo, αν και κυβερνητικές πηγές χαρακτηρίζουν την κίνηση αυτή ως αναμενόμενη καθώς η καγκελάριος ειχε δεσμευτεί τον κ. Τσίπρα στη Ρίγα για το προσωπικό της ενδιαφέρον.

Την ίδια ώρα συνεχίζονται στις Βρυξέλλες οι διαβουλεύσεις των εκπροσώπων της Ελλάδας με τους εκπροσώπους των θεσμών.

Το πρωί του Σαββάτου συνεδρίασαν τα τεχνικά κλιμάκια για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων σχετικών με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, των αγορών κ.α. ενώ το απόγευμα ξεκίνησε η συνεδρίαση του Brussels Group, οι συμμετέχοντες στο οποίο θα συνεχίσουν τις διβαουλεύσεις και την Κυριακή.

Ελληνικές διπλωματικές πηγές, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, δηλώνουν ικανοποιημένες από την πρόοδο των διαβουλεύσεων, επισημαίνοντας πως τείνουν προς την επίτευξη συμφωνιών σε κεντρικής σημασίας τομείς που αφορούν τα επίπεδα του ΦΠΑ, τον δραστικό περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, τη σταδιακή ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων κ.α. Οι διαβουλεύσεις θα συνεχιστούν και σήμερα, ενώ κοινοτικές πηγές εκτιμούσαν ότι ενδεχομένως να χρειαστούν νέες επαφές την ερχόμενη εβδομάδα.

Πηγή

Η ευέλικτη κυρία Παναρίτη

Γράφει ο Φέλιξ

Η επιστημονικά καταρτισμένη όπως επιμένουν μερικοί κυρία Έλενα Παναρίτη, θα είναι η εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Έχει γνώση οικονομικών, μιλά με άνεση ξένες γλώσσες και έχει γνωριμίες. Με την ίδια λογική θα μπορούσε ας πούμε να μας εκπροσωπήσει στο ΔΝΤ, ο Λουκάς Παπαδήμος και πολλοί ακόμη τεχνοκράτες και σωτήρες.

Δεν ξέρω τι άλλα προσόντα έχει η κυρία Παναρίτη ώστε να υπερσκελίσει τόσους τεχνοκράτες, αλλά είναι σίγουρα πολιτικά ευέλικτη.

Η Έλενα Παναρίτη, ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου και πήρε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έγινε γνωστή στο Πανελλήνιο, όταν μιλώντας στη διαρκή επιτροπή Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, τάχθηκε ενάντια στο Μνημόνιο και τη λιτότητα περιγράφοντας την καταστροφική λειτουργία τους στην οικονομία και στη συνέχεια πήγε και τα ψήφισε.

Παρότι άνθρωπος του Παπανδρέου, πέρασε στην πλευρά Βενιζέλου δηλώνοντας κατά του δημοψηφίσματος μετά τη Σύνοδο στις Κάννες.

"Δεν πρόκειται να συναινέσω στη διενέργεια δημοψηφίσματος. Πριν από δύο χρόνια ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση να προσφέρω τις δυνάμεις μου ως Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια αναγέννησης της χώρας μου. Δεν είμαι διατεθειμένη να ανεχθώ και να συνταχθώ με κανένα τρόπο σε οποιασδήποτε μορφής αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μου. Δεν πρόκειται να συναινέσω στην διενέργεια δημοψηφίσματος. Δεν θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στην πορεία καταστροφής της χώρας μου" είχε δηλώσει η κυρία Παναρίτη και στήριξε Βενιζέλο ο οποίος απ ό,τι αποδείχθηκε πήρε εντολές από τον Μπαρόζο.

Λίγο πριν τις εκλογές του Μαίου του 2012, η κυρία Παναρίτη , εξήρε την προσωπικότητα και την πολιτική δράση του Σαμαρά. Δήλωσε στις 2 Μαίου του 2012:

Θεωρώ, όμως, ότι ο κ. Σαμαράς έχει κάνει μία πολύ σοβαρή αντιμετώπιση στη γραφειοκρατία και την έχει ξεκάθαρα δηλώσει ως κεντρικό σημείο των αλλαγών: Μία μικρή κυβέρνηση 15 –λέει- υπουργών και μία διαχείριση χαμηλών τριβών με χαμηλή γραφειοκρατία. Εάν μπορέσει και το κάνει αυτό τους πρώτους δύο μήνες, δηλαδή να βάλει την κίνηση σε αυτό το σημείο, θα έχουμε κερδίσει πάρα, πάρα, πάρα πολύ χρόνο. Όλα τα υπόλοιπα δεν θα βοηθήσουν.Δεν ήταν έτσι πριν 2,5 χρόνια. Ο κ. Σαμαράς μού κάνει και εμένα εντύπωση, αλλά μου κάνει πολύ θετική εντύπωση. Είναι πάρα πολύ θετικό το γεγονός ότι –κοιτάχτε και δεν υπάρχει άλλη λύση αυτή τη στιγμή- φαίνεται ο ίδιος νιώθει ότι θα είναι πρώτο κόμμα, ο ίδιος νιώθει ότι θα είναι την επόμενη μέρα... Άρα ίσως η ευθύνη της 7ης Μαΐου τον έχει φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων», κατέληξε.

Σήμερα εκπροσωπεί την κυβέρνηση Συριζα.Ίσως γιατί η κυβέρνηση κάνει την παραδοχή πως από 11 εκατομμύρια Έλληνες στην Ελλάδα και άλλους τόσους στο εξωτερικό, οι μόνοι άξιοι για να έχουν κρίσιμες θέσεις, είναι αυτοί ενάντια στους οποίους πολεμούσε.

Πηγή

Η συμφωνία δοκιμάζει το πολυφωνικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ

Από τον έντιμο συμβιβασμό στη δύσκολη συμφωνία και από τις συνιστώσες της αμφισβήτησης στη – σκληρή – πολιτική ενηλικίωση της διακυβέρνησης: Η, επώδυνη, όπως όλα δείχνουν, συμφωνία με τους πιστωτές, δοκιμάζει το πολυφωνικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ και τον φέρνει αντιμέτωπο με διλήμματα ικανά να αποσταθεροποιήσουν ακόμη και τα πιο εδραιωμένα κόμματα εξουσίας.

Τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια,, η ιστορική ευθύνη και το, πρωτοφανώς εχθρικό σύμπλεγμα, πολιτικών και μιντιακών συμφερόντων και λόμπι κάνει την προσαρμογή κάτι περισσότερη από βίαιη. Εξ ου και το καθαρό προεδρικό μήνυμα ότι επίκειται θέμα κομματικής πειθαρχίας όταν έρθει η ώρα να ψηφιστεί η συμφωνία στη Βουλή, έρχεται ν’ ανοίξει τη βαλβίδα αποσυμπίεσης προβληματισμού, διεργασιών και καταμέτρησης συσχετισμών και προθέσεων εντός του κόμματος.

Πάνος Σκουρλέτης και Δημήτρης Παπαδημούλης ήταν οι πρώτοι που έβαλαν στοχευμένα το θέμα, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι εάν στην ψηφοφορία για τη συμφωνία στη Βουλή δεν επιβεβαιωθεί η δεδηλωμένη, τότε ο μόνος δρόμος είναι οι εκλογές. Κι ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, ο άνθρωπος που απηχεί πλήρως τις θέσεις του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε να κάνει το μήνυμα ακόμη πιο εύγλωττο δηλώνοντας ότι «προφανέστατα» και θα τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας κατά την ψήφιση της συμφωνίας.

«Προφανέστατα. Μην το συζητάτε. Εδώ έχει βγει μια κυβέρνηση με συγκεκριμένη εντολή και αυτή η εντολή θα πρέπει να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εδώ. Τώρα εδώ να μην αστειευόμαστε. Δεν είναι ούτε κάποιο δευτερεύον νομοσχέδιο ούτε και ρύθμιση στην οποία, εντάξει, μπορεί να έχουμε μια ανοχή για το τι στάση θα κρατήσουμε» είπε ο Νίκος Παππάς, ξεκαθαρίζοντας ότι ο αριθμός των 151 «ναι» από την κυβερνητική πλειοψηφία αποτελεί και την «κόκκινη γραμμή» στις πολιτικές εξελίξεις.

Στην πραγματικότητα στο πρωθυπουργικό επιτελείο ελάχιστοι θεωρούν ότι υπάρχει θέμα συντεταγμένης εσωκομματικής ανταρσίας στη συμφωνία κι ακόμη πιο λίγοι φοβούνται ότι υπάρχει κίνδυνος διψήφιων διαρροών στην ψηφοφορία από τα κόμματα της συγκυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Κρίθηκε, όμως, πως το «μήνυμα ευθύνης» απ’ όλους και προς όλους τους βουλευτές πρέπει να είναι το ισχυρότερο δυνατό, προκειμένου να μην δοθεί και η παραμικρή ρεαλιστική πολιτική υπόσταση στα προσφιλή σενάρια της αντιπολίτευσης – από την «αριστερή παρένθεση» έως την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας».

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα εμπιστεύεται τον Τσίπρα κι ο Τσίπρας εμπιστεύεται τους βουλευτές», έλεγε χαρακτηριστικά χθες υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος. Κι ο ίδιος πρόσθετε ότι «δεν γνωρίζουν καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ όσοι ποντάρουν στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και στην Αριστερή Πλατφόρμα για εσωκομματική και ενδοκυβερνητική ρήξη».

Η Αριστερή Πλατφόρμα

Εντός της Αριστερής Πλατφόρμας, η αλήθεια είναι ότι ο προβληματισμός είναι και υπαρκτός και δημόσιος. Χαρακτηριστικό ήταν και το χθεσινό άρθρο στην ιστοσελίδα Iskra.gr, που απηχεί τις απόψεις Λαφαζάνη, που τονίζει ότι «στοίχημα για την κυβέρνηση είναι να αποκρούσει αποτελεσματικά τους εκβιασμούς».

«Η κυβέρνηση οφείλει να προετοιμαστεί σε βάθος, να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό και να ενισχύσει το αγωνιστικό του φρόνημα για την περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή τις επόμενες ημέρες μια συμφωνία συμβατή με το πρόγραμμά της, αλλά και τις ταυτοτικές αξίες της Αριστεράς».

Ωστόσο, «από την προετοιμασία για ρήξη έως αυτή καθ’ αυτή τη ρήξη η απόσταση είναι μεγάλη», όπως έλεγε έμπειρο κοινοβουλευτικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, υπενθυμίζοντας και το αιχμηρό μεν, προσεκτικό δε, κείμενο της Αριστερής Πλατφόρμας στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην ίδια Κεντρική Επιτροπή, πάντως, η Αριστερή Πλατφόρμα ενίσχυσε τα ποσοστά της κι αυτό δεν διαφεύγει της προσοχής στους πολιτικούς σχεδιασμούς του προεδρικού επιτελείου. Σε ό,τι αφορά, δε, την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τους συσχετισμούς, πέραν του Παναγιώτη Λαφαζάνη, είτε στο «δυναμικό», είτε στην άμεση επιρροή  της Αριστερής Πλατφόρμας εντάσσονται οι Δημήτρης Στρατούλης, , Κώστας Ησυχος, Βαγγέλης Αποστόλου, Θανάσης Πετράκος, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, Στάθης Λεουτσάκος, Λίτσα Αμμανατίδου, Ευγενία Ουζουνίδου, Ζήσης Ζάννας, Ιωάννα Γαϊτάνη, Ελένη Ψαρρέα, Κώστας Λαπαβίτσας και Ειρήνη Κασιμάτη.

Η ΚΟΕ, οι «πασοκοεγενείς» και οι απρόβλεπτοι

Εντονα κριτικά απέναντι στη διαπραγμάτευση και πολύ κοντά στην Αριστερή Πλατφόρμα κινείται πλέον και η ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος) του Ρούντι Ρινάλντι. Οι βουλευτές που θεωρούνται προσκείμενοι στην ΚΟΕ είναι οι Δημήτρης Κοδέλας, Βασίλης Χατζηλάμπρου, Μαρία Τριανταφύλλου, Ελένη Σωτηρίου και Βασίλης Κυριακάκης.

Απέναντι στην ηγεσία τάσσεται συχνά εσχάτως και ο εκ των πασοκογενών Αλέξης Μητρόπουλος. Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, βουλευτές δεν είναι συντεταγμένοι, ούτε ομοιογενείς και το ίδιο ισχύει για μια σημαντικά ακόμη μερίδα μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αρκετοί εκ των οποίων έχουν συχνά απρόβλεπτη, στάση. Πρόκειται για τους Γιάννη Μιχελογιαννάκη, Θεοδώρα Τζάκρη, Γιώργο Βαρεμένο, Δημήτρη Γάκη, Εφη Γεωργοπούλου-Σαλτάρη, Αλέκο Τριανταφυλλίδη, Βούλα Τεκτονίδου, Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, Στέφανο Σαμοΐλη, Σάκη Παπαδόπουλο, Φωτεινή Βάκη, Αφροδίτη Θεοπεφτάτου, Σταύρο Αραχωβίτη, Κώστα Δερμιτζάκη, Γιάννη Ζερδελή, Παναγιώτα Κοζομπόλη, Πέτρο Κωνσταντινέα, Δημήτρη Σεβαστάκη, Παναγιώτα Δριτσέλη, Χρήστο Σιμορέλη και Παύλο Πολάκη.

Και, βεβαίως, μια απολύτως αυτόνομη και ξεχωριστή κατηγορία είναι η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, για την οποία όμως ουδείς στο Μαξίμου θεωρεί ότι, παρά την δική της, ιδιαίτερη στάση, μπορεί να προκαλέσει θέμα στην κυβέρνηση σε μείζον στρατηγικό διακύβευμα. Αντιθέτως, δεν υπάρχει – ομόφωνα τουλάχιστον – η ίδια εκτίμηση και για την Ραχήλ Μακρή, η οποία ανήκει, κατά μία έννοια, στη «σφαίρα επιρροής» της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Πηγή

ΔΝΤ για Ευρώπη: Παράλογοι οικονομικοί κανόνες, καμία πειθαρχία

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεσή του ασκεί κριτική στο σύστημα δημοσιονομικής εποπτείας και πειθαρχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως αναφέρει, σύμφωνα με τον Σκάι, οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας έχουν γίνει υπερβολικά πολύπλοκοι και δύσχρηστοι, ενώ παρά τις κοινοτικές συμφωνίες υπάρχει χρόνιο πρόβλημα καταπάτησης των δημοσιονομικών στόχων που θέτει το Σύμφωνο.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ «περίπου οι μισές» χώρες μέλη της ΕΕ έχουν χάσει το στόχο για το δημόσιο χρέος (έως 60% του ΑΕΠ), ενώ στο σύνολό της η ευρωζώνη έχει χάσει το στόχο καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας 16ετίας. Ανεφάρμοστος είναι και ο στόχος για έλλειμμα έως 3%.

Το ΔΝΤ αναφέρει πως οι δημοσιονομικοί στόχοι που ορίζονται από το Σύμφωνο δεν βγάζουν οικονομικό νόημα, εξηγώντας χαρακτηριστικά πως έλλειμμα 3% και χρέος 60% του ΑΕΠ προϋποθέτουν ανάπτυξη περίπου 5%.

Το Ταμείο, σύμφωνα πάντα με τον Σκάι, συστήνει την υιοθέτηση της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ, ως μια πιο λογική προσέγγιση, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει και τον βασικό άξονα για όλες τις υπόλοιπες αποφάσεις στην εκτέλεση των προϋπολογισμών. Αυτή η προσέγγιση ίσως να απαιτεί ακόμη και αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες, όμως ενδεχομένως να αποτελεί «την καλύτερη απάντηση στον αυξανόμενο σκεπτικισμό για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα»

Πηγή

Moody's: «Πολιτική πράξη» τυχόν διαζύγιο Αθήνας - δανειστών

«Μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι μία αναπόφευκτη συνέπεια χρεοκοπίας», αναφέρει το στέλεχος του οίκου αξιολόγησης Moody's, Κόλις Έλις, σε εκτίμηση του για την κατάσταση που διαμορφώνεται μεταξύ της Αθήνας και των δανειστών της. 

Όπως υπογραμμίζει, η απόφαση για ένα «διαζύγιο» μεταξύ των δύο πλευρών, θα αποτελεί «πολιτική πράξη». Και προσθέτει: «Μία χρεοκοπία θα αποτελεί σοβαρό πρόβλημα αλλά δεν θα σημάνει κατ' ανάγκη το τέλος της Ελλάδας μέσα στο ευρώ».

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «η ελληνική κυβέρνηση, σε περίπτωση χρεοκοπίας, θα έχει δύο άμεσες επιλογές: η πρώτη να αποκτήσει πάλι την ικανότητα να τυπώνει χρήματα, τα οποία θα χρειάζεται για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της. Δεύτερη είναι να προσφύγει στην έκδοση παράλληλου νομίσματος (Scrip ή IOUs), το οποίο μπορεί τελικά να αποδειχθεί ότι είναι μέρος της μετάβασης για τη δημιουργία ενός νέου νομίσματος».

«Από αυτές τις επιλογές», σημειώνει ο Κ. Έλις, «πιστεύουμε ότι η δεύτερη είναι η πιο πιθανή, διότι θα αγοράσει κι άλλο χρόνο για διαπραγματεύσεις. Το 'scrip' είναι ουσιαστικά ένα υποκατάστατο νόμιμου χρήματος που σε αυτήν την περίπτωση θα υποστηρίζεται από την υπόσχεση της ελληνικής κυβέρνησης να πληρώσει τα χρέη της. Η έκδοση αυτού του 'scrip' θα είναι το αποτέλεσμα μίας πολιτικής απόφασης από την ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να εκπληρώσει στο ακέραιο τις δεσμεύεις της στον επίσημο τομέα, αλλά και να πληρώσει άλλες δαπάνες, όπως μισθούς ή συντάξεις. Με άλλα λόγια, να δημιουργήσει ένα εναλλακτικό νόμισμα για να χρηματοδοτήσει τις εγχώριες δαπάνες της».

Το στέλεχος της Moody's τονίζει ότι η έκδοση του 'scrip' «δεν σημαίνει κατ' ανάγκη και επίσημη έξοδο από το κοινό νόμισμα, εφόσον χρησιμοποιείται ως προσωρινό μέτρο για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα ρευστότητας. Μπορεί να επιδεινώσει την οικονομική κατάσταση, αυξάνοντας την πιθανότητα μίας εξόδου ή διευκολύνοντας μία έξοδο, δημιουργώντας το πλαίσιο για ένα παράλληλο νόμισμα».

Στο σημείωμα αυτό επισημαίνεται επίσης ο κίνδυνος για «επιδρομή» στις τραπεζικές καταθέσεις, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μέτρα περιορισμού των αναλήψεων και ελέγχου διακίνησης των κεφαλαίων.

Πηγή

Το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης

Η κλεψύδρα αδειάζει, ο χρόνος τρέχει επικίνδυνα, η κυβέρνηση επιδιώκει τη λύση μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα και ταυτόχρονα οι πιέσεις των δανειστών και των φιλικών τους μέσων ενημέρωσης δημιουργούν σκηνικό πανικού. Στόχος τους να εμφανίσουν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, εντείνοντας στο εσωτερικό την αγωνία και προωθώντας με τον τρόπο αυτό τα σενάρια που θέλουν να τελειώσει το «αριστερό διάλειμμα».

Η κυβέρνηση, με ψυχραιμία και συναίσθηση των κρίσιμων ωρών, διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι έχει διανύσει δυσανάλογη απόσταση σε σχέση με εκείνη των δανειστών, καλώντας τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται στην πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, ζητώντας της να υπερβεί τη στεγνή οικονομική νεοφιλελεύθερη προοπτική και να αναγνωρίσει δύο κρίσιμους παράγοντες. Ο πρώτος, ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας οδήγησε τη χώρα μας στη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική και κοινωνική κρίση και ο δεύτερος, ότι είναι αντίθετη στην ίδια την προοπτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης η εμμονή στην αποτυχημένη πολιτική της άγριας λιτότητας.

Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι η λύση του ελληνικού ζητήματος περνάει κυρίως από το Βερολίνο και προσπαθεί όχι μόνο να εκμεταλλευτεί τις ενδοευρωπαϊκές αντιθέσεις, αλλά και να αξιοποιήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σε αυτή την κρίση που απειλεί να πάρει πανευρωπαϊκές, αλλά και διεθνείς διαστάσεις. Η λύση του ελληνικού ζητήματος είναι σαφές ότι αποτελεί σήμερα το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης, με την έννοια ότι αν δεν μπορεί να λύσει τώρα ένα σχετικά μικρό πρόβλημα, τότε κινδυνεύει να βρεθεί σύντομα μπροστά σε μια καταιγίδα εξελίξεων και ανατροπών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες μπορεί να σαρώσουν και συγκεκριμένες πολιτικές, αλλά και πολιτικές ηγεσίες. Ηδη οι άνεμοι -έστω και αντιφατικοί- φυσούν δυνατά από πολλές πλευρές...

Πηγή

«Κλειδώνει» η απόφαση για τον ΦΠΑ

Κοντά σε συμφωνία για τους συντελεστές του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας φέρεται να είναι η ελληνική κυβέρνηση με τους εταίρους-δανειστές. «Από χθες επήλθε συμφωνία στο μοντέλο για τον ΦΠΑ» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών θέτοντας ως καταληκτική ημερομηνία για συνολική συμφωνία την 30η Ιουνίου.

Σε τρεις συντελεστές ΦΠΑ φέρεται να συμφώνησε η ελληνική πλευρά με τους «θεσμούς» σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.

«Έχει επέλθει μια συμφωνία στο μοντέλο για να μιλάμε για τα ίδια νούμερα. Για παράδειγμα όταν μιλάμε για τους συντελεστές ΦΠΑ, πρέπει να μιλάμε για τις ίδιες αποδόσεις. Από χθες μιλάμε για το ίδιο μοντέλο... Η τελική πρόταση έχει τρεις συντελεστές - δεν θα πω περισσότερα γιατί η υπεύθυνη ενημέρωση απαιτεί και υπεύθυνο Τύπο. Εμείς ενημερώνουμε για σκέψεις και ο Τύπος μιλάει για αποφάσειςκαι όταν τα νούμερα αλλάζουν σε μια διαπραγμάτευση μιλούν για τούμπες», είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα Fm».

Σύμφωνα με την τελευταία ελληνική πρόταση, όπως ανέφερε, προβλέπεται μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. «Η πρότασή μας αυξάνει τα ξενοδοχεία και τα φέρνει σε ευρωπαϊκά επίπεδα, μειώνει τα τρόφιμα και την εστίαση» σημείωσε, μεταξύ άλλων.

«Αρκετά τράβηξε αυτή η διαπραγμάτευση»

Αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις είπε πως «η συμφωνία θα είναι μια και καλή... αρκετά τράβηξε αυτή η διαπραγμάτευση...θα έχει και ασφαλιστικά και εργασιακά και το χρέος». Σημείωσε πως υπάρχει σύγκλιση στα περισσότερα μέτωπα και καθημερινή πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, ενώ επισήμανε ότι η καταληκτική ημερομηνία είναι η 30ή Ιουνίου όταν ολοκληρώνεται η παράταση της δανειακής σύμβασης, αποδίδοντας σε διαρροές οι οποίες «δεν βοηθούν στη διαπραγμάτευση» τα περί τελεσιγράφου μιας εβδομάδας από το Euro Working Group.

Ο υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε «απαράδεκτο» να συζητείται φόρος στις τραπεζικές συναλλαγές επιμένοντας ότι η πρόταση απεσύρθη «ευτυχώς» και, όπως είπε, «ο λόγος είναι η σθεναρή αντίσταση του υπουργείου Οικονομικών».

Επανέλαβε ότι ο λόγος που δεν έχει καταλήξει η διαπραγμάτευση είναι η λιτότητα που ζητούν οι θεσμοί και εξήγησε ότι οι θεσμοί απαιτούν αυτό που ονομάζουν «παραμετρικά μέτρα».

Στη διαπραγμάτευση και ο ΕΝΦΙΑ

Όσον αφορά τον ΕΝΦΙΑ τον χαρακτήρισε «απαράδεκτο φόρο», λέγοντας ότι «δεν έχουμε αποφασίσει αν θα τον διατηρήσουμε, είναι κομμάτι της διαπραγμάτευσης». Πρόσθεσε όμως πως «ίσως αποδεχθούμε αδικίες για ένα ορισμένο διάστημα για να αποφευχθούν άλλες αδικίες» και συμπλήρωσε «με το που θα κλείσει η διαπραγμάτευση, θα δούμε τι ισοδύναμα μέτρα υπάρχουν ώστε η αποκρουστικότητα του ΕΝΦΙΑ να καταργηθεί».

Τέλος, αναφερόμενος στα τέλη κυκλοφορίας, ο Γ. Βαρουφάκης είπε ότι «δεν είναι στη σκέψη μας η επιβάρυνση όσων απέκτησαν νέας γενιάς πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα» προσθέτοντας ότι «θέλουμε να είμαστε δίκαιοι με φορολόγηση επί της αξίας και όχι βάσει των κυβικών εκατοστών και να είμαστε φιλικοί με το περιβάλλον».

Πηγή

Αιφνίδια θετική αλλαγή στο Brussels Group

Ξαφνική, θετική αλλαγή στην τελική ευθεία για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων σημειώθηκε στο Brussels Group.

Σύμφωνα με πηγή των Βρυξελλών που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, «απομένουν ελάχιστα στοιχεία, στα οποία πρέπει να βρεθεί ουσιαστική λύση, ώστε να υπάρξει συμφωνία». Τα στοιχεία αυτά, σύμφωνα με την ίδια πηγή, έχουν να κάνουν με θέματα φορολογίας των ακινήτων και με το ύψος των συντελεστών του ΦΠΑ.

Παρέμβαση Μέρκελ

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδει η ισπανική εφημερίδα El Mundo, παρέμβαση ώστε να υπάρξει πρόοδος και να κλείσει η συμφωνία, έκανε σήμερα, Παρασκευή, η καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ. Η ισπανική εφημερίδα γράφει πως «η Άγκελα Μέρκελ είπε: "αρκετά"» και σημειώνει πως επίκειται συμφωνία, ίσως και μέχρι την Κυριακή, μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών για την επανέναρξη της χρηματοδότησης του προγράμματος δανεισμού από την Ε.Ε. Όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες, επικαλούμενος καλά πληροφορημένες πηγές, οι «υπουργοί Οικονομικών ήδη λαμβάνουν το σχετικό μήνυμα από τους επικεφαλής των κυβερνήσεών τους, ώστε να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, κατά τρόπο επιτυχή κι εντός των προσεχών ημερών».

Στο πλαίσιο αυτό, κατά τις προηγούμενες ημέρες φέρεται να υπήρξε μια σειρά τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ιδίως μεταξύ των μελών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΡΡ), σε μία προσπάθεια συνδυασμού των ενεργειών τους. «Πρόκειται να υπάρξει μία πολιτική συμφωνία, η απόφαση έχει ληφθεί ήδη. Σήμερα ήδη υπάρχουν δύο στις τρεις πιθανότητες να υπάρξει συμφωνία εντός των προσεχών ημερών. Πρόκειται να κλείσει η αναθεώρηση του προγράμματος προκειμένου να καταστεί δυνατή η εκταμίευση κονδυλίων κι εν συνεχεία να προχωρήσουμε στην διαπραγμάτευση του τρίτου προγράμματος», σύμφωνα με την ίδια πηγή που μίλησε στην El Mundo.

Όπως προσθέτει η ισπανική εφημερίδα, πρόκειται για μία πολιτική «αλλαγή παραδείγματος, η οποία έχει τεθεί για πρώτη φορά στο τραπέζι», σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ώστε να υπάρξει «επικείμενη πολιτική συμφωνία» για το πρόγραμμα, με τις εικασίες να μιλούν για περαίωσή της έως την Κυριακή με στόχο να επικυρωθεί σε έκτακτη σύσκεψη του Eurogroup. Σύμφωνα πάντα με την El Mundo, η νέα αυτή πολιτική συμφωνία θα καταστήσει αναγκαία τη σύγκληση μίας νέας Συνόδου Κορυφής των αρχηγών κρατών και θα γίνουν παραχωρήσεις ως προς τα όσα έχουν, ή έχουν ζητηθεί να γίνουν, ειδεμή θα κλείσει το όλο θέμα εντός του Eurogroup, είτε σε αυτό της 18ης Ιουλίου, είτε σε έκτακτη σύνοδό του νωρίτερα.

Πηγή