Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη στην Εφημερίδα των Συντακτών

Του Γιάνη  Βαρουφάκη

Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.

 Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.

 Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος.

Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.

Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.

Καμία βάση δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα για την ελπίδα ότι το τοξικό 3ο «πρόγραμμα» θα εκλογικευόταν σταδιακά, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βάζει πλάτες στην Αθήνα ώστε η λιτότητα και τα αντικοινωνικά μέτρα του ΔΝΤ να χαλαρώσουν, με τη στάση του ΔΝΤ να αναγκάζει το Βερολίνο να αποδεχθεί αναδιάρθρωση χρέους και χαμηλότερα πλεονάσματα, με την ΕΚΤ να περιλαμβάνει την Ελλάδα στο πρόγραμμα αγορών ομολόγων (ποσοτική χαλάρωση).

Το ότι οι κ. Μοσκοβισί, Γιούνκερ, Κερέ και Σαπέν μπορεί να έδωσαν τέτοιες υποσχέσεις δεν αποτελεί δικαιολογία.

Από τον Μάιο του 2015 είχαμε πλήρη επίγνωση ότι οι εν λόγω κύριοι και γνωρίζουν να ψεύδονται και αδυνατούν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους όταν δεν ψεύδονται.

Οπως τότε (τον Μάιο του 2015) έτσι και τώρα, οι απατηλές υποσχέσεις της Επιτροπής, αλλά και της κ. Μέρκελ κάποια στιγμή εξαϋλώνονται.

Ξάφνου, Σόιμπλε-ΔΝΤ-ΕΚΤ εισβάλλουν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο απαιτώντας εξοντωτικά μέτρα, με Μέρκελ, Ολάντ και Επιτροπή να σφυρίζουν αδιάφορα και την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να υποχωρεί άλλη μια φορά για να «σώσει» τη χώρα.

Αυτό ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.

Συνεχείς τέτοιες επιδρομές έως ότου ο ελληνικός λαός, πλήρως εξουθενωμένος, τον παρακαλέσει για το Grexit.

Οσο για το παράλληλο πρόγραμμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είχε ακυρώσει με την εξής φράση στην πρώτη σελίδα του Μνημονίου που πέρασε τη 13η Αυγούστου 2015 από τη Βουλή: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται στο να συμβουλεύεται, και να συμφωνεί με, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις της... προτού οριστικοποιηθούν και νομοθετηθούν».

Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε να δεσμευτεί ότι οι βαθμοί ελευθερίας του θα περιορίζονταν στην καθυστέρηση της επιβολής των όρων του 3ου Μνημονίου, κάτι που αποτελούσε, και αυτό, μέρος του Σχεδίου Σόιμπλε (καθώς έδινε στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών πάτημα για να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα άλλη μια φορά αθετεί τις υποχρεώσεις της);

Πίστευε πράγματι η κυβέρνηση ότι με την υποταγή της στο 3ο Μνημόνιο έκανε τη ζωή του κ. Σόιμπλε πιο δύσκολη και πριμοδοτούσε προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις ανά την Ευρώπη; Το αντίθετο.

Καταπόντισε τους Ποδέμος, έκανε ανοίγματα στην καταρρέουσα (ηθικά και πολιτικά) σοσιαλδημοκρατία, απογοήτευσε όλους τους προοδευτικούς Ευρωπαίους – και όλα αυτά την ώρα που ο εθνικισμός θριαμβεύει παντού, ενώ στη Γερμανία ανεβαίνουν εντυπωσιακά δύο κόμματα (το φιλελεύθερο FDP και το ξενοφοβικό AfD) που έχουν το Grexit πολύ ψηλά στην ατζέντα τους.

Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!

Στο μεταξύ, εν όψει αξιολόγησης, το ΔΝΤ άλλη μια φορά εκθέτει τους αναλυτές του με μια ανάλυση μη βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους και νουθεσίες προς Ευρωπαίους για αναδιάρθρωσή του, οι οποίες όμως καταλήγουν στον γνωστό μισανθρωπικό παραλογισμό: Αφού το Βερολίνο δεν θέλει αναδιάρθρωση χρέους, τότε το ΔΝΤ θα λειτουργήσει ως ο επιβάλλων τη σκληρή λιτότητα του κ. Σόιμπλε που προκύπτει, λογικά, από την άρνηση της αναδιάρθρωσης χρέους, την οποία άρνηση το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί ότι καταστρέφει τη χώρα!

Τώρα που ούτε η αυθυποβολή δεν μπορεί πλέον να διατηρήσει τις «υποθέσεις εργασίας» του, τι προτίθεται να πράξει ο πρωθυπουργός;

Ο ίδιος υπόσχεται, άλλη μια φορά, ότι δεν πρόκειται (αυτή τη φορά!) να υποκύψει νομοθετώντας νέα λιτότητα για μετά το 2018.

Το εννοεί; Είναι δηλαδή σήμερα έτοιμος να κάνει εκείνο που με σταμάτησε να κάνω το 2015;

Ή μήπως, άλλη μια φορά, δεν το εννοεί και είναι έτοιμος την ύστατη στιγμή (λίγο πριν από την αποπληρωμή του προσεχούς Ιουλίου των ομολόγων μας που κατέχει η ΕΚΤ) να ξανα-«σώσει» τη χώρα από την «επίσημη χρεοκοπία» υπογράφοντας ό,τι παλιόχαρτο του φέρει ο κ. Χουλιαράκης συγγεγραμμένο από τον κ. Βίζερ και τον κ. Κοστέλο;

Αν το εννοεί, του θυμίζω τι ήταν εκείνο που συμφωνήσαμε ότι απαιτείται και το οποίο -και σήμερα- αποτελεί το μόνο που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα:

 Προετοιμασία για μονομερή αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν τον Ιούλιο (και κατόπιν)

 Προετοιμασία του ηλεκτρονικού συστήματος συναλλαγών μέσω Taxisnet το οποίο είχα σχεδιάσει, είχα αρχίσει να υλοποιώ και το οποίο μάλιστα είχα (α) ανακοινώσει στην παράδοση του ΥπΟικ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και (β) σκιαγραφήσει σε άρθρο μου στους Financial Times (παραθέτω τις πηγές αυτές για να διευκολύνω τους «δημοσιογράφους» της τρόικας εσωτερικού που ψάχνουν αποδεικτικά στοιχεία για το ειδικό δικαστήριο που μου... ετοιμάζουν).

Αυτή η διττή προετοιμασία είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν άλλη μια ανατριχιαστικά εξευτελιστική αναδίπλωση του πρωθυπουργού βραχυπρόθεσμα και το Σχέδιο Σόιμπλε μεσοπρόθεσμα.

Με το ηλεκτρονικό σύστημα πληρωμών στη θέση του στόχος ήταν, από το 2015, να σηματοδοτηθεί στον κ. Σόιμπλε κάτι πολύ απλό: Δεν θέλουμε Grexit. Δεν απειλούμε με Grexit. Δεν θα προβούμε σε Grexit.

Αλλά, από την άλλη, δεν φοβόμαστε τις απειλές σας για Grexit και, έτσι, κατεβάζουμε μονομερώς τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5%, τον φόρο επιχειρήσεων στο 20%, τον ΦΠΑ στο 20% και, παράλληλα, βάζουμε τέλος στις εξώσεις από την πρώτη κατοικία.

Αν τώρα εσείς θέλετε να μας διώξετε (παράνομα) από το ευρώ, την ώρα που καταρρέει το ευρωπαϊκό στερέωμα, να μας κλείσετε ξανά τις τράπεζες κ.λπ., βρείτε τα με την κ. Μέρκελ, την Ουάσινγκτον και το ΔΝΤ, αποφασίστε το και... καλή τύχη.

Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί.

Η σχεδίαση του παράλληλου συστήματος πληρωμών είναι έτοιμη από το 2014, όπως γνωρίζει.

Αν τώρα δεν το εννοεί, τότε είτε να περιμένουμε να μας ξανα-«σώσει» με άλλο ένα «ναι σε όλα» είτε να δραπετεύσει μέσω εκλογών ώστε να αναλάβουν ο κ. Μητσοτάκης ή/και ο κ. Στουρνάρας την εκούσια ή ακούσια δρομολόγηση του Σχεδίου Σόιμπλε.

Και η μία και η άλλη επιλογή (υποταγή ή δραπέτευση μέσω εκλογών) αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις απόγνωσης και πανικού.

Πόσο καιρό ακόμα θα στηρίζονται στις καταρρέουσες ψευδαισθήσεις του Μαξίμου οι παραμένοντες στην κυβέρνηση;

Πόσες αντοχές διαθέτει ακόμα η εκλογίκευση του στιλ «χρειάζεται να είσαι πραγματικά ριζοσπάστης για να αποδεχθείς το πολιτικό κόστος της εφαρμογής του Μνημονίου»;

 «Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων» είχα πει τότε «έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τρόπους με τους οποίους το Τaxisnet μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, να γίνει ένα σύστημα πληρωμών...» 

Ούτε εκτός ευρώ υπάρχει ο δρόμος επιστροφής στην παλιά δραχμή

Αναγνωρίζω στο Νίκο Ξυδάκη πιστεύει με την ίδια συνέπεια τις ίδιες ανοησίες περί δραχμής εδώ και 2 χρόνια, παρόλο που στο μεταξύ ψήφισε σειρά σκληρών μέτρων για να διατηρήσει την καρεκλίτσα του.

Κατά τα λοιπά, θεωρώντας ότι η χώρα σήμερα δεν βρίσκεται ιδιαίτερα μακριά από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, νιώθω την υποχρέωση να αναδείξω μια πτυχή της σχετικής συζήτησης που οι δραχμολάγνοι σκόπιμα αποκρύπτουν: η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στη δραχμή της ευημερίας των 90s.

Η Ελλάδα θα τυπώσει τη "νέα δραχμή", ένα φοβερά πληθωρικό και υποτιμημένο νόμισμα, το οποίο δεν θα αναζητά τη θέση του στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι μεταξύ δεκάδων εθνικών νομισμάτων όπως στα 80s και στα 90s αλλά δίπλα στο (πιο σκληρό) ευρώ και στο δυναμικό δολάριο της εποχής Τραμπ.

Αυτό που μας χωρίζει από την παλιά δραχμή που κάποιοι νοσταλγούν δεν είναι το ευρώ και τα μνημόνια αλλά το ότι ο κόσμος γύρω μας στο μεταξύ άλλαξε. Η επιλογή της παλιάς δραχμής δεν υπάρχει στο τραπέζι. Το ότι μπορείς να χωρίσεις με τη γυναίκα σου και να γυρίσεις στη μάνα σου, δεν σημαίνει ότι θα περνάς με τη μάνα σου όπως περνούσες όταν σε τάιζε φρουτόκρεμα στο στόμα.

Αν φύγουμε από το ευρώ με τους όρους του κάθε ανόητου Ξυδάκη, θα γίνουμε κάτι μεταξύ ΠΓΔΜ και Τυνησίας. Αν μείνουμε στο ευρώ με τους όρους πολιτικής επιβίωσης του κάθε ανόητου Ξυδάκη, θα παραμείνουμε ουραγοί της Ευρωζώνης για πολλά ακόμα χρόνια.

Η λύση λοιπόν δεν είναι να αλλάξουμε νόμισμα αλλά να διώξουμε τους Ξυδάκηδες, από κάθε γωνιά του πολιτικού συστήματος.     

Πηγή

Ο κόσμος δεν φοβάται πια, χρειάζονται επιχειρήματα υπέρ του ευρώ, όχι κατά της δραχμής

Όλοι όσοι παρεμβαίνουν στον δημόσιο διάλογο υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, πρέπει αμέσως να σταματήσουν να τρομοκρατούν τον κόσμο σχετικά με το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Έτσι ακριβώς την πατήσαμε και στο δημοψήφισμα.

Ο κόσμος έχει κουραστεί να φοβάται, οι περισσότεροι πολίτες εδώ και καιρό νομίζουν ότι δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Μετά από 7 χρόνια κρίσης και λιτότητας, η κρίση τους δεν είναι πια καθαρή, δεν μπορούν να σκεφτούν ψύχραιμα.

Η δραχμή κερδίζει υποστηρικτές κυρίως γιατί εκατομμύρια Έλληνες δυσκολεύονται να καταλάβουν που οδηγεί ο δρόμος του ευρώ. Με κλειστές τράπεζες, με κλειστά μπλοκάκια και με τουλάχιστον έναν μετανάστη ανά οικογένεια, στο όνομα του ευρώ, η κοινωνία κυρίως απορρίπτει συνολικά τη σημερινή διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, αποδοκιμάζει ένα σύστημα που δεν παράγει νέες δουλειές, που δεν αυξάνει τους μισθούς.

Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα οφείλουν άμεσα να παρουσιάσουν ένα όραμα για την Ελλάδα του ευρώ κι όχι να αρκούνται σε μια βαριεστημένη και τεμπέλικη περιγραφή της τραγωδίας που (πράγματι) θα επέλθει με την έξοδο από την Ευρωζώνη. Δεν μπορεί να αποτελέσει εθνικό όραμα η...ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ και το αυτομαστίγωμα των ψηφοφόρων του.

Όσο το βασικό επιχείρημα κατά του εθνικού νομίσματος είναι το "όσοι θέλουν τη δραχμή είναι τρελοί", τόσο πιο πολύ η δραχμή θα πλησιάζει, τόσο πιο πολύ οι πολίτες θα νιώθουν την ανάγκη να τιμωρήσουν όσους απαξιούν να ασχοληθούν στα σοβαρά μαζί τους.   

Πηγή

Τι δεν λένε οι δραχμιστές για τα απόκρυφα του Grexit

Η έξοδος είναι χωρίς προηγούμενο, γι' αυτό και δεν έχει κανόνες. Σημασία έχει ποιος διαπραγματεύεται και τι σχέδιο έχει. Τι θα γίνει με το χρέος, τα δάνεια και τις τράπεζες και το κλειδί της αναζήτησης παράλληλου νομίσματος

 Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η φιλολογία περί Grexit και επιστροφής στη δραχμή έχει και πάλι φουντώσει τόσο από εξωγενείς λόγους, όσο και από ενδογενείς. Στους εξωγενείς ανήκουν οι δηλώσεις αξιωματούχων του νέου αμερικανού προέδρου για επικείμενη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ευρώ, η καλύτερη οικονομική πορεία χωρών που εξακολουθούν να έχουν εθνικό νόμισμα (Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία των οποίων τα νομίσματα σταθεροποιήθηκαν και σημειώνουν μικρές τάσης ανατίμησης), η προειδοποίηση Ντράγκι πως έξοδος σημαίνει πρώτα εξόφληση και φυσικά οι τοποθετήσεις έγκυρων οικονομολόγων.

Οι ενδογενείς παράγοντες που τροφοδοτούν την φιλολογία για τη δραχμή σχετίζονται με το αδιέξοδο της δεύτερης αξιολόγησης και το εύλογο σύνδρομο του επώδυνου συμβιβασμού και βεβαίως με την «έκρηξη» Ξυδάκη για μια δήθεν ειλικρινή συζήτηση για τη δραχμή. Μπορεί, βέβαια, τα επιχειρήματά του να είναι λογικά, όμως, οι πραγματικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συζήτησης σε περίοδο κρισιακής διαπραγμάτευσης είναι εξαιρετικά επικίνδυνες με δραματικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Αν δε πρόκειται για μια από τις γνωστές επικοινωνιακές καραμπόλες της κυβέρνησης, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα.

Και για να τονίσουμε πόσο επικίνδυνη είναι για την οικονομία μια τέτοια συζήτηση τώρα, φθάνει να αναφερθεί πως υπήρξε προ ημερών άρθρο που καλούσε την εισαγγελία να παρέμβει έναντι όσων αρθρογραφούν υπέρ της δραχμής με βάση σχετική νομοθεσία. Πάντως, την εκδοχή της δραχμής υποστηρίζουν και ορισμένοι έλληνες οικονομολόγοι-καθηγητές, αλλά οι θέσεις τους και κυρίως οι διαδικασίες εξόδου δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένες, εξ αιτίας -ίσως- του μιντιακού χρόνου και χώρου που τους δίδεται.

Βασικά το κύριο επιχείρημα της επιστροφής στη δραχμή είναι ότι έτσι ελέγχεις την νομισματική πολιτική, δηλαδή την ποσότητα χρήματος που μπορείς να ρίξεις στην αγορά για να αναθερμάνεις την παγωμένη οικονομία και τη δυνατότητα διολίσθησης ή και άμεσης υποτίμησης του νομίσματός σου, ώστε να μπορείς να εξάγεις και να παίρνεις συνάλλαγμα για να μπορείς να αγοράζεις πετρέλαιο, φάρμακα κλπ. Το εθνικό νόμισμα σημαίνει για πολλούς αναλυτές χαμηλή ανεργία. Δεν λένε όμως ότι οι εργαζόμενοι θα έχουν πολύ χαμηλή αγοραστική δύναμη, δηλαδή, ο σημερινός μισθός των 400 ευρώ σε δραχμές μπορεί να χάσει αγοραστική δύναμη και να πέσει γρήγορα στα επίπεδα των 100-150 ευρώ!

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση που θα ψηφίσει το νόμο επιστροφής στη δραχμή θα περιλάβει μία διάταξη που θα καθορίζει ισοτιμία 1 ευρώ=1 δραχμή. Αλλά μετά αρχίζει η διολίσθηση για να γίνουν φθηνά τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες (τουρισμός) και να γίνει ελκυστική η χώρα για το ξένο κεφάλαιο. Αυτό όμως έχει και μια άλλη όψη, για την οποία οι δραχμιστές δεν λένε κουβέντα.

Η πρόταση Σόιμπλε και τα απόκρυφα της δραχμής

Πόσο τραγικές θα είναι οι επιπτώσεις στην εξόφληση του χρέους; Γιατί να έρθουν σε μια χώρα φθήνιας να επενδύσουν οι ξένοι, όταν το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν θα έχει κανόνες, διαφάνεια και δικαιοσύνη κ.ο.κ. , καθώς οι μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν επί ευρώ δεν θα γίνουν επί δραχμής…

Κι εδώ έρχεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ήδη από την εποχή Ευάγγελου Βενιζέλου, και λέει, αν το αποφασίσετε, μπορούμε να δούμε ένα χοντρό «κούρεμα» του χρέους (ίσως και 50%), ίσως και ένα πριμ εξόδου της τάξεως των 50 δισ. ευρώ για να στηρίξετε το νόμισμά σας και τις εισαγωγές των αναγκαίων… να σας βοηθήσουμε, τεχνικά, νομικά και ότι άλλο χρειαστεί γιατί η έξοδος θέλει διαπραγμάτευση και είναι εξαιρετικά περίπλοκη στους λογαριασμούς και στα νομικά της.

Εκεί στα ψιλά γράμματα της διαπραγμάτευσης (σσ: Δείτε πόσο δύσκολο είναι το Brexit που δεν αφορά καν στο ευρώ) έρχεται ο Ντράγκι και λέει θέλω τα 76 δισ. ευρώ που έχετε άνοιγμα στην ΕΚΤ, καθώς επίσης και την εκκαθάριση των πληρωμών που έχετε στο διευρωπαϊκό σύστημα target 2. Τι γίνεται με αυτά; Πώς διακανονίζονται; Και κυρίως ποιοι μπορούν να κάνουν τέτοιου τύπου διαπραγματεύσεις;

Και θα σε αφήσει η άλλη πλευρά να περάσεις στον αρχικό νόμο εκτός από το 1 ευρώ = 1 δρχ και τα δάνεια σε ευρώ να γίνουν ισότιμα δάνεια σε δραχμή; Και τι θα κάνεις με τις τράπεζες; Θα τις εθνικοποιήσεις; Θα διαγράψεις τα δάνεια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων; Πού θα βρεις λεφτά για να τις ανακεφαλαιοποιήσεις; Και αν αρχίσεις να τυπώνεις δραχμές ανεξέλεγκτα πού θα πάει ο πληθωρισμός, πού τα επιτόκια και πού η ισοτιμία του νομίσματος; Τι νόμισμα θα έχεις αναφορά, το ευρώ ή το δολάριο;

Ποιος θα διαπραγματευτεί και τι

Η απόφαση για το Grexit μπορεί να γίνει με δυο τρόπους: Είτε με 151 ψήφους στη Βουλή (Σ.Σ: κι εδώ θα ΄ρθουν οι συνταγματολόγοι και θα πουν ότι χρειάζονται 180), είτε με δημοψήφισμα.

Με δημοψήφισμα σημαίνει πως θα υπάρξει χρόνος για πολιτική αντιπαράθεση. Με το που θα τεθεί το θέμα, θα υπάρξει αμέσως παύση πληρωμών, θα αδειάσουν τα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα, ίσως και τα φαρμακεία. Για να περιοριστούν όλα αυτά, η κυβέρνηση θα χρειαστεί να κλείσει τις τράπεζες για όλη την διάρκεια της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Αν είναι απόφαση της Βουλής, αυτή θα πρέπει να παρθεί Παρασκευή μετά το κλείσιμο των τραπεζών και των αγορών και κυρίως, θα πρέπει να έχει ειδοποιηθεί η Κομισιόν να έχει έτοιμη μια 3-4μελή ομάδα διαπραγμάτευσης απέναντι στην αντίστοιχη ελληνική, ώστε η συμφωνία να γίνει και να ολοκληρωθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο σε ένα ποσοστό 85%.

Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί με κόκκινο ότι δεν υπάρχει προηγούμενο εξόδου από το ευρώ, άρα δεν υπάρχει ασφαλής διαδικασία διαπραγμάτευσης. Θα είναι μια διαπραγμάτευση ενός αδύναμου, έναντι των πολλών και ισχυρών. Συνεπώς, έχει τεράστια σημασία ποιο θα είναι το κατάλληλο πρόσωπο που θα διαπραγματευτεί , δηλαδή ποιος θα κυβερνήσει.

Διότι μια άτακτη και αυτοσχεδιστική έξοδος από το ευρώ θα οδηγήσει σε τραγικές καταστάσεις. Στα ψιλά γράμματα των υφιστάμενων συμφωνιών ελλοχεύουν τραγικές παγίδες.

Κι εδώ έρχεται το σχέδιο. Τι απαιτήσεις θα προβάλλει η Ελλάδα και με τι οικονομοτεχνική και νομική τεκμηρίωση; Τι σχέδιο θα έχει αυτός που θα κυβερνήσει;

Οικονομικοί παράγοντες επισημαίνουν πως «αυτοί (και εννοούν όλα τα κόμματα) δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και θα οργανώσουν σχεδιασμένη αποχώρηση από το ευρώ; Είναι όλοι τους άσχετοι και ανίκανοι…».

Πάντως, αν ο εντολοδόχος της εξόδου είναι σοβαρός και ξέρει, θα κάνει πρώτα δέκα κρίσιμες μεταρρυθμίσεις για να δώσει σήμα στις αγορές ότι η έξοδος είναι για να γίνει πύραυλος η χώρα, διαφορετικά το μήνυμα θα είναι πως πρόκειται για έξοδο πολιτικής επιβίωσης με διορισμό κομματικού διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδος, που θα αγοράζει τα ομόλογα που θα εκδίδει η κυβέρνηση για να βολέψει το 1,5 εκατ. άνεργους όπως όπως στο κράτος, το οποίο θα χρειαστεί να γιγαντωθεί και πάλι.

Το οξυγόνο που χρειάζεται η οικονομία παρέχεται είτε με τύπωμα χρήματος, είτε με μεταρρυθμίσεις. Αλλά μεταρρυθμίσεις που δεν είναι οριζόντιες περικοπές συντάξεων, αλλά συντάξεις με ανταποδοτικότητα, χωρίς 45άρηδες ή 55άρηδες συνταξιούχους.

Το ευρώ έχει κανόνες. Ποιος και τι κανόνες θα βάλει στη δραχμή; Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τα γνωρίζει όλα αυτά και γι’ αυτό έχει χάσει τον ύπνο του. Λέγεται δε πως ονειρεύεται έναν τρίτο δρόμο μέσα στο ευρώ, το μονοπάτι του παράλληλου νομίσματος…  

Ξέρεις από Tesla;

Η μεγαλύτερη βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων ψάχνει ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας προκειμένου να πραγματοποιήσει επένδυση ύψους 5 δισ. δολαρίων. Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία προσφέρουν γη και ύδωρ (και ήλιο). Η Ελλάδα γιατί αδιαφορεί;

Του  Κώστα Γιαννακίδη

Η Tesla, η αμερικανική βιομηχανία που κατασκευάζει τα πιο εξελιγμένα ηλεκτρικά αυτοκίνητα στον κόσμο, προτίθεται να πραγματοποιήσει  μία σημαντική επένδυση στην Ευρώπη.

Η εταιρεία σκοπεύει να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο παραγωγής μπαταριών και οχημάτων, αντίστοιχο εκείνου που δημιουργεί στη Νεβάδα. Το ύψος της επένδυσης θα ανέλθει στα 5 δισεκατομμύρια δολάρια και αναμένεται να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Εντάξει, αλλά για ποιο λόγο μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο; Δεν μας ενδιαφέρει. Όμως θα έπρεπε. Η Tesla δεν έχει αποφασίσει, ακόμα, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα θα εγκαταστήσει το εργοστάσιό της. Και καθυστερεί για ευνόητους λόγους. Ακούει προσφορές. Η ολλανδική κυβέρνηση θα καταθέσει επίσημη πρόταση προς την εταιρεία. Αλλωστε εκεί λειτουργεί μία μικρή γραμμή συναρμολόγησης αυτοκινήτων. Ωστόσο αυτή η μονάδα χρειάζεται φθηνή ηλιακή ενέργεια. Για αυτό, άλλωστε, επελέγη και η Νεβάδα στις ΗΠΑ. Συνεπώς η Tesla θα πάει σε ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας. Η Γαλλία και η Ισπανία έχουν ήδη υποδείξει, προς την Tesla, σημεία όπου θα μπορούσε να εγκαταστήσει τη μονάδα παραγωγής. Η Πορτογαλία έχει φτιάξει και group στο facebook με το οποίο διεκδικεί τη φιλοξενία της επένδυσης. Ηδη 49.000 άνθρωποι υποστηρίζουν την προσπάθεια.

Ξέρω πώς ακούγεται φαιδρό, πώς θυμίζει τα της διαστημικής υπηρεσίας, όμως ο Πρωθυπουργός που συνεχώς καλεί τους επενδυτές στην Ελλάδα, θα μπορούσε να ρίξει μία ματιά στο θέμα. Μεταξύ μας, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ο Πρωθυπουργός οφείλει να πάρει το τζετ (που δεν καίει και τίποτα και ίσως ενδιαφέρει την Tesla), να πάει στον επικεφαλής της εταιρείας και να του πετάξει τον χάρτη της Ελλάδας στα πόδια. Να διαλέξει αυτός το σημείο και, εν ανάγκη, να αρχίσουμε εμείς να σκάβουμε με τα χέρια. Βέβαια υπάρχουν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Tesla ενδιαφέρθηκε να έρθει στην Ελλάδα το 2012, τα στελέχη της όμως διέκριναν προβλήματα για αυτό και επέλεξαν τελικά την Ολλανδία.

Διόλου απίθανο να συνέβη κάτι τέτοιο, ακούγεται απολύτως φυσιολογικό. Είναι βέβαια να απορείς πώς άνθρωποι που κάνουν δουλειές δισεκατομμυρίων κοίταξαν προς την Ελλάδα, αλλά λέγεται ότι σε κομβικές στελεχιακές θέσεις υπάρχει ενδιαφέρουσα ελληνική παρουσία. Θα μπορούσε τώρα η Tesla να εξετάσει ενδεχόμενη επένδυση στην Ελλάδα; Μη δουλευόμαστε. Εδώ δεν θα επενδύαμε εσείς και εγώ, γιατί να έρθουν αυτοί; Διότι ακόμα και αν έλεγαν ότι θα κάνουν την τρέλα και το ψυχικό, πρώτα θα μάθαιναν ότι στο σημείο ανέγερσης του εργοστασίου ζει σπάνιο είδος βατράχου που συμμετέχει στη διατροφική αλυσίδα απειλούμενου κορμοράνου. Και μετά θα ήταν η τοπική κοινωνία που θα αντιδρούσε για «το δηλητήριο που ποτίζουν τα παιδιά μας», τη ζημιά στον τουρισμό, την καταστροφή ενός τοπίου απαράμιλλης ομορφιάς. Θα ακολουθούσαν τα συνδικάτα, οι πολιτικοί με το μερίδιο στις προσλήψεις, οι τοπικοί παράγοντες που θα έτριβαν το μουστάκι περιμένοντας να πάει το χέρι προς την τσέπη. Και λίγο πιο κάτω θα στάθμευαν τα πούλμαν της ασυμβίβαστης Αριστεράς που καταγγέλλει το σύρσιμο της χώρας πίσω από τα βρώμικα δολάρια.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αν όντως επιδιώκαμε, ως χώρα, μία εξωστρεφή, αναπτυξιακή διέξοδο, οφείλαμε να έχουμε κινητοποιηθεί όπως για τη συμμετοχή του Αντετοκούνμπο στο All Star Game. Κανένας δεν ενδιαφέρεται. Για την Ελλάδα η Tesla υπάρχει μόνο ως… τα υπερόπλα που είναι κρυμμένα στον Ολυμπο από την ομάδα «Εψιλον». 

Διεθνές λαθρεμπόριο χελιών μέσω Ελλάδας και τεράστια φοροδιαφυγή

Κύκλωμα λαθρεμπορίας χελιών διεθνούς εμβελειας με φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ και ξέπλυμα μαύρου χρήματος εξάρθρωσαν οι ελληνικές Αρχές.

Στο πλαίσιο ευρωπαϊκής επιχείρησης, που διοργανώθηκε από τη Europol σε συνεργασία με την Τελωνειακή Υπηρεσία και τη συνδρομή της Ελληνικής Αστυνομίας, εξαρθρώθηκε κύκλωμα, στο οποίο συμμετείχαν ελληνικές επιχειρήσεις και αφορούσε στην παράνομη διακίνηση του προστατευόμενου είδους χελιών (Anguilla Anguilla) (υαλοχελών) από την Ισπανία στην Ελλάδα, τα οποία στη συνέχεια εξάγονταν παράνομα στην Κίνα.

Το ανωτέρω είδος χελιού απαγορεύεται να εξαχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση βάσει του Κανονισμού (ΕΚ) 338/1997 «για την προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους» (Διεθνής Σύμβαση CITES).

Ειδικότερα, τα χέλια αυτά αλιεύονταν ζωντανά στην Ισπανία λίγο μετά τη γέννησή τους. Στη συνέχεια,συγκεντρώνονταν από ισπανική εταιρεία, η οποία αποτελούσε το επιχειρησιακό κέντρο τoυ κυκλώματος καιμεταφέρονταν με φορτηγό-ψυγείο μέσω Ιταλίας στην Ελλάδα προκειμένου να «ξεκουραστούν» και να οργανωθεί μέσω ελληνικών επιχειρήσεων η μετέπειτα παράνομη εξαγωγή τους στη Κίνα. Οι παραλήπτες στην Κίνα προέβαιναν στην εκτροφή - πάχυνσή τους, και στη συνέχεια τα πωλούσαν προς 1.500 περίπου ευρώ το κιλό,καθώς εκεί αποτελούν εκλεκτό έδεσμα.

Τα κέρδη από την παράνομη αυτή δραστηριότητα ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ και η υπόθεση αυτή αφορά τόσο σε θέματα φοροδιαφυγής, όσο και σε θέματα ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών σήμερα το πρωί, κατόπιν συντονισμένης επιχείρησης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας Τελωνείων Αττικής με τη συνδρομή της Ελληνικής Αστυνομίας,αφού είχαν προηγηθεί ενδελεχείς έρευνες, συνελήφθησαντόσο στο Τελωνείο Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος»,όσο και σε επαρχιακή πόλη, όπου λειτουργούσε η παραλήπτρια εταιρεία, οι εμπλεκόμενοι στην παράνομη διακίνηση. Η ανάκριση συνεχίζεται.  

Πηγή

Bloomberg: Το ΔΝΤ να διαγράψει το ελληνικό χρέος και να αποχωρήσει

Αρθρογράφος του Bloomberg, προτρέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να διαγράψει το χρέος της Ελλάδας και να αποχωρήσει από τη χώρα αφήνοντας «Έλληνες και Ευρωπαίους να βγάλουν άκρη με αυτό το χάλι».

Ο Ινδός Ασόκα Μόντι, που υπογράφει το κείμενο, έχει υπάρξει στο παρελθόν διευθυντικό στέλεχος του ΔΝΤ και συγκεκριμένα του ευρωπαϊκού του τμήματος, ενώ έχει πάρει θέση κατά της λιτότητας.

«Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα αποτέλεσε μια ολοκληρωτική καταστροφή: Ξανά και ξανά, απέτυχε να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα προκαλώντας πόνο στους Έλληνες. Όταν το ΔΣ του Ταμείου συναντηθεί τη Δευτέρα, θα πρέπει να συμφωνήσει να διαγράψει τα χρέη της χώρας και να αποχωρήσει από εκεί.

Το ΔΝΤ δεν έπρεπε καν να ασχοληθεί με την Ελλάδα από την αρχή. Τον Μάρτη του 2010, με την ανησυχία πως η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της οι αγορές είχαν ταραχθεί, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν το ΔΝΤ να μείνει μακριά. Οι Ευρωπαίοι πίστευαν πως η οικονομική βοήθεια του Ταμείου σε ένα από τα δικά τους μέλη, θα σηματοδοτούσε αδυναμία για τη νομισματική ένωση. Ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ - με μια φράση που έμεινε στην ιστορία – το έθεσε ως εξής:

«Αν η Καλιφόρνια είχε πρόβλημα χρηματοδότησης, οι ΗΠΑ δεν θα απευθύνονταν στο ΔΝΤ».

Παρόλα αυτά, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ αποφάσισε πως η παρουσία του ΔΝΤ ήταν το σήμα που χρειαζόταν ώστε να πειστούν οι Γερμανοί πολίτες πως η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη οικονομικής στήριξης και ότι θα επιβληθεί αυστηρή πειθαρχία στο πως θα χρησιμοποιηθεί η εν λόγω χρηματοδότηση. Οι πολιτικές προτεραιότητες της Μέρκελ συνέπιπταν εκείνη την εποχή, με τα συμφέροντα του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος ήθελε απελπισμένα να βγάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από την αφάνεια. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, το ΔΝΤ μετατράπηκε σε όργανο της Ευρώπης –κυρίως της Γερμανίας- στην Ελλάδα.

Τότε ήρθε το κομβικό λάθος: Στη διοίκηση του ΔΝΤ, παρά την αντίδραση αρκετών εκτελεστικών διευθυντών, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πίεσαν για ένα πρόγραμμα διάσωσης, ενάντια στους κανόνες του Ταμείου, που δεν επέβαλε ζημιές στους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας. Η απόφαση στηρίχθηκε στον ψευδή ισχυρισμό πως «η αναδιάρθρωση» του ιδιωτικού χρέους θα πυροδοτούσε μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση.

Έτσι, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ δάνεισαν την Ελλάδα ένα τεράστιο ποσό για να αποπληρώσει τους υφιστάμενους πιστωτές της. Το ελληνικό χρέος παρέμεινε έτσι απαράλλαχτο και βαρύ, ενώ οι πιο ευάλωτοι Έλληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν εξοντωτική λιτότητα ώστε να αποπληρωθούν οι νέοι δανειστές. Η οικονομία γρήγορα και προβλέψιμα περιήλθε σε δίνη. Ακόμη και όταν το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος του, δεν άλλαξε κατεύθυνση. Μια εσωτερική «αυστηρά εμπιστευτική» έκθεση, που δημοσιοποιήθηκε αργότερα, αναγνώριζε πως το πρόγραμμα ήταν γεμάτο «σημαντικές αποτυχίες», μεταξύ των οποίων και η απουσία αναδιάρθρωσης ιδιωτικού χρέους αλλά και της παρατεταμένης λιτότητας.

Όμως το ΔΝΤ ποτέ δεν ανέλαβε την ευθύνη. Αντίθετα, απαιτούσε ακόμα περισσότερη λιτότητα το 2014. Τον Δεκέμβρη, ο λαός εξεγέρθηκε και έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κάτι που έκανε τις απαιτήσεις του ΔΝΤ πιο επίμονες. Σε αυτό το σημείο, οι αποδείξεις πως η στρατηγική αυτή έσπρωχνε την Ελλάδα σε οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάρρευση, ήταν υπερβολικά πολλές. Ήταν σα να απαιτούσες από έναν τραυματία να τρέξει γύρω από το τετράγωνο πριν του προσφέρουμε φροντίδα. Ως συνήθως όμως, η αναπόδραστη ταλαιπωρία χρεώθηκε στην απροθυμία της Ελλάδας να συνεργαστεί.

Ο παραλογισμός αυτός, έφτασε στο απόγειό του, στα μέσα στου 2015, όταν το ΔΝΤ εξέδωσε μια έκθεση που ανέφερε ότι με τις τελευταίες προτάσεις λιτότητας της Ευρώπης, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να αποπληρώσει τα χρέη της. Εκείνη την εποχή, η έρευνα του ΔΝΤ έδειχνε πως η καλύτερη επιλογή θα ήταν η διαγραφή του χρέους και η εγκατάλειψη κάθε δημοσιονομικού μέτρου λιτότητας.Αυτό θα επέτρεπε στη χώρα κάποια ελευθερία να επιστρέψει στην ανάπτυξη και ίσως να προσελκύσει και κάποιες επενδύσεις. Από τη στιγμή που θα ξεκινούσε αυτή η διαδικασία, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ελεύθερη από τους πιστωτές της και να βασίζεται και πάλι σε ιδιώτες επενδυτές, με την σημείωση πως ήταν απόλυτα υπεύθυνοι για τα ρίσκα που έπαιρναν.

Από τότε το ΔΝΤ βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, καθώς επανειλημμένα καλεί τους Ευρωπαίους, να διαγράψουν σημαντικό μέρος του χρέους. Οι Γερμανοί, παρόλα αυτά, αρνούνται οποιαδήποτε σοβαρή διαγραφή. Αντίθετα ακολουθούν μια στρατηγική ελάφρυνσης σε δόσεις καθώς πιστεύουν πως οι Γερμανοί πολίτες δεν θα μπορέσουν να υπολογίσουν το μέγεθος της πραγματικής ελάφρυνσης. Και έτσι η λιτότητα συνεχίζεται, καταπιέζοντας την ανάπτυξη και προκαλώντας επιβάρυνση του ελληνικού χρέους – υπολογισμένο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η τελευταία ανάλυση του ΔΝΤ, που εντάσσεται στις προετοιμασίες για τη συνάντηση της Δευτέρας, λέει πως τα επίπεδα του ελληνικού δημοσίου χρέους θα μπορούσαν και πάλι να γνωρίσουν «εκρηκτική άνοδο».

Αυτή η στρατηγική είναι εντελώς ανόητη. Οι Έλληνες έχουν βιώσει αχρείαστο πόνο. Όσοι μπορούν να φύγουν, φεύγουν, δίνοντας την εικόνα μιας χώρας γερασμένης και έρημης. Κάθε μέρα που περνά, κάνει τις πιθανότητες των δανειστών να πάρουν πίσω τα χρήματά τους και λιγότερες. Οι επενδυτές ανεβάζουν και πάλι τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, καθώς φοβούνται –και σωστά- ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα αδιέξοδο.

Η αγωνία δεν θα τελειώσει εκτός αν το ΔΝΤ βάλει το θέμα στο τραπέζι. Το ΔΝΤ και οι βασικοί του μέτοχοι – Ευρωπαίοι και Αμερικανοί – έκαναν το αρχικό λάθος και το διαιωνίζουν. Ένα σκέτο «mea culpa» δεν είναι αρκετό: Αν θέλουν να αποδειχθούν πραγματικά υπεύθυνοι οι μέτοχοι του ΔΝΤ απαιτείται να αποδεχθούν πραγματικές απώλειες. Αυτό σημαίνει να διαγράψουν το χρέος της χώρας στο Ταμείο και να αφήσουν Έλληνες και Ευρωπαίους να βρουν τη δική τους λύση σε αυτό το χάλι. Αν το ΔΝΤ παραμείνει εμπλεκόμενο, θα καταφέρει μόνο καταστρέψει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία του.»

Πηγή

Κανείς δεν θα κερδίσει αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα

Κανένας δεν έχει να ωφεληθεί από μια χρεοκοπία της Ελλάδας. Αν επικρατήσει η λογική, τότε η χώρα δεν θα βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, εκτιμά ο αρθρογράφος του Reuters Breakingviews, John Foley. Το σενάριο των εκλογών και η στάση της αγοράς.

του John Foley 

Ποιος ωφελείται αν η Ελλάδα κηρύξει χρεοστάσιο; Ούτε οι πιστωτές της, ούτε η «θορυβώδης» κυβέρνησή της. Αυτός είναι ο καλύτερος λόγος για τον οποίον μπορεί να ελπίζει κανείς πως οι τεταμένες συζητήσεις για το αν η χώρα αξίζει την επόμενη δόση από τη διάσωση ύψους 86 δισ. ευρώ θα λήξουν φιλικά, προτού λήξει η προθεσμία αποπληρωμής χρέους ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο. Αν επικρατήσει η λογική, η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι ένα χάλι, όμως όχι στο χείλος του γκρεμού.

Ο λόγος για τον οποίον οι διαπραγματεύσεις της χώρας έχουν τραβήξει τόσο είναι ότι όλες οι πλευρές είναι παράλογες με τον δικό τους τρόπο. Η Γερμανία, ο de facto πρώτος πιστωτής, αρνείται να προχωρήσει, αν δεν προχωρήσει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν και ο διεθνής πιστωτής φέρνει ακόμα λιγότερα στο τραπέζι. Το ΔΝΤ επιμένει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει τοξικές δεσμεύσεις προκειμένου να πετύχει τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να μειώσει τις γενναιόδωρες συντάξεις ή να μειώσει το υπερβολικά υψηλό αφορολόγητο.

Το ερώτημα είναι ποιος θα υποκύψει πρώτος. Αν το ΔΝΤ κάνει πίσω, θα φανεί αδύναμο, αν όμως αποχωρήσει, τότε ο θεσμός θα φανεί σαν να μην ενδιαφέρεται για την Ευρώπη. Η Γερμανία θα έπρεπε να επιστρέψει στο κοινοβούλιό της για να λάβει νέα έγκριση για ένα ανανεωμένο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας -αίτημα ιδιαίτερα περίπλοκο σε μια εκλογική χρονιά.

Αυτό αφήνει την επόμενη κίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πραγματικά αισθάνεται πως οι πιστωτές ζητούν υπερβολικά πολλά, τότε μπορεί να προκηρύξει εκλογές. Αυτό πιθανότατα θα έδινε την εξουσία στη Νέα Δημοκρατία, που ίσως θα μπορούσε να πείσει τους πιστωτές να τηρήσουν ηπιότερη στάση. Εξίσου, όμως, η νέα κυβέρνηση μπορεί απλώς να κληρονομήσει τα ίδια προβλήματα.

Οι επενδυτές δεν υποθέτουν τα χειρότερα. Τα δεκαετή ελληνικά ομόλογα αποδίδουν 7,1 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από τους αντίστοιχους γερμανικούς τίτλους: αυτό το spread εξακολουθεί να είναι μικρότερο απ’ ό,τι ήταν τα τελευταία περίπου δύο χρόνια. Η σχετικά χαλαρή στάση της αγοράς έχει λογική, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε κάνει πίσω, είτε φύγει από την εξουσία -τα δύο πιθανότερα σενάρια.

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει την άμεση χρεοκοπία. Όμως, σε μια χώρα που το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα υποστεί διψήφια ανεργία «για αρκετές δεκαετίες», η όποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση δεν αποτελεί παρηγοριά.       

Πρόστιμα 1 εκατ. ευρώ στον όμιλο Χόντου για «πρακτικές καρτέλ»

Πρόστιμα, το συνολικό ύψος των οποίων ανέρχεται σε 1.053.595 ευρώ, επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού διότι διαπιστώθηκε ότι 8 εταιρίες των αδερφών Χόντου συμμετείχαν σε οριζόντια συμφωνία με αντικείμενο τον καθορισμό των τιμών λιανικής πώλησης των προϊόντων τους, κατά παράβαση των εθνικών και ενωσιακών κανόνων περί ανταγωνισμού.  

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της επιτροπής: «με την υπ' αρ. 636/2017 ομόφωνη απόφασή της, η ολομέλεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού (Ε.Α.) διευθέτησε, κατά την απλοποιημένη νέα διαδικασία Διευθέτησης Διαφορών του άρθρ. 25α του ν. 3959/2011, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, και την υπ' αριθ. 628/2016 απόφαση ΕΑ, την υπόθεση που αφορά σε παράβαση των άρθρων 1 του ν. 703/77 (πλέον ν. 3959/2011) και 81 ΣυνθΕΚ (πλέον 101 ΣΛΕΕ) από τις ακόλουθες οχτώ (8) εταιρίες συμφερόντων των αδελφών XONTOY: α) «HONDOS CENTER A.E.E. ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ», β) «ΑΤΗΝΗ ΧΟΝΤΟΣ Α.Ε.Ε.», γ) «ΧΟΝΤΟΣ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑ Α.Ε.&Β.Ε.», δ) «ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ ΕΙΔΗ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ Α.Ε.&Β.Ε.», ε) «ANSWER A.E.E. ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΩΝ, ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ», στ) «STEP A.E.E. ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΩΝ», ζ) «MAKALDI A.E.E. ΕΙΔΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ» και η) «ΑΦΟΙ Σ. ΧΟΝΤΟΥ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ Α.Β.Ε.Ε.».

Ειδικότερα, με βάση το σκεπτικό της απόφασης, διαπιστώθηκε ότι οι προαναφερόμενες εταιρίες συμμετείχαν σε οριζόντια συμφωνία με αντικείμενο τον καθορισμό των τιμών λιανικής πώλησης των προϊόντων τους, κατά παράβαση των εθνικών και ενωσιακών κανόνων περί ανταγωνισμού. Για την παράβαση αυτή, η Επιτροπή επέβαλε στις εν λόγω εταιρίες πρόστιμα, το συνολικό ύψος των οποίων ανέρχεται σε 1.053.595 ευρώ.

Η απόφαση εκδόθηκε κατά την ως άνω απλοποιημένη διαδικασία, κατόπιν σχετικής εκδήλωσης ενδιαφέροντος και συνακόλουθης οριστικής δήλωσης των εμπλεκόμενων εταιριών για την υπαγωγή τους στη διαδικασία. Στο πλαίσιο αυτό, οι ως άνω εταιρίες αποδέχθηκαν ανεπιφύλακτα τη συμμετοχή τους στην αποδιδόμενη παράβαση, με περιεχόμενο τον εξ αντικειμένου περιορισμό του ανταγωνισμού, κατά την περίοδο Ιουνίου 2003 - Ιουνίου 2006 και για τη συνεργασία και παραδοχή τους αυτή, η Ε.Α. μείωσε τα επιβαλλόμενα πρόστιμα για κάθε εμπλεκόμενη εταιρία κατά 15%, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.

Πρόκειται για την πρώτη απόφαση που εκδίδει η Ε.Α. σύμφωνα με τη νέα Διαδικασία Διευθέτησης Διαφορών (ανάλογη της διαδικασίας settlement που εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για οριζόντιες συμπράξεις καρτελικού χαρακτήρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο).

Στη απλοποιημένη αυτή διαδικασία, οι επιχειρήσεις, σε βάρος των οποίων διεξάγονται έρευνες για συμμετοχή σε οριζόντια καρτελική σύμπραξη και έχουν συλλεχθεί αποδεικτικά στοιχεία προς στοιχειοθέτηση παράβασης των άρθρων 1 του ν. 3959/2011 ή/και του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, αναγνωρίζουν ανεπιφύλακτα τη συμμετοχή τους στην παράβαση και την ευθύνη τους από αυτή, με αντιστάθμισμα την επιβολή μειωμένου προστίμου κατά 15%.

Σκοπός της εν λόγω διαδικασίας είναι η απλοποίηση και επιτάχυνση της διοικητικής διαδικασίας έκδοσης αποφάσεων από την Ε.Α. για σοβαρές οριζόντιες παραβάσεις του δικαίου ανταγωνισμού, καθώς και ο περιορισμός του αριθμού των προσφυγών που ασκούνται κατά των αποφάσεών της ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Και τούτο, προκειμένου να ενισχυθεί η δυνατότητα της Ε.Α. να εξετάζει περισσότερες υποθέσεις, με τους ίδιους πόρους και με λιγότερη διοικητική επιβάρυνση, και να αυξάνει, έτσι, τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της δράσης της».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ  

      

Spiegel: Στην Ελλάδα πεθαίνουν πρόσφυγες, αδιαφορούν κυβέρνηση και ΕΕ

«Μέσα σε μια εβδομάδα πέθαναν πέντε πρόσφυγες σε ελληνικούς προσφυγικούς καταυλισμούς. Η Ευρώπη αγνοεί τη δυστυχία τους. Αντ´ αυτού οι Eυρωπαίοι ηγέτες συσκέπτονται για το πώς η ήπειρος θα απομονωθεί ακόμη περισσότερο» αναφέρει σε σχόλιό της η ιστοσελίδα του Spiegel.

Πριν από μια εβδομάδα οι πρόσφυγες που βρίσκονται στη Σάμο εξέπεμψαν σήμα κινδύνου: «Σας παρακαλούμε! Κάντε κάτι! Δεν έχουμε ψωμί και νερό. Είμαστε άρρωστοι. Δεν υπάρχει γιατρός. Οι άνθρωποι πεθαίνουν!» αλλά όπως παρατηρεί ο αρθρογράφος «ο θάνατος των προσφύγων δεν προκάλεσε καμία αίσθηση. Η Ευρώπη είναι πολύ απασχολημένη με τον εαυτό της ή με τον Ντόναλντ Τραμπ ώστε να αντιληφθεί τι συμβαίνει στα ελληνικά νησιά».

«Πριν από ένα σχεδόν χρόνο υπεγράφη η προσφυγική συμφωνία με την Τουρκία, που υποτίθεται ότι απέβλεπε στην προστασία των προσφύγων. Η διαδρομή από την Τουρκία προς την Ελλάδα μέσω του Αιγαίου έπρεπε να μπλοκαριστεί και να βρεθούν νόμιμοι δρόμοι προς την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία αυτή μετέτρεψε τα ελληνικά νησιά σε φυλακές, όπου σήμερα φυτοζωούν πάνω από 15.000 πρόσφυγες. Ούτε η ελληνική κυβέρνηση αλλά ούτε και η ΕΕ δεν είναι σε θέση ή δεν είναι πρόθυμες να προσφέρουν ένα μίνιμουμ υποδομών για τους πρόσφυγες», σημειώνεται στο δημοσίευμα, το οποίο καταλήγει:

«Δέκα μήνες μετά το κλείσιμο της συμφωνίας αρκετοί είναι οι πρόσφυγες που περιμένουν ακόμη στην Ελλάδα για να καταγραφούν. Τα ελληνικά δικαστήρια αρνούνται να χαρακτηρίσουν την Τουρκία ως "ασφαλή χώρα", ούτως ώστε να επαναπροωθούνται οι πρόσφυγες σε αυτή. (…) Τα ελληνικά νησιά είναι έτσι γεμάτα με πρόσφυγες. Ήδη από το φθινόπωρο οι καταυλισμοί ήταν υπερπλήρεις. Κάθε μέρα φθάνουν κι άλλοι. (…) Θα υπάρξουν ταραχές. Κάποιοι απελπισμένοι πρόσφυγες έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν. Η ΕΕ από την πλευρά της, παρά τα αιτήματα των ανθρωπιστικών οργανώσεων, αρνείται να μεταφέρει τους πρόσφυγες στην ενδοχώρα. Η εκκένωση των χοτσπότ θα θεωρούνταν στις Βρυξέλλες, ως παραδοχή της αποτυχίας της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου».

Πηγή: Deutsche Welle,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Reuters: Ο παράλογος πόλεμος Ελλάδας-πιστωτών απειλεί τη χώρα με χρεοκοπία

Την άποψή του για το πώς μπορεί να λυθεί η διένεξη Ελλάδας - πιστωτών και να κλείσει η αξιολόγηση καταθέτει το πρακτορείο Reuters.

Μάλιστα, προχωρά στην εκτίμηση ότι τελικά δεν συμφέρει κανέναν μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και τονίζει ότι το κεντρικό ερώτημα παραμένει ένα: ποιος θα υποχωρήσει πρώτος.

Αναφέρει συγκεκριμένα το άρθρο:

«​Ποιος θα ωφεληθεί αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει; Ούτε οι πιστωτές της, ούτε η ανήσυχη κυβέρνησή της. Αυτός είναι ο καλύτερος λόγος για να ελπίζουμε ότι οι τεταμένες διαπραγματεύσεις για το εάν η χώρα αξίζει το επόμενο κομμάτι της διάσωσης των 86 δισ. ευρώ θα τελειώσει φιλικά, πριν απαιτηθεί η πληρωμή υποχρεώσεων από την Ελλάδα ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.

» Αν επικρατήσει ο ορθολογισμός, η Ελλάδα θα εξακολουθεί μεν να βρίσκεται σε ένα χάος, αλλά όχι στο χείλος του γκρεμού. Ο λόγος που οι διαπραγματεύσεις της χώρας έχουν συρθεί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ότι όλες οι πλευρές είναι παράλογες, η καθεμία με τον τρόπο της.

» Η Γερμανία, de facto "αρχηγός" των πιστωτών, αρνείται να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, εκτός εάν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάνει το ίδιο - ακόμα κι αν το τελευταίο προσφέρει όλο και λιγότερα στο τραπέζι. Το ίδιο το ΔΝΤ επιμένει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα κάνει τοξικές δεσμεύσεις, προκειμένου να ανταποκριθεί στον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να περικόψει γενναιόδωρες συντάξεις ή να μειώσει το αφορολόγητο.

» Το ερώτημα είναι ποιος θα υποχωρήσει πρώτος. Αν το ΔΝΤ κάνει πίσω θα φανεί αδύναμο, αλλά αν φύγει από το πρόγραμμα θα φανεί σαν να μη νοιάζεται για την Ευρώπη. Η Γερμανία θα έπρεπε να πάρει από το Κοινοβούλιό της νέα έγκριση για ένα καινούργιο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα - ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα ενόψει των εκλογών. Αυτό αφήνει την επόμενη κίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αισθανθεί πραγματικά ότι οι πιστωτές ζητούν πάρα πολλά, μπορεί να προκηρύξει εκλογές.

» Αυτό όμως θα μπορούσε να δώσει την εξουσία στο αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ενδεχομένως θα μπορούσε να πείσει τους πιστωτές μαλακώσουν τη στάση τους. Ομοίως, μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να κληρονομήσει ακριβώς τα ίδια προβλήματα.

» Οι επενδυτές δεν αναμένουν το χειρότερο. Τα 10ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έχουν διαφορά 7,1 εκατοστιαίων μονάδων στην απόδοσή τους σε σχέση με τα γερμανικά ισοδύναμά τους: η διαφορά αυτή είναι ακόμα πιο μικρή από ό,τι σχεδόν όλα τα τελευταία δύο χρόνια. Η σχετικά χαλαρή στάση της αγοράς δικαιολογείται αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω ή αποχωρήσει από την εξουσία - τα δύο πιο πιθανά σενάρια.

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει μια άμεση χρεοκοπία. Αλλά για μια χώρα στην οποία το ΔΝΤ προβλέπει διψήφια ποσοστά ανεργίας "για αρκετές δεκαετίες", οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη λύση δεν αποτελεί μεγάλη ανακούφιση».

Πηγή

«Οχι» από Καρανίκα σε ακύρωση πλειστηριασμού

Την έντονη αντίδραση του συμβούλου επικοινωνιακού σχεδιασμού της κυβέρνησης κ. Νίκου Καρανίκα προκάλεσε η καθιερωμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη των μελών του Συντονιστικού Συλλογικοτήτων ενάντια στους πλειστηριασμούς στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Για την 1η Φεβρουαρίου είχε προγραμματιστεί ο πλειστηριασμός διαμερίσματος 75 τ.μ. σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, που ανήκει στην οικογένεια πρώην υπουργού της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος σήμερα ζει στις Βρυξέλλες. Τον εκπλειστηριασμό του διαμερίσματος απαιτεί ιδιωτική μη συστημική τράπεζα. Παρότι ως γνωστόν οι συμβολαιογράφοι απέχουν από τα καθήκοντά τους σε ό,τι αφορά τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τα μέλη των συλλογικοτήτων δίνουν το «παρών» κάθε Τετάρτη στα δικαστήρια, προκειμένου να αποτρέψουν τη διαδικασία. Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ο πλειστηριασμός άλλης κατοικίας, στον οποίον οι συγκεντρωμένοι δεν είχαν εναντιωθεί, καθώς αφορούσε διαφορά μεταξύ δύο ιδιωτών.

«Εσωσαν οι αριστεριστές των αδιεξόδων άλλο ένα σπίτι πλούσιου», σχολίασε στο Facebook ο κ. Καρανίκας. «Ο συγκεκριμένος ζει Βρυξέλλες και έτσι δεν κατάφερε ο καημένος να είναι στο ειρηνοδικείο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο όμως πρόλαβαν οι αριστεριστές, τα μέλη της ομάδας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έτσι έσωσαν το σπίτι του νεοδημοκράτη βουλευτή του οποίου το όνομα είχε εμπλακεί και στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Μπράβο στο “κίνημα” για το κούνημα και σε ανώτερα». Οπως σημειώνει, τα μέλη των συλλογικοτήτων γνώριζαν την ταυτότητα του ιδιοκτήτη, παρ’ όλα αυτά εναντιώθηκαν στον πλειστηριασμό του σπιτιού του.

Πάντως, σε ισχύ βρίσκεται ρύθμιση που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας έως το τέλος του 2017 με βάση συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια. «Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση προστατεύεται από εδώ και πέρα το 95% των πρώτων κατοικιών, σε αντίθεση με τα χρόνια Σαμαρά και πριν που δεν προστατευόταν καμία!», γράφει ο κ. Καρανίκας, ο οποίος κάλεσε τους πολίτες να... εναντιωθούν στους πλειστηριασμούς του υπόλοιπου 5% των κατοικιών. «Για το 5% πρέπει να υπάρχει κίνημα και κινητοποίηση του κόσμου για να διεκδικεί και να εμποδίζει όσα η κυβέρνηση με τον αγώνα της δεν κατάφερε να εξασφαλίσει». Εκτός βέβαια αν είναι νεοδημοκράτες.

Πηγή

Παραβρώμισε…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Για όποιον είχε το κουράγιο να παρακολουθήσει χτες τη Βουλή δεν υπάρχει αμφιβολία. Η… στάθμη έχει ανέβει πολύ. Και πολύ επικίνδυνα.

Η ευτέλεια από την οποία τρέφονται τα δήθεν «αντισυστημικά» φίδια δεν έχει προηγούμενο. Εξίσου φανερό είναι ότι δεν έχει και πάτο. Εκτός από τον πάτο στον οποίο οδηγούνται οι «σωτήρες μας» κατά πως τους οδηγεί ο κατήφορος.

Σας παρακαλούμε πάρτε τις ομιλίες των βασικών «μονομάχων». Διαβάστε την ομιλία του Καμμένου. Μετά πάρτε την ομιλία του Τσίπρα. Και στη συνέχεια την ομιλία του Μητσοτάκη. Και της Γεννηματά.

Μην αφαιρέσετε τίποτα. Αλλά και μην συμψηφίσετε τίποτα. Απλώς προσθέστε τα. Ναι. Εμείς θεωρούμε ότι λένε όλοι τους την αλήθεια.

Πάρτε, λοιπόν, τις βρωμιές που καταλογίζει ο ένας στον άλλον. Πάρτε τις βρωμιές που αναδύονται από τα λεγόμενα του καθενός για την διαχείριση των άλλων. Συμπληρώστε τα με τις βρωμιές που οι ίδιοι αποκαλύπτουν για τραπεζίτες, για μιντιάρχες, για πολιτικούς τους αντιπάλους.  

Παρακολουθήστε πως στο βούρκο αυτού του όμορφου, ηθικά και αγγελικά πλασμένου κόσμου

η βρωμιά – Ζήμενς τσακώνεται με τη βρωμιά – βοσκοτόπια,

η βρωμιά – Αγροτική με τη βρωμιά – Αττική,

οι κραυγές για τις «οφ σορ της Αυγής» με τις ατάκες για τα «δάνεια του Κήρυκα Χανίων»,

η βρωμιά των γάτων Ιμαλαίων με τη βρωμιά των κομμάτων μπαταχτσήδων, των μιντιαρχών αεριτζήδων και των τραπεζιτών νταβατζήδων.

Μέσα σε όλα αυτά βάλτε και ολίγη από αναφορές σε «ναρκέμπρους». Σε «Κολομβίες», σε «μίζες» και άλλα τέτοια συνηθισμένα στα Αρλεκιν της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και της πολιτικής εντιμότητας.

Και μετά πάρτε τα άπλυτα του ενός με τα οποία προσπαθεί να ντύσει τη γύμνια του ο άλλος – και τούμπαλιν – και προσθέστε τα. Το άθροισμα που θα προκύψει σε αυτό το πλούσιο βεστιάριο με τα μαραμένα φύλλα συκής, δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που περιγράφει μία και μόνο λέξη: ΣΑΠΙΛΑ.

Καλή λευτεριά.