Η Ελλάδα ουραγός στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων

Υποτριπλασιάστηκαν κατά την περίοδο της κρίσης οι ήδη ισχνές άμεσες ξένες επενδύσεις. Ποιοι τομείς καταγράφουν το σημαντικότερο ενδιαφέρον, ποιες χώρες επενδύσουν. Οι χρόνιες αγκυλώσεις και τι πρέπει να γίνει.

Είναι γνωστό, ότι  ουδέποτε η Ελλάδα αποτέλεσε προσφιλή χώρο για την προσέλκυση Ξένων Άμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ).  Ωστόσο, μετά από μια επταετία πρωτοφανούς για τα παγκόσμια δεδομένα ύφεσης, η  διαχρονική αυτή αδυναμία γίνεται περισσότερο εμφανής. Κι αυτό, διότι  σήμερα,  η Ελλάδα έχει περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για μια «επενδυτική άνοιξη» που θα συνέβαλε στην  έξοδο της οικονομίας από την κρίση.

Ωστόσο, παρά τα εθνικά διδάγματα, αλλά και την εμπειρία από τις χώρες που μπήκαν σε προγράμματα προσαρμογής, δεν έχουμε ακόμη συγκλίνει με τα δεδομένα των προηγμένων οικονομικών, αφού το πολιτικό, το διοικητικό και οικονομικό μοντέλο, κάθε άλλο, παρά φιλικό είναι για τις επενδύσεις.

Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος,  οι εισροές ξένων άμεσων επενδύσεων (ΞΑΕ) στην Ελλάδα είναι διαχρονικά πολύ χαμηλές. Την περίοδο από την ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ έως την έναρξη της παγκόσμιας κρίσης το 2008, οι εισροές ΞΑΕ ανήλθαν σε περίπου 15 δισ. ευρώ σωρευτικά, ή 0,9% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο ετησίως.

Κατόπιν, υποτριπλασιάστηκαν σε περίπου 4,5 δισ. ευρώ σωρευτικά την περίοδο της κρίσης, ή 0,5% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο ετησίως, ενώ έκτοτε βελτιώθηκαν μόνο ελαφρά. Συγκριτικά με άλλες ανταγωνίστριες χώρες, την ΕΕ-28 και τη ζώνη του ευρώ, οι εισροές ΞΑΕ στην Ελλάδα υπολείπονται σημαντικά ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Έντονες όμως μεταβολές παρουσιάζει και η σύνθεση των άμεσων ξένων επενδύσεων. Οι εισροές την περίοδο πριν από την κρίση (2001-2008) αφορούσαν στην πλειονότητά τους εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων, εκ των οποίων αρκετές ήταν πρώην δημόσιες επιχειρήσεις. Ένα μικρό ποσοστό αφορούσε πιο παραγωγικές επενδύσεις, όπως τη δημιουργία νέων ή την επέκταση υφιστάμενων επιχειρήσεων.

Αντίθετα, κατά την περίοδο 2009-2012, στη διάρκεια της κρίσης, καταγράφηκε έντονη αύξηση των εισροών ΞΑΕ για ίδρυση εταιρίας ή αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και επιβράδυνση των επενδύσεων για εξαγορές και συγχωνεύσεις.

Την τελευταία τετραετία (2013-2016) τόσο οι μετοχικές ΞΑΕ όσο και αυτές με τη μορφή εξαγορών και συγχωνεύσεων παρέμειναν υποτονικές, εξέλιξη που μερικώς συνδέεται με την αυξημένη πολιτικοοικονομική αβεβαιότητα και τις καθυστερήσεις στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Η Ελλάδα, όμως υστερεί και σε πρωτογενείς (greenfield) ΞΑΕ έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών, οι ΞΑΕ για ίδρυση νέου υποκαταστήματος ήταν μόλις 194 εκατ. ευρώ την περίοδο 2001-2008 (1% των συνολικών) και 178 εκατ. ευρώ την περίοδο 2009-2012 (4%), ενώ παρατηρήθηκε αποεπένδυση ύψους 585 εκατ. ευρώ (-8%) την περίοδο 2013-2015.

Εξίσου αποθαρρυντική είναι η εικόνα που προκύπτει από  στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών,  όπου η αξία των ανακοινωθεισών επενδύσεων σε νέες παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα είναι σημαντικά χαμηλότερη σε σύγκριση με τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης με προγράμματα προσαρμογής ή γειτονικές ανταγωνίστριες χώρες.

Η προέλευση των επενδύσεων

Το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων στην Ελλάδα πραγματοποιείται από χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ και κατευθύνεται στον τομέα των υπηρεσιών. Για την περίοδο 2003-2015, το 85% των συνολικών εισροών ΞΑΕ ήταν στον τομέα των υπηρεσιών, σύνηθες φαινόμενο για τις προηγμένες οικονομίες, και ιδίως σε επιχειρήσεις του χρηματοπιστωτικού κλάδου, οι οποίες απορρόφησαν το 36% του συνόλου των επενδύσεων, ακολουθούμενες από τους κλάδους των τηλεπικοινωνιών και των ακινήτων (15% αντιστοίχως).

Για το σύνολο της περιόδου 2001-2015, το μεγαλύτερο μέρος των εισροών ΞΑΕ στην Ελλάδα προήλθε από χώρες της ΕΕ-28 και συγκεκριμένα από τη ζώνη του ευρώ (περίπου 80%), με τη Γαλλία και τη Γερμανία να αντιπροσωπεύουν από κοινού το ήμισυ των συνολικών ΞΑΕ στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια (2013- 2015) το μερίδιο της ευρωζώνης μειώθηκε αισθητά προς όφελος άλλων χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, όπως οι ΗΠΑ, η Ελβετία και ο Καναδάς.

Σημειώνεται ότι, λόγω του μικρού μεγέθους των ΞΑΕ στην Ελλάδα, η επίδραση μεμονωμένων συναλλαγών επί του συνόλου των ΞΑΕ είναι ιδιαίτερα μεγάλη.

Οι  λόγοι υστέρησης της Ελλάδος στην προσέλκυση ΞΑΕ

Σύμφωνα με την ΤτΕ, τα τελευταία χρόνια το ξένο επενδυτικό ενδιαφέρον παραμένει αποσπασματικό και περιορισμένο, παρά τις προσπάθειες της πολιτείας και των παραγόντων της αγοράς για αντιστροφή της διαχρονικής τάσης των χαμηλών ΞΑΕ στην Ελλάδα.

Συγκυριακοί αλλά και πιο μακροχρόνιοι διαρθρωτικοί παράγοντες ερμηνεύουν την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να προσελκύσει και να αξιοποιήσει σε εντονότερο βαθμό τις ΞΑΕ. Μεταξύ των συγκυριακών παραγόντων, συχνή αναφορά γίνεται από τους ξένους επενδυτές στην οικονομική αβεβαιότητα και το έλλειμμα εμπιστοσύνης στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, καθώς και στην ανάγκη εδραίωσης πολιτικής σταθερότητας και γεωπολιτικής ασφάλειας.

Μεταξύ των πιο μακροχρόνιων διαρθρωτικών παραγόντων, σημαντικά αντικίνητρα για την πραγματοποίηση ΞΑΕ αποτελούν η γραφειοκρατία, η ασάφεια και η αστάθεια του νομοθετικού και ρυθμιστικού πλαισίου, το μη προβλέψιμο φορολογικό σύστημα, καθώς και η ελλιπής προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις στη δικαστική επίλυση των διαφορών. Επιπρόσθετα, δυσλειτουργίες και ακαμψίες στις αγορές εργασίας και προϊόντων αλλά και ανεπάρκεια υλικών και τεχνολογικών υποδομών έχουν καταστήσει την Ελλάδα λιγότερο ελκυστικό προορισμό για ΞΑΕ σε σύγκριση με γειτονικές ή άλλες συγκρίσιμες χώρες της ζώνης του ευρώ. 

Το έλλειμμα διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, το οποίο αποθαρρύνει την προσέλκυση και διατήρηση ξένων στρατηγικών επενδυτών, τεκμηριώνεται από σειρά σχετικών δεικτών που καταρτίζουν οι διεθνείς οργανισμοί.

Την  ίδια στιγμή, είναι προφανές ότι  υψηλότερες ΞΑΕ θα μπορούσαν να μετριάσουν τις επιπτώσεις της ύφεσης στο δυνητικό προϊόν της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες προκύπτουν από την εκροή εκπαιδευμένου προσωπικού (brain drain) στο εξωτερικό, την απαξίωση επαγγελματικών προσόντων λόγω της μακροχρόνιας ανεργίας και τη φθορά του ανενεργού τεχνολογικού εξοπλισμού.

Μέτρα και πολιτικές ενίσχυσης των ΞΑΕ

Σε ένα τέτοιο αρνητικό περιβάλλον, η ανάδειξη νέων επενδυτικών ευκαιριών και η προώθηση ενός σταθερού και φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο θα παρέχει τα κατάλληλα επενδυτικά κίνητρα και θα μειώνει τον επενδυτικό κίνδυνο, θα πρέπει να αποτελέσουν κομβικές προτεραιότητες πολιτικής.

Προς αυτή την κατεύθυνση εκτιμάται ότι θα συντελέσουν τα εξής:

― Η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και η καλύτερη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

― Η ολοκληρωμένη υλοποίηση μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής.

― Η άμεση αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, καθώς η εξυγίανση των εταιρικών και τραπεζικών ισολογισμών θα καταστήσει τις ελληνικές επιχειρήσεις πιο ελκυστικές για τους επενδυτές.

― Η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης. Μερική πρόοδος έχει συντελεστεί προσφάτως με την περαιτέρω απλοποίηση των αδειοδοτικών διαδικασιών, την εισαγωγή ηλεκτρονικών αιτήσεων για την ίδρυση νέας εταιρίας και την αναβάθμιση των υπηρεσιών μίας στάσης (“one-stop shop”) για τις επιχειρήσεις.

― Η δημιουργία ενός ορθολογικού και σταθερού φορολογικού πλαισίου. Η πολυπλοκότητα της φορολογικής νομοθεσίας και οι συχνές τροποποιήσεις της δημιουργούν αβεβαιότητα και σοβαρά αντικίνητρα στους επενδυτές. Σύμφωνα με στοιχεία για το 2016, ο φορολογικός συντελεστής για τις ανώνυμες εταιρίες, ο οποίος ανέρχεται σε 29%, είναι ο τρίτος υψηλότερος μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών-μελών του ΟΟΣΑ (μετά τη Γαλλία με 34,43% και το Βέλγιο με 33%). Ο νέος αναπτυξιακός νόμος (ν. 4399/2016) προβλέπει σταθερό φορολογικό καθεστώς επί μία 12ετία για μείζονες επενδύσεις, σηματοδοτώντας το ενδιαφέρον της πολιτείας να ανταποκριθεί στο πάγιο αίτημα των διεθνών επενδυτών για σταθερή φορολογική μεταχείριση σε μακροχρόνιο ορίζοντα.

― Η εύρυθμη λειτουργία του δικαστικού συστήματος. Μολονότι έγιναν κάποια θετικά βήματα με το νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με την ιεράρχηση στην ικανοποίηση των πιστωτών σε περίπτωση πτώχευσης, παρατηρείται σημαντική υστέρηση για πλήθος άλλων θεμάτων, όπως η νομοθεσία για τις χρήσεις γης, οι όροι δόμησης, η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου και η επαρκής προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Σε αρκετές περιπτώσεις, πρόσθετο εμπόδιο αποτελούν οι συχνές εντάσεις και προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ενώ η δικαστική επίλυση των διαφορών παραμένει χρονοβόρα και περίπλοκη.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση τα πρόσφατα νομοσχέδια που κατατέθηκαν στη Βουλή το 2016 σχετικά με την πτώχευση εταιριών και το χωρικό σχεδιασμό στοχεύουν στην αντιμετώπιση κάποιων από αυτά τα θέματα και, κατ’ επέκταση, στην άρση μερικών αντικινήτρων για τις ΞΑΕ.

― Η ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά προϊόντων με εναρμόνιση της νομοθεσίας και πιο ευέλικτες κανονιστικές ρυθμίσεις. Σύμφωνα με αξιολόγηση που εκπονήθηκε από τον ΟΟΣΑ και άλλες μελέτες για την ανταγωνιστικότητα, oι διαφορές στη νομοθεσία μεταξύ χωρών είναι ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να μειώσει σημαντικά τόσο το διεθνές εμπόριο όσο και τις ΞΑΕ. 

― Η βελτίωση των “διευκολυντών” της επενδυτικής δραστηριότητας (“investment facilitators”), όπως υποδομές, διασυνδεσιμότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας και τηλεπικοινωνίες (ψηφιακά δίκτυα).

― Η διατήρηση υψηλού επιπέδου ανθρώπινου κεφαλαίου και η αναβάθμιση των διοικητικών ικανοτήτων των στελεχών. Αυτό απαιτεί μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης και της αγοράς εργασίας, προκειμένου να υπάρξουν, μεταξύ άλλων, κίνητρα για επαναπατρισμό των νέων εργαζομένων που μετανάστευσαν (“brain regain”), και ενδυνάμωση του πνεύματος ομαδικότητας και συνεργασίας. Με αυτό τον τρόπο θα επιτυγχανόταν αύξηση της ολικής παραγωγικότητας μέσω της αξιοποίησης ενός “δικτύου τεχνογνωσίας” (network of know-how).

Σταμάτης Ζησίμου - euro2day.gr 

Με δύσκολο χρονοδιάγραμμα επιστρέφουν την Τρίτη οι θεσμοί στην Αθήνα

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε στη Βουλή για ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο Eurogroup της 20ης Μάρτιο, κάτι που όμως φαντάζει πολύ δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα.

 Με δύσκολο χρονοδιάγραμμα επιστρέφουν την Τρίτη οι θεσμοί στην Αθήνα

Την Τρίτη αναμένεται να επιστρέψουν στην Αθήνα τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών για να ξεκινήσει η κατάρτιση των νέων αλλαγών σε φορολογικό, ασφαλιστικό και εργασιακά που θα «ξεκλειδώσουν» τη δεύτερη αξιολόγηση.

Ανέφικτο πάντως μοιάζει το χρονοδιάγραμμα που έδωσε την Παρασκευή στη Βουλή ο πρωθυπουργός για κλείσιμο της αξιολόγησης στο Eurogroup της 20ης Μαρτίου. Πιο πιθανός στόχος είναι να ληφθούν αποφάσεις στην επομένη συνεδρίαση, στις 7 Απριλίου.

Τα μέτρα που θα ληφθούν ανέρχονται στο 2% του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η «Καθημερινή» ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τη συγκρότηση διαπραγματευτικής ομάδας η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις με βάση την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.

Ο υπουργός θα μεταφέρει τις προτάσεις της ομάδας στους θεσμούς και αν αυτές απορρίπτονται θα συνέρχεται εκ νέου η διαπραγματευτική ομάδα, μοντέλο που πάντως δε δίνει ευελιξία, αφού για οποιαδήποτε υποχώρηση θα πρέπει να αποφασίζει πρώτα η ομάδα.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας, ο ΥΠΟΙΚ θα συναντάται με τους θεσμούς μόνο για θέματα που αφορούν το δικό του υπουργείο. Ζητήματα που αφορούν άλλα υπουργεία, όπως ενεργειακά ή εργασιακά, θα τα διαχειρίζεται ο αρμόδιος υπουργός.

Ο κ Τσακαλώτος φέρεται να επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονοβόρα διαδικασία, για να μην κατηγορηθεί για υποχωρητικότητα έναντι των θεσμών.

skai.gr

Χουλιαράκης: Μέτρα ελάφρυνσης μόνο αν πιάσουμε τους στόχους

«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το νέο μείγμα πολιτικής που θα προκύψει από την ταυτόχρονη εφαρμογή των περιοριστικών και επεκτατικών δημοσιονομικών μέτρων, αν και συνολικά ουδέτερο, θα οδηγήσει σε επιβάρυνση κάποιων νοικοκυριών και σε ενίσχυση άλλων».

Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ο οποίος παραδέχθηκε ότι ο μηχανισμός δημοσιονομικών μέτρων και αντισταθμιστικών παρεμβάσεων που συμφωνήθηκε στο Eurogoup ενέχει τον κίνδυνο τα βάρη να είναι περισσότερα από τις ελαφρύνσεις.

Η ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους θεσμούς θα μεταθέσει την πίεση από τη ελληνική πλευρά στην πλευρά των πιστωτών, ώστε να κάνουν όσα απαιτούνται προκειμένου να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα και να περιληφθούν τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, είπε επίσης ο κ. Χουλιαράκης.

Όπως δηλώνει, η ένταξη της χώρας στο QE της ΕΚΤ προϋποθέτει την ολοκλήρωση της συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και την παραμετροποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης που καθιστούν το δημόσιο χρέος βιώσιμο.

Η παραμετροποίηση αυτή αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που επιθυμούν ιδιαίτερα η Γερμανία και η Ολλανδία. Εάν κλείσει γρήγορα η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, οι χώρες αυτές δεν θα έχουν κανένα πρόσχημα να καθυστερήσουν την παραμετροποίηση των μακροπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης, αν θέλουν το Ταμείο να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.

«Η ολοκλήρωση λοιπόν της συμφωνίας δεν είναι μόνο αναγκαία για την προστασία της οικονομίας από τους κινδύνους της αβεβαιότητας, αλλά και πολύτιμο εργαλείο έμμεσης πίεσης της χώρας προς του πιστωτές της, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που ο εκλογικός κύκλος των χωρών αυτών λειτουργεί εις βάρος μας. Και για τον αυτό, μια καλή συμφωνία σήμερα είναι προτιμότερη από μια καλύτερη αύριο», τονίζει ο κ. Χουλιαράκης.

Η εκτίμηση της κυβέρνησης είναι πως στη συνέχεια θα ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη στο QE. «Έχουμε την πεποίθηση πως η χώρα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας», δηλώνει ο αναπληρωτής ΥΠΟΙΚ.

«Επιβάρυνση νοικοκυριών»

Ο κ. Χουλιαράκης δεν παραγνωρίζει ότι το τίμημα της συμφωνίας, για κάποιους τουλάχιστον, θα είναι βαρύ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το νέο μείγμα πολιτικής που θα προκύψει από την ταυτόχρονη εφαρμογή των περιοριστικών και επεκτατικών δημοσιονομικών μέτρων, αν και συνολικά ουδέτερο, θα οδηγήσει σε επιβάρυνση κάποιων νοικοκυριών και σε ενίσχυση άλλων».

Επίσης, παραδέχεται ότι ο μηχανισμός που συμφωνήθηκε ενέχει τον κίνδυνο να μην εφαρμοστούν όλα τα μέτρα ελάφρυνσης, σε περίπτωση υστέρησης έναντι του δημοσιονομικού στόχου, σε αντίθεση με τις επιβαρύνσεις που θα υλοποιηθούν, όποιο και αν είναι το δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

«Το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών προβλέπει την ταυτόχρονη νομοθέτηση τόσο περιοριστικών όσο και επεκτατικών μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής ίσου ύψους. Προβλέπει επίσης την εφαρμογή του συνόλου και των δύο αυτών μέτρων ταυτόχρονα και σταδιακά από το 2019 και μετά, υπό την προϋπόθεση πως τα δημόσια οικονομικά παραμένουν σε τροχιά επίτευξης των στόχων πρωτογενών πλεονασμάτων. Σε περίπτωση που προβλέπεται θετική ή αρνητική απόκλιση από τον δημοσιονομικό στόχο του έτους, τα θετικά μέτρα δημοσιονομικής επέκτασης θα αυξάνονται ή θα περιορίζονται κατ’ αναλογία», εξηγεί.

Τέλος, ο αναπληρωτής ΥΠΟΙΚ εκτιμά ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν και τα περιοριστικά μέτρα δεν θα είναι περισσότερα από τις ελαφρύνσεις.

iefimerida.gr

Με τα όχι χτίζονται οι ζωές

Να μάθεις να κλείνεις τις πόρτες από εκεί που τίποτα δε σε κρατάει. Να μη γυρνάς πίσω, να μη ρίχνεις βλέμματα δεύτερα και ματιές λοξές. Να μη σε νοιάζει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Να μην αναλύεις πολλά και να μη σκέφτεσαι το ίδιο πράγμα χίλιες φορές. Το ένστικτό σου πολλές φορές επιλέγει για σένα πριν από σένα.

Ξέρει αυτό που θα σε οδηγήσει, ποιον άνθρωπο θα χωνέψεις και ποιον θα αντιπαθήσεις απ’ το πρώτο λεπτό. Σφίγγει το στομάχι σου και κρατάς στάση αμυντική. Κι ας μη το ξέρεις κι ας μην το καταλάβεις ποτέ. Εκείνο φτιάχνει γύρω σου μια φούσκα προστατευτική και σου κρούει τον κώδωνα. Θα το ‘χεις αισθανθεί κάποιες φορές σε εκείνες τις πρώτες γνωριμίες με φάτσες άγνωστες, με μέρη που δεν έχεις ξαναδεί.

Άλλα σε τραβάνε σα μαγνήτης κι άλλα σε διώχνουν μακριά. Έχουν λευκό μητρώο στο ιστορικό σου. Δε σου έχουν κάνει κάτι, δεν τους ξέρεις αλλά κάτι σου λέει πως δε θες να τους γνωρίσεις. Κάτι στην όψη τους, κάτι στην αύρα τους, κάτι ανεξήγητο σε σπρώχνει σε άλλη κατεύθυνση απ’ τη δική τους.

Άνθρωποι, τόποι, δουλειές που ο οργανισμός σου φωνάζει ένα βροντερό όχι. Όχι μην πας εκεί. Όχι, μην κάτσεις άλλο εδώ. Όχι, δε θα σου κάνει καλό. Τα όχι μας είναι αυτά που μας πάνε ένα βήμα παραπέρα στη ζωή. Τα ναι είναι εύκολα και βολικά. Λες ναι παντού κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Συμφωνείς, γνέφεις καταφατικά κι όλα κυλούν λάδι. Κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε δυσαρεστείται.

Μόνο εσύ που κάνεις τον κουφό σε αυτή την εσωτερική φωνή που ουρλιάζει να φύγεις. Εσύ που επιλέγεις να μείνεις σε μια σχέση τελειωμένη από την ανασφάλειά σου και τη λύπησή σου για τον άλλο. Εσύ που συμβιβάζεσαι σε μια δουλειά που σιχαίνεσαι για να βγάζεις τα προς το ζην. Εσύ που ανέχεσαι λόγια και συμπεριφορές για να μην προκαλέσεις αντιπαραθέσεις.

Εσύ που σκύβεις το κεφάλι κι αφήνεσαι στην μοίρα να σε οδηγήσει όπου εκείνη θέλει. Εσύ που δεν ορίζεις τη ζωή σου, που αφήνεις να την ορίζουν οι φίλοι, οι γονείς, οι συγγενείς, η σχέση σου. Εσύ που δέχεσαι γιατί ξέχασες πως είναι να αρνείσαι.

Ξεχνάς τη δύναμη του όχι. Όχι, δε γουστάρω να βγούμε. Όχι, δεν ανέχομαι να μη με σέβεσαι. Όχι, δε θέλω να είμαι η δεύτερη επιλογή. Μου αξίζει να είμαι η πρώτη. Μου αξίζει να κάνω πράγματα που αγαπώ. Μου αξίζει να επιλέγω τι και ποιος θα μπαινοβγαίνει στη ζωή μου.

Να μάθεις να λες όχι. Να το πιστεύεις και να το εννοείς. Να βάζεις τον εαυτό σου προτεραιότητα και τους άλλους δίπλα σου, συνοδοιπόρους και φίλους. Όσους αξίζουν. Όσους δεν αξίζουν να τους στέλνεις στον αγύριστο. Να μη φοβάσαι να εκτεθείς, να μη φοβάσαι μη μείνεις μόνος. Οι αληθινοί μένουν, τα ψεύτικα φεύγουν.

Με τα όχι χτίζονται οι ζωές γιατί αυτά είναι τα δύσκολα. Αυτά που συνειδητά αποφασίζεις πως δε χωράνε στο δισάκι που κουβαλάς στον ώμο σου και τα πετάς στη διαδρομή. Πετώντας τα βάρη, γίνεσαι ελαφρύτερος και προχωράς με σταθερό βήμα.

Τα ναι είναι για τους χαζούς και τους δειλούς. Κι εσύ δεν είσαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.       

Κατερίνα Χήναρη  

Η Γερμανία κατασκόπευε δημοσιογράφους των BBC, Reuters και NYT

Δημοσιεύμα του Spiegel

Yπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας (BND), σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, κατασκόπευε δημοσιογραφούς μέσων ενημέρωσης ξένων χωρών, όπως του βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου BBC, της αμερικανικής εφημερίδας New York Times και του πρακτορείου Reuters.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα η BND παρακολουθούσε από το 1999 τουλάχιστον 50 νούμερα τηλεφώνου, φαξ ή διευθύνσεων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δημοσιογράφων ή συντακτικών ομάδων. Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει πως είναι άγνωστος ο χρόνος που το παρέμεινε ενεργό το δίκτυο παρακολούθησης. «Εικάζουμε πως δεν είναι πλέον ενεργό, όμως δεν είμαστε βέβαιοι», ανέφερε ο δημοσιογράφος του Spiegel Μάρτιν Κνόμπε όταν ρωτήθηκαν από το Γαλλικό πρακτορείο για την υπόθεση.

Στον κατάλογο των υποκλοπών βρίσκονται «πολλές δεκάδες» νούμερα τηλεφώνων δημοσιογράφων που εργάζονται για λογαριασμό του BBC στα γραφεία του στο Λονδίνο ή το Αφγανιστάν, όπως επίσης και στην ομάδα σύνταξης διεθνών ειδήσεων, το BBC World, γράφει το Der Spiegel, επικαλούμενο «έγγραφα» τα οποία περιήλθαν στη γνώση του. «Απογοητευτήκαμε όταν μάθαμε αυτές τις καταγγελίες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος τύπου του BBC.

Υπό παρακολούθηση ήταν και το νούμερο τηλεφώνου της αμερικανικής εφημερίδας New York Times στο Αφγανιστάν, όπως και τα κινητά και δορυφορικά τηλέφωνα του πρακτορείου Reuters στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν και τη Νιγηρία, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα. Τα έγγραφα που περιήλθαν στην κατοχή του Der Spiegel «δεν καλύπτουν το σύνολο των πρακτικών παρακολούθησης της BND, αλλά μονάχα ένα μέρος. Γι’ αυτό ακριβώς ο κατάλογος ΜΜΕ δεν είναι ενδεχομένως πλήρης», διευκρίνισε ο Κνόμπε.

tvxs.gr

      

Στα 5,26 δισ. η αξία του χρυσού της Ελλάδας: Ανακοίνωση-απάντηση της ΤτΕ σε δημοσίευμα

ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΧΡΥΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Σε διευκρινίσεις για τη διαχείριση του χρυσού προχώρησε η Τράπεζα της Ελλάδος, απαντώντας σε δημοσίευμα.

 Στην ανακοίνωση η ΤτΕ τονίζει πως «η φύλαξη μέρους του χρυσού και εκτός συνόρων αποτελεί διεθνή πρακτική για όλες σχεδόν τις κεντρικές τράπεζες».

Αναφέρει συγκεκριμένα ανακοίνωση της Τραπέζης της Ελλάδος:

«Σε συνέχεια δημοσιεύματος της εφημερίδας "Κυριακάτικη Δημοκρατία", αναφορικά με τη διαχείριση του χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος διευκρινίζεται ότι:

Στην Έκθεση του Διοικητή και ειδικότερα στον Ισολογισμό της δημοσιεύεται ακριβώς το ποσό του χρυσού που κατέχει η Τράπεζα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ.

Το ήμισυ σχεδόν των διαθεσίμων σε χρυσό βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχει μετακινηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το υπόλοιπο φυλάσσεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Τράπεζα της Αγγλίας, στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ και στην Ελβετία.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Ισολογισμού της Τράπεζας (9.2 Απαιτήσεις από τη μεταβίβαση συναλλαγματικών διαθεσίμων στην ΕΚΤ) το ποσοστό του χρυσού, που μεταβιβάσθηκε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Ευρώ και τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ευρωσύστημα, είναι πολύ μικρό συγκρινόμενο με το συνολικό απόθεμα σε χρυσό. Ανάλογη μεταβίβαση έγινε από όλες τις χώρες που μετέχουν στην ζώνη του ευρώ.

Η φύλαξη μέρους του χρυσού και εκτός συνόρων αποτελεί διεθνή πρακτική για όλες σχεδόν τις Κεντρικές Τράπεζες.

Τα αποθέματα χρυσού, που φυλάσσονται στο εξωτερικό, βεβαιώνονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική όλων των κεντρικών τραπεζών.

Τα τελευταία χρόνια καμιά μεταβολή δεν έχει γίνει, με εξαίρεση τη μικρή αυξομείωση λόγω των συναλλαγών της Τράπεζας με το κοινό για αγοραπωλησία χρυσών λιρών.

Η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος το 2003 να πωλήσει 20 τόνους χρυσού από τα συνολικά αποθέματά της εντασσόταν στο πλαίσιο της αποδοτικότερης διαχείρισης του χαρτοφυλακίου της, πολιτική που ακολουθούσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες.

Η ρευστοποίηση αυτή οδήγησε απλώς σε διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας της Ελλάδος και αφορούσε τμήμα της ποσότητας χρυσού που είχε συγκεντρωθεί από τις αγορές νομισμάτων και αναβαθμίστηκε μετατρεπόμενο σε εμπορεύσιμες ράβδους διεθνών προδιαγραφών. Η Τράπεζα της Ελλάδος εξέδωσε αναλυτικές ανακοινώσεις για το θέμα στις 28/08/2003 και 18/09/2003».

Η πρώτη ανακοίνωση της ΤτΕ το 2003

28/08/2003 - Διευκρινίσεις σχετικά με την πώληση 20 τόνων χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος

Η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος να πωλήσει 20 τόνους χρυσού από τα συνολικά αποθέματά της ύψους 147 τόνων εντάσσεται στο πλαίσιο της αποδοτικότερης διαχείρισης του χαρτοφυλακίου της, πολιτική που ακολουθούν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες οι οποίες όχι μόνο δεν επιδιώκουν τη συσσώρευση επιπλέον διαθεσίμων σε χρυσό, αλλά έχουν συνάψει μια "συμφωνία κυρίων" για περιορισμένη και ελεγχόμενη πώληση ποσοτήτων χρυσού από τα διακρατούμενα διαθέσιμά τους. Με τη συμφωνία αυτή, η οποία προβλέπεται να επανεξετασθεί κατά τη λήξη της το Σεπτέμβριο του 2004 και στην οποία δεν συμμετέχει η Τράπεζα της Ελλάδος, επιδιώκεται η αποφυγή μαζικών πωλήσεων χρυσού, οι οποίες θα δημιουργούσαν αναστάτωση στην αγορά χρυσού και μεγάλες διακυμάνσεις στην τιμή του.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με το Καταστατικό της, αγοράζει χρυσά νομίσματα και πλακίδια  χρυσού που πωλούν οι ιδιώτες. Σε αυτή τη μορφή όμως ο χρυσός δεν είναι εμπορεύσιμος και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Γι' αυτό το λόγο η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να αναβαθμίσει ποιοτικά αυτά τα χρυσά νομίσματα και πλακίδια που αγόραζε από το κοινό και να τα μετατρέψει σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών που είναι εμπορεύσιμες. Οι μετατροπές αυτές, που για ευνόητους λόγους έγιναν με απόλυτη μυστικότητα και με τη συνδρομή της Ελληνικής Αστυνομίας, ολοκληρώθηκαν εκτός Ελλάδος, σε οίκους που διέθεταν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και ανάλογη εξειδίκευση. Στα τελευταία πέντε χρόνια έγινε αναβάθμιση 81 τόνων χρυσού σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών από το χρυσό που αγόραζε η Τράπεζα της Ελλάδος με τη μορφή χρυσών νομισμάτων και πλακιδίων. Το ένα τέταρτο από αυτήν την ποσότητα (20 τόνοι) αποφασίσθηκε να πωληθεί προκειμένου να επενδυθεί σε ασφαλείς τοποθετήσεις που αποφέρουν αποδόσεις από 2 - 4% (όπως π.χ. ομόλογα ευρωπαϊκών κυβερνήσεων) έναντι της σχεδόν μηδενικής απόδοσης των τοποθετήσεων σε χρυσό και δεν τίθεται θέμα εκχώρησης του προϊόντος της ρευστοποίησης σε οποιονδήποτε τρίτο, η οποία άλλωστε αποκλείεται και από την ισχύουσα νομοθεσία.

Διευκρινίζεται επομένως ότι η ρευστοποίηση αυτή οδηγεί απλώς σε διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας της Ελλάδος και αφορά τμήμα της ποσότητας χρυσού που είχε συγκεντρωθεί από τις αγορές νομισμάτων των τελευταίων ετών. Οι υψηλότερες αποδόσεις από την τοποθέτηση του προϊόντος της πώλησης του χρυσού, ύψους 207 εκατ. ευρώ, θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα στην Τράπεζα, τα οποία εκτιμάται ότι σε ετήσια βάση θα ανέλθουν σε 5 εκατ. ευρώ περίπου. Το ποσό που αντιστοιχεί στη χρήση του 2003 θα προσμετρηθεί κατά τον υπολογισμό των κερδών της χρήσης, τη διάθεση των οποίων θα αποφασίσει η Γενική Συνέλευση των μετόχων την Άνοιξη του 2004, όπως προβλέπει ο νόμος.

Σημειώνεται τέλος ότι το ύψος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας, σύμφωνα με τον ορισμό  της ΕΚΤ τον οποίο εφαρμόζουν όλες οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ζώνης του ευρώ, ανήρχετο στο τέλος Ιουνίου 2003 στο ισοδύναμο των 4.946 εκατ. ευρώ και κατά την 25η Αυγούστου 2003 (δηλαδή μετά την πώληση των 20 τόνων χρυσού) σε 5.209 εκατ. ευρώ. Πρέπει να διευκρινισθεί ότι, μετά την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στα συναλλαγματικά διαθέσιμα περιλαμβάνεται ο νομισματικός χρυσός και οι απαιτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος σε ξένο νόμισμα(νομίσματα άλλα πλην ευρώ) έναντι κατοίκων χωρών εκτός της ζώνης του ευρώ. Δεν περιλαμβάνονται δηλαδή στα συναλλαγματικά διαθέσιμα οι απαιτήσεις σε συνάλλαγμα ή ευρώ έναντι κατοίκων των άλλων χωρών της ζώνης του ευρώ, οι απαιτήσεις σε ευρώ έναντι κατοίκων χωρών εκτός της ζώνης του ευρώ και η συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο κεφάλαιο και στα σε χρυσό και συνάλλαγμα διαθέσιμα της ΕΚΤ. Επομένως τα συναλλαγματικά διαθέσιμα μεταβάλλονται στην έκταση που τοποθετήσεις σε συνάλλαγμα υποκαθίστανται από τοποθετήσεις σε ευρώ. Άλλωστε έχει διαφοροποιηθεί ριζικά και ο ρόλος των συναλλαγματικών διαθεσίμων κάθε μιας χώρας που συμμετέχει στη νομισματική ένωση, από το γεγονός ότι δεν έχει πλέον κάθε χώρα μεμονωμένα την ευθύνη για τη διαμόρφωση της ισοτιμίας του κοινού νομίσματος, του ευρώ.

Η δεύτερη ανακοίνωση

18/09/2003 - Πρόσθετες διευκρινίσεις σχετικά με την πώληση χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος

Με αφορμή νεότερα δημοσιεύματα σχετικά με την πώληση από την Τράπεζα της Ελλάδος 20 τόνων χρυσού παρέχονται οι εξής συμπληρωματικές διευκρινίσεις:

Ως προς το θέμα της μη δημοσιοποίησης της συγκεκριμένης συναλλαγής σημειώνεται ότι  η πώληση τμήματος της αναβαθμισθείσας ποσότητας χρυσού εντάσσεται στις πράξεις τακτικής διαχείρισης διαθεσίμων οι οποίες δεν δημοσιοποιούνται εκ των προτέρων από τις κεντρικές τράπεζες, καθώς μια τέτοια ενέργεια θα ήταν αντίθετη με τις πρακτικές και τους κανόνες λειτουργίας της αγοράς και θα απέβαινε σε βάρος των συμφερόντων της Τράπεζας. Εξάλλου, κατά την άποψη των Νομικών Υπηρεσιών της την οποία υιοθέτησε η Τράπεζα της Ελλάδος, καμία διάταξη νόμου δεν επιβάλλει μια τέτοια προαναγγελία, ούτε υπάγεται η συγκεκριμένη συναλλαγή στις διατάξεις της χρηματιστηριακής νομοθεσίας που επιβάλλουν την εκ των υστέρων δημοσιοποίηση σημαντικών εταιρικών γεγονότων και πληροφοριών.

Η μη υποχρέωση γνωστοποίησης επιβεβαιώθηκε και από το Νομικό Συμβούλιο της Τράπεζας της Ελλάδος, υπόψη του οποίου κρίθηκε σκόπιμο να τεθεί το θέμα, λόγω των αμφισβητήσεων που εκφράσθηκαν για τον τρόπο χειρισμού του από την Τράπεζα της Ελλάδος και προς άρση κάθε αμφιβολίας.

Ειδικότερα, το Νομικό Συμβούλιο δέχτηκε ομόφωνα ότι η πώληση ποσότητας χρυσού εκ των αποθεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος με σκοπό την επένδυση του προϊόντος της πωλήσεως σε τοποθέτηση που εκτιμάται ως αποδοτικότερη αποτελεί συνήθη πράξη τακτικής διαχείρισης και δεν συνιστά, «νέο σημαντικό γεγονός» κατά την έννοια του άρθρου 5 παράγραφος 5 εδάφιο α΄ του ΠΔ350/1985 (όπως εξειδικεύεται με τα άρθρα 4 και 5 της απόφασης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς 5/204/14.11.2000). Δεν αποτελεί, δηλαδή, γεγονός το οποίο επήλθε στη «σφαίρα της δραστηριότητας της» Τράπεζας και θα μπορούσε, «λόγω των επιπτώσεών του στην περιουσιακή ή οικονομική κατάσταση ή τη γενική πορεία των υποθέσεων» της Τράπεζας, να είχε προκαλέσει «σημαντική διακύμανση των τιμών των μετοχών της», ώστε να υφίσταται η κατά τις ως άνω διατάξεις υποχρέωση ενημέρωσης.

Επιπλέον, επειδή δεν καλύφθηκε από τον ημερήσιο Τύπο το μέρος των δηλώσεων της Διοίκησης πουανεφέρετο στους λόγους που οδήγησαν στην αύξηση του στοιχείου του Παθητικού της Τράπεζας της Ελλάδος «Υποχρεώσεις εντός του Ευρωσυστήματος» σε ευρώ, παρέχονται οι ακόλουθες διευκρινίσεις: Ο λογαριασμός αυτός, μετά την ένταξή μας στο Ευρωσύστημα τον Ιανουάριο του 2001, χρησιμοποιείται για το διακανονισμό των  διασυνοριακών συναλλαγών των τραπεζών, των ιδιωτών, ιδιωτικών επιχειρήσεων και του δημόσιου τομέα που συνδέονται με την άσκηση της νομισματικής πολιτικής, τις τρέχουσες συναλλαγές και την κίνηση κεφαλαίων. Η αύξηση του σχετικού κονδυλίου αντισταθμίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος με τη μείωση ενός άλλου στοιχείου του Παθητικού που αφορούσε τις υποχρεωτικές καταθέσεις των τραπεζών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η απελευθέρωση αυτών των δεσμευμένων καταθέσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων συνολικού ποσού 12,5 δισεκ. ευρώ, πραγματοποιήθηκε σταδιακά κατά τα έτη 2001 και 2002 λόγω της ένταξης της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Επί των καταθέσεων αυτών η Τράπεζα της Ελλάδος κατέβαλλε τόκους, με επιτόκιο το οποίο για το έτος 2000 ανήλθε σε 5,38%. Κατά το υπόλοιπο μέρος ο λογαριασμός αυτός επηρεάσθηκε από καθαρές πληρωμές που συνδέονται με το ισοζύγιο πληρωμών. Το ύψος του λογαριασμού που διαμορφώθηκε σε  18,2 δισεκ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου 2002 και 16,3 δισεκ. ευρώ στο τέλος Ιουλίου 2003 αντικρίζεται από επενδύσεις και άλλες τοποθετήσεις που εμφανίζονται στο Ενεργητικό της Τράπεζας της Ελλάδος, οι αποδόσεις των οποίων υπερβαίνουν το κόστος με το οποίο επιβαρύνεται η εν λόγω υποχρέωση προς το Ευρωσύστημα (σήμερα 2% περίπου). Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει τη δυνατότητα να μειώσει ή και να μηδενίσει άμεσα αυτή την υποχρέωση με ρευστοποίηση αποδοτικών στοιχείων του Ενεργητικού. Μια τέτοια ενέργεια εκτιμάται ότι θα επέφερε απώλεια εσόδων της τάξης των 88 εκατ. ευρώ για το 2002 και θα ήταν αντίθετη με την αποτελεσματική και συνετή διαχείριση του χαρτοφυλακίου της.

Επομένως, είναι πρόδηλο ότι ουδεμία πίεση ασκείται από τις υποχρεώσεις εντός του Ευρωσυστήματος η δε πώληση χρυσού δεν συνδέεται με το σχετικό λογαριασμό και δεν επηρέασε το υπόλοιπό του καθόσον το προϊόν της επανατοποθετήθηκε σε ομόλογα.

Αναλυτικά οι χώρες με τα μεγαλύτερα επίσημα αποθέματα χρυσού (σε παρένθεση το ποσοστό των συναλλαγματικών διαθέσιμων σε χρυσό):

1. ΗΠΑ 8.113,5 τόνοι (72,2%)

2. Γερμανία 3.381 τόνοι (66,3%)

3. Ιταλία 2.451,8 τόνοι (64%)

4. Γαλλία 2.435,6 τόνοι (60,1%)

5. Κίνα 1.762,3 τόνοι (1,8%)

6. Ρωσία 1.392,9 τόνοι (13%)

7. Ελβετία 1.040 τόνοι (6%)

8. Ιαπωνία 765,2 τόνοι (2,1%)

9. Ολλανδία 612,5 τόνοι (54,6%)

10. Ινδία 557,7 τόνοι (5,4%)

iefimerida.gr 

Ο κόσμος χάνεται και... η κυβέρνηση χτενίζεται!

Του  Θάνου Οικονομόπουλου

Αλήθεια, ποιες διευκρινίσεις έδωσε, ποιες λεπτομέρειες αποκάλυψε ακριβώς ο κ. Τσίπρας στην Βουλή, απαντώντας στην πολύ συγκεκριμένη ερώτηση που του έκανε ο κ. Λεβέντης, αναφορικά με την «συμφωνία» (με την οποία τερματίζεται η λιτότητα, αποκλείονται νέα μέτρα, η χώρα γυρίζει σελίδα κ.λ.π, κ.λ.π...) που υποτίθεται ότι επετεύχθη στο Εurogroup;

Γιατί για τον μέσο νοήμονα πολίτη που παρακολούθησε την πρωθυπουργική απάντηση (αλλά και για τον κ. Λεβέντη, όπως ο ίδιος τόνισε), το μόνο σαφές είναι ότι ο κ. Τσίπρας, “απαντώντας” στον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων, περιορίσθηκε να... επιτεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή ο πρόεδρος της ΝΔ δεν υπέβαλλε αυτός ερώτηση αλλά και δεν ήταν παρών στην συζήτηση! Τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω...

Είχαμε πάρει, βέβαια, μια πρόγευση της “επιχειρηματολογίας” της κυβέρνησης για να στηρίξει την εθνικά περήφανη νίκη της στις Βρυξέλλες, από την τοποθέτηση του αρμόδιου κ. Τσακαλώτου, μια μέρα πριν, πάλι στην Βουλή: πρόδηλα εκνευρισμένος όχι μόνο δεν υπερασπίσθηκε την “συμφωνία” του, όχι μόνο αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες για το τι προβλέπει, αλλά και τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι “την ευθύνη για τα όσα συμφωνήθηκαν στο eurogroup την έχει συνολικά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, και πως ο ίδιος “δεν σκοπεύει να γίνει Ιφιγένεια ή Βαρουφάκης...”. Αν ήταν να πει κάτι περισσότερο, θα έπρεπε να κάνει χαρακίρι...

Ο Λεβέντης ρώτησε, με την συνήθη (και ενίοτε μπρούτα) ευθύτητα και απλότητα που συνηθίζει, τον πρωθυπουργό να εξηγήσει στην Βουλή και την κοινωνία ποιο το νόημα αλλά και το πρακτικό αποτέλεσμα να λες θα πάρω 3,6 δισ μέτρα που με πιέζουν οι δανειστές, αλλά... δεν θα επιβαρυνθεί κανείς επειδή όσα πάρω από τον κόσμο με το ένα χέρι, θα... του τα δώσω με το άλλο; Και, πέραν αυτής της “λογικής” του Πίθου των Δαναΐδων, πώς ισχυρίζεται ότι τα “αντίμετρα” θα νομοθετηθούν προκαταβολικά και ταυτόχρονα με τα μέτρα, από την στιγμή που οι δανειστές ξεκαθάρισαν ότι πρώτα θα υπάρξουν τα μέτρα (και για μετά το 2018), και ύστερα και μόνο υπό την προϋπόθεση ότι τα νέα μέτρα θα έχουν αποδώσει δυνατόν να υπάρξουν τα “αντίμετρα”, πάντα με την αίρεση ότι αυτά θα συζητηθούν και θα τύχουν της έγκρισης των θεσμών;

Ο πρωθυπουργός, του απάντησε ότι... καλά κάνει και ρωτάει, συγκεκριμένη απάντηση... δεν έχει (αλλά είναι “ανοικτός να κουβεντιάσουν τους τρόπους...”), “πάντως το όποιο πλεόνασμα που προβλέπεται(:) για το '18, θα μεταφερθεί και στο 2019(;)...” και ξέσπασε λέγοντας “αλλά το θέμα είναι γιατί δεν υπέβαλλε ερώτηση εδώ στην Βουλή ο Μητσοτάκης!”, ο οποίος μάλιστα αποπειράθηκε να υπονομεύσει την συμφωνία, επισκεπτόμενος λίγες μέρες πριν το eurogroup την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε...!

Μ' άλλα λόγια: Άστα κάτω, που τα πας; Τσάκα τα και τρέχα...”, ή όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο, “ναι, αλλά κι' εσείς γιατί βασανίζετε τους νέγρους;”

Ίσως πιο σαφής (και ειλικρινής...) για το τι πρόκειται να συμβεί, να είναι ο κ. Κουρουμπλής. Ο οποίος σε δηλώσεις του είχε διευκρινίσει ότι “και να πάρουμε μέτρα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα εφαρμόσουμε κι' όλας!” Δυο χρόνια τώρα, οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το ν' αγοράζουν χρόνο για να παραμένουν -με όποιο κόστος για την χώρα- στην εξουσία. Δεν πάνε να λένε οι “θεσμοί” ότι δεν υπήρξε καμιά πολιτική συμφωνία και οι συζητήσεις επί των κρίσιμων “λεπτομερειών” έπονται -γιατί και οι δανειστές, για τους δικούς τους προεκλογικούς λόγους, αγοράζουν χρόνο για να μας... “περιποιηθούν” αργότερα και ακριβότερα. Αυτοί, το χαβά τους!

Διαβάστε και λίγο Θανάση Καρτερό στην “Αυγή”, για να καταλάβετε ότι ο σκοπός (η πάση θυσία κατάληψη και παραμονή στην εξουσία) αγιάζει τα μέσα! Ακόμη και τα...ψεκασμένα!

iefimerida.gr

   

Το Βερολίνο «ξανακοιτάζει» το πλεόνασμα

Παρά τα πολλά ανοικτά θέματα που θα πρέπει να κλείσουν τις επόμενες εβδομάδες στην Αθήνα, αυτά που αξιολογούν στις Βρυξέλλες ως τα «δύσκολα» μέτωπα είναι ο καθορισμός των πρωτογενών πλεονασμάτων και ο προσδιορισμός των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους που θα εξασφαλίσουν και τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρόγραμμα. Μετά τη συνάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ με την επικεφαλής του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, Βρυξέλλες και Βερολίνο νιώθουν μεγαλύτερη σιγουριά ότι το Ταμείο θα συμμετάσχει σε ένα νέο πρόγραμμα με την Ελλάδα με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί στο Εurogroup του Μαΐου, σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαϊκών πηγών.

Οι εκτιμήσεις, μετά τη συνάντηση των δύο ισχυρών κυριών, είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ θα διατηρηθεί για «σημαντικά λιγότερο» από 10 χρόνια, που ήταν η πρωταρχική θέση του Βερολίνου, αλλά σίγουρα περισσότερο από 3 χρόνια. Ευρωπαίος αξιωματούχος έλεγε στην «Κ» ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα, το ύψος και ο χρόνος διατήρησής τους, μετά τη λήξη του προγράμματος, έχουν λίγο-πολύ συμφωνηθεί, αλλά θα αποτελέσουν επισήμως θέμα προς συζήτηση όταν επιτευχθεί η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement). Συγχρόνως μετά τη συνάντηση Λαγκάρντ και Μέρκελ, είναι ξεκάθαρο ότι το Βερολίνο θα δεχθεί κάποια περαιτέρω συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους που θα επιτρέψουν στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ να εγκρίνει την έναρξη νέου προγράμματος με την Ελλάδα. Κάτι το οποίο ζήτησε το Ταμείο και την Πέμπτη.

Τα επόμενα άμεσα, όμως, βήματα που πρέπει να γίνουν είναι τα εξής:

1. Επιστρέφουν οι θεσμοί στην Αθήνα και συμφωνούν στο τελικό ποσό των μέτρων που θα χρειαστεί να πάρει η κυβέρνηση για επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Η εκτίμηση είναι ότι τα μέτρα θα είναι κατά τι λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ, καθώς η δημοσιονομική υπεραπόδοση του 2016 θα μειώσει το τελικό ποσό των μέτρων. Το πόσο θα οριστικοποιηθεί από τους θεσμούς, οι οποίοι θα πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το ύψος του, κάτι που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν όλο το προηγούμενο διάστημα. Παρά τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει την Ε.Ε. και το ΔΝΤ στις προβλέψεις τους, την ερχόμενη εβδομάδα θα πρέπει να καταλήξουν και οι δύο σε ένα κοινό νούμερο. Σε αυτή τη συζήτηση όμως είναι ξεκάθαρο πως το ΔΝΤ έχει το «πάνω χέρι», όπως λέει Ευρωπαίος αξιωματούχος στην «Κ».

2. Οι θεσμοί θα πρέπει να συμφωνήσουν στα μέτρα που θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση μετά τη λήξη του προγράμματος. Υπολογίζεται ότι χονδρικά θα είναι 1% του ΑΕΠ μέτρα για το ασφαλιστικό και 1% του ΑΕΠ για φορολογικό. Συγχρόνως θα συμφωνηθούν και τα αναπτυξιακά μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ αν η Ελλάδα ξεπεράσει τους στόχους της για το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2019. Αν π.χ. το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπεραστεί κατά 1%, τότε θα ληφθούν αναπτυξιακά μέτρα 0,5% στον τομέα των φοροελαφρύνσεων και 0,5% στον τομέα των ασφαλιστικών, πολύ πιθανό ενισχύοντας το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Και οι δύο κατηγορίες μέτρων θα πρέπει να προνομοθετηθούν τώρα.

3. Ενώ είναι οι θεσμοί στην Αθήνα η κυβέρνηση θα πρέπει να διαπραγματευθεί και το νέο πρόγραμμα με το ΔΝΤ, το λεγόμενο MEFP, το οποίο θα έχει προαπαιτούμενα που η Αθήνα θα πρέπει να υλοποιήσει για να εξασφαλίσει ένα νέο πρόγραμμα με το Ταμείο, διαφορετικά από αυτά που θα συμφωνήσει με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αν αυτά συμφωνηθούν, υπάρχει συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο. Αυτό δεν αναμένεται να έχει συμβεί μέχρι το επόμενο Eurogroup στις 20 Μαρτίου, σύμφωνα με εκτιμήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων.

4. Μετά την τεχνική συμφωνία θα πρέπει να γίνει η πλέον δύσκολη συμφωνία στην οποία θα οριστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα για τα χρόνια μετά τη λήξη του προγράμματος, καθώς και η περαιτέρω διευκρίνιση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Παρόλο που μπορεί μέχρι το Eurogroup στις 7 Απριλίου να έχει επιτευχθεί συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, επειδή το συγκεκριμένο θα έχει τη μορφή άτυπου με πρόγραμμα στο οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια για μακρές συζητήσεις δεν αναμένεται να ληφθούν εκεί οι τελικές αποφάσεις.

Οι βασικοί πρωταγωνιστές θα βρεθούν στη συνέχεια στην Ουάσιγκτον, 20-21 Απριλίου, για την εαρινή συνάντηση του ΔΝΤ. Εκεί θα έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν περισσότερο για πρωτογενή πλεονάσματα και χρέος πριν από το Eurogroup του Μαΐου, οπότε πλέον αναμένονται και οι τελικές αποφάσεις.

kathimerini.gr

Spiegel: Πιθανό τέταρτο μνημόνιο για την Ελλάδα -Χωρίς το ΔΝΤ

Φωτιές έχει ανάψει στη Γερμανία η αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης και το ενδεχόμενο επιβολής νέου μνημονίου χωρίς το ΔΝΤ.

Το Spiegel αναφερόμενο στις εκτιμήσεις που έχουν διατυπωθεί για πιθανό νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ διερωτάται: «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο αντί Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

Οπως εξηγεί το Spiegel «Μέρκελ και Σόιμπλε δεν έχουν πλέον ψευδαισθήσεις: δεν μπορούν να ελπίζουν μελλοντικά στη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εάν η Ευρωζώνη πέσει σε αναταράξεις. Σε ενδεχόμενες νέες κρίσεις οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους».

Προειδοποιεί μάλιστα ότι αυτές οι κρίσεις θα μπορούσαν να έρθουν πολύ πιο γρήγορα από όσο πιστεύει κανείς.

«Στο υπουργείο Οικονομικών, οι ειδικοί του Σόιμπλε δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος θα καταφέρει μόνη της να δανειστεί χρήματα από τις αγορές. Η συνέπεια: ένα τέταρτο πρόγραμμα είναι πιθανό – και σε αυτό δεν πρόκειται να συμμετάσχει πια το ΔΝΤ».

Süddeutsche Zeitung: Η κρίση στην Ελλάδα αναζωπυρώνεται

«Και πάλι η Ελλάδα» είναι ο τίτλος άρθρου που δημοσιεύει η Süddeutsche Zeitung και σχολιάζει: «Όταν ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέει στους Έλληνες ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να παραμείνουν στην Ευρωζώνη δεν βοηθάει και πολύ. Θα βοηθούσε πολύ περισσότερο εάν όλοι επικεντρώνονταν στην ουσία αντί να κάνουν προεκλογικό αγώνα. Η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας έχει κουραστεί από τις μακροχρόνιες διαφωνίες ανάμεσα στην Αθήνα, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον. Η καθημερινότητά τους πλήττεται από τη μεγάλη ανεργία, τους αυξανόμενους φόρους και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Κυρίως οι νέοι είναι απογοητευμένοι και εγκαταλείπουν τη χώρα».

Και η εφημερίδα καταλήγει: «Η κρίση στην Ελλάδα αναζωπυρώνεται. Τώρα απαιτείται περιορισμός των ζημιών. Παρά τις διαφωνίες οι δανειστές θα πρέπει να βρουν τα μέσα ώστε η Ελλάδα να μην χρειαστεί ένα τέταρτο πρόγραμμα. Εάν η Ελλάδα καταφέρει αυτό το χρόνο να ενταχθεί στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ και καταργήσει τους έλεγχους κεφαλαίων, θα μπορούσε αυτό το σενάριο να μην πραγματοποιηθεί».

Πηγή: DW

Πολ Καζαριάν: Το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερο -Είναι μόνο 132 δισ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΙΔΕΩΝ

Το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερο απ’ όσο περιγράφεται, εξήγησε ο αμερικανός επενδυτής ελληνικών ομολόγων Πολ Καζαριάν, σε μια πρωτότυπη συνάντησή του με Ελληνες βουλευτές την οποία διοργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Στην εκδήλωση το «παρών» έδωσαν οι Αδωνις Γεωργιάδης, Γιάννης. Βρούτσης, Γιάννης Μανιάτης, Γιάννης Κουτσούκος και Γιώργος Μαυρωτάς, οικονομολόγοι όπως ο Γκίκας Χαρδούβελης, ο Πάνος Τσακλόγλου, ο Γιώργος Ζανιάς και ο Γ. Προκοπάκης και πολλοί δημοσιογράφοι.

Η Ελλάδα υπολογίζει εσφαλμένα το χρέος της

Αυτό που υποστήριξε ο κ. Καζαριάν είναι ότι, με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, εδώ και χρόνια η Ελλάδα υπολογίζει με εντελώς εσφαλμένο τρόπο το χρέος της. Οχι μόνον λόγω του διαρκώς μειούμενου ΑΕΠ της. Αλλά κυρίως γιατί, έχοντας διασφαλίσει ασυγκρίτως χαμηλότερα επιτόκια από οποιαδήποτε άλλη χώρα, το χρέος της βάσει των διεθνών προτύπων πρέπει να εκτιμηθεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Με αυτό το σκεπτικό, ο κ. Καζαριάν υποστήριξε ότι το ελληνικό χρέος ανέρχεται σήμερα σε μόλις 75% του ΑΕΠ της (132 δισ. ευρώ) και όχι σε 184% (325 δισ. ευρώ), όπως το παρουσιάζει το ΔΝΤ. Αφησε έτσι να εννοηθεί ότι αν η Ελλάδα ξεκινούσε μια διεθνή καμπάνια εξηγώντας την εσφαλμένη εικόνα του χρέους της, η έξοδός της στις αγορές θα ήταν θέμα χρόνου, εφόσον βέβαια οι διεθνείς παίκτες πείθονταν ότι η Αθήνα είναι αποφασισμένη να προβεί σε μεταρρυθμίσεις που διευκολύνουν τις επενδύσεις.

Καζαριάν με Μητσοτάκη σήμερα

Η επιχειρηματολογία Καζαριάν δικαιώνει ασφαλώς τη διαχρονική επιχειρηματολογία Βενιζέλου ως προς τη μείωση του χρέους που επετεύχθη με το PSI επί κυβερνήσεως Σαμαρά, ενώ υπογραμμίζεται ότι τον εν λόγω τρόπο υπολογισμού του χρέους γνωρίζει και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. Ας σημειωθεί ότι ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής θα συναντήσει σήμερα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σε ανακοίνωσή του ο Κύκλος Ιδεών αναφέρει:

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσίασε τον Πολ Καζαριάν που επανέλαβε συνοπτικά τις θέσεις του σε σχέση με το πραγματικό μέγεθος του ελληνικού δημοσίου χρέους, το οποίο σε όρους παρούσης αξίας, μετά την παρέμβαση του 2012 κινείται σε επίπεδα σαφώς χαμηλότερα του 100% του ΑΕΠ, καθώς το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει την ιδιομορφία μιας μεγάλης διαφοράς μεταξύ ονομαστικής και παρούσης αξίας. Ανέλυσε διεξοδικά τα μεθοδολογικά σφάλματα που επαναλαμβάνονται στις αναλύσεις βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ, οι οποίες παρουσιάζουν διαχρονικά ανεξήγητα αριθμητικά  άλματα και επανέλαβε τη θέση  ότι αν εφαρμοστούν οι διεθνείς λογιστικοί κανόνες που εφαρμόζονται σε πάρα πολλές χώρες και πολλούς διεθνείς οργανισμούς, η Ελλάδα εμφανίζεται με καλύτερες επιδόσεις από πολλές άλλες συγκρίσιμες χώρες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ζήτησε να εστιαστεί η συζήτηση στο μεγάλο θέμα του σωστού υπολογισμού των μεικτών χρηματοδοτικών αναγκών από τώρα έως την εξόφληση του χρέους το 2060. Από την άποψη αυτή ο Paul Kazarian παρουσίασε τις επεξεργασίες που έχει πραγματοποιήσει το επιτελείο του για την έννοια των προσαρμοσμένων μεικτών χρηματοδοτικών αναγκών, η οποία βασίζεται στον διαχωρισμό αφενός μεν του βραχυπροθέσμου δημοσίου χρέους, που περιλαμβάνει τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου και τα repos, αφετέρου δε του μεσομακροπρόθεσμου δημοσίου χρέους, που περιλαμβάνει κυρίως ομόλογα και δάνεια. Με αυτό το κριτήριο η Ελλάδα εμφανίζει μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες που κινούνται στο επίπεδο του 5,5 % του ΑΕΠ και βρίσκονται πολύ μακρυά από το όριο και του 15% και του 20% του ΑΕΠ που έχει χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ στις τελευταίες μελέτες βιωσιμότητας του χρέους.

Ο κ. Βενιζέλος ζήτησε επίσης να εστιαστεί η ανάλυση του Paul Kazarian στο ζήτημα του επιδιωκόμενου μικρότερου πρωτογενούς πλεονάσματος, καθώς αυτό είναι που μπορεί να προσφέρει δημοσιονομικό χώρο για ανάπτυξη και πρωτοβουλίες αναζωπύρωσης της πραγματικής οικονομίας, κάτι το οποίο προφανώς συνδέεται με το επίπεδο τόκων που καταβάλει για την εξυπηρέτηση του χρέους το ελληνικό δημόσιο και θα καταβάλει μέχρι το 2060, όχι επί τη βάσει υποθέσεων αλλά επί τη βάσει πραγματικών δεδομένων.

Εξελίχθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην οποία πήραν μέρος πάρα πολλοί από τους προσκεκλημένους με ερωτήσεις και παρατηρήσεις επιστημονικές, πολιτικές και δημοσιογραφικές. Η σύνοψη των συμπερασμάτων αυτής της συζήτησης είναι ότι απαιτείται το ESM, που είναι ο κύριος δανειστής της χώρας και κατέχει περίπου το 85% του ελληνικού δημοσίου χρέους, να παρουσιάσει τη δική του ρεαλιστική μελέτη βιωσιμότητας του χρέους (DSA ) με βάση τα πραγματικά δεδομένα και  όχι μακροπρόθεσμες  υποθέσεις που υπερβαίνουν τη δεκαετία και είναι αμιγώς εργαστηριακές. Από την άποψη αυτή  ο ρόλος του Klaus Regling, του οποίου η θητεία ανανεώθηκε για άλλα πέντε χρόνια, είναι καθοριστικός, γιατί μια τέτοια μελέτη βιωσιμότητας του χρέους θα μπορούσε να αποτελέσει το θεμέλιο για μια στρατηγική για το χρέος που θα μετεξελιχθεί σε στρατηγική πραγματικής εξόδου της Ελλάδας από την περιδίνηση της κρίσης και των μνημονίων.

Το δεύτερο συναφές συμπέρασμα είναι ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι πολιτικό γιατί η άρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να παραδεχθεί αυτό που πράγματι συνέβη το 2012 και να «αντιληφθεί» το πραγματικό μέγεθος του χρέους στερεί τη χώρα από πολύ ισχυρά διαπραγματευτικά επιχειρήματα και επιτρέπει στους εταίρους να αναβάλουν διαρκώς τη λήψη των αποφάσεων για τις νέες παραμετρικές αλλαγές, για τις οποίες υπάρχει δέσμευση  του Eurogroup από το 2012. Ως εκ τούτου η χθεσινή  συνάντηση  Μέρκελ – Λαγκάρντ στο Βερολίνο  αναδεικνύει το πραγματικό περιεχόμενο της απόφασης του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, που ήταν μια επανάληψη, δυστυχώς, της αντίστοιχης δήθεν συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου 2015 που οδήγησε στο τραγικό αδιέξοδο και στις επικίνδυνες εξελίξεις του καλοκαιριού του 2015.

iefimerida.gr